Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: VII C 609/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2013 r.

Sąd Rejonowy w Legnicy VII Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Aneta Murawska
Protokolant:	sekr. sądowy Mariola Artymowicz

po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2013 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa S. H.

przeciwko (...)Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...)Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 8.500 zł (słownie: osiem tysięcy pięćset złotych ) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty:

- 2.500 zł od dnia 19.01.2012r. do dnia zapłaty;

- 6.000 zł od dnia 14.01.2013r. do dna zapłaty,

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.932,48 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania;

III.  nakazuje stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Kasa Sądu Rejonowego w Legnicy kwotę 496,91 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych poniesionych tymczasowo ze środków budżetowych Sądu.

Sygn. akt VII C 609/12

Uzasadnienie:

W pozwie wniesionym w dniu 20 kwietnia 2012 roku, skierowanym przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. powód S. H. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej na swoją rzecz kwoty 2.500 złotych wraz z odsetkami liczonymi od dnia 19 stycznia 2012 roku z tytułu zadośćuczynienia z art. 445 &1 kc oraz wniósł o obciążenie strony pozwanej poniesionymi przez powoda kosztami procesu.

W uzasadnieniu żądania pozwu, powód wskazał, że w dniu 16 sierpnia 2011 roku we W. przy ul. (...) kierujący samochodem marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) P. L. w wyniku nieprawidłowej zmiany pasa ruchu doprowadził do zderzenia z pojazdem marki C. o nr rej. (...) kierowanym przez powoda.

W wyniku wypadku powód doznał obrażeń ciała.

Sprawca wypadku posiadał u strony pozwanej obowiązkowe OC.

Na podstawie notatki policyjnej nr (...) P. L. został uznany za sprawcę przedmiotowego zdarzenia.

Okoliczności zdarzenia, jak również brak jakiejkolwiek winy po stronie powodowej zarówno w odniesieniu do powstania zdarzenia, jak i zwiększenia szkody nie budzą żadnej wątpliwości.

W toku postępowania likwidacyjnego, strona pozwana wypłaciła powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 2.000 złotych. W ocenie powoda wobec doznanych cierpień związanych ze skutkami w/w zdarzenia szkodowego należne mu zadośćuczynienie winno sięgać kwoty 4. 500 złotych.

Na skutek zdarzenia powód doznał bowiem skręcenia kręgosłupa szyjnego, urazu głowy, stłuczenia prawego stawu barkowego.

Doznane urazy skutkują u powoda zespołem bólowym szyjnym, pourazowym zespołem bolesnego barku prawego.

Pismem procesowym z dnia 14.01.2013 r. powód rozszerzył powództwo o dodatkową kwotę 6000 zł tytułem zadośćuczynienia, tj. domagał się zasądzenia łącznej kwoty 8.500 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia rozszerzenia powództwa do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania.

W odpowiedzi na pozew, strona pozwana:(...)w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o obciążenie powoda poniesionymi przez nią kosztami postępowania w sprawie w wysokości 617 zł. W uzasadnieniu swojego stanowiska, strona pozwana wskazała, że przyznana w toku postępowania likwidacyjnego kwota 2.000 złotych wypłacona tytułem zadośćuczynienia w pełni rekompensuje krzywdę powoda doznaną w następstwie zdarzenia z dnia 16 sierpnia 2011 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 sierpnia 2011 roku we W. przy ul. (...) kierujący pojazdem marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) P. L., nie zachował należytej ostrożności i nieprawidłowo zmienił pas ruchu , czym doprowadził do zderzenia z samochodem marki C. o numerze rejestracyjnym (...) kierowanym przez S. H.. Sprawca szkody w dacie zdarzenia był związany ze stroną pozwaną (...)z siedzibą w W. umową obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnego posiadaczy pojazdów.

Wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Legnicy z dnia 19 marca 2012 r. P. L. został skazany za nieumyślne naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując zestawem pojazdów, tj. ciągnikiem siodłowym marki (...) , sprzęgniętym naczepą marki K. o nr. Rej. (...), jechał lewym pasem ruchu ulicy (...) od strony ulicy (...) w kierunku ulicy (...) i podczas zmiany pasa ruchu z lewego na prawy , nie zachował szczególnej ostrożności , nieprawidłowo obserwował sytuację ruchową na drodze, skutkiem czego nie ustąpił pierwszeństwa i zderzył się z samochodem osobowym marki C. (...) nr rej. (...), którego kierujący_ S. H. jechał prawym pasem z tego samego kierunku, a następnie po zderzeniu zjechał na prawe pobocze, gdzie przodem pojazdu uderzył w słup oświetlenia publicznego, gdzie pasażerka samochodu marki C.-J. H. doznała złamania nasady dalszej kości promieniowej i złamania wyrostka rylcowatego kości łokciowej przedramienia lewego, skręcenia kręgosłupa szyjnego z zespołem bólowym korzeniowym, stłuczenia klatki piersiowej, stłuczenia górnej i środkowej części kręgosłupa piersiowego, które to obrażenia spowodowały u niej naruszenie czynności narządów ciała na okres powyżej dni siedmiu, tj. o czyn z art. 177 &1 kk.

Wyrok nakazowy uprawomocnił się dnia 14.04.2012 r.

Dowód:

- akta szkody;

- akta (...)

Powód S. H. po wypadku przebywał na zwolnieniu lekarskim przez okres 24 dni.

Miał zleconą rehabilitację: przez okres 10 dni- 3 rodzaje zabiegów : magnetronic, jonoforezę.

Przed wypadkiem stan zdrowia powoda był bardzo dobry. Powód był osobą zdrową.

Po wypadku powód leczył się i nadal leczy w Poradni Zdrowia Psychicznego w L..

Po wypadku powód boi się jeździć samochodem. Ma nadal uraz związany z wypadkiem. Powód odczuwa dolegliwości kręgosłupa.

Rano ma bóle głowy oraz odcinka szyjnego kręgosłupa.

Bezpośrednio po zdarzeniu powód nosił przez okres 4 tygodni kołnierz ortopedyczny.

Zażywał leki przeciwbólowe. Stał się osobą bardzo nerwową.

Powód nie leczy się w poradni neurologicznej, leczy się w poradni zdrowia psychicznego.

Powód po wypadku nie jeździ samochodem, na skutek zdarzenia samochód powoda uległ kasacji.

Po wypadku powód , jego żona i dziecko zostali przewiezieni dwiema karetkami do szpitala przy ul. (...) we W..

Dowód:

- akta szkody,

- zeznania powoda- k. 139,

W następstwie zdarzenia szkodowego powód doznał urazu psychicznego.

Był leczony w Poradni Zdrowia Psychicznego od dnia 02.09.2011 r. z rozpoznaniem zaburzeń adaptacyjnych typu reakcji depresyjnej.

Regularnie przyjmował leki przeciwdepresyjne.

Dowód:

-Zaświadczenie lekarskie-k.8.

Cała rodzina powoda po wypadku komunikacyjnym korzystała z pomocy psychologa oraz z terapii.

Dowód:

-Informacja-k.76.

Powód S. H. w związku z wypadkiem z dnia 16.08.2011 r. ma zaburzenia adaptacyjne o obrazie lękowo-depresyjnym związane przyczynowo z wypadkiem komunikacyjnym.

Powód przeżywa emocjonalnie skutki wypadku głównie poprzez identyfikację z żoną i córką, które doznały w wyniku tego wypadku cięższych obrażeń ciała-żona, zaś córka była pod obserwacją lekarską w szpitalu oraz wymagała interwencji psychologicznej. Powód czuje się odpowiedzialny za cierpienia swoich najbliższych.

Sam przeżywa również stany lękowe. Ma wahania emocji w związku ze skutkami wypadku w jego życiu.

Powód nadal wymaga leczenia psychiatrycznego podtrzymującego.

W związku z wypadkiem komunikacyjnym powód doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 5 % ( pkt. 10a Rozporządzenia z dnia 18.12.2002 r.).

Dowód:

- Opinia psychiatryczna biegłego sądowego K. J.- k. 69-74.

Powód na skutek wypadku komunikacyjnego doznał długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ( upośledzenie czynności organizmu mogące ulec poprawie).

Objawy zaburzeń adaptacyjnych lękowo- depresyjnych mieszczą się w granicach szerszego pojęcia nerwicy. U powoda zaburzenia psychiczne po wypadku występowały jeszcze rok po zdarzeniu ( podczas badania przez biegłą do sprawy).

