Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2019 r. w Krakowie

sprawy Odlewni (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

przy uczestnictwie zainteresowanych : M. M. , P. T. , D. S.

o ustalenie istnienia obowiązku ubezpieczenia

na skutek odwołania Odlewni (...)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

z dnia 15 maja 2018 roku , Nr (...)

15 maja 2018 roku , Nr (...)

15 maja 2018 roku , Nr (...)

I. zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób , że stwierdza , iż M. M. nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom : emerytalnemu , rentowemu i wypadkowemu od 1 do 28 lutego 2016 roku z tytułu wykonywania umowy o dzieło u płatnika składek Odlewnia (...)

II. zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób , że ustala , iż D. S. nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom : emerytalnemu , rentowemu i wypadkowemu od 2 lutego 2015 roku do 31 marca 2015 roku z tytułu wykonywania umowy o dzieło u płatnika składek Odlewnia (...)

III. umarza postępowanie dotyczące P. T.

IV . zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. na rzecz Odlewni (...) kwotę 360 ( trzysta sześćdziesiąt ) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

Sygn. Akt VII U 2115/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 maja 2018 r. nr (...), wydaną
na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 i 3, w związku z art. 38 ust.1 , art. 68 ust.1 pkt 1 lit. a i c oraz art. 6 ust.1 pkt 4, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2 , art. 17 ust. 1 i 2, art. 36 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r.,
poz. 1778) oraz w związku z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e., art. 69 ust. 1 i art. 85 ust. 4 ustawy
z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych Dz. U. z 2017 r. poz. 1938) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w C. stwierdził, że M. M. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu w okresie od 1 lutego 2016 r. do 29 lutego 2016 r. jako zleceniobiorca u płatnika składek: ODLEWNIA (...). Jednocześnie
na podstawie art. 18 ust. 3, art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1778) art. 81 ust. 1 i 6 ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1938) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w C. ustalił M. M. podstawę wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe i zdrowotne w wysokości i za okres wskazany w tej decyzji.

Decyzją z dnia 15 maja 2018 roku nr (...), wydaną
na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 i 3, w związku z art. 38 ust.1 , art. 68 ust.1 pkt 1 lit. a i c oraz art. 6 ust.1 pkt 4, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2 , art. 17 ust. 1 i 2, art. 36 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r.,
poz. 1778) oraz w związku z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e., art. 69 ust. 1 i art. 85 ust. 4 ustawy
z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych ( Dz. U. z 2017 r., poz. 1938) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w C. stwierdził, że D. S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu w okresie od 2 lutego 2015 r. do 31 marca
2015 r. jako zleceniobiorca u płatnika składek: ODLEWNIA (...). Jednocześnie na podstawie art. 18 ust. 3, art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1778), art. 81 ust. 1 i 6 ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1938) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w C. ustalił D. S. podstawę wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe i zdrowotne w wysokości i za okres wskazany w tej decyzji.

Decyzją z dnia 15 maja 2018 roku nr (...), wydaną
na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 i 3, w związku z art. 38 ust. 1, art. 68 ust.1 pkt 1 lit. a i c oraz art. 6 ust.1 pkt 4, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2 , art. 17 ust. 1 i 2, art. 36 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r.,
poz. 1778) oraz w związku z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e., art. 69 ust. 1 i art. 85 ust. 4 ustawy
z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1938) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w C. stwierdził, że P. T. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu w okresie od 2 stycznia 2017 r. do 28 lutego
2017 r. jako zleceniobiorca u płatnika składek: ODLEWNIA (...). Jednocześnie na podstawie art. 18 ust. 3, art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1778), art. 81 ust. 1 i 6 ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1938) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w C. ustalił P. T. podstawę wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe i zdrowotne w wysokości i za okres wskazany w tej decyzji.

W uzasadnieniu w/w decyzji organ rentowy podniósł, że na skutek przeprowadzonej w okresie od 5 stycznia 2018 r. do 30 stycznia 2018 r. kontroli płatnika składek ODLEWNIA (...), inspektor kontroli Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ustalił, że płatnik składek nie dokonał zgłoszenia w/w ubezpieczonych w spornych okresach do ubezpieczeń emerytalnego, rentowych i wypadkowego z tytułu zawartych z nimi w powyższych okresach umów cywilnoprawnych nazwanych przez płatnika składek umowami o dzieło, mających cechy umów o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu. Przedmiotem umowy zawartej 1 lutego 2016 r. z M. M. było wykonanie 200 sztuk form piaskowych, natomiast przedmiotem umów zawartych z D. S. i P. T. było oszlifowanie od 100 do 300 odlewów. Organ rentowy wskazał również, że
z danych zawartych w Kompleksowym Systemie Informatycznym Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wynika, że ubezpieczeni w spornych okresach nie byli objęci obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi z innego tytułu.

