Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2018 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku w X Wydziale Karnym w składzie

Przewodniczący: SSR Dorota Zabłudowska

Protokolant: Żaklina Szewczuk

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Pruszczu Gdańskim M. M.

po rozpoznaniu w dniu 18 października 2018 r. sprawy K. K. (1) (K.), syna B. i B., urodzonego (...), PESEL (...)

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 30 stycznia 2018 r. w miejscowości B., wbrew przepisom ustawy, w samochodzie marki S. (...) nr rej. (...) posiadał substancję zawierającą amfetaminę w postaci soli oznaczonej jako nr 3 o łącznej wadze 99,10 g, stanowiącej 99 porcji handlowych narkotyku (działek),

tj. o czyn z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,

2.  w dniu 30 stycznia 2018 r. w G., wbrew przepisom ustawy, posiadał ziele konopi innych niż włókniste oznaczone numer 1.1-1.3 o łącznej wadze 44,10 g, stanowiącej 44 porcje handlowe narkotyku (działek) oraz ziele konopi innych niż włókniste oznaczone 2.1-2.4 o łącznej wadze 2,63 grama, stanowiące 2 porcje handlowe narkotyku,

tj. o czyn z art. 63 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,

1)  oskarżonego K. K. (2) uznaje za winnego czynu zarzucanego mu w punkcie 1 aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę roku pozbawienia wolności;

2)  oskarżonego K. K. (2) uznaje za winnego czynu zarzucanego mu w punkcie 1 aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę roku pozbawienia wolności;

3)  na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka od oskarżonego na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) Uzależnień dla (...) w G.: nawiązkę w kwocie 4000 zł (czterech tysięcy złotych) z tytułu czynu 1 oraz nawiązkę w kwocie 1000 zł (tysiąca złotych) z tytułu czynu 2;

4)  na podstawie art. 85§1 i 2 k.k., art. 86§1 k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonego K. K. (1) w punktach I-II wyroku kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną roku pozbawienia wolności;

5)  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza oskarżonemu wykonanie orzeczonej w punkcie IV wyroku kary łącznej pozbawienia wolności na okres 3 (trzech) lat tytułem próby;

6)  na podstawie art. 72§1 pkt 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego do informowania sądu o przebiegu okresu próby;

7)  na podstawie art. 72§1 pkt 5 k.k. zobowiązuje oskarżonego do powstrzymania się w okresie próby od używania środków odurzających;

8)  na podstawie art. 71§1 k.k. orzeka wobec oskarżonego grzywnę w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda;

9)  na podstawie art. 70 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek przez zniszczenie dowodów rzeczowych w postaci środków odurzających w postaci siarczanu amfetaminy i suszu konopi innych niż włókniste ujętych pod poz. 6 i 7 wykazu dowodów rzeczowych nr II/891/18 oraz środków odurzających w postaci suszu konopi innych niż włókniste przechowywanych w kopercie bezpiecznej nr (...);

10)  na podstawie art. 44§2 k.k. orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci opakowań po środkach odurzających ujętych pod poz. 4 i 5 wykazu dowodów rzeczowych nr I/252/18;

11)  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt. 4, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) obciąża oskarżonego K. K. (3) kosztami sądowymi: wydatkami w kwocie 772,25 zł (siedemset siedemdziesiąt dwa 25/100 złotych) oraz opłatą w wysokości 180 zł (stu osiemdziesięciu złotych).

Sygn. akt : X K 607/18

UZASADNIENIE

Sąd, z uwagi na okoliczność wydania niniejszego wyroku w trybie art. 387 k.p.k. uzasadnienie zostało ograniczone jedynie co do w yjaśnienia podstawy prawnej tego wyroku oraz wskazanych rozstrzygnięć , stosownie do art. 424 § 3 k.p.k.

W toku postępowania Sąd ustalił, iż:

W dniu 30 stycznia 2018 roku w miejscowości B., wbrew przepisom ustawy, w samochodzie marki S. (...) nr rej. (...) posiadał substancję zawierającą amfetaminę w postaci soli oznaczonej jako nr 3 o łącznej wadze 99,10 g, stanowiącej 99 porcji handlowych narkotyku (działek).

Ponadto w dniu 30 stycznia 2018 roku w G., wbrew przepisom ustawy, posiadał ziele konopi innych niż włókniste oznaczone numer 1.1-1.3 o łącznej wadze 44,10 g, stanowiącej 44 porcje handlowe narkotyku (działek) oraz ziele konopi innych niż włókniste oznaczone 2.1-2.4 o łącznej wadze 2,63 grama, stanowiące 2 porcje handlowe narkotyku.

