Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lipca 2017r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek (...) w R. Wydział II Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR (del.) Joanna Dzierżawa – Ignacek

Protokolant: Elwira Dembińska-Kołodziejczyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lipca 2017r. w R.

sprawy z powództwa G. G. i M. G. (1)

przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz powoda G. G. kwotę 25.000,00 (dwadzieścia pięć tysięcy 00/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w terminie płatności liczonymi do dnia zapłaty począwszy od dnia 02 czerwca 2017r.;

2)  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3)  zasądza od powoda G. G. na rzecz pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. kwotę 1.432,00 (jeden tysiąc czterysta trzydzieści dwa 00/100) złotych tytułem zwrotu części kosztów postępowania;

4)  nakazuje pobrać od powoda G. G. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. kwotę 204,00 (dwieście cztery 00/100) złotych tytułem części wynagrodzenia biegłego wypłaconego tymczasowo z Funduszu Skarbu Państwa;

5)  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz powoda M. G. (1) kwotę 35.000,00 (trzydzieści pięć tysięcy 00/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w terminie płatności liczonymi do dnia zapłaty począwszy od dnia 02 czerwca 2017r.;

6)  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

7)  zasądza od powoda M. G. (1) na rzecz pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. kwotę 239,75 (dwieście trzydzieści dziewięć 75/100) złotych tytułem zwrotu części kosztów postępowania;

8)  nakazuje pobrać od powoda M. G. (1) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. z zasądzonego w punkcie 5 wyroku roszczenia kwotę 1.156,50 (jeden tysiąc sto pięćdziesiąt sześć 50/100) złotych tytułem części wynagrodzenia biegłego wypłaconego tymczasowo z Funduszu Skarbu Państwa oraz części opłaty od pozwu, od uiszczenia której powód był zwolniony;

9)  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach Ośrodka (...) w R. kwotę 1.129,30 (jeden tysiąc sto dwadzieścia dziewięć 30/100) złotych tytułem części wynagrodzenia biegłego wypłaconego tymczasowo z Funduszu Skarbu Państwa oraz części opłaty od pozwu, od uiszczenia której powód M. G. (1) był zwolniony.

Sędzia:

Sygn. akt II C 333/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 21 lipca 2016r skierowanym przeciwko pozwanemu (...) Spółka Akcyjna w W. powodowie G. G. i M. G. (1) wnieśli o zasądzenie na ich rzecz kwot po 85.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę na skutek śmierci ich matki B. G. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 22 marca 2016r i kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego w kwocie po 14.400,00 zł oraz zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 34,00 zł. Uzasadniając swoje żądanie powodowie podali, że w dniu 21 lutego 2002 r. w J. w wypadku samocho-dowym zginęła ich matka B. G.. Pojazd, którym poruszał się sprawca w dacie zdarzenia ubezpieczony był z tytułu odpowiedzialności cywilnej w zakładzie pozwanego. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany przejął na siebie odpowiedzialność za przedmiotową szkodę i wypłacił na rzecz powodów kwoty po 15.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, jednak kwota ta nie jest adekwatna w stosunku do doznanej przez nich krzywdy. Powodowie byli blisko związani ze zmarłą matką, nadal odczuwają ból i tęsknotę po jej śmierci, zwłaszcza w uwagi na nagłość zdarzenia i jego dramatyczny przebieg. W ocenie powodów doszło do naruszenia ich dóbr osobistych w postaci prawa do życia w pełnej rodzinie, prawa do posiadania członka rodziny, prawa do więzi rodzinnych. Adekwatnymi kwotami zadośćuczynienia rekompensującymi ból powodów po stracie matki są kwoty po 100.000,00 zł, co po odjęciu wypłaconych już przez ubezpieczyciela kwot daje dochodzone pozwem kwoty po 85.000,00 zł. Powodowie domagają się odsetek za opóźnienie od dnia 22 marca 2016 r., albowiem w dniu 21 marca 2016r pozwany wydał końcową decyzję o przy-znaniu powodom kwot zadośćuczynienia, a zatem w tym dniu posiadał pełen materiał dowodowy, który umożliwiał wydanie decyzji w sprawie wypłaty zadośćuczynienia dla po-wodów. Wniosek o przyznanie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w wysokości dwukrotności stawki minimalnej uzasadniony jest podjętymi czynnościami, wartością przed-miotu sporu i nakładem pracy ich pełnomocnika w przyczynieniu się do wyjaśnienia okolicz-ności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia oraz rodzaj sprawy.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powo-dów kosztów procesu według norm przypisanych, proponując jednocześnie zawarcie ugody mocą której wypłaci powodom kwoty po 25.000,00 zł wraz z kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwany przyznał, że przyjął swoją odpowiedzialność co do zasady za skutki wypadku do jakiego doszło w dniu 21 stycznia 2002r, a w wyniku którego śmierć poniosła B. G.. W trakcie postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił powodom kwoty po 15.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, a dodatkowo z tytułu pogorszenia sytuacji życiowej po śmierci matki wypłacił M. G. (1) kwotę 8.000,00 zł. W.-ne w ten sposób odszkodowanie rekompensuje temu ostatniemu powodowi nie tylko straty materialne, ale i niematerialne. Roszczenia powodów są rażąco wygórowane i niewykazane, ponadto znaczny upływ czasu niewątpliwie zredukował ujemne uczucia powodów związane z utratą członka najbliższej rodziny. Ustalając wysokość należnego zadośćuczynienia należy brać pod uwagę, że przyznana kwota winna być utrzymana w rozsądnych granicach i do-stosowana do aktualnych stosunków majątkowych, jej wysokość winna być umiarkowana.

Odnosząc się do żądania zasądzenia odsetek ustawowych od dnia 22 marca 2016r pozwany przychylił się do linii orzeczniczej, zgodnie z którą w razie ustalenia wysokości zadośćuczynienia uzasadnione jest przyznanie odsetek od dnia wyrokowania.

Odnosząc się do żądania zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej stawce minimalnej pozwany wskazał, że niniejsza sprawa jest sprawą typową, pozwani reprezentowani są przez jednego pełnomocnika procesowego, a w sprawie o ochronę dóbr osobistych minimalna stawka wynagrodzenia to kwota 1080,00 zł, a nie kwota wskazana przez powodów (odpowiedź na pozew k. 68 - 73).

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Powód M. G. (1) wracał z matką z zakupów i kiedy wjeżdżał do posesji swoich rodziców, z którymi mieszkał, w ich samochód uderzył samochód ciężarowy. Na skutek tego wypadku matka powoda zmarła, a powód został ranny. Ojciec powoda obwiniał syna za śmierć swojej żony, a jego matki. Oboje zaczęli nadużywać alkoholu. Powód do dnia dzisiejszego tęskni za matką, często odwiedza jej grób, w domu ciągle są zdjęcia matki. Ojciec powoda zmarł w 2016r, po wprowadzeniu się do wspólnego domu żony powoda stosunki ojca z synem uległy poprawie. Matka powoda prowadziła dom, organizowała wszystkim życie, spajała rodzinę. Święta i uroczystości rodzinne spędzali razem w rodzinnej atmosferze. Po śmierci matki powód nie mógł z nikim o tym rozmawiać, zamknął się w sobie, nie korzystał w pomocy psychiatry ani psychologa, nie zażywał środków uspakajających ani psychotro-powych.

