Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Sajtyna (spr.)

Sędziowie: SO Bogna Kuczyńska

SO Andrzej Ślusarczyk

Protokolant: sekr.sądowy Katarzyna Komosa

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jędrzejowie Ryszarda Łabądzia

po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2014 roku

sprawy W. B.

oskarżonego o przestępstwo z art.231 § 2 k.k. w zw. z art.91 § 1 k.k.

S. K. (1)

oskarżonego o przestępstwa z art.231 § 2 k.k. i inne

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Starachowicach

z dnia 3 lipca 2013 rokusygn. akt II K 668/12

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II.  kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IX Ka 1577/13

UZASADNIENIE

Prokurator oskarżył:

1. W. B. o to, że:

I. w okresie od 14 lutego 2007 r. do 25 listopada 2010 r. w S., woj. (...), jako funkcjonariusz publiczny - Prezydent Miasta S., popełnił w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu czternaście przestępstw , zanim zapadł pierwszy wyrok , chociażby nieprawomocny , co do któregokolwiek z tych przestępstw w ten sposób , że przekraczając swoje uprawnienia poprzez działanie wbrew zasadom określonym w prawie miejscowym w postaci uchwały nr V/14/02 Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy, wydanymi przez siebie decyzjami lub poleceniami służbowymi skierowanymi do podległych mu pracowników, doprowadził do zawarcia ugody sądowej w postępowaniach toczących się przed Sądem Rejonowym w Starachowicach oraz podjął decyzje o wynajmie lokali komunalnych lub polecił podwładnym pracownikom zawarcie takich umów wbrew uregulowaniom zawartym w uchwale nr V/14/02 Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r., mimo nie spełniania warunków wymienionych w powyższej uchwale przez osoby wstępujące w stosunek najmu oraz z pominięciem osób znajdujących się na liście przydziału i zamian lokali komunalnych na 2007 r. i lata następne , czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego osób oczekujących na przydział lokalu to jest A. S., E. W., K. M., L. K., K. S. (1), G. W., M. B., M. K. (1), Z. S., Ł. R., W. P., M. S. (1), Ł. S., A. M., J. O., E. S., S. J., I. K., Z. A.i A. R., spełniających warunki otrzymania lokali komunalnych przewidzianych w w/w uchwale Rady Miejskiej w S., czym jednocześnie działał w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez P. T., M. K. (2), J. S., A. P., S. K. (2), E. M., G.i E.małż. J., B. M., M.i D.małż. R., K. K., M.i M.małż. P., A. G.i L. Z.w postaci wstąpienia w stosunek najmu lokali komunalnych będących w dyspozycji Gminy (...) oraz możliwości ich późniejszego nabycia na własność , a w szczególności :

l - w dniu 14 lutego 2007 r. w S., woj. (...), działając jako funkcjonariusz publiczny - Prezydent Miasta S., przekroczył swoje uprawnienia poprzez działanie wbrew zasadom określonym w prawie miejscowym w postaci uchwały nr V/14/02 Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy , polecając radcy prawnemu E. J.zawarcie ugody sądowej w postępowaniu I C 305/06 Sądu Rejonowego w Starachowicach z pozwu M. P.przeciwko Gminie (...) o wstąpienie w stosunek najmu lokalu mieszkalnego w S.przy ul. (...)z w/w, pomimo braku spełnienia warunków do zawarcia takiej ugody , co w konsekwencji doprowadziło w dniu 19 kwietnia 2007 r. do zawarcia umowy najmu co do powyższego lokalu z M. P., czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego osób oczekujących na przydział lokalu , to jest A. S., E. W., K. M., L. K., K. S. (1), G. W., M. B., M. K. (1), Z. S., Ł. R., W. P., M. S. (1), Ł. S., A. M., J. O., E. S., S. J., I. K., Z. A., A. R.i czym jednocześnie działał w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez M. P.w postaci wstąpienia w stosunek najmu lokalu komunalnego oraz możliwości jego późniejszego nabycia na własność;

2 - w dniu 25 czerwca 2007 r. w S., woj. (...), działając jako funkcjonariusz publiczny- Prezydent Miasta S., przekroczył swoje uprawnienia poprzez działanie wbrew zasadom określonym w prawie miejscowym w postaci uchwały nr V/14/02 Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy , polecając radcy prawnemu E. J.zawarcie ugody sądowej w postępowaniu I C 129/07 Sądu Rejonowego w Starachowicach z pozwu P. T.przeciwko Gminie (...)o wstąpienie w stosunek najmu a następnie w dniu 10 lipca 2007 r. zastępcy Prezydenta Miasta S. T. C.zawarcie umowy najmu lokalu mieszkalnego w S.przy ul. (...) z w/w , pomimo braku spełnienia warunków do zawarcia takiej umowy najmu przez P. T., czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego osób oczekujących na przydział lokalu to jest A. S., E. W., K. M., L. K., K. S. (1), G. W., M. B., M. K. (1), Z. S., Ł. R., W. P., M. S. (1), Ł. S., A. M., J. O.,E. S., S. J., I. K., Z. A.i A. R.i czym jednocześnie działał w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez P. T.w postaci wstąpienia w stosunek najmu lokalu komunalnego oraz możliwości jego późniejszego nabycia na własność;

