Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2019 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Stanisław Jabłoński

Protokolant Katarzyna Wikiera

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2019 r.

sprawy T. G. ( (...)) syna Z. i B. z domu S.

urodzonego (...) we W.

obwinionego z art. 86 § 1 k.w. i art. 92 § 1 k.w.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej

z dnia 30 października 2018 r. sygn. akt XII 602/18

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zwalnia obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu XII Wydział Karny wyrokiem z dnia 30 października 2018 r. uznał obwinionego T. G. ( (...)) za winnego tego, że w dniu 31 sierpnia 2017 r. w miejscowości W. ul. (...) w dniu 31 sierpnia 2017 r. koło godz. 10.00 kierując motocyklem marki S. o nr rej. (...) (...) spowodował zagrożenie w ruchu drogowym w ten sposób, że we W. jadąc prawym pasem ruchu ul. (...) od strony Ronda (...) w kierunku ul. (...) rozpoczął manewr wyprzedzania pojazdu marki I. o nr rej. (...) wraz z naczepą M. o nr rej. (...) (który rozpoczął manewr skrętu w prawo z lewej części jezdni) z jego prawej strony (nie stosując się do zakazu wyprzedzania ) w wyniku czego zjechał na prawo poza jezdnie na teren budowy , gdzie stracił panowanie na prowadzonym pojazdem i wywrócił się tj. czynu z art. 86 § 1 k.w. i art. 92 § 1 k.w. i na podstawie art. 86 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. wymierza mu karę 300 (trzysta) złotych grzywny oraz na podstawie art. 119 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane wydatki postępowania w wysokości 120 (sto dwadzieścia) złotych i wymierza mu opłatę w kwocie 30 (trzydziestu) złotych.

Apelacje od tego wyroku wywiódł obrońca obwinionego T. G., zarzucając :

- obrazę przepisów prawa procesowego, tj. § 193 ust. 1 k.p.k, które mogło mieć wpływ na treść orzeczenia, poprzez brak powołania biegłego z zakresu ruchu drogowego w sytuacji, kiedy ze względu na charakter sprawy wymagane były przedmiotowe wiadomości specjalne dla ustalenia przebiegu zdarzenia oraz rodzaju naruszonych reguł bezpieczeństwa ruchu drogowego i osób winnych tych naruszeń,

- naruszenie art. 22 ust 1 - 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym, poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy kierujący pojazdem I. zmieniał pas ruchu, zarazem dokonując manewru zmiany kierunku jazdy, i to on winien był ustąpić pierwszeństwa pojazdom poruszającym się po pasie ruchu, na który zamierzał wjechać - w tym obwinionemu, jak też zachować przy wykonywaniu tego manewru szczególną ostrożność. na okoliczność ustalenia przebiegu zdarzenia drogowego z dnia 31.08.2017 r.,

Obrońca podnosząc te zarzuty wniósł o

-

zmianę zaskarżonego wyroku i odmienne orzeczenie co do istoty sprawy poprzez
uniewinnienie T. G. od zrzucanego mu czynu,

-

dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu ruchu drogowego, na okoliczność ustalenia przebiegu zdarzenia z dnia 31.08.2017 r., wskazania, jakie obowiązki wynikające z przepisów o ruchu drogowym ciążyły na poszczególnych uczestnikach zdarzenia, jakie obowiązki zostały naruszone i przez kogo, określenia charakteru manewrów wykonywanych przez uczestników zdarzenia.

ewentualnie wnoszę o:

- uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I Instancji do ponownego
rozpoznania, z jednoczesnym zaleceniem powołania w niniejszej sprawie biegłego z zakresu ruchu drogowego, celem wydania przez niego opinii na okoliczności wskazane jak wyżej.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja obrońcy obwinionego T. G. nie jest zasadna.

