Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 sierpnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Natalia Lipińska

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2016 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania Z. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 22 kwietnia 2016 roku nr (...)

w sprawie Z. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o zwrot nienależnie pobranego świadczenia

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 460/16

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 26 sierpnia 2016 r.

Decyzją z dnia 22.04.2016 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie art. 103-105, art. 127, art. 138-140, art. 141 ust. 1-3 oraz art. 142-144 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748 ze zm.), przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22.07.1992 r. w sprawie szczegółowych zasad zawieszania lub zmniejszania emerytury i renty (Dz. U. Nr 58, poz. 290 ze zm.) oraz przepisów ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 121 ze zm.), dokonał rozliczenia przysługującej Z. K. renty w związku z osiągniętym przez nią przychodem w 2015 r., który wyniósł 49504,80 zł i przekroczył niższą kwotę graniczną ustaloną dla tego roku, tj. 32911,10 zł, łącznie o kwotę 16593,70 zł, co uzasadniało zmniejszenie łącznej kwoty świadczenia za ten rok o kwotę maksymalnego zmniejszenia, tj. o 5050,02 zł w tym:

- od 01.01.2015 r. do 28.02.2015 r. – o 418,46 zł x 2 miesiące tj. 836,92 zł,

- od 01.03.2015 r. do 31.12.2015 r. – o 421,31 zł x 10 miesięcy tj. 4213,10 zł.

Po dokonaniu rozliczenia organ rentowy ustalił, że ubezpieczona pobrała nienależnie świadczenie w kwocie 5050,02 zł.

Decyzję tę zaskarżyła Z. K. podnosząc, że jest ona dla niej krzywdząca. Dodała, że po 2 latach rozwijania firmy na tzw. „niskim ZUS-ie” postanowiła nie zamykać działalności gospodarczej, pomimo niewystarczających dochodów, gdyż dowiedziała się, że skoro jest zatrudniona na etacie i pobiera płacę minimalną krajową 1750 zł brutto, będzie mogła ponieść mniejsze koszty, płacąc z tytułu działalności gospodarczej tylko składkę zdrowotną. Pozostałe składki będą płacone przez jej pracodawcę, (...) firmę, zatrudniając ją na stanowisku z dofinansowaniem PFRON dla osoby niepełnosprawnej. Nadmieniła, że z działalności gospodarczej prowadzonej od grudnia 2012 r. płaci niską składkę ZUS – tylko składkę zdrowotną, pozostałe składki opłaca jej pracodawca od października 2013 r., u którego ze stosunku pracy osiągnęła w 2015 r. przychód 21 tys. zł. Odwołująca nie zgadza się z tym, że osiągnęła przychód przekraczający niższą kwotę graniczną dla 2015 r. Nie płaci podwójnych składek z tytułu zatrudnienie i z tytułu działalności gospodarczej.

