Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodnicząca: SSO Ludmiła Tułaczko

Sędziowie: SO Anna Zawadka

SR del. Izabela Kościarz – Depta – spr.

Protokolant asystent sędziego Martyna Rokicka – Spodar

przy udziale prokuratora Józefa Gacka

po rozpoznaniu dnia 16 kwietnia 2019 r. w Warszawie

sprawy R. M., s. B. i M., ur. (...) w W.

skazanego wyrokiem łącznym

na skutek apelacji wniesionych przez skazanego i jego obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie

z dnia 14 grudnia 2018 r. sygn. akt IV K 435/18

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. K. kwotę 147,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek VAT; zwalnia skazanego od ponoszenia wydatków za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

SSR del. Izabela Kościarz – Depta SSO Ludmiła Tułaczko SSO Anna Zawadka

Sygn. akt VI Ka 195/19

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie w IV Wydziale Karnym wyrokiem łącznym z dnia 14 grudnia 2018 roku wydanym w sprawie o sygn. akt IV K 435/18, na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 85a k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, tj. w brzmieniu przywołanych przepisów obowiązujących od dnia 1 lipca 2015r. połączył:

- kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami opisanymi w pkt. 1 i 2 i orzekł wobec skazanego R. M. karę łączną 4 (czterech) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

Na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej wobec skazanego w pkt. I wyroku kary łącznej 4 (czterech) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności zaliczył okres odbytej dotychczas w części kary pozbawienia wolności w sprawie z pkt. 1 (sygn. VII K 514/15), tj. od dnia 05 maja 2016r. do dnia 14 grudnia 2018r. (data wydania nin. wyroku łącznego), jak i okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w tej sprawie: od dnia 30 stycznia 2015r. do dnia 12 marca 2015r. i od dnia 8 września 2015r. do dnia 15 października 2015r. (k.177);

Na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. stwierdził, iż w zakresie nieobjętym wyrokiem łącznym poszczególne wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu;

Zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. K. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych, którą należy powiększyć o podatek VAT, tytułem pełnienia funkcji obrońcy z urzędu;

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił skazanego w całości od zapłaty wydatków w sprawie, w całości przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca skazanego
i zaskarżonemu wyrokowi zarzucił rażącą niewspółmierność kary łącznej, podnosząc brak uwzględnienia pozytywnej prognozy kryminologicznej skazanego oraz prawidłowego przebiegu jego resocjalizacji w Zakładzie Karnym i wymierzenie skazanemu kary łącznej wedle zasady asperacji przy nadaniu nadmiernego znaczenia jednorazowej karze dyscyplinarnej nałożonej na skazanego przez Zakład Karny, zamiast orzeczenia kary łącznej przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji. W konkluzji obrońca wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części dotyczącej kary i orzeczenie kary łącznej przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji. Wniósł również o zasądzenie wynagrodzenia za obronę udzieloną skazanemu w postępowaniu odwoławczym z urzędu.

Apelację od powyższego wyroku wniósł również skazany R. M., który zaskarżył orzeczenie w całości. W treści uzasadnienia swojej apelacji zakwestionował jedynie wymierzoną wobec niego karę łączną pozbawienia wolności i wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zastosowanie przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Wniesione apelacje, skazanego oraz jego obrońcy, okazały się być niezasadne, przez co nie zasługiwały na uwzględnienie. W ocenie Sądu Okręgowego brak jest podstaw do wymierzenia kary łącznej na zasadzie absorbcji, co jak wynika z treści apelacji jest intencją skarżących.

W pierwszej kolejności, zaakcentować należy prawidłowość oceny Sądu Rejonowego w zakresie warunków formalnych koniecznych do wydania wyroku łącznego w oparciu o art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. i uznania, że na mocy art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r., w odniesieniu do skazanego winny być stosowane przepisy w brzmieniu po nowelizacji Kodeksu Karnego i Kodeksu Postępowania Karnego, jaka nastąpiła z dniem 01 lipca 2015r. Tym samym, Sąd Okręgowy w pełni podziela przyjętą przez Sąd I Instancji konfigurację utworzonego realnego zbiegu skazania w oparciu, o który została wymierzona skazanemu kara łączna. Wobec niekwestionowania przez skarżących prawidłowości połączenia kar pozbawienia wolności wymierzonych poszczególnymi wyrokami, jedynie zaznaczyć należy, że Sąd Rejonowy nie dopuścił się uchybienia w tym zakresie.

