Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 06 czerwca 2016 r. (data prezentaty) G. G. wniósł o uchylenie jego obowiązku alimentacyjnego w kwocie po 1.000 zł miesięcznie wobec byłej żony A. G. (1), ustalonego wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 07 lipca 2010 r., wydanym w sprawie o sygn. akt VI C 2147/06. Wniósł nadto o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powołał się na naganne zachowania byłej małżonki wymierzone w jego osobę. Wskazał, że 18 października 2011 r. zapadł prawomocny wyrok Sądu stwierdzający naruszenie przez A. G. (1) jego dóbr osobistych. Ponadto podniósł, że lekceważący i pogardliwy stosunek wyraża się w treści kierowanej do niego przez byłą żonę korespondencji. W dalszej kolejności podniósł argumenty odnoszące się do sytuacji majątkowej stron, wskazując, że od chwili orzekania o alimentach jego zarobki nie wzrosły, zaś wynagrodzenie A. G. (1) podlega corocznej waloryzacji. Powołał się również na swoją sytuację zdrowotną. Podał, że jako chory na gruźlicę powinien wieść oszczędny tryb życia /k. 3-17/.

Pismem z dnia 15 lipca 2016 r. (data wpływu). A. G. (1) złożyła odpowiedź na pozew, w której wniosła o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu wskazała, że mimo wzrostu dochodów, są one kilkakrotnie niższe niż osiągane przez byłego małżonka. Lepsza jest również ogólna sytuacja majątkowa G. G.. Odnosząc się do twierdzenia G. G. o zachowaniu względem niego sprzecznym z zasadami współżycia społecznego, które znalazło wyraz w wyroku Sądu, wskazała że jest wynikiem zdrady małżeńskiej, jakiej się dopuścił. Podniosła, że okoliczność ta była znana Sądowi w toku procesu rozwodowego /k. 79-97/.

Na dzień zakończenia rozprawy stanowiska stron pozostały bez zmian /k. 311/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 25 czerwca 1994 r. G. G. i A. G. (1) zawarli związek małżeński / k. 6 dołączonych akt VI C 2147/06/.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 08 lipca 2010 r., wydanym w sprawie o sygn. akt VI C 2147/06, orzeczono rozwód z winy G. G.. W wyroku tym ustalono obowiązek alimentacyjny powoda na rzecz małoletnich dzieci stron w wysokości po 2 500 zł miesięcznie na rzecz M. G. oraz po 1 500 zł miesięcznie na rzecz A. G. (2). Jednocześnie ustalono obowiązek alimentacyjny G. G. na rzecz żony, A. G. (1), w kwocie po 1 000 zł miesięcznie /k. 18-20; k. 1192-1194 dołączonych akt VI C 2147/06/.

Od powyższego wyroku G. G. złożył apelację. Wyrokiem z dnia 24 maja 2011 r., wydanym w sprawie VI ACa 94/11, Sąd Apelacyjny w Warszawie, oddalił apelację /k. 1466 dołączonych akt VI C 2147/06/.

Pomiędzy stronami istnieje silny konflikt. W trakcie toczącego się postępowania rozwodowego, pomiędzy G. G., a A. G. (1) toczył się szereg postępowań dotyczących m. in. powierzenia bezpośredniej pieczy nad dziećmi, ustalenia miejsca ich pobytu, kontaktów powoda z córkami, a także wyboru przedszkola i szkoły podstawowej dla najmłodszego dziecka /k. 1205 dołączonych akt VI C 2147/06; okoliczności bezsporne/.

Zarówno w aktach sprawy rozwodowej, sygn. akt VI C 2147/06, jak i aktach dotyczących sprawy o ochronę dóbr osobistych, sygn. akt III C 354/08 i akt przedmiotowej sprawy o uchylenie alimentów, wielokrotnie składane były wydruki sms-ów oraz stenogramy rozmów mających świadczyć o niestosownym zwracaniu się pozwanej do powoda. W wydrukach tych pozwana używała w stosunku do powoda słów o negatywnym brzmieniu jak np. „głupi pajac”, „cham” itp. Niemniej jednak, jak wynika z treści tych dokumentów, które zostały załączone do akt sprawy na wniosek G. G., wynika, że on również używał w stosunku do pozwanej takich słów jak: „niezrównoważona psychicznie”, „chora jesteś” /k. 447, 1407, 1425 dołączonych akt VI C 2147/08; k. 12 dołączonych akt III C 354/08; k. 47-48, 104/. Fakt wzajemnego zachowania się stron na zasadzie przedmiotowego traktowania każdego z osobna podnoszony był również w uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie oddalającego apelację G. G. /k. 1487 dołączonych akt VI C 2147/06/.

