Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IVU 641/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2019 roku

Sąd Okręgowy w Toruniu - IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Danuta Domańska

Protokolant st. sekr. sądowy Anna Ryłow

po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2019 roku w Toruniu

sprawy A. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T.

o wysokość świadczenia

na skutek odwołania A. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T.

z dnia 29 marca 2018 roku nr (...)

I. Umarza postępowanie w części uwzględnionej decyzją organu rentowego
z dnia 11 maja 2018 roku nr (...).

II. Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zobowiązuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. do przeliczenia emerytury ubezpieczonego A. R.z uwzględnieniem przeliczenia kapitału początkowego ubezpieczonego przy przyjęciu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego ustalonego z 10 kolejnych lat kalendarzowych 1974 - 1983 wynoszącego 67, 97 % - poczynając od dnia 28 marca 2018 roku.

III. Oddala odwołanie w pozostałej części.

IV. Nie stwierdza odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

/-/SSO Danuta Domańska

Sygn. akt IV U 641/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 marca 2018 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przyznał A. R.emeryturę od dnia 28 marca 2018 r. w kwocie 1780,02 zł. brutto.

A. R.wniósł odwołanie od ww. decyzji, domagając się ponownego ustalenia wysokości kapitału początkowego i ponownego obliczenia emerytury po uwzględnieniu dowodów z akt osobowych z lat 1974 - 1983.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, że po odbyciu służby wojskowej w latach 1972 – 1974 zatrudnił się w (...) (...)w T.. Jego stawka godzinowa wynosiła 11,50 zł plus premia regulaminowa w wysokości 20%. Ubezpieczony wskazał też, że w dniu 20.04.2018r. uzyskał w (...) informację, że zakład jest w posiadaniu jego akt osobowych z lat 1974- 1984 oraz uzyskał nowe zaświadczenie Rp-7 o zarobkach z roku 1984.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w odpowiedzi na odwołanie wniósł
o umorzenie postępowania w części, w jakiej zostało zaspokojone roszczenie ubezpieczonego poprzez wydanie decyzji z dnia 11 maja 2018 r. na podstawie art. 477¹³k.p.c.,zaś w pozostałym zakresie – o oddalenie odwołania. ZUS wskazał, iż ustalił wysokość emerytury ubezpieczonego na podstawie dokumentów potwierdzających osiągane przez ubezpieczonego wynagrodzenia za poszczególne lata, natomiast dołączone do odwołania zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu dało możliwość przeliczenia emerytury.

Na rozprawie w dniu 26 września 2018 r. ubezpieczony wniósł o przeliczenie kapitału początkowego i emerytury z uwzględnieniem wynagrodzeń faktycznych otrzymywanych w (...) w latach 1974 – 1983. Ponadto wskazał, że w toku aktywności zawodowej przez 9 miesięcy pracował w Szkole Podstawowej Nr (...) w T.. Tymczasem w świadectwie pracy wskazano, że zatrudnienie to trwało jedynie 25 dni.

W piśmie procesowym z dnia 2.10.2018r. wniósł o zaliczenie do kapitału początkowego wynagrodzenia, jakie widnieje w jego legitymacji ubezpieczeniowej za okres od dnia 3.09.1968r. do 22.04.1972r. z Ośrodka (...), ponadto wskazał, że był zatrudniony w Szkole Podstawowej Nr (...) w T. od 6.02.1989r. do 30.10.2989r.

Vide: - pismo -k. 72 akt.

W piśmie z dnia 22 listopada 2018 r. organ rentowy wskazał, że za okres od
1 września 1971 r. do 22 kwietnia 1972 r. przyjął wynagrodzenia minimalne. Organ rentowy nie uwzględnił kwoty wynagrodzeń wykazanych w rubryce „Zarobek razem brutto” w legitymacji ubezpieczeniowej uzyskanych w (...)w T. w okresie od maja 1971 r. do kwietnia 1972 r., ponieważ wpis przedstawia zarobki osiągnięte w okresie innym niż rok kalendarzowy. Ponadto, wykazany przeciętny miesięczny zarobek w kwocie 1237,97 zł nie jest zgodny z zarobkiem razem brutto za okres od maja 1971 r. do kwietnia 1972 r. (12 miesięcy) – 8665,84 /12 =722,15zł. W legitymacji brak informacji, w jakim okresie A. R.zarabiał 1237,97 zł miesięcznie.

