Pełny tekst orzeczenia

WYROK CZĘŚCIOWY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Garncarz

Ławnicy: P. B., A. W.

Protokolant: Małgorzata Weres

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2019 r. we W.

sprawy z powództwa D. W.

przeciwko (...)we W.

o odszkodowanie za niezgodne z prawem wypowiedzenie warunków pracy i płacy

I.  zasądza od strony pozwanej (...) we W. na rzecz powódki D. W. kwotę 11 930 zł (jedenaście tysięcy dziewięćset trzydzieści złotych);

II.  wyrokowi w pkt. I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 5 027,82 zł brutto.

UZASADNIENIE

DO WYROKU CZĘŚCIOWEGO

Pozwem z dnia 11 czerwca 2018 r. (data stempla pocztowego) powódka D. W. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej (...) we W. kwoty 11 930 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie warunków pracy i płacy z dnia 21 maja 2018 r. oraz kwoty 2 100 zł tytułem odszkodowania za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Ponadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że była zatrudniona u strony pozwanej na podstawie umowy o pracę na stanowisku nauczyciela matematyki w wymiarze 40 godzin tygodniowo, w tym 18/18 bezpośrednio z uczniami. Godziny pracy z uczniami były dzielone między (...) oraz (...). Kolejne porozumienia zmieniające umowę o pracę kształtowały różnie ilość godzin w poszczególnych szkołach, jednakże ogólna ilość godzin pozostawała ta sama. Ponadto dyrekcja przydzielała powódce co roku godziny ponadwymiarowe.

Powódka podniosła, że w dniu 21 maja 2018 r. strona pozwana złożyła jej oświadczenie o wypowiedzeniu warunków umowy o pracę proponując wymiar czasu pracy 10/18 etatu z wynagrodzeniem zasadniczym 1 842,73 zł brutto, jako przyczynę wskazując zmniejszenie zapotrzebowania szkoły na świadczenie pracy w charakterze nauczyciela matematyki i redukcja liczby godzin zgodnie z planem organizacyjnym. Powódka nie przyjęła proponowanych warunków.

W ocenie powódki wskazana przyczyna nie jest prawdziwa, albowiem według jej wiedzy liczba godzin nie została zredukowana, ale strona pozwana przydzieliła godziny powódki innej nauczycielce bez podania powodów takiej decyzji. Powódka podniosła, że nawet jeśli liczba godzin matematyki uległa zmniejszeniu, to po uwzględnieniu faktu, że nauczyciele pracowali w godzinach ponadwymiarowych, nie było powodu, aby zmniejszać zatrudnienie powódki. W jej ocenie rzeczywistą przyczyną decyzji strony pozwanej było osiągnięcie przez nią wieku emerytalnego, co stanowi przejaw dyskryminacji.

Wobec powyższego powódka żądała odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie warunków pracy i płacy w wysokości trzykrotnego wynagrodzenia, tj. 11 930 zł oraz odszkodowania za naruszenie zasady równego traktowania w wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, tj. 2 100 zł.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm wynikających z obowiązujących przepisów prawnych.

W uzasadnieniu strona pozwana podniosła, że wprowadzona z dniem 1 września 2017 r. reforma systemu oświaty polegająca na likwidacji gimnazjów znacząco wpłynęła na jej funkcjonowanie poprzez stopniowe zmniejszanie liczby prowadzonych klas, a co za tym idzie zmniejszenie również liczby godzin matematyki. W roku 2017/2018 liczba ta wynosiła 54, natomiast w roku szkolnym planowanych jest 45 godzin. Planowe zmniejszenie liczby godzin wynosi zatem 9, co jest równoważne połowie etatu nauczycielskiego.

