Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lipca 2019 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: star. sekr. sądowy Magdalena Teteruk

po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2019 r. w Legnicy

sprawy z wniosku A. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

na skutek odwołania A. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 4 grudnia 2018 r.

Decyzja nr (...)

I.  oddala odwołanie,

II.  zasądza od wnioskodawczyni na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Krzysztof Główczyński

VU 86/19

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 04 grudnia 2018 r. nr (...) stwierdził, że A. S. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność nie podlega w okresie od 17 maja 2016 r. do 12 lutego 2018 r. obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu. W uzasadnieniu wskazał, że wnioskodawczyni z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej zgłosiła się do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych oraz dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego od 30 maja 2014 r. do nadal z zadeklarowaną w czerwcu 2014 r. podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia w wysokości 2.500 zł, w lipcu 2014 r. - 5.500 zł, w sierpniu 2014 r. - 6.500 zł. W pozostałych miesiącach deklarowała minimalne podstawy wymiaru składek. Zadeklarowanie wysokiej podstawy wymiaru składek w miesiącach 06-08/2014 r. zagwarantowało ubezpieczonej prawo do świadczeń z ubezpieczenia chorobowego wyłącznie od tych podstaw. Stąd wymieniona pobierała zasiłki macierzyński, chorobowe i opiekuńcze liczone od podstaw wymiaru za miesiące 06-08/2014 r. W związku z pobieraniem częstych i długotrwałych zwolnień lekarskich A. S. w okresie od 03 września 2014 r. do 03 września 2018 r. pobrała z ZUS tytułem wymienionych zasiłków na kwotę niemal 150.000 zł. Jej wkład w fundusz ubezpieczeń społecznych z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, w tym dobrowolne ubezpieczenie chorobowe wyniósł nieco ponad 8.400 zł. Uzyskawszy dokumentację związaną z prowadzoną przez wnioskodawczynię działalnością gospodarczą, decyzją z dnia 20 listopada 2014 r. organ rentowy umorzył postępowanie w sprawie zasadności zgłoszenia jej do ubezpieczeń społecznych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Na podstawie przedłożonych w związku z wszczęciem z dniem 09 października 2018 r. postępowania w sprawie ustalenia prowadzenia przez wnioskodawczynię działalności gospodarczej organ rentowy wskazał, że w okresie od maja 2016 r. do stycznia 2018 r. wymieniona nie podejmowała działań, które miałyby charakter zdarzeń gospodarczych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Od 2014 r., kiedy zakupiła w sklepie z odzieżą używaną i na giełdzie towar, nie kupuje nowego towaru, tylko wysprzedaje. Wysprzedaje także swoje rzeczy. Wskazane postępowanie świadczy o z góry zaplanowanym sposobie działania – nie tyle zamiarze podjęcia i wykonywania zarobkowej działalności gospodarczej, lecz przede wszystkim włączenie do systemu ubezpieczeń społecznych w celu uzyskania wysokich świadczeń. W ocenie organu rentowego zadeklarowanie wysokiej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wyłącznie w trzech pierwszych miesiącach prowadzenia spornej działalności może świadczyć, że wnioskodawczyni uruchomiła jedynie pozorowaną działalność gospodarczą, której nie prowadziła w sposób zorganizowany i ciągły w celach zarobkowych.

Braku cechującej działalność gospodarczą jej ciągłości organ rentowy upatruje w tym, że prowadzenie działalności po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego i następującego zaraz po nim zasiłku chorobowego, po dniu 17 maja 2016 r. skończyło się po 16 dniach, gdyż od 02 do 10 czerwca 2016 r. ubezpieczona ponownie zgłosiła roszczenie o zasiłek chorobowy. Przez ponad 2 lata (17 maja 2016 r. - 03 września 2018 r.) wymieniona korzystała z częstych i długotrwałych zwolnień lekarskich, dla których podstawę stanowi zadeklarowana w miesiącach 06-08.2014 r. podwyższona podstawa wymiaru składek. Organ rentowy podał, że wnioskodawczyni w okresie od 17 maja 2016 r. do nadal pobrała zasiłki:

