Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2019 roku

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie, w V Wydziale Karnym:

w składzie:

Przewodniczący: Joanna Kasicka

Protokolant: Karina Drzewiecka

Przy udziale Prokuratora Prokuratury Szczecin- Niebuszewo Beaty Skucińskiej- Veljković

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 12.09.2018 r., 5.11.2018 r., 7.01.2019 r.

sprawy D. Ł.

syna S. i E. z domu M.

urodzonego (...) w S.

oskarżonego o to , że:

W dniu 11 grudnia 2016 r. ok. g. 19.50 w S. na ul. (...), będąc w stanie nietrzeźwości 0,81 mg/l, usiłował prowadzić pojazd N. (...) nr rej. (...), lecz zamierzonego celu nie Osiągną z uwagi na uniemożliwienie odjazdu przez M. B. i zatrzymanie przez Policje,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 178a § 1 kk

I.  D. Ł. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za przestępstwo to, na podstawie art.178a§1 kk w związku z art.14§1 kk wymierza oskarżonemu karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym.

II.  na podstawie art.63§1 kk na poczet orzeczonej kary zalicza oskarżonemu okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od 11.12.2016 r., godz.19.50 do 12.12.2016 r., godz.12.40

III.  na podstawie art.43a§2 kk orzeka wobec D. Ł. świadczenie pieniężne w wysokości 5000 (pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej

IV.  na podstawie art.42§2 kk, orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat.

V.  na podstawie art.43§3 kk nakłada na oskarżonego obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów.

VI.  na podstawie art.230§2 kpk zarządza zwrot D. Ł. dowodu rzeczowego w postaci kluczy samochodowych przechowywanych w aktach sprawy

VII.  na podstawie art.627 kpk i art.2 ust.1 pkt 3 oraz ust.2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym 180 (sto osiemdziesiąt) złotych opłaty.

VIII.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. P. kwotę 944,64 zł. (dziewięciuset czterdziestu czterech złotych i sześćdziesięciu czterech groszy) brutto tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

VK 1341/17

UZASADNIENIE

D. Ł. był zatrudniony w firmie (...) sp. z o. o. i pracował w charakterze ochroniarza na terenie sklepu (...) przy ul. (...) w S.. W dniu 11 grudnia 2016 r. około godziny 19.00 oskarżony przyszedł do miejsca swojej pracy. M. M. – zastępca kierownika sklepu zauważyła, że D. Ł. może być pod wpływem alkoholu. O swoich podejrzeniach zawiadomiła przełożonego oskarżonego a ten oświadczył, że zwalnia go z pracy w trybie natychmiastowym. Po tym D. Ł. wyszedł z (...) i szedł do zaparkowanego przed sklepem samochodu marki N. (...) o nr rej. (...). W tym samym czasie na parking wjechał M. B.. Ponieważ nie było wolnych miejsc postojowych, wymieniony zatrzymał pojazd w oczekiwaniu na zwolnienie się miejsca. Zauważył wówczas oskarżonego, który miał problem z utrzymaniem równowagi i opierał się o parkowany w pobliżu samochód. M. B. rozpoznał w oskarżonym pracownika ochrony sklepu (...). D. Ł. wsiadł do N. M., a M. B. swoim samochodem stanął za samochodem oskarżonego w taki sposób, że blokował mu wyjazd z miejsca postojowego i zapytał, czy wyjeżdża. Oskarżony odpowiedział twierdząco, uruchomił silnik a w pojeździe włączyły się światła cofania. M. B. o zdarzeniu telefonicznie zawiadomił policję a następnie podszedł do samochodu D. Ł. i wyjął kluczyki ze stacyjki jego pojazdu. Oskarżony wysiadł z samochodu i poszedł w stronę garażowiska usytuowanego po przeciwnej stronie ulicy skąd obserwował co się dzieje na parkingu. Okoliczność, że oskarżony przyjeżdżał do pracy samochodem potwierdzili również inni pracownicy (...).

Gdy na miejsce zdarzenia przyjechał patrol policji w składzie (...), M. B. przekazał funkcjonariuszom kluczyki, które wyjął ze stacyjki N. M.. Pojazd przez cały czas pozostawał otwarty. Następnie interweniujący podeszli do D. Ł.. Oskarżony powiedział im wówczas, że nie wie do kogo należy przedmiotowy samochód i nie wie do czego służą okazane mu przez policjantów kluczyki. W trakcie rozmowy J. W. i T. M. czuli od D. Ł. wyraźny zapach alkoholu. Oskarżony był wulgarny i agresywny, nie stosował się do poleceń wydawanych przez policjantów, a jego mowa była bełkotliwa. W jego portfelu funkcjonariusze ujawnili dowód rejestracyjny samochodu marki N. (...) o nr rej. (...). W rozmowie z oskarżonym J. W. ustaliła, że nie miał on prawa jazdy, gdyż w październiku 2016 r. zostało mu ono zatrzymane za przekroczenie prędkości w terenie zabudowanym. D. Ł. powiedział policjantom, że M. B. mści się na nim za to, że oskarżony w ostatnich miesiącach złapał go na kradzież sklepowej i prosił, żeby oskarżony nie wzywał policji, na co on nie przystał. M. M. potwierdziła, że bez wyjątku, w każdym przypadku kradzieży na terenie sklepu wzywana jest policja. Wymieniona nie przypomina sobie, by M. B. był kiedykolwiek na takiej kradzieży złapany.