Strona pozwana podała, że powódka w roku szkolnym 2017/2018 prowadziła zajęcia w dwóch trzecich klasach gimnazjum oraz klasie pierwszej, drugiej i trzeciej liceum. W roku szkolnym 2018/2019 pozostaną jedynie dwie klasy, z tych które prowadziła powódka, co daje liczbę 10 godzin do prowadzenia przez powódkę w tym roku szkolnym. Wskazała, że powódce zostało przedstawione uzasadnienie i przyczyny propozycji, a rozmowy zostały odbyte ze wszystkimi nauczycielami. Zaprzeczyła również, aby powódce zostały „zabrane” godziny, gdyż żadna z klas, które są planowane dla innych nauczycielek matematyki nie jest prowadzona przez powódkę. Podniosła, że nauczyciele zatrudnieni w niepełnym wymiarze czasu pracy pracują również w innych szkołach i jest to sytuacja standardowa.

Strona pozwana dodała, że nie jest możliwe dokonanie prostego podziału liczby godzin przez liczbę nauczycieli, albowiem prowadziłoby to do sytuacji, w której uczniowie jednej klasy prowadzeni byliby jednocześnie przez więcej niż jednego nauczyciela, co jest niedopuszczalne w świetle przepisów oświatowych, a ponadto powodowałoby powstanie samych niepełnych etatów. Strona pozwana zaprzeczyła również zarzutowi dyskryminacji wskazując, że przyczyny rozplanowania godzin nie były zależne od wieku powódki, a przydzielenie jej pełnego etatu wiązałoby się z „dyskryminacją” pozostałych nauczycieli.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka począwszy od 1 września 1999 r. pozostawała zatrudniona w (...) we W., a następnie u następcy prawnego tego podmiotu – (...) we W., na podstawie kolejnych umów o pracę na stanowisku nauczyciela matematyki. Od dnia 15 marca 2005 r. powódka była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy – 40 godzin tygodniowo.

Strona pozwana (...) we W. jest prowadzona przez (...), a w jej skład wchodzą (...) i (...).

Od dnia 1 września 2017 r. wymiar czasu pracy powódki wynosił wynosił 40 godzin tygodniowo (18/18), w tym 18 godzin bezpośrednio z uczniami:

-

13 godzin w (...) we W.,

-

5 godzin w (...) we W..

Ponadto powódce każdego roku przydzielano godziny ponadwymiarowe, w roku szkolnym 2017/2018 były to 3 godziny tygodniowo w (...) we W..

Na wynagrodzenie powódki jako nauczyciela dyplomowanego składała się płaca zasadnicza w kwocie 3 317 zł brutto oraz dodatek za wysługę lat w wysokości 20%.

Dowód :

-

umowa o pracę z dnia 1 września 1999 r. - k. 8, z dnia 1 września 2000 r. - k. 9, z dnia 31 sierpnia 2001 – k. 10, z dnia 1 września 2012 r. - k. 18

-

pismo dyrektora (...) we W. z dnia 31 sierpnia 2009 r. - k. 11, z dnia 31 stycznia 2009 r. - k. 12, z dnia 31 sierpnia 2008 r. - k. 13, z dnia 1 września 2005 r. - k. 14, z dnia 15 marca 2005 r. - k. 15,

-

aneks do umowy z dnia 1 września 2011 r. - k. 16, z dnia 30 sierpnia 2013 r. - k. 19

-

porozumienie zmieniające z dnia 12 czerwca 2012 r. - k. 17, z dnia 1 września 2014 r. - k. 20, z dnia 1 września 2015 r. - k. 21, z dnia 1 września 2017 r. - k. 22,

-

pismo dyrektora (...) we W. z dnia 1 września 2012 r. - k. 23, z dnia 30 sierpnia 2013 r. i 1 września 2014 r. - k. 24, z dnia 1 września 2015 r. i września 2016 r. - k. 25, z dnia 1 września 2017 r. i 1 kwietnia 2018 r. - k. 26.

Począwszy od dnia 1 września 2017 r. weszła w życie reforma systemu edukacji likwidująca gimnazja i wprowadzająca dwustopniowy model edukacji obowiązkowej. Od tego momentu nie prowadzono naboru do klas pierwszych gimnazjum, a istniejące klasy są kontynuowane do momentu ukończenia nauki przez ostatni rocznik w roku szkolnym 2018/2019.

Fakt notoryjny.