3 - w dniu 03 marca 2009 r. w S. , woj. (...), działając jako funkcjonariusz publiczny - Prezydent Miasta S., przekroczył swoje uprawnienia poprzez działanie wbrew zasadom określonym w prawie miejscowym w postaci

uchwały nr V/14/02 Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy ,polecając radcy prawnemu W. G.zawarcie ugody sądowej w postępowaniu I C 38/09 z pozwu M. K. (2)przeciwko Gminie (...)o wstąpienie w stosunek najmu a następnie w dniu 20 kwietnia 2009 r. r. zastępcy Prezydenta Miasta S. T. Z.zawarcie umowy najmu lokalu mieszkalnego w S.przy ul. (...)z w/w , pomimo braku spełnienia warunków do zawarcia takiej umowy najmu przez M. K. (2), czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego osób oczekujących na przydział lokalu to jest A. S., E. W., K. M., L. K., K. S. (1), G. W., M. B., M. K. (1), Z. S., Ł. R., W. P., M. S. (2), Ł. S., A. M., J. O.,E. S., S. J., I. K., Z. A.i A. R.i czym jednocześnie działał w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez M. K. (2)w postaci wstąpienia w stosunek najmu lokalu komunalnego oraz możliwości jego późniejszego nabycia na własność;

4- w dniu 25 maja 2009 r. w S., woj. (...), działając jako funkcjonariusz publiczny - Prezydent Miasta S., przekroczył swoje uprawnienia poprzez działanie wbrew zasadom określonym w prawie miejscowym w postaci uchwały nr V/14/02 Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy , wyrażając zgodę na posiedzeniu kolegium Prezydenta Miasta S.na przydział lokalu gminnego i polecając zastępcy Prezydenta Miasta S. T. C.podpisanie umowy najmu lokalu mieszkalnego w S.przy ul. (...) (...)z J. S., pomimo nie spełniania przez w/w warunków do jej zawarcia określonych w wymienionej powyżej uchwale nr V/14/02 Rady Miejskiej w S., czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego osób oczekujących na przydział lokalu to jest A. S., E. W., K. M., L. K., K. S. (1), G. W., M. B., M. K. (1), Z. S., Ł. R., W. P., M. S. (1), Ł. S., A. M., J. O.,E. S., S. J., I. K., Z. A.i A. R.i czym jednocześnie działał w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez J. S.w postaci wstąpienia w stosunek najmu lokalu komunalnego oraz możliwości jego późniejszego nabycia na własność;

5 - w dniu 16 czerwca 2009 r. w S. , woj. (...), działając jako funkcjonariusz publiczny - Prezydent Miasta S., przekroczył swoje uprawnienia poprzez działanie wbrew zasadom określonym w prawie miejscowym w postaci uchwały nr V/14/02 Rady Miejskiej w

S.z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy , wyrażając zgodę na posiedzeniu kolegium Prezydenta Miasta S.na przydział lokalu gminnego i polecając zastępcy Prezydenta Miasta S. T. C.podpisanie umowy najmu lokalu mieszkalnego w S.przy ul. (...)z A. P., pomimo nie spełniania przez w/w warunków do jej zawarcia , wskazanych w wymienionej powyżej uchwale nr V/14/02 Rady Miejskiej w S., czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego osób oczekujących na przydział lokalu to jest A. S., E. W., K. M., L. K., K. S. (1), G. W., M. B., M. K. (1), Z. S., Ł. R., W. P., M. S. (1), Ł. S., A. M., J. O.,E. S., S. J., I. K., Z. A.i A. R.i czym jednocześnie działał w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez A. P.w postaci wstąpienia w stosunek najmu lokalu komunalnego oraz możliwości jego późniejszego nabycia na własność;

6- w dniu 06 lipca 2009 r. w S., woj. (...), działając jako funkcjonariusz publiczny - Prezydent Miasta S., przekroczył swoje uprawnienia poprzez działanie wbrew zasadom określonym w prawie miejscowym w postaci uchwały nr V/14/02 Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy , wyrażając zgodę na posiedzeniu kolegium Prezydenta Miasta S.na przydział lokalu gminnego i polecając zastępcy Prezydenta Miasta S. T. C.podpisanie umowy najmu lokalu mieszkalnego w S.przy ul. (...)z S. K. (2), pomimo nie spełniania przez w/w warunków do jej zawarcia , wskazanych w wymienionej powyżej uchwale nr Y/14/02 Rady Miejskiej w S., czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego osób oczekujących na przydział lokalu to jest A. S., E. W., K. M., L. K., K. S. (1), G. W., M. B., M. K. (1), Z. S., Ł. R., W. P., M. S. (1), Ł. S., A. M., J. O.,E. S., S. J., I. K., Z. A.i A. R.i czym jednocześnie działał w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez S. K. (2)w postaci wstąpienia w stosunek najmu lokalu komunalnego oraz możliwości jego późniejszego nabycia na własność;

7 - w dniu 22 października 2009 r. w S., woj. (...), działając jako funkcjonariusz publiczny - Prezydent Miasta S., przekroczył swoje uprawnienia poprzez działanie wbrew zasadom określonym w prawie miejscowym w postaci uchwały nr V/14/02 Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy , wyrażając zgodę na posiedzeniu kolegium Prezydenta Miasta S.na przydział lokalu gminnego i polecając zastępcy Prezydenta Miasta S. T. C.podpisanie umowy najmu lokalu mieszkalnego w S.przy ul. (...) z E. M., pomimo nie spełniania przez w/w warunków do jej zawarcia , wskazanych w wymienionej powyżej uchwale nr V/14/02 Rady Miejskiej w S., czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego osób oczekujących na przydział lokalu to jest A. S., E. W., K. M., L. K., K. S. (1), G. W., M. B., M. K. (1), Z. S., Ł. R., W. P., M. S. (1), Ł. S., A. M., J. O.,E. S., S. J., I. K., Z. A.i A. R.i czym jednocześnie działał w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez E. M.w postaci wstąpienia w stosunek najmu lokalu komunalnego oraz możliwości jego późniejszego nabycia na własność;

