Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 września 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Okręgowego Piotr Szarek

Protokolant – sekretarz sądowy E. S.

po rozpoznaniu w dniu 16 września 2019 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniej O. J. reprezentowanej przez matkę J. J. (1)

przeciwko A. J.

o podwyższenie alimentów

I  podwyższa alimenty zasądzone od pozwanego A. J. na rzecz małoletniej powódki O. J. wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 3 sierpnia 2016 r., wydanym
w sprawie o sygnaturze akt I ACa 620/16, zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 23 maja 2016 r., wydany w sprawie o sygnaturze akt X RC 424/16, z kwot po 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) miesięcznie do kwot po 900 zł (dziewięćset złotych) miesięcznie, płatne z góry do dnia 10. każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie
w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 16 września 2019 r.;

II  oddala powództwo w pozostałej części;

III  nakazuje pobrać od pozwanego A. J. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 270 zł (dwustu siedemdziesięciu złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

IV  wyrokowi w zakresie punktu I (pierwszego) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 104/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 11 marca 2019 r. małoletnia powódka O. J. – reprezentowana przez matkę J. J. (1) – wniosła pozew przeciwko A. J. o podwyższenie alimentów
z kwot po 450 zł miesięcznie do kwot po 1 000 zł miesięcznie, poczynając od dnia 1 marca 2019 r.

W uzasadnieniu pozwu m.in. wskazano, że: od ostatniego orzekania o alimentach wzrosły koszty związane z utrzymaniem małoletniej powódki; pozwany nie partycypuje już w kosztach utrzymania mieszkania, w którym zamieszkuje małoletnia powódka wraz z matką; możliwości zarobkowe i matki małoletniej powódki nie pozwalają jej na samodzielne ponoszenie zwiększonych kosztów utrzymania dziecka.

W odpowiedzi na pozew pozwany A. J. wniósł o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany m.in. wskazał, że: koszty utrzymania małoletniej powódki zostały znacznie zawyżone na potrzeby niniejszego postępowania; możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego nie pozwalają mu na partycypowanie w kosztach utrzymania dziecka na podwyższonym poziomie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia O. J., urodzona w dniu (...) pochodzi ze związku małżeńskiego J. J. (1) i A. J..

Niesporne.

Małżeństwo J. J. (1) i A. J. zostało rozwiązane przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 23 maja 2016 r., wydanym w sprawie o sygnaturze akt
X RC 424/16. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią O. J. powierzono obojgu rodzicom, ustalając miejsce pobytu dzieci przy matce. Kosztami utrzymania i wychowania ww. małoletniej obciążono oboje rodziców i z tego tytułu zasądzono od A. J. na rzecz małoletni O. J. alimenty w kwotach po 850 zł miesięcznie.

W czasie orzekania w sprawie rozwodowej:

-

usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem małoletniej O. J. opiewały na kwotę 1 400 zł miesięcznie – w tym wyżywienie 400 zł; szkoła muzyczna – 125 zł; odzież i obuwie 100 zł; zajęcia pozaszkolne, czas wolny – 50 zł; środki chemiczne i kosmetyki – 50 zł; wydatki na zdrowie – 30 zł; wydatki związane z edukacją 250 zł miesięcznie (składa miesięczna 10 zł, rada rodziców 40 zł rocznie, wyjścia szkolne 100 zł rocznie, wyjazd jednodniowy 72 zł, prezenty mikołajkowe 25 zł, prezenty na koniec roku 50 zł, wyjazd na wakacje z dziadkami 500 zł rocznie, kolonia 1 200 – 1 300 zł rocznie; półkolonia 300 zł rocznie; udział przypadający na małoletnią w kosztach utrzymania mieszkania 400 zł miesięcznie;

-

J. J. (1) pracowała jako nauczyciel akademicki i z uzyskiwała z tego tytułu wynagrodzenie w kwocie ok. 3 500 zł netto miesięcznie;

-

A. J. prowadził działalność gospodarczą, z której uzyskiwał dochód w wysokości 7 700 zł netto średniomiesięcznie i opłacał z tej kwoty ZUS 1 150 zł miesięcznie, księgową w kwocie 150 zł, podatek dochodowy w kwocie ok. 850 zł miesięcznie, koszty wynajęcia samochodu ok. 1 500 zł, koszt paliwa 250 zł miesięcznie, koszt utrzymania telefonu komórkowego 35 zł, koszty materiałów biurowych 35 zł miesięcznie; po uregulowaniu ww. opłat A. J. pozostawało z kwoty 7 700 zł kwota 3 730 zł miesięcznie.