/dowody: wyjaśnienia oskarżonego K. K. (2) k. 42-45, 48-51, 52-53, 269-272;

zeznania świadka R. K. k. 22v.-23;

zeznania świadka S. L. k. 24v.-25;

dokumentacja zdjęciowa k. 78-86;

opinia z zakresu badań chemicznych k. 91-95

protokół przeszukania k. 4-8;

protokół przeszukania mieszkania k. 15-20;

protokół z ważenia środków odurzających k. 21/

Wyrokiem z dnia 18 października 2018 roku Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku:

1)  uznał oskarżonego K. K. (2) za winnego czynu zarzucanego mu w punkcie 1 aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzając mu karę roku pozbawienia wolności;

2)  uznał oskarżonego K. K. (2) za winnego czynu zarzucanego mu w punkcie 1 aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzając mu karę roku pozbawienia wolności;

3)  na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł od oskarżonego na rzecz Stowarzyszenia (...), (...) i (...) Uzależnień dla (...) w G.: nawiązkę w kwocie 4000 zł (czterech tysięcy złotych) z tytułu czynu 1 oraz nawiązkę w kwocie 1000 zł (tysiąca złotych) z tytułu czynu 2;

4)  na podstawie art. 85§1 i 2 k.k., art. 86§1 k.k. połączył orzeczone wobec oskarżonego K. K. (1) w punktach I-II wyroku kary pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną roku pozbawienia wolności;

5)  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza oskarżonemu wykonanie orzeczonej w punkcie IV wyroku kary łącznej pozbawienia wolności na okres 3 (trzech) lat tytułem próby;

6)  na podstawie art. 72§1 pkt 1 k.k. zobowiązał oskarżonego do informowania sądu o przebiegu okresu próby;

7)  na podstawie art. 72§1 pkt 5 k.k. zobowiązał oskarżonego do powstrzymania się w okresie próby od używania środków odurzających;

8)  na podstawie art. 71§1 k.k. orzekł wobec oskarżonego grzywnę w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda;

9)  na podstawie art. 70 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek przez zniszczenie dowodów rzeczowych w postaci środków odurzających w postaci siarczanu amfetaminy i suszu konopi innych niż włókniste ujętych pod poz. 6 i 7 wykazu dowodów rzeczowych nr II/891/18 oraz środków odurzających w postaci suszu konopi innych niż włókniste przechowywanych w kopercie bezpiecznej nr (...);

10)  na podstawie art. 44§2 k.k. orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci opakowań po środkach odurzających ujętych pod poz. 4 i 5 wykazu dowodów rzeczowych nr I/252/18;

11)  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt. 4, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) obciążył oskarżonego K. K. (3) kosztami sądowymi: wydatkami w kwocie 772,25 zł (siedemset siedemdziesiąt dwa 25/100 złotych) oraz opłatą w wysokości 180 zł (stu osiemdziesięciu złotych).

K. K. (2) ma wykształcenie średnie. Jest bezdzietnym kawalerem i nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. pracuje jako przedstawiciel handlowy osiągając z tego tytułu dochód w wysokości 4.000 zł. jest zdrowy fizycznie; był leczony psychiatrycznie w 2017 roku przez trzy miesiące z uwagi na depresję; jest pod stałą kontrolą neurologiczną; jest uzależniony od środków odurzających w postaci marihuany oraz amfetaminy. W toku postępowania przygotowawczego został przebadany przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów, którzy zgodnie stwierdzili, iż w stosunku do K. K. (2) nie zachodzą przesłanki z art. 31 § 1 i 2 k.k. Nie był uprzednio karany.

/dowody: dane osobopoznawcze k. 16-16v.;

opinia sądowo – psychiatryczna k. 63-65;

opinia specjalisty terapii uzależnień k. 2429257

dane o karalności k. 236/

Sąd zważył, co następuje:

W świetle wszystkich przeprowadzonych i ujawnionych w toku postępowania dowodów należało przyjąć, iż sprawstwo oraz wina oskarżonego K. K. (2) odnośnie zarzucanych mu czynów nie budziły wątpliwości i nie było kwestionowane przez strony niniejszego postępowania. Oskarżony złożył oświadczenia, które znalazły potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy, a ujawnionym stosownie do art. 387 § 5 k.p.k.