8 - w dniu 07 grudnia 2009 r. w S., woj. (...), działając jako funkcjonariusz publiczny - Prezydent Miasta S., przekroczył swoje uprawnienia poprzez działanie wbrew zasadom określonym w prawie miejscowym w postaci uchwały nr V/14/02 Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy i podpisał umowę najmu lokalu mieszkalnego w S.przy ul. (...) z G.i E.małż. J., pomimo nie spełniania przez w/w warunków do jej zawarcia , wskazanych w wymienionej powyżej uchwale nr V/14/02 Rady Miejskiej w S., czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego osób oczekujących na przydział lokalu to jest A. S., E. W., K. M., L. K., K. S. (1), G. W., M. B., M. K. (1), Z. S., Ł. R., W. P., M. S. (1), Ł. S., A. M., J. O.,E. S., S. J., I. K., Z. A.i A. R.i czym jednocześnie działał w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez G.i E.małż. J.w postaci wstąpienia w stosunek najmu lokalu komunalnego oraz możliwości jego późniejszego nabycia na własność;

9 - w dniu 22 grudnia 2009 r. w S., woj. (...), działając jako funkcjonariusz publiczny - Prezydent Miasta S., przekroczył swoje uprawnienia poprzez działanie wbrew zasadom określonym w prawie miejscowym w postaci uchwały nr V/14/02 Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy , wyrażając zgodę na posiedzeniu kolegium Prezydenta Miasta S.na przydział lokalu gminnego i polecając zastępcy Prezydenta Miasta S. T. C.podpisanie umowy najmu lokalu mieszkalnego w S.przy ul. (...)z B. M., pomimo nie spełniania przez w/w warunków do jej zawarcia , wskazanych w wymienionej powyżej uchwale nr V/14/02 Rady Miejskiej w S., czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego osób oczekujących na; przydział lokalu to jest A. S., E. W., K. M., L. K., K. S. (1), G. W. M. B., M. K. (1), Z. S., Ł. R. W. P., M. S. (1), Ł. S., A. M., J. O.,E. S., S. J., I. K., Z. A.i A. R.i czym jednocześnie działał w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez B. M.w postaci wstąpienia w stosunek najmu lokalu komunalnego oraz możliwości jego późniejszego nabycia na własność;

10 - w dniu 16 marca 2010 r. w S., woj. (...), działając jako funkcjonariusz publiczny - Prezydent Miasta S., przekroczył swoje uprawnienia poprzez działanie wbrew zasadom określonym w prawie miejscowym w postaci uchwały nr V/14/02 Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy , wyrażając zgodę na posiedzeniu kolegium Prezydenta Miasta S.na przydział lokalu gminnego i polecając zastępcy Prezydenta Miasta S. T. C.podpisanie umowy najmu lokalu mieszkalnego w S.przy ul. (...) z M.i D.małż. R., pomimo nie spełniania przez w/w warunków do jej zawarcia , wskazanych w wymienionej powyżej uchwale nr V/14/02 Rady Miejskiej w S., czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego osób oczekujących na przydział lokalu to jest A. S., E. W., K. M., L. K., K. S. (1), G. W., M. B., M. K. (1), Z. S., Ł. R., W. P., M. S. (1), Ł. S., A. M., J. O.,E. S., S. J., I. K., Z. A.i A. R.i czym jednocześnie działał w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez M.i D.małż. R.w postaci wstąpienia w stosunek najmu lokalu komunalnego oraz możliwości jego późniejszego nabycia na własność;

11 - w dniu 17 czerwca 2010 r. w S., woj. (...), działając jako funkcjonariusz publiczny - Prezydent Miasta S., przekroczył swoje uprawnienia poprzez działanie wbrew zasadom określonym w prawie miejscowym w postaci uchwały nr V/14/02 Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy , wyrażając zgodę na posiedzeniu kolegium Prezydenta Miasta S.na przydział lokalu gminnego i polecając zastępcy Prezydenta Miasta S. T. C.podpisanie umowy najmu lokalu mieszkalnego w S.przy ul. (...) z K. K., pomimo nie spełniania przez w/w warunków do jej zawarcia, wskazanych w wymienionej powyżej uchwale nr V/14/02 Rady Miejskiej w S., czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego osób oczekujących na przydział lokalu to jest A. S., E. W., K. M., L. K., K. S. (1), G. W., M. B., M. K. (1), Z. S., Ł. R., W. P., M. S. (1), Ł. S., W. P., M. S. (1), Ł. S., A. M., J. O.,E. S., S. J., I. K., Z. A.i A. R.i czym jednocześnie działał w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez A. G.w postaci wstąpienia w stosunek najmu lokalu komunalnego oraz możliwości jego późniejszego nabycia na własność;

14 - w dniu 25 listopada 2010 r. w S., woj. (...), działając jako funkcjonariusz publiczny - Prezydent Miasta S., przekroczył swoje uprawnienia poprzez działanie wbrew zasadom określonym w prawie miejscowym w postaci uchwały nr V/14/02 Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy wyrażając zgodę na posiedzeniu kolegium Prezydenta Miasta S.na przydział lokalu gminnego i podpisał umowę najmu lokalu mieszkalnego w S.przy ul. (...)z L. Z., pomimo nie spełniania przez w/w warunków do jej zawarcia , wskazanych w wymienionej powyżej uchwale nr V/14/02 Rady Miejskiej w S., czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego osób oczekujących na przydział lokalu to jest A. S., E. W., K. M., L. K., K. S. (1), G. W., M. B., M. K. (1), Z. S., Ł. R., W. P., M. S. (1), Ł. S., A. M.,J. O.,E. S., S. J., I. K., Z. A.i A. R.i czym jednocześnie działał w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez L. Z.w postaci wstąpienia w stosunek najmu lokalu komunalnego oraz możliwości jego późniejszego nabycia na własność ,

tj. o przestępstwo określone w art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § l k.k.