Objawy zaburzeń powoda będą maleć w miarę upływu czasu, aż do ich całkowitego ustąpienia.

Pewna „czujność” w ruchu drogowym może się utrzymywać u powoda do końca życia.

Dowód:

- Opinia psychiatryczna uzupełniająca biegłego sądowego K. J.- k. 179-180.

Powód na skutek wypadku komunikacyjnego z dnia 16.08.2011 r. nie doznał uszczerbku na zdrowiu w zakresie ośrodkowego układu nerwowego.

Dowód:

- Opinia neurologiczna biegłego sądowego J. W.- k. 99-101.

Powód zgłosił szkodę osobową stronie pozwanej w dniu 05.10. 2011 r.

Dowód:

- pismo z dnia 29.09.2011 r. w aktach szkody.

Na skutek wypadku powód doznał urazu głowy, skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa, stłuczenia prawego stawu barkowego oraz wstrząśnienia mózgu.

Dowód:

- dokumenty medyczne w aktach szkody.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

W sprawie pozostawało bezspornym, że sprawca zdarzenia, któremu uległ powód w dniu 16 sierpnia 2011 roku był ubezpieczony z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej.

Wątpliwości nie budzą ani okoliczności zdarzenia, ani odpowiedzialność sprawcy, a także brak przyczynienia się powoda do przedmiotowego zdarzenia.

Istota sporu sprowadzała się w zasadzie do ustalenia następstw zdarzenia szkodowego na zdrowiu powoda i ewentualnej krzywdy, jakiej powód mógł doznać na skutek kolizji, a dalej wysokości zadośćuczynienia. W ocenie bowiem pozwanego wypłacone powodowi S. H. zadośćuczynienie oraz odszkodowanie w całości rekompensuje krzywdę i szkodę powoda wywołaną wypadkiem komunikacyjnym.

Na wstępie wymaga przytoczenia art. 822 k.c. statuujący odpowiedzialność odszkodowawczą ubezpieczyciela. Jego odpowiedzialność sprowadza się do tego, że zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za te szkody ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia. Szczegóły tej odpowiedzialności są unormowana w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz.1152). Według art. 36 ust. 1 tej ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej. Zgodnie natomiast z art. 34 ust. 1 tej ustawy z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani - na podstawie przepisów prawa cywilnego - do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odpowiedzialność tą reguluje również ustawa z dnia 22 maja 2003 r. działalności ubezpieczeniowej (Dz.U. Nr 124, poz. 1151).

Zgodnie z treścią art. 436 kc w zw. z art. 435 kc samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Według zaś art. 361 § 1 kc, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła. W myśl natomiast art. 361 § 2 kc naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Szkoda majątkowa jest to różnica między stanem majątkowym poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek, a stanem, jaki by istniał gdyby to zdarzenie nie nastąpiło. Chodzi o utratę lub zmniejszenie aktywów bądź powstanie lub zwiększenie pasywów osoby poszkodowanej. Z przepisu art. 361 § 2 kc wynika obowiązek pełnej kompensacji szkody.

W orzecznictwie i w doktrynie przyjęte jest, że za szkodę powstałą w wyniku ruchu pojazdu mechanicznego odpowiadają in solidum posiadacz (kierowca) tego pojazdu i ubezpieczyciel, przy czym poszkodowany może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, iż odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. W świetle zaś art. 445 § 1 kc w zw. z art. 444 kc, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Odszkodowanie, o którym mowa w w/w przepisie obejmuje wszelkie wydatki pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne i celowe. Są to zarówno koszty leczenia, nabycia protez i innych koniecznych aparatów. Nadto w świetle art. 362§2 k.c. naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Sąd może przyznać nadto poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości), cierpienia psychiczne, ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, niemożności uprawiania działalności artystycznej, naukowej, wyłączenia z normalnego życia itp.

Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Obejmuje ono wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego, mowa jest bowiem o „odpowiedniej sumie tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę”, przyznawaną jednorazowo. Przy określaniu wysokości zadośćuczynienia należy mieć na uwadze, że jego celem jest wyłącznie złagodzenie doznanej przez poszkodowanego krzywdy, wobec czego utrata zdolności do pracy zarobkowej może mieć wpływ na wysokość zadośćuczynienia tylko o tyle, o ile łączy się z poczuciem krzywdy spowodowanej niemożnością wykonywania wybranego i wyuczonego zawodu. Krzywdą w rozumieniu art. 445 k.c. będzie z reguły trwałe kalectwo poszkodowanego powodujące cierpienia fizyczne oraz ograniczenie ruchów i wykonywanie czynności życia codziennego.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że Sąd orzekając w zakresie zadośćuczynienia za punkt wyjścia uznał przede wszystkim ustalenie rzeczywistych następstw zdarzenia, jakiemu uległ powód- od ich skali zależy bowiem nie tylko ustalenie związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem a leczeniem i rehabilitacją powoda, ale także wysokość odszkodowania, którego powód może się domagać i które to stanowi sumę wydatków związanych z poddaniem się leczeniu i zabiegom rehabilitacyjnym. Także i wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia zależna jest od skali urazów, jakich doznał powód w następstwie w/w wypadku przyjmując w uproszczeniu, że im więcej urazów tym większa krzywda powoda.

Z uwagi na to, Sąd przyjął za opiniującą w sprawie biegłą sądową z zakresu psychiatrii iż powód, w następstwie zdarzenia z dnia 16 sierpnia 2011 roku doznał przede wszystkim uszczerbku na zdrowiu psychicznym, co wywołało u niego 5% uszczerbek na zdrowiu.

Nadto w następstwie zdarzenia j.w. powodowi stale towarzyszyły zaburzenia lękowe, obwiniał się za skutki wypadku w odniesieniu do swoich najbliższych- żony i córki. Powód nadal ma zaburzenia adaptacyjne, lękowe, zrezygnował z jazdy samochodem.

Powyższe okoliczności w ocenie Sądu rzutują na wysokość przyznanego powodowi zadośćuczynienia w łącznej kwocie 8.500 złotych,

która to kwota uwzględnia przyznane przez stronę pozwaną zadośćuczynienie w wysokości 2.000 złotych.

Sąd rozstrzygając w tym zakresie miał przy tym na uwadze, że przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia obowiązuje zasada umiarkowania wyrażająca się w uwzględnieniu wszystkich okoliczności oraz skutków doznanego kalectwa (wyrok SN z dnia 3 maja 1972 r., (...), Monitor Prawniczy - Zestawienie Tez 2001/8 str. 4). Zadośćuczynienie z art. 445 kc ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Wysokość ta nie może być jednak nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa, a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach. Określenie wysokości zadośćuczynienia powinno być nadto dokonane z uwzględnieniem wszystkich okoliczności mających wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a m.in. również wieku poszkodowanego i czasu trwania jego cierpień.

W wyniku przedmiotowego zdarzenia powód doznał 5%uszczerbku na zdrowiu, przebył leczenie i rehabilitację. To wszystko sprawia, że zasądzona kwota jest adekwatna do doznanej przez powoda krzywdy.

Powodowi od zasądzonego świadczenia należą się również odsetki ustawowe. Zgodnie z art. 817 § 1 kc ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Powyższa regulacja jest koherentna tak z treścią art. 455 k.c. oraz z poglądem judykatury, a dalej z poglądem przedstawicieli piśmiennictwa w w/w zakresie. Wskazuje się, że skoro świadczenie z czynów niedozwolonych, jest świadczeniem bezterminowym, zobowiązany do jego spełnienia, w tym także ubezpieczyciel, winien spełnić świadczenie niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. W realiach przedmiotowej sprawy na w/w niezwłoczność należy patrzeć przez pryzmat art. 817§1 k.c. Z chwilą wezwania do zapłaty( co powoduje przekształcenie zobowiązania bezterminowego w terminowe) oraz z upływem terminu do spełniania świadczenia, w tej sprawie z upływem 30 dni od daty wezwania, dłużnik- tu pozwany pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem danego świadczenia.

Rozstrzygnięcie z pkt II sentencji wyroku znajduje oparcie w art. 98 k.p.c.

Rozstrzygnięcie o kosztach sądowych z pkt III sentencji wyroku znajduje uzasadnienie w treści art.113 ust. 1 ustawy o kosztach sadowych w sprawach cywilnych. Do rozliczenia pozostawała kwota wydatkowanych środków budżetowych w związku z przyznanym wynagrodzeniem biegłych w łącznej kwocie 496,91 złotych.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji.