Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim II Wydział Karny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Tomasz Morycz

Protokolant: sekretarz sądowy Jolanta Frąckiewicz

przy udziale Prokuratora Anny Wróbel - Woźniak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 12 maja 2017 r. i 23 stycznia 2018 r.

sprawy (...)

s. J. i A. zd. D.

ur. (...) w (...)

oskarżonego o to, że:

1. w dniu (...)w miejscowości (...) gm. (...) pow. (...) woj. (...) na terenie posesji oznaczonej numerem porządkowym 12 wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze 881,50 grama i kokainy w ilości 31,16 grama, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

to jest o czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk

2. od bliżej nieustalonego okresu czasu do dnia 20 stycznia 2017r w miejscowości (...) gm. (...) pow. (...) woj. (...) na terenie posesji oznaczonej numerem porządkowym 12 bez wymaganego zezwolenia posiadał broń palną w postaci rewolweru bębenkowego marki (...) 38 (...) nr (...) wraz z 20 sztukami amunicji kaliber 0,38 i 90 sztukami amunicji kaliber 0,22,

to jest o czyn z art. 263 § 2 kk

o r z e k a

I. w ramach czynu zarzucanego oskarżonemu (...) w punkcie 1 uznaje go za winnego tego, że w dniu (...) w miejscowości (...), na terenie (...), wbrew przepisom ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, posiadał znaczną ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy o łącznej wadze 873,30 gramy netto oraz znaczną ilość środka odurzającego w postaci kokainy o wadze 29,54 gram netto, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, za który na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk skazuje go, a na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

II. w ramach czynu zarzucanego oskarżonemu w punkcie 2 uznaje go za winnego tego, że od nieustalonego dnia do dnia (...) w miejscowości (...), na terenie (...), bez wymaganego zezwolenia, posiadał broń palną w postaci rewolweru bębenkowego marki (...) kaliber 0.38 oraz amunicję kaliber 0.38 w ilości 20 sztuk i kaliber 0.22 w ilości 90 sztuk, za który na podstawie art. 263 § 2 kk skazuje go i wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

III. na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86 § 1 kk orzeczone wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności łączy i wymierza mu karę łączną 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności;

IV. na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci substancji psychotropowej i środka odurzającego, opisane w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych (...) pod poz. 2-4, poprzez zniszczenie;

V. na podstawie art. 44 § 6 kk orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci rewolweru i amunicji, opisanych w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych (...) pod poz. 1, poprzez zniszczenie;

VI. na podstawie art. 44 § 2 kk orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci torebki i opakowań, opisane w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych (...) pod poz. 10-13, poprzez zniszczenie;

VII. na podstawie art. 230 § 2 kpk nakazuje zwrócić oskarżonemu dowody rzeczowe w postaci telefonów, opisane w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych (...) pod poz. 5-9;

VIII. na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej wobec niego kary łącznej pozbawienia wolności czas tymczasowego aresztowania od dnia (...), godz. 10.25 do dnia 9 czerwca 2017 r., godz. 14.54;

IX. na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 3.650,46 (trzy tysiące sześćset pięćdziesiąt 46/100) złotych tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 400 (czterysta) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt II K 145/17

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego ustalono następujący stan faktyczny:

W dniu (...) funkcjonariusze Policji, w tym w osobie (...), podjęli obserwację (...). Było to spowodowane tym, że z poczynionych przez nich ustaleń wynikało, że zajmuje się wprowadzaniem do obrotu znacznych ilości substancji psychotropowych i środków odurzających, w tym w szczególności amfetaminy. Następnie zatrzymali kierowany przez niego samochód, w którym znajdował się także jego znajomy (...).

