Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Monika Zmysłowska-Sołowiej

Protokolant: Magdalena Buczyńska

w obecności oskarżyciela Prokuratora Anny Tondery-Wolińskiej

po rozpoznaniu dnia 05.12.2017r., 26.01.2018r, 28.02.2018r, 30.03.2018r, 07.01.2019r, 15.01.2019 roku na rozprawie w L. sprawy :

B. P. s. Z. i W. zd. R. urodzonego (...) w W.

oskarżonego o to, że :

W krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w okresie od dnia 29 kwietnia 2016 roku do dnia 06 maja 2016 roku w N. pow. (...) woj. (...) wypowiadał telefonicznie i osobiście groźby bezprawne mające na celu zmuszenie pracowników Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w N. tj. A. R., K. M., A. W., A. F. (1), B. Z., J. P., A. P. do przedsięwzięcia prawnej czynności służbowej w postaci przyznania mu pomocy finansowej tj. o czyn z art. 224§2k.k. w zw. z art. 12 k.k.

orzeka:

1.  Oskarżonego B. P. uznaje za winnego popełnienia tego, że w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w okresie od dnia 29 kwietnia 2016 roku do dnia 06 maja 2016 roku w N. pow. (...) woj. (...) wypowiadał telefonicznie i osobiście groźby bezprawne mające na celu zmuszenie pracowników Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w N. tj. A. R., K. M. (1), A. W., A. F. (1), B. Z., J. P. do przedsięwzięcia prawnej czynności służbowej w postaci przyznania mu pomocy finansowej tj. o czyn z art. 224§2k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 224§2 k.k. skazuje go i wymierza mu karę 8 (ośmiu)miesięcy pozbawienia wolności;

2.  Na podstawie art. 624§1k.p.k. zwalnia oskarżonego B. P. z obowiązku uiszczenia kosztów postepowania obciążając nimi Skarb Państwa.

3.  Na podstawie art. 618§1 p.11 kpk w zw. z art. 29§1 ustawy z dnia 26.05.1982r. Prawo o adwokaturze i §14 ust.2 pkt.1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej (...) wynagrodzenie w kwocie 840(osiemset czterdzieści) złotych powiększonych o należną stawkę podatku VAT za pełnienie obowiązków obrońcy z urzędu i kwotę tę wypłacić z sum Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 820/16

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu ujawnionych okoliczności, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony B. P. i jego ojciec Z. P. od kilku lat są podopiecznymi Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w N.. Oskarżony po opuszczeniu zakładu karnego wielokrotnie zwracał się o pomoc finansową na zaspokojenie swoich potrzeb np. żądając zakupu materaca ortopedycznego, butów, spłaty swoich długów. Oskarżony wielokrotnie dzwonił do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej żądając natychmiastowego przyznania mu pomocy finansowej bo nie posiada środków na swoje potrzeby, wielokrotnie przychodził też w tym celu osobiście do Gminnego Ośrodka Pomocy w N. żądając przyznania mu pomocy finansowej.

W okresie od dnia 29 kwietnia 2016 roku do dnia 06 maja 2016 roku w N. oskarżony B. P. zdenerwowany zbyt czasochłonnym w jego opinii załatwieniem jego spraw wielokrotnie dzwonił do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w N.. Oskarżony podczas rozmów krzyczał i w stosunku do pracowników socjalnych wypowiadał telefonicznie groźby bezprawne mające na celu zmuszenie funkcjonariuszy odpowiedzialnych za rozpoznanie jego wniosków tj. pokrzywdzonych A. R., K. M. (1), A. W., A. F. (1), B. Z., J. P. do wydania decyzji o przyznaniu mu pomocy finansowej. Oskarżony kilkakrotnie przychodził również do Ośrodka w N. i osobiście wypowiadał wobec pokrzywdzonych groźby bezprawne cyt.” Ja was kur… załatwię”, mówił że zrobi im drugi (...) nawiązując do oblania benzyną i podpalenia pracownic OPS w M., w grudniu 2014 roku. Oskarżony w dniu 05.05.2016 roku kazał pokrzywdzonym wybierać okno, którym będą uciekać a podczas rozmowy ze znajdującymi się w pomieszczeniu pracownicami, uderzał pięścią w futrynę drzwi i biurko A. F. (1) starając przestraszyć pokrzywdzone i zmusić do natychmiastowego przyznania mu pomocy finansowej .