Organ rentowy poinformował ponadto, że po przeliczeniu kapitału początkowego w decyzji z 24 października 2018 r. stosunek podstawy wymiaru składek do przeciętnego wynagrodzenia za rok kalendarzowy 1989 r. z uwzględnieniem wynagrodzenia 50597,00 zł wynosi 12,24%. Uprzednio w decyzji o ponownym ustaleniu kapitału początkowego z 30 kwietnia 2018 r. stosunek podstawy wymiaru składek do przeciętnego wynagrodzenia za rok 1989 wynosił 10,79%. Zatem, wskaźnik uległ zmianie, jednakże nadal jest on niższy od wartości przedstawionych w tabeli. Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego w decyzji z 24 października 2018 r. organ rentowy przyjął lata kalendarzowe:

Lp.	Za rok kalendarzowy	Zarobki – dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne (w zł)	Kwota rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za rok kalendarzowy (w zł)	Stosunek podstawy wymiaru składek do przeciętnego wynagrodzenia proporcjonalnie do liczby miesięcy pozostawania w ubezpieczeniu w roku kalendarzowym (w %)
1	2	3	4	5 (3:4)
1	1972	3733,26	30108,00	37,20
2	1974	8000,00	38220,00	35,88
3	1975	14400,00	46956,00	30,67
4	1977	16000,00	55152,00	29,01
5	1978	18400,00	58644,00	31,38
6	1979	20800,00	63924,00	32,54
7	1980	24000,00	72480,00	33,11
8	1981	28800,00	92268,00	31,21
9	1982	48000,00	139572,00	34,39
10	1983	64800,00	173700,00	37,31
11	1984	54507,00	202056,00	53,95
12	1986	73750,00	289140,00	43,73
13	1987	218130,00	350208,00	74,74
14	1988	350553,00	637080,00	55,02
15	1990	3138104,00	12355644,00	50,80
16	1991	10949221,00	21240000,00	51,55
17	1995	1724,68	8431,44	49,09
18	1996	5412,71	10476,00	51,67
19	1997	7181,68	12743,16	56,36
20	1998	88311,78	14873,88	55,88
			SUMA:	875,49%

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wynosi 43,77% i jest średnią arytmetyczną wskaźników z poszczególnych lat kalendarzowych.

Do obliczenia stosunku podstawy wymiaru składek oraz kwot, o których mowa
w art. 15 ust. 3 ustawy emerytalnej, w roku 1972 r., 1974 r., 1984 r., 1986, 1987, 1990 i 1995 do przeciętnego wynagrodzenia za te lata przyjęto sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok, odpowiednią do liczby miesięcy, w których ubezpieczony podlegał ubezpieczeniu społecznemu.

Vide: - pismo organu rentowego z 22.11.2018 r. wraz z załącznikiem – k. 100 – 101 akt sądowych.

W piśmie z dnia 24 grudnia 2018 r. organ rentowy wskazał, że za okres od 1 września 1971 r. do 22 kwietnia 1972 r. przyjął wynagrodzenie minimalne. Zakład nie uwzględnił kwoty wynagrodzeń wykazanych w rubryce „Zarobek razem brutto” w legitymacji ubezpieczeniowej uzyskanych w Ośrodku (...) w T. w okresie od maja 1971 r. do kwietnia 1972 r., ponieważ wpis przedstawia zarobki osiągnięte w okresie innym niż rok kalendarzowy nie zaś dlatego, że ma wątpliwości co do jego autentyczności. Ponadto, wykazany przeciętny miesięczny zarobek w kwocie 1237,97 zł nie jest zgodny z zarobkiem razem brutto za okres od maja 1971 r. do kwietnia 1972 r. (12 miesięcy) – 8665,84 / 12 = 722,15 zł. W legitymacji brak informacji, w jakim okresie A. R.zarabiał 1237,97 zł miesięcznie.

Organ rentowy poinformował również, że przy ustalaniu stażu pracy do kapitału początkowego przyjął zatrudnienie w Szkole Podstawowej nr (...) w T. w okresie od 6 lutego 1989 r. do 2 marca 1989 r. Powyższe znajduje potwierdzenie w dokumentacji przedłożonej do organu rentowego: świadectwie pracy 8 marca 1989 r. i zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (Rp-7) z 28 sierpnia 2018 r.

Przedłożone akta osobowe z powyższej szkoły również nie potwierdzają zatrudnienia ubezpieczonego na stanowisku rzemieślnik – konserwator w okresie od 6 lutego 1989r. do 31 października 1989 r. Kwotę zarobków 50.597,00 zł za okres zatrudnienia organ rentowy przyjął z zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu (Rp-7) z 28 sierpnia 2018 r. oraz kartotek zarobkowych.

Vide: - pismo organu rentowego z 24.12.2018 r. wraz z załącznikiem – k. 114 - 115 akt sądowych.