Biorąc pod uwagę, że zarówno w samochodzie, jak i przy osobach nie ujawniono zabronionych substancji, a zachowanie (...) było podejrzane, podjęto decyzję o przeszukaniu jego miejsca zamieszkania, znajdującego się w miejscowości (...). Tam, przy użyciu psa szkolonego do wykrywania narkotyków, w nieużytkowanych ulach ujawniono dwie reklamówki. W jednej znajdowały się substancja psychotropowa w postaci amfetaminy o łącznej wadze 873,30 gramy netto i środek odurzający w postaci kokainy o wadze 29,54 gram netto. Ilość tych substancji pozwalała wytworzyć 7.727-10.916 porcji handlowych w przypadku amfetaminy i 148-295 porcji handlowych w przypadku kokainy. Natomiast w drugiej znajdowały się w pełni sprawne broń palna w postaci rewolweru bębenkowego marki (...) kaliber 0.38 oraz amunicja kaliber 0.38 w ilości 20 sztuk i kaliber 0.22 w ilości 90 sztuk. Na ich posiadanie wymagane jest zezwolenie, którego (...) nie posiadał. W dniu (...) (...) został zatrzymany, a następnie tymczasowo aresztowany. W miejscu zamieszkania (...) nie ujawniono zabronionych przedmiotów.

W dniu (...) (...) wydał wyrok w sprawie o sygn. akt (...), w którym uznał (...) między innymi za winnego popełnienia czynu z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za który wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Jednocześnie wymierzył mu karę łączną 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, która została następnie zarządzona. (...) odbywał ją w okresie od dnia 12 marca 2012 r. do dnia 6 marca 2014 r. i od dnia 27 lutego 2015 r. do dnia 5 marca 2015 r.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie: protokołu zatrzymania osoby (k.2-2v), protokołu przeszukania samochodu (k.5-6v), protokołów przeszukania pomieszczeń mieszkalnych (k.7-10v, 25-26v), protokołu przeszukania osoby (k.14-16), protokołu oględzin rzeczy (k.17-18v), świadectwa legalizacji (k.19), materiału poglądowego (k.60-67), informacji (k.409-410), opinii biegłego (...) (k.104-106, 369-370, 437-438), opinii biegłego (...) (k.123-128), odpisu wyroku (k.138-138v), zeznań świadka (...) (k.28v-29, 282), zeznań świadka (...) (k.32-34, 281-282) i częściowo wyjaśnień oskarżonego (...) (k.50, 51, 154, 280-281).

Przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym oskarżony (...) (k.50) oświadczył, że przyznaje się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Jak wyjaśnił, ujawnione rzeczy należały do niego i miał je na własny użytek. Dotyczyło to również broni. Ponadto, odpowiadając jedynie na pytania obrońcy, wskazał że zażywa narkotyki od wielu lat. Kupił je dla siebie.

Ponownie przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym oskarżony (...) (k.51) oświadczył, że przyznaje się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Jednocześnie odmówił składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania.

Ponownie przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym oskarżony (...) (k.154) oświadczył, że przyznaje się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Jednocześnie odmówił składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania.

Ponownie przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym oskarżony (...) (k.280-281) oświadczył, że przyznaje się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Jak wyjaśnił, przyznaje się do posiadania tych rzeczy. Obecnie można je kupić bez problemu w internecie. To jest dopalacz, a nie amfetamina. Dlatego złożył wnioski dowodowe. Wystarczy wejść na forum i wpisać hasło „dopalacze”. Otrzymał je przesyłką kurierską za pobraniem. Nie pamięta, ile za nie zapłacił. Miał je na własny użytek i przechowywał w ulach na posesji w miejscowości (...). Tak po prostu. Nikomu o tym nie mówił i nikogo tym nie częstował. Normalnie je wąchał. Ten zapas różnie mu wystarczał. Był to jego pierwszy kontakt z dopalaczami. Bardzo tanio można kupić większą ilość. Nie pamięta, ile za to zapłacił. To chyba było 8-9 złotych za gram. Jeśli chodzi o broń, to nabył ją na (...) (...). Jako broń gazowo-sportową. Nabył ją z pół roku temu. Może tylko powiedzieć pseudonim osoby, od której ją kupił. To był (...). Nie chce powiedzieć jak ona się nazywa. Ciężko mu wskazać, co zamierzał z nią zrobić. Nie ma żadnego rachunku. Pieniądze wziął stąd, że zarabiał 2.000 złotych miesięcznie. Wiedział, że na posiadanie tego rewolweru jest wymagane zezwolenie. Jak go kupował, to nie był po części tego świadomy. Kupował go jako gazowo-sportowy. Nie był w pełni świadomy, że to jest nielegalne. Nigdy go nie użył. Przechowywał go w ulach. Tak jak dopalacze. Nie bał się, że coś się z nimi stanie, bo znajdowały się w środku. Ule były nieczynne. Za rewolwer zapłacił 1.500 złotych. Nikomu go nie pokazywał. Toczą się przeciwko niemu postępowania karne. One dotyczą narkotyków. Ma zastosowany dozór policyjny po areszcie, który został uchylony. Ta sprawa toczy się przed Sądem Okręgowym w Warszawie. Chodzi o obrót narkotykami. On go nie dokonywał. Z tego, co się orientuje, to dopalacze już nie są legalne i dlatego nie trzymał ich w domu. Nie był w pełni świadomy, czy broń jest legalna. Badanie, które zostało przeprowadzone wskazuje, że jest tam również kofeina. Myśli, że tam nie ma nawet 1/10 amfetaminy.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego wina oskarżonego (...) i okoliczności popełnienia zarzucanych mu czynów nie budzą żadnych wątpliwości.

