Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

G., dnia 11 czerwca 2019r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku X Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Joanna Jurkiewicz

Protokolant: Joanna Olszewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 29.01.2019r., 07.05.2019r. oraz 04.06.2019r. sprawy W. W. (1) , syna T. i M., urodzonego (...), PESEL (...);

oskarżonego o to, że:

w dniu 19 maja 2018r. w miejscowości K. na ulicy (...) kierował w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym marki C. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości I badanie z wynikiem 1,26 mg/dm3, II badanie z wynikiem 1,21 mg/dm3 alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a§1 k.k.

I.  Ustalając, że w okolicznościach nie budzących wątpliwości oskarżony W. W. (1) dopuścił się popełnienia czynu kwalifikowanego z art. 178a§1 k.k. i przyjmując, że wina oskarżonego i społeczna szkodliwość tego czynu nie są znaczne, na podstawie art. 66§1 i 2 k.k. i art. 67§1 k.k. postępowanie karne warunkowo umarza na okres 2 (dwóch) lat próby.

II.  Na podstawie art. 67§3 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwóch) lat.

III.  Na postawie art. 63§4 k.k. na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 19.05.2018r. do dnia 11.06.2019r.

IV.  Na podstawie art. 67§3 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięć tysięcy) złotych.

V.  Na mocy art. 626§1 k.p.k., art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k., art. 616§1 i 2 k.p.k. oraz na podstawie art. 1 i art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1983 r. nr 49 poz. 223 ze zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe: 1.374,22 zł (tysiąc trzysta siedemdziesiąt cztery złote 22/100) tytułem wydatków oraz 100 (sto) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt X K 1112/18

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W nocy z 18. na 19.05.2018r. do godz. 2.00 W. W. (1) spożywał alkohol typu whisky wypijając około 0,5 litra butelki, upijając się z powodu rozstania z byłą partnerką oraz otrzymania informacji o nieuleczalnej chorobie byłej żony, opiekującej się ciężko chorą, sparaliżowaną córką oskarżonego.

Następnego dnia rano, gdy W. W. (1) zabrakło alkoholu, postanowił pojechać samochodem z miejsca zamieszkania do sklepu w L.. Po godzinie 10:00 R. C., wyjeżdżając z parkingu marketu (...) swoim samochodem, w wyniku zastosowania przez siebie manewru nagłego hamowania, uniknął kolizji z samochodem marki C. o numerze rej. (...), kierowanym przez W. W. (1). R. C. jadąc za W. W. (1), widząc jego jazdę całą szerokością jezdni, zawiadomił policję o możliwości poruszania się przez kierującego pojazdem marki C. pod wpływem alkoholu.

Około godziny 11.00 w miejscowości K. ul. (...), drogą DW 221 W. W. (1), kierujący pojazdem marki C. o numerze rej. (...), został zatrzymany przez funkcjonariusz policji w K. po tym, jak wjechał do rowu. Badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wykazało u W. W. (1):

I badanie godz. 11:08 1,26 mg/l [dm3]

II badanie godz. 11:23 1,21 mg/l [dm3]

W wyniku podejmowanych czynności funkcjonariusze policji w K. odebrali W. W. (1), kierującemu pojazdem marki C. o numerze rej. (...), prawo jazdy numer (...) kat. B wydane przez Prezydenta Miasta G.. Pojazd marki C. o numerze rej. (...) został zabezpieczony oraz odholowany przez lawetę.

W. W. (1) jest rozwodnikiem, posiadającym na swoim utrzymaniu dorosłe chore dziecko – A. W., które wymaga stałej opieki. Była żona W. J. W. chora jest na raka krwi, mając orzeczony jednocześnie znaczny stopień niepełnosprawności. Oskarżony z zawodu jest brokerem ubezpieczeniowym, osiągającym miesięcznie dochód netto na poziomie 4.000 zł, nie posiada majątku. Oskarżony leczy się psychiatrycznie, w 2005 roku przeszedł próbę samobójczą, stale przebywa pod kontrolą psychiatry. Od 2018 roku nie zażywa leków. Cieszy się zaufaniem oraz szacunkiem w swoim środowisku pracy. Jest postrzegany jako profesjonalista oraz osoba godna zaufania.