nadto

2. S. K. (1) o to, że:

II. w dniu 26 czerwca 2006 r. w S., woj. (...), działając jako funkcjonariusz publiczny - Prezydent Miasta S., przekroczył swoje uprawnienia poprzez działanie wbrew zasadom określonym w prawie miejscowym w postaci uchwały nr V/14/02 Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy , polecając radcy prawnemu E. J.zawarcie ugody sądowej w postępowaniu I C 135/06 Sądu Rejonowego w Starachowicach z pozwu A. P. (1)przeciwko Gminie (...) o wstąpienie w stosunek najmu lokalu mieszkalnego w S.przy ul. (...)pomimo braku spełnienia warunków do zawarcia takiej ugody z w/w , co w konsekwencji doprowadziło w dniu 18 lipca 2006 r. do zawarcia umowy najmu co do powyższego lokalu z A. P. (1), czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego osoby oczekującej na przydział lokalu to jest B. N., która spełniała warunki otrzymania lokalu komunalnego przewidzianych w powyżej powołanej uchwale Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r. i czym jednocześnie działał w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez A. P. (1)w postaci wstąpienia w stosunek najmu lokalu komunalnego oraz możliwości jego późniejszego nabycia na własność,

tj. o przestępstwo określone z art. 231 § 2 k.k.

III. w okresie od 09 lutego 2011 r. do 02 marca 2011 r. w S., woj. (...), jako funkcjonariusz publiczny - Prezydent Miasta S., popełnił w podobny sposób , w krótkich odstępach czasu trzy przestępstwa , zanim zapadł pierwszy wyrok , chociażby nieprawomocny , co do któregokolwiek z tych przestępstw w ten sposób , że przekroczył swoje uprawnienia poprzez działanie wbrew zasadom określonym w prawie miejscowym w postaci uchwały nr V/14/02 Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy, podjął decyzję o wynajmie lokali komunalnych mimo nie spełniania warunków wymienionych w powyższej uchwale przez osoby wstępujące w stosunek najmu oraz z pominięciem osób znajdujących się na liście przydziału i zamian lokali komunalnych na 2007 r. i lata następne czym działał na szkodę interesu publicznego i prywatnego osób oczekujących na przydział lokalu to jest A. S., E. W., K. M., L. K., K. S. (1), G. W., M. B., M. K. (1), Z. S., Ł. R., W. P., M. S. (1), Ł. S., A. M., J. O.,E. S., S. J., I. K., Z. A.i A. R., spełniających warunki otrzymania lokali komunalnych przewidzianych w w/w uchwale Rady Miejskiej w S., działając w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez A. P. (2), E.i M.małż. L. oraz K. S. (2)w postaci wstąpienia w stosunek najmu lokalu komunalnego oraz możliwości jego późniejszego nabycia na własność , a w szczególności:

l - w dniu 09 lutego 2011 r. w S., woj. (...), działając jako funkcjonariusz publiczny- Prezydent Miasta S., przekroczył swoje uprawnienia poprzez działanie wbrew zasadom określonym w prawie miejscowym w postaci uchwały nr V/14/02 Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy , wyrażając zgodę na posiedzeniu kolegium Prezydenta Miasta S.na przydział lokalu gminnego i podpisał umowę najmu lokalu mieszkalnego w S.przy ul. (...)z A. P. (2), pomimo nie spełniania przez w/w warunków do jej zawarcia , wskazanych w wymienionej powyżej uchwale nr V/14/02 Rady Miejskiej w S., czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego osób oczekujących na przydział lokalu to jest A. S., E. W., K. M., L. K., K. S. (1), G. W., M. B., M. K. (1), Z. S., Ł. R., W. P., M. S. (1), Ł. S., A. M., J. O.,E. S., S. J., I. K., Z. A.i A. R.i czym jednocześnie działał w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez A. P. (2)w postaci wstąpienia w stosunek najmu lokalu komunalnego oraz możliwości jego późniejszego nabycia na własność;

2 - w dniu 17 lutego 2011 r. w S., woj. (...), działając jako funkcjonariusz publiczny - Prezydent Miasta S., przekroczył swoje uprawnienia poprzez działanie wbrew zasadom określonym w prawie miejscowym w postaci uchwały nr V/14/02 Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy , wyrażając zgodę na posiedzeniu kolegium Prezydenta Miasta S.na przydział lokalu gminnego i podpisał umowę najmu lokalu mieszkalnego w S.przy ul. (...)z E.i M.małż. L., pomimo nie spełniania przez w/w warunków do jej zawarcia , wskazanych w wymienionej powyżej uchwale nr V/14/02 Rady Miejskiej w S., czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego osób oczekujących na przydział lokalu to jest A. S., E. W., K. M., L. K., K. S. (1), G. W., M. B., M. K. (1), Z. S., Ł. R., W. P., M. S. (1), Ł. S., A. M., J. O.,E. S., S. J., I. K., Z. A.i A. R.i czym jednocześnie działał w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez E.i M.małż. L.w postaci wstąpienia w stosunek najmu lokalu komunalnego oraz możliwości jego późniejszego nabycia na własność;