Sąd jedynie częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego (...) (k.50, 51, 154, 280-281), które w tym zakresie nie budziły wątpliwości, korespondując z pozostałym materiałem dowodowym, w tym w szczególności z zeznaniami świadków i dokumentami. Zgodne z rzeczywistością jest to, że ujawnione rzeczy, to jest substancja psychotropowa w postaci amfetaminy, środek odurzający w postaci kokainy, broń palna w postaci rewolweru i amunicja, stanowiły jego własność i zostały umieszczone w nieużywanych ulach na terenie zamieszkiwanej przez niego posesji. To samo tyczy się wyjaśnień złożonych w postępowaniu przygotowawczym, w których wskazał, że ma do czynienia z narkotykami od wielu lat, jak również wyjaśnień złożonych w postępowaniu sądowym, kiedy przyznał, że toczą się przeciwko niemu inne postępowania dotyczące tego typu substancji. Co zaś się tyczy pozostałych jego wyjaśnień, to zdaniem Sądu stanowiły jedynie przyjętą przez niego linię obrony, która jest całkowicie nieprawdziwa i jako taka nie może się ostać. W toku postępowania przygotowawczego oskarżony (...) konsekwentnie przyznawał się do winy, nie kwestionując posiadanych przez siebie przedmiotów. Zdanie zmienił dopiero w postępowaniu sądowym, podnosząc że w rzeczywistości posiadał dopalacze i broń gazowo-sportową. Tymczasem powyższe pozostaje w sprzeczności z kategorycznymi opiniami biegłych (...) i (...). Wskazano w nich jednoznacznie, że była to substancja psychotropowa i środek odurzających oraz broń palna w postaci rewolweru i amunicja. Na to, że oskarżony (...) doskonale wiedział, jakie przedmioty posiada wskazuje chociażby miejsce ich składowania, to jest nieużywane ule, miejsce ich nabycia, to jest internet i (...) (...), jak również sposób ich opakowania, to jest reklamówki i folie. Tym samym wiedział również, że jest to nielegalne, de facto przyznając to w postępowaniu sądowym. Wskazał wówczas, że orientował się, że dopalacze już nie są legalne i dlatego nie trzymał ich w domu. Ponadto wiedział, że na posiadanie tego rewolweru jest wymagane zezwolenie, którego nie miał. W tym miejscu wskazać należy, że oskarżony (...) nie pierwszy raz miał do czynienia z narkotykami, będąc w przeszłości karany za ich posiadanie. Z tych względów za niezgodne z rzeczywistością uznano jego twierdzenia sugerujące, że nie do końca orientował się, co posiada i że popełnia przestępstwo. Co zaś się tyczy podnoszonego przez oskarżonego (...) posiadania substancji psychotropowej i środka odurzającego na własny użytek, to budzi to uzasadnione wątpliwości z uwagi na znaczną ilość i miejsce przechowywania. Odnośnie broni palnej w postaci rewolweru i amunicji, to nie potrafił wyjaśnić w logiczny sposób potrzeby ich nabycia, co wywołuje taki sam efekt.

