Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2013r.

Sąd Rejonowy w Świdnicy w VI Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Justyna Gawin – Kwiatek

Protokolant Katarzyna Kiełbasa

po rozpoznaniu dnia 17 kwietnia 2013 roku, 20 maja 2013 roku

sprawy o wykroczenie

1.  W. P. (1) z domu S. urodzonej (...) w miejscowości M., córki E. i O. z domu (...)

obwinionej o to, że:

w dniu 28 października 2011r. ok. godz. 11.00 w S. przy ul. (...), woj. (...), w sklepie z odzieżą używaną utrudniała okresowe czyszczenie komina w ten sposób, że uniemożliwiła wejście uprawnionemu kominiarzowi do pomieszczenia, gdzie znajdują się drzwiczki spadowe w celu wykonania należnych do niego czynności polegających na wybraniu sadzy

tj. o wykroczenie z art. 82§1 pkt 2 kw

2.  M. P. (1) urodzonego (...) w Ż., syna S. i S. z domu N.

obwinionego o to, że:

w dniu 28 października 2011r. ok. godz. 11.00 w S. przy ul. (...), woj. (...), w sklepie z odzieżą używaną utrudniał okresowe czyszczenie komina w ten sposób, że uniemożliwił wejście uprawnionemu kominiarzowi do pomieszczenia, gdzie znajdują się drzwiczki spadowe w celu wykonania należnych do niego czynności polegających na wybraniu sadzy

tj. o wykroczenie z art. 82§1 pkt 2 kw

I.  obwinioną W. P. (1) uznaje za winną tego, że w dniu 28 października 2011r. ok. godz. 11.00 w S., woj. (...), będąc właścicielką lokalu przy ul. (...), w którym mieścił się sklep z odzieżą używaną, wbrew ciążącemu na niej obowiązkowi, uniemożliwiła czyszczenie komina, tj. wybranie sadzy uprawnionemu kominiarzowi, tj. popełniania wykroczenia z art. 82 § 2 pkt 7 kw i za to na podstawie tego przepisu wymierza jej karę grzywny w kwocie 150 (sto pięćdziesiąt) złotych,

II.  obwinionego Marina P. uznaje za winnego tego, że w dniu 28 października 2011r. ok. godz. 11.00 w S., woj. (...), będąc właścicielem lokalu przy ul. (...), w którym mieścił się sklep z odzieżą używaną, wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi, uniemożliwił czyszczenie komina, tj. wybranie sadzy uprawnionemu kominiarzowi, tj. popełniania wykroczenia z art. 82 § 2 pkt 7 kw i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę grzywny w kwocie 150 (sto pięćdziesiąt) złotych,

III.  zwalnia obwinionych od uiszczenia opłaty i od ponoszenia zryczałtowanych wydatków postępowania, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

W toku przeprowadzonego na rozprawie postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. P. (1) i W. P. (1) prowadzą działalność gospodarczą w S. przy ul. (...). Zajmują się sprzedażą odzieży używanej. W lokalu obwinionych – na środku – znajduje się zabudowana toaleta. W pomieszczeniu tym zlokalizowane są drzwi spadowe do wybierania sadz z przewodu kominowego. Do komina zaś podłączony jest piec centralnego ogrzewania A. B. i J. B., którzy zamieszkują na pierwszym piętrze budynku przy ul. (...).

Dowód:

–

wyjaśnienia M. P., k. 24, 54-54v, 154v-155

–

wyjaśnienia W. P., k. 54v, 154v, 22 akt sprawy VI W 10/12

–

zeznania A. B., k. 77v, 172v

–

zeznania R. C., k. 10v-12, 65v-66v, 155v-156

–

zeznania P. C., k. 19v, 67, 155-155v

–

zeznania J. S., k. 17v, 66v, 156

W październiku 2011 roku J. B. zgłosił w Zakładu Usług (...) ( (...)) R. C. (2) w S. problem z piecem centralnego ogrzewania. Przybyli na miejsce zgłoszenia w dniu 10 października 2011 roku kominiarze przeczyścili od góry komin budynku przy ul. (...). Ponieważ jednak nagromadzone w przewodzie kominowym sadze sięgały pierwszego pietra budynku wykonane prace nie dały pożądanego efektu. Piec nadal nie nadawał się do użytku, nie można było w nim palić, a nadto istniało ryzyko zapalenia się sadzy. Z uwagi na fakt, że sadze należało wybrać u podstaw komina pracownicy (...) udali się do lokalu obwinionych wiedząc, iż w mieszczącej się tam toalecie zamontowana jest tzw. „wyczystka”.