3 - w dniu 02 marca 2011 r. w S., woj. (...), działając jako funkcjonariusz publiczny - Prezydent Miasta S., przekroczył swoje uprawnienia poprzez działanie wbrew zasadom określonym w prawie miejscowym w postaci uchwały nr V/14/02 Rady Miejskiej w S.z dnia 24 czerwca 2002 r. w sprawie określenia zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy , wyrażając zgodę na posiedzeniu kolegium Prezydenta Miasta S.na przydział lokalu gminnego i podpisał umowę najmu lokalu mieszkalnego w S.przy ul. (...) z K. S. (2), pomimo nie spełniania przez w/w warunków do jej zawarcia , wskazanych w wymienionej powyżej uchwale nr V/14/02 Rady Miejskiej w S., czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego osób oczekujących na przydział lokalu to jest A. S., E. W., K. M., L. K., K. S. (1), G. W., M. B., M. K. (1), Z. S., Ł. R., W. P., M. S. (1), Ł. S., A. M., J. O.,E. S., S. J., I. K., Z. A.i A. R.i czym jednocześnie działał w celu osiągnięcia korzyści osobistej przez K. S. (2)w postaci wstąpienia w stosunek najmu lokalu komunalnego oraz możliwości jego późniejszego nabycia na własność,

tj. o przestępstwo określone w art. 231 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § l k.k.

Sąd Rejonowy w Starachowicach wyrokiem z dnia 3 lipca 2013 r. w sprawie sygn. akt II K 668/12:

I. na podstawie art. 414 § l kpk w zw. z art. 17 § l pkt. l kpk. uniewinnił W. B. od popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. I ppkt. 13 aktu oskarżenia,

II. na podstawie art. 414 § l kpk w zw. z art. 17 § l pkt. 2 kpk. uniewinnił W. B. od popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. I ppkt. l, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 14 aktu oskarżenia,

III. na podstawie art. 414 § l kpk w zw. z art. 17 § l pkt. 2 kpk. Uniewinnił S. K. (1) od popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. II aktu oskarżenia,

IV . na podstawie art. 414 § l kpk w zw. z art. 17 § l pkt. l kpk. uniewinnił S. K. (1) od popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt. III ppkt. 3 aktu oskarżenia,

V. na podstawie art. art. 414 § l kpk. w zw. z art. 17 § l pkt. 2 kpk. uniewinnił S. K. (1) od popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt. III ppkt. l, 2 aktu oskarżenia

VI. kosztami procesu obciążył Skarb Państwa.

Powyższy wyrok w całości na niekorzyść oskarżonych zaskarżył prokurator.

Powołując się na przepisy art. 427 § l k.p.k. i art. 438 pkt 2 i pkt 3 k.p.k. wyrokowi temu zarzucił:

1. obrazę przepisów postępowania tj. art. 391 § l k.p.k., która miała wpływ na treść zaskarżonego wyroku a polegającą na tym , że Sąd I instancji w trakcie postępowania nie przyjął zeznań od świadka pokrzywdzonego E. S. mimo , że aktem oskarżenia świadek ten wnioskowana była do przesłuchania oraz nie podjął decyzji na podstawie art. 391 § l k.p.k. o odczytaniu zeznań tego świadka co faktycznie spowodowało, że zeznania świadka E. S. zaliczonej do kręgu osób pokrzywdzonych , nie były brane pod uwagę przy ferowaniu wyroku i co miało wpływ na jego treść;

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mających wpływ na jego treść , a polegający na wyrażeniu przez Sąd I instancji błędnego poglądu, że w świetle zgromadzonego materiału dowodowego i ; ustalonych na jego podstawie okoliczności nie można stwierdzić, że oskarżeni i W. B. i S. K. (1) wypełnili swoim zachowaniem znamiona przestępstw zarzucanych im aktem oskarżenia , podczas gdy dowody te , a w szczególności zeznania złożone przez świadków pokrzywdzonych , zeznania świadków będących pracownikami Urzędu Miejskiego w S. współpracujących z oskarżonymi w zakresie rozpoznawania wniosków o przydział mieszkań wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu Gminy, zeznania świadków , którym na podstawie decyzji oskarżonych lokale mieszkalne zostały przydzielone , dokumentacji zabezpieczonej w Urzędzie Miejskim w S. dotyczącej osób bezskutecznie ubiegających się o lokale komunalne uwzględnionych na liście stanowiącej podstawę przydziału takich mieszkań, zabezpieczonych dokumentacji dotyczącej osób, którym lokale zostały przyznane z pominięciem faktu umieszczenia danej osoby na wskazanej powyżej liście, akt spraw Sądu Rejonowego w Starachowicach o wstąpienie w umowę najmu lokali komunalnych, protokołu pokontrolnego Najwyższej Izby Kontroli z przeprowadzonej kontroli w Urzędzie Miejskim w S. oraz zeznań głównego specjalisty kontroli państwowej przeprowadzającego wspomnianą kontrolę oraz innych dowodów i dokumentów zgromadzonych w toku trwania postępowania przygotowawczego a w szczególności analiza obowiązujących w czasie popełniania przez oskarżonych zarzucanych im przestępstw przepisów prawa regulujących kwestię gospodarowania zasobem mieszkaniowym podległym Prezydentowi S. , które wszystkie ocenione we wzajemnej zależności prowadzą do wniosku , że oskarżeni W. B. i S. K. (1) dopuścili się czynu zarzucanego im aktem oskarżenia.

Podnosząc ten zarzut w oparciu o przepis art. 437 § l i § 2 k.p.k. wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Starachowicach.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie i należało ja uznać za oczywiście bezzasadną.