Ponadto Sąd dał w całości wiarę zeznaniom świadka (...) (k.32-34, 281-282), będącego funkcjonariuszem Policji uczestniczącym w czynnościach podejmowanych wobec oskarżonego (...), podczas których doszło do ujawnienia niedozwolonych przedmiotów. Świadek (...) w sposób spójny, logiczny i nie budzący żadnych wątpliwości przedstawił całą swoją wiedzę w niniejszej sprawie. W szczególności w sposób spontaniczny, obiektywny i drobiazgowy opisał przebieg interwencji, co znajduje potwierdzenie nie tylko w dokumentach, ale również w zeznaniach świadka (...) i wyjaśnieniach oskarżonego (...). Biorąc pod uwagę, że świadek (...) wykonywał swoje obowiązki i nie miał żadnego powodu, żeby składać obciążające go zeznania, oparto się na złożonej przez niego relacji.

Jednocześnie Sąd nie znalazł podstaw do podważenia zeznań świadka (...) (k.28v-29, 282), będącego znajomym oskarżonego (...), który przebywał z nim w chwili podjęcia czynności przez funkcjonariuszy Policji. Biorąc pod uwagę, że świadek (...) zaprzeczył, żeby miał do czynienia z narkotykami, których nie ujawniono w miejscu jego zamieszkania, nic też nie wiedząc o tym, żeby miał z nimi do czynienia oskarżony (...), który mógł mu o tym nie mówić, należało przyjąć, że nie posiadał wiedzy na temat okoliczności mających znaczenie w niniejszej sprawie. Fakt znajomości mężczyzn i przebywania razem w czasie poprzedzającym interwencję był oczywiście niewystarczający.

Dokonując ustaleń faktycznych oparto się także na dowodach w postaci protokołu zatrzymania osoby (k.2-2v), protokołu przeszukania samochodu (k.5-6v), protokołów przeszukania pomieszczeń mieszkalnych (k.7-10v, 25-26v), protokołu przeszukania osoby (k.14-16), protokołu oględzin rzeczy (k.17-18v), świadectwa legalizacji (k.19), materiału poglądowego (k.60-67) i informacji (k.409-410), które zostały sporządzone przez uprawnione osoby bądź podmioty, nie były kwestionowane i nie budzą też żadnych wątpliwości. Szczególnie istotne były tu protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych zajmowanych przez oskarżonego (...), protokół oględzin rzeczy i materiał poglądowy, z których wynikało, jakie przedmioty posiadał, gdzie się one znajdowały i jak wyglądały. Ponadto z odpisu wyroki i informacji wynika, jaki czyn popełnił w przeszłości oskarżony (...), jaką karę mu wymierzono i kiedy została odbyta.

Oparto się także na opiniach biegłego (...) (k.104-106, 369-370, 437-438), uznając je za pełne, rzeczowe i jednoznacznie odpowiadające na pytania wymagające wiedzy specjalnej. Biegły (...) najpierw stwierdził, że zabezpieczone substancje zawierają substancję psychotropową w postaci amfetaminy i środek odurzający w postaci kokainy, wskazując ich wagę, wielkość porcji handlowych i ilość porcji handlowych, którą można byłoby z nich uzyskać, a następnie określił dokładny ich skład. Chociaż ilość czystej amfetaminy wynosiła 6% w przypadku jednej paczki i 8% w przypadku drugiej paczki, a zawartość czystej kokainy odpowiadała 76%, jednak jak wskazał biegły (...) nie dobiegały one od typowych, które spotyka się w nielegalnym obrocie. W tym miejscu wskazać należy, że powszechnie wiadomym jest, że w celach odurzających narkotyki nie występują w czystej postaci, ale są mieszaniną substancji, w szczególności rozcieńczających i ułatwiających wchłanialność. Nie mogło to jednak wpłynąć na dokonane ustalenia faktyczne, a co za tym idzie na kwalifikację prawną czynu zarzucanego oskarżonemu (...). Ilość posiadanych przez niego substancji psychotropowej i środka odurzającego była bowiem bardzo duża, pozwalając wytworzyć bardzo dużą ilość działek handlowych, a co za tym idzie odurzyć bardzo dużo osób. Niezależnie od ich mocy. W nielegalnym obrocie funkcjonują różne substancje, w tym o mocniejszym i słabszym działaniu. Częstokroć wpływa to na ilości, w których są nabywane i zażywane, jak również na ich cenę. Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 16 lipca 2014 r. w sprawie o sygn. akt III KK 208/14 „dla przypisania oskarżonemu odpowiedzialności z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2012 r. poz. 124) nie jest konieczne dokładne ustalenie, ile substancji aktywnej (zabronionej) znajduje się w tabletkach i proszku. Chociaż substancje psychotropowe będące przedmiotem nielegalnego obrotu (posiadania) z reguły nie są czystym narkotykiem z uwagi na mogące się pojawić w procesie produkcji zanieczyszczenia, albo celowe dodawanie zwiększających masę tzw. wypełniaczy, to w toku postępowania w celu wydania prawidłowego orzeczenia nie zachodzi konieczność oddzielenia (w zależności od procentowej jakości narkotyku) innych substancji”. Tym samym ustalanie dokładnego składu zabezpieczonych substancji nie było konieczne. Wystarczające było stwierdzenie, czy znajdowały się w nich substancja psychotropowa i środek odurzający, co uczyniono. Mając powyższe na uwadze, twierdzenia oskarżonego (...) podważające zabezpieczone substancje i sugerujące, że były to dopalacze zmierzały jedynie do uniknięcia bądź pomniejszenia odpowiedzialności za przestępstwo, którego się dopuścił.

