Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący SSR Janina Olchowska

Protokolant st.sekr.sądowy Iwona Ostaszkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2019r .w Giżycku na rozprawie

sprawy z powództwa G. K. (1)

przeciwko E. N. (1) działającej na rzecz małoletniego W. K.

o obniżenie alimentów

1.  Powództwo oddala

SSR Janina Olchowska

Sygn. akt III RC 141/18

UZASADNIENIE

G. K. (1) w pozwie przeciwko małoletniemu W. K., reprezentowanemu przez przedstawicielkę ustawową E. N. (2), wniósł o obniżenie alimentów zasądzonych na jego rzecz wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 29 czerwca 2016r. sygn. akt VI RCa 109/16 z kwot po 1.300 zł miesięcznie do kwot po 900 zł miesięcznie wraz z odsetkami w razie opóźnienia w zapłacie którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu przedstawił, że powód jest ojcem małoletniego pozwanego. Obciążający go względem dziecka obowiązek alimentacyjny po raz pierwszy orzeczony został wyrokiem SR w Giżycku z dnia 9 marca 2016r. sygn. akt III RC 312/15 ma kwotę 1.000 zł. W wyniku rozpoznania apelacji powódki od powyższego wyroku Sąd Okręgowy w Olsztynie zasądził od G. K. (1) na rzecz małoletniego kwotę po 1.300 zł miesięcznie.

Od tego czasu zmniejszeniu uległy możliwości zarobkowe powoda, który uprzednio uzyskiwał większe dochody z uwagi na wykonywanie pracy poza miejscem zamieszkania. Aktualnie pracuje on na podstawie umowy o pracę z wynagrodzeniem wynoszącym 1.530 zł netto miesięcznie. Pracy nie wykonuje jak wcześniej w delegacjach, co wiąże się z utratą diet oraz brakiem możliwości dodatkowego dorobienia po pracy, gdyż popyt na świadczone przez niego usługi jako operator koparko - ładowarki jest w M. znacznie mniejszy. Z takich dodatkowych prac dorywczych powód jest w stanie uzyskać obecnie miesięcznie około 400 zł.

G. K. (1) na utrzymaniu ma drugie dziecko – N. K. ur. (...) Jej koszty utrzymania znacznie wzrosły w ciągu ostatnich dwóch lat. Dziewczynka uczęszcza do przedszkola, za które opłata wynosi 400 zł miesięcznie. Korzysta także z dodatkowych zajęć języka angielskiego oraz nauki pływania, co wiąże się z wydatkiem 300 zł. Dziecko bardzo szybko wyrasta z ubrań i obuwia.

W dalszej części uzasadnienia powód wskazał, że na swoje wyżywienie i środki czystości przeznacza miesięcznie ok. 600 zł. Mieszka z żoną w wynajętym mieszkaniu i dokłada się do kosztów jego utrzymania kwotami po 300 zł. Nie posiada żadnego majątku. Ze względu na znaczne podwyższenie alimentów w 2016r. powód nie był w stanie płacić alimentów bieżących i posiadał zadłużenie alimentacyjne w kwocie 23.575 zł. W czerwcu 2017r. brat powoda udzielił mu pożyczki na spłatę tej zaległości w kwotach po 500 zł miesięcznie.

Reprezentująca małoletniego pozwanego W. K. w osobie jego matki E. N. (2) w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

Wymieniona wskazała, iż małoletni uprawniony ma prawie 9 lat i jest uczniem szkoły podstawowej w W.. Poza alimentami pozwany nie poczuwa się do obowiązku dostarczania dziecku środków utrzymania oraz nie przyczynia się do jego wychowania. Powód syna nie widział od grudnia 2011r., nie odwiedza go, nie przesyła żadnych prezentów ani nie pamięta o Dniu Dziecka, czy urodzinach.

Obecnie małoletni W. korzysta z dodatkowych płatnych zajęć języka angielskiego oraz uczęszcza na basen. Cierpi na zaburzenia krzepliwości krwi, co wiąże się z kosztami dojazdów do lekarza oraz zakupu lekarstw.

