Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyroku SR w Legionowie z dnia 17.10.2019r. Sygn. akt II K 958/18

Na podstawie całokształtu ujawnionych okoliczności, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 lipca 2018 roku około godziny 20.10 funkcjonariusze KPP L. sierż. P. S. (1) i sierż. P. S. (2) z polecenia dyżurnego Komendy Powiatowej Policji w L. udali się na ulicę (...) w L., gdzie grupa osób miała spożywać alkohol. Na miejscu zastano B. K., K. K. i J. J. siedzących na ławce i spożywających piwo. Oskarżony K. K. na widoku idących funkcjonariuszy policji zaczął ich znieważać słowami wulgarnymi podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych. Oskarżony krzyczał i wyzywał ich słowami m.in.” cyt;’ (...) (...), psy (...), (...) z mojego osiedla ja jestem tu panem a wy o piwo będziecie się przypierdalać (...) (...)?” . Oskarżony podczas interwencji zachowywał się agresywnie nie stosował się do wydawanych przez funkcjonariuszy policji poleceń, w związku z czym został zatrzymany i przewieziony do Komendy Powiatowej Policji w L. . W związku z zachowaniem oskarżonego został on osadzony w (...) L. po uprzednim przebadaniu przez lekarza.

Oskarżony K. K. ma 36 lat, posiada wykształcenie średnie z zawodu jest mechanikiem samochodowym, jest kawalerem, nikogo nie ma na utrzymaniu, utrzymywał się z prac dorywczych w kwocie 1600zł miesięczne, był wcześniej 8-krotnie karany za przestępstwa z art. 178a§1k.k. oraz z art. 226§1k.k. i inne. Nie był leczony odwykowa ani psychiatrycznie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie :

Częściowo wyjaśnień oskarżonego K. K. (k. 16-18, 87)

zeznań świadków R. S. (k.6,103) i P. S. (2) (k. 55-56, 103)

Zeznania świadka J. J. Sąd pominął jako nic nie wnoszące do sprawy.

oraz następujących dokumentów :

k.1 notatka urzędowa

k.2 protokół zatrzymania osoby

k.26 wywiad osobopoznawczy

k.27-30, 82-84 KRK

k. 39-59 odpisy wyroków

K. K. został oskarżony o czyn z art. 226§1k.k.w zw. z art. 64§1k.k.

Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym i w postępowaniu przed Sądem nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że kiedy ze znajomymi siedzieli na ławce i pili piwo przyjechali policjanci. Oskarżony wyjaśnił, że stawiał opór kiedy policjanci chcieli go zatrzymać i wsadzić do radiowozu bo chciał następnego dnia iść do pracy. Przyznał, że już siedząc w radiowozie uspokoił się i przestał wyzywać funkcjonariuszy policji. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej w części w jakiej nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu albowiem są nielogiczne i sprzeczne z pozostałymi dowodami zebranymi w postępowaniu tj. zeznaniami świadków: P. S. (2) i R. S., którym Sąd dał wiarę.

Pokrzywdzony P. S. (2) zeznał, że w dniu 27 lipca 2018 roku około godziny 20.10 wraz z sierż. P. S. (1) z polecenia dyżurnego Komendy Powiatowej Policji w L. udali się na ulicę (...) w L., gdzie grupa osób miała spożywać alkohol. Na miejscu zastano B. K., K. K. i J. J., którzy siedząc na ławce, spożywali piwo. Oskarżony K. K. na ich widoku zaczął ich znieważać słowami wulgarnymi krzycząc i wyzywając ich słowami m.in.” cyt;’ (...) (...), psy (...), (...) z mojego osiedla ja jestem tu panem a wy o piwo będziecie się przypierdalać (...) (...)?”. Oskarżony podczas interwencji zachowywał się agresywnie nie stosował się do wydawanych przez nich poleceń, w związku z czym został zatrzymany i przewieziony do Komendy Powiatowej Policji w L.. Zeznaniom świadka Sąd dał wiarę albowiem są one logiczne, spójne, wzajemnie się uzupełniają z innymi dowodami zebranymi w sprawie tj. zeznania R. S. i częściowymi wyjaśnieniami samego oskarżonego K. K., którym Sąd dał wiarę. Zeznania te nie zawierają istotnych sprzeczności, by były w stanie podważyć zaufanie Sądu, co do ich szczerości.