- 02–10.06.2016 – chorobowy,

- 23.06.2016 r. - 01.07.2016 r. - opiekuńczy,

- 18.07.2016 r. - 19.10.2016 r. - chorobowy,

- 21-28.10.2016 r. - opiekuńczy,

- 03.11.2016 r. - 16.02.2017 r. - chorobowy,

- 22.02.2017 r. - 08.03.2017 r. - chorobowy,

- 10-17.03.2017 r. - opiekuńczy,

- 20-24.03.2017 r. - opiekuńczy,

- 28.03.2017 r. - 10.05.2017 r. - chorobowy,

- 17-31.05.2017 r. - opiekuńczy,

- 05-23.06.2017 r. - chorobowy,

- 26.06.2017 r. - 11.07.2017 r. - opiekuńczy,

- 25.07.2017 r. - 07.08.2017 r. - chorobowy,

- 10-25.08.2017 r. - opiekuńczy,

- 29.08.2017 r. - 12.02.2018 r. - chorobowy,

- 28.02.2018 r. - 08.03.2018 r. - opiekuńczy,

- 20.03.2018 r. - 04.04.2018 r. - chorobowy,

- 09.04.2018 r. - 18.05.2018 r. - chorobowy,

- 28.05.2018 r. - 06.08.2018 r. - chorobowy,

- 08-13.08.2018 r. - opiekuńczy,

- 14-20.08.2018 r. - chorobowy,

- 23.08.2019 r. - 03.09.2018 r. - opiekuńczy.

Ponadto od 14 do 20.09.2018 r., od 24.09.2018 r. do 03.10.2018 r. i od 09 do 22.10.2018 r. A. S. złożyła w ZUS wniosek o wypłatę kolejnych zasiłków chorobowych. Składając wyjaśnienia wnioskodawczyni nie wykazała żadnych działań, które wskazywałyby na chęć rozszerzenia prowadzonej działalności oraz zmierzałaby do pozyskania większej ilości klientów. Wyjaśniała, że klientów pozyskuje drogą pantoflową, zamieszczając ogłoszenia w serwisie (...). Nie korzysta z żadnych form reklamy. Podejmowanym przez nią działaniom nie można przypisać zorganizowanego i ciągłego charakteru, nakierowanego na uzyskanie dochodu, co jest konieczne dla stwierdzenia podlegania z tego tytułu ubezpieczeniom społecznym.

Organ rentowy ocenił, że zdarzenia rejestrowane w ewidencji przychodów mają jedynie pozorować fakt prowadzenia działalności, szczególnie że przychody z tej działalności nie przekraczały w latach 2014-2015 kwoty 5.000 zł, a w dwóch kolejnych latach wynosiły 0,00 zł. Wskazał także, że w okresie ponad 4 lat prowadzenia działalności łączna długość przerw w pobieraniu świadczeń z ubezpieczenia społecznego, czyli czas w którym wnioskodawczyni zajmowała się sprzedażą wyniósł nieco ponad 130 dni, a w pozostałym okresie była niezdolna do pracy. Zauważył również, że jej działania zmierzały do uzyskania radykalnie zawyżonych świadczeń z ubezpieczenia społecznego w związku z krótkookresowym opłaceniem składek w podwyższonej wysokości przed okresem zamierzonego czy pewnego zamiaru skorzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego, w ewidentnej sprzeczności z zasadami równego traktowania wszystkich ubezpieczonych (art. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych), w tym z zasadą solidaryzmu ubezpieczeń społecznych i przysługiwania proporcjonalnych świadczeń w zależności od wymaganego okresu oraz wysokości opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne.

