Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale P. P. przedstawiciela (...) we W.

po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2019 r.

sprawy E. K.

córki J. i K. z domu K.

urodzonej (...) w K.

oskarżonej z art. 107 § 1 kks

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej

od wyroku Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie

z dnia 1 lutego 2019 r. sygnatura akt II K 297/17

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe związane z postępowaniem odwoławczym, w tym wymierza 500 zł opłaty za to postępowanie.

Sygn. akt IV Ka 429/19

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 1 lutego 2019 roku Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie uznał oskarżoną E. K. za winną tego, że w okresie od 20 grudnia 2011r. do 8 marca 2012r., w D., udostępniając Spółce z o.o. (...) z siedzibą w G., część powierzchni lokalu (...) (...), przy ulicy (...) w D., jak również dokonując rozliczeń wpływów i wygranych, uczestniczyła w urządzaniu i prowadzeniu gier na automatach: H. (...) nr (...), H. (...) nr (...) i H. (...) nr (...), wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz.U. Nr 201, poz. 1540, z późn. zm.), a w szczególności art. 6 ust. 1 tej ustawy, czyn ten kwalifikując jako występek z art. 107 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz.U. Nr 201, poz. 1540, z późn. zm.) i za to na podstawie art. 107 § 1 k.k.s. wymierzył jej karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, przy przyjęciu, iż jedna stawka dzienna jest równoważna kwocie 100 (sto) złotych;

Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w całości.

Wyrok powyższy zaskarżony został w celowi apelacją obrońcy oskarżonej, który powołując się na przepisy art. 427 § 1 i § 2 kpk i art. 438 pkt 2-3 kpk wyrokowi temu zarzucił:

1. obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wydanego orzeczenia tj. obrazę art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, w szczególności w zakresie zeznań świadka K. P. - pracownicy oskarżonej i wyjaśnień oskarżonej E. K. oraz zawartej przez oskarżoną ze spółką (...) Sp. z o.o. umowy najmu, którym Sąd bezzasadnie odmówił wiarygodności oraz pozostających z nimi w sprzeczności zeznań świadków M. O. i A. A., uznanych niezasadnie przez Sąd za pełni wiarygodne, podczas gdy brak jest podstaw do uznania - tak jak uczynił to Sąd I instancji - iż zeznania te są spójne i wiarygodne, a przez to prowadzą do wniosków o sprawstwie i winie oskarżonej,

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego rozstrzygnięcia, mający wpływ na jego treść, będący następstwem zarzutu wskazanego w pkt. 1 powyżej dotyczącego naruszenia przepisu art. 7 k.p.k., polegający na przyjęciu, że oskarżona swoim zachowaniem wyczerpała znamiona czynu z art. 107 § 1 k.k.s., w szczególności zaś, że uczestniczyła w urządzaniu gier na automatach wbrew przepisom ustawy i działała umyślnie, z zamiarem urządzania gier na automatach mimo braku koncesji, co doprowadziło do skazania oskarżonej za popełnienie czynu z art, 107 § 1 k.k.s, podczas gdy z zebranego materiału dowodowego nie da się wyprowadzić takich wniosków, a prawidłowa ocena zgromadzonych dowodów prowadzi do odmiennych ustaleń faktycznych uzasadniających przyjęcie, że oskarżona nie uczestniczyła w urządzaniu i prowadzeniu gier na automatach wbrew przepisom ustawy, a jedynie podnajmowała (...) Sp. z o.o. powierzchnię w swoim lokalu, bedac jednocześnie przekonana, że jej działalnie jest legalne.

Wskazując na te zarzuty, apelujący wniósł o zmianę wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonej od zarzucanego jej czynu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna i nie zasługuje na uwzględnienie.

Wbrew twierdzeniom skarżącego sąd I instancji w wyniku wszechstronnej, rzetelnej i swobodnej oceny dowodów, dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, zgodnych z okolicznościami, które z tych dowodów wynikają.

Sąd ten trafnie i zasadnie oparł się – przypisując zawinienie oskarżonej – na dowodach rzeczowych i z dokumentów (protokoły kontroli, zatrzymania i przeszukania, oględzin rzeczy, wyniki przeprowadzonych eksperymentów procesowych, opinie biegłego) oraz na zeznaniach świadków M. O. i A. A.. Wbrew wywodom apelaujacego, sąd odwoławczy stwierdza, że brak jest podstaw do kwestionowania relacji tychże świadków, skoro w sposób szczegółowy, zbieżny ze sobą oraz jednoznaczny, a także konsekwentnie przedstawiły jak wykonywały swoje obowiązki związane z obsługą automatów, jak wyglądał sposób użytkowania ich przez klientów, kwestie wygranych pieniężnych, wypłat tych wygranych, rozliczanie wpływów, wskazanie osób dostarczających pieniądze na wypłaty dla klientów, itd. Świadkowie wskazywali na czynności wykonywane przez oskarżoną i jej rolę w urządzaniu i prowadzeniu gier na automatach. Omówił ją szczegółowo sąd I instancji i przekonująco wykazał wiarygodność zeznań świadków. Sąd odwoławczy w pełni podziela przedstawioną w pisemnym uzasadnieniu argumentację, nie widząc potrzeby jej powtarzania.

