Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 26 września 2019 roku

Sąd Rejonowy I Wydział Cywilny w G. w składzie :

Przewodniczący: SSR Janusz Supiński

Protokolant: Katarzyna Kucharska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17.09.2019r. sprawy

z wniosku A. K. (1)

z udziałem R. K.

o podział majątku

postanawia:

I.  Dokonać podziału majątku dorobkowego zgromadzonego w trakcie trwania ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej wnioskodawczyni A. K. (1) i uczestnika postępowania R. K., w skład którego to majątku wchodzi;

1.  Lokal mieszkalny stanowiący odrębna nieruchomość położony w miejscowości (...)/5 gmina G. o powierzchni użytkowej 68,28 m ² wraz z udziałem w elementach wspólnych budynku i udziałem we współużytkowaniu wieczystym działki gruntu pod budynkiem do (...) części, zapisany w księdze wieczystej nr (...) o wartości 146.680 zł;

2.  Udział do 9/100 części we współwłasności zabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości B. gmina G. o powierzchni 0, 0367 ha oznaczonej numerem geodezyjnym (...), zapisanej w księdze wieczystej nr (...) o wartości 16.360 zł;

3.  Nieruchomość gruntowa położona w miejscowości W. gmina G. o powierzchni 0,1118 ha oznaczona numerem geodezyjnym (...), zapisana w księdze wieczystej nr (...) o wartości 70.380 zł;

4.  Prawo użytkowania działki ogrodowej nr (...) położonej w obrębie Rodzinnych O. Działkowych (...) w B. wraz z nakładami poczynionymi na tej działce o wartości 76.840 zł;

5.  Lodówka m-ki B.;

6.  Kuchenka gazowa m-ki I.;

7.  Mikrofalówka m-ki Z.;

8.  Łóżko podwójne;

9.  Stół drewniany;

10.  Krzesło tapicerowane szt. 4;

11.  Sofa skórzana podwójna;

12.  Telewizor m-ki S.;

13.  Komputer stacjonarny – zestaw z monitorem, klawiaturą i drukarką;

14.  Środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym prowadzonym dla wnioskodawczyni w (...) SA w W. nr (...) w wysokości 6.045,77 zł;

15.  Środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym prowadzonym dla wnioskodawczyni w (...) Bank SA w W. nr (...) w wysokości 1.327,60 zł;

16.  Środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym prowadzonym dla uczestnika postępowania w (...) SA w W. nr (...) w wysokości 102,78 zł;

17.  Wierzytelność wobec E. i T. małż. K. z tytułu nakładów poczynionych przez zainteresowanych na działkę ogrodową nr (...) położoną w obrębie Rodzinnych O. Działkowych (...) w B. w postaci prac przy przebudowie domku w wysokości 75.190 zł

w ten sposób, że:

a)  przyznać na wyłączną rzecz wnioskodawczyni A. K. (1) przedmioty wymienione w pkt I.3 – I.4 oraz środki finansowe opisane w pkt I.14 – I.15;

b)  przyznać na wyłączną rzecz uczestnika postępowania R. K. przedmioty wymienione w pkt I.1 – I.2, I.5 - I.13 oraz środki finansowe opisane w pkt I.16 i wierzytelność opisaną w pkt I.17.

II.  Zasądzić od uczestnika postępowania R. K. na rzecz wnioskodawczyni A. K. (1) kwotę 59.129,83 (pięćdziesiąt dziewięć tysięcy sto dwadzieścia dziewięć 83/100) złotych tytułem dopłaty oraz rozliczenia pożytków, uzyskanych przez uczestnika postępowania z wynajmu domku na działce ogrodowej nr (...), płatną w terminie 90 dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek zwłoki w płatności.

III.  Ustalić wartość przedmiotu podziału majątku na kwotę 373.405,91 złotych.

IV.  Znieść wzajemnie między zainteresowanymi koszty postępowania.

V.  Zasądzić od Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Giżycku) na rzecz adwokata B. N. kwotę 4.428,00 złotych tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną uczestnikowi postępowania z urzędu, w tym kwotę 828,00 zł tytułem podatku VAT, należnego od przyznanego wynagrodzenia.

Sygn. akt I Ns 193/18

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni – A. K. (1) – wniosła o dokonanie podziału majątku dorobkowego, zgromadzonego w trakcie trwania ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej wnioskodawcy z uczestnikiem postępowania R. K., w skład którego to majątku wchodzą nieruchomości, położone w B. gmina G. i W. gmina G., szereg ruchomości, nakłady i pożytki związane z działkami ogrodowymi nr (...) w ROD (...).

Uczestnik postępowania – R. K. – nie oponował przeciwko dokonaniu podziału majątku dorobkowego, potwierdził skład nieruchomych elementów majątku wspólnego, kwestionując jednocześnie zakres nakładów poczynionych przez strony na działki ogrodowe i wysokość osiąganych pożytków z wynajmu domków, położonych na spornych działkach ogrodowych.

W toku postępowania wnioskodawczyni złożyła oświadczenie o zrzeczeniu się na rzecz uczestnika postępowania ruchomych składników majątku dorobkowego (k 292).