Zdaniem odwołującej, nie ma ona szans spłaty teraz i w przyszłości takiej kwoty i wnosi o pozytywne rozpatrzenie jej odwołania podnosząc, że decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jest wynikiem przeoczenia, niedopatrzenia, bezzasadnego podwójnego przeliczenia przychodów.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.
W uzasadnieniu podniósł, że odwołująca się w 2015 r. uzyskała przychody z tytułu zatrudnienia w Firmie (...) w W. w kwocie 21 000,00 zł. Ponadto odwołująca się przez cały 2015 r. prowadziła działalność gospodarczą i z tego tytułu była zgłoszona do ubezpieczenia zdrowotnego z kodem (...), tj. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych mająca ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, dla której podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi zadeklarowana kwota nie niższa niż 60% kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Organ podniósł, że jako przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej należało przyjąć w myśl art. 104 ust. 1a ustawy emerytalnej w związku z art. 18 ust. 8 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych kwotę zadeklarowaną, nie mniejszą jednak niż 60% przeciętnego wynagrodzenia. W 2015 r. 60% przeciętnego wynagrodzenia to kwota 28504,80 zł. Według art. 104 ust. 1 ustawy emerytalnej przesłanką brania pod uwagę przychodów, które wpływają na zawieszenie lub zmniejszenie świadczeń jest wykonywanie działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczeń emerytalnego i rentowego. Istotne jest zatem nie to, czy dany świadczeniobiorca podlega obowiązkowo lub dobrowolnie ubezpieczeniom społecznym, lecz fakt, że przychody uzyskiwane są z działalności objętej obowiązkiem ubezpieczenia. Ponadto na mocy art. 104 ust. 4 powyższej ustawy uwzględnieniu podlegają również przychody uzyskiwane przez osoby wyłączone z obowiązku ubezpieczenia ze względu na ustalone prawo do emerytury/renty lub wykonującej działalność niepodlegającą obowiązkowi ubezpieczenia z uwagi na podleganie temu obowiązkowi z innego tytułu. W związku z tym do limitu przychodów wpływających na zawieszenie lub zmniejszenie świadczeń zalicza się przychody uzyskiwane z prowadzenia pozarolniczej działalności, choć – na mocy art. 9 ust. 1 ustawy systemowej z dnia 13.10.1998 r. – pracownicy podlegają dobrowolnie ubezpieczeniu z tego tytułu. Taka sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie.

Organ wyjaśnił, że ust. 1a art. 104 ustawy emerytalnej wprowadził nowe pojęcie przychodu z działalności gospodarczej, oderwane od kategorii ekonomicznych, w których przychodem są zwłaszcza wpływy pieniężne, ekonomiczne pojęcie przychodu zastąpione zostało pojęciem prawnym. Zgodnie z treścią powołanego przepisu dla emerytów i rencistów prowadzących pozarolniczą działalność, za przychód powodujący zmniejszenie lub zawieszenie świadczenia, przyjmuje się przychód stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych. Natomiast art. 18 ust. 8 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, stanowi że podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe dla ubezpieczonych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

Wprawdzie art. 18a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, dopuszcza możliwość, aby podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania tej działalności, stanowiła kwota zdeklarowana, nie niższa jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia. Jednak po upływie powyższego 24-miesięcznego okresu, podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe dla ubezpieczonych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak nić 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

Wobec treści powyższych przepisów bez znaczenia jest rzeczywiście osiągnięty dochód (zysk) z prowadzonej działalności gospodarczej, lecz liczy się przychód z prowadzonej działalności gospodarczej stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych. Zatem już sam fakt prowadzenia przez emeryta pozarolniczej działalności gospodarczej powoduje ustalenie, że osiąga on przychód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. W świetle przepisów nie ma możliwości przyjęcia faktycznego przychodu z tytułu działalności gospodarczej, niższego niż określony przepisami. Mając powyższe na uwadze organ przyjął, że ubezpieczona w całym 2015 r. osiągała z tytułu działalności gospodarczej przychody w wysokości 60% przeciętnego wynagrodzenia. Po zsumowaniu przychodów uzyskiwanych przez ubezpieczoną z tytułu zatrudnienia (21 000,00 zł) oraz z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (28 504,80 zł) jej łączny przychód w roku 2015 wyniósł 49 504,80 zł. Wynika z tego, że przychód świadczeniobiorcy osiągnięty w 2015 r. przekroczył kwotę stanowiącą 70% przeciętnego rocznego wynagrodzenia, dlatego też świadczenie podlega zmniejszeniu.

W ocenie ZUS, odwołująca była prawidłowo pouczona o tym jakie przychody i w jakiej wysokości powodują zawieszenie lub zmniejszenie emerytury. Pouczenia takie znajdują się na adresowanych do ubezpieczonej decyzjach i w pouczeniach tych wyraźnie wskazano, że za przychód emerytów i rencistów prowadzących działalność gospodarczą uważa się przychód stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Odwołująca Z. K. urodziła się (...) Decyzją z dnia 18 listopada 2014 r., znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30.09.2014 r., ponownie ustalił odwołującej rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, od 01.10.2014 r., tj. od miesiąca, w którym wstrzymano wypłatę świadczenia.