W roku szkolnym 2017/2018 r. w (...) przydzielono 54 godziny obowiązkowej matematyki (3 etaty). Nauczyciel matematyki P. Z. prowadziła klasy IIA, IIB, IIIB Gimnazjum oraz IB i II LO, łącznie 22 godziny. Nauczyciel matematyki A. P. prowadziła klasy IA i III LO, łącznie 11 godzin. Powódka natomiast prowadziła klasy IIIA, IIIC Gimnazjum oraz IB, II i III LO, łącznie 21 godzin. Ponadto nauczyciele prowadzili zajęcia dodatkowe – P. Z. 3 godziny, A. P. 6 godzin (w tym nauczanie indywidualne), a powódka 3 godziny.

W roku szkolnym 2018/2019 zaplanowano 45 godzin obowiązkowych matematyki (2,5 etatu). P. Z. miała prowadzić 18 godzin w klasach IIIA, III B Gimnazjum oraz IIB i III LO, A. P. 17 godzin w klasach IA, IB, IC i IIA LO oraz 1 godzinę wychowawczą z klasą IC LO. Powódce przydzielono 10 godzin w klasach IIB i III LO. Ponadto zaplanowano prowadzenie przez nauczycieli matematyki zajęć dodatkowych – P. Z. 3 godziny, A. P. 3 godziny, a powódka 2 godziny.

Dowód :

- zaświadczenie o przydziale godzin nauczycieli matematyki z dnia 2 lipca 2018 r. - k. 40-41.

- przesłuchanie powódki k. 67 (płyta CD)

- przesłuchanie strony pozwanej k. 67 (płyta CD)

W marcu 2018 r. A. P. w rozmowie z przedstawicielem strony pozwanej wyraziła zgodę na zatrudnienie w pełnym wymiarze czasu pracy i na przydzielenie wychowawstwa. Dyrektor szkoły nie przewidywał powierzenia powódce wychowawstwa a także godzin lekcji matematyki w nowopowstałych klasach i nie rozmawiał na ten temat z powódką.

Dowód :

-zeznania świadka A. P. – protokół elektroniczny rozprawy z dnia 3 grudnia 2018 r. i pisemny protokół skrócony - k. 60.

- przesłuchanie strony pozwanej k. 67 (płyta CD)

W dniu 21 maja 2018 r. strona pozwana złożyła oświadczenie o wypowiedzeniu warunków umowy o pracę zawartej z powódką w części dotyczącej wymiaru czasu pracy i wynagrodzenia zasadniczego, z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia. Od 1 września 2018 r. powódka miała być zatrudniona w wymiarze 10/18 etatu na stanowisku nauczyciela matematyki w (...) we W. z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 1 842,73 zł brutto. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano zmniejszenie zapotrzebowania szkoły na świadczenie przez powódkę pracy w charakterze nauczyciela matematyki oraz redukcja liczby godzin zgodnie z planem organizacyjnym.

Dowód:

- wypowiedzenie zmieniające z dnia 21 maja 2018 r. - k. 27.

Powódka odmówiła przyjęcia zaproponowanych warunków umowy o pracę składając pisemne oświadczenie w dniu 11 czerwca 2018 r.

Dowód :

- oświadczenie z dnia 10 czerwca 2018 r. - akta osobowe powódki (w załączeniu do akt sprawy).

Średnie wynagrodzenie powódki liczone jak ekwiwalent za urlop wynosiło 5 027,82 zł brutto.

Dowód :

- zaświadczenie o wysokości zarobków brutto z dnia 2 lipca 2018 r. - k. 39.

Sąd zważył co następuje w zakresie żądania odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie warunków pracy i płacy:

Powódka domagała się zasądzenia od strony pozwanej odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie warunków pracy i płacy, a także odszkodowania za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu.

