Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 kwietnia 2019r.

Sąd Okręgowy w Białymstoku III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący : SSO Wiesław Żywolewski

Protokolant Dominika Zaborowska

przy udziale prokuratora Adama Naumczuka

po rozpoznaniu w dniu: 02.04.2019r.,

na rozprawie, sprawy:

A. T. (1), syna W. i B. z d. R., urodzonego (...) w B.,

oskarżonego o to, że:

w okresie od 23 sierpnia 2018r. do 28 września 2018r. w Z., gm. W., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, przywłaszczył stację pojenia cieląt (...)o numerze fabrycznym (...), rok produkcji 2017 i wartości 55 313 zł oraz halę udojową (...)o numerze fabrycznym (...), rok produkcji 2017 i wartości 553 500 zł. na szkodę (...) SA, powierzone mu na mocy umów leasingu operacyjnego numer(...) z 04 lipca 2017r. i leasingu operacyjnego numer (...) z 06 września 2017r. w ten sposób, że wbrew wynikającemu z treści umów zakazowi rozporządzania rzeczami zbył je za nieustalone kwoty nieustalonym osobom i nie wydał na żądanie wierzyciela

tj. o czyn z art. 284§2 kk. w zw. z art. 294§1 kk. w zw. z art. 12 kk.

1.Oskarżonego A. T. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk skazuje go, zaś na mocy art. 294 § 1 kk w zw. z art. 33 § 2 i 3 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych przyjmując jedną stawkę dzienną za równoważną kwocie 60 (sześćdziesiąt) złotych.

2. Na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego A. T. (1) do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) SA z siedzibą we W. kwoty 396.000 złotych (słownie: trzysta dziewięćdziesiąt sześć tysięcy złotych).

3. Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1500 zł (jeden tysiąc pięćset złotych) tytułem opłaty oraz obciąża go pozostałymi kosztami postępowania.

SSO Wiesław Żywolewski

Sygn. akt III K 20/19

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. T. (1) zamieszkały w miejscowości Z. gm. W. jest rolnikiem i w ramach swojej działalności zajmował się hodowlą krów.

W dniu 04 lipca 2017r. w L. pomiędzy (...) SA, a A. T. (1) została zawarta umowa leasingu operacyjnego numer (...). Zgodnie z treścią tej umowy Fundusz przekazał A. T. (1) do odpłatnego korzystania i pobierania pożytków stację pojenia cieląt (...)o numerze fabrycznym (...), rok produkcji 2017 i wartości 55 313 zł. Umowa leasingowa została zawarta na okres 84 miesięcy

W dniu 06 września 2017r. w L. pomiędzy (...) SA, a A. T. (1) została zawarta umowa leasingu operacyjnego numer (...). Jak wynikało z treści umowy, Fundusz przekazał A. T. (1) do odpłatnego korzystania i pobierania pożytków halę udojową (...) o numerze fabrycznym (...), rok produkcji 2017 i wartości 553 500 zł. Umowa została zawarta na okres 84 miesięcy .

Przedmioty umowy leasingowej tj. stacja pojenia cieląt i hala udojowa zostały przekazane do użytkowania A. T. (1). A. T. (1) użytkował je na terenie swojej posesji. A. T. (1) nie regulował jednak kolejnych rat leasingowych, zgodnie z harmonogramem spłat.

W związku z popadnięciem przez A. T. (1) w zwłokę z opłatą czynszów leasingowych, Fundusz skierował do niego kolejne pisma z 16 lipca 2018r. (odnośnie hali udojowej) i z 27 sierpnia 2018r. (odnośnie stacji pojenia cieląt) wzywające do wydania leasingowanych przedmiotów, w związku z rozwiązaniem umów. Doszło do rozwiązania bez wypowiedzenia umowy leasingu w zakresie umowy nr (...), jednocześnie żądano zwrotu przedmiotów leasingu. Pismo zostało odebrane przez dorosłego domownika dnia 20.07.2018r. Analogicznie w zakresie umowy numer (...) pismem z 27 sierpnia 2018r. doszło do rozwiązania bez wypowiedzenia umowy leasingu i zażądano zwrotu przedmiotów leasingu. Pismo te zostało odebrane przez dorosłego domownika w dniu 31.08.2018r.