( dowód: zeznania świadka J. G. 00.09.56 protokół rozprawy z dnia 11 stycznia 2017r k. 117, zeznania powoda M. G. (1) 00.52.02 protokół rozprawy z dnia 11 stycznia 2017r k. 118 verte)

Powód po śmierci matki przeżył wstrząs uczuciowy, a następnie rozwinęły się u niego zaburzenia adaptacyjne z nieprawidłowościami emocji i zachowań. Wystąpiły szok, rozpacz, ból, poczucie otępienia emocjonalnego z nawracającymi myślami i wspomnieniami, które wy-woływały silne poczucie winy oraz zaburzenia snu. Ujawniły się u niego zaburzenia czynnoś-ciowe z objawami depresyjnymi, które miały największe nasilenie w okresie do około roku od wypadku. Ujawniony uraz nie spowodował u powoda przewlekłych zaburzeń, obecnie już nie koncentruje się na przeżywaniu żałoby, ma wysoki poziom nadziei podstawowej, która odgrywa podstawową rolę w radzeniu sobie z sytuacjami nieodwracalnej straty. Powód przeszedł już cały czas żałoby, a pojawiające się uczucia smutku i żalu są naturalne i nie niosą za sobą przeszkód w funkcjonowaniu emocjonalnym

(dowód: opinia biegłego psychologa J. S. k. 140)

Powód G. G. w chwili śmierci matki mieszkał z rodzicami i rodzeń-stwem. Z matką miał dobry kontakt, pomagał jej w różnych pracach domowych. Powód do dnia dzisiejszego nie pogodził się ze śmiercią matki, kiedy przyjeżdża do Polski odwiedza jej grób. Po śmierci matki powód był zły na cały świat, był zamknięty w sobie, chodził swoimi drogami. Czuł, że rodzina zaczęła się rozpadać. Nie korzystał w pomocy psychiatry ani psy-chologa, nie zażywał środków uspakajających ani psychotropowych.

( dowód: zeznania świadka M. G. (2) 00.23.32 protokół rozprawy z dnia 11 stycznia 2017r k. 118, zeznania powoda G. G. 00.34.50 protokół rozprawy z dnia 11 stycznia 2017r k. 118)

Po śmierci matki u powoda wystąpiły krótkotrwałe negatywne zaburzenia emocjonalne określane jako tzw. ostry zespół stresu pourazowego, które spowodowały przejściowe zakłócenia życia psychospołecznego powoda. Była to typowa reakcja żałoby, o ograniczonym zakresie, nasileniu i czasie trwania. Powód stosuje adaptacyjne sposoby radzenia sobie z trudnymi sytuacjami stresowymi, ma wysoki poziom nadziei podstawowej, która odgrywa podstawową rolę w radzeniu sobie w sytuacjach nieodwracalnej straty. Rokowania co do stanu psychicznego powoda są dobre, szczególnie ze względu na fakt, że jest otoczony najbliższymi osobami, które wzajemnie rozumieją swoje przeżycia i wzajemnie się wspierają.

(dowód: opinia biegłego psychologa J. S. k. 140)

W dniu 24 lutego 2016r powodowie wystąpili do pozwanego z żądaniem wypłaty zadość-uczynienia za doznaną krzywdę w wysokości po 100.000,00 zł. Decyzjami z dnia 21 marca 2016r pozwany przyznał powodom zadośćuczynienie w wysokości po 15.000,00 zł

( dowód: zgłoszenie szkody z dnia 24 lutego 2016r k. 22- 258-12, decyzje o wypłacie odszkodowania z dnia 21 marca 2016r k. 26 - 29 – okoliczności bezsporne między stronami).

W sprawie prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Jastrzębiu -Zdroju pozwany zawarł ugodę z M. G. (1) zobowiązując się do zapłaty na jego rzecz kwoty 8.000,00 zl tytułem odszkodowania za pogorszenie się jego sytuacji życiowej w związku z śmiercią matki

( dowód: ugoda stron na k. 449 w aktach sprawy I C 287/09 Sądu Rejonowego w Jastrzębiu – Zdroju – okoliczność bezsporna między stronami).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów ze wskazanych wyżej doku-mentów, opinii biegłych oraz zeznania powodów i świadków. Ustalenie w zakresie psychicz-nych następstwa wypadku występujących u powodów sąd dokonał w oparciu o opinię biegłego psychologa uznając tę opinię za rzetelną i wyczerpującą, nie wymagającą uzupełnienia, co zresztą znalazło potwierdzenie w stanowisku obu stron, które również wniosków końco-wych opinii nie kwestionowały i nie wnosiły o ich uzupełnienie. Odczucia i zmiany w życiu powodów spowodowane śmiercią matki sąd ustalił w oparciu o zeznania powodów i świadków uznając te zeznania za godne przyznania im waloru prawdziwości i zgodności ze stanem faktycznym.