Powództwo o odszkodowanie za niezgodne z prawem (nieuzasadnione) wypowiedzenie warunków pracy i płacy zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 42 § 1 k.p. do wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy i płacy stosuje się odpowiednio przepisy o wypowiedzeniu, a co za tym idzie materialnoprawną podstawę roszczenia pozwu, w którym powódka zarzuciła, że wypowiedzenie jej warunków pracy i płacy jest nieuzasadnione, stanowił przepis art. 45 § 1 k.p. (w zw. z art. 42 § 1 k.p.), stosownie do którego w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Wypowiedzenie umowy o pracę na czas nieokreślony w trybie art. 30 § 1 pkt 2 k.p. (odpowiednio wypowiedzenie warunków pracy i płacy) jest zwykłym sposobem zmiany warunków (wypowiedzenia) umowy o pracę. Pracodawca ma bowiem prawo kształtować politykę kadrową w sposób odpowiadający jego potrzebom, która zapewni prawidłową realizację zadań. Prawo wypowiadania umów o pracę zawieranych na czas nieokreślony ograniczone jest jednak klauzulą generalną, w myśl której każde wypowiedzenia tego rodzaju umowy musi zawierać uzasadnienie merytoryczne. W myśl art. 30 § 4 k.p. oświadczenie woli pracodawcy o wypowiedzeniu umowy zawartej na czas nieokreślony powinno zatem zawierać przyczynę dokonania tego rodzaju czynności prawnej.

Podana przez pracodawcę w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę przyczyna jest rozpatrywana przez sąd pracy w dwóch aspektach. Po pierwsze, sąd pracy winien ustalić, czy wskazana przyczyna była rzeczywista i konkretna.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 maja 2000 r. (I PKN 641/99, OSNP 2001/20/618, Pr.Pracy 2001/1/33) naruszenie art. 30 § 4 k.p. ma miejsce wówczas, gdy pracodawca nie wskazuje w ogóle przyczyny wypowiedzenia, bądź gdy wskazana przez niego przyczyna jest niedostatecznie konkretna, a przez to niezrozumiała dla pracownika. Warunku podania pracownikowi przyczyn uzasadniających wypowiedzenie umowy o pracę nie może zastąpić ocena pracodawcy, iż przyczyna ta była znana pracownikowi. Podanie pracownikowi przyczyny wypowiedzenia ma umożliwić mu dokonanie racjonalnej oceny, czy ta przyczyna w rzeczywistości istnieje i czy w związku z tym zaskarżenie czynności prawnej pracodawcy może doprowadzić do uzyskania przez pracownika odpowiednich korzyści – odszkodowania lub przywrócenia do pracy (zob. wyrok SN z dnia 1 października 1997r., I PKN 315/97, OSNP 1998/14/427).

Z kolei w wyroku z dnia 13 października 1999 r. (I PKN 304/99, OSNAPiUS 2001, nr 4, poz. 118) Sąd Najwyższy wskazał, że podanie w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę przyczyny pozornej (nierzeczywistej, nieprawdziwej) jest równoznaczne z brakiem wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie w pojęciu art. 30 § 4 k.p. Brak wskazania przyczyny jest natomiast naruszeniem przepisów prawa, co skutkuje niezgodnością wypowiedzenia z prawem.

Po ustaleniu, że wskazana przez pracodawcę przyczyna jest rzeczywista i konkretna, sąd pracy winien zbadać, czy przyczyna ta jest ponadto uzasadniona, tj. czy istniały racjonalne przesłanki do wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę. Wypowiedzenie może być bowiem uznane za nieskuteczne również wówczas, gdy nie jest ono uwarunkowane ani potrzebami pracodawcy, ani okolicznościami dotyczącymi osoby pracownika.

W rozpatrywanej sprawie powódka podnosiła, że podana przez pracodawcę przyczyna wypowiedzenia warunków pracy i płacy nie jest prawdziwa. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano natomiast zmniejszenie zapotrzebowania szkoły na świadczenie przez powódkę pracy w charakterze nauczyciela matematyki oraz redukcja liczby godzin zgodnie z planem organizacyjnym.

Należało wskazać, że strona pozwana działa jako (...), w skład którego wchodzi (...) oraz(...). Nie ulegało również wątpliwości, że na mocy ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2016 r., poz. 996) dokonano reformy systemu oświaty poprzez likwidację gimnazjów i wprowadzenie ośmioletniej szkoły podstawowej, a nauka w liceum ogólnokształcącym trwa obecnie przez okres czterech lat. Oznacza to, że kształcenie w gimnazjach jest stopniowo wygaszane, nie prowadzi się już naboru do pierwszych klas, a dotychczasowe nauczanie jest prowadzone do czasu likwidacji ostatnich klas gimnazjalnych.

