Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2018 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 listopada 2018 r. w Warszawie

sprawy J. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W.

o wyrównanie emerytury

na skutek odwołania J. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 7 lutego 2018 r., znak: (...)

oraz decyzji z dnia 23 maja 2018 r., znak: (...)

1.  umarza postępowanie w zakresie odwołania od zaskarżonej decyzji z dnia 7 lutego 2018 r., znak: (...) Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w zakresie zmienionym decyzją z dnia 23 maja 2018 r., znak: E/6/045020896 Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.,

2.  w pozostałym zakresie oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Ubezpieczona J. P. w dniu 30 kwietnia 2018 roku złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. z dnia 7 lutego 2018 roku, znak: (...)i wniosła o przeliczenie jej emerytury od dnia 1 października 2007 roku do dnia 1 grudnia 2017 roku z uwzględnieniem urlopu wychowawczego na sprawowanie opieki nad synem w okresie od 10 marca 1986 roku do 13 września 1987 roku oraz wypłatę utraconego za ten okres świadczenia emerytalnego. W uzasadnieniu swego stanowiska wskazała, że w okresie od 10 marca 1986 roku do 13 września 1987 roku pracodawca udzielił jej urlopu wychowawczego na sprawowanie opieki nad synem M. ur. (...), a który został wyszczególniony w druku RP-7 i świadectwie pracy, a organ rentowy nie uwzględnił tego okresu i nie poinformował ubezpieczonej o tym fakcie przy wydaniu pierwotnej decyzji emerytalnej w 2007 roku. W dalszych decyzjach z dnia 19 listopada 2012 roku ZUS również nie informował o nie zaliczeniu ww. okresu do emerytury. W grudniu 2017 roku, ubezpieczona złożyła ponowny wniosek o przeliczenie okresów nieskładkowych zgodnie z ustawą z dnia 15 marca 2015 rok, organ rentowy dokonał przeliczenia okresów nieskładkowych, w tym również przeliczenia jej świadczenia emerytalnego z uwzględnieniem kapitału początkowego. W tej decyzji ZUS poinformował, że nie uwzględnił okresu ww. urlopu wychowawczego. Na skutek odwołania się od decyzji z dnia 14 grudnia 2017 roku organ rentowy w decyzji z dnia 7 lutego 2018 roku uwzględnił ten okres do świadczenia emerytalnego i dokonał stosownego przeliczenia (odwołanie k.3 – 6 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o umorzenie postepowania na podstawie art. 477 ^{( 13)} k.p.c., w zakresie jakim roszczenie zostało zaspokojone przez decyzję z dnia 23 maja 2018 roku, znak: (...) oraz oddalenie odwołania w pozostałej części, także w przypadku rozszerzenia odwołania na decyzję z dnia 23 maja 2018 roku. W uzasadnieniu organ rentowy podkreślił, że zaskarżoną decyzją z dnia 7 lutego 2018 roku dokonał przeliczenia świadczenia od 1 grudnia 2017 roku. Natomiast decyzją z dnia 23 maja 2018 roku dokonał wypłaty wyrównania świadczenia za okres od 1 grudnia 2014 roku do 30 listopada 2017 roku zgodnie z art. 133 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1383 ze zm.) w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż: od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem art. 107a ust. 3; za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego. Zatem wyrównanie z tytułu błędu organu rentowego zostało wypłacone za maksymalny przewidziany prawem czas. (odpowiedź na odwołanie k. 22 a.s.)