Sąd Rejonowy ustalił co następuje:

W dniu 31.08.1996r. zainteresowani – A. K. (1) i R. K. – zawarli związek małżeński, zaś wyrokiem z dnia 28.07.2017r. Sąd Rejonowy w Giżycku w sprawie III RC 333/16 ustanowił z dniem 28.07.2017r. rozdzielność majątkową małżeńską pomiędzy zainteresowanymi.

dowód: wyrok k 120 akt III RC 333/16 SR w Giżycku

W skład majątku dorobkowego zainteresowanych, zgromadzonego w trakcie trwania ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej wchodzi:

18.  Lokal mieszkalny stanowiący odrębna nieruchomość położony w miejscowości (...)/5 gmina G. o powierzchni użytkowej 68,28 m ² wraz z udziałem w elementach wspólnych budynku i udziałem we współużytkowaniu wieczystym działki gruntu pod budynkiem do (...) części, zapisany w księdze wieczystej nr (...) o wartości 146.680 zł;

19.  Udział do 9/100 części we współwłasności zabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości B. gmina G. o powierzchni 0, 0367 ha oznaczonej numerem geodezyjnym (...), zapisanej w księdze wieczystej nr (...) o wartości 16.360 zł;

20.  Nieruchomość gruntowa położona w miejscowości W. gmina G. o powierzchni 0,1118 ha oznaczona numerem geodezyjnym (...), zapisana w księdze wieczystej nr (...) o wartości 70.380 zł;

21.  Prawo użytkowania działki ogrodowej nr (...) położonej w obrębie Rodzinnych O. Działkowych (...) w B. wraz z nakładami poczynionymi na tej działce o wartości 76.840 zł;

22.  Lodówka m-ki B.;

23.  Kuchenka gazowa m-ki I.;

24.  Mikrofalówka m-ki Z.;

25.  Łóżko podwójne;

26.  Stół drewniany;

27.  Krzesło tapicerowane szt. 4;

28.  Sofa skórzana podwójna;

29.  Telewizor m-ki S.;

30.  Komputer stacjonarny – zestaw z monitorem, klawiaturą i drukarką;

31.  Środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym prowadzonym dla wnioskodawczyni w (...) SA w W. nr (...) w wysokości 6.045,77 zł;

32.  Środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym prowadzonym dla wnioskodawczyni w (...) Bank SA w W. nr (...) w wysokości 1.327,60 zł;

33.  Środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym prowadzonym dla uczestnika postępowania w (...) SA w W. nr (...) w wysokości 102,78 zł;

34.  Wierzytelność wobec E. i T. małż. K. z tytułu nakładów poczynionych przez zainteresowanych na działkę ogrodową nr (...) położoną w obrębie Rodzinnych O. Działkowych (...) w B. w postaci prac przy przebudowie domku w wysokości 75.190 zł.

dowód : zeznania wnioskodawczyni k 85, 292

zeznania uczestnika postępowania k 85, 292

zeznania świadka M. N. k 222

zeznania świadka P. S. k 222

zeznania świadka R. W. k 222

zeznania świadka T. K. k 222

zeznania świadka T. S. k 378

informacja k 211, 217

opinia k 226-281

W trakcie trwania ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej (tj. w dniu 04.05.2009r.) zainteresowani zaciągnęli w banku (...) SA Oddział w G. (obecnie (...) SA w W.) umowę kredytową nr (...), uzyskując środki na zakup nieruchomości we W., a której zabezpieczeniem było ustanowienie hipoteki na nieruchomości położonej w miejscowości W. gmina G.. Zadłużenie z tytułu w/w umowy kredytowej wynosiło na dzień 28.07.2017r. 19.520,24 zł.

dowód: zeznania wnioskodawczyni k 85, 292

zeznania uczestnika postępowania k 85, 292

odpis kw k 106

informacja k 211

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Bezspornym w sprawie jest przede wszystkim okres obowiązywania w związku małżeńskim zainteresowanych ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, co wprost wynika i ze zgodnych twierdzeń stron i przede wszystkim z treści dokumentów, znajdujących się w aktach sprawy.

Twierdzenia zainteresowanych, zeznania świadków M. N., P. S., R. W., T. K., T.S. oraz dokumenty, zalegające w aktach umożliwiają też stwierdzenie, iż bezspornym jest określony powyżej skład nieruchomego majątku wspólnego, zestawienie ruchomości wspólnych, ilość środków pieniężnych, zgromadzonych na rachunkach bankowych prowadzonych dla zainteresowanych, wreszcie prawo użytkowania działki ogrodowej nr (...) położonej w obrębie Rodzinnych O. Działkowych (...) w B. wraz z nakładami poczynionymi na tej działce. Dostrzegając korelację zeznań stron z treścią owych dokumentów (odpisy kw, informacje bankowe, informacje z ROD (...), odpisy faktur itd.) oraz ich zgodność z zasadami logiki i doświadczenia życiowego Sąd przyznał powyższym zeznaniom (w omawianym zakresie) przymiot wiarygodności i stanął na stanowisku, że mogą one stanowić podwalinę orzeczenia w niniejszej sprawie.