Niesporne, a nadto:

-

wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 23 maja 2016 r. wraz z uzasadnieniem, k. 292 – 293 oraz k. 301 – 313 w aktach sprawy X RC 424/16.

Wyrokiem z dnia 3 sierpnia 2016 r., wydanym w sprawie o sygnaturze akt I ACa 620/16 – po rozpoznaniu apelacji A. J. – Sąd Apelacyjny w Szczecinie obniżył alimenty zasądzone od A. J. na rzecz małoletniej O. J. do kwot po 450 zł miesięcznie
(z kwot po 850 zł miesięcznie).

Podstawę zmiany wyroku rozwodowego w powyższym zakresie stanowiła okoliczność,
że A. J. zamieszkiwał wraz z małoletnią O. J. oraz J. J. (1) i partycypował
w kosztach utrzymania mieszkania i nie było podstaw, aby do kosztów utrzymania dziecka wliczać kwoty 400 zł z tytułu udziału przypadającego na małoletnią O. J. w kosztach utrzymania mieszkania.

Dowód:

-

wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 3 sierpnia 2016 r. wraz z uzasadnieniem,
k. 361 oraz k. 358 – 363 w aktach sprawy X RC 424/16.

Obecnie małoletnia O. J. zamieszkuje jedynie wraz matką J. J. (1) w S. przy pl. (...).

Średniomiesięczne koszty związane z utrzymaniem ww. mieszkania opiewają na kwotę 800 zł, w tym: opłata eksploatacyjna i fundusz remontowy – 605 zł; opłata za energię elektryczną – 75 zł; opłat za internet i TV – 89 zł; podatek gruntowy – 4 zł; ubezpieczenie mieszkania – 27 zł.

Udział przypadają na jedną osobę w kosztach utrzymania mieszkania opiewa na kwotę ok.
400 zł średniomiesięcznie.

Dowód:

-

zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki J. J. (1), e – protokół z dnia
17 czerwca 2019 r. oraz z dnia 12 sierpnia 2019 r.;

-

potwierdzenia przelewów bankowych wraz z fakturami za media, k. 18 – 23, 27.

Obecnie J. J. (1): ma ukończone 48 lat; pracuje jako adiunkt na (...) w S.,
a nadto pełni funkcję prodziekana ds. studenckich i uzyskuje z tego tytuły wynagrodzenie w łącznej kwocie 5 500 zł netto miesięcznie, w tym dodatek z tytułu pełnienia funkcji prodziekana w kwocie 800 zł; otrzymuje trzynastą pensję; spłaca kredyt z ratą na poziomie ok. 505 zł miesięcznie, który zaciągnęła m.in. na remont mieszkania; poza małoletnią O. J. posiada jeszcze na utrzymaniu córkę J. J. (2), która ma ukończone 21 lat i studiuje we W., a J. J. (1) przekazuje jej na utrzymanie kwotę 1 300 zł miesięcznie.

Ponadto J. J. (1) – poza kosztami związanymi z utrzymaniem mieszkania – ponosi m.in. następujące miesięczne wydatki związane z własnym utrzymaniem: abonament za telefonię komórkową 104 zł; wyjścia na basen 36 zł; wyżywienie 450 zł; ubrania 150 zł; kosmetyki, art. higieniczne 150 zł; koszty utrzymania samochodu 350 zł.

Dowód:

-

zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki J. J. (1), e – protokół z dnia
17 czerwca 2019 r. oraz z dnia 12 sierpnia 2019 r.;

-

harmonogram spłaty kredytu wraz potwierdzeniami operacji bankowych, k. 99, 98;

-

potwierdzeniami przelewów bankowych dla J. J. (2), k. 90 – 93;

-

karta wynagrodzenia pracownika, k. 354;

-

ustalenie wysokości opłaty za mieszkanie, k. 357, 372;

-

polisa ubezpieczenia mieszkania, k. 358;

-

zaświadczenie o przekształceniu użytkowania wieczystego w prawo własności, k. 359.

A. J.: ma obecnie ukończone 53 lata; legitymuje się wyższym wykształceniem technicznym; prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem są usługi doradcze i konsultingowe głównie na rzecz Spółki (...).

W okresie od stycznia 2019 r. do kwietnia 2019 r. A. J. deklarował przychód
w kwocie 43 468,19 zł (średniomiesięcznie ok. 10 867 zł), a średniomiesięczny dochód w kwocie ok. 6 800 zł.