G. K. (1) od roku 2010r., czyli od kiedy to małoletni reprezentowany przez matkę po raz pierwszy wniósł o alimenty od ojca, zarabia najniższe krajowe wynagrodzenie, które wzrasta, a nie maleje. Powód nieprzerwanie pracuje u swojego brata A. K. i otrzymuje najniższe wynagrodzenie mimo, że ma wyższe wykształcenie i jest zdrowym mężczyzną, szukać zatem powinien lepiej płatnej pracy. Z wcześniejszych postępowań sądowych oraz wiedzy pozwanej wynika, że nie opłaca mu się poszukiwanie lepszego zatrudnienia, gdyż, choć oficjalnie powód zarabia najniższe krajowe wynagrodzenie, to jego rzeczywiste zarobki wynoszą ok. 5.000 – 6.000 zł miesięcznie, zaś obroty na koncie wynosiły rocznie ponad 120.000 zł. Sytuacja powoda poprawiła się, gdyż nie ma on obecnie postępowań egzekucyjnych, zaś wcześniej toczyły się wobec niego aż trzy: na rzecz byłej żony, pozwanego syna W. oraz córkę z drugiego małżeństwa.

Odnośnie twierdzenia pozwu, iż G. K. (1) spłaca zaciągniętą u brata pożyczkę podniosła, że A. K. sam w ugodzie zobowiązał się do pokrycia zadłużenia alimentacyjnego brata, aby ten mógł płacić alimenty bieżące w zasądzonej kwocie 1.300 zł miesięcznie. Na tę ugodę przystanęła matka pozwanego, która zrezygnowała wówczas z alimentów na swoją rzecz. G. K. (1) łamie tym samym treść zawartej ugody, a nadto wyroku SR w Kętrzynie sygn. akt I C 847/16 i tym samym swoim długiem alimentacyjnym obarcza na nowo dziecko. Umowa pożyczki o której mowa jest w pozwie jest fikcyjna, ponieważ A. K. w ugodzie zobowiązał się to zadłużenie spłacić.

Odnosząc się do twierdzeń pozwu w zakresie posiadania przez powoda drugiego dziecka wskazała, że żona G. K. (1), z którą tworzy wspólne gospodarstwo domowe, pracuje i sprawuje opiekę nad dzieckiem. Koszty jego utrzymania powinni wymienieni ponosić zatem wspólnie. Powód dwa lata temu sądownie w ugodzie zgodził się płacić alimenty na córkę, która miała wówczas 1,5 roku, w kwocie 1.000 zł miesięcznie

Sąd Okręgowy podwyższając alimenty na rzecz pozwanego do kwoty 1.300 zł miesięcznie ustalił, że G. K. (1) ma znacznie większe możliwości zarobkowe i majątkowe niż matka dziecka, a działania powoda ocenił w oparciu o art. 136 Krio, nadto zwrócił uwagę, iż uznał on w całości powództwo ma rzecz dziecka pochodzącego z jego drugiego małżeństwa i skoro stwierdził, że jest w stanie płacić alimenty w kwocie 1.000 zł miesięcznie na półtoraroczne dziecko, to tym samym jest w stanie płacić alimenty na rzecz 7 – letniego syna w kwocie 1.300 zł

W toku postępowania strony podtrzymały wyrażone stanowiska i nie modyfikowały swoich wniosków (k. 36, 105, 166).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

G. K. (1) i E. N. (2) związek małżeński zawarli 25 kwietnia 2009r. w W.. W czasie jego trwania wymienionym urodził się (...) syn W. K. (d: odpis skrócone aktu małżeństwa i urodzenia k. 13 i 12 akt SR w Giżycku sygn. akt III Nsm 86/15).

Wyrokiem SO w Olsztynie z dnia 27 maja 2013r. sygn. akt VI RC 826/12 rozwiązano przez rozwód małżeństwo wymienionych, z winy pozwanego. Wykonywanie władzy rodzicielskiej mad małoletnim synem stron W. G. powierzono matce. Ustalono także wykonywanie kontaktów ojca z dzieckiem. Rodzice zobowiązani zostali do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania małoletniego syna, zaś udział ojca ustalono na kwotę po 700 zł miesięcznie, która ustalona była wcześniej wyrokiem SR w Giżycku z dnia 27 stycznia 2012r. sygn. akt III RC 252/11, płatne na warunkach tam ustalonych. Wyrok ten w wyniku rozpoznania apelacji powódki zmieniony został orzeczeniem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 3 grudnia 2013r. sygn. akt I ACa 541/13 w ten sposób, że zasądzono od G. K. (1) na rzecz powódki alimenty w kwocie po 200 zł miesięcznie (d: wyroki k. 9 – 11 akt sprawy SR w Giżycku sygn. akt III Nsm 86/15).