Kolejną, ostatecznie również bezsporną kwestią jest wartość składników majątku dorobkowego zainteresowanych. Wprawdzie bowiem stanowiska stron w tym zakresie były początkowo rozbieżne, to jednak treść opinii biegłego z zakresu szacowania nieruchomości M.D., nie kwestionowana przez zainteresowanych pozwoliła na ustalenie owej wartości, a brak zastrzeżeń do opinii zdaje się wskazywać na akceptację stron odnośnie przedmiotowych wartości. Mając na uwadze, że strony nie podważały opinii biegłego M. D. i jednocześnie Sąd, działający z urzędu, również nie doszukał się luk logicznych w rozumowaniu biegłego, sprawia, że opinii biegłego M. D. można przypisać cechy rzetelności, fachowości i bezstronności, uprawniające do uwzględnienia owego opracowania specjalistycznego przy formułowaniu orzeczenia końcowego w sprawie.

Wreszcie, bezspornym zdaje się być fakt krótkoterminowego wynajmowania turystom przez zainteresowanych domku, położonego na działce nr (...) w ROD (...) w B. i uzyskiwania z tego tytułu dochodów. Sam fakt wynajmowania w/w domku został potwierdzony i przez samych zainteresowanych i przez świadków M. N., P. S., R. W., T. K., T.S.. Omawiany proceder wynika też wprost z przedstawionych przez wnioskodawczynię wydruków z portali internetowych i potwierdzeń przelewów zaliczek, dokonywanych przez rzeczonych turystów.

Będąc przy pożytkach, osiąganych przez zainteresowanych z tytułu wynajmu domku na działce nr (...) trzeba też wspomnieć, iż do grudnia 2016 roku, kiedy to wnioskodawczyni wyprowadziła się ze wspólnego mieszkania, wynajmem przedmiotowego domku zajmowały się obie strony i obie też strony czerpały z tego tytułu dochody. Po wyprowadzeniu się wnioskodawczyni z siedliska domowego, wynajmem domku na działce nr (...) zajął się wyłącznie uczestnik postępowania i on też wyłącznie uzyskiwał dochody z tego tytułu. Kwestia dochodów osiąganych przez uczestnika z racji prowadzenia omawianej działalności była zresztą kwestią sporną w toku postępowania. Wnioskodawczyni bowiem domagała się rozliczenia dochodów, osiągniętych przez uczestnika postępowania z wynajmu obu domków (tj. na działce nr (...)) za lata 2017-2019 i to w oparciu o dane, zaprezentowane przez A. K. z roku 2016. O domku na działce nr (...) i samej działce nr (...) będzie jeszcze mowa poniżej. Tym niemniej – co do wysokości dochodów z wynajmu domku na działce nr (...), to wskazać trzeba, że wnioskodawczyni nie wykazała w sposób wiarygodny wysokości dochodów, uzyskanych przez obojga zainteresowanych w roku 2016, nie wspominając już o udowodnieniu dochodów uczestnika postępowania z tego tytułu w latach 2017, 2018 i 2019. Będąc bowiem przy nakładach, podlegających rozliczeniu w postępowaniu o podział majątku dorobkowego, należy dostrzec punkt wyjściowy i wskazać, że o ile ustalenie składu i wartości majątku dorobkowego stron jest obowiązkiem Sądu, o tyle kwestia nakładów z majątku wspólnego na majątki odrębne oraz z majątków odrębnych na majątek wspólny, wysokość pożytków osiągniętych przez poszczególnych zainteresowanych z majątku wspólnego pozostaje w gestii zainteresowanych i ich inicjatywy dowodowej. Wynika to z poddania tego zagadnienia reżimowi dowodowemu, określonemu w art. 6 kc z jednoczesnym określeniem skutków bierności dowodowej w postaci nieuwzględnienia w rozliczeniach zgłaszanych nakładów.