Na rozprawie w dniu 6 marca 2019 r. ubezpieczony wskazał, że zgadza się
z twierdzeniami organu rentowego i wnosi aby wyliczyć jego kapitał początkowy z 10 lat, tj. od 1974 r. do 1983 r. Zgodził się z wyliczonym wskaźnikiem 67,97% z tym zastrzeżeniem, że do wynagrodzenia powinna być doliczona premia z (...)wypłacana w wysokości od 15% do 25% płacy zasadniczej. A. R.wskazał również, że nie wnosi o uwzględnienie wynagrodzeń ze Szkoły Podstawowej nr (...) w T. i z Ośrodka (...) do wysokości kapitału początkowego.

Sąd ustalił, co następuje:

A. R. urodził się (...)

Okoliczności bezsporne.

Decyzją z dnia 20 marca 2018 r. organ rentowy ustalił ubezpieczonemu kapitał początkowy, który wyniósł 80.316,61 zł.

Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 42,55% (obliczony z lat 1972, 1974 – 1975, 1977 – 1984, 1986 – 1988, 1990 – 1991, 1995 – 1998) przez kwotę 1.220,89zł,tj. kwotę bazową i wyniosła 519,49 zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego przyjęto okresy:

- składkowe – 23 lata, 3 miesiące i 16 dni;

- nieskładkowe – 4 miesiące i 27 dni.

Wartość kapitału początkowego obliczono w następujący sposób:

293,01 zł x 77,15% (współczynnik proporcjonalny) = 226,06 zł

(279 miesiące składkowe x 1,3%) : 12 x 519,49 zł (podst. wym.) = 157,04 zł

(4 miesiące nieskładkowe x 0,7%) : 12 x 519,49 zł (podst. wym.) = 1,19 zł

= 432,82 zł

384,29 zł x 209 miesięcy (średnie dalsze trwanie życia) = 80.316,61 zł

Dowód: - decyzja ZUS z załącznikami – k. 7 – 9 akt kapitału początkowego.

Zaskarżoną decyzją z dnia 29 marca 2018 r. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia 28 marca 2018 r.

Podstawę obliczenia emerytury stanowiła kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowiła równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób
w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę.

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 90912,37 zł

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 299980,02 zł

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 219,60 miesięcy

- wyliczona kwota emerytury wynosi 1780,02 zł

Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej:

(90912,37 + 299980,02) / 219,60 = 1780,02 zł.

Dowód: - decyzja ZUS – k. 9 – 10 akt rentowych p. II.

Decyzją z dnia 30 kwietnia 2018 r. organ rentowy ponownie ustalił ubezpieczonemu wysokość kapitału początkowego na kwotę 81.265,47 zł i przyjął do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego za 1984 r. kwotę 54.507,00 zł (poprzednio 29.700,00 zł).

Dowód: - decyzja ZUS z załącznikami – k. 12 – 14 akt kapitału początkowego.

Następnie, decyzją z dnia 11 maja 2018 r. organ rentowy przeliczył ubezpieczonemu emeryturę poczynając od 28 marca 2018 r. ZUS uwzględnił wysokość wynagrodzenia ubezpieczonego wynikającego z Rp-7 za 1984 rok. Po korekcie kapitału początkowego wysokość emerytury wyniosła 1.796,16 zł. brutto.

Dowód: - decyzja ZUS – k. 15 – 16 akt rentowych p. II,

- zaświadczenie Rp-7 za 1984 rok z (...)– k. 13 akt rentowych, p. II.

W dniu 24 października 2018 r. - po rozpatrzeniu wniosku z 24 maja 2018 r. - organ rentowy ponownie ustalił wysokość kapitału początkowego ubezpieczonego
z uwzględnieniem wynagrodzenia wykazanego przez Szkołę Podstawową nr (...) im. (...)w T. w zaświadczeniu o zatrudnieniu
i wynagrodzeniu z 28 sierpnia 2018 r. Wynagrodzenie za 1989 r. w kwocie 50.597,00 zł nie wpłynęło jednakże na wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego. Nadal najkorzystniejszy był wskaźnik ustalony uprzednio w decyzji o ponownym ustaleniu kapitału początkowego z 30 kwietnia 2018 r. i wynosił 43,77 %. W związku z powyższym, wysokość kapitału początkowego i emerytury nie uległy zmianie.

Do ustalenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego organ rentowy nie uwzględnił kwoty wynagrodzeń wykazanych w legitymacji ubezpieczeniowej uzyskanych w Ośrodku (...) w T. w okresie od maja 1971 r. do kwietnia 1972 r., ponieważ wpis przedstawia zarobki osiągnięte w okresie innym niż rok kalendarzowy.