Wobec powyższego zdaniem Sądu strona pozwana wykazała, że z uwagi na wprowadzoną reformę systemu oświaty w roku szkolnym 2018/2019 zmniejszyło się jej zapotrzebowanie na świadczenie pracy przez nauczycieli matematyki, co skutkowało redukcją liczby godzin tego przedmiotu w planie organizacyjnym. W roku szkolnym 2017/2018 r. przydzielono bowiem 54 godzin obowiązkowych matematyki oraz 12 godzin nieobowiązkowych, natomiast w roku szkolnym 2018/2019 zaplanowano jedynie 45 godzin obowiązkowych i 8 godzin nieobowiązkowych. W ocenie Sądu redukcja ta znajdowała uzasadnienie w zmniejszeniu liczby klas prowadzonych przez stronę pozwaną, a co za tym idzie wskazana w treści wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy i płacy przyczyna była prawdziwa i rzeczywista, w zakresie w jakim dotyczyła zmniejszenia zapotrzebowania szkoły na świadczenie pracy przez nauczycieli matematyki w ogólności.

Jednakże na podstawie art. 45 k.p. Sąd uprawniony był również do dokonania oceny prawidłowości postępowania pracodawcy w zakresie doboru pracowników, którym zmieniono warunki zatrudnienia. Wypowiedzenie umownych warunków pracy i płacy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, z czym mamy do czynienia w niniejszej sprawie, nie zwalnia bowiem pracodawcy od zastosowania słusznych i sprawiedliwych kryteriów doboru pracowników do zwolnienia i nie daje przyzwolenia na arbitralne i sprzeczne z zasadami współżycia społecznego wypowiadanie umów o pracę. Dlatego też pracodawca, który przy dokonywaniu redukcji zatrudnienia z przyczyn organizacyjnych stosuje określone zasady (kryteria) doboru pracowników do zwolnienia z pracy, wskazując przyczynę wypowiedzenia, powinien nawiązać do zastosowanego kryterium doboru pracownika do zwolnienia z pracy (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 16 grudnia 2008 r., I PK 86/08, LEX nr 497682 oraz z dnia 25 stycznia 2013 r., I PK 172/12, LEX nr 1312564).

W myśl art. 6 k.c. w związku z art. 300 k.p. na stronie pozwanej spoczywał w niniejszym postępowaniu ciężar wykazania, iż przyjęte przez nią kryteria doboru pracownika, któremu wypowiedziano warunki pracy i płacy, były właściwe i stanowiły uzasadnioną podstawę do rozwiązania umowy o pracę właśnie z powódką.

Jak wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, razem z powódką u strony pozwanej na stanowisku nauczyciela matematyki zatrudnione były jeszcze dwie osoby – P. Z. i A. P.. W roku szkolnym 2017/2018 r. P. Z. prowadziła klasy IIA, IIB, IIIB Gimnazjum oraz IB i II LO, łącznie 22 godziny. A. P. prowadziła klasy IA i III LO, łącznie 11 godzin. Powódka natomiast prowadziła klasy IIIA, IIIC Gimnazjum oraz IB, II i III LO, łącznie 21 godzin. Ponadto nauczyciele prowadzili nieobowiązkowe zajęcia dodatkowe – P. Z. 3 godziny, A. P. 6 godzin, a powódka 3 godziny.

W roku szkolnym 2018/2019 P. Z. miała prowadzić 18 godzin w klasach IIIA, III B Gimnazjum oraz IIB i III LO, A. P. 17 godzin w klasach IA, IB, IC i IIA LO oraz 1 godzinę wychowawczą z klasą IC LO. Powódce przydzielono 10 godzin w klasach IIB i III LO. Ponadto zaplanowano prowadzenie przez nauczycieli matematyki zajęć dodatkowych – P. Z. 3 godziny, A. P. 3 godziny, a powódka 2 godziny.