Na pisma te A. T. (1) nie odpowiedział i nie zwrócił przedmiotów leasingu. Pracownik wynajętej przez (...), P. G. (1) udał się do miejsca zamieszkania A. T. (1), na teren gospodarstwa rolnego, lecz nie zastał A. T. (1), a rozmawiał jedynie z jego rodzicami. A. T. (1) za pośrednictwem swojego znajomego wystawił na platformie internetowej ogłoszenie o sprzedaży posiadanych urządzeń rolniczych tj. stacji pojenia cieląt (...) i hali udojowej (...). Następnie sprzedał oba urządzenia nieustalonym osobom.

W dniu 28 września 2018r. P. G. (1) zastał na terenie gospodarstwa A. T. (1). Podczas rozmowy A. T. (1) stwierdził, iż sprzedał stacje pojenia cieląt i hale udojową i że jest świadomy wynikających z tego faktu konsekwencji prawnych. Jednocześnie pokazał P. G. (1) miejsca, w których do tej pory znajdowały się urządzenia. A. T. (1) odmówił podania danych nabywców urządzeń i nie zareagował na przekazane mu tego dnia wezwanie do zwrotu obu przedmiotów leasingu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: wyjaśnienia oskarżonego A. T. (1) (k. 229-230, 157-158v), zeznania świadka P. G. (1) (k. 48-52, 230v-231) , dokumentację - kopie umów leasingu operacyjnego wraz z fakturami i dokumentacją, w tym protokołami zdawczo – odbiorczymi oraz pismami dot. rozwiązania umów z poświadczeniami odbioru korespondencji, wezwaniami do wydania (k. 11-34).

Przesłuchany na rozprawie oskarżony A. T. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień, podtrzymując uprzednio składne wyjaśnienia. Jednocześnie dodał, iż posiada pieniądze i je trzyma, nie spłaca rat na rzecz pokrzywdzonego (...). Wyjaśnił, iż ma zaciągnięte kredyty w innych bankach w sumie na 4 miliony zł. Wskazał, iż sprzedał przedmioty leasingu za 420 tysięcy zł, a musi z czegoś żyć. Odnosząc się do nabywców urządzeń z leasingu wyjaśnił, iż widział ich raz i nie wie gdzie poszły urządzenia.(k. 229-230)

Na etapie postępowania przygotowawczego oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że miał świadomość, że nie może sprzedać urządzeń wziętych w leasing. Wyjaśnił, iż montaż hali miał trwać dwa tygodnie, lecz był opóźniony i miał problem z regularnym dojeniem krów. Z jego wyjaśnień wynika, iż doszło do tzw. zasuszenia mleka u krów i musiał sprzedać urządzenia wzięte w leasing. Wskazał, iż nie wie kto od niego kupił te urządzenia. Jego kolega wystawił je na portalu internetowym (...). Dodał, iż halę sprzedał za 380 tys. zł, a stację za 38 tys. zł. wyjaśnił, iż z tych pieniędzy zamierza kupić używaną halę udojową i powoli spłacał dług u leasingodawcy (k. 157-158v) .

Sąd zważył, co następuje:

Okoliczności niniejszej sprawie były w zasadzie bezsporne. Oskarżony nie negował zawartych umów leasingowych dot. obu urządzeń, których treść znajduje się w materiale dowodowym (k. 11-34). Co więcej oskarżony w swoich wyjaśnieniach wskazał, iż miał świadomość, że nie może sprzedawać urządzeń będących przedmiotem umów leasingowych. Oskarżony wprost opisał okoliczność zbycia tych urządzeń, przy czym nie chciał podać danych nabywców i miejsca wywiezienia urządzeń. Wskazał nadto sumę, jaką uzyskał ze sprzedaży i wprost wskazywał w wyjaśnieniach na co chcę przeznaczyć te środki, bynajmniej nie na regulowanie zobowiązań wobec leasingodawcy.

Nie były tez kwestionowane przez oskarżonego okoliczności powołane przez świadka P. G. (1), który na zlecenie pokrzywdzonego (...) podjął kroki zmierzające do odzyskania przedmiotów leasingu. Przy czym treść zeznań tego świadka wspierana jest stosowną dokumentacją (także na k. 11-34).