Pokrzywdzony R. S. zeznał, że wraz z P. S. (3) w dniu 27.07.2018 roku udali się z polecenia dyżurnego KPP L. na ulicę (...) w L., gdzie grupa osób miała spożywać alkohol w miejscu publicznym. Pokrzywdzony zeznał, że kiedy szli w kierunku grupy osób spożywających na ławce piwo oskarżony K. K. wyzywał ich przy użyciu słów wulgarnych i obelżywych krzycząc m.in.” cyt;’ (...) (...), psy (...), (...) z mojego osiedla ja jestem tu panem a wy o piwo będziecie się przypierdalać (...) (...)?”. Z uwagi na jego zachowanie został zatrzymany i przewieziony do Komendy Powiatowej Policji w L., gdzie odmówił badania Alkomatem jednak wyraźnie wyczuwalna od niego była woń alkoholu. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, które nie zawierają one istotnych sprzeczności, by były w stanie podważyć zaufanie Sądu co do ich szczerości. Świadek w sposób spójny i konsekwentny zrelacjonował przebieg i okoliczności zdarzeń z udziałem oskarżonego, a jego zeznania są skorelowane z innymi dowodami, które Sąd obdarzył przymiotem wiarygodności w tym zeznaniami P. S. (2). Należy również podkreślić, iż obaj pokrzywdzeni są dla oskarżonego osobami obcymi i nie mieli powodów aby go niesłusznie obciążać.

Sąd obdarzył wiarą dowody z dokumentów gdyż zostały sporządzone przez powołane do tego organy, a żadna ze stron nie zaprzeczyła ich prawdziwości i autentyczności.

Sąd zważył, co następuje:

K. K. został oskarżony o czyn z art. 226§1k.k .w zw. z art. 64§1k.k.

W ocenie Sądu oskarżony swoim działaniem w dniu 27.07.2018 roku niewątpliwie wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 226§1k.k. tj. znieważenia funkcjonariusza publicznego, podczas pełnienia obowiązków służbowych, które to zachowanie godzi nie tylko w godność osobistą funkcjonariusza, lecz pośrednio także w poszanowanie reprezentowanej przez niego instytucji. Oskarżony zdenerwowany faktem legitymowania i zatrzymania, ubliżał pokrzywdzonym funkcjonariuszom KPP L. sierżant. P. S. (2) i R. S. słowami wulgarnymi :” ’ (...) (...), psy (...), (...) z mojego osiedla ja jestem tu panem a wy o piwo będziecie się przypierdalać (...) (...)?”. Zgodnie z utrwalonymi w tym zakresie poglądami judykatury zniewaga to zachowanie uwłaczające godności, wyrażające lekceważenie lub pogardę, które niewątpliwie można przypisać tu oskarżonej w świetle panujących ocen i norm obyczajowych (por. W. Kulesza, Zniesławienie i zniewaga, s. 165-169). W przedmiotowej sprawie jednoznacznie ustalono, że oskarżony znieważył pokrzywdzonych wielokrotnie przy użyciu słów wulgarnych w miejscu publicznym obecności świadków. Przestępstwo z art. 226§1 kk jest przestępstwem formalnym i zgodnie z utrwalonym w tym zakresie poglądami doktryny do jego dokonania nie jest wymagany żaden konkretny skutek, w szczególności by adresat znieważającej wypowiedzi poczuł się dotknięty w swej godności. Z tych względów zarówno okoliczności jak i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości. Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze znaczny stopień społecznej szkodliwości jej czynu. Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył nagminność tego rodzaju przestępstw oraz fakt, iż był dotychczas 8-krotnie karany. Oskarżony pomimo przeprowadzenia całości postępowania w sprawie nie wykazał żadnej skruchy ani refleksji.

Sąd wymierzając oskarżonemu kary po 6 miesięcy pozbawienia wolności za każdy z czynów z art. 226§1k.k. i w oparciu o dyspozycję art. 85§1i 2 k.k. w zw. z art. 86 §1k.k. wymierzył mu karę łączną 7 miesięcy pozbawienia wolności uwzględnił stopień społecznej szkodliwości jego czynów oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze jakie ta kara winna spełnić. Sąd opierając się na wszystkich okolicznościach czynu oskarżonego doszedł do przekonania, że nie zachodzi po jej stronie pozytywna prognoza kryminologiczna i jedynie wymierzenie bezwzględnej . Oskarżony swojego występku dopuścił się w warunkach recydywy podstawowej z art. 64§1k.k. albowiem odbył w dniu 13.07.2017 roku karę 6 miesięcy pozbawienia wolności w sprawie II K629/14. Sytuacja majątkowa oskarżonego, przemawia w ocenie Sądu za zwolnieniem go z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Orzeczenie w tym przedmiocie znajduje uzasadnienie w treści art.624§1kpk. Na podstawie art. 618§1 p.11 kpk w zw. z art. 29§1 ustawy z dnia 26.05.1982r. Prawo o adwokaturze i §14 ust.2 pkt.1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej (...) kwotę 420 złotych tytułem nieopłaconych kosztów obrony z urzędu powiększoną o należną stawkę podatku VAT.