Dowód:

- decyzja o ponownym ustaleniu renty z dnia 18.11.2014 r. – k. 183 akt ZUS.

W 2015 r. odwołująca, uzyskała przychód z tytułu zatrudnienia w Firmie (...) w W. w kwocie 21.000,00 zł.

Dowód;

- PIT -11 – k. 8, 9.

Ponadto odwołująca przez cały rok 2015 prowadziła działalność gospodarczą i z tego tytułu była zgłoszona do ubezpieczenia zdrowotnego z kodem (...), tj. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych mająca ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, dla której podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi zadeklarowana kwota nie niższa niż 60% kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

Dowód:

- pismo z dnia 18.04.2016r. – k. 210 akt ZUS.

- oświadczenie z 05.04.2016 r. – k. 205, 207 akt ZUS.

Decyzją z dnia 22 kwietnia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. dokonał rozliczenia renty w związku z osiągniętym przychodem w roku 2015 i ustalił ,iż odwołująca pobrała nienależnie świadczenie w kwocie 5050,02 zł

Dowód:

- decyzja z 22.04.2016 r. – k. 212 akt ZUS.

Ustalenia poczynione przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. w przedmiocie przychodu osiąganego przez odwołującą – legły u podstaw wydania zaskarżonej decyzji. Ustalając stan faktyczny sprawy ,Sąd oparł się na dokumentach zebranych w aktach organu rentowego oraz w aktach sprawy, które w całości uznał za wiarygodne, prawdziwe i autentyczne. Przedmiotowe dokumenty nie były także podważane w jakikolwiek sposób przez strony postępowania. Brak było zatem jakichkolwiek podstaw – także takich , które należałoby uwzględnić z urzędu- by dokumentom tym odmówić właściwego im znaczenia dowodowego.

Sąd rozważył co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

W myśl art. 138 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych osoba, która nienależnie pobrała świadczenia, jest obowiązana do ich zwrotu. Zgodnie z ustępem 2 tego artykułu za nienależnie pobrane świadczenia w rozumieniu ust. 1 uważa się:

1) świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenia była pouczona o braku prawa do ich pobierania; 2) świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie fałszywych zeznań lub dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd przez osobę pobierającą świadczenia.

Stosownie do treści art. 104 ust. 1 powołanej ustawy prawo do emerytury lub renty ulega zawieszeniu lub świadczenia te ulegają zmniejszeniu, na zasadach określonych w ust. 3-8 oraz w art. 105, w razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, o której mowa w ust. 2 oraz z tytułu służby wymienionej w art. 6 ust. 1 pkt 4 i 6. Zgodnie z ust. 2 i 3 powołanego przepisu za działalność podlegającą obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, o której mowa w ust. 1, uważa się zatrudnienie, służbę lub inną pracę zarobkową albo prowadzenie pozarolniczej działalności, z uwzględnieniem ust. 3, w tym także stosuje się to do emerytów i rencistów osiągających przychód z tytułu działalności wykonywanej za granicą.

Zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 1 i 4 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z dnia 22 lipca 1992 r.: przy ustalaniu, czy wystąpiły okoliczności powodujące zawieszenie lub zmniejszenie emerytury i renty określone w art. 24 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 104, poz. 450 i z 1992 r. Nr 21, poz. 84 ), uwzględnia się:

pkt 1) wynagrodzenie z tytułu pracy wykonywanej w ramach stosunku pracy oraz na podstawie umowy o pracę nakładczą,

pkt 4) dochody z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej , której wykonywanie podlega obowiązkowi ubezpieczenia społecznego.

Ustęp 2 powyższego paragrafu stanowi ponadto, iż dochody, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, uwzględnia się również , gdy emeryt lub rencista nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, ponieważ ma ustalone prawo do emerytury (renty) lub jest ubezpieczony z innego tytułu.