Skazany oraz jego obrońca w złożonych apelacjach zaskarżyli wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze łącznej 4 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, zarzucając rażącą jej niewspółmierność i wskazując na zasadność zastosowania zasady pełnej absorpcji. Obrońca skazanego powołał się na nieuwzględnienie przez Sąd Rejonowy pozytywnej prognozy kryminologicznej skazanego oraz prawidłowego przebiegu resocjalizacji w Zakładzie Karnym, a w konsekwencji wymierzenie kary łącznej wedle zasady asperacji przy nadaniu nadmiernego znaczenia jednorazowej karze dyscyplinarnej nałożonej na skazanego przez Zakład Karny. Skazany w treści uzasadnienia apelacji podał, że podczas obywania kary przestrzegał porządku, był nagradzany regulaminowo, jedynie raz karany dyscyplinarnie, a od września rozpoczął naukę w (...). Z argumentacją przedstawioną przez skarżących w złożonych środkach odwoławczych, Sąd Okręgowy zgodzić się nie może. Podkreślić należy, iż na wymiar kary łącznej orzekanej wyrokiem łącznym ma wpływ związek między przestępstwami popełnionymi przez skazanego, jak również inne okoliczności, w tym ocena osoby skazanego dokonana, z jednej strony na podstawie opinii o skazanym z okresu odbywania kar, z drugiej zaś w oparciu o dane wynikające z dokumentów zawartych w aktach poszczególnych spraw. Dopiero taka kompleksowa ocena wszystkich okoliczności może doprowadzić do podjęcia decyzji o stosowaniu, właściwej w danym wypadku, zasady przy wymiarze kary łącznej. Granice wymiaru kary w ustalonym stanie faktycznym niniejszej sprawy wynoszą od 3 lat pozbawienia wolności (najwyższa z kar jednostkowych), do 5 lat pozbawienia wolności (suma kar jednostkowych z dwóch połączonych wyroków). Sąd I instancji orzekając w wyroku łącznym zastosował zasadę asperacji i wymierzył skazanemu R. M. karę łączną 4 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności. Decyzję tę należy uznać za prawidłową. W ocenie Sądu Odwoławczego orzeczenie kary z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji, o co wnoszą skarżący, kłóciłoby się z prewencyjnym oddziaływaniem kary oraz byłoby swoistą, niczym nieuzasadnioną, nagrodą dla skazanego. Zasadę absorpcji stosuje się, gdy przestępstwa objęte realnym zbiegiem przestępstw, wskazują na bliską więź przedmiotową i podmiotową, są jednorodzajowe i popełnione zostały w bliskim związku czasowym i miejscowym, stanowiąc jeden zespół zachowań sprawcy, objęty jednym planem działania, mimo godzenia w różne dobra osobiste. W przedmiotowej sprawie takie okoliczności w pełni nie występują. O ile występuje pomiędzy przestępstwami z owego zbiegu bliski związek podmiotowo-przedmiotowy z uwagi na tożsamość rodzajową przestępstw (przestępstwa przeciwko mieniu), to jednakże odległość czasowa pomiędzy dokonanymi czynami, jest już znaczna i wynosi ponad rok. Dodatkowo należy mieć na uwadze fakt, że skazany był karany wielokrotnie i nie bez znaczenia pozostaje, że były to przestępstwa o znacznym stopniu społecznej szkodliwości, jak również ostatnie zostały popełnione w warunkach recydywy. Sąd Okręgowy nie traci z pola widzenia opinii pozyskanej z Zakładu Karnego w P. na temat skazanego, z której wynika, że skazany w stopniu umiarkowanym przestrzega ustalonego w ZK porządku i dyscypliny, był pięć razy nagradzany regulaminowo, raz karany dyscyplinarnie. W stopniu poprawnym dba o czystość w celi mieszkalnej oraz o własny schludny wygląd. Właściwie układa relacje ze współosadzonymi, nie odnotowano sytuacji konfliktowych z jego udziałem, do przełożonych odnosi się regulaminowo. Nie przejawia zachowań agresywnych. Z opinii ponadto wynika, że sporadycznie bierze udział w oferowanych zajęciach KO, karę pozbawienia wolności odbywa w systemie programowego oddziaływania, ostatnia ocena realizacji IPO była negatywna, skazany jednak zobowiązał się do terminowej realizacji zadań. Mając na uwadze sporządzoną opinię dotyczącą skazanego, należy uznać, że przebieg resocjalizacji R. M. podczas odbywania kary pozbawienia wolności jest jedynie poprawny, natomiast nie można w żaden sposób określić go jako wzorowy. Odnotowana poprawność zachowania skazanego w warunkach izolacji nie mogła powodować zatem skrócenia kary pozostającej faktycznie skazanemu do odbycia w stopniu wyższym, aniżeli o 9 miesięcy, jak dokonał tego Sąd Rejonowy. Podkreślić również należy, że regulaminowa postawa skazanego w zakładzie karnym powinna być standardem, nie zaś stanowić niejako wyróżnienie na tle pozostałych osadzonych. Zwłaszcza, że przestrzeganie przez skazanego porządku i dyscypliny w ZK zaopiniowane zostało jako umiarkowane, jak również odnotowano ukaranie skazanego dyscyplinarnie za naruszenie art. 116a pkt 2 k.k.w., art. 116 § 1 pkt 1 k.k.w. W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy zgodził się z Sądem I Instancji, że niecelowe było wymierzenie R. M. kary łącznej pozbawienia wolności wedle zasady absorpcji. W niniejszej sprawie brak było dodatkowych okoliczności uzasadniających wydanie jeszcze bardziej korzystnego rozstrzygnięcia względem skazanego. Wymierzając karę łączną, trzeba mieć na uwadze, że jest ona swego rodzaju podsumowaniem działalności przestępczej sprawcy w okresie czasu objętym wyrokiem łącznym, tym samym jej surowość powinna wzrastać wraz z liczbą popełnionych przez sprawcę przestępstw. Stanowi to wyraz potępienia w stosunku do postępowania sprawcy, jak również nieopłacalności przestępczej działalności (zob. M. Szewczyk, Glosa do uchwały SN z 20.1.2005 r., I KZP 30/04, OSP 2005, Nr 9, poz. 102; zob. także wyrok SA w Warszawie z 12.7.2000 r., II AKA 171/00, OSA 2001, Nr 2, poz. 5).