Sąd zważył dalej, iż wydany w stosunku do oskarżonego wyrok zapadł w trybie określonym przez art. 387 § 1 i 2 k.p.k. Zgodnie z przytoczoną normą Sąd może uwzględnić wniosek o wydanie wyroku skazującego, gdy okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy w całości; uwzględnienie wniosku jest możliwe jedynie wówczas, gdy nie sprzeciwia się temu prokurator, a także pokrzywdzony należycie powiadomiony o terminie rozprawy oraz pouczony o możliwości zgłoszenia przez oskarżonego takiego wniosku. Wniosek taki może zostać zgłoszony do czasu zakończenia pierwszego przesłuchania wszystkich oskarżonych na rozprawie głównej. W przedmiotowej sprawie warunki, określone powyższymi normami, niewątpliwie zostały spełnione. Oskarżony złożył wniosek w stosownym terminie, okoliczności popełnienia przez niego czynu, jak i jego wina nie budziły wątpliwości. Nadto, uwzględnieniu powyższe wniosku nie sprzeciwił się Prokurator. Z tego też względu Sąd stwierdził, iż zachodziły przesłanki dla uwzględnienia złożonego przez oskarżonego wniosku.

W kwestii kwalifikacji prawnej zarzucanych oskarżonemu czynów Sąd zważył, iż na gruncie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii odpowiedzialność karną ponosi osoba, która wbrew przepisom ustawy posiada środek odurzający lub substancje psychotropową. Za tak opisany czyn na gruncie powołanego przepisu sprawcy wymierzyć można karę pozbawienia wolności do lat 3. Zgodnie natomiast z art. 4 pkt. 25 wskazanej ustawy jednym ze środków odurzających jest ziele konopi innych niż włóknista, zostało ono bowiem wyszczególniono w załączniku nr 1, (jako substancja należąca go grupy I-N), zaś zgodnie z art. 4 pkt. 26 wskazanej ustawy jedną z substancji odurzających jest amfetamina, została ona bowiem wyszczególniona w załączniku nr 2, (jako substancja należąca go grupy II-P). W przedmiotowej sprawie, co ustalono w sposób bezsporny, oskarżony K. K. (2) w dniu 30stycznia 2018 roku posiadał substancję zawierającą amfetaminę w postaci soli oznaczonej jako nr 3 o łącznej wadze 99,10 g, stanowiącej 99 porcji handlowych narkotyku, w B., w samochodzie marki S. (...) nr rej. (...) oraz, w tej samej dacie ziele konopi innych niż włókniste oznaczone numer 1.1-1.3 o łącznej wadze 44,10 g, stanowiącej 44 porcje handlowe narkotyku (działek) oraz ziele konopi innych niż włókniste oznaczone 2.1-2.4 o łącznej wadze 2,63 grama, stanowiące 2 porcje handlowe narkotyku, w G., w zajmowanym przez siebie mieszkaniu. K. K. (2) nie był przy tym w dniu 30 stycznia 2018 roku uprawniony do posiadania wskazanych substancji.

W dalszej kolejności należy wskazać, że Sąd za w pełni zasadne uznał przyjęcie, że ilości posiadanych przez oskarżonego środków i substancji były znaczne w rozumieniu art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. W prawdzie pojęcia „znacznej ilości” nie zostało ustawowo zdefiniowane, jednak zgodnie z przyjętymi w orzecznictwie i doktrynie postulatami ocena, czy w konkretnym przypadku posiadana przez sprawcę ilość substancji psychotropowej była znaczna, powinna opierać się na obiektywnych przesłankach, nie zaś odnosić do konkretnej osoby i jej potrzeb. O spełnieniu przesłanki z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przesądzać będzie zatem to, czy ilość tej substancji pozwala na odurzenie co najmniej kilkudziesięciu osób oraz czy jest to ilość hurtowa – ponadprzeciętna w odniesieniu do zwykłego obrotu. W omawianej sprawie obydwa warunki bez wątpienia zostały spełnione – posiadana przez oskarżonego K. K. (2) substancja zawierająca amfetaminę w postaci soli w ilości 99,10 gramów (pierwszy z zarzutów) mogła posłużyć do sporządzenia 99 pojedynczych porcji handlowych narkotyku, zaś posiadane ziele konopi innych niż włókniste oznaczone numer 1.1-1.3 o łącznej wadze 44,10 gramów (drugi z zarzutów) mogło posłużyć do sporządzenia 44 pojedynczych porcji handlowych narkotyku. Tym samym ilości te można uznać za „hurtowe”.

Niewątpliwie zatem zachowania K. K. (2), w obu przypadkach wyczerpały ustawowe znamiona czynu z art. 62 ust. 2 wskazanej ustawy, co zostało mu przypisane w pkt. I i II wyroku wydanego w przedmiotowej sprawie.