Oprócz postępowań dotyczących sprawowania opieki nad dziećmi stron, pomiędzy stronami toczyło się również postępowania o ochronę dóbr osobistych z powództwa G. G.. W toku procesu rozwodowego w grudniu 2006 r. A. G. (1) znalazła płytę CD, zawierającą pliki ze zdjęciami G. G. w sytuacjach intymnych z inną kobietą. Zdjęcia te wydrukowała, a następnie wywołała u fotografa. Okazała je R. B., S. S.. A. G. (1) usiłowała okazać jej policjantowi R. J., który dokonywał czynności w postępowaniu przygotowawczym. Dwukrotnie przedstawiła je Sądowi w toku sprawy rozwodowej. Przewodnicząca składu przekazała je wówczas G. G. wskazując, że nie mają mocy dowodowej i zwracając uwagę na ich upokarzający względem niego charakter /k. 364-367, 763 dołączonych akt VI C 2146/06; k. 225 dołączonych akt III C 354/08; okoliczność niesporna/. Pozew w sprawie o ochronę dóbr osobistych został złożony już w trakcie trwania postępowania rozwodowego, w dniu 14 kwietnia 2008 r. (data prezentaty). W toku postępowania o ochronę dóbr osobistych, Sąd Okręgowy w Warszawie udzielił powodowi, w dniu 01 sierpnia 2008 r., zabezpieczenia w postaci zakazania A. G. (1) rozpowszechniania w jakiejkolwiek formie wizerunku powoda. Postanowienie to zostało utrzymane w mocy postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 12 listopada 2008 r., wydanego w sprawie VI ACz 1575/08. Oba te postanowienia zostały złożone do akt sprawy rozwodowej /k. 26-26v dołączonych akt III C 354/08; k. 495, 497, 747-749 dołączonych akt VI C 2147/06/. Wyrokiem z dnia 29 listopada 2010 r. wydanym w sprawie o sygn. akt III C 354/08 Sąd Okręgowy w Warszawie zakazał A. G. (1) naruszania czci oraz prawa do wizerunku G. G. w przyszłości, tj. rozpowszechniania w jakiejkolwiek formie wizerunku G. G. zamieszczonego na zdjęciach będących w jej posiadaniu, w szczególności kopiowania plików zawierających te zdjęcia, okazywania zawartości plików osobom trzecim i ich przekazywania w jakiejkolwiek formie, zamieszczania plików w sieciach komputerowych, w szczególności w internecie, dokonywania odbitek i wydruków, wykorzystywania w postępowaniach przed organami i instytucjami prywatnymi. Ponadto Sąd nakazał A. G. (1) wydanie G. G. wszelkich nośników elektronicznych zawierających pliki ze zdjęciami z zamieszczonym jego wizerunkiem, trwałego i nieodwracalnego usunięcia wszelkich duplikatów plików ze zdjęciami z zamieszczonym jego wizerunkiem, zniszczenia wszelkich kopii zdjęć z zamieszczonym wizerunkiem G. G.. Sąd zasądził od A. G. (1) kwotę 2.000 zł na wskazany przez G. G. cel społeczny. Pozwana złożyła apelację od tego orzeczenia. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 18 października 2011 r., wydanym w sprawie o sygn. akt VI ACa 205/11, oddalono apelację /k. 231-232, 366, dołączonych akt III C 354/08/.

Przeciwko A. G. (1) toczyło się również, z zawiadomienia powoda, postępowanie przygotowawcze nadzorowane przez Prokuraturę Rejonową W. P. w W. o popełnienie przez nią czynu z art. 267 § 1 k.k. Postanowieniem z dnia 24 października 2008 r., postępowanie to zostało umorzone. W tej samej sprawie wniesiony został również przez G. G. prywatny akt oskarżenia /k. 208-211 dołączonych akt III C 354/08; k. 709-712 dołączonych akt VI C 2147/06/. Z kolei w dniu 11 października 2007 r. A. G. (1) złożyła przeciwko G. G. zawiadomienie o popełnieniu przez niego przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. Postanowieniem z dnia 11 listopada 2007 r. odmówiono wszczęcia dochodzenia w tej sprawie /k. 220-220v dołączonych akt III C 354/08/.