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym między stronami był fakt przejęcia przez pozwanego odpowiedzialności za następstwa wypadku drogowego spowodowanego przez kierowcę ubezpieczonego od odpo-wiedzialności cywilnej w zakładzie pozwanego, spór dotyczył wysokości należnego powodom zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i ból, gdyż zdaniem powodów wypłacone przez po-zwanego kwoty po 15.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia były zbyt niskie.

Powodowie dochodzą w niniejszym postępowaniu na podstawie art. 448 kc w zw z art. 24 § 2 kc zadośćuczynienia za naruszenie ich dóbr osobistych poprzez zerwanie więzi rodzin-nej z matką na skutek jej śmierci w wypadku samochodowym, za skutki którego pozwany ponosi odpowiedzialność. W orzecznictwie utrwalił się pogląd o istnieniu dobra osobistego w postaci prawa do życia w rodzinie, więzi rodzinnych. Wielokrotnie w tej kwestii wypowiadał się Sąd Najwyższy. Możliwe jest zasądzenie zadośćuczynienia za pozbawienie danej osoby prawa do życia w rodzinie na podstawie art. 448 k.c. w sytuacjach, w których śmierć nastąpiła przed wprowadzeniem art. 446 § 4 k.c., który obecnie stanowi normatywną podstawę dla takich roszczeń .

Z postępowania dowodowego przeprowadzonego w sprawie wynika, że zostało naruszo-ne dobro osobiste powodów polegające na pozbawieniu ich możliwości życia wraz z matką i pielęgnowania więzi rodzinnych. Wobec zerwania tych więzi z matką powodom została wy-rządzona krzywda podlegająca kompensacie na podstawie art. 448 w zw. z art. 24 k.c.

Obaj powodowie wchodzili w dorosłe życia bez matki. Starszy syn M. G. (1) miał 27 lat i brał bezpośredni udział w zdarzeniu skutkującym śmierć matki, młodszy syn G. G. w dacie wypadku miał 18 lata i właściwie dopiero rozpoczynał dorosłe życie. Cierpienia powoda M. G. (1) były świadome i ogromne, obwiniał się o śmierć matki, dodatkowo słyszał ze strony ojca zarzuty obwiniającego o śmierć jego ukochanej żony. Zamknął się w sobie, nie potrafił z nikim rozmawiać na temat śmierci matki, nawet nie potrafił skorzystać z pomocy psychologa. Poczucie ogromnej straty pozostaje z nim do dziś. Powód G. G. w chwili śmierci matki wchodził dopiero w dorosłość i mimo, że nie był z nią tak silnie związany jak jego starszy brat zabrakło mu kobiecego matczynego wsparcia na progu dorosłości. Szybciej niż brat potrafił otrząsnąć się z żałoby po matce, założył swoją rodzinę, która rozumie jego uczucia i jest dla niego wielkim wsparciem. Matka dla oboj-ga powodów była ostoją rodziny, spoiwem którego zabrakło i rodzina nie była już tak silna. Oboje pielęgnowali pamięć o matce i robią to do tej pory, pamiętają o opiece nad grobem matki, G. G. w czasie każdego pobytu w Polsce odwiedza grób matki, jego brat też to robi bardzo często. Obaj powodowie jako dorośli ludzie po upływie 15 lat od śmierci matki nadal za nią tęsknią. Wspomnienia matki nadal wzbudzają w nich silne emocje, nadal odczuwają jej brak. Ich cierpienia obecnie są mniej intensywne, ale nadal występują. Obaj powodowie założyli już swoje rodziny, ich życie rodzinne kształtuje się prawidłowo, rodziny są dla nich wielkim wsparciem.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał, że przyznane powodom w toku postępowania likwidacyjnego zadośćuczynienie w kwotach po 15.000,00 zł nie mogło być uznane za odpo-wiednie w związku z naruszeniem takich dóbr osobistych jak prawa do życia w pełnej rodzinie, prawa do posiadania członka rodziny, prawa do więzi rodzinnych.