Ustęp la art. 104 ustawy emerytalnej dodany ustawą z dnia 8 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 70, poz. 774) wprowadził nowe pojęcie przychodu z działalności gospodarczej. Zgodnie z treścią powołanego przepisu dla emerytów i rencistów prowadzących pozarolniczą działalność, za przychód powodujący zmniejszenie lub zawieszenie świadczenia, przyjmuje się przychód, stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych. Ekonomiczne pojęcie przychodu zastąpione zostało pojęciem prawnym.

W myśl art. 18 ust. 8 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe dla ubezpieczonych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak, niż 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale.

Wbrew stanowisku odwołującej z uwagi na brzmienie przytoczonych przepisów bez znaczenia jest rzeczywiście osiągnięty dochód (zysk) z prowadzonej działalności gospodarczej, lecz liczy się przychód z prowadzonej działalności gospodarczej stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne w rozumieniu ww. przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych. Ustawodawca wprowadzając swoistego rodzaju fikcję prawną przyjął, że dla tej grupy osób przychód nie może być niższy niż podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne. Zatem już sam fakt prowadzenia przez rencistę pozarolniczej działalności gospodarczej powoduje ustalenie, że osiąga on przychód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. To że odwołujący faktycznie z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej osiągnął stratę nie ma wpływu na prawidłowość ustaleń dokonanych przez organ rentowy.

Z. K. od 01.10.2014 r. pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W sprawie było bezsporne, iż odwołująca uzyskiwała przychody z tytułu zatrudnienia w Firmie (...) w W., uzyskując wynagrodzenie roczne (2015 r.) w kwocie 21 000,00 zł.

W 2015 r. odwołująca prowadziła również działalność gospodarczą. Jako przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej należało zatem przyjąć w myśl art. 104 ust.1a ustawy emerytalnej w związku z art. 18 ust. 8 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, kwotę zadeklarowaną, nie mniejszą jednak niż 60 % przeciętnego wynagrodzenia. W 2015 r. 60 % przeciętnego wynagrodzenia to kwota 28 504,80 zł.

Przesłanką brania pod uwagę przychodów które wpływają na zawieszenie lub zmniejszenie świadczeń według art. 104 ust. 1 ustawy emerytalnej jest wykonywanie działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczeń-emerytalnego i rentowych. Istotne jest zatem fakt, że przychody uzyskiwane są z działalności objętej obowiązkiem ubezpieczenia. Na mocy art. 104 ust. 4 powyższej ustawy uwzględnieniu podlegają również przychody uzyskiwane przez osoby wyłączone z obowiązku ubezpieczenia ze względu na ustalone prawo do emerytury/renty lub wykonujące działalność niepodlegającą obowiązkowi ubezpieczenia z uwagi na podleganie temu obowiązkowi z innego tytułu. Do limitu przychodów wpływających na zawieszenie lub zmniejszenie świadczeń zalicza się przychody uzyskiwane z prowadzenia pozarolniczej działalności, choć - na mocy art. 9 ust. 5 ustawy systemowej z dnia 13 października 1998 r. - emeryci i renciści podlegają dobrowolnie ubezpieczeniu z tego tytułu. Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22 lipca 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad zawieszania lub zmniejszania emerytury i renty dochód - przychód w myśl ustawy emerytalnej osiągany z dwóch lub więcej tytułów wymienionych w § 1 ust. 1 sumuje się.

