Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli

Protokolant Sylwia Piliszewska

po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2019r.

sprawy R. W. ur. (...) w B.

c. T. i B. zd. Ł.

oskarżonej z art. 83 § 1 kks

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Bolesławcu

z dnia 6 grudnia 2018 r. sygn. akt II K 9/18

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonej R. W.;

II.  zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 140 zł.

Sygn. akt VI Ka 143/19

UZASADNIENIE

R. W. oskarżona została o to że:

w dniu 18 września 2017 r. utrudniała w lokalu w B. przy ul. (...) uprawnionym do kontroli funkcjonariuszom działającym z upoważnienia nr (...)wystawionego przez Naczelnika (...) we W. Delegatury (...)w L. przeprowadzenie kontroli urządzania i prowadzenia gier hazardowych w szczególności poprzez zablokowanie urządzeń do gier i akceptorów pieniędzy ( tj. dokonanie celowego wyłączenia zasilania do trzech urządzeń do gier, zastanych w wyżej wymienionym lokalu przy pomocy przełącznika umieszczonego za ladą obok biurka ) i umożliwienie przeprowadzenia eksperymentów kontrolnych prowadząc w konsekwencji do utrudnienia przeprowadzenia tej kontroli oraz ustalenia stanu faktycznego

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 83 § 1 k.k.s.

Sąd Rejonowy w Bolesławcu wyrokiem z dnia 6 grudnia 2018 r. w sprawie II k 9/18:

I.uznał oskarżoną za winną popełnienia zarzucanego jej czynu opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego przestępstwo skarbowe z art. 83 § 1 k.k.s. i za to na podstawie art. 83 § 1 k.k.s. wymierzył oskarżonej karę 15 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 80 złotych;

II na podstawie art. 113 § 1 k.k.s. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżoną od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i nie wymierzył jej opłaty.

Apelacje od powyższego wyroku złożył obrońca oskarżonej R. W. zarzucając

- błąd w zakresie ustaleń faktycznych poczynionych w sprawie i stanowiących podstawę wydanego wyroku skazującego polegający w szczególności na chybionym przyjęciu , że oskarżona zrealizowała - działając umyślnie – działanie w kierunku utrudnienia kontroli celno- skarbowej w zakresie gier hazardowych chociaż takie twierdzenie nie znajduje oparcia w dowodach przeprowadzonych w sprawie albowiem przedmiotowa kontrola została w całości przeprowadzona tj. wszczęta, zrealizowana i zakończona stosownym protokołem, zatem działanie oskarżonej nie miały na nią żadnego realnego wpływu – co wyklucza kwalifikację prawną taką jak zastosowana przez Sąd I instancji;

- w konsekwencji powyższego błędu naruszenie art. 83 § 1 k.k.s. a to poprzez jego bezzasadne zastosowanie mimo iż oskarżona takiego przestępstwa wcale nie popełniła gdyż z całą pewnością nie ziściła się jego strona podmiotowa albowiem nie sposób oskarżonej przypisać zamiaru jego popełnienia;

- z najdalej idącej ostrożności procesowej również naruszenie art. 83 § 2 k.k.s. a to poprzez jego niezastosowanie chociaż jeśli przyjąć że czyn oskarżonej wypełnia znamiona przestępstwa z art. 83 k.k.s. ( z czym obrona stanowczo się nie zgadza ) to bez wątpienia działania takie kwalifikować należy jako wypadek mniejszej wagi, stanowiący co najwyżej wykroczenie skarbowe.

Stawiając powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonej, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, ostatecznie o zmianę kwalifikacji prawnej osądzonego czynu w kierunku wykroczenia karnego skarbowego i w związku z tym orzeczenie jak za wykroczenie skarbowe.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Zasadnie Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazał, że przestępstwo karnoskarbowe z art. 83 § 1 k.k.s. ma charakter powszechny, sprawcą nie musi być wyłącznie podmiot kontrolowany, może być nim każdy kto utrudnia lub udaremnia przeprowadzenie kontroli celno – skarbowej lub innych czynności kontrolnych wymienionych w tym przepisie. Udaremnienie kontroli polega na uniemożliwieniu przeprowadzenia czynności kontrolnych, zaś utrudnianie sprowadza się do stwarzania przeszkód w jej przeprowadzeniu. Utrudnianiem kontroli jest więc każde zachowanie które godzi w sprawny, normalny przebieg czynności kontrolnych, może ono polegać także na uniemożliwianiu dostępu do określonego pomieszczenia lub urządzenia. Przestępstwo karnoskarbowe z art. 83 § 1 k.k.s. ma charakter skutkowy, skutkiem jest zmiana sytuacyjna polegająca na stworzeniu przeszkody dla prawidłowego i sprawnego przebiegu czynności służbowej. Powyższe znajduje swoje potwierdzenie w stanowisku doktryny ( zob. m.in. P. Kardas, G. Łabuda, T. Razowski. Kodeks karny skarbowy, Komentarz, Wydanie III; WKP 2017; T. Grzegorczyk, Kodeks karny skarbowy, Komentarz, Wydanie IV WKP 2009 ). Sąd I instancji słusznie także powołał się na przepisy ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej jako podstawy kontroli celno – skarbowej przeprowadzonej w dniu 18 września 2017 r. w wyżej wymienionym lokalu w B. ( str. 6 pisemnego uzasadnienia wyroku, k. 113 odwrót akt ).