Śmierć matki jest jednym z najbardziej traumatycznych przeżyć w życiu człowieka i już sam ten fakt – niezależnie od okoliczności konkretnego przypadku – czyni rozmiar doznanej krzywdy ogromnym. Dodatkowym czynnikiem wpływającym na zwiększeniu rozmiaru krzyw-dy jest nagły i niespodziewany charakter śmierci, jakim jest śmierć w wypadku drogowym. Zmarła matka powodów była w stałym faktycznym kontakcie z dziećmi, wspierała je w życiu codziennym, organizowała wszystkie zwykłe czynnościach dnia codziennego, takie jak zakupy, gotowanie, sprzątanie, pranie, prace ogrodowe, organizacja przyjęć i spotkań rodzinnych. Matka powodów była spoiwem łączącym całą rodzinę, kiedy jej zabrakło więzi rodzinne rozluźniły się, zabrakło wzajemnego wsparcia, pojawiły się kłótnie, zarzuty, problemy alkoholowe. Doznana przez nich krzywda jest nieodwracalna, choć ból i rozpacz po stracie matki powoli wygasają, okres żałoby zakończył się, a jedynie powracać będą wspomnienia, które ten smutek i ból przypomną, co jest naturalną koleją rzeczy po stracie bliskiej osoby.

Sąd uznał, że doszło do gwałtownego zerwania silnych fizycznych i emocjonalnych więzi powodów z ich matką, co naruszyło ich dobra osobiste w postaci prawa do posiadania matki, która w życiu każdego człowieka jest osobą najważniejszą, prawa do pełnej rodziny, która jedynie jako taka kształtuje prawidłowo egzystującego człowieka, prawa do więzi z najbliższą osobą. W tej sytuacji sąd uznał, że wypłacone do tej pory przez pozwanego zadośćuczynienie nie jest adekwatne do skali naruszenia dóbr osobistych powodów, przy czym wysokość żądana przez powodów została uznana za zawyżoną. Sąd zróżnicował wartość zasądzonego zadość-uczynienia między powodami uznając, że M. G. (1) doznał dodatkowego uszczerb-ku poprzez trwający przez pewien okres czasu konflikt z ojcem, który obwiniał go za śmierć matki, stawiał mu zarzuty, co dodatkowo naruszyło dobra osobistego tego powoda w postaci prawidłowych relacji z rodzonym ojcem. W tej sytuacji sąd uznał, że adekwatnym do stopnia i rodzaju naruszonych dóbr osobistych będzie przyznanie powodowi M. G. (3)-rowskiemu zadośćuczynienia w kwocie łącznej 50.000,00 zł (nawet przy uwzględnieniu wypła-conych mu kwot z tytułu pogorszenia jego sytuacji życiowej), a dla powoda G. G. – w kwocie 40.000,00 zł, co po odliczeniu wypłaconych już przez pozwanego kwot daje odpowiednio kwoty 35.000,00 zł i 25.000,00 zł. Dalej idące żądania powodów ponad kwotę 50.000 zł i 40.000,00 zł zostały oddalone jako wygórowane .