Świadek P. G. (1) w swoich zeznaniach relacjonował czynności, jakie podjął w celu odzyskania przedmiotów leasingu. Podał, iż parokrotnie udał się na teren gospodarstwa rolnego oskarżonego, przy czym w dniu 23.08.2018r. rozmawiał z ojcem oskarżonego, który stwierdził, że syn przebywa za granicą i pokazał mu sprzęt zainstalowany w oborze. Ponieważ nie uzyskał żadnego stanowiska od leasingobiorcy próbował skontaktować się z oskarżonym telefonicznie, lecz bezskutecznie. W dniu 3 września 2018r. ponownie udał się do miejsca zamieszkania oskarżonego, lecz nikogo nie zastał, posesja była zamknięta. Z zeznań świadka wynika, iż 16 września 2018r. podczas kolejnej wizyty zastał matkę oskarżonego, która poinformowała go, że oskarżony jest za granicą. Podczas kolejnej wizyty 25 września 2018r. nikogo nie zastał. Natomiast 28 września 2018r. udało mu się zastać A. T. (1), który odmówił wydania sprzętu i stwierdził, że sprzęt sprzedał, nie chciał powiedzieć komu. Świadek dodał, iż A. T. (1) poinformował, że jest świadomy konsekwencji jakie go czekają i wypowiedział się w tym względzie wulgarnymi słowami. Wówczas świadek obejrzał oborę, w której wcześniej znajdował się sprzęt i faktycznie sprzętu tego nie było. Świadek dodał, iż w memencie pierwszej wizyty, kiedy widział na posesji przedmioty leasingu nie był w stanie technicznie go zabezpieczyć, gdyż demontaż tego sprzętu wymagał zaangażowania znacznych sił środków (k. 49-51). Zeznania swoje świadek potwierdził i uzupełnił podczas rozprawy (k. 230v-231).

Z zeznań powyższego świadka wyłania się dość prosty i oczywisty mechanizm działania oskarżonego. Oskarżony miał świadomość, że umowy leasingu zostały wypowiedziane, gdyż otrzymał stosowną korespondencję od (...), a ponadto świadek P. G. (1) jako pełnomocnik (...) poinformował jego rodziców i samego oskarżonego, o celu swojego działania. Co więcej, zachowanie oskarżonego wobec P. G. (1) skierowane było na odwlekanie w czasie przekazania przedmiotów leasingu, próbę wzbudzenia przekonania, że zamierza on negocjować płatność rat leasingowych. Działanie takie zmierzało najwyraźniej, co wynika z dalszych działań oskarżonego, na umożliwienie znalezienia kupca na tak specyficzne, wyspecjalizowane do pracy rolniczej urządzenia, ich demontaż i sprzedaż. Działanie takie ze strony oskarżonego z jednej strony uniemożliwiło właścicielowi obu urządzeń tj. (...) SA na odzyskanie swojej własności, a z drugiej strony przyczyniło się do wzbogacenia oskarżonego o kwotę 418 tys. zł, gdyż jak wyjaśniał taką sumę uzyskać miał ze sprzedaży tych urządzeń. Wskazana przez oskarżonego suma wydaje się adekwatna do pierwotnej wartości urządzeń, wynikającej z umów leasingowych.

Tak więc wszelkie okoliczności związane z czynem zarzucanym oskarżonemu tj. przywłaszczeniem powierzonego mienia są bezsporne, a relacje świadka korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego, jak też przedstawioną dokumentacją.

Zeznania powołanego świadka nie budzą żadnych wątpliwości i zasługują na wiarę. Świadek podczas pierwszej wizyty w miejscu montażu urządzeń na posesji oskarżonego wykonał zdjęcia zamontowanych przedmiotów leasingu (k. 44-48). Zatem odnosząc się jeszcze do relacji tego świadka, to najwyraźniej podjęte przez niego działania spowodowały reakcję oskarżonego i działania zmierzające do usunięcia i zbycia tych urządzeń.

Reasumując rozważania odnośnie czynu zarzucanego oskarżonemu w akcie oskarżenia to wina i okoliczności popełnienia tego czynu tj. przywłaszczenia powierzonych mu przedmiotów leasingu - stacji pojenia cieląt(...) o numerze fabrycznym (...), rok produkcji 2017 oraz hali udojowej (...)o numerze fabrycznym (...), rok produkcji 2017 o wskazanej wartości, na szkodę (...) SA nie budzi wątpliwości. Przedmioty te, jak wyżej wskazano zostały oskarżonemu powierzone mu na mocy umów leasingu operacyjnego numer (...) z 04 lipca 2017r. i leasingu operacyjnego numer (...) z 06 września 2017r.