Postanowieniem tutejszego Sądu z dnia 20 marca 2015r. sygn. akt III Nsm 86/15 G. K. (1) pozbawiony został władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem W. G.. W toku tamtego postępowania powód nie oponował wnioskowi byłej żony o pozbawienie go władzy rodzicielskiej i wyrażał na to zgodę. Jego władza rodzicielska ograniczona została, gdyż nie brał udziału w wychowywaniu syna przez okres kilku lat (d: protokół k. 23 – 23v, postanowienie k. 24, uzasadnienie k. 28 – 30).

W dniu 1 marca 2014r. powód ponownie zawarł związek małżeński, zaś 19 września tego samego roku urodziła się córka powoda z tego związku – (...) (d: odpisy skrócone aktów małżeństwa i urodzenia k. 5 i 4 akt SR w Mrągowie sygn. akt III RC 5/16). Wyrokiem Sądu Rejonowego w Mrągowie z dnia 14 marca 2016r. zasądzono od G. K. (1) na rzecz małoletniej N. K. alimenty w kwocie po 1.000 zł miesięcznie, płatne do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej – E. K.. W toku tej sprawy pozwany uznał powództwo o alimenty w całości, zaś powódka wyjaśniła, że nosi się z zamiarem wytoczenia powództwa o rozwód oraz, że mieszka wraz z dzieckiem w mieszkaniu rodziców męża (d: odpowiedź na pozew k. 13, protokół k. 17, wyrok k. 19 – akt sprawy SR w Mrągowie sygn. akt III RC 5/16).

W tym samym roku, bo w grudniu 2016r. wyrokiem tutejszego Sądu sygn. akt III RC 176/16 zasądzono alimenty na rzecz małoletniego W. od jego dziadków ojczystych – J. K. i G. K. (2) w kwotach odpowiednio po 300 zł i 100 zł (d: wyrok k. 24 akt sprawy SR w Giżycku sygn. akt III RC 360/17).

W lipcu 2016r. E. N. (2) w imieniu własnym oraz w imieniu syna W. K. wytoczyła powództwo przeciwko A. K. (bratu powoda) oraz E. K. (jego obecnej żonie), w którym domagała się uznania za bezskuteczną w stosunku do niej i jej syna umowy darowizny zawartej w dniu 15 stycznia 2016r. w M. na mocy której G. K. (2) darowała A. K. własność nieruchomości gruntowej opisanej szczegółowo w pozwie, a także uznanie za bezskuteczną w stosunku do powodów umowy sprzedaży mocą której G. K. (1) zbył na rzecz swojej żony ruchomości. W toku tej sprawy powodom udzielono zabezpieczenia poprzez ustanowienie zbywania i obciążania nieruchomości będącej przedmiotem wymienionej w pozwie umowy darowizny. Strony w toku tego postępowania skierowane zostały na drogę mediacji w wyniku której zawarły ugodę mediacyjną, w której m.in. A. K. zobowiązał się do spłaty zadłużenia alimentacyjnego na rzecz W. K. i E. N. (2), zaś E. N. (2) wycofać w całości powództwo w sprawie o uznanie bezskuteczności czynności prawnych oraz do uznania powództwa o zniesienie obowiązku alimentacyjnego przysługującego jej od byłego męża G. K. (1) oraz powództwa o zniesienie obowiązku alimentacyjnego na rzecz syna W. obciążającego jego dziadków ze strony ojca G. i J. małż. K.. W przedmiotowej ugodzie strony postanowiły także, iż po uregulowaniu zadłużenia alimentacyjnego i wpłacie pierwszego zobowiązania alimentacyjnego E. N. (2) wycofa sprawy od komornika o prowadzenie egzekucji. Postanowieniem z dnia 23 listopada 2017r. postępowanie w sprawie SR w Kętrzynie sygn. akt I C 847/16 umorzono z uwagi na cofnięcie powództwa (d: dokumentacja k. 133 – 161v).

