Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2019 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 06 listopada 2019 r. w Giżycku

sprawy z powództwa J. D. (1), J. D. (2), U. D.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz powódki J. D. (2) kwotę 35.000zł (trzydzieści pięć tysięcy zł 00/100) z odsetkami ustawowymi od dnia 05.02.2016 r. do dnia zapłaty;

2.  Oddala powództwo J. D. (2) w pozostałym zakresie.

3.  Zasądza od pozwanego na rzecz powódki J. D. (2) kwotę 8.567zł (osiem tysięcy pięćset sześćdziesiąt siedem zł 00 /100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

4.  Zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna . w W. na rzecz powoda J. D. (1) kwotę 32.200zł (trzydzieści dwa tysiące dwieście zł 00/100) z odsetkami ustawowymi od dnia 05.02.2016 r. do dnia zapłaty;

5.  Oddala powództwo J. D. (1) w pozostałym zakresie.

6.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda J. D. (1) kwotę 8.427zł (osiem tysięcy czterysta dwadzieścia siedem zł 00 /100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

7.  Zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz powódki U. D. kwotę 6.250zł ( sześć tysięcy dwieście pięćdziesiąt zł 00/100) z odsetkami ustawowymi od dnia 05.02.2016 r. do dnia zapłaty;

8.  Oddala powództwo U. D. w pozostałym zakresie.

9.  Zasądza od pozwanego na rzecz powódki U. D. kwotę 2.417zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście zł 00 /100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

10.  Nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa ( kasy Sądu Rejonowego w. G.) kwotę 5.873,71zł( pięć tysięcy osiemset siedemdziesiąt trzy zł 71/100) tytułem zwrotu poniesionych przez Skarb Państwa kosztów opinii biegłych oraz nieuiszczonej części opłaty.

Sygn. akt I C 120/16

UZASADNIENIE

Powódka J. D. (2) w domagała się w pozwie skierowanym przeciwko (...) S.A. w W. zapłaty kwoty 35.000 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 3 maja 2015r. oraz kosztami procesu tytułem zadośćuczynienia.

Powód J. D. (1) domagał się od tego samego pozwanego zapłaty kwoty 32.200 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 03.05.2015 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu tytułem zadośćuczynienia .

Powódka U. D. domagała się natomiast zapłaty kwoty 6.250 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 03.05.2015 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu również tytułem zadośćuczynienia od wskazanego wyżej pozwanego.

W uzasadnieniach powodowie wskazali, że w dniu 14 stycznia 2015r. doszło do wypadku drogowego, w wyniku którego doznali obrażeń ciała. Pozwany jest natomiast ubezpieczycielem sprawcy wypadku.

W wyniku tego wydarzenia powódka J. D. (2) doznała rozległych wielonarządowych obrażeń ciała w postaci rozległego urazu wielonarządowego w tym złamania licznych żeber po stronie lewej i prawej, licznych złamań w obrębie kręgosłupa, wieloodłamowego złamania obojczyka, stłuczenia płuca z krwawieniem do jamy opłucnej, złamania mostka, licznych blizn. doznał wstrząśnienia mózgu, stłuczenia okolicy kręgosłupa C szyjnego, dolegliwości bólowych odcinka szyjnego kręgosłupa, stłuczenia kolana lewego. Pojawiły się również dolegliwości w postaci bólu karku, głowy, okresowych osłabień kończyny górnej prawej i wypadania przedmiotów z prawej dłoni. Od lipca 2016r. powódka pozostawał pod opieką lekarza psychiatry z powodu utrzymujących się dolegliwości psychicznych.

Po zgłoszeniu szkody pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności i przyznał powódce odszkodowanie tytułem zadośćuczynienia w wysokości 35.000 zł.

Łączna kwota zadośćuczynienia powinna, zdaniem powódki, wynosić 70.000 zł, co przy uwzględnieniu już wypłaconej sumy daje dochodzone roszczenie.

W wyniku zdarzenia powód J. D. (1) doznał urazów w postaci urazu wielonarządowego, złamania licznych żeber z odmokrwiakiem i stłuczeniem obu płuc, pęknięcia torebki wątroby z krwawieniem do otrzewnej, stłuczenia nerki lewej, złamania wyrostków poprzecznych kręgosłupa, pęknięcia przepony z przemieszczeniem trzewi do klatki piersiowej, złamania kości łokciowej lewej.

Po zgłoszeniu szkody pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności i przyznał tytułem zadośćuczynienia kwotę 19.500 zł i po przyjęciu 60% przyczynienia się wypłacił kwotę 7.800 zł.

Powód podnosił, że pozwany bezpodstawnie przyjął przyczynienie się powoda albowiem zawsze zapina pasy bezpieczeństwa.

Łączna kwota zadośćuczynienia powinna wynosić 40.000 zł, co przy uwzględnieniu już wypłaconej sumy daje dochodzone roszczenie.

Natomiast powódka U. D. doznała obrażeń głowy, złamania obojczyka, uszkodzeń chrzęstno-kostnych w obrębie głowy kości ramiennej lewej oraz stresu pourazowego. Po zgłoszeniu szkody pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności i przyznał powódce odszkodowanie tytułem zadośćuczynienia w wysokości 3.750 zł.

Łączna kwota zadośćuczynienia powinna wynosić 10.000 zł, co przy uwzględnieniu już wypłaconej sumy daje dochodzone roszczenie

Postanowieniem z dnia 5 lutego 2016r. wskazane wyżej sprawy połączono do wspólnego rozpoznania.

Pozwany (...) S.A. w W. nie zgodził się z powództwami i wniósł o ich oddalenie. Potwierdził, że przyznał już powodom zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Na rzecz J. D. (2) przyznał kwotę 35.000 zł, na rzecz J. D. (1) kwotę 7.800 zł ( przyjąwszy przyczynienie się na poziomie 60%) oraz na rzecz U. D. kwotę 3.750 zł. Krzywda powodów została w całości zrekompensowana . Wypłacone kwoty są adekwatne, wyważone i utrzymane w rozsądnych granicach.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Powódka J. D. (2) ma 48 lat, z zawodu jest technikiem farmaceutycznym. Była osobą aktywną. W wolnym czasie zajmowała się przydomowym ogrodem. Często wyjeżdżała z mężem.

J. D. (1) ma 57 lat. Jest od 2015r. na emeryturze, wcześniej pracował w Służbie Więziennej. Poza pracą zawodową od kilkunastu lat był trenerem i prezesem Klubu T.. Zajmował się sportem, wędkarstwem.

U. D. ma 22 lata. Jest studentką, lubiła sport, piłkę, jazdę na rowerze.

W dniu 14 stycznia 2015r. około godziny 17:13 K. N. (1) jadąc samochodem ciężarowym marki M. (...) z naczepą W. ulicą (...) w G. nie ustąpił pierwszeństwa jadącym ulicą (...) powodom. Autem powodów marki S. (...) kierował powód J. D. (1), który nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa i był w stanie nietrzeźwości( 0,25 promilla alkoholu), obok jako pasażerka siedziała jego córka U. D.. Z tyłu natomiast siedziała jego żona J. D. (2). W wyniku nie ustąpienia pierwszeństwa doszło do zderzenia czołowo – bocznego obu pojazdów. (...) z naczepą uderzył przodem w lewy bok osobowego auta S..

W jego wyniku J. D. (1) doznał obrażeń ciała w postaci urazu wielonarządowego, pęknięcia wątroby z krwawieniem do jamy brzusznej , krwiaka i odmy płucnej po stronie lewej, mnogich złamań żeber, stłuczenia nerki lewej z krwiakiem podtorebkowym oraz złamania wyrostka poprzecznego kręgu L1 i L2.

Powódka J. D. (2) doznała obrażeń w postaci złamania kłykcia potylicznego po stronie prawej, złamania wyrostków stawowych górnego i dolnego w prawym stawie międzykręgowym C6-C7 i wyrostków poprzecznych kręgu C7, złamanie wyrostków poprzecznych od (...), złamania żeber I – IV po stronie lewej i oraz III - V po stronie prawej, złamania trzonu (...) i krawędzi trzonu (...), złamanie trzonu mostka i złamanie wieloodładłamowego końca mostkowego obojczyka lewego.

Powódka U. D. doznała obrażeń w postaci złamania obojczyka lewego i wstrząśnienia mózgu.

Na miejsce zdarzenia wezwana zostało policja oraz pogotowie ratunkowe.

Powódka J. D. (2) została nieprzytomna w ciężkim stanie przewieziona karetką pogotowia na Oddział Intensywnej Terapii Szpitala w G.. W badaniach obrazowych w zakresie narządów ruchu stwierdzono złamanie wyrostków stawowych górnego i dolnego w prawym stawie międzykręgowym C6/C7 i wyrostków poprzecznych kręgu C7 obustronnie. Złamanie trzonu (...) z objęciem nasady i przemieszczaniem odłamów dokanałowo, złamanie przednio – górnej krawędzi trzonu (...). Złamanie wyrostków poprzecznych od (...) do (...). Złamanie wieloodłamowe końca mostkowego obojczyka lewego. Liczne złamania w obrębie klatki piersiowej z obecnością krwi w obrębie jam opłucnowych. W Szpitalu założono powódce dreny, które poprawiły wydolność płucną, zaszyto powódce powiekę. Kręgosłup w odcinku szyjno – piersiowym unieruchomiono w kołnierzu P.. Wdrożono również usprawnienie z pionizacją i nauką chodzenia o balkoniku. Pobyt w Szpitalu trwał do 2 lutego 2015r. W dniach 30 marca do 3 kwietnia powódka była ponownie hospitalizowana. Wykonane badanie T.K. wykazało ponadto złamanie kompresyjne trzonu (...) i wyrostka (...) z (...) i zaburzeniem balansu strzałkowego oraz obecnością odłamów kostnych w świetle kanału kręgowego. Złamanie wyrostków poprzecznych C 7 – (...) w trakcie gojenia. Kolejny pobyt w szpitalu trwał od 14 kwietnia 2015r. do 22 kwietnia 2015r. Poddano wówczas powódkę leczeniu operacyjnemu ze stabilizacją kręgosłupa piersiowego z laminektomią. Po opuszczeniu szpitala nosiła kołnierz ortopedyczny i poddana została trzytygodniowej rehabilitacji w G. I. w okresie od 28 kwietnia 2016r. do 25 maja 2016r.. Od lipca 2016r. pozostawała pod opieką (...). Okres po wypadku łączył się z odczuwaniem przez powódkę znacznego bólu. Po powrocie do domu wymagała opieki osób trzecich, pomagał brat męża wraz z rodziną. Powódka nie mogła zajmować się także ogrodem, co wcześniej stanowiło jej hobby. Po 18 miesiącach leczenia i rehabilitacji mogła wrócić do pracy. Pozostały jej blizny pooperacyjne wzdłuż kręgosłupa piersiowego około 15 cm. Ponadto linijna blizna poniżej brzegu wolnego powieki dolnej oka lewego długości 3 mm i blizna okolicy oczodołowej lewej od skroni 2x3 mm.

Powód J. D. (1) bezpośrednio po wypadku został w stanie ciężkim przewieziony karetką pogotowia na Oddział Intensywnej Terapii Szpitala w G.. Tam stwierdzono liczne złamania żeber z krwiakiem i odmą opłucnej lewej, stłuczenie wątroby, złamanie wyrostka poprzecznego L1,L2 po prawej stronie oraz L3, L4 po stronie lewej. Poddano go leczeniu i zabiegom operacyjnym polegającym na tamowaniu krwawienia z pękniętej wątroby, drenażu jamy brzusznej oraz drenażu lewej opłucnej z ewakuacją krwiaka . Następnie w stanie śpiączki farmakologicznej został przewieziony do Szpitala Miejskiego w O.. Tam przebywał 8 dni i z powrotem trafił do Szpitala w G., gdzie przebywał do 10 lutego 2015r. W marcu 2015r. powód ponownie przebywał w szpitalu w O. w celu rehabilitacji układu oddechowego. W kwietniu 2015r. w badaniu RTG stwierdzono zestarzałe dwumiejscowe złamanie trzonu kości łokciowej lewej. Wobec braku zrostu w czerwcu 2015r. w Szpitalu w O. powód przeszedł operację ze stabilizacją zewnętrzną kości łokciowej. Na przełomie lipca i sierpnia 2015r. natomiast w szpitalu w O. przeszedł operację z powodu pourazowego przemieszczenia trzewi do klatki piersiowej. Po powrocie do domu powód wymagał podobnie jak żona pomocy osób trzecich. Nie powrócił już do dawnej sprawności, zaprzestał aktywności sportowej. W 2015r. przeszedł na emeryturę.