dowód: zeznania M. M. k.10-11, 126, 175-176

zeznania M. B. k.7-8, 175

zeznania J. W. k.16-17, 180-181

zeznania T. M. k.22-23, 175

Badanie wykazało, że w dniu 11 grudnia 2016 r. o godzinie 20,14 oskarżony był w stanie nietrzeźwości 0,81 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Do protokołu użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego oskarżony podał, że wypił 1 litr wódki.

Dlatego też interweniujący funkcjonariusze zatrzymali D. Ł..

M. B. nie miał żadnych wątpliwości, że osoba, z którą zatrzymała policja, to ten sam mężczyzna, który próbował odjechać z parkingu samochodem marki N. (...) o nr rej. (...).

dowód: zeznania M. B. k.7-8, 175

badanie stanu trzeźwości k.3

kopia świadectwa wzorcowania k.4

zatrzymanie osoby k.5

W próbie krwi pobranej od oskarżonego o godzinie 21,45 biegły stwierdził 2,17‰ alkoholu etylowego. Również do protokołu pobrania krwi D. Ł. podał, że pił wódkę.

dowód: protokół pobrania krwi k.30

opinia biegłego k.29

Jeden z kluczy zabezpieczonych od D. Ł. a przekazanych policji przez M. B. pasował do stacyjki pojazdu marki N. (...) o nr rej. (...) i obracał stacyjkę w pełnym zakresie.

dowód: eksperyment procesowy k.134-139

D. Ł. był trzykrotnie karany w postępowaniach mandatowych za wykroczenia w ruchu drogowym.

dowód: informacja o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy

ruchu drogowego k.160

W chwili zarzucanego czynu D. Ł. nie miał z przyczyn chorobowych zniesionej, ani znacznie ograniczonej zdolności rozpoznawania znaczenia czynu i kierowania swoim postępowaniem. Oskarżony może odbywać karę pozbawienia wolności a także podejmować obronę.

dowód: opinia sądowo – psychiatryczna k.111-113

D. Ł. był już karany sądownie wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z 20 marca 2018 r., sygn.. akt IIIK 257/17 za przestępstwa z art.258§1 kk i za przestępstwa z kodeksu karnego skarbowego. Oskarżony był również karany trzykrotnie na terytorium Niemiec za nielegalny wywóz lub przywóz broni, za przestępstwo kradzieży oraz za przestępstwa podatkowe i celne.

dowód: dane o karalności k.169-172

odpis wyroku k.181-186

D. Ł. jest bezrobotny i ma na utrzymaniu jedno dziecko.

dowód: dane osobopoznawcze k.34

D. Ł. przesłuchany w charakterze podejrzanego w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że w dniu zdarzenia pił alkohol w postaci wódki na parkingu przy sklepie (...), w którym pracował w charakterze ochroniarza. Parkowany tam samochód marki N. (...) należy do jego znajomej i pojazdem tym przyjechał około 3 do 4 dni przed zdarzeniem i tam go pozostawił. W dniu 11 grudnia 2016 r. nie kierował tym pojazdem. Z pracy wyrzuciła go kierowniczka sklepu po tym, jak zorientowała się, że oskarżony jest pijany. Po wyjściu z (...) D. Ł. udał się w kierunku pobliskiego garażowiska, bo chciał się trochę przewietrzyć a następnie zamierzał autobusem linii 107 wrócić do miejsca swojego zamieszkania. Zaraz po tym, jak wyszedł ze sklepu, podszedł do niego młody mężczyzna, którego oskarżony zna z widzenia, albowiem w ostatnich miesiącach dwukrotnie złapał go na kradzieży sklepowej o czym zawiadomił policję i wyciągnął z kieszeni jego bluzy klucze na „smyczy”, a zaraz po tym pojawiła się policja. W ocenie oskarżonego zeznania tego mężczyzny co do okoliczności, iż oskarżony wsiadł do samochodu, uruchomił go i próbował wykonać jakiś manewr, nie polegają na prawdzie i są zemstą tego mężczyzny za to, że w sytuacji, gdy oskarżony złapał go na kradzieży, to nie puścił go wolno lecz wezwał policję. D. Ł. wie, że nie wolno kierować samochodem w stanie nietrzeźwości, bo już był za to karany.

W postępowaniu sądowym oskarżony wyjaśnień nie składał.

/wyjaśnienia D. Ł. k.34-35/

Stan faktyczny w niniejszej sprawie może być ustalony przede wszystkim w oparciu o zeznania M. B., M. M., J. W. i T. M., a także o dowody z dokumentów w postaci: protokołu badania stanu trzeźwości oskarżonego, kopię świadectwa wzorcowania, zatrzymanie osoby, opinię fizykochemiczną, pobranie próby krwi, badanie próby krwi, opinię sądowo – psychiatryczną, dane o karalności, odpis wyroku. Wszystkie te dowody są zbieżne ze sobą, wzajemnie się uzupełniają i tworzą logiczną całość. Na ich podstawie można odtworzyć przebieg zdarzenia.

