Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Oskarżona B. M. w dniu 23 lipca 2018 roku około godziny 19.00 w Ś. na ul. (...), kierowała samochodem marki C. (...) o nr. rejestracyjnym (...). W samochodzie na tylnym siedzeniu znajdowali się pasażerowie: dwójka małoletnich dzieci oskarżonej – A. R. (1) oraz B. R.. Przed pojazdem oskarżonej znajdowały się inne pojazdy, w tym pojazd marki F. (...) o nr rej. (...) kierowany przez M. F., w którym jako pasażer jechała D. F. (1) oraz pojazd marki O. (...), którym kierował M. R., a jako pasażer jechała K. R.. Wszystkie pojazdy jechały w tym samym kierunku.

W pewnym momencie przed pojazdem marki O. (...) przed przejściem dla pieszych zatrzymał się inny pojazd, w rejonie skrzyżowania z ul. (...). Wówczas kierujący pojazdem marki O. (...) również zatrzymał się, a za nim zatrzymał się kierujący pojazdem marki F. (...). Oskarżona kierująca samochodem osobowym marki C. (...), który poruszał się bezpośrednio za pojazdem marki F. (...), nie zachowała odstępu niezbędnego do uniknięcia zderzenia w razie hamowania lub zatrzymania się poprzedzającego pojazdu., w wyniku czego nie zdążyła zareagować na jego manewr i nie zahamowała, najeżdżając na tył pojazdu marki F. (...). Następnie, pomimo że kierujący pojazdem marki F. (...) miał wciśnięty hamulec, pojazd ten siłą rozpędu uderzył w poprzedzający go pojazd marki O. (...). Oskarżona B. M. oraz kierujący pozostałymi pojazdami M. R. oraz M. F. byli trzeźwi.

W wyniku zdarzenia pasażerka pojazdu marki O. (...) – D. F. (1) doznała obrażeń ciała w postaci skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa, co spowodowało naruszenie czynności narządu ruchu trwające dłużej niż 7 dni i wynoszący około 2-3 tygodni.

Zdarzenie miało miejsce na terenie zabudowanym, gdzie dozwoloną prędkością jazdy jest 50 km/h. Droga była dwupasmowa, przejście dla pieszych było oznakowane. W chwili zdarzenia warunki atmosferyczne na miejscu wypadku były dobre, pogoda była słoneczna, brak opadów, mgły i wiatru. Jezdnia o nawierzchni asfaltowej, znajdowała się na płaskim terenie, była sucha, i gładka.

Pojazd C. (...) o nr. rejestracyjnym (...) w momencie zdarzenia był sprawny technicznie. Posiadał prawidłowo działające hamulce, oświetlenie, czystą szybę czołową oraz szkła reflektorów. Samochód nie posiadał przyciemnianych szyb. W wyniku uderzenia doszło do uszkodzenia i zarysowania zderzaka przedniego.

Oskarżona B. M. miała w dacie wyrokowania ukończone 39 lat, jest panną, posiada wykształcenie wyższe magisterskie w zawodzie nauczyciel, pracuje w Miejskim Przedszkolu nr (...) w R. z wynagrodzeniem około 2200,00 zł miesięcznie, ma na utrzymaniu dwójkę dzieci w wieku 3-10 lat. Oskarżona nie była dotychczas karana, nie leczona psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyjaśnienia oskarżonej B. M. k. 126-127, zeznania świadka M. R. k. 19-20, zeznania świadka M. F. k. 21-22, zeznania świadka D. F. (1) k. 23-25, zeznania świadka K. R. k. 28-29, protokół oględzin k.3-5 protokół badania stanu trzeźwości k.7-9, świadectwo wzorcowania k.10, protokół oględzin pojazdu k.11-16, dokumentacja medyczna k. 35-113, opinia biegłego k.116.karta karna k.124,157, informacja o stanie majątkowym k.128, informacja o wykroczeniach k.133-134.

Sąd nie czynił ustaleń faktycznych na podstawie zeznań A. R. (2), gdyż świadkowi temu przysługiwało prawo odmowy składania zeznań, stąd niemożliwym było ich odczytanie bez wezwania, a nie był on bezpośrednim świadkiem zdarzenia.