Organ rentowy przy ustalaniu stażu pracy do kapitału początkowego przyjął zatrudnienie w Szkole Podstawowej nr (...) w T. w okresie od 6 lutego 1989 r. do
2 marca 1989 r. Wskazał, że powyższe znajduje potwierdzenie w dokumentacji przedłożonej do organu rentowego: świadectwie pracy z 8 marca 1989 r. i zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 28 sierpnia 2018 r. ZUS uznał, iż przedłożone akta osobowe z powyższej szkoły również nie potwierdzają zadudnienia ubezpieczonego na stanowisku rzemieślnik-konserwator w okresie od 6 lutego 1989 r. do 31 października 1989 r.

Dowód: - decyzja ZUS wraz z załącznikami – k. 17 – 18 akt kapitału początkowego,

- pismo organu rentowego z 26.10.2018 r. wraz z załącznikiem – k. 84 – 85 akt

sądowych.

Decyzją z dnia 24 października 2018 r. organ rentowy przeliczył ubezpieczonemu emeryturę poczynając od 1 maja 2018 r. Po korekcie kapitału początkowego wysokość emerytury wyniosła 1.796,16 zł. brutto.

Dowód: - decyzja ZUS – k. 34 akt rentowych.

W okresie od 3 września 1968 r. do 22 kwietnia 1972 r. ubezpieczony był zatrudniony na pełen etat w Ośrodku (...) w T..

Początkowo, w okresie od 3 września 1968 r. do czerwca 1971 r. ubezpieczony obywał praktyczną naukę zawodu. Przez trzy dniu w tygodniu odbywał naukę w szkole, zaś przez trzy dni odbywał praktyki w zakładzie pracy. Po ukończeniu nauki zawodu ubezpieczony został zatrudniony na stanowisku montera samochodowego.

W legitymacji ubezpieczeniowej A. R.wskazano, że w okresie od maja 1971 r. do kwietnia 1972 r. ubezpieczony osiągnął zarobek w wysokości 8665,84 zł brutto. Ponadto wskazano, że przeciętny miesięczny zarobek ubezpieczonego wynosił 1237,97 zł.

Dowód: - świadectwo pracy - w aktach rentowych,

-przesłuchanie ubezpieczonego w charakterze strony – protokół elektroniczny rozprawy z dnia 16.01.2019r. – od 00:16:30 do 0053:42.

W okresie od 1 czerwca 1974 r. do 15 czerwca 1984 r. ubezpieczony był zatrudniony na pełen etat w (...) Sp. z o. o. w B. .

Ubezpieczony pracował na stanowisku mechanika samochodowego. Pracował od poniedziałku do piątku przez 8 godzin dziennie, a także w pracujące soboty przez 6 godzin dziennie.

W zaświadczeniu RP-7 z dnia 19 kwietnia 2018 r. wskazano, że z tytułu zatrudnienia w 1984 r. ubezpieczony uzyskał wynagrodzenie w wysokości 54.507,00 zł (składniki stałe – 47.513,00 zł, wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy – 6.994,00 zł).

W świadectwie pracy z dnia 15 czerwca 1984 r. wskazano, że ubezpieczony otrzymywał wynagrodzenie wg. 9 kategorii zaszeregowania 36 zł/ godz. w systemie prowizyjnym oraz dodatek za staż pracy 10%.

Z angaży w katach osobowych wynika, że wynagrodzenie ubezpieczonego wynosiło:

- od 1 czerwca 1974 r. – uposażenie 11,80 zł/godz. + premia regulaminowa;

- w protokole wskazano, że dotychczasowe wynagrodzenie wynosi 2301 zł, premia – 690 zł, razem 2 991,00 zł.

- od 1 kwietnia 1975 r. – wg. 3 kat. zaszeregowania, tj. 13,70 zł/godz. plus premia
w wysokości 15% płatna zgodnie z regulaminem premiowania;

- od 1 sierpnia 1976 r. – wynagrodzenie wynosi 3795,00 zł. ( wynagrodzenie podstawowe + premia w kwocie 495,00 zł.)

- od 1 sierpnia 1977 r. – wg. 9 kat. zaszeregowania, tj. 19 zł/godz. plus premia
w wysokości 15% płatna zgodnie z regulaminem premiowania;

- od 1 stycznia 1979 r. do 30 kwietnia 1979 r. – dodatkowo ryczałt za dodatkowe czynności palenia w piecu c.o. w wysokości 400 zł miesięcznie;

- od 1 czerwca 1979 r. – dodatkowo dodatek za staż pracy w wysokości 5%;

- od 1 września 1980 r. – wg. 9 kat. zaszeregowania, tj. 22,50 zł/godz. oraz 5% dodatku za staż pracy;

- od dnia 1 września 1981 r. – zasadnicze – wg. IX kat. zaszeregowania tab. IV,
26 zł/godz., dodatek za staż pracy w wysokości 6%, premia w wysokości do 20% płacy zasadniczej, płatna zgodnie z regulaminem premiowania;

- od dnia 1 października 1981 r. – otrzymywał dodatek za staż pracy w wysokości 7% płacy podstawowej miesięcznie, zaś od dnia 1 czerwca 1982 r. otrzymał dodatek
w wysokości 8%;

- od 1 lipca 1982 r. – płaca podstawowa wg. II kat. zaszeregowania 31 zł na godzinę, premia do wysokości do 25% płacy podstawowej płatna zgodnie z regulaminem premiowania;

- od 1 czerwca 1983r. do 31 grudnia 1983r. – 35 zł. /godz. oraz 9% dodatku za staż pracy,

- za 1984r. – kwota wynagrodzenia 54.507,00 zł.