W trakcie postępowania przygotowawczego W. W. (1) został poddany badaniom psychiatrycznym. Nie stwierdzono u niego zaburzeń spostrzegania i patologicznych tworów myślowych. Zanegowane zostały myśli i zamiary samobójcze. Oskarżony posiada osobowość o zwartej strukturze, niezaburzoną na moment badania popędami. W swoich wnioskach biegli wskazali, że opiniowany W. W. (1) nie jest chory psychicznie w rozumieniu psychozy. Każdorazowe wystąpienie zaburzeń nastroju u W. W. (1) było uwarunkowane sytuacyjnie, co potwierdzał sam oskarżony. Prowadzone leczenie psychiatryczne oskarżonego było krótkotrwałe. W. W. (1) nie jest upośledzony umysłowo, a jego sprawność intelektualna mieści się w normie. Model używania przez W. W. (1) alkoholu nie wyczerpuje kryteriów diagnostycznych uzależnienia. W momencie popełnienia czynu zabronionego oskarżony W. W. (1) znajdował się w stanie upojenia alkoholowego prostego. Nie występowały u niego inne zakłócenia czynności psychicznych. W czasie dokonywania zarzucanego mu czynu W. W. (1) miał zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, co powoduje, że nie zaszły w stosunku do niego warunki z art. 31§1 i 2 k.k. Końcowo biegli wskazali, że w świetle przeprowadzonego badania stanu zdrowia psychicznego W. W. (1) jego stan zdrowia psychicznego, nie budzi wątpliwości, jest wyrównany, oskarżony może uczestniczyć w toczącym się postępowaniu karnym oraz prowadzić obronę w sposób samodzielny i rozsądny. W trakcie przewodu sądowego biegłe podtrzymały tezy wydanej opinii w postępowaniu przygotowawczym.

Oskarżony W. W. (1) podczas pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanego w dniu 01.06.2018r. nie przyznał się do zarzucanego czynu. Podczas ponownego przesłuchania w charakterze podejrzanego w dniu 27.06.2018r. przyznał się do zarzucanego czynu wskazując, że żałuje tego co się stało. W toku złożonych wyjaśnień podniósł, że w dniu 17.05.2018r. rozstał się ze swoją partnerką w burzliwy sposób, a w dniu 18.05.2018r. dowiedział się o nieuleczalnej chorobie byłej żony, która opiekuje się ich 36 letnią, dorosłą córką, która wymaga całodobowej opieki w postaci karmienia, pojenia, przewijania. Natłok negatywnych wiadomości spowodował, że W. W. (1) wypił 0,5l alkoholu typu whisky, po czym o 2.00 w nocy położył się spać. Kolejno podejrzany wyjaśnił, że wstał rano, zażył leki na nadciśnienie tętnicze, po czym o 9.00 wsiadł w samochód będąc przeświadczony, że jest trzeźwy, udając się do marketu po alkohol w celu kontynuowania spożycia. Końcowo W. W. (1) dodał, że w 2005r. przeszedł próbę samobójczą, która była wynikiem bankructwa jego firmy. Oskarżony wskazał ponadto, że czuje się odpowiedzialny za swoją córkę. Przed Sądem oskarżony przyznał się do zarzucanego czynu objętego treścią aktu oskarżenia. Nie podtrzymał wyjaśnień z dnia 01.06.2018r., podtrzymując jednocześnie wyjaśnienia z dnia 27.06.2018r. W. W. (1) wskazał ponadto, że prawo jazdy zrobił w latach 70. Podał, że nie pamięta całego zdarzenia. Pamięta, że obudził się w niedziele w łóżku. Oskarżony podniósł ponadto, że brak prawa jazdy mocno ogranicza mu życie z uwagi na wykonywany zawód brokera ubezpieczeniowego. Oskarżony odniósł się ponadto do zakończenia burzliwego związku ze swoją byłą partnerką oraz choroby swojej córki i żony, dodając, że czuje się bardzo odpowiedzialny za chorą córkę, która jest w stanie wegetatywnym. Była żona oskarżonego jest chora na raka krwi oraz leczy się psychiatrycznie. Końcowo na pytanie obrońcy oskarżony wskazał, że brak prawa jazdy znacząco ograniczył jego możliwości komunikacyjne, co przekłada się na utrudniony kontakt z byłą córką oraz wykonywanie zawodu, a w konsekwencji spadek zarobków.