A. J. ponosi następujące wydatki: składka na ZUS w kwocie 1 316 zł miesięcznie; wynagrodzenie księgowej w kwocie 210 zł miesięcznie; podatek dochodowy w kwocie ok. 1 200 zł miesięcznie; rata kredytu mieszkaniowego 995 zł; opłata eksploatacyjną za mieszkanie ok. 370 zł; opłata za energię elektryczną w kwocie ok. 86 zł miesięcznie; ubezpieczenie mieszkania ok. 28 zł miesięcznie; podatek od nieruchomości ok. 68 zł miesięcznie; rata pożyczki za samochód (S. (...) z 2014 r.) w kwocie ok. 322 zł miesięcznie; materiały biurowe za kwotę 215 zł miesięcznie; paliwo do samochodu ok. 426 zł miesięcznie; koszty utrzymania motocykla w kwocie 66 zł miesięcznie; składka z tytułu ubezpieczenia na życie w kwocie ok. 62 zł miesięcznie; na telefon, telewizję i (...) w kwocie ok. 218 zł miesięcznie. W okresie od lipca 2018 r. do kwietnia 2019 r. A. J. ponosił koszty napraw i eksploatacji samochodu (poza paliwem) na poziomie ok. 576 zł średniomiesięcznie.

Ponadto A. J. przekazuje córce J. J. (2) kwotę 700 zł miesięcznie,
a nadto swojej matce kwotę 250 zł miesięcznie oraz uiszcza dobrowolnie alimenty w kwotach po 450 zł miesięcznie na rzecz córki O. J.. Dodatkowo A. J. wydatkuje: na swoje wyżywienie ok. 1 200 zł miesięcznie; na leczenie ok. 130 zł średniomiesięcznie; na naprawy
i remonty w mieszkaniu ok. 170 zł średniomiesięcznie.

Dowód:

-

zeznania pozwanego A. J., e – protokół z dnia 12 sierpnia 2019 r.;

-

obliczenie zaliczki na podatek dochodowy, k. 129;

-

potwierdzenia przelewów bankowych, k. 132 – 135;

-

ustalenie wysokości opłaty za mieszkanie, k. 136;

-

faktury VAT za media w mieszkaniu wraz z potwierdzeniami przelewów bankowych, k. 137 – 141;

-

polisa ubezpieczenia mieszkania, k. 142;

-

ustalenie wysokości opłaty za podatek dochodowy, k. 144;

-

faktury VAT, paragony z tytułu wydatków ponoszonych przez A. J., k. 142 – 325.

Małoletnia O. J.: ma obecnie ukończone 14 lat; uczęszcza do szkoły publicznej; nie posiada żadnego majątku.

Usprawiedliwione średniomiesięczne koszty związane z utrzymaniem małoletniej O. J. wynoszą ok. 1 850 zł i w szczególności w wymiarze średniomiesięcznym przedstawiają się następująco:

-

400 zł udział przypadający na małoletnią w kosztach utrzymania mieszkania;

-

480 zł wyżywienie, w tym koszty obiadów w szkole;

-

80 zł artykuły higieniczne, chemia gospodarcza, kosmetyki;

-

35 zł koszty utrzymania telefonu komórkowego;

-

36 zł koszty wyjść na basen;

-

40 zł koszty wizyt lekarskich (stomatolog, okulista, ortopeda) i zakup lekarstw związanych
z infekcjami;

-

40 zł masaże związane ze schorzeniem kręgosłupa;

-

150 zł tytułem wydatków na odzież, obuwie, bieliznę;

-

125 zł kurs szycia (10 miesięcy x 150 zł / 12 miesięcy);

-

150 zł szkoła muzyczna (10 miesięcy x 180 zł / 12 miesięcy);

-

40 zł koszty utrzymania zwierząt małoletniej;

-

250 zł koszty organizacji wypoczynku (w tym m.in. kolonia 1 870 zł, „zielona szkoła” 400 zł, kieszonkowe na wyjazdy);

-

30 zł koszty zakupu wyprawki szkolnej (m.in. przybory szkolne, podręczniki językowe), składek szkolnych (m.in. ubezpieczenie, rada rodziców itp.).

Poza ww. wydatkami małoletnia O. J. jest leczona ortodontycznie, gdzie obecnie koszt leczenia – przy uwzględnieniu konieczności zakupu aparatu ortodontycznego – opiewa na kwotę ok. 5 500 zł rocznie. J. J. (1) pokrywa koszty leczenia ortodontycznego ze świadczenia wychowawczego (500 +).