Oskarżony miał świadomość, iż zgodnie z treścią umów miał on zakaz rozporządzania tymi rzeczami. Mimo nie spłacania rat leasingowych i po wypowiedzeniu umów, wezwaniu do zwrotu tych przedmiotów nie zastosował się do tego wezwania i zbył je nieustalonym osobom.

Nie ulega wątpliwości, że zachowanie oskarżonego skierowane było na przywłaszczenie powierzonego mu mienia – przedmiotów leasingu, tj. wzbogacenie się kosztem pokrzywdzonego (...) SA. Oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim kierunkowym, tzn. miał on zamiar i chciał zatrzymać powierzone mu mienie i działał przy tym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Postąpił on z przedmiotami leasingu jak właściciel, choć nie miał do tego prawa, dysponując nimi i sprzedając je za pośrednictwem portalu internetowego (...). Co więcej, aby uniknąć możliwości odzyskania tych przedmiotów zrobił to za pośrednictwem swojego kolegi oraz odmówił wskazania danych nabywców. Uzyskane pieniądze przeznaczył zaś na swoje potrzeby. Zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk.

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd ocenił stopień społecznej szkodliwości tego czynu i uznał, że jest on wysoki. Na stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu wpływ mają sposób i okoliczności jego popełnienia: czynu dopuścił się z pełną premedytacją, zaplanował takie działanie, wykorzystał czas na sprzedaż urządzeń, grając na zwłokę w relacjach z pracownikiem egzekwującym odzyskanie własności (...). Popełniony przez oskarżonego czyn godził w dobro prawne związane z ochroną mienia. Oskarżony działał z niskich pobudek, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i z chęci zysku, co zasługuje na negatywną ocenę. Nie bez znaczenia jest kwota przywłaszczonego mienia, co znalazło wyraz w przyjętej kwalifikacji prawnej. Stopień winy oskarżonego również należało ocenić jako znaczny. Jego działanie były przemyślane, uzyskał on sumę pieniędzy, którą zamierzał obracać w sobie znany sposób i bezrefleksyjnie nimi dysponował, nie licząc się z konsekwencjami swojego zachowania. Jest on osobą dorosłą, prowadził działalność rolniczą, ma doświadczenie życiowe w zakresie takiej działalności. Co więcej oskarżony nie przejawiał żadnej skruchy, nie deklarował chęci zwrotu równowartości przywłaszczonych przedmiotów.

A. T. (1) był karany sądownie. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim II K 188/17 z 21 lipca 2017r. został skazany za czyn z art. 267§3 kk. na karę grzywny. Fakt ten stanowi okoliczność obciążającą dla oskarżonego. Młody wiek oskarżonego można poczytać jako okoliczność łagodzącą.

W ocenie Sądu orzeczone kara pozbawienia wolności oraz grzywny, we właściwy sposób zrealizują cele z zakresu prewencji indywidualnej i generalnej. Kara te winna skłonić oskarżonego do odpowiednich przemyśleń na przyszłość i uświadomić nieopłacalność tego typu zachowania.

Sąd orzekł wobec oskarżonego karę pozbawienia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia uznając ją za sprawiedliwą, adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. Sąd orzekł wobec oskarżonego obok kary pozbawienia wolności także karę grzywny, aby kara stanowiła dla niego realną dolegliwość. Ilość orzeczonych stawek dziennych grzywny jest adekwatna do stopnia winy, zaś wysokość stawki dziennej dostosowana do możliwości zarobkowych oskarżonego.

Wspomnieć w tym miejscu należy o złożonym przez pokrzywdzonego wniosku o naprawienie szkody, do którego Sąd się przychylił zasądzając na rzecz pokrzywdzonego żądaną przez niego sumę 396.000 zł.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. art. 627, a o opłatach na mocy art. 2 ust. 1 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223, z późn. zm.), zasądzając opłaty i koszty sądowe od oskarżonego, którego sytuacja finansowo-majątkowa pozwoli na uregulowanie tych zobowiązań wobec Skarbu Państwa.

SSO W. Żywolewski