Strona pozwana powoływała się na zasadę niezmienności nauczyciela prowadzącego daną klasę. Przy jej uwzględnieniu należało uznać, że strona pozwana wykazała, iż zmniejszenie wymiaru czasu pracy nie mogło zostać dokonane w stosunku do P. Z., dla której w dalszym ciągu w roku szkolnym 2018/2019 zaplanowano prowadzenie klasy IIIA i IIIB Gimnazjum – po 4 godziny oraz IIB i III klasy liceum ogólnokształcącego – odpowiednio po 3 i 7 godzin, co dawało łącznie 18 godzin pracy z uczniami, równoważne z zatrudnieniem na pełen etat (18/18).

Przy zastosowaniu wyżej wskazanej zasady, powódce przypadało prowadzenie klasy IIB i III liceum ogólnokształcącego w wymiarze łącznie 10 godzin, a A. P. klasy IIA liceum ogólnokształcącego w wymiarze 3 godzin. Strona pozwana przydzieliła jednak A. P. prowadzenie wszystkich nowych trzech klas pierwszych rozpoczynających naukę w Liceum Ogólnokształcącym w roku szkolnym 2018/2019, tj. 14 godzin oraz sprawowanie wychowawstwa w jednej z tej klas. Na stronie pozwanej spoczywał więc ciężar wykazania zasadności zmniejszenia wymiaru czasu pracy powódki w świetle podniesionego przez nią zarzutu „wygaszania” w ten sposób jej etatu.

A. P. w roku szkolnym 2017/2018 pomimo mniejszej ilości przydzielonych jej godzin obowiązkowych w poszczególnych klasach, realizowała większą liczbę zajęć dodatkowych w związku z prowadzeniem indywidualnego nauczania. Łącznie wymiar jej czasu pracy z uczniami wynosił 18 godzin, natomiast powódki 24 godziny. Suma godzin realizowanych przez A. P. była zatem niższa od liczby godzin przyznanych powódce. Jednocześnie strona pozwana uzasadniając przyznanie A. P. większej liczby godzin w roku szkolnym 2018/2019 wskazała na fakt objęcia przez nią wychowawstwa w jednej z klas, ponosząc, że nauczycielowi, który pełni funkcję wychowawcy organizuje się taką ilość zajęć dydaktycznych, aby mógł codziennie pozostawać do dyspozycji uczniów. Zdaniem Sądu argumentu tego nie można było uznać za zasadny, w szczególności, że strona pozwana w żaden sposób nie potrafiła uzasadnić, dlaczego nie zaproponowano powódce wychowawstwa w tej klasie. Na pytanie przewodniczącego w trakcie wyjaśnień ,dyrektor szkoły wskazała, że „…nie przyszło jej do głowy, aby zaproponować powódce wychowawstwo w nowej klasie”. Nie potrafiła jednak wskazać dlaczego. Nie zostało zatem w żaden sposób uzasadnione przez stronę pozwaną powierzenie wychowawstwa w nowej klasie A. P. a nie powódce.

Należało podkreślić, że pracodawca jest uprawniony do kształtowania polityki kadrowej w sposób odpowiadający jego potrzebom, natomiast musi on wykazać zasadność powierzenia obowiązków jednemu z pracowników zatrudnionych na tym samym stanowisku, a nie drugiemu. Jeśli jest to natomiast arbitralna decyzja, której pracodawca nie potrafi uzasadnić, należy uznać, że odwołanie od wypowiedzenia zmieniającego jest zasadne.

Pracodawca, który przy dokonywaniu redukcji zatrudnienia z przyczyn organizacyjnych stosuje określone zasady (kryteria) doboru pracowników do zwolnienia z pracy, powinien w odniesieniu do wskazanej przyczyny wypowiedzenia nawiązać do zastosowanego kryterium doboru pracownika do zwolnienia z pracy, a także wskazać, że ten wybór jest wywołany i usprawiedliwiony znanymi pracownikowi jego niższymi kwalifikacjami zawodowymi w porównaniu ze wszystkimi pracownikami, których dotyczyły przyczyny zmuszające pracodawcę do ograniczenia wielkości zatrudnienia (zob. wyr. SN z 16.12.2008 r., I PK 86/08, Legalis , wyr. SN z 25.1.2013 r., I PK 172/12, Legalis ). W oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy zawartej na czas nieokreślony z powodu likwidacji jednego z analogicznych stanowisk pracy powinna być wskazana także przyczyna wyboru pracownika do zwolnienia z pracy (kryterium doboru), chyba że jest oczywista lub znana pracownikowi (art. 30 § 4 w zw. z art. 45 § 1 KP) – zob. wyr. SN z 10.9.2013 r. (I PK 61/13, OSNP 2014, Nr 12, poz. 166).