Wyjaśnienia oskarżonego W. W. (1) k. 26, 108-109.

Sąd zważył, co następuje:

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się zarówno na dowodach z wyjaśnień oskarżonego, zeznań świadków oraz dowodach z dokumentów. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż znajdują one pełne potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Postawa oskarżonego w procesie polegająca na przyznaniu się do winy nie budzi wątpliwości. Sąd dał wiarę zeznaniom R. C. co do podejrzanej jazdy samochodem marki C. o numerze rej. (...) kierowanym przez W. W. (1). W pełni Sąd dał również wiarę zeznaniom J. K. oraz M. T., będącym funkcjonariuszami policji, którzy przeprowadzali czynności w dniu 19.05.2018r. względem W. W. (1). Przeprowadzone czynności mają swoje odzwierciedlenie w badaniu stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym (analizator wdechu, AlcoQuant 6020 S. firmy (...) nr fabryczny (...)), który posiadał w momencie badania stanu zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu ważne świadectwo. Za wiarygodną Sąd uznał również dokumentację medyczną przedstawiającą stan zdrowia psychicznego W. W. (1) oraz stan zdrowia A. W. oraz J. W.. Za wiarygodne Sąd uznał również dokumenty prywatne przedstawione przez oskarżonego odnoście jego sytuacji osobistej oraz zawodowej. Ponadto Sąd dał wiarę wydanej w toku postępowania przygotowawczego opinii biegłych odnośnie poczytalności W. W. (1) w chwili popełnienia czynu oraz możliwości uczestniczenia oskarżonego w toczącym się postępowaniu karnym oraz możliwości prowadzenia obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

Zgodnie z art. 178a§1 k.k. kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Stan nietrzeźwości zgodnie z normatywną definicją zawartą w art. 115§16 k.k. zachodzi, gdy:

1)  zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub

2)  zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

W okolicznościach niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości Sądu, że oskarżony W. W. (1) swoim zachowaniem wyczerpał wszystkie znamiona czynu zabronionego z art. 178a§1 k.k., nie będąc jednocześnie w stanie niepoczytalności lub poczytalności ograniczonej. W. W. (1) w dniu 19.05.2018r. około godziny 11.00 prowadził pojazd mechaniczny w miejscowości K. na ul. (...), droga DW 221, marki C. o numerze rej. (...), mając w pierwszym przeprowadzonym o godz. 11:08 badaniu zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu 1,26 mg/l, a w drugim badaniu o 11:23 - 1,21 mg/l. Oskarżony sam wprawił się w stan upojenia alkoholowego na skutek przeżytych problemów osobistych, wiedząc jaki jest negatywny wpływ alkoholu przy kierowaniu pojazdami mechanicznymi oraz jakie stwarza to zagrożenie. Oskarżony musiał mieć świadomość wypijając 0,5 litra whisky do godz. 2.00 w nocy, wsiadając tego samego dnia o godz. 9.00 do samochodu, że jest nietrzeźwy. Oskarżony nie chciał celowo popełnić czynu zabronionego stypizowanego w art. 178a§1 k.k., ale na pewno się z taką możliwością godził, przewidując jego konsekwencje. Dla każdego uczestnika ruchu drogowego kierującego pojazdami mechanicznymi okolicznością niebudzącą wątpliwości jest, że spożywanie alkoholu do późnych godzin nocnych musi powodować obecność alkoholu w organizmie następnego dnia rano. Na uwadze należy mieć, że sam oskarżony jechał samochodem do marketu Biedronka, żeby zaopatrzyć się w kolejny alkohol w celu kontynuowania jego spożycia. Nie nasuwa również wątpliwości w oparciu o przeprowadzone badanie psychiatryczne, że oskarżony nie znajdował się w chwili popełnienia czynu w okolicznościach stypizowanych w art. 31§1 i 2 k.k., mających wpływ na jego poczytalność.