Nadto ZUS zwrócił uwagę, iż zawiadomieniem znak (...)
z 18 kwietnia 2018 r. zostało wszczęte z urzędu postępowanie administracyjne zmierzające
do wydania decyzji w sprawie podlegania ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, wypadkowemu i podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe i zdrowotne z tytułu zawartych z M. M., D. S.
oraz P. T. umów cywilnoprawnych nazwanych przez płatnika składek umowami
o dzieło, mających cechy umowy o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy
o zleceniu.

Organ rentowy podkreślił, że wszystkie prace wykonywane w ramach zawartych umów o dzieło nie prowadziły do stworzenia żadnego nowego, unikatowego wytworu
o zindywidualizowanych cechach, lecz sprowadzały się do zrealizowania zamówionej usługi zgodnie z wymogami i starannością zawodową. Przedmiot wszystkich umów nazwanych przez płatnika umowami o dzieło mieścił się w przedmiocie działalności gospodarczej płatnika składek oraz był tożsamy z zakresami obowiązków pracowników zatrudnionych
na podstawie umów o pracę. Wszyscy ubezpieczeni wykonywali typowe czynności wchodzące w zakres produkcji wyrobów wytwarzanych przez pracowników Odlewni,
a umowy te opierały się na starannym, powtarzalnym działaniu wykonawcy umowy. Osoby realizujące umowę musiały posiadać wiedzę oraz umiejętności zgodne z wymaganiami przy tym rodzaju prac tak, aby zapewnić prawidłową realizację umowy. Opisane umowy nazwane przez płatnika składek „umowami o dzieło” cechowały się starannym wykonaniem powierzonych czynności a nie wykonaniem określonego dzieła, którego efektem końcowym powinien być pewien rezultat w postaci materialnej lub niematerialnej, stworzenie czegoś lub przetworzenie do postaci, w jakiej dotychczas nie istniało. Praca na podstawie w/w umów była wykonywana osobiście i w czasie określonym w każdej umowie, a po wykonaniu umowy wykonawca wystawiał rachunek. Treść wszystkich umów wskazuje, że czynności wykonywane w ich ramach były czynnościami powtarzalnymi. Strony nie sprecyzowały
w sposób zindywidualizowany konkretnego dzieła a jedynie czynnościowo określiły prace, jakie miały zostać wykonane. Zdaniem ZUS wykonywane czynności (w treści umów nazwanych umowami o dzieło) nie stanowiły wykonywania określonego dzieła, a jedynie dochowanie starannego działania poprzez powielenie pewnych czynności lub ich staranne wykonanie stanowiące świadczenie usługi na rzecz zamawiającego i nie były przy tym uzależnione od ich indywidualnych uwarunkowań czy kwalifikacji. Przedmiotowe umowy
nie akcentowały obowiązku uzyskania indywidualnie określonego rezultatu, lecz skupiały się
na staraniach podejmowanych w celu osiągnięcia tego wyniku. Rodzaj prac przesądza
o tym, że były to czynności starannego działania, a osoba je wykonująca odpowiadała nie
za wynik, a co najwyżej za dołożenie należytej staranności. Czynności wykonywane w ramach łączących strony umów miały charakter standardowy, powtarzalny, zwyczajowy
nie odbiegający od innych powszechnie dostępnych na rynku usług. Były to czynności starannego działania, ponieważ nie miały na celu stworzenia czegoś nowego
lub przetworzenia do postaci, w jakiej dotychczas nie istniało, a jedynie powielenie pewnych czynności o charakterze powtarzalnym i niezindywidualizowanym. Umowy te nie dotyczyły przy tym konkretnego dzieła jako całości, lecz jedynie szeregu czynności zmierzających do uzyskania rezultatu.