Dowód: - RP-7 z (...) Związku (...) – k. 13 akt rentowych p. II, k. 6 akt sądowych,

- umowa o pracę, angaże i protokoły zaszeregowania pracownika – w aktach osobowych ubezpieczonego z (...)w B. – k. 19 akt,

- pismo (...)z 6.08.2018 r. – k. 65 akt sądowych.

W okresie od 6 lutego 1989 r. do 2 marca 1989 r. ubezpieczony był zatrudniony na pełen etat w Szkole Podstawowej nr (...) im. (...)w T. na stanowisku rzemieślnika.

Ubezpieczony pracował faktycznie jako konserwator, wykonywał prace fizyczne, naprawy. Korzystał z obiadów szkolnych.

W umowie o pracę z dnia 6 lutego 1989 r. wskazano, że ubezpieczony będzie otrzymywał wynagrodzenie zasadnicze wg. XIII grupy zaszeregowania w wysokości 28.000 zł oraz premię regulaminową.

Na wynagrodzenie pełne ubezpieczonego składały się: pensja zasadnicza, premia, wysługa oraz nagroda za pierwsze półrocze. Z tytułu zatrudnienia w 1989 r. ubezpieczony uzyskał wynagrodzenie w kwocie 50.597,00 zł.

Ubezpieczony został uwzględniony na liście płac za:

- luty 1989 r. - wskazano, ze otrzymał wynagrodzenie w kwocie 28.100 zł i 10837 zł,

- marzec 1989 r. - wskazano, ze otrzymał wynagrodzenie w kwocie 2514 zł i 10837 zł,

- wrzesień 1989 r. – wskazano, ze otrzymał wynagrodzenie w kwocie 9146 zł.

H. J. była zatrudniona w Szkole Podstawowej nr (...) w T. w okresie
o 1 września 1966 r. do 31 sierpnia 1991 r. Pracowała jako kierownik świetlicy w pełnym wymiarze czasu pracy. Nie pracowała w wakacje.

H. P. była zatrudniona w Szkole Podstawowej nr (...) w T.
w okresie o 1984 r. do 2015 r. Pracowała jako woźna, a następnie sprzątaczka w pełnym wymiarze czasu pracy. W wakacje pracowała i wykorzystywała urlop.

S. K. była zatrudniona w Szkole Podstawowej nr (...) w T. w okresie od 1983 r. do 1989 r. Pracowała jako szatniarka. W okresie od stycznia 1984 r. do 1987 r. przebywała na urlopie macierzyńskim, a następnie urlopie wychowawczym.

Dowód: - pismo Szkoły Podstawowej Nr (...) z 14.06.2018 r. do ZUS – k. 64 akt sądowych,

- świadectwo pracy, umowa o pracę ubezpieczonego w aktach osobowych– k. 73 akt sądowych (koperta),

- pismo Szkoły Podstawowej Nr (...) do Sądu z 4.10.2018 r. – k. 73 akt sądowych,

- boks z listami płac – załącznik do akt.

W piśmie z dnia 21 lutego 2019 r. organ rentowy dokonał hipotetycznego wyliczenia wysokości kapitału początkowego ubezpieczonego za okres od 1 czerwca 1974r. do 31 grudnia 1983 r. przyjmując następujące kwoty wynagrodzeń:

- 1974 – 20937,00 zł,

- 1975 – 32263,00 zł,

- 1976 – 37086,40 zł,

- 1977 – 44881,00 zł,

- 1978 – 42978,00 zł,

- 1979 – 45757,90 zł,

- 1980 – 47596,50 zł,

- 1981 – 54620,32 zł,

- 1982 – 67322,16 zł,

- 1983 – 79079,24 zł.