Poza wyjazdem na kolonię i „zieloną szkołę” małoletnia O. J. wyjeżdża zarówno
z matką, jak i ojcem na dodatkowy wypoczynek, który we własnym zakresie pokrywają rodzice ww. małoletniej. Ponadto poza ww. wydatkami każdy z rodziców ponosi dodatkowe koszty związane
z wyjściami z małoletnią np. do kina.

A. J. kontaktuje się z córką O. J. w co drugi weekend oraz na dłuższy okres w wakacje.

Dowód:

-

zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki J. J. (1), e – protokół z dnia
17 czerwca 2019 r. oraz z dnia 12 sierpnia 2019 r.;

-

zaświadczenie od okulisty, paragony za badanie okulistyczne i okulary, k. 29;

-

dokumentacja medyczna dotycząca schorzeń kręgosłupa małoletniej, k. 30 – 33, 337v;

-

dokumentacja medyczna dotycząca leczenia ortodontycznego, k. 34 – 35;

-

faktura VAT za leczenie stomatologiczne, k. 349;

-

paragony, faktury VAT za leki dla małoletniej wraz z potwierdzeniami transakcji bankowych,
k. 35v – 37, 345 – 349, 371;

-

paragony, faktury VAT za odzież, obuwie, bieliznę wraz z potwierdzeniami transakcji bankowych, k. 39 – 46, 339 – 343;

-

potwierdzenia przelewów bankowych za szkołę muzyczną, k. 48;

-

faktura VAT za basen, k. 49;

-

faktury VAT, paragony za chemię gospodarczą, żywność, k. 51 – 56, 58 – 64;

-

paragony z tytułu kosztów utrzymania zwierząt małoletniej wraz z potwierdzeniami transakcji bankowych, k. 66 – 67, 374,

-

potwierdzenie przelewu bankowego za abonament telefoniczny, k. 69 – 70;

-

paragony, faktury VAT za wyprawkę szkolną, podręczniki, k. 72 – 74;

-

umowa ze szkołą muzyczną, k. 333 – 336;

-

kalkulacja leczenia ortodontycznego, k. 353;

-

faktura VAT za kolonię, k. 375.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo małoletniej O. J. o podwyższenie alimentów okazało się częściowo zasadne.

Sąd dokonał oceny zgromadzonych w sprawie dowodów w oparciu o dyspozycję art. 233 § 1 k.p.c. Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach
z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy oraz w aktach sprawy X RC 424/16, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów.

Nadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły częściowo zeznania stron. Sąd dał wiarę zeznaniom ww. osób w zakresie powyżej poczynionych ustaleń faktycznych, albowiem w tym zakresie zeznania te korespondowały z zasadami doświadczenia życiowego
i zawodowego, które obrazują wysokość kosztów związanych z zakupem poszczególnych dóbr
i usług na lokalnym rynku, a nadto korespondowały z treścią dokumentów zgromadzonych
w sprawie, które z ww. względów zostały uznane przez niniejszy Sąd za wiarygodne.

Żądanie pozwu oparto o art. 138 k.r.o., zgodnie z którym, w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Poprzez zmianę stosunków, o których mowa w ww. przepisie, należy rozumieć każdą zmianę w sferze osobistej
i majątkowej zarówno uprawnionych, jak i zobowiązanego, która wpływa na zakres usprawiedliwionych potrzeb dzieci, jak i możliwości zarobkowe rodzica, a w konsekwencji także na wysokość zobowiązania alimentacyjnego. Wskazuje się przy tym, że sama różnica wieku dziecka spowodowana upływem czasu od daty orzeczenia określającego wysokość alimentów, uzasadnia przyjęcie, że nastąpił wzrost potrzeb dziecka. Powyższe z kolei pociąga za sobą konieczność ponoszenia zwiększonych wydatków związanych z zaspokajaniem tych potrzeb przez rodziców dziecka ( vide: orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 1 czerwca 1965 r., I CZ 135/64, niepubl.).

Zakres świadczeń alimentacyjnych rodzica względem dziecka wyznacza natomiast przepis art. 135 § 1 k.r.o., w myśl którego zależy on od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Zakres usprawiedliwionych potrzeb dziecka określa art. 96 k.r.o., zgodnie z którym rodzicie obowiązani są troszczyć się o fizyczny
i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa, odpowiednio do jego uzdolnień. Nie budzi wątpliwości, że każde dziecko musi mieć zapewnione odpowiednie warunki do egzystencji w postaci mieszkania, wyżywienia zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosowną do wieku odzież, środki na ochronę zdrowia, zajęcia odpowiednio stymulujące jego rozwój itp.