Z ustalonego przez Sąd I instancji stanu faktycznego, niekwestionowanego co do zasady przez skarżącego wynika, że gdy funkcjonariusze służby celnej weszli do przedmiotowego lokalu przy ul. (...) w B. w celu kontroli znajdujących się w tym lokalu automatów do gier i poinformowali o powyższym przebywającą tam oskarżoną, R. W. za pomocą wyłącznika odłączyła od prądu automaty, na polecenie jednego z funkcjonariuszy wprawdzie włączyła ponownie zasilanie, jednakże automaty mimo to nie były aktywne, mimo że udało się je aktywować przy pomocy ujawnionych mikrowłączników, w dalszym ciągu były zablokowane, nie można było do nich wrzucić pieniędzy. W związku z powyższym funkcjonariusze służby celnej nie mogli przeprowadzić na automatach do gier eksperymentów niezbędnych do oceny użytkowania tych automatów pod kątem zgodności z przepisami ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. Dla Sądu Okręgowego podobnie jak dla Sądu I instancji nie ulega wątpliwości, że w opisany wyżej sposób R. W. ( nominalnie wykonująca w lokalu prace polegające na utrzymaniu czystości i porządku, co nie ma w sprawie znaczenia gdyż przypisane jej przestępstwo karnoskarbowe ma charakter powszechny ) umyślnie utrudniała przeprowadzenie kontroli celno – skarbowej. Nie ma przy tym decydującego znaczenia powoływany przez skarżącego fakt, że kontrola została wykonana bez przeprowadzenia wyżej wymienionych eksperymentów na automatach i spisany został stosowny protokół, bowiem wypełnione zostały wszystkie ustawowe znamiona przypisanego jej przestępstwa, w tym nastąpił skutek w postaci stworzenia przeszkody dla prawidłowego i sprawnego przebiegu czynności kontrolnych. Skarżący w uzasadnieniu apelacji argumentuje, że nie wiadomo czy wyłączając automaty od zasilania oskarżona spowodowała zablokowanie możliwości wrzucania do nich pieniędzy i tym samym grę na nich, że jakoby mogły być one wcześniej zablokowane. Ta argumentacja nie przekonuje, ocena zgromadzonych w sprawie dowodów w każdym wypadku powinna być bowiem zgodna z treścią art. 7 k.p.k., w tym także z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Skoro w momencie wejścia do lokalu funkcjonariuszy służby celnej automaty były włączone ( co jest w sprawie bezsporne ) nielogicznym jest aby zablokowana była możliwość gry na nich. W ocenie Sądu Okręgowego to działanie oskarżonej w postaci odcięcia tych urządzeń od zasilania musiało spowodować blokadę. Nie ma również decydującego znaczenia fakt w którym momencie funkcjonariusz służby celnej szczegółowo poinformował o zamiarze przeprowadzenia na automatach eksperymentu pod kątem urządzania gier hazardowych. Gdy funkcjonariusze weszli do lokalu okazali legitymacje służbowe i poinformowali, że przyszli w celu przeprowadzenia kontroli automatów do gry, reakcją oskarżonej było zaś odcięcie ich od zasilania, co ewidentnie było próbą uniemożliwienia dostępu do tych urządzeń. Zawarte w apelacji zarzuty błędu w ustaleniach faktycznych i naruszenia art. 83 § 1 k.k.s. są więc niezasadne.

Niezasadnie skarżący podnosi także, że czyn oskarżonej powinien być zakwalifikowany jako wypadek mniejszej wagi z art. 83 § 2 k.k.s. Zdaniem Sądu Okręgowego sposób działania oskarżonej, okoliczności dokonanego przez nią czynu przemawiają przeciwko przyjęciu uprzywilejowanej postaci utrudniania kontroli skarbowej.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, - zważywszy ponadto, że wymierzona kara grzywny nie jest rażąco surowa – utrzymał w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonej R. W..

Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 140 zł. ( 20 zł ryczałt za doręczenia + 120 zł. opłata za II instancję ).