W realiach niniejszej sprawy, wnioskodawczyni przedstawiła szereg wydruków zawierających korespondencję SMS z osobami rezerwującymi pobyty w domkach, potwierdzających dokonywanie przelewów opłat rezerwacyjnych za domki, zawierających ofertę wynajmu domków i na tej podstawie dokonała wyliczenia, że domek na działce nr (...) był wynajęty w roku 2016 przez okres 50 dni, a cena wynajmu wynosiła 200 zł/dobę. Pierwszym i podstawowym błędem wyliczeń wnioskodawczyni, dostrzeżonym przez Sąd był brak jakiegokolwiek wskazania, wyliczenia i wykazania kosztów, poniesionych przez zainteresowanych w roku 2016, a związanych z wynajmem domków (koszty zużytej energii elektrycznej, wody, odprowadzenia ścieków, koszty sprzątania, dokonywania napraw, uiszczonych podatków, opłat klimatycznych itp.). Przyjmując zatem nawet za wiarygodne wyliczenia wnioskodawczyni, stwierdzić należy, że mogły to być przychody z tytułu wynajmu domku, a nie dochody. Tymczasem rozliczeniu podlegać mogły dochody, uzyskane z wynajmu domku, a nie całościowy obrót. Drugą kwestią była sama rzetelność wyliczeń wnioskodawczyni. Zauważyć bowiem trzeba, że zawarcie w ofercie wynajmu domku ceny za dobę w wysokości 200 zł nie oznacza automatycznego uzyskania takiej ceny i to tym bardziej zważywszy, że już w samej ofercie zawarta jest możliwość negocjacji ceny. Co więcej – nawet dokonanie przez potencjalnego najemcę opłaty rezerwacyjnej, stanowiącej wszak jakiś ułamek opłaty końcowej, nie stanowi dowodu na to, że wynajmujący uzyskał ostatecznie całą należność za wynajem domku. Nie trzeba daleko szukać, by dostrzec, że niejednokrotnie turyści, już po wpłaceniu opłaty rezerwacyjnej, rezygnują z przyjazdu lub zmieniają okres pobytu, co w sposób dość jednoznaczny wpływa na wysokość dochodów, uzyskiwanych przez wynajmującego. To wszystko sprawia, że wyliczenia wnioskodawczyni co do wysokości dochodu, uzyskanego przez zainteresowanych w roku 2016 z wynajmu domku na działce nr (...) – jako obarczone niedopuszczalnie dużym błędem metodycznym oraz obliczeniowym - nie mogły zostać bezkrytycznie zaakceptowane jako podstawa rozliczenia nakładów uzyskanych przez uczestnika postępowania w latach 2017-2019 i to tym bardziej zważywszy, iż w dziedzinie wynajmu lokali turystycznych i szerzej turystyce kolejne lata nie są podobne do siebie. Jak powszechnie wiadomo, branża turystyczna podlega znacznym rocznym wahaniom z uwagi na pogodę lub jej brak, modę na poszczególne kierunki wyjazdowe, pojawianie się i znikanie atrakcji, imprez, zdarzeń, wywołujących zwiększenie lub zmniejszenie napływu turystów w poszczególnych lokalizacjach. Co więcej – również aktywność i rzutkość osób wynajmujących obiekty turystyczne ma niebagatelny wpływ na osiągane przychody i w efekcie końcowym osiągane dochody. W ramach niniejszej sprawy wnioskodawczyni poprzestała na złożeniu swoich wyliczeń za rok 2016 i w żaden sposób nie wykazała, a nawet nie usiłowała wykazywać, że lata 2017-2019 były podobne do roku 2016. W efekcie powyższych rozważań Sąd – dokonując rozliczenia pożytków z wynajmu domku na działce nr (...) nie mógł opierać się na wyliczeniach wnioskodawczyni, natomiast mógł (i tak też uczynił) oprzeć się na twierdzeniach uczestnika postępowania, który w piśmie na k 199 przyznał, że w latach 2017 – 18 uzyskiwał dochody z wynajmu domku na działce nr (...) w wysokości 5.000 zł rocznie. Taką też wysokość dochodu Sąd uwzględnił przy dokonywaniu rozliczenia pomiędzy zainteresowanymi, ustalając, że uczestnik postępowania winien zwrócić wnioskodawczyni kwotę 7.500 zł tytułem rozliczenia jej udziału w pożytkach osiągniętych z tytułu wynajmu domku na działce nr (...) w latach 2017-2019 (5.000zł x 3 : 2 = 7.500 zł).

Przechodząc do kwestii spornych niniejszej sprawy wskazać należy przede wszystkim na zagadnienie działki ogrodowej nr (...) w ROD (...) w B. i związane z nią twierdzenia oraz roszczenia zainteresowanych. Z jednej bowiem strony wnioskodawczyni twierdziła, że działka ta została zakupiona przez zainteresowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej i wówczas też zostały poczynione na tej działce nakłady w postaci rozbudowy domku (ze środków stron). Wnioskodawczyni twierdziła dalej, że domek ten był przez strony, do roku 2016 włącznie, wynajmowany turystom, a następnie ów obiekt był wynajmowany turystom przez uczestnika, czego skutkiem było osiąganie przez uczestnika postępowania dochodów z wynajmu za lata 2017-2019, a które to pożytki powinny być rozliczone w niniejszym postępowaniu. Z drugiej zaś strony uczestnik postępowania podnosił, że działka należy do jego rodziców, koszty rozbudowy domku ponieśli w całości rodzice uczestnika, zaś wynajmem domku zajmuje się matka uczestnika T. K.. W efekcie uczestnik kwestionował zasadność dokonywania jakichkolwiek rozliczeń z tytułu nakładów i pożytków na (z) działkę (działki) nr 150.