Oskarżony B. P. ma 26 lat, posiada wykształcenie średnie techniczne, z zawodu mechanik samochodowy, jest kawalerem, nie ma majątku, aktualnie uchylono wobec niego tymczasowe aresztowanie w związku z popełnieniem przestępstwa z art. 157§1k.k., był wcześniej karany za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. z art. 279 § 1 k.k. z art. 242 § 3 k.k. Oskarżony nie był leczony odwykowo, był konsultowany psychiatrycznie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie :

Wyjaśnień oskarżonego B. P. (k.51, 126)

Zeznań świadków: A. R. (k. 16, 126-127), K. M. (2) (k31-32, 127-128), A. W. (k.35-36, 128), A. F. (1)(k.39-40, 140-142), B. Z. (27-28, 142), J. P. (k.23-24, 128), A. P. (k.19-20, 129) oraz następujących dokumentów;

k. 1 – 3 – zawiadomienie,

k. 5 – świadectwo zwolnienia,

k. 7 – 10 – notatka urzędowa z GOPS,

k. 52 – dane osobo-poznawcze,

k. 54 – 55, 103 – 104, 248 – 249 – KRK,

k. 99 – 102, 123 – 124 – pismo oskarżonego,

k. 144 – 145, 235 – informacje z systemu NOE – SAD,

k. 148 – dokumentacja leczenia,

k. 150 – 153 – opinia sądowo – psychologiczna,

k. 162 – informacje z KP N.,

k. 176 – 178 – opinia sądowo – psychiatryczna,

k. 186 – dokumentacja leczenia,

k. 189 – 200 – dokumentacja leczenia,

k. 221 – 223 – opinia sądowo – psychologiczna,

k. 228 – 231 – opinia sądowo - psychiatryczna uzupełniająca.

Sąd pominął zeznania Z. P. z uwagi na treść opinii biegłej psycholog i cofnięcie dowodu z jego zeznań przez Prokuratora.

B. P. został oskarżony o czyn z art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 12k.k.

Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym oraz przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień i odpowiedzi na jakiekolwiek pytania. Sąd uznał jego wyjaśnienia za nielogiczne, sprzeczne z wiarygodną częścią zeznań pokrzywdzonych A. R., K. M. (2), A. W., A. F. (1), B. Z., J. P., które podały, że oskarżony po złożeniu wniosków do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w N. w okresie objętym aktem oskarżenia często dzwonił do urzędu każdorazowo awanturując się i kierując wobec nich groźby . Wskazała, że oskarżony przychodził tez do ośrodka a podczas wizyt był agresywny i osobiście wypowiadał wobec nich groźby w celu zmuszenia ich jako pracowników socjalnych do wydania decyzji o przyznania mu pomocy finansowej. Należy podkreślić, że analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego pozwala stwierdzić, że wyjaśniania B. P. w których nie przyznaje się on do zarzucanego mu czynu, są niespójne i nielogiczne. W ocenie Sądu wersja przedstawiana przez oskarżonego jest jedynie nieudolną linią obrony zmierzającą do umniejszenia swojej roli w zdarzeniu i uniknięcia odpowiedzialności za własne czyny.

Pokrzywdzone A. R., K. M. (2), A. W., A. F. (1), B. Z., J. P., zgodnie i spójnie zeznały, że w okresie od dnia 29 kwietnia 2016 roku do dnia 06 maja 2016 roku oskarżony często dzwonił do GOPS w N. i przychodził do Ośrodka osobiście.

Świadek A. R. zeznała, że jest kierownikiem GOPS w N.. Z pomocy społecznej korzysta cała rodzina oskarżonego ojciec, brat a od 4 lat również oskarżony. Wskazała, że kiedy oskarżony w okresie od 29.04.2016 roku do 06.05.2016 roku dzwonił w sprawie złożonych przez siebie wniosków o dofinasowanie jego potrzeb groził, pracownicom ośrodka pozbawieniem życia mówiąc ”ja was załatwię” i „będzie drugi M.”. Podała, że ona zrozumiała to jako groźbę pozbawienia życia bo w M. zginęły pracownice ośrodka Pomocy Społecznej podpalone przez agresywnego petenta. Pokrzywdzona podała, że oskarżony był wielokrotnie agresywny i wulgarny zwracając się do pracownic, które były w pokoju mówił do nich cyt; „Ja wam (...) pokaże, ja was załatwię”. Wskazała, że obawiały się gróźb oskarżonego, który przy tym krzyczał i uderzał pięścią w ścianę lub biurko. A. R. podała również że obawia się oskarżonego i jego gróźb albowiem jego ojciec zabił w obecności oskarżonego swojego ojca i babkę w okrutny sposób, a oskarżony był karany dlatego jego zachowanie i wypowiadane groźby są dla niej realne do spełnienia.