Organ rentowy zatem jak najbardziej zasadnie zsumował przychody uzyskiwane przez odwołującą z tytułu zatrudnienia (21 000,00 zł) oraz z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej (28 504,80 zł) i ustalił jej łączny przychód w 2015 r. na kwotę 49 504,80 zł. W 2015 r. roczna kwota graniczna uzasadniająca zmniejszenie świadczenia wynosiła 32 911,10 zł, natomiast roczna kwota graniczna uzasadniająca zawieszenie świadczenia wynosiła 61 119,90 zł- zgodnie z Komunikatem Prezesa ZUS z dnia 18.11.2015 r. – w sprawie granicznych kwot przychodu dla 2015 r. stosowanych przy zawieszaniu albo zmniejszaniu emerytur i rent (M.P. z 2015 r., poz. 116). W świetle powyższych ustaleń, przychód świadczeniobiorcy osiągnięty w 2015 r. przekroczył kwotę stanowiącą 70 % przeciętnego rocznego wynagrodzenia, dlatego też świadczenie podlegało zmniejszeniu. Roczna maksymalna kwota zmniejszenia dla renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy to 5050,02 zł, dlatego też kwota ta stanowi nienależnie pobrane prze odwołującą świadczenie w 2015 r.

W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie został także spełniony przewidziany treścią art. 138 ust. 2 pkt 3 ustawy emerytalnej wymóg formalnego pouczenia strony o okolicznościach powodujących zawieszenie lub zmniejszenie świadczeń. Konsekwencją braku pouczenia jest niemożność nałożenia obowiązku zwrotu nienależnie pobranego świadczenia. Pouczenie musi być zindywidualizowane i wiązać się z pewną aktywnością organu rentowego skierowanego do osoby ubezpieczonej. Zatem, aby organ rentowy mógł skutecznie domagać się od ubezpieczonego zwrotu nienależnie pobranego przez niego świadczenia, musi wykazać, że ubezpieczony był prawidłowo pouczony o okolicznościach powodujących zawieszenia prawa do świadczenia (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 21 listopada 2002 r., III AUa 2782/01, OSA 2004/7/15). W okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości, że organ rentowy uczynił zadość temu wymogowi chociażby zawierając pouczenie w decyzji z dn. 18.11.2013 r. o ponownym ustaleniu renty

W pkt VI pouczeń na odwrocie decyzji o ponownym ustaleniu renty znajduje się informacja, iż: prawo do emerytury lub renty, także do części renty rodzinnej, ulega zawieszeniu albo świadczenia te ulegają zmniejszeniu w razie osiągania przychodu z tytułu zatrudnienia, służby lub innej pracy zarobkowej albo prowadzenia pozarolniczej działalności oraz pobierania zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, wyrównawczego, świadczenia rehabilitacyjnego i wyrównawczego, dodatku wyrównawczego, a także wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, w tym także za granicą, chyba, że umowy międzynarodowe w dziedzinie ubezpieczeń społecznych stanowią inaczej. W przypadku osiągania przychodu w kwocie przekraczającej 70 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy ostatnio ogłoszonego przez Prezesa GUS , nie wyżej niż 130 % - emerytura lub renta podlega zmniejszeniu o kwotę przekroczenia, nie większą niż kwota maksymalnego zmniejszenia; natomiast część renty rodzinnej – nie więcej niż o proporcjonalną do liczby osób uprawnionych do renty – część kwoty maksymalnego zmniejszenia renty rodzinnej. W pkt VII natomiast czytamy, iż ubezpieczony jest zobowiązany powiadomić organ rentowy o osiąganiu przychodu i jego wysokości oraz – w terminie do końca lutego następnego roku - o kwocie przychodu osiągniętego łącznie w roku kalendarzowym i w poszczególnych miesiącach; jeżeli prowadzi pozarolniczą działalność o łącznej i miesięcznej kwocie podstawy wymiaru składek lub o kwocie jaką zadeklarowałby, gdyby opłacał składkę.

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę należy uznać że organ rentowy zaskarżoną decyzją słusznie ustalił Z. K. wysokość przekroczenia dopuszczalnej kwoty przychodu w spornym okresie i w prawidłowej wysokości ustalił wysokość kwoty podlegającej zwrotowi z tytułu tego przekroczenia biorąc pod uwagę przychód osiągany z tytułu zatrudnienia i z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Skoro tak, to Sąd oddalił odwołanie jako bezzasadne na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.