Pochylając się nad powyższą kwestią należy w pierwszej kolejności wskazać na podstawę formalnoprawną funkcjonowania działek ogrodowych w ramach rodzinnych ogrodów działkowych. Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (tj. Dz.U. z 2017 r. poz. 2176) ustanowienie prawa do działki następuje na podstawie umowy dzierżawy działkowej. Z kolei wygaśnięcie prawa do działki, zgodnie z art. 35 pkt 1 w/w ustawy następuje z chwilą rozwiązania umowy za zgodą obu stron albo upływu terminu wypowiedzenia. Wracając do działki nr (...) należy zatem stwierdzić, że poprzedni działkowiec – świadek T. S. (2) zrzekł się formalnie prawa do w/w działki, a zarząd ROD (...) na to zrzeczenie wyraził zgodę. Następnie w miejsce dotychczasowego działkowca wstąpili rodzice uczestnika postępowania E. i T. małż. K., uzyskując stosowną decyzję zarządu ROD i przejmując działkę w stanie z istniejącym domkiem. Wynika to wprost z dokumentów, zaliczonych do dowodów niniejszej sprawy, w szczególności decyzji przydziału działki z 20.04.2011r. (k 201) oraz z treści przepisów art. 28 ust. 5 oraz art. 30 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (tj. Dz.U. z 2017 r. poz. 2176) i art. 676 kc w zw. z art. 694 kc przy jednoczesnym dostrzeżeniu pozostawienia nasadzeń i altany przez ustępującego T. S. (2) na spornej działce i braku jakiejkolwiek decyzji zarządu ROD w tym zakresie. Powyższe implikuje konstatację, że prawo do działki nr (...) nabyli w sposób prawidłowy E. i T. małż. K., obejmując ów grunt wraz ze znajdującymi się na nim nasadzeniami oraz altaną.

W tym miejscu należy jeszcze dostrzec praktykę funkcjonowania rodzinnych ogrodów działkowych, odbiegającą nieco od reguł formalnych, a polegającą na tym, że zmiana działkowców odbywa się za porozumieniem trójstronnym: ustępujący działkowiec, po uzgodnieniu ze swoim następcą i uzyskaniu od owego następcy gratyfikacji finansowej, wskazuje zarządowi ROD osobę następcy, a zarząd ROD przydziela takiemu następcy działkę ustępującego, nie zajmując się już kwestią stanu zagospodarowania owej działki (nasadzeniami, zabudowaniami itp.). Analiza dowodów zgromadzonych w niniejszej sprawie wskazuje, że ustępujący T. S. (2) „sprzedał” działkę nr (...) stronom, czyli A. i R. małż. K., ale zarząd ROD (...) działkę nr (...) przyznał rodzicom uczestnika czyli E. i T. małż. K.. Wynika to wprost z zeznań wnioskodawczyni oraz zeznań świadków M. N., P. S., R. W., i przede wszystkim T.S.. Mając na uwadze fakt, że zeznania wnioskodawczyni oraz wskazanych świadków są współbrzmiące i zgodne z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego Sąd dał im wiarę. Jednocześnie Sąd nie przyznał przymiotu wiarygodności zeznaniom świadka T. K., a to wobec jaskrawej sprzeczności tych zeznań z zeznaniami pozostałych świadków. Przede wszystkim jednak T. K. kategorycznie twierdziła, że przejęła od T. S. działkę nr (...) pod tytułem darmym, czemu stanowczo zaprzeczył główny zainteresowany czyli świadek T. S.. Mając na uwadze, że świadek T. S. nie miał żadnego interesu w podawaniu nieprawdziwych okoliczności, zaś świadek T. K. była żywo zainteresowana wynikiem postępowania i mijała się z prawdą w wielu innych aspektach, o czym będzie jeszcze mowa, Sąd uznał, że zeznania T. K. w omawianej materii nie zasługują na uwzględnienie. Sam jednak fakt, że zainteresowani A. i R. K. zapłacili T. S. (2) jakąś kwotę „odstępnego” nie zmienia statusu prawnego działki nr (...) oraz znajdujących się na niej nasadzeń i altany, a mianowicie tego, że osobami uprawnionymi do działki wraz z domkiem byli E. i T. małż. K.. W tym miejscu podkreślić jeszcze należy, że kwota, jaką strony zapłaciły świadkowi T. S. nie została w toku postępowania ostatecznie wiarygodnie ustalona. Wprawdzie bowiem wnioskodawczyni operowała konkretną kwotą, ale owe twierdzenia nie znalazły żadnego potwierdzenia w innych dowodach, w ty w szczególności w zeznaniach świadka T. S.. Jakkolwiek świadek ten potwierdził otrzymanie od stron pieniędzy za działkę, to jednocześnie nie wskazał wysokości owych środków finansowych.