W chwili wydawania wyroku rozwodowego sytuacja stron wyglądała następująco:

Powód G. G. miał 41 lat. Pracował jako specjalista z zakresu elektroniki i informatyki w firmie (...) sp. z o.o. Jego dochody wynosiły średnie 17 500 zł netto miesięcznie. Spłacał dwa kredyty, których raty wynosiły 2 000 zł oraz 5 400 zł miesięcznie. Spłacał również pożyczkę, którą jego rodzice udzielili mu na zakup działki budowlanej w P. k/ W. (działkę tę nabył do majątku osobistego. Miesięcznie zwracał rodzicom kwotę 1 500 zł. Ponosił również koszty utrzymania domu przy ul. (...) w wysokości 1 500 zł. Swój koszt utrzymania określał na kwotę 1 500 zł miesięcznie. Z wniosku żony toczyło się przeciwko niemu postępowania o znęcanie się nad nią. Zostało ono umorzone w dniu 22 czerwca 2009 r. z powodu braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu /k. 1202-1204 dołączonych akt VI C 2147/06/.

Pozwana A. G. (1) miała 40 lat. Pracowała jako logopeda-reedukator w Poradni P. – Pedagogicznej. Jej zarobki wynosiły około 3 000 zł brutto miesięcznie, 2 300 zł netto miesięcznie. Posiadała dług w wysokości 5 000 zł z tytułu zaległości czynszowych za lokal położony przy ul. (...) w W.. Ponosiła bieżący koszt utrzymania tego lokalu w wysokości 900-1 000 zł miesięcznie /k. 1202, 1205 dołączonych akt VI C 2147/06/.

Aktualna sytuacja stron wygląda następująco:

Powód G. G. ma 47 lat. Jest zatrudniony w (...) sp. z o.o. w W. na podstawie umowy o prace na czas nieokreślony. Jego średnie, miesięczne, wynagrodzenie wynosi 31 201,63 zł brutto, 18 516,78 zł netto /k. 143, 172/.

Mieszka w domu o powierzchni użytkowej ok. 300 m ², zaś pow. mieszkalnej ok. 150 m ². Wraz z siostrą odziedziczył po swoich rodzicach połowę domu położonego w L.. Zamierza spłacić siostrę. Jest również właścicielem działki w P. o pow. 1 700 m ². Nie posiada żadnych oszczędności, poza środkami bieżącymi. Nadal aktualny jest jego obowiązek alimentacyjny wobec córek , z tym ,że wobec osiągnięcia pełnoletniości przez starszą córkę środki w różnej wysokości przekazuje już bezpośrednio jej , według powoda w wysokości przekraczającej kwotę alimentów /k. 172-174/. Zawarł umowę ubezpieczenia na życie, do której upoważnił najmłodszą córkę, A. G. (2) /k. 211-212, 213-215/.

Powód leczy się okulistycznie /k. 165, 218, 220/. W młodości chorował na gruźlicę. Regularnie się bada /k. 52-57/

Do swoich miesięcznych kosztów utrzymania zalicza: koszty utrzymania domu 1 500-1 700 zł; rata kredytu 5 000 zł; /k. 172/.

W 2015 r. osiągnął dochód w wysokości 467 033,06 zł /k. 144-144v/.

Pozwana A. G. (1) ma 46 lat. Jest zatrudniona w Poradni P.-Pedagogicznej nr 19 w W. na stanowisku logopedy na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy. Jej średnie miesięczne wynagrodzenie wynosi 4 318,34 zł brutto, 3 028,92 zł netto. Oprócz tego otrzymuje również wynagrodzenie za nadgodziny, które średnio wynosi 261,50 zł brutto, 182,86 zł netto miesięcznie. Otrzymuje również świadczenie socjalne wysokości 1 812 zł brutto, 1 554 zł netto /k. 98, 236/.

Pod wydaniu wyroku w sprawie o ochronę dóbr osobistych G. G., nie posługiwała się zdjęciami o które toczyło się postępowanie /k. 238/.

Jest w trakcie stażu podnoszącego kwalifikacje na nauczyciela dyplomowanego. Ponosi związane z tym koszty szkoleń: z zakresu metod wspomagających – 450 zł; z zakresu technik pracy z małymi dziećmi – 200 zł. Kupuje również fachową literaturę /k. 236-237/.

