Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 czerwca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Joanna Herman

Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Strzelec

w obecności Asesora Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Katarzyny Kulczyńskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 maja i 17 czerwca 2019 roku sprawy:

R. B., s. J. i B. z d. S., ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 6 lipca 2018 r. w S., woj. (...), wbrew przepisom ustawy posiadał ziele konopi innej niż włókniste, o łącznej wadze 1,609 grama suszu, przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi,

tj. o czyn określony w art. 62 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. Nr 179, poz. 1485 z późn. zm.)

I.  oskarżonego R. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego czynu i za to z mocy art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii skazuje go na karę 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodów rzeczowych zapisanych pod nr 1 wykazu dowodów rzeczowych nr I/521/18/N;

III.  na podstawie art. 44 § 2 kk orzeka przepadek dowodów rzeczowych zapisanych pod nr 2 wykazu dowodów rzeczowych nr II/195/18/P, przechowywanych na k. 23 akt sprawy;

IV.  na podstawie art. 93a § 1 pkt. 3 kk, art. 93b § 1 kk i art. 93c pkt. 5 kk orzeka wobec oskarżonego środek zabezpieczający w postaci terapii uzależnień;

V.  na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza okres zatrzymania oskarżonego w sprawie w dniu 06.07.2018r. godz. 08:50 – 16:57 oraz w dniach 28.01.2019r. godz. 13:40 – 30.01.2019r. godz. 11:00;

VI.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26.05.1982r. Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. Z. prowadzącego Kancelarię Adwokacką w S. kwotę 684 zł (sześćset osiemdziesiąt cztery złote) tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego w postępowaniu przygotowawczym i sądowym oraz podatek od towarów i usług w kwocie 157,32 zł (sto pięćdziesiąt siedem złotych trzydzieści dwa grosze);

VII.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

(ograniczone na podstawie art. 424 § 3 kpk do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku i rozstrzygnięcia o karze, środkach karnych i zabezpieczającym)

Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2019 roku Sąd uznał R. B. za winnego tego, że w dniu 6 lipca 2018 r. w S., woj. (...), wbrew przepisom ustawy posiadał ziele konopi innej niż włókniste, o łącznej wadze 1,609 grama suszu, przy czym czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi, tj. przestępstwa określonego w art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego R. B. (k. 84 – 85, 117), w których wymieniony przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnieniom tym sąd dał w pełni wiarę, albowiem były jednoznaczne i stanowcze, nadto korespondują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Wyjaśnienia te korespondują z zeznaniami przesłuchanych w sprawie świadków będących funkcjonariuszami policji tj. P. G. (k. 117v., 27 – 28), R. O. (k. 117v., 30 – 31) i A. K. (k. 35 – 36), którzy przedstawili jednobrzmiące relacje opisujące przebieg zdarzenia. Jak wynika ze zgodnych zeznań wymienionych świadków, po ustaleniu w drodze czynności operacyjnych, że znany im z innych czynności służbowych oskarżony, może posiadać substancje odurzające, dokonali jego zatrzymania, zaś w trakcie kontroli osobistej ujawnili susz roślinny, o którym wymieniony powiedział, że znalazł go. Zeznania powyższe korespondują z dokumentacją zgromadzoną w sprawie w postaci protokołu przeszukania osoby (k. 2 – 4), protokołem użycia testera narkotykowego (k. 5), z którego wynika, że tester zabarwił się kierunku marihuany, protokołem oględzin rzeczy wraz z dokumentacją fotograficzną (k. 6 – 9), wynikiem badań na zawartość narkotyków (k. 32) i opinią biegłego (k. 45 – 46), z której w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że substancje znalezione przy oskarżonym w czasie zdarzenia stanowią substancję odurzającą - ziele konopi innych niż włókniste (grupa I – N i IV – N). Opinia powyższa, fachowa, spójna i jasna, zasługuje, zdaniem sądu na podzielenie.

W świetle powyższych dowodów, uzasadnione jest przekonanie, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu.

Jak wynika z opinii sądowo – psychiatryczno - psychologicznej (k. 96 – 99), oskarżony nie cierpi na chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe ani organiczne zaburzenia osobowości. Tempore criminis jego zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem nie były zaburzone. Występują u niego cechy osobowości dyssocjalnej i zespół uzależnienia spowodowany używaniem kilku substancji. W związku ze stwierdzonym u oskarżonego uzależnieniem, konieczne jest zastosowanie wobec niego terapii uzależnień, aby zapobiec ponownemu popełnieniu przez niego czynu zabronionego, w tym czynów podobnego rodzaju. Opinia powyższa, jasna i pełna, zawierająca należycie uzasadnione wnioski, sporządzona przez specjalistów w sposób rzetelny i fachowy, zasługuje, zdaniem sądu na podzielenie.