Pismem procesowym z dnia 3 lipca 2018 roku J. P. rozszerzyła swe odwołanie o decyzję z dnia 23 maja 2018 roku znak: (...). W ocenie odwołującej przedstawione przez ZUS uzasadnienie nie ma zastosowania w jej przypadku, bowiem jej prawo do świadczeń emerytalnych nastąpiło z chwilą złożenia pierwszego wniosku o emeryturę po rozwiązaniu umowy o pracę w dniu 29 października 2007 roku, a nie w dniu 1 grudnia 2017 roku. (pismo procesowe z dnia 3 lipca 2018 roku – k. 25 – 26 a.s.)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. P. ur. (...), w okresie od 17 sierpnia 1971 roku do dnia 13 września 1987 roku była zatrudniona w Zarządzie Spraw Pracowniczych i Socjalnych Centralnej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w W. ostatnio na stanowisku specjalisty. W okresie od dnia 8 lipca 1982 do dnia 7 lipca 1985 roku przebywała na urlopie wychowawczym w związku z urodzeniem dziecka, a następnie od dnia 10 marca 1986 roku do dnia 13 września 1987 roku przebywała na urlopie wychowawczym w związku ze sprawowaniem opieki nad dzieckiem (świadectwo pracy k. 11 a.s., zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu k. 12 a.s.)

Odwołująca złożyła wniosek o ponowne przeliczenie emerytury w dniu 1 grudnia 2017 roku (wniosek z dnia 1 grudnia 2017 roku – akta emerytalne).

Decyzją z dnia 8 grudnia 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. ponownie ustalił kapitał początkowy J. P. na dzień 1 stycznia 1999 roku w wysokości 171 068,59 zł, organ rentowy nie uwzględnił do ustalenia wysokości kapitału początkowego okresów: od dnia 10 marca 1986 roku do dnia 13 września 1987 roku sprawowania opieki nad dzieckiem oraz okresów przebywania na urlopie bezpłatnym w dniach od 15 do 24 października 1980 roku, w dniach 8 lipca – 6 września 1985 roku, w dniach 7 – 9 listopada 1990 roku (decyzja z dnia 8 grudnia 2017 roku – akta emerytalne).

Organ rentowy w dniu 14 grudnia 2017 roku wydał decyzję o przeliczeniu emerytury od dnia 1 grudnia 2017 roku i ustalił jej wysokość po ponownym przeliczeniu kapitału początkowego na 2 370,84 zł (decyzja z dnia 14 grudnia 2017 roku – akta emerytalne).

Z kolei decyzją z dnia 5 lutego 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. ponownie ustalił kapitał początkowy J. P. na dzień 1 stycznia 1999 roku w wysokości 179 096,28 zł wobec uwzględnienia do ustalenia wysokości kapitału początkowego okresów: od dnia 10 marca 1986 roku do dnia 13 września 1987 roku sprawowania opieki nad dzieckiem (decyzja z dnia 5 lutego 2018 roku – akta emerytalne).

Następnie decyzją z dnia 7 lutego 2018 roku organ rentowy ustalił po korekcie kapitału początkowego wysokość emerytury w wysokości 2 458,63 zł (decyzja z dnia 7 lutego 2018 roku – akta emerytalne).

Ostatecznie organ rentowy w dniu 23 maja 2018 roku wydał decyzję znak: (...) o przeliczeniu emerytury od dnia 1 grudnia 2014 roku tj. trzy lata wstecz i ustalił, że emerytura od dnia 1 grudnia 2014 roku wynosi 2 529,29 zł, a po waloryzacji przysługuje w kwocie od 1 marca 2015 roku 2 565,29 zł, od 1 marca 2016 roku 2 571,45 zł, od 1 marca 2017 roku 2 582,76 zł, od 1 marca 2018 roku 2659,73 zł. Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. ustalił, że obliczona należność za okres od dnia 1 grudnia 2014 roku do dnia 30 listopada 2017 roku wyniosła 1 646,43 zł oraz odsetki ustawowe za okres od 9 grudnia 2014 roku do dnia 6 czerwca 2018 roku w kwocie 238,40 zł (decyzja z dnia 23 maja 2018 roku – akta emerytalne).