Mieszka wraz z dwoma córkami w lokalu położonym przy ul. (...) w W. o pow. 65 m ². Miesięczny czynsz wynosi 882,07 zł. Wraz z mediami oraz innymi opłatami – 1 200 zł. Kwota ta pokrywana jest przez pozwaną. Mieszkanie należy do stron postępowania – nie został przeprowadzony podział majątku /k. 106, 236-237/. Na młodszą córkę otrzymuje alimenty w wysokości 1 500 zł miesięcznie /k. 236/.

Leczy się na atopowe zapalenie skóry /k. 105/. Korzysta również z opieki kardiologa, reumatologa, endokrynologa i alergologa /k. 238-239/.

Jako swoje miesięczne koszty utrzymania podaje kwotę 3 600 zł, na co składają się koszty: wyżywienia – 800 zł; ubrania i buty – 400 zł; higiena i kosmetyki – 120 zł; lekarstwa – 100-150 zł; kredyt na samochód – 350 zł; benzyna – 300-400 zł; inne koszty utrzymania auta – 230 zł; wakacje – 500 zł; inne wyjazdy – 250 zł; pakiet emerytalny – 200 zł; zajęcia sportowe – 190 zł; dentysta i lekarze – 100 zł; fryzjer i kosmetyczka – 150 zł; rozrywka – 150 zł; komórka – 60 zł; koszty szkoleń i literatury – 200 zł. Uważa ,że nie zaspokaja swoich potrzeb na takim samym poziomie, jak podczas trwania małżeństwa. Ma około 4 000 zł oszczędności, żyje na bieżąco /k. 236-237, 240/. Porusza się samochodem marki R. (...) /k. 239/.

W 2015 r. osiągnęła dochód w wysokości 57 767,53 zł /k. 99-102/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów z dokumentów, zeznań stron oraz ich niekwestionowanych twierdzeń. Dokumenty zgromadzone w aktach niniejszej sprawy oraz aktach spraw III C 354/08 i VI C 2147/06 Sąd uznał za wiarygodny i w pełni wartościowy materiał dowodowy. Nie były one kwestionowane przez żadną ze stron, zaś Sąd nie znalazł podstaw by czynić to z urzędu.

Sąd zważył co następuje:

Stosownie do treści art. 60 § 1 i 3 k.r.o., małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego. Obowiązek dostarczania środków utrzymania małżonkowi rozwiedzionemu wygasa w razie zawarcia przez tego małżonka nowego małżeństwa. Jednakże gdy zobowiązanym jest małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia, obowiązek ten wygasa także z upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu, chyba że ze względu na wyjątkowe okoliczności Sad, na żądanie uprawnionego, przedłuży wymieniony pięcioletni termin.

Zgodnie z art. 144 ¹ k.r.o. zobowiązany może uchylić się od wykonania obowiązku alimentacyjnego względem uprawnionego, jeżeli żądanie alimentów jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Stosownie do treści art. 138 k.r.o., w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

W ocenie tutejszego Sądu powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Powód domagał się uchylenia obowiązku alimentacyjnego wobec byłej żony A. G. (1) powołując się przede wszystkim na sprzeczność jej żądania z zasadami współżycia społecznego, wyrażającą się w nagannym, lekceważącym i pogardliwym zachowaniu byłej żony względem powoda. Ponadto powołał się na istotną zmianę stosunków majątkowych jaka nastąpiła od czasu wydania poprzedniego rozstrzygnięcia w przedmiocie alimentów.

Nie ulega wątpliwości, że pomiędzy stronami istnieje silny konflikt, który nie ustał pomimo orzeczenia rozwodu. Rozpatrując sprawy dotyczące obowiązku alimentacyjnego pomiędzy byłymi małżonkami, należy brać pod uwagę kwestię wzajemnych stosunków między osobami uprawnionymi i zobowiązanymi do alimentacji, ich ewentualne konflikty i niewłaściwe postępowanie uprawnionego. Nie budzi również wątpliwości możliwość zastosowania tego przepisu w przypadku alimentacji małżonka po ustaniu małżeństwa (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, Legalis 26104).