W dalszej kolejności G. K. (1) w listopadzie 2017r. wystąpił z powództwem o zniesienie obciążającego go obowiązku alimentacyjnego wobec byłej żony E. N. (2). W uzasadnieniu pozwu powołał się na zawartą ugodę. Na rozprawie w dniu 13 lutego 2018r. przed Sadem Rejonowym w Giżycku strony zawarły ugodę w której E. N. (2) wyraziła zgodę na ustanie obowiązku alimentacyjnego G. K. (1) w wysokości po 200 zł miesięcznie na jej rzecz. Postanowieniem Sądu z tego samego dnia postępowanie w sprawie umorzono (d: pozew k. 2 – 3, protokół k. 34, postanowienie k. 35 – akt SR w Giżycku III RC 283/17).

Podobnie rodzice powoda – J. i G. małż. K. wnieśli o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego obciążającego ich względem małoletniego W. K. w kwotach po 300 zł i 100 zł, powołując się na zawartą wcześniej ugodę. Na mocy ugody z dnia 13 lutego 2018r. zawartej przed SR w Giżycku sygn. akt III RC 360/17 E. N. (2) wyraziła zgodę na ustanie tego obowiązku (d: pozew k. 2 – 3, protokół k. 24 – akt SR w Giżycku sygn. akt III RC 360/17).

W tym samym czasie, bo w 13 listopada 2017r. w tutejszym Sądzie G. K. (1) wniósł o obniżenie alimentów zasądzonych od niego na rzecz małoletniego G. K. (1) z kwoty po 1.300 zł do kwoty po 800 zł miesięcznie. Na rozprawie w dniu 25 stycznia 2018r. sygn. akt III RC 331/17 G. K. (1) cofnął powództwo, a postępowanie w sprawie umorzono (d: pozew k. 2 – 6, protokół k. 49, postanowienie k. 50 – akt sprawy SR w Giżycku sygn. akt III RC 331/17).

Aktualnie, w toku niniejszego postępowania, G. K. (1) w jego pierwszej fazie przedstawiał, iż pozostaje zatrudniony Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku operatora koparko – ładowarki z wynagrodzeniem brutto za luty, marzec i kwieciem 2018r. wynoszącym 6.300 zł tj. netto 4.590 zł, czyli 1.530 zł miesięcznie (d: zaświadczenie k. 5). Na rozprawie w lipcu 2018r. powód podał, że z powodu problemów zdrowotnych z kręgosłupem zrezygnował z dotychczasowej pracy u brata i otworzył własną działalność gospodarczą w postaci zakładu remontowo – budowlanego. (wyjaśnienia powoda k. 36).

Powód prowadzi obecnie własną działalność gospodarczą, którą założył w maju 2018r., w zakresie prowadzenia robót budowlanych (d: wydruk KRS k. 43). Ma problemy zdrowotne z kręgosłupem. We wrześniu 2018r. uzyskał zalecenie lekarskie w którym między innymi zalecono powodowi zmianę stanowiska pracy, redukcję masy ciała, ćwiczenia określonych mięśni oraz terapię manualną u fizjoterapeuty (d: wynik badania i karta pacjenta k. 100 – 101, dokumenty k. 164, 165). Powód korzysta z zajęć u fizjoterapeuty, które kosztują 70 zł oraz czeka na wizytę u neurochirurga (wyjaśnienia powoda k. 105).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej powód zatrudnia czterech pracowników, w tym swojego ojca. Na rozprawie G. K. (1) zeznał, że jego wynagrodzenie z prowadzonej działalności gospodarczej oraz wynagrodzenie zatrudnianych przez niego pracowników wynosi po 2.000 zł netto. Jedynie ojciec powoda ma zarabiać więcej o 500 zł, gdyż jest blisko wieku emerytalnego i ma to wpływ na wysokość przyszłego świadczenia (d: zeznania G. K. (1) k. 166 – 166v).

Powód oprócz syna z pierwszego małżeństwa na utrzymaniu na także córkę N.. Prowadzi wspólne gospodarstwo domowe razem z żoną, która pracuje w szkole podstawowej. Mieszka z małżonką oraz córką w mieszkaniu należącym do jego brata A. K. (pozew k. 3 – 4, d: zeznania G. K. (1) k. 166 – 166v).

Aktualnie nie toczą się wobec powoda postępowania egzekucyjne alimentów z wniosków małoletnich N. K. i W. K. (d: postanowienie k. 13 akt komorniczych Kmp 24/16 Komornika Sądowego przy SR w Mrągowie A. P., postanowienie k. 129 akt komorniczych Kmp 18/16 Komornika Sądowego przy SR w Mrągowie A. P.).