Sąd zwrócił się do organu rentowego o wyliczenie hipotetycznej wysokości emerytury J. P.. W odpowiedzi na zobowiązanie Sądu Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. dokonał stosownego wyliczenia, z uwzględnieniem okresu przebywania J. P. na urlopie wychowawczym od dnia 10 marca 1986 roku do dnia 13 września 1987 roku. Wysokość świadczenia z uwzględnieniem powyższego okresu oraz waloryzacji w 2014 roku wyniosłaby 2 527,96 zł, w 2015 roku wyniosłaby 2 563,96 zł, w 2016 roku wyniosłaby 2 570,11 zł, w 2017 roku wyniosłaby 2 581,42 zł, w 2018 roku wyniosłaby 2 658,35 (zarządzenie z dnia 24 lipca 2018 roku k. 32 a.s., pismo ZUS z dnia 19 września 2018 k. 44 a.s.)

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach rentowych oraz aktach niniejszej sprawy. Należy wskazać, że treść wynikająca z zebranych dokumentów nie była kwestionowana przez strony postępowania, toteż Sąd uznał je za wiarygodne i bezsporne.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie J. P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 7 lutego 2018 roku, znak: (...) należało umorzyć w zakresie w jakim została zmieniona decyzją z dnia 23 maja 2018 roku znak: (...)

Zgodnie z art. 477 ¹³ § 1 k.p.c. zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji lub wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności zaskarżonego orzeczenia przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd – przez wydanie decyzji lub orzeczenia uwzględniającego w całości lub w części żądanie strony – powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części. Poza tym zmiana lub wykonanie decyzji lub orzeczenia nie ma wpływu na bieg sprawy.

W orzecznictwie wskazuje się, że powyższy przepis ma jednoznaczne brzmienie, z którego nie da się wyprowadzić wniosku, że chodzi w nim wyłącznie o zmianę przez organ rentowy zaskarżonej decyzji w drodze wydania decyzji zmieniającej. Zmiana ta może nastąpić przez wydanie – stosownie do okoliczności danej sprawy – każdej decyzji, byleby tylko jej skutkiem było uwzględnienie w całości lub w części żądania strony objętego przedmiotem zaskarżonej decyzji (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2012r., II UK 225/11). Wskazana w art. 477 ¹³ k.p.c. "zmiana zaskarżonej decyzji" nie musi polegać na wydaniu nowej decyzji zmieniającej zaskarżoną, ale na wydaniu takiej decyzji,
której skutkiem jest uwzględnienie w całości lub w części żądania strony objętego przedmiotem zaskarżonej decyzji. Nie będzie to więc jedynie wprost decyzja zmieniająca, lecz również decyzja anulującą decyzję wcześniejszą, byleby wynikało z niej, że rozstrzyga
o przedmiocie tej wcześniejszej decyzji i to zgodnie z żądaniem odwołania (por. orzeczenia: Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 27 lutego 2013r., III AUa 910/12, z dnia 24 czerwca 2015r., III AUa 246/15 oraz Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 5 września 2013r., III AUa 1432/12).

Powyżej opisana sytuacja miała miejsce w przypadku wydania decyzji z dnia 23 maja 2018 roku znak:(...)na mocy której Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. dokonał przeliczenia emerytury od dnia 1 grudnia 2014 roku tj. trzy lata wstecz i ustalił, że emerytura od dnia 1 grudnia 2014 roku wynosi 2 529,29 zł, a po waloryzacji przysługuje w kwocie od 1 marca 2015 roku 2 565,29 zł, od 1 marca 2016 roku 2 571,45 zł, od 1 marca 2017 roku 2 582,76 zł, od 1 marca 2018 roku 2659,73 zł. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. ustalił, że obliczona należność za okres od dnia 1 grudnia 2014 roku do dnia 30 listopada 2017 roku wyniosła 1 646,43 zł oraz odsetki ustawowe za okres od 9 grudnia 2014 roku do dnia 6 czerwca 2018 roku w kwocie 238,40 zł.

Niewątpliwie organ rentowy uznał okres od dnia 10 marca 1986 roku do dnia 13 września 1987 roku, kiedy J. P. przebywała na urlopie wychowawczym w związku ze sprawowaniem opieki nad dzieckiem, dlatego też w tym zakresie należało umorzyć postepowanie, o czym Sąd orzekł na podstawie art. 477 ¹³ § 1 k.p.c. w pkt 1 wyroku.

Następnie Sąd zbadał zasadność odwołania J. P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 23 maja 2018 roku znak: (...)w części dotyczącej wysokości świadczenia emerytalnego, które w ocenie ubezpieczonej powinno być wyższe po uwzględnieniu urlopu wychowawczego w związku ze sprawowaniem opieki nad dzieckiem.

Na wstępie wskazać należy, że w sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego przedmiot i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu pracy i ubezpieczeń społecznych wyznacza treść zaskarżonej organu rentowego, od której wniesiono odwołanie (art. 477 ⁹
i art. 477 ¹⁴ k.p.c.) i tylko w tym zakresie podlega ona kontroli sądu zarówno pod względem jej formalnej poprawności, jak i merytorycznej zasadności. Postępowanie sądowe zmierza
do kontroli prawidłowości lub zasadności zaskarżonej decyzji, a w związku z tym wykluczone jest rozstrzyganie przez sąd, niejako w zastępstwie organu rentowego, żądań zgłaszanych w toku postępowania odwoławczego, które nie były przedmiotem zaskarżonej decyzji (zob. orzeczenia Sądu Najwyższego: postanowienie z dnia 22 lutego 2012 r.,
II UK 275/11; wyrok z dnia 26 maja 2011 r., II UK 360/10).

Zgodnie z art. 133 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1270) w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo
do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż:

1)  od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu, z zastrzeżeniem art. 107a ust. 3;

2)  za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego.

Odwołująca złożyła wniosek o ponowne przeliczenie emerytury w dniu 1 grudnia 2017 roku. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. decyzją z dnia 23 maja 2018 roku znak: (...) dokonał przeliczenia wysokości przysługującej J. P. emerytury od dnia 1 grudnia 2014 roku tj. trzy lata wstecz i ustalił, że emerytura od dnia 1 grudnia 2014 roku wynosi 2 529,29 zł, a po waloryzacji przysługuje w kwocie od 1 marca 2015 roku 2 565,29 zł, od 1 marca 2016 roku 2 571,45 zł, od 1 marca 2017 roku 2 582,76 zł, od 1 marca 2018 roku 2659,73 zł. Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. ustalił, że obliczona należność za okres od dnia 1 grudnia 2014 roku do dnia 30 listopada 2017 roku wyniosła 1 646,43 zł oraz odsetki ustawowe za okres od 9 grudnia 2014 roku do dnia 6 czerwca 2018 roku w kwocie 238,40 zł.

Świadczenie w nowej wysokości ustalono zatem w prawidłowej wysokości oraz od prawidłowej daty zgodnie z treścią cytowanego wyżej art. 133 ust. 1 ustawy emerytalnej.

Sąd ustalił brak podstaw do ustalenia innej wysokości emerytury za okres, którego odwołująca się domaga, bowiem zgodnie z wyliczeniem dokonanym przez organ rentowy w odpowiedzi na zobowiązanie Sądu wynika, że hipotetyczna wysokość świadczenia odwołującej w 2014 roku wyniosłaby 2 527,96 zł, w 2015 roku - 2 563,96 zł, w 2016 roku - 2 570,11 zł, w 2017 roku - 2 581,42 zł, w 2018 roku - 2 658,35 zł. Biorąc pod uwagę powyższe hipotetyczne wyliczenia wysokości emerytury oraz wysokość świadczenia ubezpieczonej za poszczególne okresy ustalonej decyzją z dnia 23 maja 2018 roku, Sąd doszedł do przekonania, że organ rentowy ustalił prawidłową wysokość świadczeń emerytalnych przysługujących J. P. od dnia 1 grudnia 2014 roku tj. trzy lata wstecz od dnia 1 grudnia 2017 roku, w którym ubezpieczona złożyła wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia emerytalnego.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy stwierdził brak podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołanie oddalił jako nieuzasadnione.

Zarządzenie: (...)

MW