Kolejnym zagadnieniem, niezbędnym do omówienia, jest rozbudowa domku, położonego na działce nr (...). Sam fakt dokonania takiej rozbudowy, już po przejęciu działki przez E. i T. małż. K., nie był przedmiotem sporu pomiędzy zainteresowanymi. W kręgu odmiennych stanowisk stron pozostawał jedynie sposób finansowania prac przy rozbudowie rzeczonego domku – wnioskodawczyni twierdziła bowiem, że prace te zostały sfinansowane w całości przez strony z ich majątku dorobkowego, uczestnik postępowania zaś podnosił, że środki pieniężne wydatkowane na ten cel pochodziły od jego rodziców, czyli E. i T. małż. K.. Zajmując się rozstrzygnięciem zdiagnozowanego zakresu sporu Sąd dostrzegł przede wszystkim zeznania świadków M. N., P. S., R. W., T.S., którzy jednoznacznie podali, że o ile roboty przy rozbudowie obiektu wykonywali przeważnie sami zainteresowani przy niewielkiej pomocy osób trzecich (np. ojciec uczestnika postępowania pomagał w pracach hydraulicznych), o tyle materiały budowlane kupowała wnioskodawczyni. Na uwagę zasługuje przy tym bezsporny fakt, że w owym czasie wnioskodawczyni pracowała w firmie świadka M. N., czyli hurtowni materiałów budowlanych i uzyskiwała w związku z tym – jak pracownik - upusty i rabaty na kupowane materiały. Na uwagę zasługuje również to, że wnioskodawczyni płaciła ze materiały, nabywane w hurtowni świadka M. N. w ten sposób, że częściowo należności regulowała gotówką, a częściowo należności były potrącane z wynagrodzenia wnioskodawczyni za pracę w w/w firmie (...).N.. Taki sposób zapłaty za materiały budowlane potwierdził jednoznacznie świadek P. S., który w tym samym czasie pracował w firmie (...).N. w charakterze sprzedawcy ds. handlu, a zatem był osobą posiadającą wiedzę i o samej sprzedaży materiałów i o sposobie zapłaty za te materiały. Taki sposób zapłaty potwierdził też świadek M. N., który dodał, że momentami jego firma kredytowała wnioskodawczynię. W takiej sytuacji Sąd uznał, że co do kwot, potrącanych z wynagrodzenia wnioskodawczyni za pracę w ramach rozliczenia pobranych materiałów budowlanych nie budzi wątpliwości, że stanowiły one majątek dorobkowy stron. Z kolei co do środków, wydatkowanych przez strony (głównie wnioskodawczynię) w formie gotówkowej na zakup materiałów brak jest podstaw do uznania, by pochodziły one ze źródeł zewnętrznych np. pieniędzy E. i T. małż. K.. Wprawdzie bowiem żaden ze wskazanych wyżej świadków nie był w stanie jednoznacznie potwierdzić źródła pochodzenia gotówki, którą wnioskodawczyni płaciła za kupowane materiały budowlane, to jednak świadkowie ci dość zgodnie wskazywali, że wnioskodawczyni i jej mąż dysponowali pieniędzmi własnymi z wynagrodzeń za pracę oraz wynajmu najpierw jednego, a potem dwóch domków na działkach (...), a zatem posiadali możliwości regulowania zobowiązań z własnych środków. W kontekście tego, że zainteresowani wcześniej zapłacili T. S. (2) za działkę, w trakcie rozbudowy domku angażowali się w wykonywanie prac budowlano-adaptacyjnych, a po zakończeniu inwestycji zajmowali się wynajmem spornego domku (vide wydruki z ofertami wynajmu, wydruki z przelewami opłat rezerwacyjnych itd.) logicznym zdaje się wniosek, że finansowanie omawianej rozbudowy również spoczywało na barkach samych zainteresowanych, a nie osób trzecich. Uczestnik postępowania podjął wprawdzie próbę wykazania, że środki pieniężne, użyte do zakupu materiałów do rozbudowy domku na działce nr (...) pochodziły z zasobów jego rodziców, ale owa próba w efekcie końcowym nie mogła zostać uznana za skuteczną. Zeznania świadka T. K. (2), które miały udowodnić lansowaną przez R. K. tezę nie zyskały przymiotu wiarygodności, a to wobec licznych niespójności wewnętrznych oraz sprzeczności z pozostałymi dowodami osobowymi. I tak T. K. podawała, że przejęła działkę nr (...) od T. S. za darmo, co jaskrawo stoi w sprzeczności z zeznaniami T.S.. Dalej T. K. podała, że rozbudowa domku nie obejmowała zmian jego fundamentach ani ścian („Nie ruszano fundamentów ani ścian” k 220v), czemu kategorycznie zaprzeczyli świadkowie R. W., M. N.. Z kolei T. K. wskazywała, że domek został podniesiony minimalnie, co zakwestionowali pozostali świadkowie, twierdząc, że domek nie tylko został powiększony wszerz, ale też po zakończeniu prac zyskał poddasze użytkowe (M. N., R. W.). Dalej T. K. twierdziła, że to ona płaciła za materiały zużyte do rozbudowy domku, a miało się to odbywać w ten sposób, że materiały kupowała wnioskodawczyni i mówiła T. K. ile kosztują, po czym świadek miała przekazywać wnioskodawczyni stosowne kwoty. Pomijając nawet fakt, że należności za materiały były częściowo rozliczane bezpośrednio z wypłat wnioskodawczyni, to wskazać trzeba, że świadek T. K. nie była w stanie podać ani zakresu prac, wykonanych na działce nr (...), ani sposobu przeprowadzenia robót (np. „Nie orientuję się kto zrobił kuchnię … kominek został kupiony ze sklepu. Załatwiał syn, nie wiem kto kupował. Nie wiem, zapomniałam, nie interesuję się ile kosztował” k 221), ani kosztów całej inwestycji („Remont tego drugiego kosztował może ze 20.000 zł” k 220v), ani nawet wystroju obiektu („Nie wiem czyje są pamiątki na ścianach” k 221). Dodając do tego twierdzenia świadka T. K., jakoby strony (w szczególności wnioskodawczyni) nie parali się wynajmem domku na działce nr (...) do roku 2016 (co miałoby być przedmiotem działalności świadka) i nie zajmowali się sprzątaniem domku po turystach ani ogólną dbałością o sporną działkę (co zdecydowanie stoi w sprzeczności z treścią zeznań świadków R. W., T.S. i P. S.), Sąd doszedł do przekonania, że zeznania świadka T. K. w omawianym zakresie nie polegają na prawdzie, a są obliczone li tylko na uzyskanie przez syna świadka korzystnego dla niego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Abstrahując bowiem nawet od podniesionych sprzeczności pomiędzy zeznaniami T. K. i pozostałych świadków wskazać należy, że nielogicznymi i ewidentnie sprzecznymi z zasadami doświadczenia życiowego zdają się być te zeznania T. K., w którym świadek podawała, że nabyła prawa do działki nr (...), na której zamierzała prowadzić działalność polegającą na wynajmowaniu turystom domku i w żaden sposób nie interesowała się tym jak przebudować domek, jak go wyposażyć i ile to wszystko będzie kosztowało. Co więcej – decyzje te miała pozostawić osobie, która poza zakupami materiałów budowlanych w ogóle nie zajmowała się ani działką, ani domkiem i jego rozbudową, ani potem jego wynajmem. W takiej sytuacji Sąd – jak już wspomniano wcześniej – nie przyznał przymiotu wiarygodności zeznaniom świadka T. K.. Sąd natomiast uznał za wiarygodne zeznania świadków M. N., P. S., R. W., T.S., które poza wzajemną korelacją i potwierdzeniem w bezosobowym materiale dowodowym sprawy są po prostu logiczne. Pośrednim potwierdzeniem wiarygodności zeznań świadków M. N., P. S., R. W., T.S. są zresztą zeznania świadków A. M., J. K., K. L., P. K., a nawet tej samej T. K. (2) (podającej na przykład, że strony były w znakomitej sytuacji finansowej), złożonych w toku postępowania rozwodowego stron (k 313v-316), co Sąd odnotował z kronikarskiego obowiązku.