W tym stanie rzeczy, wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, swoim zachowaniem wyczerpał on znamiona przestępstwa określonego w art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w ten sposób, że w dniu 6 lipca 2018 r. w S., woj. (...), wbrew przepisom ustawy posiadał ziele konopi innej niż włókniste, o łącznej wadze 1,609 grama suszu, przy czym zdaniem sądu czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi. Za przyjęciem wypadku mniejszej wagi przemawia zarówno ilość środka odurzającego będącego w posiadaniu oskarżonego, jak również okoliczności popełnienia czynu.

Przy wymiarze kary sąd miał na uwadze, jako okoliczność łagodzącą, przyznanie się oskarżonego do zarzucanego czynu, aczkolwiek okoliczności tej nie sposób przeceniać, mając na uwadze fakt, że został on ujęty na gorącym uczynku przestępstwa, bezpośrednio po ujęciu poddany kontroli osobistej ujawniającej posiadanie przez niego dwóch miejscach – torbie i saszetce podręcznej, środków odurzających. Jako okoliczność łagodzącą potraktować należy również mankamenty oskarżonego wskazane przez biegłych w opinii sądowo – psychiatrycznej. Niewątpliwie przy wymiarze kary uwzględniać należało również szkodliwość społeczną czynu oskarżonego, która nie jest duża, a także postawę oskarżonego, który w nadesłanym piśmie dobrowolnie wyraził zgodę na podjęcie terapii uzależnień (k. 119).

Jednocześnie jednak podkreślenia wymaga uprzednia, wielokrotna karalność oskarżonego (k. 64). Mimo młodego wieku, oskarżony ma bowiem dopiero 22 lata, czterokrotnie był już karany za przestępstwa, nadto popełniał wykroczenia. Podkreślenia wymaga fakt, że wobec oskarżonego wymierzane były uprzednio kary o charakterze wolnościowym, zarówno kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby, której wykonanie następnie zarządzono, jak i kara ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne – zamieniona następnie na karę zastępczą pozbawienia wolności. Mimo wymierzenia powyższych kar, oskarżony popełniał kolejne przestępstwa. Powyższe wskazuje, że kary o charakterze wolnościowym nie przyniosły pożądanego skutku wychowawczego i brak jest jakichkolwiek uzasadnionych podstaw, by oczekiwać, że aktualnie orzeczenie kary wolnościowej spowodowałoby osiągnięcie celów stawianych karom przez ustawodawcę w zakresie prewencji szczególnej i wychowania. Zdaniem sądu, wymierzenie w realiach niniejszej sprawy krótkotrwałej, lecz dolegliwej kary pozbawienia wolności stanowić winno należytą reakcję karną na kolejne już naruszenie przepisów prawa przez oskarżonego uświadamiając mu, że popełniając przestępstwa nie może liczyć na pobłażliwość wymiaru sprawiedliwości.

Sąd orzekł wobec oskarżonego środek zabezpieczający w postaci terapii uzależnień, kierując się wskazaniami zawartymi w opinii sądowo – psychiatryczno – psychologicznej. Jak wynika z opinii biegłych psychiatrów i psychologa, z uwagi na stwierdzone u oskarżonego uzależnienie od kilku substancji i popełnienie niniejszego czynu w związku z nim, konieczne jest zastosowanie wobec niego terapii uzależnień, aby zapobiec ponownemu popełnieniu przez niego czynu zabronionego, w tym czynów podobnego rodzaju, a inne środki prawne nie są wystarczające. Środek ten, co wynika z opinii biegłych, jest nadto adekwatny do stopnia społecznej szkodliwości czynu, który sprawca może popełnić i prawdopodobieństwa jego popełnienia. Oskarżony na taką terapię wyraził zgodę, wnosząc o orzeczenie powyższego środka zabezpieczającego (k. 119), co uzasadniało odstąpienie od wysłuchania biegłych na rozprawie w tym przedmiocie.

O przepadku dowodów rzeczowych orzeczono zgodnie z art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w zakresie środków odurzających i art. 44 § 2 kk w odniesieniu do przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa.

Na poczet orzeczonej kary sąd zaliczył okres zatrzymania oskarżonego w sprawie zgodnie z treścią protokołów zatrzymania (k. 14, 68 – 70).

O kosztach wynagrodzenia za obronę z urzędu sąd orzekł uwzględniając nakład pracy obrońcy, jego udział w postępowaniu przygotowawczym oraz na dwóch terminach rozprawy w niniejszej sprawie.

O kosztach postępowania sąd orzekł zgodnie z art. 624 § 1 kpk uwzględniając sytuację materialną oskarżonego, który nie pracuje zarobkowo.