1. Na wstępie, przed odniesieniem się do konkretnych zarzutów sformułowanych w skardze apelacyjnej, trzeba podkreślić, że Sąd I instancji starannie przeprowadził przewód sądowy, a w jego ramach postępowanie dowodowe. Ocena dowodów zgromadzonych w sprawie została dokonana całościowo z uwzględnieniem wszystkich dowodów przemawiających zarówno na korzyść, jak i niekorzyść oskarżonych. Ocena ta została przedstawiona w uzasadnieniu wyroku spełniającym wymogi art. 424 § 1 k.p.k. W motywach wyroku Sąd Rejonowy w wyczerpujący sposób wskazał, którym dowodom i dlaczego dał wiarę, a które budziły, jego zdaniem, wątpliwości, co do ich wiarygodności, a także przedstawił sposób rozumowania, który doprowadził go do końcowych wniosków, co do zachowania oskarżonych, odzwierciedlonych w dyspozytywnej części wyroku. W tym zakresie prawidłowość postąpienia sądu meriti nie budzi zastrzeżeń i nie wymaga szerszego ustosunkowania się zwłaszcza, że zarzuty obrazy przepisów postępowania związanych z etapem oceny dowodów oraz sposobem sporządzenia uzasadnienia wyroku nie były przez prokuratora podnoszone.

2. Nie zasługuje na uwzględnienie zarzut obrazy przepisów postępowania art. 391 § 1 k.p.k. Rację ma prokurator, że Sąd I instancji nie przeprowadził dowodu z zeznań świadka E. S., która była ujawnioną pokrzywdzoną i wnioskowana była w akcie oskarżenia do przesłuchania na rozprawie. Prawdą jest również, że wobec faktu przebywania E. S. po za granicami kraju sąd meriti winien ujawnić protokoły jej przesłuchania z postępowania przygotowawczego, przy czym mogło to nastąpić nie tylko w trybie art. 391 § 1 k.p.k. ale przy spełnieniu warunku braku sprzeciwu stron, również w trybie art. 392 k.p.k. Bezspornym jest jednak, że Sąd Rejonowy nie skorzystał z żadnej z tych możliwości, a przez to pozbawił się dowodu z zeznań wskazanego wyżej świadka.

Stwierdzenie tej okoliczności nie determinuje jednak uznania za zasadny zarzutu naruszenia przepisów postępowania, jako względnej przyczyny odwoławczej . Zgodnie z przepisem art. 438 pkt 2 k.p.k. dla skuteczności zarzutu, oprócz wykazania obrazy przepisów postępowania należy dowieść, że obraza ta mogła mieć wpływ na treść orzeczenia. Skarżący temu wymaganiu niewątpliwie nie sprostał. Brak jest, bowiem w apelacji wskazania jaki wpływ na ocenę zachowania oskarżonych miałyby zeznania świadka E. S., które przecież stanowią jedynie relację odnoszącą się do podejmowania przez nią starań o uzyskanie lokalu oraz jej sytuacji rodzinnej i mieszkaniowej. Podobnie jak to miało miejsce, co do pozostałych osób wykazanych jako pokrzywdzonych.

Konstrukcja zarzutów aktu oskarżenia wskazuje na uchybienia polegające na przekroczeniu uprawnień przy podejmowaniu decyzji o przyznaniu konkretnych lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy na rzecz konkretnych osób. Osobami pokrzywdzonymi, w tym E. S., w zamyśle aktu oskarżenia, są wszystkie osoby spełniające pewne kryteria, oczekujące na taki lokal. Sąd I instancji czyniąc ustalenia nie zakwestionował faktu, iż te osoby ubiegały się o lokale i ich w określonym czasie nie otrzymały. Prokurator nie wywodził, aby przestępcze zachowanie oskarżonych miało polegać na podejmowaniu decyzji o nie przyznaniu tym osobom lokali. Skoro tak, to ustalenia Sądu Rejonowego o działaniu przez oskarżonych w ramach uprawnień przy podejmowaniu decyzji o przyznaniu lokali, czyni praktycznie zbędne rozważania in concreto, co do sytuacji pozostałych osób wykazanych jako pokrzywdzonych, w tym E. S., której zeznania w żaden sposób nie mogły mieć wpływu na ocenę czy działania oskarżonych, były działaniami w granicach przydzielonych im, jako funkcjonariuszom publicznym- uprawnień.

3. Nie jest zasadny również zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mający wpływ na jego treść. Analiza treści zarzutu prowadzi do wniosku, że według prokuratora błąd ten miał polegać na ustaleniu, że oskarżeni swoim zachowaniem nie wyczerpali znamion zarzucanych im czynów, gdy według autora apelacji wymienione tam dowody wskazują, że oskarżeni „ dopuścili się czynu zarzucanego im aktem oskarżenia”. Abstrahując od tego, że niewątpliwie doszło do oczywistej omyłki w treści zarzutu, bo chyba prokuratorowi nie chodzi o jeden czyn, lecz o wszystkie czyny zarzucane oskarżonym, to trzeba stwierdzić, że sam zarzut został sformułowany ogólnikowo i nie wskazuje na konkretne uchybienia zasadom logicznego rozumowania lub wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, których miał się dopuścić Sąd I instancji. Ta ogólnikowość i lakoniczność zarzutu między innymi objawia się potraktowaniem przez prokuratora wszystkich zachowań objętych poszczególnymi zarzutami dotyczącymi obu oskarżonych jednorodnie, bez wskazania w zarzucie konkretnych uchybień odnoszących się do poszczególnych ustaleń faktycznych. Sama konstrukcja zarzutu błędu w petitum apelacji stanowi de facto całkowicie dowolną polemikę skarżącego z ustaleniami poczynionymi przez Sąd I instancji.