Kiedy obwinieni nie udostępnili lokalu – swoją zgodę uzależnili od tego, że kominiarze zabezpieczą ich towar – R. C. (2) powiadomił o tym fakcie Zakład Gospodarki Mieszkaniowej Sp. z o.o. w S.. Ponieważ zanieczyszczony sadzami przewód kominowy stwarzał zagrożenia dla mieszkańców budynku przy ul. (...), ZGM wystosował do M. i W. P. (1) pismo wzywające ich do natychmiastowego udostępnienia lokalu przedstawicielom (...). Dla ustalenia dogodnego dla obwinionych terminu kontroli ZGM, poinformował ich o numerach kontaktowych (...).

Dowód:

–

wyjaśnienia M. P., k. 24, 54-54v, 154v-155

–

wyjaśnienia W. P., k. 54v, 154v, 22 akt sprawy VI W 10/12

–

zeznania R. C., k. 10v-12, 65v-66v, 155v-156

–

pismo ZGM w S. z dn. 11.10.2011r., k. 13

–

pismo M. P. z dn. 21.10.2011r., k. 26

W dniu 27 października 2011 roku R. C. (2) udał się z M. S. (1) (przedstawicielem ZGM), F. G. (1) (członkiem Wspólnoty Mieszkaniowej (...)) oraz P. C. (2) i J. S. (pracownicy (...)) do lokalu M. i W. P. (1). Pomimo przeprowadzonej z nimi rozmowy obwinieni nie udostępnili kominiarzom lokalu i znajdującej się w nim „wyczystki”. Obwinieni nie chcieli wpuścić pracowników (...) stwierdzili bowiem, że są brudni. P. C. (2) i J. S. mieli na sobie stroje robocze.

Dowód:

–

zeznania R. C., k. 10v-12, 65v-66v, 155v-156

–

zeznania P. C., k. 19v, 67, 155-155v

–

zeznania J. S., k. 17v, 66v, 156

–

zeznania F. G., k. 82-82v, 156c

–

zeznania M. S., k. 78, 156v

–

notatka służbowa z dn. 27.10.2011r., k. 15

R. C. (2), P. C. (2) i J. S. po raz kolejny do lokalu obwinionych udali się w dniu 28 października 2011 roku około godz. 11 ⁰⁰. M. i W. P. (1) jednak i tym razem uniemożliwili im wybranie sadzy z przewodu kominowego, argumentując to możliwością wyrządzenia przez nich szkód, polegających na zabrudzeniu lokalu, w którym prowadzą działalność. Obwinieni zażądali także pieniężnej rekompensaty za ewentualnie wyrządzoną szkodę.

O zdarzeniu R. C. (2) zawiadomił Komisariat Policji w S.. Przybyli na miejsce zgłoszenia funkcjonariusze Policji, tj. K. N. (1) i N. M. (1), udali się z lokalu przy ul. (...), gdzie M. P. (1) ponownie oświadczył, że nie wyraża zgody na prace związane z czyszczeniem komina.

Świadkiem rozmowy obwinionych z policjantami była klientka sklepu G. M..

Z uwagi na fakt, iż kominiarzom – pomimo interwencji funkcjonariuszy Policji – ponownie uniemożliwiono udrożnienie przewodu kominowego, R. C. (2) złożył do KP w S. pisemne zawiadomienie o zaistniałej w dniu 28 października 2011 roku sytuacji.

Dowód:

–

wyjaśnienia M. P., k. 24, 54-54v, 154v-155

–

wyjaśnienia W. P., k. 54v, 154v, 22 akt sprawy VI W 10/12

–

zeznania R. C., k. 10v-12, 65v-66v, 155v-156

–

zeznania P. C., k. 19v, 67, 155-155v

–

zeznania J. S., k. 17v, 66v, 156

–

zeznania K. N., k. 77v, 156

–

zeznania N. M., k. 173

–

zeznania G. M., k. 65v, 172v

–

notatka urzędowa z dn. 29.11.2011r., k. 16

–

pismo R. C. z dn. 9.11.2011r., k. 7

M. P. (1) jest żonaty, z zawodu technik budowy maszyn, prowadzi działalność gospodarczą. Nie był uprzednio karany sądownie.

Dowód:

–

dane osobo – poznawcze, k. 154-154v

W. P. (1), jest mężatką, z zawodu technik ekonomista, prowadzi gospodarstwo rolne. Nie była uprzednio karana sądownie.

Dowód:

–

dane osobo – poznawcze, k. 154v

Obwiniony M. P. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. Wyjaśnił, że w krytycznym dniu nie wpuścił kominiarzy do lokalu, którego jest właścicielem, ponieważ nie zagwarantowali mu, że nie zniszczą znajdującego się w nim towaru. Podał „ wyraziłem razem z żoną (W. P. – dop. S.R.) zgodę na wyczyszczenie komina pod warunkiem, że nie zniszczą nam towaru, albowiem wejście do komina jest na środku lokalu” (k. 24, 54-54v, 154v-155).

Obwiniona W. P. (1) nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej wykroczenia. Utożsamiła się z wyjaśnieniami M. P.. Podała, że „ nie było zdania, że nie chcieliśmy wpuścić kominiarza, tylko nie mogliśmy się zgodzić z taką sytuacją, że kominiarz przychodzi na dziko, bez żadnego zawiadomienia w godzinach otwarcia sklepu”. Podała, że gdyby dostała pismo od kominiarza informujące o terminie czyszczenia komina i o tym, że ma zabezpieczyć na ten czas towar, to dostosowała by się do tego (54v, 154v, 22 akt sprawy VI W 10/12).

* * *

Zebrany materiał dowodowy pozwolił Sądowi odnieść się z pełną akceptacją co do oceny oskarżyciela publicznego w zakresie sprawstwa obwinionych. Jednakże nie podzielił Sąd kwalifikacji prawnej zaprezentowanej przez autora wniosków o ukaranie.

Rekonstrukcja ustalonych faktów opierała się w głównej mierze na wyjaśnieniach obwinionych oraz zeznaniach świadków: R. C. (2), P. C. (2) i J. S..

Sąd nie dopatrzył się żadnych powodów, dla których R. C. (2), miałby składać nieprawdziwe zeznania. Depozycje świadka mają charakter wewnętrznie spójny, logiczny i konsekwentny oraz są zgodne z innymi dowodami, których Sąd nie podważył. R. C. (2) szczegółowo zrelacjonował postepowanie obwinionych, którzy konsekwentnie odmawiali – najpierw pracownikowi jego zakładu, a później i jemu samemu, dostępu do znajdującej się w ich lokalu „wyczystki”.

Sąd nie odmówił wiary zeznaniom P. C. (2) i J. S., którzy w sposób szczegółowy zrelacjonowali przebieg zdarzeń, który jest spójny z wersją przedstawioną przez R. C. (2). Co ważne P. C. (2) zeznał, że „ było niebezpieczeństwo zapalenia się tej sadzy. Gdyby pan B. palił na sile, mimo tej zalegającej sadzy mógłby się zaczadzić”.

Sąd nie zakwestionował zeznań A. B., M. S. (3) i F. G. (1) bowiem są spójne, logiczne i konsekwentne, a ponadto znajdują potwierdzenie w innych niekwestionowanych dowodach, a w szczególności w omówionych powyżej zeznaniach świadków.

Sąd nie podważył bezstronności świadków K. N. (1), N. M. (1) i G. M. (2). Pierwszych dwoje świadków interweniował w dniu 28 października 2011 roku na wezwanie R. C. (2), a ostatnia z nich była świadkiem przeprowadzonej wówczas z obwinionymi rozmowy.

Dowody z dokumentów w postaci pisma ZGM w S. (k. 13), pisma M. P. (1) (k. 26), notatek służbowej (k. 15) i urzędowej (k. 16) oraz pisma R. C. (k. 7) zostały przez Sąd za nie budzące zastrzeżeń co do ich wiarygodności i prawdziwości, w związku z czym fakty z nich wynikające zostały uznane za udowodnione.

Bezspornym w przedmiotowej sprawie pozostawał zatem fakt, że M. P. (1) i W. P. (1) krytycznego dnia, tj. 28 października 2011 roku, uniemożliwili kominiarzom wyczyszczenia przewodu kominowego, którego drzwi spadowe znajdowały się w obrębie użytkowanego przez nich lokalu handlowego. Powyższe znalazło potwierdzenie w zeznaniach przesłuchany w sprawie świadków. Okoliczności tej – chodź nie przyznali się do popełnienia zarzucanych im wykroczeń – nie przeczyli sami obwinieni. Obwinieni konsekwentnie podawali, iż byli gotowi udzielić zgody kominiarzom na wykonanie zleconych im praca, ale zgodę swą uzależniali od udzielania im gwarancji, że nie poniosą z tego tytułu żadnych strat.