Odnośnie wymiaru kary:

Zgodnie z art. 66§1 Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. W § 2 tegoż artykułu ustawodawca unormował, że warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

Przenosząc ww. rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że oskarżony W. W. (1) nie był wcześniej karany za przestępstwo umyślne. Dokonanie czynu zabronionego z art. 178a§1 k.k. stanowiło pierwszy konflikt z prawem oskarżonego. Uwadze Sądu nie uszła okoliczność, że oskarżony w chwili popełnienie czynu miał skończone 65 lat oraz posiadał prawo jazdy od około 40 lat, co wskazuje, że zachowanie sprzeczne z prawem W. W. (1) miało incydentalny charakter. Popełniony przez oskarżonego czyn z art. 178a§1 zagrożony jest karą do 2 lat pozbawienia wolności, w związku z czym w pełni kwalifikuje się na możliwość objęcia zachowania sprawcy zastosowaniem instytucji warunkowego umorzenia postępowania. Zarówno stopień winy, jak i społecznej szkodliwości popełnionego przez W. W. (1) czynu nie są znaczne. W niniejszej sprawie zaistniały okoliczności, które umożliwiają taką jej ocenę. Wprawdzie oskarżony dokonał czynu pod wpływem umyślnego działania w zamiarze ewentualnym, lecz był motywowany przeświadczeniem, że nie czuje alkoholu w swoim organizmie i w chwili wsiadania do samochodu jest już trzeźwy, chociaż z możliwością bycia nietrzeźwym na pewno się godził spożywając alkohol do 2.00 w nocy. Pominąć nie można, że oskarżony, jak co rano, zażył leki na nadciśnienie, których nie wolno łączyć z alkoholem, gdyż może to zagrażać życiu i zdrowiu, czego świadomość oskarżony też musiał mieć. W tym miejscu zawrócić należy uwagę, że oskarżony spożywając alkohol do późnych godzin nocnych, wsiadając następnego dnia rano do samochodu, znajdował się w atypowej sytuacji życiowej, mającej wpływ na jego sferę motywacyjną. Silne bodźce zewnętrzne w postaci rozstania się partnerką, oraz powzięcie informacji o chorobie byłej żony, która będzie się przekładać na zwiększenie jego obowiązków rodzicielskich względem niepełnosprawnej córki, wywołała załamanie psychiczne u oskarżonego, które jednak, co należy zaznaczyć, nie wpłynęło na poczytalność oskarżonego w chwili popełnienia czynu. Motywem rozpoczęcia jazdy pod wpływem alkoholu była chęć dalszego spożywania alkoholu w domu, by ,,przetrwać” weekend oraz by móc w poniedziałek uzyskać odpowiednią pomoc psychologiczną. Działania W. W. (1) spowodowane były chęcią ulżenia sobie w problemach życiowych. Natłok silnych bodźców stresogennych spowodował w konsekwencji, że W. W. (1) nawet nie pamiętał przejściowo zdarzenia z dnia 19.05.2019r. Atypowość sytuacji życiowej, w której znalazł się oskarżony, spowodowała, że można mu przypisać nieznaczny stopień winy. O nieznacznym stopniu winy nie można mówić zdaniem Sądu w sytuacji, w której wyczerpanie znamion z art. 178a§1 k.k. następuje w wyniku uczestniczenia w zabawie rozrywkowej, spożywania alkoholu dla przyjemności oraz prowadzenie pojazdu mechanicznym bezpośrednio po spożyciu, co w niniejszej sprawie niewątpliwie nie miało miejsca. W ocenie Sądu społeczna szkodliwość czynu sprawcy również nie jest znaczna. Do okoliczności wpływających na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu, zgodnie z art. 115§2 k.k., należy zaliczyć: rodzaj naruszonego dobra prawnego, charakter naruszonego dobra prawnego, rozmiary szkody (wyrządzonej albo grożącej), sposób popełnienia czynu, okoliczności popełnienia czynu, waga naruszonych przez sprawcę obowiązków, postać zamiaru, motywacja sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności, stopień naruszenia reguł ostrożności. W zakresie elementów strony przedmiotowej czynu Sąd wziął pod uwagę stopień nietrzeźwości oskarżonego, który malał, co pozwala