Dowody z dokumentów zostały wytworzone przez uprawnione do tego podmioty i jako takie zasługują na przymiot wiarygodności. Również oskarżony nie podnosił okoliczności, które wskazywałyby na ich niewiarygodność.

Jeśli chodzi o opinię z badania próby krwi oraz o opinię biegłych lekarzy psychiatrów, to są one pełne, jasne, nie zawierają wewnętrznych sprzeczności i jako takie zasługują w pełni na wiarygodność.

Zdaniem Sądu Rejonowego w niniejszej sprawie na wiarę w pełni zasługują zeznania M. B., M. M., J. W. i T. M., które są stanowcze, konsekwentne, logiczne i korespondują z pozostałym materiałem dowodowym. T. M. i J. W. nie mają żadnego powodu do bezpodstawnego obciążania oskarżonego, zaś zdarzenie dotyczyło wykonywanych przez nich obowiązków służbowych. Podobnie M. M., która była pracownikiem sklepu (...), w którym swoje obowiązki służbowe wykonywał również D. Ł., a która potwierdziła, że oskarżony spożywał alkohol w godzinach, w których winien świadczyć pracę, do której przyjeżdżał samochodem koloru czerwonego. Sąd dał wiarę również zeznaniom M. B., albowiem w ocenie sądu ich dyskredytowanie przez oskarżonego było bezpodstawne. M. B. przyznał, że jako stały klient (...) przy ul. (...) znał D. Ł. z widzenia. Nie miał jednak powodu do jego oskarżania o przestępstwo, którego nie popełnił, nie mścił się na oskarżonym, albowiem nigdy nie został złapany na kradzieży. Przed przesłuchaniem w postępowaniu przygotowawczym świadek ten został pouczony o treści art.233§1 kk i art.234 kk tj. o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań i o odpowiedzialności karnej za fałszywe oskarżenie, podobnie w postępowaniu sądowym, kiedy to został pouczony o treści art.231§1 kk. Nadto okoliczność, iż M. B. nigdy nie został złapany na kradzieży w (...) potwierdziła również M. M..

Z tych przyczyn sąd nie dał wiary wyjaśnieniom D. Ł..

Swoim zachowaniem D. Ł. wyczerpał znamiona przestępstwa, o którym mowa w art.178a§1 k.k w zw. z art.13§1 kk. Czyn, którego się dopuścił jest społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy. Co więcej, stopień społecznej szkodliwości tego przestępstwa jest znaczny.

Sąd nie dostrzegł okoliczności wyłączających winę lub bezprawność czynu, a karę kształtował na zasadach określonych w art. 53 k.k.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności łagodzące, jak i obciążające oskarżonego.

Do tych pierwszych zaliczył fakt, że oskarżony nie utrudniał prowadzonego przeciwko niemu postępowania, a jego czyn pozostał w fazie usiłowania.

Za okoliczność obciążającą Sąd poczytał, że w chwili podjęcia przez policję interwencji oskarżony był w stanie nietrzeźwości 0,81 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a więc stan jego nietrzeźwości był znaczny oraz, że jedynie interwencja M. B. uniemożliwiła mu dokonanie tego przestępstwa.

Za okoliczność wpływającą na zaostrzenie kary sąd uznał dotychczasową karalność oskarżonego. Przy czym sąd miał na uwadze, że omawiane przestępstwo zaistniało w dniu 11 grudnia 2016 r., natomiast wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie zapadł w dniu 20 marca 2018 r. i dotyczył przestępstw rodzajowo odmiennych od przestępstwa z art.13§1 kk w zw. z art.178a§1 kk.

Orzekając w niniejszej sprawie sąd doszedł do przekonania, że karą adekwatną wobec D. Ł. będzie kara 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonania nieodpłatnej dozorowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięczny.

Na podstawie art.63§1 kk na poczet orzeczonej kary sąd zaliczył oskarżonemu okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie.

Po myśli art.43a§2 kk sąd był zobligowany do orzeczenia wobec D. Ł. świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, którego wysokość określił na kwotę 5000 zł.

Po myśli art.42§2 kk sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat i nałożył obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów (art.43§3 kk).

Na podstawie art.230§2 kpk zarządził zwrot D. Ł. kluczy zabezpieczonych jeszcze w postępowaniu przygotowawczym, z których przynajmniej jeden pasował do zamka i stacyjki samochodu marki N. (...), albowiem w chwili obecnej są one zbędne dla dalszego toku postępowania.

Sąd zasądził też od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę dochodząc do przekonania, że będzie on w stanie je ponieść, a koszty te zostały przez niego samego wywołane niniejszą sprawą.

Już na końcu sąd orzekł od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Szczecin 24 stycznia 2019 r.