Już tylko na marginesie wspomnieć należy, że M. P. (1) utrzymywał, iż istniała inna możliwość wyczyszczenia przewodów kominowych, a o której to powiedziała mu G. C. – kierownik działu technicznego ZGM Sp. z o.o. w S.. Z relacji obwinionego wynikało, że ww. kontaktowała się w jego obecności w tej sprawie z R. C. (2). Natomiast przed Sądem G. C. kategorycznie i stanowczo zaprzeczyła podawanym przez obwinionego okolicznością i stwierdziła, że „ ja w ogóle nie kojarzę rozmowy z obwinionym, a jeżeli nie kojarzę takiej rozmowy to jestem w stanie stwierdzić, że jej w ogóle nie było, wykluczam ją”.

Oceniając całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie Sąd uznał, że wina obwinionych nie budzi wątpliwości i została im w pełni udowodniona.

Wkroczenia z art. 82 § 2 pkt 7 kw dopuszcza się ten kto będąc obowiązany na podstawie przepisów o ochronie przeciwpożarowej do zapewnienia warunków ochrony przeciwpożarowej obiektu lub terenu, nie dopełnia obowiązków polegających na zapewnieniu usuwania zanieczyszczeń z przewodów dymowych i spalinowych. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 roku o ochronie przeciwpożarowej osoba fizyczna korzystająca z budynku/obiektu jest obowiązana zabezpieczyć przed zagrożeniem pożarowym lub innym miejscowym zagrożeniem. Naruszenie przepisów pożarowych rodzi konieczność poniesienia odpowiedzialności na zasadach określonych min. w przepisach kodeksu wykroczeń.

Nie ulega wątpliwości, że zalegająca do poziomu pierwszego piętra sadza stwarzała zagrożenie pożarowe – istniało ryzyko zapalenia się jej. Co więcej istniało nie tylko ryzyko pożaru, ale również niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia osób korzystających z budynku. Obwinienie byli więc zobowiązani umożliwić czyszczenia komina kominiarzom, bo to w ich lokalu znajdowały się drzwi spadowe. Ten obowiązek wiązał się być może z koniecznością zamknięcia przez obwinionych sklepu, czy z koniecznością zabezpieczenia przez obwinionych towaru (przykrycia go folią zabezpieczającą czy schowania). Nie może budzić wątpliwości fakt w obliczu zagrożenia pożarowego, że to na właścicielach lokalu ciążył obowiązek przygotowania lokalu i udostępnienia go kominiarzom. To nie kominiarze mieli zabezpieczyć znajdujący się w lokalu, towar przed ewentualnym zanieczyszczeniem, to obwinienie powinni zadbać o towar nie tracąc z pola widzenia swojego obowiązku polegającego na zapewnieniu bezpieczeństwa przeciwpożarowego. Żadnego znaczenia dla odpowiedzialności obwinionych nie ma fakt braku drzwi spadowych w mieszkaniu B.. Z zeznań kominiarzy wynika niezbicie, że takich drzwi być nie powinno, a to z uwagi na to by nie naruszać struktury komina. Nawet jednak gdyby przyjąć, że brak tych drzwi był niezgodny z prawem to z uwagi na istniejące zagrożenie pożarem obwinieni byli zobowiązani wpuścić kominiarzy, by ci zagrożenia to usunęli.

W. P. (1) i M. P. (1) w dniu 28 października 2011 roku, około godz. 11 ⁰⁰ w S., będąc właścicielami lokalu przy ul. (...), w którym mieści się sklep z odzieżą używaną, wbrew ciążącemu na nich obowiązkowi, uniemożliwili czyszczenie komina, tj. wybrania sadzy uprawnionemu kominiarzowi, czym dopuścili się – każde z nich – wykroczenia z art. 82 § 2 pkt 7 kw.

Przy wymiarze kar, kierując się dyrektywami opisanymi w przepisie art. 33 § 2, 3 i 4 kw, Sąd wziął w szczególności pod uwagę stopień winy i pobudki oraz warunki i właściwości osobiste obwinionych, a także ich sposób życia przed i po popełnieniu wykroczenia. Na korzyść obwinionych przemawia fakt, iż nie byli dotychczas karani sądownie. Niewątpliwie zachowanie obwinionych determinowane było obawą poniesienia strat z prowadzonej działalności. Z drugiej jednak strony pamiętać należy, iż takie ich postępowanie stworzyć mogło realne zagrożenie pożarowe w całym – zamieszkałym przez inne osoby – budynku przy ul. (...) w S.. Wymierzone kara grzywny uświadomią obwinionym finansową nieopłacalność tego typu zachowań. Wysokość orzeczonych kary wypełni zatem cele, zarówno prewencji indywidualnej, jak i ogólnej.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw Sąd zwolnił obwinionych od ponoszenia kosztów postępowania i należnej Skarbowi Państwa opłaty.