Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 kwietnia 2018 r. w godzinach popołudniowych funkcjonariusze Komendy Powiatowej Policji w P. M. A. oraz M. B. pełniący służbę w patrolu zmotoryzowanym , jadąc przez miejscowość S. dostrzegli pojazd S. (...) nr (...) , który poruszał się w podejrzany sposób. Policjanci postanowili dokonać kontroli kierowcy . Udali się za wymienionym pojazdem a następnie dokonali jego zatrzymania. Samochodem kierował oskarżony R. M. . Jego wygląd i zachowanie wskazywały , że znajduje się w stanie upojenia alkoholowego. R. M. przewieziono do siedziby Komendy Powiatowej Policji w P. , gdzie poddano go badaniu przy użyciu urządzenia służącego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu typu (...) Dwa badania wykazały odpowiednio: I badanie wykonane o godz. 16.34 – 1,36 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, II badanie wykonane o godz. 16.36 – 1,38 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Wykonującym badanie policjantom oskarżony oświadczył, że wypił 1,5 l. piwa o godz. 14.00.

Oskarżony R. M. był w przeszłości kilkakrotnie karany sądownie za przestępstwo z art.178a § 1 kk oraz z art. 178a § 4 kk. Ostatnio na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Szczytnie VII Zamiejscowy Wydział Karny z/s w P. z 22 maja 2013 r w sprawie sygn. VII K 66/13 za czyn z art. 178a § 4 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności . Wyrokiem tym orzeczono też 10 – letni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych obowiązujący do dnia 30 maja 2023 r . Wyrok uprawomocnił się 30 maja 2013 r. Kara pozbawienia wolności weszła w skład kary łącznej 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 15 września 2015r w sprawie sygn. II K 477/15. Karę pozbawienia wolności orzeczoną tym wyrokiem skazany odbywał w okresie od 01.03.2014 do 17.02.2016r oraz od 02.05.2018 r do 08.11.2018 r. Kierując samochodem w dniu 29 maja 2018 r R. M. nie tylko naruszył zakaz sądowy prowadzenia pojazdów jak również nie zastosował się do decyzji Starosty P. nr KIT 5430.2.145.2012.2013 z dn. 25 czerwca 2013 r o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kat. B. Przypisanego czynu dopuścił się także w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64 § 1 kk.

( dowód: zeznanie M. B. k.78-78v; M. A. k.78v; R. S. k. 92v; protokół użycia alkometru k.2; odpisy wyroków k. 15,22-23; informacja Starostwa Powiatowego w P. k. 16,28; odpis decyzji w sprawie KIT.5430.2.145.2012.2013 k.29; wyjaśnienia oskarżonego k. 7,32 )

Oskarżony R. M. składając wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. Wyjaśnił, że w dniu 29 kwietnia 2018 r spożywał alkohol w miejscu zamieszkania. Nie wie gdzie później jechał i w jakim celu (k.7).

W trakcie rozprawy głównej oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił , że spożywał alkohol w P.. Znajdował się w takim stanie ,że nie pamięta w jaki sposób znalazł się w S.. Prawdopodobnie został tam przez kogoś zawieziony. Nie pamiętał również , że kierował samochodem (k.77v-78).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd w znacznej mierze dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego. Z protokołu badania stanu trzeźwości (k.2) oraz zeznań funkcjonariuszy Policji wynika ,że oskarżony znajdował się pod znacznym wpływem alkoholu. Jak określił to M. B. , oskarżony był zamroczony alkoholem. W tej sytuacji zrozumiałym jest , że R. M. mógł nie pamiętać wszystkich okoliczności zdarzenia. Sąd dostrzegł , że oskarżony wyjaśniał rozbieżnie odnośnie miejsca gdzie spożywał alkohol. Okoliczność ta nie miała jednak większego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd podzielił zeznania funkcjonariuszy Policji M. B. (k.78-78v) oraz M. A. (k.78v) . Świadkowie relacjonowali o faktach , które dostrzegli wykonując swe codzienne obowiązki służbowe. Policjanci nie mieli żadnego interesu, aby zeznawać fałszywie na niekorzyść oskarżonego. Nie dopatrzono się w zeznaniach sprzeczności nakazujących wątpić w prawdomówność wymienionych osób . Zeznanie siostrzeńca R. R. S. (k.92v) nie miało większego znaczenia dla ustaleń w sprawie. Wymieniony zeznała , że nie zaobserwował zdarzenia będącego przedmiotem sprawy.