E. N. (2) pozostaje w związku z partnerem i spodziewa się obecnie kolejnego dziecka. Mieszka razem z konkubentem i dzieckiem w mieszkaniu zakupionym za środki pochodzące z kredytu, którego miesięczna rata wynosi 650 zł. Kredyt spłaca z pieniędzy pochodzących z wynajmu jej poprzedniego mieszkania, którego nie sprzedała, gdyż planuje przekazać je synowi. Płaci czynsz w kwocie 565 zł, za prąd 100 zł, za wodę 70 zł, za gaz 50 – 60 zł, zaś za media 100 zł miesięcznie. Pozwana pracuje w aptece i zarabia 3.000 zł netto, zaś jej partner jest policjantem i zarabia 3.500 zł netto (d: zeznania E. N. (2) k. 166v – 167, dowody przelewów k. 48 – 49, 58).

Małoletni W. uczęszcza do szkoły podstawowej. Korzysta z zajęć dodatkowych piłki nożnej, które kosztują 50 zł miesięcznie, od lutego 2019 ma korzystać z zajęć języka hiszpańskiego, których koszt to 200 zł miesięcznie. Dziecko ma problemy zdrowotne w postaci skrzywienia kręgosłupa w związku z czym musi korzystać z rehabilitacji, nadto chłopiec ma niedobór czynnika krzepnięcia krwi i w związku z ty ponoszone są koszty dojazdów do lekarza oraz zakupu lekarstw. Dziecko osiąga bardzo dobre wyniki w nauce (d: zeznania E. N. (2) k. 166v – 167, świadectwo i dyplom k. 26 – 28, dokumentacja medyczna z fakturami k. 59 – 66, umowa z dowodem przelewu k. 78 - 80).

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 133 krio w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego.

Od ostatniej sprawy regulującej obowiązek alimentacyjny upłynęły ponad 3 lata. Usprawiedliwione potrzeby pozwanego nie uległy zmniejszeniu, a wręcz przeciwnie – zwiększyły się. Okoliczność ta jest bezsporna bowiem sam powód zeznając przyznał, że potrzeby małoletniego W. nie obniżyły się. Zaznaczenia wymaga także okoliczność, iż powód powołując się na okoliczności uzasadniające powództwo eksponował zwiększenie kosztów utrzymania córki N., zatem domniemywać należy, że posiada świadomość, iż wraz z wiekiem dzieci, ich dorastaniem, koszty ich utrzymania, co do zasady zwiększają się. Tak jest też w ocenie Sądu w przypadku małoletniego W., który obecnie uczy się w klasie 4 szkoły podstawowej. Dziecko w tym wieku intensywnie rośnie, co powoduje zwiększenie kosztów związanych choćby z wyżywieniem, kupnem odzieży, ale także zapewnieniem małoletniemu rozrywki i umożliwieniem realizowania pasji, hobby. Chłopiec uczęszcza na sportowe zajęcia dodatkowe i planuje uczyć się języka hiszpańskiego. Umożliwienie mu tego wiąże się z dodatkowymi wydatkami.

Oczywistym jest również, że matka – E. N. (2) – jego przedstawicielka ustawowa, która zamieszkuje wspólnie z dzieckiem sprawuje osobiste starania o rozwój fizyczny i umysłowy dziecka, przez co wykonuje swój obowiązek alimentacyjny (art. 135§2 krio). Zaznaczyć należy, iż powód prezentuje niewłaściwą postawę rodzicielską, gdyż od kilku lat nie kontaktuje się z synem i nie dąży do utrzymania z nim więzi, nie przyczynia się w jakikolwiek sposób do jego wychowania. Zaznaczyć przy tym należy, że powód przyczyn takiego stanu upatruje w zachowaniu matki dziecka i jej partnera, jednakże argumentacja taka nie zdaje się być przekonująca zważywszy na całość materiału dowodowego, a w szczególności takie okoliczności jak to, że G. K. (1) pozbawiony władzy rodzicielskiej został już w 2015r, i od tego czasu nie podjął starań o jej przywrócenie, a sam wniosek E. N. (2) o pozbawienie go tej władzy popierał przed Sądem. Ojciec i obecnie nie daje chłopcu żadnych prezentów z okazji np. urodzin, czy świąt, nie odwiedza go, nie kontaktuje się z nim w inny sposób.