Jednocześnie organ rentowy poinformował, że w wyliczeniu uwzględniono ośmiogodzinnym czas pracy od poniedziałku do piątku oraz sześciogodzinny czas pracy w pracujące soboty, które ustalono w oparciu o art. 1 ustawy z dnia 10 listopada 1960r. (Dz. U. z 1960 r., Nr 51, poz. 297) zmieniającej ustawę z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz. U. z 1961 r., Nr 4, poz. 28), zgodnie z którą dniami wolnymi od pracy są:

- 1 stycznia – Nowy Rok,

- pierwszy i drugi dzień Wielkiej Nocy,

- 1 maja – Święto Państwowe,

- pierwszy dzień Zielonych Świątek,

- dzień Bożego Ciała,

- 22 lipca – Święto Odrodzenia Polski,

- 1 listopada – Wszystkich Świętych,

- 25 grudnia – pierwszy dzień Bożego Narodzenia,

- 26 grudnia – drugi dzień Bożego Narodzenia,

- wszystkie niedziele.

Ponadto, dodatkowe dni wolne od pracy w poszczególnych latach ustalono na podstawie następujących aktów prawnych:

- 1975 - uchwała Rady Ministrów Nr 41 z dnia 6 lutego 1974 r. w sprawie zasad i terminów wprowadzania dodatkowych dni wolnych od pracy w latach 1974 i 1975 (M. P.z1974r., Nr 6, poz. 43),

- 1976 – uchwała Rady Ministrów Nr 229 z dnia 17 grudnia 1975 r. w sprawie zasad
i terminów wprowadzania dodatkowych dni wolnych od pracy w 1976 r. (M.P. z 1975 r., Nr 39, poz. 225),

- 1977 – uchwała Rady Ministrów Nr 237 z dnia 14 grudnia 1976 r. w sprawie zasad
i terminów wprowadzania dodatkowych dni wolnych od pracy w 1977 r. (M. P. z 1977 r., Nr 43, poz. 213),

- 1978 – uchwała Rady Ministrów Nr 188 z dnia 20 grudnia 1977 r. w sprawie zasad
i terminów wprowadzania dodatkowych dni wolnych od pracy w 1978 r. (M.P. z 1977 r., Nr 35, poz. 173 ze zmianami),

- 1979 – uchwała Rady Ministrów Nr 189 z dnia 22 grudnia 1978 r. w sprawie zasad i terminów wprowadzania dodatkowych dni wolnych od pracy w 1979 r. (M.P. z 1978 r., Nr 39, poz. 152),

- 1980 – uchwała Rady Ministrów Nr 194 z dnia 24 grudnia 1979 r. w sprawie zasad
i terminów wprowadzania dodatkowych dni wolnych od pracy w 1980 r. (M. P. z 1979 r., Nr 31, poz. 156).

W larach 1981 – 1983 organ rentowy przyjął pracę w soboty w wymiarze 2 sobót miesięcznie. Organ rentowy poinformował również, że wynagrodzenie ze Szkoły Podstawowej nr (...) w T. za 1989 r. w kwocie 50597,00 zł została przez organ rentowy uwzględnione uprzednio w decyzji o ponownym ustaleniu wysokości kapitału początkowego 24 października 2018 r.

Wynagrodzenie minimalne przyjęte uprzednio przez organ rentowy za okres od
1 września 1971 r. do 22 kwietnia 1972 r. wyniosło w 1971 r. – 4000,00 zł, natomiast w 1972 – 3733,26 zł. W zaproponowanym przez Sąd drugim wariancie (722,15 zł miesięcznie z uwzględnieniem proporcji za okres od 1 kwietnia 1972 r. do 22 kwietnia 1972 r.), zarobki w poszczególnych latach wyniosłyby:

- 1971 - 5777,20 zł,

- 1972 – 2695,99 zł.

Pozostałe kwoty wynagrodzeń zostały przyjęte z dokumentacji zgromadzonej przez organ rentowy w aktach emerytalno – rentowych ubezpieczonego.

Organ rentowy poinformował, że uwzględniając powyższe, hipotetyczna wysokość kapitału początkowego A. R.wynosi 100075,47 zł. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego ustalony został z 10 kolejnych lat 1974 – 1983 i wynosi 67,97%, natomiast podstawa wymiaru kapitału początkowego – 829,84 zł. Po dokonaniu wariantowania z zastosowaniem wynagrodzeń minimalnych w latach 1971–1972 (wariant A) oraz wynagrodzeń wynikających z legitymacji ubezpieczeniowej (wariant B) organ rentowy stwierdził, że wyliczenie wskaźnika wysokości podstawy kapitału początkowego poprzez przyjęcie któregokolwiek wariantu jest mniej korzystne od przyjęcia wskaźnika z 10 kolejnych lat 1974–1983. Wysokość kapitału początkowego z zastosowaniem wariantu A i wariantu B wynosi 94752,24 zł (wskaźnik wysokości podstawy wymiaru – 61,12%, podstawa wymiaru kapitału początkowego – 746,21 zł) – w obu przypadkach przy wyliczeniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru z 20 lat kalendarzowych lata 1971 – 1972 nie są uwzględniane, ponieważ są mniej korzystne.