W odwołaniu od powyższej decyzji A. S. wniosła jej zmianę poprzez stwierdzenie, że jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od 17 maja 2016 r. do 12 lutego 2018 r. oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Wnioskodawczyni zarzuciła naruszenie przepisów k.p.a (art. 7 w związku z art. 77 § 1 w związku z art. 80), art. 58 § 1 k.p.c., poprzez jego zastosowanie i uznanie, że czynność zgłoszenia się do ubezpieczeń społecznych jest w jej przypadku czynnością zmierzającą do obejścia przepisów prawa, w związku z czym jest nieważna. Zarzuciła ponadto jeszcze naruszenie prawa materialnego art. 3 pkt 9 ordynacji podatkowej w związku z art. 3 w związku z art. 4 ust. 1 ustawy – Prawo przedsiębiorców, poprzez ich niezastosowanie i w konsekwencji uznanie, że zarejestrowana przez nią działalność gospodarcza nie była podjęta z zamiarem osiągania dochodów, a także – że nie miała charakteru zorganizowanego i ciągłego w znaczeniu jej uruchomienia i kontynuowania w celach zarobkowych, w tym również po zakończonym okresie długotrwałej niezdolności do pracy. Z kolei zarzucając naruszenie prawa materialnego, art. 6 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 11 ust. 2 w związku z art. 12 ust. 1 w związku z art. 13 ust. 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wnioskodawczyni wskazała na ich niezastosowanie i w konsekwencji uznanie, że nie podlega obowiązkowo wskazanym w decyzji ubezpieczeniom, w określonym w niej okresie.

Wnioskodawczyni wyraziła przekonanie, że wbrew twierdzeniu organu rentowego o wskazywanym pozorowanym prowadzeniu działalności w celu uzyskania wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego nie przesądzają: fakt korzystania z częstych i długotrwałych zwolnień lekarskich, okoliczność jednorazowego zakupienia towaru w 2014 r. i jego wyprzedaż oraz zadeklarowanie wysokiej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w trzech pierwszych miesiącach prowadzenia spornej działalności. A. S. argumentowała, że przerwy w świadczeniu pracy wynikały albo z konieczności opieki nad małoletnim dzieckiem albo z problemów zdrowotnych jakie ją dotknęły w okresie 2016-2018. Wskazała, ze skoro nie udało się sprzedać zakupionego w 2014 r. towaru nie zachodziła potrzeba zakupienia nowego.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie od wnioskodawczyni kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu ponownie wskazał takie same jakie wynikają z uzasadnienia zaskarżonej decyzji okoliczności.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy.

A. S. z chęci dorobienia zarejestrowała w CEIDG rozpoczęcie prowadzenia od dnia 30 maja 2014 r. działalności gospodarczej, której istotę miały stanowić zakup rzeczy używanych (ubrań, obuwia i akcesoriów dla dzieci) celem dalszej ich odsprzedaży. Niezbędne do rozpoczęcia tej działalności środki finansowe pochodziły z jej oszczędności oraz od narzeczonego, za którego wyszła za mąż rok później. Wnioskodawczyni nie posiada strony internetowej ani też konta na facebooku. Składki od zadeklarowanej w okresie 06-08/2014 r. podstawy ich wymiaru sfinansowała ze swoich oszczędności. W późniejszym okresie nie deklarowała już wyższych podstaw gdyż nie miała przychodu z działalności. Po zakupieniu jednorazowo w 2014 r. w sklepie z odzieżą używaną (...) i na giełdzie towarów wnioskodawczyni ich nie kupuje. Wysprzedaje posiadany towar a także sprzedaje swoje rzeczy. Skarżąca posiada tylko faktury za 2014 r. Ogłasza się na (...) oraz „pocztą pantoflową” wśród znajomych. „Z form reklamy” wnioskodawczyni nie korzysta. A. S. nie ponosi żadnych wynikających z działalności kosztów. Nie nabywa towaru, tylko wyprzedaje rzeczy, które posiada. Nie korzysta z usług biura rachunkowego. Nie ma osoby, która w czasie jej niezdolności do pracy prowadziłaby działalność gospodarczą w jej imieniu. Wnioskodawczyni nie współpracuje z firmami na stałe. Wymieniona w okresie od 17 maja 2016 r. do nadal pobrała zasiłki:

- 02–10.06.2016 – chorobowy,

- 23.06.2016 r. - 01.07.2016 r. - opiekuńczy,

- 18.07.2016 r. - 19.10.2016 r. - chorobowy,

- 21-28.10.2016 r. - opiekuńczy,

- 03.11.2016 r. - 16.02.2017 r. - chorobowy,

- 22.02.2017 r. - 08.03.2017 r. - chorobowy,

- 10-17.03.2017 r. - opiekuńczy,

- 20-24.03.2017 r. - opiekuńczy,

- 28.03.2017 r. - 10.05.2017 r. - chorobowy,

- 17-31.05.2017 r. - opiekuńczy,

- 05-23.06.2017 r. - chorobowy,

- 26.06.2017 r. - 11.07.2017 r. - opiekuńczy,

- 25.07.2017 r. - 07.08.2017 r. - chorobowy,

- 10-25.08.2017 r. - opiekuńczy,

- 29.08.2017 r. - 12.02.2018 r. - chorobowy,

- 28.02.2018 r. - 08.03.2018 r. - opiekuńczy,

- 20.03.2018 r. - 04.04.2018 r. - chorobowy,

- 09.04.2018 r. - 18.05.2018 r. - chorobowy,

- 28.05.2018 r. - 06.08.2018 r. - chorobowy,

- 08-13.08.2018 r. - opiekuńczy,

- 14-20.08.2018 r. - chorobowy,

- 23.08.2019 r. - 03.09.2018 r. - opiekuńczy.

Ponadto od 14 do 20.09.2018 r., od 24.09.2018 r. do 03.10.2018 r. i od 09 do 22.10.2018 r. A. S. złożyła w ZUS wniosek o wypłatę kolejnych zasiłków chorobowych.

(o k o l i c z n o ś c i poza sporem; w tym między innymi w aktach ubezpieczeniowych wyjaśnienia wnioskodawczyni, k. k. 71-75).

A. S. za lata 2016-2017 osiągnęła z zarejestrowanej działalności przychód 0,00 zł. Wykazała przychód z dnia 22 lutego 2018 r. wynoszący 84,00 zł i z dnia 11 września 2018 r. w kwocie 250,00 zł.

d o w ó d: w aktach ubezpieczeniowych: pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego

z 15 października 2018 r., (k. 49).

A. S. pośród swoich i męża znajomych okazjonalnie wyprzedawała zakupione w 2014 r. rzeczy używane, a także zbędne, jej własne rzeczy.

D o w ó d: zeznania świadków: A. B., k. 41v.,

A. C., k. 41v.-42,

L. D., k. 42,

K. S., k. 42.

Sąd zważył co następuje.

Na wstępie należy przypomnieć, bowiem wskazane okoliczności wynikają także z uzasadnienia zaskarżonej decyzji - że zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5 i art. 12 ust. 1 w zw. z art. 13 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1778 z późn. zm.) osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym oraz wypadkowemu od dnia rozpoczęcia do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Natomiast w myśl art. 11 ust. 2 cyt. ustawy osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą ubezpieczeniu chorobowemu podlegają dobrowolnie na swój wniosek.

Jak wynika z art. 8 ust. 6 pkt 1 powołanej ustawy za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność uważa się osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów o działalności gospodarczej lub innych przepisów szczególnych. Z kolei w myśl art. 2 uchylonej z dniem 30 kwietnia 2018 r. ustawy z dnia 02 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.jedn.: Dz. U. z 2016 r.1829 z późn. zm.) działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Działalność gospodarczą w rozumieniu art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wyróżnia kilka specyficznych właściwości, tj. charakter profesjonalny, a więc stały, nie amatorski i nie okazjonalny, podporządkowanie regułom opłacalności i zysku, powtarzalność działań (np. seryjność produkcji, stypizowanie transakcji, stała współpraca itd.) oraz uczestnictwo w obrocie gospodarczym (por. uchwałę siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 18 czerwca 1991 r., sygn. akt III CZP 40/91). Istotne jest przy tym, że kwestie związane z formalnym zarejestrowaniem, wyrejestrowaniem, czy zgłaszaniem przerw w tej działalności mają pewne znaczenie w sferze dowodowej, ale nie przesądzają same w sobie o podleganiu obowiązkowi ubezpieczenia społecznego (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 września 2007 r., sygn. akt III UK 35/2007). Obowiązek ubezpieczenia osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą wynika bowiem z faktycznego prowadzenia tej działalności. W konsekwencji, obowiązkowi ubezpieczeń społecznych podlega osoba faktycznie prowadząca działalność gospodarczą (a więc wykonująca tę działalność), a nie osoba jedynie figurująca w ewidencji działalności gospodarczej na podstawie uzyskanego wpisu, która działalności tej nie prowadzi (nie wykonuje).

