Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Grażyna Pawela-Gawor

Sędziowie: SO Ireneusz Bieniek (spr.)

SR del. Anita Szczerbowska-Pradid

Protokolant: prot. Grażyna Rokita

przy udziale Marka Buchały Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2014 roku, sprawy

P. C.

oskarżonego o przestępstwo z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Śródmieścia w Krakowie z dnia 22 marca 2013r. sygn. akt II K 403/12/S

zaskarżony wyrok zmienia w całości w ten sposób, że:

1.  uchyla orzeczenie o skazaniu zawarte w punkcie I;

2.  uznaje oskarżonego P. C. za winnego popełnienia czynu zarzuconego w punkcie V aktu oskarżenia, to jest występku z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i na mocy art. 291 § 1 k.k. wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

3.  na mocy art. 45 § 1 k.w. w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. oraz art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w. umarza postępowanie karne o czyn zarzucony oskarżonemu w punkcie IV aktu oskarżenia, przyjmując, iż stanowi on wykroczenie z art. 122 § 1 k.w. i w tym zakresie kosztami postępowania za obie instancje obciąża Skarb Państwa;

4.  w pozostałym zakresie zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za obie instancje.

SSO Ireneusz Bieniek SSO Grażyna Pawela-Gawor SSR Anita Szczerbowska-Pradid

Sygn. akt IV Ka 879/13

UZASADNIENIE

P. C. został oskarżony o to, że:

I. w bliżej nieustalonym dniu miesiąca września 2011 roku w K. nabył od K. N. za kwotę 280 złotych 70 litrów oleju napędowego on wartości 361,20 złotych, wiedząc, iż pochodził on z kradzieży ze stacji paliw, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyśle przestępstwo podobne

to jest o przestępstwo z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k,

II. w dniu 23 września 2011 roku w R. nabył od K. N. za kwotę 440 złotych 110 litrów oleju napędowego o wartości 566,50 złotych, wiedząc, iż pochodził on z kradzieży ze stacji paliw, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

to jest o przestępstwo z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sąd Rejonowy dla Krakowa - Śródmieścia w Krakowie wyrokiem z dnia 22 marca 2013 roku sygn. akt II K 403/12/S orzekł w tym przedmiocie następująco:

I. uznał oskarżonego P. C. za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach IV i V aktu oskarżenia, a to czynów stanowiących każdorazowo występki z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., przy czym czyny te kwalifikuje jako 2 (dwa) występki popełnione w krótkich odstępach czasu w podobny sposób w warunkach ciągu przestępstw stypizowanego w art. 91 § 1 k.k. i za to na mocy art. 291 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. na zasadzie art. 624 §1 k.p.k. w zw. z art. 616 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 17 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia należnych Skarbowi Państwa kosztów sądowych.

Wyrok ten w całości zaskarżył osobistą apelacją oskarżony zarzucając:

- obrazę prawa materialnego poprzez uznanie go winnym przestępstwa ,,paserstwa” pomimo braku wykazania znamion bezpośredniego,

- brak wyznaczenia obrońcy z urzędu pomimo, przebywania oskarżonego w Zakładzie karnym, co skutkowało brakiem możliwości należytego przygotowania się do obrony,

- z dalszej części apelacji wynika, iż oskarżony zarzuca błędy w ustaleniach faktycznych, będące wynikiem wadliwej oceny dowodów, a także brak przesłuchania w charakterze świadka J. B.,

- nadto oskarżony zarzuca rażąca niewspółmierność kary w stosunku do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu wnosząc o warunkowe zawieszenie jej wykonania.

Sąd Odwoławczy zważył co następuje:

Zarzuty apelacji oskarżonego nie są zasadne. Ocena dowodów przedstawiona w wyczerpujący sposób w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku jest zgodna z zasadami prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego, a zatem została dokonana w oparciu o dyrektywy zawarte w art. 7 kpk i w konsekwencji pozostaje pod ochroną tego przepisu.

Dotyczy to nie tylko zeznań K. N. i E. C., lecz także samych wyjaśnień oskarżonego złożonych na etapie postępowania przygotowawczego. W tym zakresie znaczna część apelacji jest tylko niezasadną polemiką z prawidłową oceną dowodów dokonaną przez Sąd I instancji i będącą w zasadzie powtórzeniem wyjaśnień złożonych na etapie postępowania sądowego.

Sąd Rejonowy w prawidłowo ustalonym stanie faktycznym ocenił, iż oskarżony dopuścił się umyślnego paserstwa, przy czym wbrew twierdzeniom apelującego przestępstwo z art. 291 § 1 kk może być popełnione nie tylko z zamiarem bezpośrednim, lecz także ewentualnym.

Chybiony jest także zarzut dotyczący braku wyznaczenia oskarżonemu obrońcy z urzędu. Sam fakt przebywania w toku procesu w Zakładzie karnym, nie jest przypadkiem obligatoryjnej obrony, te sytuacje są bowiem wyszczególnione w przepisie art. 79 § 1 i 2 kpk.

Żaden z takich przypadków w realiach tej sprawy nie zachodził. Natomiast wyznaczenie obrońcy z urzędu na podstawie art. 78 § 1

kpk czyli w sytuacji, gdy oskarżony nie może ponieść kosztów obrony z wyboru z uwagi na swoją sytuację materialną, może mieć miejsce tylko na jego wniosek, a nie z urzędu.

Nie ma także podstaw do uznania za uchybienie braku przesłuchania w charakterze świadka J. B.. Osoba ta nie została zawnioskowana do przesłuchania w akcie oskarżenia, a sam oskarżony w toku postępowania również o to nie wnosił.

Sąd Rejonowy nie miał żadnych przesłanek faktycznych do dopuszczenia z urzędu tego dowodu, skoro pozostałe przeprowadzone dowody były w zupełności wystarczające do poczynienia pełnych ustaleń faktycznych.

Nietrafny jest zarzut rażącej niewspółmierności kary, z tego powodu, że nie zastosowano warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Wielokrotna uprzednia karalność oskarżonego nie daje bowiem żadnych podstaw do ustalenia pozytywnej prognozy kryminalistycznej, a w szczególności do przyjęcia, iż kara wolnościowa będzie wystarczająca do zapobieżenia powrotowi do przestępstwa.

Jednakże z uwagi na przepisy obowiązujące aktualnie, a więc w czasie orzekania przed Sądem Odwoławczym wyrok należało zmienić, albowiem zgodnie z obecnie obowiązującym przepisem art. 122 § 1 kw, czyn paserstwa jeżeli wartość mienia nie przekracza ¼ minimalnego wynagrodzenia (obecnie 420 zł) stanowi wykroczenie.

Tak jest właśnie jak chodzi o czyn zarzucany w pkt IV aktu oskarżenia. Nadto zważywszy, iż został on popełniony we wrześniu 2011r. doszło do przedawnienia karalności wykroczenia (art. 45 § 1 kw) w związku z czym w tym zakresie wyrok należało uchylić, a postępowanie karne umorzyć.

W związku z powyższym Sąd Odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok orzekając jak w części dyspozytywnej, a w pozostałym zakresie uznając zarzuty apelacji za niezasadne, a nadto mając na uwadze iż Sąd Rejonowy nie dopuścił się żadnych uchybień, które należałoby uwzględnić niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów (art. 439 kpk), tenże wyrok utrzymał w mocy (pkt II), a zważywszy na sytuację materialną oskarżonego zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze (art. 624 § 1 kpk).

SSO Ireneusz Bieniek SSO Grażyna Pawela -Gawor SSR Anita Szczerbowska -Pradid

MK