W odwołaniu wniesionym od wszystkich w/w decyzji A. Z., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Odlewnia (...) zarzucił m.in. naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 2, art. 17
ust. 1 i 2, art. 36 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e, art. 69 ust. 1 i art. 85 ust. 4 ustawy z dnia
27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych, poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, w sytuacji, gdy umowy zawarte przez
z zainteresowanymi nie były umowami wskazanymi w tych przepisach, a zatem ich zawarcie nie rodziło po stronie odwołującego obowiązku objęcia wskazanymi ubezpieczeniami, zgłoszenia, czy zapłaty jakichkolwiek składek z tytułów wskazanych w ww. przepisach,
a nadto błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę zaskarżonej decyzji, polegający na uznaniu, że wskazana w uzasadnieniu decyzji umowa z zainteresowanym,
nie stanowiła umowy o dzieło, lecz umowę o świadczenie usług, do której stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

W oparciu o powyższe zarzuty odwołujący wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez stwierdzenie, że zainteresowani: M. M., D. S. oraz P. T. nie podlegają w okresach spornych obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu jako zleceniobiorcy u płatnika składek Odlewnia (...).

W uzasadnieniu wszystkich odwołań A. Z. podkreślił, że zgodnym celem
i zamiarem stron było zawarcie umów o dzieło, ze wszystkimi prawnymi konsekwencjami
i argument ten powinien mieć istotne znaczenie zważywszy na treść przepisu art. 65 k.c., dotyczącego wykładni oświadczeń woli i przyznającego decydujące znaczenie zgodnemu celowi i zamiarowi stron, który bez wątpienia polegał na zawarciu umów o dzieło. Odwołujący podkreślał, że zainteresowani jako wykonawcy posiadali pełną świadomość tego, że zawarcie umów o dzieło nie skutkuje obowiązkiem zapłaty składek ZUS, a w konsekwencji nie uprawnia do jakichkolwiek świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Z drugiej zaś strony, zawarcie umów o dzieło dawało wykonawcy dużo większą swobodę w zakresie miejsca, czasu oraz sposobu wykonywania dzieła stanowiącego przedmiot umowy.

Nadto odwołujący podał, że wbrew twierdzeniom organu rentowego, sporne umowy zawarte ze wszystkimi zainteresowanymi były bez wątpienia umowami rezultatu, ponieważ ich przedmiot stanowiło oszlifowanie konkretnej liczby odlewów bądź wykonanie konkretnej ilości form piaskowych - co było wskazane w każdej z zawartych umów. Samo staranne działanie wszystkich zainteresowanych niezakończone osiągnięciem tego rezultatu w żaden sposób nie byłoby wystarczające dla uniknięcia przez niego odpowiedzialności kontraktowej wobec odwołującego, z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania.

Również rodzaj dzieła, stanowiącego przedmiot umowy, został - zdaniem odwołującego - określony w sposób wystarczający (wskazywano liczbę i rodzaj odlewów). Dalsze doprecyzowanie charakteru, wyglądu czy innych cech szczególnych dzieł nie było konieczne z uwagi na okoliczności sprawy. Przede wszystkim, ze względu na profesjonalny charakter oraz doświadczenie zawodowe stron - tak odwołującego, jak i wszystkich zainteresowanych znane im były szczegółowe parametry jak i sposób prawidłowego wykonywania dzieł danego rodzaju. Ponadto warto również wskazać, że wykonanie odlewów stanowiących przedmiot zakwestionowanych przez organ rentowy umów, wbrew twierdzeniom ZUS, wymagało specjalistycznych umiejętności, które obecnie posiada niewiele osób, ponieważ nie kształci się już nowych specjalistów w tym zakresie, natomiast wszyscy zainteresowani umiejętności te posiadają i dlatego też, nie mogli być przy wykonywaniu dzieła zastąpieni przez inne osoby.  

Odnośnie sposobu realizacji umów, odwołujący wskazał, że zainteresowani posiadali pełną swobodę jeśli chodzi o czas i metody wykonania dzieła i nie podlegali w tym zakresie nadzorowi czy kierownictwu zamawiającego (odwołującego) - ostatecznie znaczenie miało osiągnięcie określonego w umowie rezultatu. Odwołujący nie zgodził się przy tym
z odmiennym poglądem zaprezentowanym przez organ rentowy, że do prawidłowej realizacji zawartej umowy wystarczające było jedynie zachowanie przez wykonawcę standardów starannego działania, ponieważ samo jedynie staranne działanie, które jednak
nie doprowadziłoby (z jakiegokolwiek powodu) do powstania określonego w umowie dzieła, nie miałoby dla odwołującego, jako strony umowy, żadnego faktycznego znaczenia
i wartości. W związku z powyższym sporne umowy należy zakwalifikować jako umowy rezultatu, nie zaś umowy starannego działania. Ponadto, wykonane w ramach umów formy
i odlewy są możliwe do poddania testowi na istnienie wad fizycznych, co stanowi kolejny argument skłaniający ku ich kwalifikacji jako dzieł w rozumieniu przepisu art. 627 k.c.