4. Rozwinięcie zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych znajduje się w uzasadnieniu apelacji i dla pełnej oceny jego skuteczności, niezależnie od krytycznych uwag przedstawionych w punkcie 3, konieczne było odniesienie się przez Sąd Odwoławczy również do argumentów podniesionych w motywacyjnej części apelacji. Pomimo, iż argumenty te, w odróżnieniu od samej treści zarzutu, zawierają uszczegółowienie i merytoryczne uzasadnienie wyprowadzonych przez oskarżyciela końcowych wniosków, Sąd Okręgowy nie uznał ich za trafne i nie znalazł podstaw do ich uwzględnienia.

5. W szczególności nie ma racji prokurator, gdy kwestionuje dokonaną przez Sąd meriti interpretację zapisów uchwały Rady Miejskiej w S. z dnia 24 czerwca 2002 roku w sprawie określania zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy, a przede wszystkim zakresu obowiązywania i wzajemnej zależności pomiędzy przepisami stanowiącymi różne tryby przyznawania lokali z zasobu gminy. Prezentowany przez skarżącego pogląd jakoby tryb „nadzwyczajny” wynikający z § 5 ust. 2 i 3 tej uchwały nie wyłączał obowiązywania w takiej sytuacji zapisów § 11 uchwały stanowiących o tym, iż umowy najmu komunalnych lokali mieszkalnych mogły dotyczyć wyłącznie osób umieszczonych na prawomocnych listach mieszkaniowych tworzonych przez Społeczną Komisję Mieszkaniowa, nie wytrzymuje krytyki. Prokurator oprócz wyrażenia takiego zapatrywania, nie wskazuje żadnych racjonalnych argumentów na poparcie swego stanowiska. Nie podejmuje nawet próby zakwestionowania argumentów przedstawionych przez Sąd Rejonowy na str. 1- 3 uzasadnienia wyroku. W tym miejscu, podzielając ocenę dokonaną przez Sąd I instancji, jedynie trzeba podkreślić, że za prawidłowością interpretacji Sądu a quo jednoznacznie przemawia wykładnia funkcjonalna i logiczna kwestionowanych przepisów. Stworzenie trybu nadzwyczajnego uzależniającego możliwość przydziału lokalu z mieszkaniowego zasobu gminy od zaistnienia szczególnej sytuacji życiowej, wyklucza, kierując się podstawowymi zasadami logicznego rozumowania i sensem uchwalenia tego trybu, uzależnienie jego zastosowania od wcześniejszego umieszczenia uprawnionej osoby na listach mieszkaniowych, albowiem byłoby to sprzeczne z samą istotą wdrożenia takiego trybu.

6. Niezależnie od podnoszonej kwestii związanej z niedopuszczalnością przyznawania mieszkań osobom z poza listy, co omówiono wyżej, skarżący nie kwestionując samego ustalenia, iż obaj oskarżeni, jako funkcjonariusze publiczni- Prezydenci Miasta S. mieli prawo do wydawania stosownych decyzji o wynajmie lokali komunalnych, starał się wykazać, iż decyzje opisane w zarzutach aktu oskarżenia charakteryzowały się rażącą dowolnością i przez to stanowiły o przekroczeniu uprawnień. Zdaniem Sądu Odwoławczego nie ma jednak racji prokurator, gdy kwestionuje ustalenie Sądu Rejonowego, iż decyzje podejmowane przez oskarżonych o przyznawaniu mieszkań w oparciu o zapis § 5 ust. 2 pkt 5 i ust. 3 uchwały Rady mieściły się w granicach uznaniowości, która musi charakteryzować tego rodzaju postąpienia osób do tego uprawnionych i za to odpowiedzialnych. Przytoczone przez autora apelacji argumenty nie są przekonywujące. Na pewno nie może świadczyć o rażącej dowolności w podejmowaniu decyzji fakt, iż wcześniej osobom tym odmówiono przyznania takich lokali. Zmiana decyzji co do istnienia bądź nie przesłanek do uzyskania określonego prawa nie musi świadczyć, o czymś nagannym, a wręcz przeciwnie, może wskazywać na umiejętność krytycznego spojrzenia na swoje decyzje i uwzględnienia nowych okoliczności istotnych dla sposobu rozstrzygnięcia. W sytuacji, gdy nie wykazano jakichkolwiek związków osobistych, czy materialnych pomiędzy oskarżonymi, a osobami, którym przyznawano mieszkania, nie uprawnione byłoby domniemywanie złej woli po ich stronie. Nie można również przyznać racji prokuratorowi, gdy przekroczenia uprawnień po stronie oskarżonych upatruje w dowolności interpretacji przesłanki z § 5 ust. 2 pkt 5 uchwały Rady Miejskiej w S. z dnia 24.06.2002 r. Określenie zakresu znaczeniowego tej przesłanki: „ szczególnej sytuacji życiowej” jest w ogóle decydujące dla możliwości rozważania przekroczenia przez oskarżonych uprawnień. Nieostry charakter tej przesłanki w praktyce uniemożliwia ustalenie jakichś stałych i pewnych kryteriów, którym winna odpowiadać osoba, aby mogła skorzystać z tego prawa, a contrario- aby była wykluczona z kręgu takich osób, co do których uprawnione było zastosowanie trybu z § 5 ust. 2 i 3 uchwały. Skarżący w apelacji nie wskazuje jednoznacznych kryteriów jakimi winien kierować się Prezydent przy stosowaniu § 5 ust. 2 pkt 5, czemu trudno się dziwić, albowiem takich kryteriów, co sam apelujący przyznaje w okresie obowiązywania uchwały nie wypracowano. Na pewno nie jest to argument za przekroczeniem przez oskarżonych uprawnień, a wręcz przeciwnie wskazuje na możliwość szerokiej interpretacji znamienia „ szczególnej sytuacji życiowej”. O braku wystąpienia po stronie osób którym przyznano mieszkania powyższej przesłanki niewątpliwie nie może świadczyć braki w udokumentowania tychże okoliczności w materiałach poprzedzających wydanie decyzji. Oczywiście jest to uchybienie, ale mające wyłącznie charakter procesowy powodujący brak transparentności wydanych decyzji. Nie powoduje jednak to samo w sobie, że w dacie podejmowania decyzji te szczególne sytuacje życiowe nie miały miejsca. Prokurator stara się w apelacji wykazać arbitralność decyzji poprzez porównanie sytuacji rodzinnej i mieszkaniowej osób, które otrzymały mieszkania i osób którym tego przydziału odmówiono. Nie kwestionując wniosków wypływających z tego porównania, iż warunki bytowo- mieszkalne niektórych osób wykazanych jako pokrzywdzone, mogły być cięższe, od niektórych osób którym mieszkanie przyznano w trybie nadzwyczajnym, to jednak nie ma to żadnego znaczenia dla stwierdzenia, czy w stosunku do tych ostatnich przesłanka z § 5 ust. 2 pkt 5 była spełniona, a w konsekwencji czy oskarżeni przekroczyli swe uprawnienia. Tu decydujące są ustalenia Sądu a quo, który szczegółowo i starannie przedstawił oraz przeanalizował sytuację rodzinną i mieszkalną osób którym przyznano lokale z pominięciem osób znajdujących się na liście mieszkaniowej. Nie budzi wątpliwości, że w każdym tym przypadku osoby którym przyznano lokale znajdowały się w „ szczególnej sytuacji życiowej” w rozumieniu zapisu uchwały i mogły one kwalifikować się do wydania w stosunku do nich przedmiotowych decyzji. Trafnie natomiast wskazuje Sąd Rejonowy, że ocena sprawiedliwości podejmowanych decyzji poprzez porównywanie wszelkich kryteriów dotyczących osób, które otrzymały mieszkanie i spotkały się z decyzjami odmownymi w sposób oczywisty wykracza po za granice istotne z punktu widzenia oceny odpowiedzialności karnej oskarżonych. W konsekwencji nie można uznać, aby ich zachowania ustalone w niniejszej sprawie, realizowały znamię przekroczenia przez nich uprawnień.