Świadek K. M. (3) zeznała, że jest pracownikiem socjalnym Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w N.. Oskarżony B. P. po opuszczeniu zakładu karnego zgłosił się do ich ośrodka. Zażądał wypłaty kwoty 2500 złotych i zabezpieczenia szeregu innych potrzeb. Wskazała, że następnie oskarżony dzwonił i krzyczał wulgarnie, żądał wypłacenia mu pomocy finansowej. Zeznała, że kiedy przyszedł do ośrodka również awanturował się w pokoju gdzie znajdowały się pracownice ośrodka, groził, krzyczał cyt; :ja wam pokażę, urządzę was” i uderzał pięściami w ścianę, futrynę drzwi i biurko, żądając przyznania mu pomocy finansowej na jego warunkach. Zeznała, że słyszała jak oskarżony mówił o sytuacji w M. 2-3 krotnie co zrozumiała jako groźbę, której się obawia. Podała, ze oskarżony pytał je też które okno wybierają, że będzie wybite i którym oknem będą uciekać?”.

Świadek A. W. zeznała, że jest pracownikiem ośrodka pomocy społecznej. Wskazała, że oskarżony B. P. kiedy przychodził do ośrodka żądając wypłaty środków finansowych mówił do nich wszystkich że: ”będzie jak w M. „i wówczas czuła się zagrożona. Wskazała, że bała się gróźb oskarżonego bo kazał im wybierać okno, którym będą uciekały.

Świadek J. P. zeznała, że jest funkcjonariuszem publicznym -pracownikiem socjalnym Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w N.. Wskazała, że oskarżony B. P. przychodził do ośrodka i słyszała jak w obecności innych pracownic socjalnych groził im słowami „ja was załatwię”. Podała, że była sytuacja w dniu 05.05.2016 roku kiedy B. P. zachowywał się agresywnie, stojąc nad A. F. (2), krzyczał i uderzał pięścią w jej biurko. Starał się wymusić kwotę 2500 złotych na zagospodarowanie, po wyjściu z zakładu karnego. Pokrzywdzona zeznała, że bała się jego gróźb spalenia bo tak odebrała jego słowa o M. i pytania „którym oknem będą uciekać ?”.

Świadek A. P. zeznała, że nie czuje się pokrzywdzona w sprawie bo oskarżony nie był wobec niej agresywny ani jej nie groził. Podała, że kiedy po wywiadzie w terenie wróciła koleżanki opowiadały jej że oskarżony przyszedł do ośrodka i awanturował się. Podała, że pokrzywdzone mówiły jej, że groził im M. oraz uderzał pięściami w biurko A. F. (1) ale jej osobiście nie groził.

Pokrzywdzona A. F. (1) i G. Z. zgodnie zeznały, że oskarżony B. P. od kiedy jest objęty pomocą z ich ośrodka, często składa wnioski o pomoc finansową. W okresie kwietnia –maja 2016 roku była sytuacja, kiedy przyszedł, stanął obok biurka A. F. (1) i w obecności innych pokrzywdzonych krzyczał „ja wam k. pokaże, ja was załatwię”. Podały, że oskarżony uderzył wówczas pięścią w biurko i futrynę drzwi a one bały się Podały, że bały się gróźb i zachowania B. P.. Wskazały, że była też sytuacja że B. P. przyszedł z ojcem i wówczas groził im (...) gdzie petent podpalił pracownice ośrodka pomocy społeczne, kiedy nie chciały przyznać mu pomocy. A. F. (1) podała, że K. M. (2) mówiła jej, że oskarżony kazał im wybierać okno, którym będą uciekać. Podała ze oskarżony groził im tez telefonicznie. Wskazała, że z uwagi na agresywne zachowanie oskarżonego bały się jego gróźb i uważały je za realne.