na przyjęcie, iż alkohol nie był spożywany bezpośrednio przed jazdą. Wprawdzie stopnień nietrzeźwości oskarżonego znacznie przekraczał granicę decydującą o tym czy, czyn stanowi przestępstwo czy wykroczenie, lecz nie może on stanowić przesłanki negatywnej wykluczającej możliwość zastosowania instytucji warunkowego umorzenia. Bowiem dopuszczalna jest również dla przestępstw o poważniejszym ciężarze gatunkowych, których górna granica zagrożenia karą sięga 5 lat. Sąd zważył na fakt, że oskarżony nie prowadził pojazdu w mieście, w godzinach szczytu, ale wówczas, gdy natężenie ruchu pojazdów jest niewielkie, przez co zagrożenie dla bezpieczeństwa było odpowiednio mniejsze. Tym samym zachowanie oskarżonego nie doprowadziło do stworzenia istotnego zagrożenia dla innych uczestników ruchu drogowego, chociaż nie można zapominać, że przestępstwo z art.178a§1 k.k. ma charakter formalny i tego rodzaju skutek nie zalicza się do jego znamion. Analizując elementy podmiotowe wpływające na stopień społecznej szkodliwości czynu, Sąd przyjął – jak już wcześniej było sygnalizowane – że oskarżony działał wprawdzie z zamiarem ewentualnym, lecz podjęty on został bez rozwagi, przemyślenia wszystkich okoliczności, a także motywację, która wynikała z chęci ,,przetrwania weekendu”. Kolejną przesłanką zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania są nie budzące wątpliwości okoliczności popełnienia zarzucanego czynu. Oskarżony wprawdzie nie przyznał się do winy podczas pierwszego przesłuchania podczas stawiania zarzutów, ale później przyznał się do popełnienia przestępstwa, co w świetle pozostałych wiarygodnych dowodów powoduje, że stan faktyczny w spawie jest bezsporny i nie wymaga szczegółowego omówienia. Na marginesie Sąd wskazuje, że nie stanowi przesłanki zastosowania instytucji warunkowego umorzenia przyznanie się oskarżonego do winy (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27.11.2003r., sygn. akt V KK 301/03). W przedmiotowej sprawie wymagana jest ponadto pozytywna prognoza kryminologiczna, co do zgodnego z prawem zachowania się oskarżonego po zastosowaniu instytucji warunkowego umorzenia. W. W. (1) pracuje w branży ubezpieczeniowej, w której podstawą jest wzajemne zaufanie pomiędzy klientem, a pośrednikiem ubezpieczeniowym (brokerem), co rodzi przekonanie, że oskarżony będzie w stanie podporządkować się nakazom i zakazom określonym przez prawo. Poza tym oskarżony jest osobą niekaraną za przestępstwa. Jego zachowanie podczas prowadzonego postępowania nacechowane było wysoką kulturą osobistą, samokrytyką, szczerą skruchą i żalem w związku z zaistniałym zdarzeniem, co również uzasadnia twierdzenie, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa. Ponadto, jak wynika z dokumentów zawartych w aktach sprawy, oskarżony cieszy się dobrą opinią w miejscu pracy, prowadzi ustabilizowany tryb życia i przejawia dbałość o ciągłość zatrudnienia w spółce, w której pracuje. Nic nie wskazuje na to, by zmagał się z uzależnieniem od alkoholu, zaś czyn którego się dopuścił miał charakter wybitnie incydentalny. Poza tym oskarżony przyznał się do winy, wyraził skruchę. Nigdy wcześniej nie dopuścił się przestępstwa skierowanego przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. Sąd ustalił oskarżonemu 2 letni okres próby uznając, iż będzie on wystarczający dla stwierdzenia poprawności decyzji o warunkowym umorzeniu postępowania. Sąd orzekł ponadto świadczenie pieniężne w wysokości 5000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Kwota ta, przy uwzględnieniu spadku dochodów oskarżonego z powodu braku prawa jazdy (możliwością dojazdów do klientów), będzie dla oskarżonego w wystarczający sposób odczuwalna, spełniając jednocześnie swój charakter prewencyjny.