7. Chybione są argumenty kwestionujące ocenę zachowania oskarżonych w zakresie obejmującym zawierane ugody sądowe w związku z pozwami o wstąpienie w stosunek najmu danego lokalu. Argumenty te sprowadzają się do podważania zasadności zawartych w imieniu gminy ugód sądowych, ale nie do końca wiadome jest co skarżący chciał w ten sposób wykazać. W szczególności autor apelacji nie wskazuje jakie uprawnienia i w jakim zakresie oskarżeni przekroczyli podejmując decyzje o ugodowy załatwieniu sporów sądowych i na czym polegała chociażby abstrakcyjna szkoda. Po pierwsze- w sytuacji, gdy sąd cywilny w poszczególnych sprawach nie uznał przedmiotowych ugód za niedopuszczalne, to na oskarżycielu w tym postępowaniu ciążył obowiązek wykazania, iż w rzeczywistości warunki z art. 184 k.p.k. in fine zaistniały, a mianowicie, że treść zawartych ugód była niezgodna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzała do obejścia prawa, lub co najmniej oskarżeni kierując się innymi względami, aniżeli wynikającymi z pełnienia określonych funkcji - takie decyzje podejmowali. Prokurator takich okoliczności nie wykazał, a prowadzenie hipotetycznych rozważań o istnieniu takich, a nie innych możliwości oczywiście nie mogło być skuteczne. Po drugie- słusznie zauważa Sąd I instancji, że nawet stwierdzenie, iż w tych konkretnych sprawach pozwy mogły podlegać oddaleniu, w żadnym razie nie dyskredytuje decyzji oskarżonych o ugodowym załatwieniu sporów. Sąd meriti przytoczył na str. 7-9 motywów wyroku argumenty, które niezależnie od wystąpienia, bądź nie przesłanek z art. 691 k.c. mogły uzasadniać racjonalność i merytoryczną trafność zawierania ugód sądowych z punktu widzenia interesów gminy. Uprawniał do tego m.in. § 34 statutu miasta, co słusznie zauważa Sąd I instancji (str. 21-22). Po trzecie wreszcie, co nadmieniono już wyżej, wydaje się że prokurator formułując zarzuty aktu oskarżenia, a także zarzuty apelacji- każdą uznaniową decyzję funkcjonariusza publicznego, która budzi pewne kontrowersje, co do jej trafności, utożsamia z popełnieniem przez tegoż przestępstwa urzędniczego. Z takim stanowiskiem nie sposób się zgodzić, albowiem o ile decyzje te mieszczą się w granicach zakreślonych przez prawo, a tak było w przedmiotowej sprawie, nie może być mowy o stwierdzeniu, iż oskarżeni przekroczyli swe uprawnienia, nie mówiąc już o wykazaniu im strony podmiotowej czynu z art. 231 § 1 lub 2 k.k.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 456 k.p.k. w zw. z art. 437 § 1 k.p.k. i art. 636 § 1 k.p.k. orzekł jak w dyspozytywnej części wyroku.

SSO B. Kuczyńska SSO K. Sajtyna SSO A.Ślusarczyk