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego niniejszej sprawy podkreślić należy, że pracodawca uchybił obowiązkowi, o którym mowa wyżej. Nawiązanie do zastosowanego kryterium doboru pracownika (powódki) do zwolnienia nie znalazło się w treści złożonego powódce oświadczenia o wypowiedzeniu warunków umowy o pracę, zaś, co nie stanowiło okoliczności spornej, powódka zajmowała jedno z trzech analogicznych stanowisk pracy.

Podkreślić należy dodatkowo, że w toku postępowania strona pozwana również nie potrafiła wskazać, dlaczego innemu nauczycielowi, a nie powódce powierzono prowadzenie zajęć lekcyjnych i wychowawstwo, w szczególności, że ten nauczyciel wcześniej miał niższy wymiar czasu pracy, niż powódka.

Nikt wcześniej nie rozmawiał z powódką odnośnie tego, jakimi kryteriami kierowała się strona pozwana, decydując o wypowiedzeniu powódce warunków umowy o pracę.

Zatem mając na uwadze powyższe, należy uznać, że dokonane wobec powódki wypowiedzenie warunków pracy i płacy jest niezasadne i niezgodne z przepisami prawa z przyczyn wskazanych wyżej. Z uwagi na powyższe w sentencji wyroku częściowego Sąd zasądził na rzecz powódki od strony pozwanej kwotę 11.930 zł tytułem odszkodowania mając na uwadze, że powódka była zatrudniona u pracodawcy ponad 3 lata, zatem przysługiwał jej 3-miesieczny okres wypowiedzenia, a zaświadczenie o wysokości zarobków brutto powódki przedstawione przez pracodawcę wskazywało na kwotę 5.027,82 zł brutto, zatem kwotę wyższą niż kwota przyjęta za podstawę ustalenia odszkodowania przez powódkę.

Powódka nie wnosiła o zasadzenie odsetek ustawowych za opóźnienie zatem Sąd nie orzekał ponad żądanie.

Ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd działał w oparciu o całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, tj. w oparciu o dowody z dokumentów, wskazane w treści uzasadnienia, w szczególności, że żadna ze stron nie kwestionowała ich prawdziwości i rzetelności, oraz o osobowe środki dowodowe w postaci zeznań świadków i przesłuchania stron (w tym z wyjaśnień I. F. słuchanej w charakterze strony pozwanej).

Odnosząc się do dowodu z zeznań słuchanych w niniejszej sprawie świadków, tj. A. D. i A. P. Sąd wskazuje, że przedmiotowe zeznania uznał za wiarygodne, jednakże w zróżnicowanym stopniu przyczyniające się do ustalenia stanu faktycznego niniejszej sprawy i jej rozstrzygnięcia. Świadkowie potwierdzili w szczególności, iż w istocie doszło do zmian organizacyjnych u strony pozwanej, nadto, co istotne, że faktycznie zostały powierzone dodatkowe godziny zajęć A. P. z uwagi na powierzenie jej wychowawstwa. Jednocześnie nie zostało wskazane żadne kryterium dlaczego powódce nie powierzono tego zadania i godzin pracy, a zmniejszono jej wymiar czasu pracy.

Dowód z przesłuchania stron został wykorzystany przez Sąd w zakresie, w jakim wyjaśnienia stron pozostawały zgodne z wnioskami płynącymi z pozostałego materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 477 (2) § 1 k.p.c., który wskazuje, że obligatoryjne jest nadanie tego rygoru w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika w punkt II wyroku.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w wyroku częściowym.