Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędzia SO Tomasz Pawlik

Sędzia SO Magdalena Balion-Hajduk

Protokolant Aldona Kocięcka

po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2019 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa R. S.

przeciwko Česka P.'ovna A. S. w P. Oddział w Polsce

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w T. G.

z dnia 27 marca 2018 r., sygn. akt I C 630/16

oddala apelację.

SSO Magdalena Balion-Hajduk SSO Leszek Dąbek SSO Tomasz Pawlik

Sygn. akt III Ca 1607/18

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w T. G. w wyroku z dnia 27 03 2018r. zasądził

od pozwanej Česka P.'ovna A. S. w P. Oddział w Polsce na rzecz powoda R. S.: zadośćuczynienie i odszkodowanie odpowiednio w kwotach: 4.000zł i 770zł, ustawowe odsetki od tych kwot od dnia 23 08 2015r. do dnia 31 12 2015r.

i ustawowe odsetki za opóźnienie od dnia 1 01 2016r. oraz orzekł o kosztach procesu

i nieuiszczonych kosztach sądowych.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia, przywołał regulacje: art. 444 k.c., art. 445 k.c. Następnie dokonał oceny poczynionych ustaleń i w jej wyniku stwierdził,

że zakres doznanego przez pozwanego uszczerbku na zdrowiu, zakres doznanych obrażeń

w wyniku wypadku, zakres związanych z tym cierpień w sferze fizycznej, jak również psychicznej, uzasadnia przyznanie zadośćuczynienia w łącznej kwocie 5.000zł (4.000zł zasądzonegow niniejszym postępowaniu i 1.000zł przyznanego przez pozwaną w toku postępowania likwidacyjnego) oraz oddalenie żądania w pozostałym zakresie. Wskazał,

że obowiązek kompensaty kosztów obejmuje wszelkie koszty wywołane uszkodzeniem ciała

i rozstrojem zdrowia, tj. wszelkie niezbędne i celowe wydatki, bez względu na to czy podjęte działanie przyniosły poprawę zdrowia. Stwierdził, że powód w następstwie wypadku poniósł koszty wizyt lekarskich i badań w łącznej kwocie 890zł. Wziął pod uwagę, że pozwana wypłaciła mu z tego tytułu jedynie kwotę 120zł i w zakresie różnicy pomiędzy tymi kwotami uznał w tej części powództwo za uzasadnione.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie się pozwanej w zapłacie zasądzonego zadość-uczynienia i odszkodowania orzekał na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c., a o kosztach procesu orzekała stosując regulację o art. 100 k.p.c.

Orzeczenie zaskarżyła pozwana Česka P.'ovna A. S.

w P. Oddział w Polsce w części zasądzającej zadośćuczynienie w kwocie ponad 1.000zł (3.000zł) oraz w części orzekającej o kosztach procesu.

Wnosiła o jego zmianę poprzez oddalenie powództwa w zaskarżonej części oraz zasądzenie na jej rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu za obie instancje.

Zarzuciła, że przy konstruowaniu podstawy faktycznej orzeczenia naruszono regulację

art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów oraz brak wszechstronnego rozważenia zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz na do-konaniu oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie w sposób sprzeczny z zasa-dami logiki i doświadczenia życiowego, co skutkowało błędnym bo zawyżonym ustaleniem rozmiaru krzywdy doznanej przez powoda w wyniku „zdarzenia”.

Ponadto zarzucała, że przy ferowaniu wyroku naruszono prawo materialne, regulację art. 445 § 1 k.c. w związku z art. 444 § 1 k.c. w związku z art. 6 k.c. poprzez nieodpowiednią ocenę przyjętych kryteriów ustalania wysokości zadośćuczynienia w odniesieniu do ustalonej podstawy faktycznej rozstrzygnięcia oraz błędna ocenę doznanej przez pozwanego krzywdy, co skutkowało uznaniem, że odpowiednią kwotą zadośćuczynienia jest kwota 5.000zł, podczas, gdy kwota ta jest rażąco zawyżona i nieadekwatna do rozmiaru krzywdy doznanej przez powoda.

Sąd Odwoławczy ustalił i zważył co następuje:

Sąd pierwszej instancji prawidłowo zakwalifikował roszczenia powoda przyjmując, że mają one źródło w łączącej pozwaną ze sprawcą wypadku umowie ubezpie-czenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów oraz w reżimie odpowiedzialności deliktowej za szkodę, a następnie w sposób prawidłowy rozpoznał sprawę.