Podsumowując tę część rozważań należy stwierdzić, że o ile rzeczywiście nakłady na rozbudowę domku na działce nr (...) w wysokości określonej przez biegłego M. D. (niekwestionowanej przez strony i uznanej za fachową przez Sąd) ponieśli zainteresowani z własnych środków, o tyle nakłady wobec ROD – po myśli art. 30 ust. 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych – należą do E. i T. małż. K.. Stronom zaś przysługuje jedynie roszczenie wobec E. i T. małż. K. obejmujące zwrot poniesionych kosztów na rozbudowę domku jako element majątku dorobkowego. Stąd też Sąd zaliczył ową wierzytelność do składników majątku dorobkowego, a mając na uwadze charakter wierzytelności, przyznał ją na rzecz uczestnika postępowania.

Będąc przy działce nr (...) należy też odnieść się do roszczeń wnioskodawczyni w zakresie rozliczenia pożytków, które miał uzyskiwać uczestnik postępowania w latach 2017-2019, a które to pożytki – zdaniem wnioskodawczyni – pochodziły z majątku stron. Biorąc pod uwagę bezsporny fakt, że działka nr (...) należy do E. i T. małż. K. stwierdzić trzeba, że uprawnionymi do dysponowania domkiem, znajdującym się na tym terenie, pozostają działkowcy E. i T. małż. K.. Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy nie ma znaczenia, w oparciu o jaką umowę pomiędzy E. i T. małż. K. a R. i A. małż. K., ci ostatni prowadzili działalność polegającą na wynajmie turystom domku na działce nr (...) w okresie do roku 2016. Istotnym dla niniejszej sprawy jest to, że od roku 2016 przedmiotowym wynajmem zajmuje się T. K. (2), co wynika m.in. decyzji na k 363-366. Nawet jeśli zatem uczestnik postępowania pomaga matce w prowadzeniu tej działalności, to i tak przychody z tego procederu przysługują T. K. (2). Zresztą nawet jeśliby to wyłącznie uczestnik wynajmował turystom ten domek na własny rachunek, to i tak przychody z tego należałyby do uczestnika i nie podlegałyby jakimkolwiek rozliczeniom z wnioskodawczynią, która nie ma żadnego tytułu do działki nr (...) i położonego tamże domku. Inną jeszcze kwestią jest brak wykazania przez wnioskodawczynię wysokości dochodu z wynajmu tego obiektu za lata 2017-2019, o czym była już mowa wyżej w kontekście pożytków z wynajmu domku na działce nr (...).