W odpowiedzi na odwołania Zakład Ubezpieczeń Społecznych domagał się ich oddalenia, podnosząc argumenty wskazane w uzasadnieniu każdej z zaskarżonych decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. M. zawarł 1 lutego 2016 r. z Odlewnią (...) umowę zatytułowaną "Umowa o dzieło". Firma mieści się w miejscowości O.
i zatrudnia od 26-30 osób na podstawie umowy o pracę. Przed kontrolą przeprowadzoną przez organ rentowy zatrudniano pracowników również na podstawie umów o dzieło. Odlewnia działa od 1949 roku i jest firmą rodzinną. Początkowo wszystko wytwarzano ręcznie, natomiast z biegiem czasu została zautomatyzowana. Odlewy wykonywane są ręcznie. Odlewnia jest jedynym producentem mielników do kawy, pierzy oraz młynków.

Ubezpieczony M. M. – zgodnie z umową - miał wykonać 200 sztuk form piaskowych do 29 lutego 2016 r., a za wykonaną pracę miał otrzymać wynagrodzenie
w kwocie 5.000 zł. Na podstawie łączącej go umowy ubezpieczony wykonał mielidła do młynków do kawy oraz formy z piasku na koła do Kopalni, które były nietypowe – około 4 rodzaje (bo typowe produkuje maszyna ). Wynagrodzenie było uzależnione od ilości wykonanych elementów, ale mógł to robić w dowolnych godzinach. Czynności wykonywał na terenie zakładów odlewni, dysponując modelami tych kół i mielidełek oraz piaskiem do wykonania tych form, za pomocą własnych narzędzi (młotek, kielnia, ubijak). Elementy, które wykonywał były sprawdzane pod kątem wad fizycznych.

D. S. zawarł 2 lutego 2015 r. z Odlewnią (...) umowę zatytułowaną "Umowa o dzieło". Na jej podstawie zlecono mu oszlifowanie 300 sztuk odlewów do 31 marca 2015 r., ustalając wynagrodzenie na kwotę 7.000 zł. Po wykonaniu pracy wypłacono ubezpieczonemu wynagrodzenie zgodnie
z przedstawionym rachunkiem.

Obaj ubezpieczeni wykazali się doświadczeniem w wykonywaniu form, a D. S. zdolnościami we frezowaniu drogich metali i wykonywaniu elementów do pomp.

Dowód: umowy z rachunkami zawarte w aktach ubezpieczonych, zeznania zainteresowanego M. M. k. 99 a.s., zeznania odwołującego A. Z. k. 100 a.s. oraz nagranie
z rozprawy

Powyższych ustaleń faktycznych Sąd dokonał na podstawie dokumentów zawartych
w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (umowy o dzieło wraz z rachunkami) oraz
w aktach sądowych. Prawdziwość i wiarygodność dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron i nie budziła także wątpliwości Sądu. Nadto podstawę ustaleń stanowiły zeznania zainteresowanego M. M. oraz odwołującego się, które Sąd uznał za w pełni wiarygodne i zgodne z pozostałym materiałem dowodowym.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołania od decyzji dotyczących M. M. oraz D. S. zasługiwały na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt. 4 i art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 963 ze zm.), obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby świadczące pracę na podstawie umowy zlecenia albo innej umowy
o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia. Natomiast umowa o dzieło nie stanowi tytułu do objęcia obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi.

Nie ulega wątpliwości, że o tym, jaką umowę zawrzeć decydują same strony, zgodnie
z wynikającą z art. 353 ¹ k.c. zasadą swobody umów. Zasada ta polega przede wszystkim na możliwości wyboru przez strony rodzaju stosunku prawnego, który będzie je łączył. Dotyczy to także wykonywania stale i za wynagrodzeniem określonych czynności, a zatem stosunku prawnego określanego jako wykonywanie zatrudnienia w szerokim znaczeniu, ponieważ powszechnie przyjmuje się, że zatrudnienie może być wykonywane na podstawie stosunku cywilnoprawnego lub stosunku pracy. Należy zauważyć, że w systemie ubezpieczeń społecznych nie są rzadkie przypadki, w których nawet zgodnie nazwana przez strony umowa nie jest tą, która stanowi tytuł podlegania ubezpieczeniom społecznym, co potwierdza bogata judykatura Sądu Najwyższego.