O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z art. 817 § 1 kc zgodnie z którym ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. W myśl art. 817 § 2 kc gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1. Jak wynika z opinii biegłego psychologa stan cierpień i bólu powodów stanowiący podstawę zasądzenia należnego im zadośćuczynienia od czasu wszczęcia postępowania likwidacyjnego przed ubezpieczycielem nie pogłębił się, nawet uległ poprawie. Okoliczność tę sąd wziął pod uwagę zasądzając odsetki za opóźnienie w spełnieniu świad-czenia od dnia 02 czerwca 2017r, a zatem po upływie 14 dni od odebrania przez przedstawi-ciela ubezpieczyciela opinii biegłego wydanej w niniejszej sprawie (co miało miejsce w dniu 18 maja 2017r). Zarówno literatura, jak i orzecznictwo przyjmują różne teorie w zakresie usta-lenia daty początkowej naliczania odsetek za opóźnienie w zapłacie należnego powodom zadośćuczynienia. Teorie te wybierają bądź datę wyrokowania o zadośćuczynieniu, bądź datę wniesienia pozwu, bądź datę upływu 30 dni od wezwania ubezpieczyciela o zapłatę zadość-uczynienia. Za stanowiskiem zasądzenia tych odsetek od dnia wyrokowania przemawia między innymi sytuacja kiedy w momencie wcześniejszego wezwania proces leczenia uprawnionego do odszkodowania nie został zakończony, a stan zdrowia ustabilizował się dopiero w toku procesu (podobnie wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 20 stycznia 2014r sygn. akt I ACa 763/13). W przypadku niniejszej sprawy stan psychiczny powodów stanowiący pod-stawę zasądzenia zadośćuczynienia uległ zmianie wpływającej w istotny sposób na wysokość należnego zadośćuczynienie, wobec czego sąd stanął na stanowisku, że dopiero z dniem za-poznania się z opinią biegłego ustalającego aktualny stan cierpień i krzywdy powodów zostały wyjaśnione wszelkie okoliczności niezbędne do ustalenia wysokości świadczenia należnego powodom od ubezpieczyciela. Wobec w oparciu o treść art. 481 kc w zw. z art. 817 kc sąd zasądził odsetki za opóźnienie w wypłacie zadośćuczynienia począwszy od dnia 02 czerwca 2017r, w pozostałym zakresie żądanie powodów oddalając.

O kosztach orzeczono w oparciu o art. 100 kpc, zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Rozliczając koszty procesu Sąd miał na względzie fakt, że powodowie co prawda złożyli jeden pozew, jednak ich żądania zachowały oddzielny charakter. W związku z tym, że powodowie wygrali proces częściowo sąd rozdzielił koszty postępowania między obie strony proporcjonalnie do wyniku postępowania.

Powód M. G. (1) postanowieniem tutejszego Sądu został częściowo zwolniony od obowiązku uiszczenia opłaty od pozwu tj. ponad kwotę 2.000,00 zł (k.37). Całość kosztów poniesionych przez powoda i pozwanego w związku z żądaniem tego powoda zamknęła się kwotą 16.976,25 zł i złożyły się na nie: część opłaty od pozwu w kwocie 2.000,00 zł (ponad tę kwotę powód był zwolniony od kosztów sądowych), wynagrodzenie pełnomocników obu stron po 7.200,00 zł, jedna opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17,00 zł (pozwany nie dołączył dowodu jej uiszczenia, a w zakresie dodatkowych opłat strony powo-dowej wyjaśnienia sądu poniżej), połowa zaliczki na wynagrodzenie biegłego w kwocie 250,00 zł, połowa kosztów dojazdu pełnomocnika powodów na termin rozprawy w kwocie 309,25 zł. Pozwany przegrywając proces w 41 % w takim zakresie został obciążony kosztami postępo-wania, tj. kwotą 6.960,25 zł, zaś wobec faktu, iż poniósł on już koszty w kwocie 7.200,00 zł (wynagrodzenie pełnomocnika), dla całkowitego rozliczenia niezbędnym było zasądzenie od powoda na jego rzecz kwoty 239,75 zł.