Przy uwzględnieniu powyższego, rolą Sądu w pierwszej kolejności było ustalenie, czy od ostatniego orzeczenia w przedmiocie alimentów nastąpiła przewidziana art. 138 k.r.o. zmiana stosunków.

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe
w sposób jednoznaczny wykazało, że potrzeby uprawnionej do alimentów uległy zwiększeniu
w takim stopniu, iż wymagana była zmiana wysokości alimentów należnych od pozwanego na rzecz małoletniej powódki.

Zdaniem Sądu, wszystkie wydatki wyszczególnione w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia, jako koszty związane z utrzymaniem małoletniej powódki i we wskazanej tam wysokości (tj. łącznie ok. 1 850 zł miesięcznie), są wydatkami usprawiedliwionymi w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o., a więc wydatkami, które powinny być pokrywane w pierwszej kolejności przez rodziców dziecka. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż przedmiotowe wydatki (oraz ich wysokość) – oceniana przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – są adekwatne do potrzeb małoletniej powódki przy uwzględnieniu jej wieku, stanu zdrowia, dotychczasowego poziomu życia, możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców dziecka, potrzeb rozwojowych, emocjonalnych, społecznych dziecka, potrzeby stymulowania jej rozwoju,
a także przy uwzględnieniu cen dóbr i usług jakie wiążą się z zaspokajaniem poszczególnych potrzeb. W konsekwencji, wysokość przedmiotowych wydatków nie może być poczytana za zbyt wygórowaną, ani za zbyt niską.

W odniesieniu do wydatków związanych z utrzymaniem małoletniej powódki należy jeszcze wskazać, iż do kosztów utrzymania dziecka, które stanowiły podstawę do ustalenia wymiaru alimentów należnych od pozwanego Sąd nie wliczył znaczących kosztów leczenia ortodontycznego małoletniej, albowiem – jak sama wskazywała matka dziecka – są one pokrywane ze świadczenia wychowawczego (500 +). Ponadto do wydatków związanych z utrzymaniem małoletniej O. J. Sąd nie doliczał kosztów organizacji wypoczynku w postaci wspólnych wyjazdów danego rodzica
z dzieckiem, czy też różnego rodzaju wyjść okazjonalnych np. kino, albowiem są wydatki dodatkowe, które nie należą już do wydatków usprawiedliwionych w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o.
i rodzice małoletniej pokrywają je każdy we własnym zakresie i według własnego uznania.

Podkreślenia wymaga przy tym okoliczność, że cele oraz wysokość wydatków wskazanych w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia są adekwatne do możliwości zarobkowych
i majątkowych rodziców małoletniej, zaś wysokość należnych od pozwanego świadczeń alimentacyjnych została dostosowana do jego możliwości zarobkowych i majątkowych. Zgodnie
z utrwaloną w orzecznictwie zasadą dziecko ma prawo do równej stopy życiowej z rodzicami, bez względu na to, czy żyje wspólnie z nimi, czy oddzielnie. Ta reguła, ugruntowana tak w doktrynie, jak i w orzecznictwie, oznacza, że dzieci uprawnione są do takiego poziomu życia, jaki mają ich rodzice, co w zależności od sytuacji materialnej rodziców – z jednej strony prowadzi do obowiązku zaspokajania nawet wygórowanych potrzeb dzieci, z drugiej zaś skutkuje brakiem powinności zaspokajania części usprawiedliwionych nawet potrzeb, jeśli standard życia rodziców i ich warunki bytowe są bardzo niskie. Wynika stąd, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich sami żyją ( vide: orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 5 stycznia
1956 r., III CR 919/55, OSN 1957, poz. 74).

Przechodząc do dalszej części rozważań należy wskazać, iż zgodnie z art. 135 § 2 k.r.o. wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach
o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Przekładając powyższe ustalenia na grunt niniejszej sprawy nie można tracić z pola widzenia okoliczności, że pozwany w ograniczonym zakresie zwalnia się z obowiązku alimentacyjnego poprzez osobistą pieczę nad córką, albowiem widuje się z nią w wybrane weekendy, część wakacji. Oczywistym jest to, że wobec małoletniej powódki osobista piecza rodzica odgrywa mniejszą rolę aniżeli w odniesieniu do kilkuletniego dziecka, ale nie można jednak tracić z pola widzenia okoliczności, że tę pieczę na co dzień sprawuje matka dziecka i w konsekwencji również i ta okoliczność powinna wpływać na ustalenie wymiaru świadczeń alimentacyjnych należnych od pozwanego.