W tej sytuacji nie budzi wątpliwości, że oskarżony R. M. kierował pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości. Zgodnie z art. 178a § 4 kk jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 lub art. 355 § 2 kk popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuścił się czynu określonego w § 1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. W czasie popełnienia przypisanego czynu R. M. był kilkakrotnie karany sądownie z art.178a § 1 kk. Ostatnio na mocy wyroku w sprawie sygn. VII K 66/13 SR w Szczytnie (k. 15) . Nadto w czasie popełnienia przypisanego mu czynu oskarżony naruszył sądowy zakaz prowadzenia pojazdów jak również nie zastosował się do decyzji administracyjnej o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kat. B (k. 29). Czyn , którego dopuścił się oskarżony zakwalifikowano jako występek z art. 178a § 4 kk w zb. z art.180a kk w zw. z art.11 § 2 kk w zw. z art.64 § 1 kk .

Wymierzając oskarżonemu karę sąd uwzględnił okoliczności obciążające. Należą do nich niewątpliwie okoliczności popełnionego czynu . W szczególności na niekorzyść oskarżonego działa to ,że mimo wcześniejszej karalności oraz obowiązującego sądowego zakazu prowadzenia pojazdów jak również decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania , zdecydował się na jazdę samochodem. Nadto w organizmie oskarżonego stwierdzono stężenie alkoholu przekraczające 2,5 promila. R. M. na skutek spożytego alkoholu miał w znacznym stopniu osłabione zdolności psychofizyczne i stanowił zagrożenie dla użytkowników dróg w miejscowości S. w tym drogi krajowej , którą oskarżony przejechał w poprzek tuż przed nadjeżdżającym radiowozem. Okoliczności powyższe oraz dane dotyczące dotychczasowego sposobu życia oskarżonego (karta karna k.87-89) , świadczą o nieumiejętności korzystania przez niego z doświadczeń życiowych oraz lekceważeniu obowiązującego porządku prawnego. Niniejsza sprawa wskazuje również na to , że oskarżony ma poważny problem związany z nadużywaniem alkoholu. Na korzyść R. M. sąd poczytał złożenie generalnie szczerych wyjaśnień.

Biorąc pod uwagę wysokość zagrożenia ustawowego za popełnienie przestępstwa z art.178a § 4 kk , okoliczności przedmiotowe i podmiotowe popełnionego czynu oraz znaczny stopień winy sąd orzekł wobec oskarżonego na podstawie art. 178a § 4 kk w zw. z art.11 § 3 kk karę roku pozbawienia wolności. Dotychczasowy tryb życia oskarżonego prowadzi do jednoznacznego wniosku, że R. M. w sposób rażący lekceważy obowiązujący porządek prawny. Z uwagi na wcześniejszą karalność oskarżonego na karę pozbawienia wolności sąd nie miał możliwości aby wykonanie wymierzonej kary warunkowo zawiesić (art.69 § 1 kk).

Stosownie do treści art. 42 § 3 kk, sąd orzekł wobec oskarżonego obligatoryjny środek karny w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. W ocenie sądu brak jest podstaw do przyjęcia że czyn oskarżonego zaliczyć można do grupy wyjątkowych wypadków , uzasadnionych szczególnymi okolicznościami , co umożliwiałoby orzeczenie zakazu w krótszym wymiarze.

W myśl art. 43a § 2 kk sąd orzekł wobec oskarżonego obligatoryjny środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 10 000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

O kosztach obrony świadczonej z urzędu sąd orzekł w pkt IV wyroku.

Z uwagi na trudną sytuację materialną R. M. sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwolnił go z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych.

ZARZĄDZENIE

-(...)

- (...)

- (...)

(...)