Kwestią sporną między stronami postępowania było ustalenie, czy w okresie od 17 maja 2016 r. do 12 lutego 2018 r. A. S. faktycznie prowadziła działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy prawo przedsiębiorców (a wcześniej ustawie o swobodzie działalności gospodarczej) i w związku z tym jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlega w tym okresie obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu, a także, w tym samym okresie dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych stwierdził bowiem, że w objętym zaskarżoną decyzją okresie wnioskodawczyni faktycznie nie prowadziła działalności gospodarczej a jedynie stworzyła pozory jej prowadzenia i że w związku z tym brak jest podstaw do objęcia jej we wskazanym w decyzji okresie obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym oraz dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu. Zgłoszenie przez nią prowadzenia działalności gospodarczej zmierzało do obejścia przepisów prawa i miało na celu zapewnienie jej wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego

Po przeanalizowaniu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że przedmiotową działalność gospodarczą organ rentowy prawidłowo jako czynność pozorną i w konsekwencji nieważną zakwestionował. Sporem objęty jest okres od 17 maja 2016 r. do 12 lutego 2018 r. W świetle zebranego materiału poza krótkimi, kilku-, rzadziej kilkunastodniowymi przerwami, we wskazanym okresie A. S. pobierała zasiłki chorobowe i opiekuńcze. Przerwy w pobieraniu wskazanych świadczeń dotyczą okresów: 11-22.06.2016 r. (12 dni), 02-17.07.2016 r. (16 dni), 20-21.10.2016 r. (2 dni), 29.10.2016 r. - 02.11.2016 r. (3 dni), 17-21.02.2017 r. (5 dni), 09.03.2017 r., 18-19.03.2017 r. (2 dni), 25-27.03.2017 r. (3 dni), 11-16.05.2017 r. (6 dni), 01-04.05.2017 r. (4 dni), 22-25.06.2017 r. (4 dni), 12-25.07.2017 r. (15 dni), 07-09.09.2017 r. (3 dni), 26-28.08.2017 r. (3 dni), 13-27.02.2018 r. (15 dni). Poza dniem 22 lutego 2018 r. wymieniona nie wykazała żadnego przychodu. Choć powodowana chęcią „dorobienia” działalność handlową A. S. zarejestrowała 30 maja 2014 r., to nie zadbała o jej faktyczny przyszły realny rozwój. Poza niewymagającym szczególnego wysiłku organizacyjnego formalnym zarejestrowaniem tej działalności i dokonanym jeszcze w 2014 r. jednorazowym zakupem przeznaczonego na handel towaru wnioskodawczyni nie podjęła – co szczególnie należy podkreślić i zaakcentować - żadnych mających służyć jej rozwojowi jakichkolwiek działań organizacyjnych. W tym miejscu w odwołaniu do doświadczenia życiowego należy zauważyć, iż do wyprzedaży własnych rzeczy nie jest konieczne zakładanie i prowadzenie działalności gospodarczej. Szczególnego podkreślenia wymaga, że działalność ta obiektywnie z gospodarczego punktu widzenia nie rokowała pozytywnie powodzenia na przeszłość. Ze względu na istnienie licznych zajmujących się handlem odzieżą używaną i oferujących odzież używaną po niskich, wyjątkowo konkurencyjnych cenach tzw. „lumpeksów”, jej przedmiot nie mógł obiektywnie rokować na przyszłość. Istotną aktywnością A. S. wykazała się wówczas gdy zadecydowała o zadeklarowaniu – co też faktycznie uczyniła – wysokich, gwarantujących odpowiednio wysokie świadczenia ze środków ubezpieczeń społecznych, składek. Nie zainwestowała