W odniesieniu do kwestii możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego należy wskazać, że w czasie orzekania w sprawie rozwodowej A. J. z kwoty 7 700 zł miesięcznie ponosił stałe wydatki na poziomie ok. 4 000 zł miesięcznie (k. 282 w aktach X RC 424/16),
a obecnie dla pozwanego punkt wyjścia do ponoszenia stałych wydatków stanowi kwota ok. 10 800 zł miesięcznie. Oczywiście nie można tracić z pola widzenia okoliczności, że od ostatniego orzekania o alimentach pozwanemu doszły mu wydatki związane ze spłatą kredytu za mieszkanie, tj. ok. 1 000 zł miesięcznie, czy też wyższe koszty utrzymania samochodu, ale nie są to okoliczności, które przesądzają o konieczności uwzględnienia stanowiska pozwanego prezentowanego w niniejszej sprawie. W odniesieniu do wydatków na samochód, to nie przeciwskazań do tego, aby pozwany skorzystał z leasingu, czy najmu długoterminowego pojazdu
i w ten sposób ograniczył ponoszone przez siebie koszty. Ponadto pozwany nie musi ponosić wydatków związanych z utrzymaniem motocykla, skoro posiada samochód. Podkreślenia wymaga również okoliczność, że czyniąc określone inwestycje pozwany musi uwzględniać okoliczność,
że ma na utrzymaniu m.in. O. J. i że jej potrzeby będą na przestrzeni lat rosły, a tym samym będzie zobowiązany w większym zakresie partycypować w kosztach jej utrzymania. Nieuwzględnienie przez danego rodzica powyższego faktu nie może przemawiać za uznaniem,
że nie ma podstaw do podwyższenia świadczeń alimentacyjnych.

Ustalając wysokość świadczeń alimentacyjnych na poziomie 900 zł, tj. na poziomie ok.
50 % usprawiedliwionych kosztów związanych z utrzymaniem małoletniej O. J., Sąd miał na uwadze okoliczność, że poza wzrostem kosztów utrzymania dziecka doszły wydatki związane
z pokrywaniem udziału przypadającego na małoletnią w kosztach utrzymania mieszkania (tj. 400 zł). Kwestia udziału w kosztach utrzymania mieszkania zdecydowała o obniżeniu przez Sąd Apelacyjny w Szczecinie alimentów z kwoty 850 zł do kwoty 450 zł przy rozstrzyganiu sprawy rozwodowej. Samo zatem zaistnienie wydatku w postaci konieczności pokrywania udziału
w kosztach utrzymania mieszkania już przemawia za zasadnością znaczącego podwyższenia świadczeń alimentacyjnych. Niemniej – jak już sygnalizowano – również zaistnienie innych wydatków, czy też wzrost dotychczasowych wydatków do poziomu wskazanego w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia musiał przemawiać za podwyższeniem świadczeń alimentacyjnych należnych od pozwanego na rzecz małoletniej O. J..

Uwzględniając okoliczność, że dopiero całokształt postępowania dowodowego przeprowadzonego w sprawie pozwolił na właściwie ustalenie wysokości usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki, to Sąd podwyższył alimenty od dnia wyrokowania, tj. od dnia
16 września 2019 r.

W zakresie przewyższającym zasądzone świadczenia powództwo podlegało oddaleniu.

Z tych też względów orzeczono, jak w punktach I – II wyroku.

Kolejno należy wskazać, iż małoletnia powódka była z mocy ustawy zwolniona od kosztów sądowych, albowiem zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 u.k.s.c. nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych. Stosownie do treści art. 113 ust. 1 u.k.s.c., kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Z uwagi na to,
iż podwyższono alimenty z kwot po 450 zł miesięcznie do kwot po 900 zł miesięcznie, to należało uznać, że nieuiszczone koszty sądowe ( stricte opłata od pozwu) opiewają w niniejszej sprawie na kwotę 270 zł. Zgodnie bowiem z art. art. 13 ust. 1 u.k.s.c., opłatę stosunkową pobiera się
w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu (450 zł x 12 miesięcy
x 5 %).

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie III wyroku.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty – co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie IV wyroku.