Z treści wniesionego w niniejszej sprawie środka odwoławczego wynika, iż apelujący zasadniczo zarzuca błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który to błąd został - zdaniem skarżącego - spowodowany obrazą prawa procesowego, a to art. 193 kpk i art. 42 kpw polegającą na braku zasięgnięcia opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego w sytuacji gdy dla poczynienia prawidłowych ustaleń dotyczących sprawstwa i winy koniecznym były wiadomości specjalne dla ustalenia przebiegu zdarzenia oraz rodzaju naruszonych reguł bezpieczeństwa ruchu drogowego i osób winnych tych naruszeń.

Odnosząc się do tego zarzutu to należy stwierdzić, że Sąd Rejonowy ustalając stan faktyczny dokonał właściwej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i wyprowadził słuszne wnioski, tak w zakresie winy obwinionego, kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu, jak również wymiaru zastosowanej sankcji karnej. Zauważyć też należy, iż pisemne motywy zaskarżonego wyroku zostały sporządzone w sposób wymagany przepisami prawa, w sposób niezwykle czytelny, uporządkowany, pozwalający, prześledzić drogę rozumowania Sądu I Instancji w zakresie oceny poszczególnych dowodów z osobna i w ich wzajemnym przeciwstawieniu lub powiązaniu. Wypada zatem stwierdzić, że Sąd Okręgowy w pełni akceptuje stanowisko Sądu meriti, zawarte w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, podkreślając, iż zarzut obrońcy dotyczący obrazy prawa procesowego jest niezasadny, zwłaszcza, że apelacja skarżącego nie zawiera żadnych argumentów, które mogłyby podważyć trafność ustaleń Sądu Rejonowego. Podkreślić należy, że na rozprawie w dniu 30 października 2018 r., w której uczestniczył obrońca obwinionego T. G., Sąd I Instancji ujawnił opinię sporządzoną dla potrzeb postępowania, a dotyczącą kolizji mającej miejsce 31 sierpnia 2017 r. / k. 64 /. Z treści ujawnionej opinii biegłego Z. R. wynika, że zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na jednoznaczne ustalenie, że sytuację wypadkową wytworzył obwiniony, który kierował motocyklem marki S. nr. rej. (...), który nie zachował należytej i szczególnej ostrożności wyprzedzając samochód ciężarowy z przyczepą w miejscu do tego zabronionym oraz wyprzedzając ten zestaw pojazdów po niewłaściwej stronie, w wyniku czego zjechał z jezdni ze skutkami opisanymi w aktach sprawy. Kierujący samochodem ciężarowym z przyczepą nie przyczynił się do przedmiotowego wypadku / opinia k. 32-34 /. Obecne na rozprawie strony nie zakwestionowały ustaleń tej opinii. W tej sytuacji zasadnie Sąd Rejonowy oparł się na wnioskach tej opinii uznając obwinionego winnym naruszenia zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego. Kategoryczność opinii biegłego Z. R. co do naruszenia przez obwinionego zasad bezpieczeństwa w ruchu powoduje, że także drugi z podniesionych zarzutów jest niezasadny. Z materiału dowodowego, w tym z zeznań kierującego (...) i opinii biegłego wynika , że na miejscu zdarzenia obowiązywał zakaz wyprzedzania, a ten manewr wykonywany przez obwinionego , co przyznał obwiniony na rozprawie , spowodował skutki w postaci uderzenia w studzienkę kanalizacyjną, upadek i opisane w opinii biegłego / k. 12-13 / obrażenia u obwinionego T. T. samym brak jest podstaw do uwzględnienia także tego zarzutu obrońcy, a dotyczącego naruszenia art. 22 ust 1 - 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym., czyli reguł dotyczących zmiany kierunku jazdy lub pasa ruchu

Reasumując, Sąd Okręgowy stanął na stanowisku, iż Sąd I instancji – na podstawie prawidłowo zgromadzonych dowodów – trafnie uznał obwinionego T. G. winnym popełnienia wykroczenia z art. 86 § 1 kw w związku z art.92 § 1 kw.

W konsekwencji – mając na uwadze podniesione wyżej okoliczności – Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok, jako w pełni trafny, utrzymał w mocy., zwalniając obwinionego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

SSO S. J.