W sprawie niniejszej niespornym było, że A. G. (1) wykorzystała w toku postępowania rozwodowego oraz postępowania przygotowawczego zdjęcia zawierające wizerunek G. G. w intymnej sytuacji z inną kobietą. Ponadto okazała te zdjęcia innym osobom, tj. swojej przyjaciółce i bratu. Groziła również umieszczeniem tych zdjęć w Internecie oraz okazaniem w miejscu pracy powoda. Okoliczność ta została stwierdzona prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 listopada 2010 r., wydanym w sprawie o sygnaturze III C 354/08, który zachowanie A. G. (1) uznał ze naruszenie dóbr osobistych G. G. w postaci czci oraz prawa do wizerunku, stąd nie zasługują na uwzględnienie podnoszone przez pozwaną twierdzenia odnoszące się do braku przesłanek stwierdzenia, że dobra osobiste powoda zostały naruszone jej działaniem.

Nie było również spornym, że okoliczność dokonanego naruszenia dóbr osobistych była znana Sądowi w toku sprawy rozwodowej. Powyższe wynika już nie tylko z samych twierdzeń powoda, który wskazał, że po okazaniu zdjęć podczas rozprawy rozwodowej Sąd zwrócił uwagę, że zdjęcia o charakterze pornograficznym zawierające wizerunek G. G. naruszają jego dobra osobiste, ale również z tego, że kopie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia w sprawie III C 354/08, jak również kopia postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie oddalająca zażalenie, zostały złożone do akt sprawy rozwodowej. Należy zatem zważyć, że Sąd Okręgowy w Warszawie, pomimo istnienia takiej okoliczności w dalszym ciągu uznał za zasadne i celowe obciążenie powoda obowiązkiem alimentacyjnym wobec byłej żony w kwocie po 1 000 zł miesięcznie.

Na poparcie swojego twierdzenia o lekceważącym i pogardliwym zachowaniu A. G. (1) względem jego osoby powód powołał również treść wiadomości sms, które otrzymał od byłej żony. Część tych wiadomości pochodzi jeszcze z roku 2011, zaś najnowsze z 2016 r. W pierwszej kolejności należy zauważyć, że wiadomości te odnoszą się do pojedynczych sformułowań, które są jedynie pojedynczymi elementami dłuższych konwersacji. Powód przedstawił jedynie wybrane, pojedyncze smsy pochodzące od byłej żony. Z ich treści należy wnosić, że dotyczą one sposobu wykonywania kontaktów ze wspólnym dzieckiem stron. Należy pamiętać, że między stronami istnieje długoletni konflikt, który skutkował orzeczeniem rozwodu i przeniósł się na ich relacje związane z wykonywaniem przez powoda kontaktów z dziećmi. Ponadto powód zwraca się podobnie do byłej żony. Obu stronom zdarzają się podobne wypowiedzi względem siebie.

Mając powyższe na względzie w stosunku A. G. (1) względem powoda Sąd nie dopatrzył się naganności, która skutkować by mogła uchyleniem obowiązku alimentacyjnego byłego małżonka względem niej z uwagi na zasady współżycia społecznego. W stosunkach między małżonkami, także byłymi , obowiązują normy obyczajowo – moralne , które wiążą obie strony , a nie są zobowiązaniem tylko jednej strony. W niniejszej sprawie powód zdaje się zapominać, iż pozwana na skutek zachowania powoda - zdrady , podjęła działania na skutek czego dokonywała okazania zdjęć intymnych powoda ,co skutkowało orzeczeniem o naruszeniu przez nią dóbr osobistych powoda .Utrzymujące się nadal wrogie relacje byłych małżonków są wzajemne . Należy podkreślić, że zasada,,czystych rąk ‘’polega na tym, iż ochrony może żądać jedynie ten , kto sam postępuje nienagannie.