Oskarżona B. M. przyznała się do zarzuconego jej czynu. Oskarżona skorzystała z prawa do odmowy składania wyjaśnień. Dodała, że jest jej bardzo przykro, że doszło do wypadku oraz , że starała się udzielić wszystkim uczestnikom zdarzenia pomocy medycznej. Wyraziła swój żal i skruchę. Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania wiarygodności wyjaśnień oskarżonej B. M., ponieważ były one spójne, logiczne i przekonujące w świetle reguł prawidłowego rozumowania i zasad doświadczenia życiowego oraz znalazły odzwierciedlenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym oraz w zeznaniach świadków.

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom świadków M. R., M. F., D. F. (1), K. R., które był spójne, logiczne i konsekwentne, wzajemnie się potwierdzały oraz korespondowały z dokumentami w protokołu oględzin, protokołu oględzin pojazdów, protokołów badania trzeźwości .

Wydaną w toku postępowania opinię sądowo-lekarską Sąd ocenił jako pełną, jasną i miarodajną, ponieważ spełnia ona wymogi wynikające z treści art. 200 kpk, a nadto sporządzona została w sposób rzetelny i fachowy, a zawarte w niej wnioski stanowią kompleksową i zrozumiałą odpowiedź na zasygnalizowane przez organy procesowe problemy i postawione przez nie pytania.

Sąd ocenił jako wiarygodną również pozostałą zgromadzoną w aktach sprawy i ujawnioną na rozprawie dokumentację, ponieważ została ona sporządzona prawidłowo, przez uprawnione do tego podmioty, a nadto nie nosiła śladów mechanicznych uszkodzeń, nie było podstaw do jej kwestionowania.

Zważywszy na zgromadzony w sprawie i oceniony jako wiarygodny materiał dowodowy, Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżona B. M. swoim zachowaniem w dniu 23 lipca 2018 roku wyczerpała znamiona przestępstwa z art. 177 § 1 kk. Przestępstwo z art. 177 § 1 kk popełnia ten, kto naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 kk ( a więc obrażenia powodujące naruszenie czynności narządów ciała na okres powyżej siedmiu dni). Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd uznał, że oskarżona B. M. bez wątpienia popełniła przestępstwo z art. 177 § 1 kk, ponieważ w dniu 23 lipca 2018 roku w Ś. jadąc ul. (...), kierując pojazdem marki C. (...) o numerze rejestracyjnym (...) nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że nie zachowała niezbędnego do uniknięcia zderzenia odstępu i najechała na tył pojazdu marki F. (...). W wyniku tego zdarzenia pasażerka pojazdu marki F. (...) – D. F. (1) doznała obrażeń ciała w postaci skręcenia odcinka szyjnego kręgosłupa, które spowodowały naruszenie czynności narządu żucia na okres powyżej siedmiu dni i wynoszący około 2-3 tygodni.

Sąd ustalając, iż wina i społeczna szkodliwość czynu zarzuconego oskarżonej, który wyczerpał znamiona występku z art. 177 § 1 kk nie są znaczne a okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości na mocy art. 66 § 1 i 2 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umarzył postępowanie ustalając okres próby na 1 rok.

Warunkowo umarzając postępowanie karne przeciwko B. M. Sąd uznał, że zachodząc podstawy do takiego orzeczenia, gdyż społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonej nie jest znaczna ( o czym poniżej), nie sprzeciwia się temu wzgląd na warunki i właściwości osobiste oskarżonej, jak również czyn jej przypisany zagrożony jest karą pozbawienia wolności nie przekraczającą 5 lat.

Odnosząc się kolejno do wskazanych elementów, na nieznaczną społeczną szkodliwość czynu oskarżonej wskazuje postać zamiaru- pokrzywdzona działała nieumyślnie, swoim zachowaniem godziła co prawda w istotne dobra chronione prawem , jak bezpieczeństwo w komunikacji oraz zdrowie człowieka, jednak stopień naruszonych przez nią reguł ostrożności był nieznaczny, wynikał z jej nieumyślnego działania, utrzymywania odstępu przy braku przewidywania możliwej dynamicznej i gwałtownej zmiany sytuacji na drodze, w szczególności niespodziewanego zatrzymania pojazdu poprzedzającego. Również rozmiar naruszonego dobra nie był znaczny, pokrzywdzona D. F. doznała typowego urazu w tego rodzaju wypadkach, żadna inna osoba nie została pokrzywdzona tym zdarzeniem. Naruszenie narządów ciała pokrzywdzonej przekroczyło dni 7 , co należy do znamion opisanego czynu, nie przekroczyło w sposób znaczny tego okresu – biegły ocenił je na 2 do 3 tygodni. Za warunkowym umorzeniem postępowania przemawiają także okoliczności czynu, w szczególności zachowanie oskarżonej po jego popełnieniu- zatrzymanie pojazdu, poczekanie na przyjazd policji, stan trzeźwości.