W nawiązaniu do zeznań świadka K. P. podkreślić należy, że jakkolwiek zaprzeczyła ona, by brała udział w odbieraniu pieniędzy z automatów i wypłacała pieniądze klientom, to jednocześnie, podała ona przed sądem, że wraz z koleżankami odnotowywała wygrane pieniężne oraz, że „do klubu przychodzili ludzie i grali na automatach, które były przeznaczone do gier hazardowych, myślę, że to był jedyny powód, dla którego klienci przychodzili do tego baru…” (k.355 vo.).

Powyższe depozycje świadka, stanowią dodatkowe potwierdzenie wiarygodności tego, co zeznały M. O. i A. A..

Skarżący obrońca nie wykazał jakiego błędu natury faktycznej, czy logicznej dopuścił się sąd I instancji dokonując oceny zeznań świadków, ograniczając się do własnej, subiektywnej oceny, sprowadzającej się do zanegowania dowodu obciążającego oskarżoną.

Sąd Rejonowy analizując i oceniając materiał dowodowy, w tym również wyjaśnienia oskarżonej, trafnie i zasadnie przyjął, ze była ona w pełni świadoma rodzaju i charakteru automatów do gier i prowadzonych na tych automatach gier, ponieważ wskazują na to przeprowadzone dowody wyżej już omówione, jak też relacja samej oskarżonej, która przecież przyznała wprost, iż wiedziała: „że jest to działalność obwarowana koncesją, żądała jej przedstawienia i taki dokument uzyskała do wglądu” (k.454 o). Problem jednak w tym, że przekonanie oskarżonej o posiadaniu właściwej koncesji przez spółkę wynajmująca lokal, było – w świetle okoliczności ujawnionych przez sąd orzekający – zupełnie bezpodstawne. Dodać należy, że dokument przedstawiony przez oskarżoną (k.479), utwierdził jeszcze bardziej sąd, co do braku udzielenia koncesji na przedmiotowe automaty skoro, decyzja ta udzielona została pod rządami ustawy, która już nie obowiązywała w dacie czynu i to innemu podmiotowi, aniżeli ten, z którym oskarżona, zwarła umowę najmu powierzchni lokalu.

Sokoro zatem – z drugiej strony- oskarżona miała świadomość hazardowego charakteru gier prowadzonych na przedmiotowych automatach, zapewniała ich obsługę, dostarczała pieniądze na wygrane i ich wypłaty dla klientów, dokonywała rozliczeń finansowych z tego tytułu, to oczywistym jest, że działała w sposób zamierzony, a zatem umyślny. W przypadku zarzutu z art. 107 § 1 kks pociągnięcie do odpowiedzialności karnoskarbowej może mieć miejsce wyłącznie za zachowania umyślne, co w przypadku okoliczności ujawnionych w niniejszym postępowaniu, dawało sądowi I instancji podstawy do przyjęcia zawinienia oskarżonej w zakresie zarzuconego jej czynu.

Jednocześnie powtórzyć należy za sądem orzekającym, że z uwagi na wyjaśnienia oskarżonej, która przyznała, że zagadnienia prawne oraz regulacje związane z możliwością stosowania przepisów u.g.h ze względu na wątpliwości co do technicznego ich charakteru oraz brakiem notyfikacji, nie były jej w ogóle znane i tą problematyką zupełnie się nie interesowała, to w takiej sytuacji brak było podstaw od rozważenia czy oskarżona działała w warunkach usprawiedliwionej nieświadomości i karalności czynu (art. 10 § 4 kks). Kwestia odmiennych poglądów doktryny i orzecznictwa co do normatywnego charakteru norm art. 6 i 14 u.g.h, była oskarżonej zupełnie obca, nie pozostawała w zakresie jej wiedzy i zainteresowania i nie miała żadnego wpływu na decyzje o urządzaniu i prowadzeniu gier na automatach.

Oskarżona przyznała, że była świadoma zarówno charakteru hazardowego automatów do gier jak i obowiązku posiadania koncesji, przy czym bezpodstawnie powoływała się na dokument, który nie był decyzją określoną w art. 6 u.g.h, a zatem takiej koncesji nie posiadała. Oskarżona miała zatem świadomość obowiązujących przepisów prawa w zakresie prowadzonej przez siebie działalności i tego, że miała ona charakter koncesjonowany, reglamentowany przez państwo. Nie ma tym samym podstaw do przyjęcia braku po stronie podmiotowej przypisanego jej czynu umyślności, na co wskazywał apelujący obrońca.

Wymierzona kara jest proporcjonalną i właściwą represją ze względu na okoliczności wymiaru kary wskazane przez sąd orzekający.

Z tych względów wyrok jako trafny i zasadny utrzymano w mocy.