Przechodząc do samego podziału składników majątku wspólnego to lokal mieszkalny i działkę we W. Sąd przyznał zgodnie ze stanowiskiem stron, podobnie jak ruchomości (vide oświadczenie wnioskodawczyni). Co do garażu Sąd, przyznając go uczestnikowi, wziął pod uwagę położenie garażu nieopodal lokalu mieszkalnego przyznanego zgodnie z wolą stron R. K. oraz logiczną konstatację odnośnie współczesnych standardów życia społeczeństwa związaną z powszechnym posiadaniem pojazdów mechanicznych i ułatwieniem życia poprzez posiadanie obiektu do przechowywania auta w pobliżu miejsca zamieszkiwania. Wnioskodawczyni zaś nie mieszka od 3 lat w siedlisku domowym stron, przebywa bądź u matki w odległości kilkunastu kilometrów bądź poza granicami kraju i przyznanie garażu na rzecz A. K. (1) stałoby w sprzeczności z elementarnymi zasadami logiki. Z kolei co do działki nr (...) to u podstaw decyzji Sądu o przyznaniu jej wnioskodawczyni legł z jednej strony zamysł zapewnienia wnioskodawczyni możliwości uzyskiwania środków do życia w drodze dochodów z wynajmu domku tak jak to już wcześniej wnioskodawczyni czyniła (wszak uczestnik postępowania jest emerytem, osiąga stałe świadczenie i dodatkowo pomaga matce w prowadzeniu jej działalności gospodarczej na niwie turystycznej), a z drugiej – doprowadzenie do w miarą proporcjonalnego wartościowo podziału majątku i uniknięcia tym samym nadmiernej dopłaty od uczestnika na rzecz wnioskodawczyni. R. K. posiada na utrzymaniu dziecko, spłaca też kredyt i – jak sam przyznał – nie ma możliwości dokonania wysokiej spłaty w racjonalnym terminie. Stąd też przyznanie prawa użytkowania działki nr (...) umożliwi dokonanie rozliczenia stron nie tylko w ogóle, ale przede wszystkim w rozsądnym czasie. Wreszcie – środki pieniężne, zgromadzone na kontach bankowym Sąd przyznał odpowiednio zainteresowanym, dla których banki prowadziły owe rachunku bankowe.

Sumując, Sąd dokonał podziału składników majątku wspólnego jak w pkt I postanowienia. Dokonując z kolei rozliczenia finansowego Sąd uwzględnił – przy określaniu wartości nieruchomości we W. - że strony posiadają zadłużenie zabezpieczone hipoteką na tej nieruchomości. Sąd uznał, że to zadłużenie powinno być odliczone od wartości rynkowej nieruchomości, zaś po uprawomocnieniu się niniejszego orzeczenia końcowego spłata tego zadłużenia winna obciążać w całości wnioskodawczynię. Sąd też Sąd przyjął, że wartość składników przyznanych wnioskodawczyni to 135.073,13 zł (50.859,76 + 76.840 + 6.045,77 + 1.327,60 = 135.073,13) a wartość elementów przyznanych uczestnikowi to 238.332,78 zł (146.680 + 16.360 + 102,78 + 75.190 = 238.332,78). Po wykonaniu przeliczeń matematycznych Sąd ustalił, że z samego podziału składników majątku dorobkowego uczestnik powinien dopłacić wnioskodawczyni kwotę 51.629,83 zł, a po dodaniu kwoty 7.500 zł tytułem rozliczenia pożytków, osiągniętych przez R. K. z wynajmu domku na działce nr (...) w latach 2017-2019, łączną kwota dopłaty dla wnioskodawczyni powinna osiągnąć pułap 59.129,83 zł.

Sąd, uwzględniając częściowo wniosek uczestnika postępowania, biorąc też pod uwagę sytuację majątkową uczestnika i mając na względzie wysokość należnej dopłaty, odroczył termin płatności zasądzonej kwoty na 90 dni od uprawomocnienia się postanowienia. Nie ulega wątpliwości, że instytucja odroczenia terminu płatności ma pomóc dłużnikowi w wywiązaniu się z obowiązku rozliczenia się z wierzycielem, ale z drugiej strony – nie może prowadzić do pokrzywdzenia tego wierzyciela. W sprawach o podział majątku wspólnego, poza kwestiami strcte ekonomicznymi, należy jeszcze dostrzec aspekty emocjonalne, związane nierozerwalnie z istotą tego typu spraw. Przekładając powyższe ogólno prawne rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać trzeba, że kwota dopłaty nie jest relatywnie niewyobrażalnie wielka (z punktu widzenia dochodów uczestnika, osiągającego wynagrodzenie netto po potrąceniu alimentów w granicach 2.800 zł), a z drugiej strony – jak się zdaje – uczestnik nie jest w stanie jej spłacić bez znalezienia zewnętrznych źródeł finansowania. Z kolei od strony wnioskodawczyni, kwota dopłaty ma umożliwić wsparcie startu na nowej drodze życia, a to implikuje wniosek o niemożności zbyt długiego oczekiwania na uzyskanie należnych jej środków. Wreszcie dostrzec trzeba i to, że rozliczenie dopłaty pozwoli stronom na ostateczne zamknięcie pewnego etapu wzajemnych rozliczeń, a im szybciej to nastąpi, tym prędzej zainteresowani będą mogli wejść na nowy poziom wzajemnych relacji. Ogarniając te wszystkie aspekty Sąd stanął na stanowisku, że ustalenie 90 dniowego terminu zapłaty z jednej strony umożliwi uczestnikowi dokonanie rozliczenia, a z drugiej umożliwi wnioskodawczyni uzyskanie dopłaty w racjonalnym czasie.

O kosztach postępowania pomiędzy stronami Sąd orzekł w pkt IV, a to po myśli art. 520 § 1 kpc. Jednocześnie Sąd w pkt V przyznał adwokatowi B. Z. N. wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną uczestnikowi postępowania z urzędu, a to po myśli art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (j.t. Dz.U. z 2019 r. poz. 1513) i § 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z § 8 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2016 poz. 1714 z późn. zm.).