Powód G. K. (1) powodów uzasadniających obniżenie alimentów na rzecz syna upatrywał w trzech zasadniczych przyczynach: zwiększeniu się potrzeb jego córki pochodzącej z obecnego związku małżeńskiego powoda N., konieczności spłacania pożyczki zaciągniętej u brata na poczet spłaty zadłużenia alimentacyjnego oraz koniecznością zmiany zatrudnienia i niskimi dochodami. Okoliczności te wymagają szerszej analizy.

Odnosząc się do pierwszej osi sporu między stronami to Sąd nie dostrzega powodów, by zmniejszać należne małoletniemu W. alimenty z tej przyczyny, iż drugie z dzieci powoda dorasta i generuje wyższe koszty. Powód jak już zaznaczono wcześniej, przyczynia się do wychowania i utrzymania syna, wyłącznie poprzez uiszczanie alimentów. Ich obniżenie pozbawiłoby uprawnionego środków, które przyczyniają się do zapewnienia mu realizacji usprawiedliwionych potrzeb, w sposób nieuzasadniony faworyzując drugie z dzieci.

Sąd jako błędną odrzucił także argumentację powoda, iż jest zmuszony obecnie spłacać raty pożyczki, którą zaciągnął u brata na poczet spłaty zadłużenia alimentacyjnego (k. 6 – 7). W tym zakresie zgodzić należy się z twierdzeniem strony pozwanej, iż uznanie powyższej okoliczności za uzasadniającą obniżenie alimentów, przerzuca w rzeczywistości ciężar ich spłaty (uregulowania zaległości alimentacyjnej powoda względem uprawnionego) na małoletniego. Innymi słowy powód w ocenie Sądu doszukuje się powodów obniżenia alimentów w tym, że sam doprowadził do powstania zadłużenia alimentacyjnego, które następnie chce uregulować. Nie bez znaczenia jest przy tym okoliczność, że pożyczka ta ma – według twierdzeń pozwu - pokryć roszczenie jego brata A. K., który w ugodzie z dnia 20 maja 2017r. (k. 29 – 31) zobowiązał się uregulować zadłużenie alimentacyjne brata G. w zamian za cofnięcie pozwu przez E. N. (2) w sprawie o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną (I C 847/16 SR Kętrzyn) oraz w zamian za wyrażenie zgody na zniesienie obowiązku alimentacyjnego małż. J. i G. K. (2) względem wnuka W. oraz wreszcie wyrażenie zgody na zniesienie obowiązku alimentacyjnego G. K. (1) obciążającego go względem byłej żony. Uznanie, że małoletni pozwany W. K. ma obecnie de facto ponieść ciężar tej ugody stoi w całkowitej sprzeczności z jej celem.

Wreszcie Sąd zważył wnikliwie sytuację zarobkową powoda i o ile jego dochody w ostatnich paru miesiącach mogły być niższe, to biorąc pod uwagę zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego to dotychczasowy obowiązek alimentacyjny odpowiada w dalszym ciągu zarówno możliwościom zarobkowym i majątkowym powoda jak i usprawiedliwionym potrzebom pozwanego. G. K. (1) podnosił, iż zarabia obecnie około 2.000 zł netto z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Prognozować przy tym należy, że wkrótce dochody te zwiększą się, gdyż jak sam wyjaśnił jego przedsiębiorstwo dopiero rozpoczęło działalność. Zauważyć należy, że proces ten trwa gdyż w toku postepowania powód zwiększył zatrudnienie z dwóch (wyjaśnienia k. 36) do czterech pracowników (zeznania k. 166v). W tym zakresie zważyć należy, że w ocenie Sądu powód posiada większe możliwości zarobkowe i jest w stanie regulować alimenty w orzeczonej wysokości, tym bardziej, że wedle swoich zeznań jest w stanie wypłacać swojemu ojcu wyższą pensję niż sobie. Podkreślić przy tym należy, że w ostatnim czasie, w następstwie zawartej ugody, powód nie płaci już E. N. (2) alimentów na jej rzecz, co wpływa dodatnio na jego sytuację majątkową.

Dlatego też mając na uwadze przedstawioną powyżej argumentację, powództwo o obniżenie alimentów należało oddalić i orzec jak w części dyspozytywnej wyroku.