Wskazać należy, że w myśl art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Istotne w umowie o dzieło jest dokładne określenie dzieła, które ma zostać wykonane, ponieważ nie może być wątpliwości, o jakie dzieło chodzi.

Umowa o dzieło zakłada przy tym swobodę i samodzielność w wykonywaniu dzieła,
a jednocześnie nietrwałość stosunku prawnego, ponieważ wykonanie dzieła ma charakter jednorazowy i jest zamknięte terminem wykonania. Przyjmuje się, że rezultat, o który umawiają się strony musi być z góry określony, mieć samoistny byt oraz być obiektywnie osiągalny i pewny. Wykonanie dzieła najczęściej przybiera postać wytworzenia rzeczy, czy też dokonania zmian w rzeczy już istniejącej (naprawienie, przerobienie, uzupełnienie). Tego

rodzaju postacie dzieła są rezultatami materialnymi umowy zawartej między stronami, weryfikowalnymi ze względu na istnienie wad (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia
3 listopada 1999 r., sygn. akt IV CKN 152/00, OSNC 2001, nr 4, poz. 63).

Podnieść należy, że zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 2012 r., (sygn. II UK 70/12, publikowane w LEX nr 1318380), „wykonanie określonej czynności (szeregu powtarzających się czynności), bez względu na to, jaki rezultat czynność ta przyniesie, jest cechą charakterystyczną zarówno dla umów zlecenia (jeśli chodzi
o czynności prawne - art. 734 § 1 k.c.), jak i dla umów o świadczenie usług nieuregulowanych innymi przepisami (jeśli chodzi o czynności faktyczne - art. 750 k.c.).
W odróżnieniu od umowy o dzieło, przyjmujący zamówienie w umowie zlecenia (umowie
o świadczenie usług) nie bierze zatem na siebie ryzyka pomyślnego wyniku spełnianej czynności, a jego odpowiedzialność za właściwe wykonanie umowy oparta jest na zasadzie starannego działania (art. 355 § 1 k.c.), podczas gdy odpowiedzialność strony przyjmującej zamówienie w umowie o dzieło niewątpliwie jest odpowiedzialnością za rezultat.”

Odnosząc powyższe uregulowania i rozważania do realiów niniejszej sprawy podnieść należy, że Sąd po przeprowadzeniu postępowania dowodowego uznał, że umowy łączące M. M. oraz D. S. ze stroną odwołującą się nosiły cechy umów o dzieło. Podnieść przy tym należy, że przedmiotowe dzieła, czyli formy piaskowe oraz odlewy stanowiły rezultat specjalistycznych umiejętności obu zainteresowanych, którzy
dysponowali wiedzą oraz doświadczeniem technicznym. Praca wykonana przez M. M. oraz D. S. zmierzała do uzyskania konkretnego rezultatu, a nadto była weryfikowalna pod względem wad fizycznych. Ponadto zainteresowani posiadali szeroką swobodę, jeśli chodzi o czas i metody wykonywania dzieła i nie podlegali w tym zakresie nadzorowi czy kierownictwu odwołującego.

Zważywszy na powyższe należy uznać, że odwołującego oraz każdego
z ubezpieczonych: M. M. oraz D. S. łączyły w spornych okresach umowy o dzieło, a nie umowy o świadczenie usług.

Z tych względów, na podstawie powołanych przepisów oraz na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd orzekł jak w pkt I i II sentencji wyroku.

Z uwagi na cofnięcie odwołania dotyczącego ubezpieczonego P. T. przez pełnomocnika odwołującego na rozprawie w dniu 3 grudnia 2018 r. Sąd w punkcie III umorzył postępowanie w tym zakresie na podstawie art. 355 §1 k.p.c. (przyjmując, że ubezpieczony wyraził zgodę na cofnięcie odwołania, skoro w przepisanym terminie – stosownie do skutecznie doręczonego wezwania – nie zajął stanowiska ).

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie IV wyroku, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania określoną w art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804), mając na uwadze ilość spraw połączonych do wspólnego rozpoznania.