Art. 67§3 k.k. daje Sądowi możliwość, przy wykorzystaniu instytucji warunkowego umorzenia postępowania, orzeczenia wobec sprawcy środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów. Przedmiotowy środek karny faktycznie eliminuje oskarżonego z ruchu drogowego jako kierowcę, który dopuścił się czynu przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. W ocenie Sądu w niniejszej sprawie zasadnym jest orzeczenie tego środka karnego na okres 2 lat w odniesieniu do wszelkich pojazdów mechanicznych. Zastosowanie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów w stosunku do brokera ubezpieczeniowego wykorzystującego samochód jako narzędzie pracy w przemieszczaniu się do klientów stanowi samo w sobie surową sankcję. W przekonaniu Sądu zastosowania środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w wystarczającym stopniu wzmocni w oskarżonym przekonanie o randze naruszonych przepisów. Orzekając przedmiotowy środek karny Sąd miał na uwadze nie tylko cele prewencji indywidualnej, by sprawcę czynu zabronionego wychować, ale też cele prewencji ogólnej, oddziaływania społecznego. Stosowanie wobec sprawców czynów zabronionych środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów niewątpliwie kształtuje świadomość prawną w społeczeństwie nieuchronności zastosowania tego typu środka karnego w przypadku popełnienia czynu zabronionego z art. 178a§1 k.k. W ocenie Sądu W. W. (1) winien zostać wyeliminowany z ruchu lądowego, gdyż jego zachowanie wypełniające znamiona czynu z art. 178a§1 k.k. wskazuje, że prowadzenie pojazdów przez niego może zagrażać bezpieczeństwu w komunikacji. W tym miejscu zasadnym jest przywołanie stanowiska Sądu Najwyższego wyrażonego w wyroku z dnia 13 października 2011 r. sygn. IV KK 201/11, gdzie wskazano, że ratio legis zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych stanowi wykluczenie z ruchu drogowego takich kierowców, którzy wykazali, że zagrażają bezpieczeństwu w komunikacji. Stanowisko to w pełni podziela Sąd orzekający w niniejszej sprawie. Zastosowanie tego środka karnego niewątpliwie zbuduje w oskarżonym poczucie nieuchronności poniesienia konsekwencji za swój czyn również w przyszłości, będąc dla niego przestrogą. Z uwagi na fakt, że W. W. (1) zostało zatrzymane prawo jazdy, Sąd zaliczył na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 19.05.2018r. do dnia 11.06.2019r.

Na podstawie art. 626§1 k.p.k., art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k., art. 616§1 i 2 k.p.k. oraz na podstawie art. 1 i art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. z 1983r. nr 49 poz. 223 ze zm.) nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego, zasądzono od niego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe: 1.374,22 zł (tysiąc trzysta siedemdziesiąt cztery złote) tytułem wydatków oraz 100 (sto) złotych tytułem opłaty.

(...)

(...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

G., dnia 28.06.2019r.

(...)