Nadto w tym miejscy należy wskazać, że Sąd analizując okoliczności sprawy wykluczył, by czynu popełnione przez oskarżonego mogły stanowić ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k. W prawdzie K. K. (2) niewątpliwe dział w krótkich odstępach czasu, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, nie mniej jednak nie zaistniała jednocześnie przesłanka „takiej samej sposobności”. Trafnie podkreśla się w literaturze, że przesłanka ta ma charakter przedmiotowy, a nie podmiotowy (zob. P. Kardas, Ciąg przestępstw w świetle nowelizacji..., s. 107, oraz powołana tam literatura). Przez pojęcie sposobności należy rozumieć okazję, sprzyjające przestępstwu okoliczności, które sprawca wykorzystuje, podobną sytuację, z której sprawca czyni użytek i w której popełnia przestępstwo. Sprawca ma wykorzystywać taką samą (rodzajowo), a nie tę samą sposobność. Oznacza to, że sposobność wykorzystywana przez sprawcę musi należeć do tej samej kategorii, ale nie musi być to dokładnie ta sama sposobność. Taka sama sposobność obejmuje układ okoliczności, w których sprawca dokonuje przestępstwa, to okoliczności stwarzające możliwość popełnienia przestępstwa, sprzyjające jego popełnieniu, to zespół okoliczności zewnętrznych leżących najczęściej poza ustawowymi znamionami czynu zabronionego. Nie mieści się w tym pojęciu natomiast sposób działania sprawcy. W konsekwencji choć w oby wskazanych zarzutem przypadkach mowa jest o „posiadaniu” przez oskarżonego substancji zakazanych ustawą o przeciwdziałaniu narkomanii, to niewątpliwie układ okoliczności, w jakich K. K. (2) substancje te posiadał była zdecydowanie odmienna – w pierwszym przypadku była to amfetamina przewożona w pojeździe oskarżonego, w drugim susz konopi innych niż włókniste przechowywanych przez w/w w jego mieszkaniu. W związku z powyższym jego zachowania uznano za dwa odrębne czyny zabronione, nie pozostające w ciągu.

Wymierzając oskarżonemu karę za przypisane mu przestępstwo, Sąd uwzględnił wszelkie okoliczności, jakie nakazuje brać pod uwagę przepis art. 53 § 1 k.k., zgodnie z którym Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Zgodnie z brzmieniem przepisów stanowiących podstawę skazania K. K. (2) w oby przypadkach podlegał karze pozbawienia wolności od 1 roku do 10 lat. Uwzględniając przywołane powyżej dyrektywy wymiaru kary z art. 53 k.k. Sąd za zasadne ocenił orzeczenie względem oskarżonego kar zawnioskowanych w trybie art. 387 k.p.k., tj. kat 1 roku pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu w obu przypadkach, okolicznością obciążającą oskarżonego stanowił fakt, iż działał on w umyślnie, w pełni świadomie łamiąc obowiązujący porządek prawny. Jednocześnie Sąd ocenił, iż choć ilość posiadanych przez K. K. (2) substancji i środków była znaczna, to jednocześnie mieściła się raczej w dolnych granicach pozwalających na przypisanie mu występku z art. 62 ust 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Nie bez znaczenia pozostawała przy tym okoliczność, iż oskarżony jest osobą uzależnioną od amfetaminy i marihuany – fakt ten pozwalał przyjąć, że posiadanie tych substancji wynikało z choroby K. K. (2), a nie przykładowo chęci ich dalszego udzielania. Okolicznością przemawiającą na korzyść oskarżonego była nadto jego uprzednia niekaralność. Z uwagi na powyższe Sąd doszedł do przekonania, że orzeczenie, tak za pierwszy, jak i za drugi z przypisanych mu czynów kary w minimalnym przewidzianym ustawą wymiarze było w pełni uzasadnione i celowe.

W związku z tym, że K. K. (2) dopuścił się dwóch przestępstw zanim w stosunku do któregokolwiek z nich zapadł wyrok, Sąd w punkcie IV na mocy art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączył orzeczone względem niego kary i orzekł karę łączną jednego roku pozbawienia wolności – przy zastosowaniu zasady pełnej absorbcji. W ocenie Sadu za wymierzeniem oskarżonemu kary łącznej we wskazanym wymiarze przemawiała okoliczność, iż wszystkich zarzucanych mu czynów oskarżony dopuścił się, praktycznie w tym samy czasie, kierowany tym samym zamiarem – chęcią posiadania substancji, których zażywał w związku z uzależnieniem, a nadto czyny te były jednorodzajowe. Również i w tym zakresie Sąd postanowił więc przychylić się do wniosku z art. 387 § 1 k.p.k.