Hipotetyczna wysokość emerytury ubezpieczonego na dzień 28 marca 2018 r., tj. na dzień osiągnięcia przez ubezpieczonego powszechnego wieku emerytalnego, przy zastosowaniu najkorzystniejszego wariantu obliczenia kapitału początkowego, wyniosłaby 2116,08 zł.

Vide: - pismo organu rentowego z 21.02.2019 r. wraz z załącznikami – k. 124 - 144 akt sądowych.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów zawartych
w aktach sądowych oraz aktach rentowych ubezpieczonego, a także na podstawie dowodu z zeznań świadków H. J., H. P. i S. K. oraz dowodu z przesłuchania ubezpieczonego.

Sąd co do zasady dał wiarę dowodom z dokumentów, gdyż były jasne, pełne i rzetelne, a żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności i mocy dowodowej, co nie budziło również wątpliwości Sądu. Zaznaczyć przy tym należy, że odnośnie wpisów w legitymacji ubezpieczeniowej z okresu zatrudnienia w (...)w T. Sąd uznał, że wpisy te zostały faktycznie sporządzone przez upoważnione do tego osoby, jednak sam fakt wystawienia takich wpisów nie świadczył jednak jeszcze o możliwości przeliczenia na ich podstawie kapitału początkowego ubezpieczonego. W legitymacji ubezpieczeniowej A. R.wskazano bowiem, że w okresie od maja 1971 r. do kwietnia 1972 r. ubezpieczony osiągnął zarobek w wysokości 8665,84 zł brutto. Ponadto wskazano, że przeciętny miesięczny zarobek ubezpieczonego wynosił 1237,97 zł. Wpis ten przedstawia zarobki osiągnięte w okresie innym niż rok kalendarzowy. Ponadto, wykazany przeciętny miesięczny zarobek w kwocie 1237,97 zł nie jest zgodny z zarobkiem razem brutto. W legitymacji brak też informacji, w jakim okresie A. R.zarabiał 1237,97 zł miesięcznie.

Zeznaniom świadków H. J., H. P. i S. K. oraz zeznaniom ubezpieczonego Sąd dał wiarę w zakresie ustalonego stanu faktycznego, gdyż wymienione zeznania były jasne, logiczne i zrozumiałe oraz wzajemnie się uzupełniały, tworząc łącznie spójną całość. Zeznania te potwierdzały, że ubezpieczony był zatrudniony w Szkole Podstawowej nr (...) w T.. Ubezpieczony twierdził, że pracował w szkole jako konserwator przez 9 miesięcy, jednak brak jest jakichkolwiek dowodów potwierdzających w sposób pewny i precyzyjny te zeznania. Świadkowie nie potrafili konkretnie i precyzyjnie podać okresu zatrudnienia ubezpieczonego w tym zakładzie pracy oraz wysokości osiąganego przez ubezpieczonego wynagrodzenia, co jest zrozumiałe z uwagi na duży upływ czasu. Z kolei w świadectwie pracy ubezpieczonego wskazano, że ubezpieczony był zatrudniony w okresie od 6 lutego 1989 r. do 2 marca 1989 r. Ponadto, został uwzględniony jedynie na liście płac za luty, marzec i wrzesień 1989 r.

W związku z powyższym Sąd uznał, iż ubezpieczony był zatrudniony w Szkole Podstawowej Nr (...) w T. w okresie, na jaki wskazuje jego świadectwo pracy, z wynagrodzeniem w kwocie wskazywanej przez Szkołę, tj. 50 597,00 zł., co potwierdzają też listy płac, gdyż ubezpieczony nie wykazał dłuższego okresu zatrudnienia i wyższej kwoty otrzymanego wynagrodzenia.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była prawidłowość rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonej decyzji, na mocy której organ rentowy przyznał A. R.emeryturę od dnia 28 marca 2018 r. w kwocie 1780,02 zł.

Zasady ponownego przeliczenia świadczeń emerytalno-rentowych zawarte są
w art. 109-114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018, poz. 1270). W myśl art. 114 ust. 1 w/wym. ustawy prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość. Przeliczenie może nastąpić zarówno w oparciu o okresy następującego po przyznaniu świadczenia (art. 110 ustawy) lub sprzed jego przyznania (art. 112 ustawy), pod warunkiem, iż nie podlegały już zaliczeniu (art. 113 ustawy). Świadczenie w nowej wysokości przysługuje - zgodnie z 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS – od dnia powstania prawa do świadczenia, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zostanie zgłoszony wniosek o jego przeliczenie.