Sąd oparł się także na opinii biegłego (...) (k.123-128), do której również nie miał zastrzeżeń. Stwierdzono w niej kategorycznie, że zabezpieczone rzeczy to w pełni sprawne technicznie broń palna w postaci rewolweru bębenkowego marki (...) kaliber 0.38 oraz amunicja kaliber 0.38 w ilości 20 sztuk i kaliber 0.22 w ilości 90 sztuk, na których posiadanie wymagane jest zezwolenie. W tym miejscu wskazać należy, że nie stwierdzono, żeby dokonywano jakichkolwiek przeróbek powyższej broni, w tym w szczególności, żeby była to wcześniej broń gazowo-sportowa. Wskazano natomiast, że jest to broń fabrycznie dostosowana do odstrzeliwania amunicji. Ponadto podjęto próbę jej odstrzelenia z wynikiem pozytywnym. Mając powyższe na uwadze, twierdzenia oskarżonego (...) podważające zabezpieczone przedmioty także w tym przypadku zmierzały jedynie do uniknięcia bądź pomniejszenia odpowiedzialności za przestępstwo, którego się dopuścił.

Brak było również podstaw do podważenia opinii biegłego (...) (k.115-118), jednak jej wnioski, w których nie stwierdzono w zabezpieczonych telefonach komórkowych należących do oskarżonego (...) istotnych treści, nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Dokonując analizy całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego, wina oskarżonego (...), opisy czynów - ze zmianą w zakresie doprecyzowania ich okoliczności - oraz przyjęte kwalifikacje prawne nie budzą żadnych wątpliwości.

Przestępstwo z art. art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii polega na posiadaniu, wbrew przepisom ustawy, znacznej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych. Jak wynika z wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 22 stycznia 2008 r., II AKa 300/07, „kryterium ilościowe pojęcia „znaczna ilość" powinno być zawsze ocenione przez pryzmat liczby porcji, które mogą być przygotowane do bezpośredniego użycia”. Jest to przestępstwo umyślne, które może być popełnione zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym, będące zagrożone karą pozbawienia wolności od roku do lat 10. Jak z kolei wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 23 września 2009 r. w sprawie o sygn. akt I KZP 10/09, „jeżeli przedmiotem czynności wykonawczej przestępstw określonych w ustawie z 29.7.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.) jest taka ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, która mogłaby jednorazowo zaspokoić potrzeby co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych, to jest to "znaczna ilość" w rozumieniu tej ustawy”. Jest to przestępstwo umyślne, które może być popełnione zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym, będące zagrożone karą pozbawienia wolności od roku do lat 10.