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną orzeczenie w części dotyczą okoliczności bezspornych pomiędzy stronami, a w pozostałym zakresie mają podstawę w wiarygodnych informacjach zawartych we wskazanych w uzasadnieniu za-skarżonego orzeczenia źródłach dowodowych.

Skarżąca w ramach zawartego w apelacji zarzutu dotyczącego skonstruowanej przez Sąd pierwszej instancji podstawy faktycznej powództwa w istocie kwestionuje dokonaną przez ten Sąd ocenę prawną ustalonego zadośćuczynienia (jego nieadekwatność

do doznanej przez powoda krzywdy).

Z tej przyczyny tylko werbalnie odnosi się on do podstawy faktycznej orzeczenia

i jako taki nie ma wpływu na powyższą ocenę.

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sąd pierwszej instancji .

W zakresie objętym zaskarżeniem dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego jest prawidłowa.

Odpowiedzialność pozwanej za skutki przedmiotowego wypadku drogowego

nie była negowana w toku postępowania.

Ma ona źródło w regulacji art. 415 k.c. w związku z art. 436 § 1 k.c. i postano-wieniach zawartej przez pozwaną ze sprawcą wypadku umowy ubezpieczenia odpowie-dzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku

z ruchem tych pojazdów oraz w regulacji art. 822 § 4 k.c. uprawniającej powódkę

do dochodzenia roszczeń bezpośrednio od pozwanego zakładu ubezpieczeń.

Na zasadach ogólnych rodzi ona po stronie pozwanej obowiązek zapłaty poszkodowanemu w wypadku drogowym odszkodowania, w tym na mocy art. 445 k.c. zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Stosownie do utrwalonego poglądu prawnego ma ono przede wszystkim charakter kompensacyjny i jego wysokość musi przedstawiać ekonomiczną wartość

lecz równocześnie nie może być nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa oraz powinna być utrzymana w rozsądnych granicach (np. wyrok SN z dn. 26 02 1962r. 4 CR 902/61, OSNCP 1963r. nr 5, poz. 107; wyrok z dn. 24 06 1965r.. I PR 203/65, OSPiKA 1966r. poz. 92), a Sąd odwoławczy jest uprawniony do jego skorygowania tylko w przypadku, gdy jest ono oczywiście nieadekwatne do doznanej przez poszkodowanego krzywdy (wyrok SN z dn. 30 10 2003r. IV CK 151/02, wyrok z 7 11 2003r. V CK 110/03).

Zgodnie z niekwestionowanymi w apelacji ustaleniami, powód w wypadku doznał stłuczenia i skręcenie odcinka lędźwiowego, stłuczenia: odcinka piersiowego kręgosłupa, lewego kolana, głowy, miednicy i kolana lewego. Bezpośrednio po wypadku sygnalizował ból w okolicy klatki piersiowej i pleców oraz promieniujący ból w kolanie lewym, który z czasem się nasilał. W następstwie wypadku przebywał na zwolnieniu lekarskim przez ponad 2 miesiąca. Doznana w wypadku kontuzja kręgosłupa wykluczyła go z treningów (przed wypadkiem przez 20 lat intensywnie trenował w zawansowanych grupach sztuki walki, w pracy był instruktorem techniki i taktyki interwencji). Podupadł na zdrowiu psychicznym i zaczął się kłócić z żoną, co doprowadzało do awantur. Przechodził rehabilitację. Pomimo tego w odcinku piersiowym kręgosłupa w dalszym ciągu odczuwa bóle, a „odcinek szyjny w dalszym ciągu czuje, po basenie jest ulga”. Od czasu do czasu,

żeby pójść do pracy zmuszony jest zażywać środki przeciwbólowe”.

W tej sytuacji ustalone przez Sąd Rejonowy zadośćuczynienie za doznaną przez powoda krzywdę w wyniku przedmiotowego wypadku drogowego w kwocie 5.000zł realizuje wskazane powyżej postulaty oraz co należy podkreślić - wbrew temu co zarzuca apelacja – jego wysokości nie odbiega od wysokości zasądzanych zadośćuczynień za podo-bne krzywdy (wprost przeciwnie jest od nich niższe).

Nie jest ono zatem oczywiście nieadekwatne do doznanej przez powoda krzywdy, co czyni apelacje pozwanej bezzasadną w rozumieniu art. 385 k.p.c. a to zgodnie z zawartą

w nim regulacją prowadziło do jej oddalenia.

Reasumując apelacja pozwanej jest bezzasadna i dlatego oddalono ją na mocy regulacji art. 385 k.p.c.

SSO Magdalena Balion-Hajduk SSO Leszek Dąbek SSO Tomasz Pawlik