Wniosek powoda G. G. o zwolnienie od kosztów sądowych został oddalony w całości (k. 35). Całość kosztów poniesionych przez tego powoda i pozwanego w związku z żądaniem tego powoda zamknęła się kwotą 19.226,25 zł i złożyły się na nie: opłata od pozwu w kwocie 4.250,00 zł, wynagrodzenie pełnomocników obu stron po 7.200,00 zł, jedna opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17,00 zł (pozwany nie dołączył dowodu jej uiszczenia, a w zakresie dodatkowych opłat strony powodowej wyjaśnienia sądu poniżej), połowa zaliczki na wynagrodzenie biegłego w kwocie 250,00 zł, druga połowa kosztów dojazdu pełnomocnika powodów na termin rozprawy w kwocie 309,25 zł. Pozwany przegry-wając proces w 30 % w takim zakresie został obciążony kosztami postępowania, tj. kwotą 5.768,00 zł, zaś wobec faktu, iż poniósł on już koszty w kwocie 7.200,00 zł (wynagrodzenie pełnomocnika), dla całkowitego rozliczenia niezbędnym było zasądzenie od powoda na jego rzecz kwoty 1.432,00 zł.

Sąd nie uwzględnił w tych rozliczeniach opłat skarbowych od kolejnych pełnomocnictwa substytucyjnych udzielanych przez pełnomocnika powodów kolejnym pełnomocnikom, gdyż przyjmując sprawę pełnomocnik powodów winien był liczyć się z koniecznością obecności na kolejnych rozprawach osobiście, zwłaszcza że powodowie to jego ustanowili swoim pełnomocnikiem, wobec czego te koszty nie zostały uznane przez sąd za uzasadnione i nie-zbędne do prowadzenia prawidłowo postępowania w sprawie,. Podobnie ustalając wynagro-dzenie pełnomocników według wartości przedmiotu sporu według stawki minimalnej sąd przyjął, że jak faktycznie wskazał pozwany – sprawa jest typowa, pełnomocnik powodów specjalizuje się w tego typu procesach, wobec czego brak było podstaw do zasądzenia tych kosztów w podwójnej wysokości stawki minimalnej. Uwzględniając żądanie o zasądzenie stosownej kwoty sąd zastosowało stawki wynagrodzenia według wartości przedmiotu sporu, gdyż to te stawki, a nie stawki przewidziane dla sporów o ochronę dóbr osobistych winny – zdaniem sądu – mieć zastosowanie w niniejszej sprawie.

Z funduszu Skarbu Państwa w toku niniejszego postępowania wydatkowano resztę wynagrodzenia biegłego w kwocie 581,80 zł, do rozliczenia pozostała również kwota 2.250,00 zł tytułem części opłaty od pozwu, od której uiszczenia powód M. G. (1) został zwolniony. W tej sytuacji proporcjonalnie do wyniku sprawy sąd nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa

⚫

kwotę 204,00 zł od powoda G. G. na podstawie art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 uksc w zw. z art. 100 kpc tytułem reszty wynagrodzenia biegłego,

⚫

kwotę 171,00 zł od powoda M. G. (1) na podstawie art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 uksc w zw. z art. 100 kpc tytułem reszty wynagrodzenia biegłego,

⚫

kwotę 1.327,50 zł od powoda M. G. (1) na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 uksc w zw. z art. 100 kpc tytułem reszty opłaty od pozwu, w uiszczenia której powód został przez sąd zwolniony,

⚫

kwotę 922,50 zł od pozwanego (...) S.A. na podstawie art. 113 ust. 1 uksc w zw. z art. 100 kpc tytułem reszty reszty opłaty od pozwu, w uiszczenia której powód M. G. (1) został przez sąd zwolniony,

⚫

kwotę 86,90 zł i 119,90 zł łącznie 206,80 zł od pozwanego (...) S.A na podstawie art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 uksc w zw. z art. 100 kpc tytułem reszty wynagrodzenia biegłego.

Sygn. akt II C 333/16

Z:

1)  odnotować w kontrolce środków odwoławczych,

2)  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć:

a)  pełn. powodów – adw. A. Ł.,

b)  pełn. pozwanego – r. pr. E. J.

3)  kal. 14 dni lub z wpływem,

R., dnia 09 sierpnia 2017 r.