Jednocześnie, biorąc pod uwagę, iż wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności nie przekracza roku, jak i mając na względzie warunki i właściwości osobiste oskarżonej Sąd uznał, iż rokuje on pozytywne prognozy i kara pozbawienia wolności spełni swoje funkcje nawet wówczas, gdy jej wykonanie zostanie warunkowo zawieszone. Decydujące w tym względzie było, iż oskarżony nie wchodził wcześniej w konflikt z prawem, zaś aktualnie, prowadzi ustabilizowane życie. W konsekwencji nie sposób uznać go za osobę zdemoralizowaną. Z tych też względów, Sąd na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, na okres 3 lat tytułem próby. Orzeczony okres próby, pozwoli w ocenie Sądu skutecznie zweryfikować przyjętą, pozytywną prognozę kryminologiczną, co do przyszłej postawy oskarżonego.

Sąd za zasadne uznał również przychylenie się do wniosku z art. 387 k.p.k. w zakresie orzeczenie względem K. K. (2) środka przewidzianego w art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Sąd, w związku z popełnieniem przez oskarżonego przestępstw z art. 62 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł od niego nawiązkę w wysokości 4.000 zł na rzecz (...) Ośrodka (...) dla (...) w G., wobec przypisania mu pierwszego z zarzucanych występków, oraz w wysokości 1.000 zł – wobec przypisania drugiego z nich. W opinii Sądu celowym było skorzystanie z możliwości nałożenia na oskarżonego tego środka karnego, tak by dodatkowo uzmysłowić oskarżonemu niewłaściwość jego postępowania i osiągnąć pozytywny skutek wychowawczy wobec niego. Jednocześnie Sąd stwierdził, iż choć oskarżony jest osoba uzależnioną, to nie zaistniała przesłanka wyłączająca stosowanie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, przewidziana w ustępie 5 tego unormowania. Art. 70 ust. 5 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii wyklucza bowiem stosowanie omawianego środka karnego do sprawcy przestępstwa określonego min. w art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, jeżeli jest on osobą uzależnioną, tymczasem K. K. (2) przypisano występek z art. 62 ust. 2 tej ustawy.

Dodatkowo Sąd zawierzając warunkowo wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, na podstawie art.. 72 § 1 pkt. 1 i 5 k.k. zobowiązał oskarżonego do informowania sądu o przebiegu okresu próby oraz do powstrzymania się w okresie próby od używania środków odurzających.

Zawieszając warunkowo wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności Sąd wymierzył mu też grzywnę w wysokości 50 stawek dziennych po 20 zł każda z nich. Jednocześnie wskazać należy, iż wysokość grzywny, w przekonaniu Sądu, spełnia dyrektywy określone w przepisie art. 33 § 1 i 3 k.k., zgodnie z którą ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe; stawka dzienna nie może być niższa od 10 złotych, ani też przekraczać 2.000 złotych. Mając na względzie z jednej strony fakt, iż oskarżona osiąga stały, stosunkowo wysoki miesięczny dochód i nadto nie ma nikogo na swoim utrzymaniu wysokości jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 20 zł jest w ocenie Sądu uzasadnione.

W dalszej kolejności Sąd zobligowany treścią art. 70 ust 2 u ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek przez zniszczenie dowodów rzeczowych w postaci środków odurzających w postaci siarczanu amfetaminy i suszu konopi innych niż włókniste ujętych pod poz. 6 i 7 wykazu dowodów rzeczowych nr II/891/18 oraz środków odurzających w postaci suszu konopi innych niż włókniste przechowywanych w kopercie bezpiecznej nr (...). Mając zaś na uwadze treść art. 44 § 2 k.k. orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci opakowań po środkach odurzających ujętych pod poz. 4 i 5 wykazu dowodów rzeczowych nr I/252/18, stwierdzając, że służyły one do popełniania przestępstwa.

Nadto Sąd na podstawie na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 2 ust. 1 pkt. 4, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) obciążył oskarżonego kosztami sądowymi. Sąd orzekając w tym przedmiocie zważył, że w przedmiotowej sprawie nie występowały przesłanki dla odstąpienia od obciążania oskarżonego kosztami procesu w sprawie. Oskarżony osiąga bowiem stosunkowo wysoki miesięczny dochód i nie ma nikogo na sowim utrzymaniu, nie ulega zatem wątpliwości, że obowiązek ich uiszczenia nie będzie stanowiło dla niego zbytniego obciążenia.

SSR Dorota Zabłudowska

(...)

12)  (...)

13)  (...)

14)  (...)

G., dnia 13.11.2018 roku