Zdaniem Sądu Odwoławczego, wydając zaskarżony wyrok łączny i wymierzając skazanemu R. M. karę łączną w wymiarze 4 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, Sąd I Instancji w sposób należyty uwzględnił wszystkie powyższe okoliczności oraz dokonał prawidłowej całościowej oceny przestępczych zachowań skazanego, które były przedmiotem rozstrzygnięć zawartych w wyrokach podlegających łączeniu. Kompleksowa analiza tych okoliczności prowadzi do wniosku, że wymierzona skazanemu kara łączna nie nosi cech rażącej surowości w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k., a tylko w takim wypadku zachodziłyby przesłanki do uwzględnienia wniosków zawartych w apelacjach.

Mając na względzie powyższe wywody oraz nie podzielając argumentacji przedstawionej w apelacjach, Sąd Okręgowy utrzymał zaskarżony wyrok w mocy.

Z uwagi na sytuację materialną skazanego oraz przebywanie w warunkach izolacji penitencjarnej, Sąd Okręgowy zwolnił go od wydatków związanych z postępowaniem odwoławczym, obciążając nimi Skarb Państwa. Nadto orzekł na rzecz adw. P. K. kwotę 147,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek VAT.

Z powyższych względów, Sąd Okręgowy orzekł, jak w wyroku.

SSR del. Izabela Kościarz – Depta SSO Ludmiła Tułaczko SSO Anna Zawadka