Równocześnie zachodzą przesłanki warunkowego umorzenia postępowania w postaci pozytywnej prognozy kryminologicznej wobec B. M.. Oskarżona nie była dotychczas karana sądownie, jedynie jednokrotnie była karana mandatem. Ponadto na uwzględnienie zasługiwała postawa jaką zaprezentowała w toku postępowania, czyli fakt przyznania się do winy oraz wyrażenia skruchy. Sposób życia oskarżonej, a w szczególności zawód jaki oskarżona B. M. wykonuje – przedszkolanka - wskazuje na to, że warunkowe umorzenie odniesie wobec niego pozytywne skutki w zakresie prewencji indywidualnej. Nie można stwierdzić, że warunkowe umorzenie oznacza uniknięcie odpowiedzialności karnej przez oskarżoną, gdyż odstąpienie od skazania i ukarania następuje pod pewnymi warunkami. Oskarżona B. M. ma świadomość, że niewypełnienie przez nią zasad warunkowego umorzenia będzie pociągało za sobą podjęcie postępowania oraz możliwość ewentualnego skazania.

Mając na względzie okoliczności osobiste po stronie oskarżonej , w ocenie Sądu ustalenie okresu próby na 1 roku jest wystarczające dla oceny prawidłowości poczynionej przez sądu prognozy kryminologicznej. Z tych samych względów Sąd nie dostrzegł powodów , by poza obowiązkiem z art. 67§3 k.k. orzekać wobec oskarżonej inne obowiązki. Z uwagi na niewielki zakres naruszonych norm bezpieczeństwa w ruchu drogowym , jak i nieumyślność działania oraz postawę oskarżonej w toku procesu Sąd w szczególności nie widział potrzeby, by orzekać wobec niej zakaz prowadzenia pojazdów. Orzeczenie zapadłe w tej sprawie , w ocenie Sądu wpisuje się w praktykę orzeczniczą , jak i spełnia oczekiwania społeczne i jest odbierane jako sprawiedliwe.

Zdaniem Sądu każde skazanie w przypadku oskarżonej B. M. byłoby dla niej rażąco niesprawiedliwe.

Sąd na mocy art. 67 § 3 kk zobowiązał oskarżoną B. M. do wpłaty na rzecz pokrzywdzonej D. F. (1) kwoty 900,00 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną przez nią krzywdę. Orzeczenie to było obligatoryjne, nadto tego rodzaju orzeczenie realizowało zasadę ochrony praw pokrzywdzonego. Ustalona kwota w ocenie Sądu jest adekwatna do stopnia naruszenia czynności narządu ciała doznanego przez pokrzywdzoną, jak również jest realnie możliwa do uiszczenia przez pokrzywdzoną. Ma też na względzie fakt, że pokrzywdzona otrzymała odszkodowanie od ubezpieczyciela.

Istota odpowiedzialności karnej w formie warunkowego umorzenia postępowania polega na zastąpieniu kary możliwością zastosowania określonych środków. Zastosowanie warunkowego umorzenie postępowania wobec oskarżonego w połączeniu z obowiązkiem uiszczenia określonej kwoty pieniędzy nie oznacza potraktowania jego zachowania z nadmierną pobłażliwością, gdyż pociąga za sobą określoną – realną dolegliwość.

Na podstawie art. art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. i art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. 1983r Nr 49 poz. 223) Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa 60 złotych tytułem opłaty oraz obciążył ją wydatkami poniesionymi w toku postępowania w kwocie 208,20 złotych. Oskarżona pracuje i ma możliwość uiszczenia tychże wydatków, których wysokość nie jest znaczna.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć PR C.

31 stycznia 2019