Z kolei przestępstwo z art. 263 § 2 kk polega na posiadaniu broni palnej lub amunicji bez wymaganego zezwolenia. Kodeks karny nie podaje definicji tych pojęć, natomiast znajdują się one w ustawie z 21 maja 1999 r. o broni i amunicji. Zgodnie z art. 4 ust. 1 w/w ustawy broń palna to broń bojowa, myśliwska, sportowa, gazowa, alarmowa i sygnałowa. Za broń palną w myśl art. 5 ust. 1 w/w ustawy uważa się także gotowe lub obrobione istotne części broni. W myśl art. 4 ust. 2 w/w ustawy, przez pojęcie amunicji należy rozumieć amunicję do broni palnej. Posiadaniem jest każde władanie bez względu na czas, przez jaki sprawca ma zamiar dysponować tymi rzeczami. Dlatego każde, nawet krótkotrwałe, władanie bronią palną lub amunicją bez wymaganego zezwolenia jest posiadaniem tych przedmiotów. Stan ten rozpoczyna się z chwilą objęcia we władztwo broni palnej lub amunicji bez wymaganego zezwolenia, a kończy się w wyniku przekazania tych rzeczy organom ścigania albo innej osobie do całkowitej dyspozycji bądź nieodwracalnego zniszczenia lub porzucenia. Jest to przestępstwo powszechne, formalne i umyślne, które może być popełnione jedynie w zamiarze bezpośrednim, będąc zagrożone karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Biorąc pod uwagę, że oskarżony (...) posiadał na terenie zamieszkiwanej przez siebie posesji i w ukryciu substancję psychotropową w postaci amfetaminy o łącznej wadze 873,30 gramy netto i środek odurzający w postaci kokainy o wadze 29,54 gram netto, które pozwalały wytworzyć odpowiednio 7.727-10.916 i 148-295 porcji handlowych, a więc ich ilość była znaczna, nie ulega wątpliwości, że wiedział że jest to zabronione, a mimo to nimi dysponował. Tym samym wyczerpał znamiona czynu z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. To samo tyczy się posiadania broni palnej w postaci rewolweru bębenkowego marki (...) kaliber 0.38 oraz amunicji kaliber 0.38 w ilości 20 sztuk i kaliber 0.22 w ilości 90 sztuk, o których wiedział, że jest na nie wymagane zezwolenie, jednak go nie uzyskał. W związku z tym doszło do zrealizowania znamion czynu z art. 263 § 2 kk. Ponadto pierwszego z tych czynów dopuścił się w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk, uprzednio odbywając karę pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej 6 miesięcy za podobne przestępstwo umyślne. Nie zaistniały tu jakiekolwiek okoliczności wyłączające jego winę.

Wymierzając karę oskarżonemu (...) kierowano się dyrektywami wymiaru kary wskazanymi w treści art. 53 kk, mając w szczególności na uwadze motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, stopień społecznej szkodliwości czynu, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, dostosowanie dolegliwości kary do stopnia winy, cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Dyrektywy te dzieli się na okoliczności obciążające i łagodzące.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu (...), przy której Sąd kierował się wskazówkami wynikającymi z treści art. 115 § 2 kk. Wzięto zatem pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Oskarżony (...) doskonale wiedział, że posiadanie ujawnionych u niego przedmiotów jest zabronione, a mimo to ukrył je na terenie zamieszkiwanej przez siebie posesji, posiadając przez dłuższy czas. Okolicznością obciążającą jest przede wszystkim bardzo duża ilość substancji psychotropowej w postaci amfetaminy i środka odurzającego w postaci kokainy, która pozwalała na wytworzenie bardzo dużej ilości działek handlowych, a co za tym idzie na odurzenie bardzo dużej ilości osób. Ponadto były to substancje różnego rodzaju, bardzo popularne wśród osób je stosujących i uważane za bardzo szybko uzależniające, tym samym powodując bardzo duże zagrożenie. W szczególności ludzi młodych. Na jego niekorzyść przemawia także posiadanie nie tylko broni palnej, ale również amunicji do niej w znacznych ilościach. Z powyższego wynika, że istniała możliwość natychmiastowego jej wykorzystania. Jednocześnie należy zwrócić uwagę na uprzednią kilkukrotną karalność oskarżonego (...), która wskazuje, że zaistniałe zdarzenie nie jest incydentem w jego życiu. Jest on sprawcą regularnie naruszającym porządek prawny i niepoprawnym, który nic sobie nie robi z wymierzanych mu surowych kar pozbawienia wolności i drwi z wymiaru sprawiedliwości, licząc że uda mu się uniknąć odpowiedzialności. Wprawdzie oskarżony (...) przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, co powinno stanowić okoliczność łagodzącą, jednak w swoich wyjaśnieniach złożonych w postępowaniu sądowym podnosił okoliczności de facto zmierzające do uniknięcia bądź pomniejszenia odpowiedzialności karnej.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał że za pierwszy czyn karą właściwą dla oskarżonego (...), skazanego na podstawie art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk, będzie wymierzona mu na podstawie 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. kara 3 lat pozbawienia wolności. Biorąc pod uwagę, że Sąd mógł mu wymierzyć karę od roku do 15 lat pozbawienia wolności, nie sposób jej uznać za zbyt surową. Co zaś się tyczy drugiego czynu, to Sąd uznał, że karą odpowiednią dla oskarżonego (...), skazanego na podstawie art. 263 § 2 kk, będzie wymierza mu na podstawie tego przepisu kara 2 lat pozbawienia wolności. Także w tym przypadku, skoro Sąd mógł mu wymierzyć karę od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności, nie można jej uznać za nieadekwatną i zbyt dotkliwą. Powyższe kary są zbliżone do dolnej granicy ustawowego zagrożenia, będąc odpowiednie do stopnia winy i społecznej szkodliwości, a zarazem stanowiąc odpowiednią reakcję na przestępstwa, których się dopuścił.