w co dopiero zarejestrowaną działalność i nie uzyskawszy jeszcze z tej działalności satysfakcjonującego przychodu, niewystarczające – na co wyraźnie wskazują jej zeznania - własne oraz uzyskane od narzeczonego środki w okresie trzech miesięcy (czerwiec-sierpień 2016 r.) przeznaczyła – w przekonaniu Sądu z pełną świadomością - na uregulowanie gwarantujących wysokie świadczenia składek na ubezpieczenia społeczne. Takie zachowanie dowodzi, że A. S. była zainteresowana nie tyle rzeczywistym, nastawionym na uzyskanie wymiernego, satysfakcjonującego i realnego przychodu prowadzeniem działalności handlowej, co uzyskaniem gwarantującego odpowiednio wysokie świadczenia z ubezpieczenia społecznego tytułu do ubezpieczeń społecznych. Zarejestrowanie działalności było nieodzowne do uzyskania takiego ubezpieczenia. Wnioskodawczyni intencjonalnie i świadomie zainwestowała zatem w istocie nie tyle w działalność gospodarczą, co w opłacenie w krótkim okresie składek. W normalnym toku rozumowania przedsiębiorca rzeczywiście zainteresowany prowadzeniem działalności gospodarczej podejmuje nieodzowne działania organizacyjno-finansowe i przede wszystkim w tę działalność inwestuje. Rozpoczynając taką działalność zainteresowany rzeczywistym jej prowadzeniem przedsiębiorca raczej koncentruje się na rozwijaniu działalności, licząc na możliwie najwyższy z niej przychód. Tego w działaniu wnioskodawczyni ewidentnie zabrakło. Co prawda świadkowie wskazywali na okoliczności mające potwierdzić fakt prowadzenia przez wnioskodawczynię działalności, to w przekonaniu Sądu zeznania te nie wystarczają do przyjęcia, że działalność tę cechowały wskazane na wstępie rozważań profesjonalizm, zorganizowanie, podporządkowanie regułom opłacalności i zysku oraz powtarzalność działań. Ze względu na wynikające z zebranego materiału rzeczywiste zachowanie wnioskodawczyni należy stwierdzić, że w objętym zaskarżoną decyzją okresie A. S. nie prowadziła działalności gospodarczej a jedynie w sposób okazjonalny i amatorski wyzbywała się pośród znajomych nie tylko zakupionych przed laty używanych rzeczy, ale także nieprzydatnych dla niej, jej własnych rzeczy. W przekonaniu Sądu zeznania świadków, bliższych i dalszych znajomych wnioskodawczyni bądź jej męża, nie dowodzą tego, że podejmowane przez nią działania miały charakter rzeczywistej działalności gospodarczej.

Ze względu na wynikające ze wskazanych faktów niewątpliwe w przekonaniu Sądu doświadczenie, wnioskodawczyni nie mogła mieć złudzeń, że zarejestrowana przez nią działalność gospodarcza mogłaby rzeczywiście przysporzyć jej wymierny ekonomicznie przychód, szczególnie na poziomie uzasadniającym zadeklarowanie maksymalnej podstawy wymiaru składek.

Dokonana zatem w oparciu o zebrany materiał dowodowy ocena nie pozostawia w przekonaniu Sądu wątpliwości, że działalność wnioskodawczyni cechują brak profesjonalizmu, nie stały, wynikający z ciąży jej okazjonalny i amatorski a także pozbawiony podporządkowania regułom opłacalności i zysku, charakter. Nie jest to zatem działalność w zaprezentowanym w rozważaniach rozumieniu.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. pozbawione uzasadnionych podstaw dowołanie oddalił.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. oraz § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 265).