Sąd dał wiarę zeznaniom w/w świadków albowiem są one logiczne, spójne, wzajemnie się uzupełniają z innymi dowodami zebranymi w sprawie. Pokrzywdzone są osobami obcymi dla oskarżonego nie miały zatem realnego powodu aby niesłusznie go obciążać. Zeznania powyższych świadków nie zawierają istotnych sprzeczności, które byłyby w stanie podważyć zaufanie Sądu co do ich szczerości.

W sporządzonej w sprawie opinii sądowo-psychiatrycznej biegli psychiatrzy nie stwierdzili u B. P. choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego, jego poczytalność w odniesieniu do zarzucanego mu czynu jak i w tracie postępowania nie budzi wątpliwości. U badanego rozpoznano zaburzenia osobowości tj. osobowość niedojrzałą z cechami dysocjalnymi. Opinia biegłych psychiatrów jest jasna i pełna, sporządzili ją biegli dysponujący fachową wiedzą z dziedziny zdrowia psychicznego, nie były ona kwestionowana przez strony.

Sąd obdarzył wiarą dowody z dokumentów gdyż zostały sporządzone przez powołane do tego organy, a żadna ze stron nie zaprzeczyła ich prawdziwości i autentyczności.

Sąd zważył, co następuje :

B. P. został oskarżony o czyn z art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

4.  Stosownie do treści dyspozycji art. 224 § 2 k.k. kto stosuje przemoc lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Powyższe przestępstwo można popełnić jedynie w zamiarze umyślnym. Przenosząc powyższe uwagi w realia niniejszej sprawy nie ulega wątpliwości, że B. P. wyczerpał znamiona przestępstwa, określonego w art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego w okresie od dnia 29 kwietnia 2016 roku do dnia 06 maja 2016 roku w N. oskarżony B. P. wielokrotnie groził pracownicom Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w N. podczas rozmów telefonicznych i osobiście wypowiadał groźby bezprawne w celu zmuszenie ich do przyznania mu pomocy socjalnej. Zgodnie z dyspozycją art. 121 ust. 2 Ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej pracownikowi socjalnemu przysługuje ochrona prawna przewidziana dla funkcjonariuszy publicznych. Nie ulega zatem wątpliwości, że opisane wyżej zachowanie B. P. wyczerpało znamiona przestępstwa, określonego w art. 224 § 2 k.k. Oskarżony dopuścił się przestępstwa z art. art. 224 § 4 k.k. wielokrotnie działając w podobny sposób wobec tych samych pokrzywdzonych działał zatem w warunkach art. 12 k.k. . Przy wymiarze kary wobec oskarżonego Sąd jako okoliczność obciążającą uznał duży stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów przejawiający się w charakterze naruszonego przez niego dobra jakim jest ochrona zdrowa i życia pracownic socjalnych oraz okoliczności jego działania w celu wymuszenia przyznania pomocy finansowej. Za okoliczność obciążającą Sąd uznał również wcześniejszą karalność oskarżonego i jego niepoprawność. Biorąc pod uwagę znaczny stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego oraz fakt iż działał z motywacji zasługującej na potępienie, Sąd uznał, iż wymierzona wobec niego kara 8 miesięcy pozbawienia wolności powinna przekonać oskarżonego i ogół społeczeństwa, że popełnianie przestępstw nie jest opłacalne i zamiast spodziewanych korzyści przynosi dolegliwości. Oskarżony umyślnie naruszył zasady porządku prawnego, nie liczył się z uprawnieniami pokrzywdzonych. Sąd uznał zatem, że adekwatną wobec niego karą i spełniającą cele prewencji indywidualnej i generalnej będzie kara 8 miesięcy pozbawiania wolności. Sąd uznał, że nie zachodzi po jego stronie pozytywna prognoza kryminologiczna wobec jego dotychczasowej karalności i uznał, że jedynie orzeczenie kary bezwzględnej zmusi oskarżonego do respektowania przepisów prawa w przyszłości. Na podstawie art. 624§1kpk Sąd biorąc pod uwagę aktualna sytuacje majątkową oskarżonego B. P. zwolnił go z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w sprawie. Sąd na podstawie art. 618§1 p.11 kpk w zw. z art. 29§1 ustawy z dnia 26.05.1982r. Prawo o adwokaturze i §14 ust.2 pkt.1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądził od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej (...) wynagrodzenie w kwocie 840 złotych powiększonych o należną stawkę podatku VAT za pełnienie obowiązków obrońcy z urzędu i kwotę tę wypłacić z sum Skarbu Państwa.