Jednocześnie Sąd, na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86 § 1 kk, orzeczone wobec oskarżonego (...) kary pozbawienia wolności połączył i wymierzył mu karę łączną 5 lat pozbawienia wolności. W ocenie Sądu jeśli oskarżony (...) nie doświadczy teraz zdecydowanej i dotkliwej rekcji wymiaru sprawiedliwości, to nigdy nie zmieni swojego zachowania, stanowiąc poważne zagrożenie dla porządku prawnego. Jedynie kolejna w jego życiu wieloletnia kara pozbawienia wolności jest w stanie spowodować trwałą zmianę jego zachowania i zarazem uchronić społeczeństwo przed konsekwencjami popełnianych przez niego przestępstw. Jednocześnie Sąd, na podstawie art. 63 § 1 kk, zaliczył oskarżonemu (...) na poczet orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności czas tymczasowego aresztowania od dnia (...), godz. 10.25 do dnia 9 czerwca 2017 r., godz. 14.54.

Dodatkowo Sąd, na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci substancji psychotropowej i środka odurzającego, opisanych w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych (...) pod poz. 2-4, poprzez zniszczenie. Następnie, na podstawie art. 44 § 6 kk, orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci rewolweru i amunicji, opisanych w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych (...) pod poz. 1, poprzez zniszczenie. Ponadto, na podstawie art. 44 § 2 kk, orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci torebki i opakowań, opisanych w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych (...) pod poz. 10-13, poprzez zniszczenie. Biorąc pod uwagę, że wskazane przedmioty stanowiły substancję psychotropową, środek odurzający, broń, amunicję i ich opakowania, należało orzec jak powyżej.

Zarazem Sąd, na podstawie art. 230 § 2 kpk, nakazał zwrócić oskarżonemu (...) dowody rzeczowe w postaci telefonów, opisane w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych (...) pod poz. 5-9. Zważywszy na okoliczność, że nie pochodziły z przestępstw i nie służyły do ich popełnienia, będąc zbędne dla niniejszego postępowania, należało orzec jak powyżej.

Na koniec Sąd, na podstawie art. 627 kpk, zasądził od oskarżonego (...) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 3.650,46 złotych tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 400 złotych tytułem opłaty. Powyższe obejmowało koszty postępowania przygotowawczego - 2.834,68 złotych, ryczałt za doręczenia - 20 złotych, kartę karną - 30 złotych, wywiad środowiskowy - 74,95 złotych, wynagrodzenie biegłego za stawiennictwo na rozprawie - 99,95 i 119,52 złotych, zwrot kosztów dojazdu biegłego na rozprawę - 35 i 39,36 złotych i opłatę - 400 złotych. Tym samym Sąd uznał, że oskarżony (...) powinien ponieść wszystkie koszty postępowania wywołanego jego postępowaniem. Biorąc pod uwagę, że uzyskuje dochody w kwocie 2.000 złotych miesięcznie, a ponadto może liczyć na pomoc rodziny, która uiściła kwotę 50.000 złotych tytułem poręczenia majątkowego, z pewności będzie w stanie uczynić zadość wyrokowi w tym zakresie. Tej oceny nie zmienia fakt, że przez dłuższy czas będzie pozbawiony wolności i nie będzie uzyskiwał dochodów.