W myśl zaś art. 111 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Zgodnie z kolei z powołanym przepisem art. 15 ustawy o emeryturach i rentach z FUS podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176. Na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić (...) przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony na zasadach określonych w art. 15, mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia (art. 111 ust. 2 ustawy ). Ustalona w myśl powyższych zasad podstawa wymiaru emerytury lub renty podlega wszystkim waloryzacjom przysługującym do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie tej podstawy ( art. 111 ust. 3 ustawy ).

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż ubezpieczony wniósł odwołanie od decyzji przyznającej prawo do emerytury kwestionując jej wysokość Do odwołaniu ubezpieczony przedłożył zaświadczenie Rp-7 z wynagrodzeniem za 1984 r. z (...)w B..

Z uwagi na powyższe, organ rentowy decyzją z dnia 11 maja 2018 r. przeliczył emeryturę ubezpieczonego z uwzględnieniem wynagrodzenia wykazanego przez (...)w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7. Wysokość świadczenia wzrosła do 1.796,16 zł brutto.

Zgodnie z art. 477¹³ § 1 k.p.c. zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji lub wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności zaskarżonego orzeczenia przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd – przez wydanie decyzji lub orzeczenia uwzględniającego w całości lub w części żądanie strony – powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części.

W związku z tym na mocy 477¹³ § 1 k.p.c. Sąd umorzył postępowanie w części uwzględnionej wydaną decyzją z dnia 11 maja 2018 r. (punkt I sentencji wyroku).

W dalszej kolejności należy wskazać, że początkowo ubezpieczony domagał się uwzględnienia przy przeliczeniu świadczenia:

1. wynagrodzenia z (...)w B. na podstawie angaży z lat 1974 – 1983 (łącznie z premią od 5 % do 25 % od wynagrodzenia zasadniczego),

2. wynagrodzenia ze Szkoły Podstawowej Nr (...) w T. za 9 miesięcy zatrudnienia przy przyjęciu stawki miesięcznej wynagrodzenia 28.000 zł,

3. wynagrodzenia z Ośrodka (...) za lata 1971 – 1972 wynikającego z legitymacji ubezpieczeniowej.

Ostatecznie ubezpieczony wniósł, aby wyliczyć jego kapitał początkowy z 10 lat, tj. od 1974 r. do 1983 r., tj. z okresu zatrudnienia w (...) (...)w B.. Zgodził się z wyliczonym przez organ rentowy wskaźnikiem wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego - 67,97% z tym zastrzeżeniem, że twierdził, że do wynagrodzenia powinna być doliczona premia z (...) (...)wypłacana w wysokości od 15% do 25% płacy zasadniczej. Tym samym ustalenia dotyczące wysokości wynagrodzenia ubezpieczonego z pozostałych 2 zakładów pracy stały się bezprzedmiotowe.

Zgodnie z treścią § 21 ust. 1, obowiązującego obecnie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. 2011.237.1412), z którego wynika, że dla pracowników środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnik składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia. Tożsame wymagania stawiało także uprzednio obowiązujące rozporządzenie z 1983 r.

O ile w toku postępowania przed organem rentowym istnieją stosowne ograniczenia dowodowe, o tyle w toku postępowania sądowego ubezpieczony za pomocą każdego dowodu może udowodnić swoje żądanie. Oznacza to, że fakty od których uzależnione jest prawo do emerytury oraz wysokość tego świadczenia, mogą być wykazywane wszelkimi środkami dowodowymi przewidzianymi w Kodeksie postępowania cywilnego, w tym także zeznaniami świadków.

Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 lipca 2007 r. w sprawie
I UK 36/07, w postępowaniu cywilnym przed sądem pracy i ubezpieczeń społecznych
w sprawie o przeliczenie wysokości emerytury możliwe jest dopuszczenie i przeprowadzenie wszelkich dowodów, w tym także dowodu z zeznań świadków lub przesłuchania samego wnioskodawcy (wyrok SN z dnia 4 lipca 2007 r., sygn. akt I UK 36/07, Lex Polonica nr 1784004, Gazeta Prawna 2007/251 str. 11).

Nie ulega wątpliwości, że wiarygodność i moc wszystkich dowodów wymaga wszechstronnej oceny zgodnie z swobodną oceną dowodów. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, wysokość podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne w danych okresach, przyjmowana dla potrzeb ustalenia wysokości świadczeń emerytalno-rentowych, wynikać musi z nie budzących żadnych wątpliwości, spójnych i precyzyjnych dowodów (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09 stycznia 1998 r., sygn. akt II UKN 440/97, LEX nr 34199).

W przedmiotowej sprawie z materiału dowodowego bezsprzecznie wynika, że w toku zatrudnienia w spornym zakładzie pracy, tj. w (...) (...)wynagrodzenie ubezpieczonego wynosiło: