Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6 września 2018 roku (znak (...)) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29 czerwca 2018 roku odmówił K. M. prawa do renty socjalnej. Przytaczając treść art. 4 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 roku organ rentowy wskazał, że komisja lekarska orzeczeniem ZUS z dnia 4 września 2018 roku ustaliła, że K. M. nie jest całkowicie niezdolna do pracy i wobec tego brak jest podstaw do przyznania jej renty socjalnej.

(decyzja – k. 4 plik I akt ZUS)

W dniu 28 września 2018 roku K. M. złożyła odwołanie od powyższej decyzji. Wnioskodawczyni wskazała, że z uwagi na jej pogarszający się stan zdrowia uzasadnione jest przyznanie jej renty socjalnej.

(odwołanie – k. 3)

W odpowiedzi na odwołanie w dniu 15 października 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. wniósł o oddalenie odwołania przytaczając tożsamą argumentację, jak w zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie – k. 4)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny :

Wnioskodawczyni K. M. urodziła się (...). Z zawodu jest krawcową (bezsporne)

W dniu 29 czerwca 2018 roku do organu rentowego wpłynął wniosek K. M. o rentę socjalną.

(wniosek – plik I akt ZUS)

Na skutek wydanej opinii Lekarza Orzecznika z dnia 27 lipca 2018 roku ustalono, że wnioskodawczyni ma upośledzoną sprawność ruchową z dobrą adaptacją do kalectwa u osoby po przebytym leczeniu operacyjnym kostniakomięśniaka miednicy z usunięciem kości kulszowej i częściowo łonowej i biodrowej, w okresie wieloletniej remisji z okresowymi przetokami ropnymi blizny pooperacyjnej. Ograniczenie sprawności lewego stawu biodrowego w przebiegu zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych. Przewlekłe zapalenie wątroby typu B bez danych na istotne upośledzenie funkcji wątroby. Zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa bez istotnego ograniczenia ruchomości, bez objawów korzeniowych. Orzeczeniem z dnia 27 lipca 2018 roku stwierdzono, że wnioskodawczyni nie jest całkowicie niezdolna do pracy.

(opinia lekarska z dnia 27 lipca 2018 roku – k. 47-49 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej wnioskodawczyni; orzeczenie – k.2 plik I akt ZUS)

K. M. złożyła sprzeciw od powyższego orzeczenia.

(sprzeciw z dnia 27 lipca 2018 roku – k.50-51 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej wnioskodawczyni)

Komisja Lekarska stwierdziła u wnioskodawczyni upośledzenie sprawności ruchowej po przebytym leczeniu operacyjnym miednicy z powodu mięśniaka bez danych o wznowie procesu nowotworowego. Wygojone przetoki ropne w miejscu blizny pooperacyjnej adaptacja do niepełnosprawności. Przewlekłe zapalenie wątroby typu B bez danych o upośledzeniu funkcji wątroby.

Orzeczeniem z dnia 4 września 2018 roku stwierdzono, że wnioskodawczyni nie jest całkowicie niezdolna do pracy.

(opinia Komisji Lekarskiej z dnia 4 września 2018 roku – k. 61-62 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej wnioskodawczyni; orzeczenie – k.3 plik I akt ZUS)

W badaniu sądowo-onkologicznym rozpoznano u wnioskodawczyni stan po subtotalnej, lewostronnej hemipelwektomii z powodu mięsaka kostnego lewej kości kulszowej w 1998 r. po chemioterapii neoadiuwantowej. W 1998 r. w wieku 8 lat wnioskodawczyni przebyła rozległą, kaleczącą operację usunięcia znacznej części lewej połowy miednicy z powodu mięsaka kostnego lewej kości kulszowej. W przebiegu pooperacyjnym liczne operacje naprawcze z powodu powikłań pooperacyjnych ostatnia w 2004 r. Pooperacyjne uszkodzenie rusztowania kostnego miednicy powoduje znaczne uszkodzenie funkcji lewej kończyny dolnej, utrudnia chodzenie i przemieszczania, utrudnia też dłuższe przebywanie w pozycji siedzącej, wyzwala zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego. Powyższe powikłania leczenia kwalifikują do trwałej, częściowej niezdolności do pracy zarobkowej. Niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 18 roku życia.

(pisemna opinia biegłego sądowego onkologa S. F. – k.12-13)

W badaniu sądowo-ortopedycznym rozpoznano u wnioskodawczyni stan po przebytej hemipelvectomii usunięcia kości kulszowej, kości łonowej i częściowo kości biodrowej lewych z powodu kostniakomięsaka kości kulszowej. Zaawansowane zmiany zwyrodnieniowo zniekształcające stawu biodrowego lewego. Zmiany zwyrodnieniowo zniekształcające stawów kolanowego i skokowo-goleniowego lewego. Pierwszą operację po 5 cyklach chemioterapii wykonano w 8 roku życia. Z powodu niepełnego obciążania stawu w okresie rozwojowym doszło do nieprawidłowego wykształcenia się stawu biodrowego lewego. Wnioskodawczyni była następnie operowana kilkakrotnie z powodu złamania płyty zespalającej kości biodrowej oraz nawracających odleżyn i przetok na tle zakażenie gronkowcowego. Zmiany zwyrodnieniowe stawu biodrowego lewego dość szybko postępują co potwierdzają rtg z 2015 r. i 2017 r. Kończyna dolna lewa jest skrócona, ustawiona w rotacji wewnętrznej i z narastającym koślawieniem kolana lewego, którego zamiany zwyrodnieniowe potwierdza obraz rtg. Ograniczona jest w sposób istotny ruchomość stawu biodrowego kolanowego i skokowego lewych przy współistniejącym znacznym osłabieniu siły mięśniowej całej kończyny dolnej lewej. Stwierdzone schorzenie powoduje uciążliwe dolegliwości bólowe kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, biodra, kolana i skoku lewego oraz ogranicza w dużym stopniu mobilność. Z uwagi na obecne warunki anatomiczne i przewlekłą infekcję gronkowcową implantacja protezy stawu biodrowego lewego jest wątpliwa,
dlatego koniecznym jest zapobieganie postępowi zmian zwyrodnieniowo-zapalnych. Wnioskodawczyni jest całkowicie i trwale niezdolna do pracy zarobkowej z powodu utraty zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy na okres 3 lat. Niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 18 roku życia w trakcie nauki w szkole podstawowej.

(pisemna opinia biegłego sądowego ortopedy dr n. med. E. B. – k.16-21)

Wnioskodawczyni ma znacząco naruszoną funkcję narządu ruchu. Czynność podpórcza kończyny dolnej lewej wraz z miednicą jest znacznie upośledzona, a zmiany zwyrodnieniowe szybko postępują mimo młodego wieku. Wnioskodawczyni nie może długotrwale chodzić, stać, siedzieć ani wykonywać czynności w wymuszonych pozycjach nawet w zmniejszonym wymiarze czasu pracy.

(pisemna opinia uzupełniająca biegłego sądowego ortopedy dr n. med. E. B. – k.53)

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w załączonych aktach organu rentowego, dokumentacji medycznej wnioskodawczyni oraz opinii biegłych sądowych onkologa i ortopedy.

Sąd uznał opinie biegłych sądowych onkologa i ortopedy za wiarygodne, gdyż zostały sporządzone w oparciu o dostępną dokumentację lekarską i po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawczyni. Sąd podzielił zawarte w opiniach biegłych wnioski, albowiem zostały one w sposób logiczny i przekonujący uzasadnione, a opinie są pełne. Biegli sądowi zdiagnozowali schorzenia ubezpieczonej, a także wypowiedzieli się w kwestii uznania K. M. za osobą całkowicie niezdolną do pracy.

Opinie zostały doręczone stroną z obowiązkiem do ustosunkowania się do niech. Pełnomocnik organu rentowego złożył zastrzeżenia do opinii biegłego ortopedy wskazując, iż zdanie organu rentowego opinia wydana jest w oparciu o niezgodne z ustawą kryteria orzekania. Wskazano, ze biegła nie uwzględniła możliwości wykonywania przez badaną innych prostych prac, które nie wymagają długotrwałego przebywania w jednej pozycji, a jednocześnie nie są obarczone wysiłkiem fizycznym czy koniecznością długotrwałego stania czy chodzenia i to w niepełnym wymiarze czasu pracy. W ocenie Sądu Okręgowego biegła ortopeda odnosząc się do zarzutów w sposób jednoznaczny potwierdziła stawianą w podstawowej opinii tezę, iż schorzenia wnioskodawczyni powodują, że nie może wykonywać czynności w jednej pozycji. Dodatkowo wskazała, że każda z pozycji czy to stojąca czy siedząca powoduje u niej dyskomfort, co w konsekwencji prowadzi do orzeczenia całkowitej niezdolności do jakiejkolwiek pracy zarobkowej.

Sąd uznał opinie biegłych za miarodajne i nie dopatrzył się żadnych okoliczności uzasadniających ich zdyskredytowanie .

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie K. M. jest uzasadnione i skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

W niniejszej sprawie postępowanie sprowadziło się do ustalenia czy wnioskodawczyni K. M. jest osobą całkowicie niezdolną do pracy oraz czy niezdolność ta powstała przed ukończeniem 18 roku życia.

Stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 roku o rencie socjalnej (tekst jednolity Dz. U. z 2013 roku poz. 982 ze zm.) renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18 roku życia, w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej przed ukończeniem 25. roku życia albo w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej. Przy czym, stosownie do art. 5, ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.).

W myśl art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1 ustawy emerytalnej).

Stosownie do art. 14 ust. 1 i 2a w/w ustawy oceny niezdolności do pracy, jej stopnia oraz ustalenia m. in. daty powstania niezdolności do pracy, trwałości niezdolności do pracy, związku przyczynowego niezdolności do pracy lub śmierci z określonymi okolicznościami, trwałości lub przewidywanego okresu niezdolności do samodzielnej egzystencji, celowości przekwalifikowania zawodowego dokonuje lekarz orzecznik ZUS, od którego orzeczenia osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej Zakładu w ciągu 14 dni od dnia doręczenia tego orzeczenia.

Z przepisu art. 4 ust. 1 ustawy o rencie socjalnej wynika, iż warunkiem koniecznym przyznania prawa do renty jest stwierdzona całkowita niezdolność do pracy.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił, iż wnioskodawczyni jest osobą całkowicie niezdolną do pracy, a niezdolność do pracy powstała w trakcie nauki w szkole. Wnioskodawczyni w dzieciństwie przebyła operację mięsaka kości kulszowej. Nowotwór obecnie jest w remisji. Wskutek przebytej choroby ma liczne zwyrodnienia kończyny dolnej lewej powodujące jest upośledzenie ruchowe. Wnioskodawczyni ma znacząco naruszoną funkcję narządu ruchu. Czynność podpórcza kończyny dolnej lewej wraz z miednicą jest znacznie upośledzona, a zmiany zwyrodnieniowe szybko postępują mimo młodego wieku. Wnioskodawczyni nie może długotrwale chodzić, stać, siedzieć ani wykonywać czynności w wymuszonych pozycjach nawet w zmniejszonym wymiarze czasu pracy. Biegli w wydanych opiniach są ze sobą zgodni co do faktu, że wnioskodawczyni jest osobą niezdolną do pracy a niezdolność powstała przed ukończeniem przez nią 18 roku życia. W ocenie ortopedy z uwagi jest to niezdolność całkowita. Biegła ortopeda wnikliwie i wyczerpująco uzasadniła swoją ocenę stopnia niezdolności do pracy wnioskodawczyni .

Reasumując, z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż wnioskodawczyni K. M. spełnia wszystkie warunki do przyznania prawa do renty socjalnej określone w art.4 ust.1 ww. ustawy:

-

jest osobą pełnoletnią

-

jest całkowicie niezdolna do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które to naruszenie nastąpiło w trakcie nauki w szkole.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego.

1.07.2019

M.P.