Podstawą orzeczenia o obowiązku alimentacyjnym był przepis art. 60 § 2 k.r.o., zgodnie z którym jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest w odpowiednim zakresie przyczyniać się do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że pogorszenie sytuacji materialnej na skutek rozwodu w rozumieniu art. 60 § 2 k.r.o. musi być przy tym istotne, to jest wywołujące konieczność rezygnacji z takiej stopy życiowej, jaką miał zapewnioną w trakcie trwania związku małżeńskiego - przy założeniu, że związek ten funkcjonuje prawidłowo (por. wyrok Sądu Najwyższego z 15 lutego 2001 r., II CKN 391/2000, Legalis 188106). W sprawie niniejszej nie budzi wątpliwości, że podczas trwania małżeństwa średni miesięczny budżet stron wynosił około 20 000 zł, przy jednoczesnej dużej dysproporcji zarobków obojga małżonków. Zauważyć przy tym należy, że dochody te od chwili wydania ostatniego orzeczenia kształtują się na tym podobnym poziomie. W świetle powyższych okoliczności nie budzi wątpliwości, że po orzeczeniu rozwodu uległa pogorszeniu sytuacja majątkowa A. G. (1), która zarabiała zdecydowanie mniej od byłego męża. Należy przy tym pamiętać, że ten rodzaj obowiązku alimentacyjnego ma na celu wyrównanie stopy życiowej jaką małżonek niewinny miał w czasie trwania małżeństwa, nie zaś zapobiegnięcie życia przez niego w niedostatku. G. G. został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia małżeńskiego stron, co stanowiło przesłankę orzeczenia alimentów w oparciu o wskazany wyżej przepis.

Zmiana obowiązku alimentacyjnego, zgodnie z art. 138 k.r.o. możliwa jest w razie zmiany stosunków tzn. wtedy, gdy zmianie ulegają uzasadnione potrzeby uprawnionego albo możliwości zarobkowe zobowiązanego. Zmiana taka musi jednak być istotna. Nie budzi wątpliwości, że od czasu wydania poprzedniego orzeczenia nie nastąpiła istotna zmiana stosunków o jakiej mowa w powyższym przepisie. Dochody stron pozostają w dalszym ciągu na podobnym poziomie. Wzrosła wprawdzie nominalnie wysokość dochodów A. G. (1), to jednak jest ona proporcjonalna do wzrostu dochodów powoda, które tak jak w czasie rozwodu nadal są znacząco wyższe od dochodów pozwanej .Strony postępowania w dalszym ciągu pracują w tych samych miejscach. Z całą pewnością nie zasługuje na uwzględnienie twierdzenie powoda o pogorszeniu się jego sytuacji majątkowej względem byłej żony, z uwagi na stagnację jego wynagrodzenia i waloryzację wynagrodzenia A. G. (1). Należy wskazać, że wynagrodzenie powoda wzrosło od czasu orzeczenia rozwodu o 1 000 zł, która być może jest dla niego mało odczuwalna z racji osiąganych dochodów. Powód powołując się na zmianę siły nabywczej pieniądza począwszy od daty orzeczenia o alimentach zdaje się nie zauważać, że dotyczy ona zarówno jego jak i pozwanej. Nie zmieniła się również ich sytuacja zdrowotna czy życiowa. Należy podkreślić, że G. G. cierpi na gruźlicę od 18 roku życia i kwestia ta nie uległa zmianie od czasu wydania poprzedniego orzeczenia w przedmiocie alimentów. Z kolei pozostałe schorzenia (zapalenie stawów, atopowe zapalenie skóry czy problemy ze wzrokiem), na które powołują się strony nie uniemożliwiają im wykonywania pracy zarobkowej i są zdaniem Sądu schorzeniami, które wraz z wiekiem ujawniają się u każdego człowieka. Mając powyższe na względzie nie budzi wątpliwości, że sytuacja majątkowa stron jest porównywalna jak w dacie orzeczenia rozwodu. W dalszym ciągu istnieją zatem dysproporcje poziomu życia pozwanej w trakcie trwania małżeństwa i po rozwodzie. Zasądzone od powoda alimenty mają zaś na celu tę dysproporcję zmniejszyć.

Reasumując w sprawie niniejszej nie zaistniały przesłanki skutkujące koniecznością uchylenia obowiązku alimentacyjnego powoda wobec byłej żony. Mając powyższe na względzie Sąd, na podstawie wszystkich powołanych powyżej przepisów, orzekł jak w punkcie 1 wyroku.

Zgodnie z art. 98 § 1 i 3 k.p.c., strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez Sąd osobistego stawiennictwa strony. Stosownie do Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015 poz. 1800) – w brzmieniu obowiązującym w dniu złożenia powództwa, mając na uwadze § 2 pkt. 5 powyższego Rozporządzenia, stosownie do którego stawki minimalne wynoszą przy wartości przedmiotu sprawy powyżej 10 000 do 50 000 – 4 800 zł, należało orzec jak w punkcie 2 wyroku.

SSR Agnieszka Albera- Biernat