Powódka U. D. została wraz z matką przewieziona do Szpitala w G.. W badaniach obrazkowych stwierdzono złamanie trzonu obojczyka lewego. Po wyjściu w dniu 16 stycznia 2015r. była unieruchomiona opatrunkiem gipsowym na okres 5 tygodni. W lipcu 2015r. poddana zabiegom fizjoterapeutycznym w warunkach ambulatoryjnych. Z powodu nieustających dolegliwości bólowych w okolicy barku lewego skierowana na badanie (...), które wykazało w sierpniu 2015r. uszkodzenie chrzęstno- kostne w tylno – górnej części głowy kości ramiennej. Po wyjściu ze szpitala powódka nie wróciła do pustego domu ( rodzice wciąż byli w szpitalach) i zamieszkała u brata ojca. Ponadto powódka, która wówczas uczyła się w szkole średniej musiała przesunąć egzamin zawodowy. Została zwolniona z lekcji WF, ograniczyła swoją aktywność.

Prawomocnym wyrokiem tutejszego Sądu z dnia 30 października 2015r. w sprawie II K 185/15 kierujący autem M. K. N. (2) został skazany za opisany wyżej czyn.

Powodowie zgłosili pozwanemu szkodę. Pozwany przyznał powódce J. D. (2) odszkodowanie tytułem zadośćuczynienia w wysokości 35.000 zł , powodowi J. D. (1) w wysokości 19.500 zł i po przyjęciu 60% przyczynienia się wypłacił kwotę 7.800 zł oraz powódce U. D. w wysokości 3.750 zł.

( dowód : zeznania świadków K. D. k. 137 – 137v, J. D. (2) k. 137v – 138, J. D. (1) k. 138, U. D. k. 138, przesłuchanie powodów k. 430 - 432dokumentacja medyczna k. 12 – 39, 93, 94, 144 – 154,163, 207,208, 209, 246, 256, 304 – 388, opinia techniczna k. 55 – 73, akta szkody k. 120, faktury k. 155 – 159, 161, 163 – 169, 210 – 217, opinie biegłych k. 188 – 190, 230 – 230v, 233 – 234v, 237 – 238, 265 – 266v, 267 – 268v, 269 – 271, 292 – 293, 294 – 296, 317 – 322, 342 – 345, 406, 455 – 469v, z akt sprawy II K 185/15 – wyrok k. 314 – 315, uzasadnienie k. 321 – 324v ).

Opisany stan faktyczny został ustalony przez Sąd na podstawie wszystkich zaoferowanych przez strony dowodów. Zeznania wskazanych świadków, przesłuchanie powodów oraz opisane dokumenty i opinie biegłych układają się w jedną logiczną całość.

Odpowiedzialność odszkodowawczą pozwanego reguluje art. 822§1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jak stanowi §2 przywołanego przepisu umowa ubezpieczenia obejmuje szkody powstałe w wyniku zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Ustawa z dnia 22 maja 2003r.o ubezpieczeniach obowiązkowych, U. (...) (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) reguluje natomiast odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Na mocy art. 34 tejże ustawy, stanowiącego lex specialis w stosunku do regulacji kodeksowej, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Ubezpieczyciel sprawcy, który w dacie zdarzenia miał z nim zawartą umowę ubezpieczenia, ponosi zatem odpowiedzialność w granicach odpowiedzialności sprawcy.

W sprawie odpowiedzialność pozwanego jako ubezpieczyciela sprawcy , co do zasady pozostawała bezsporna.

Zgłoszone żądania powodowie oparli na treści art. 445 § 1 k.c., zgodnie z którym sąd w razie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia może przyznać odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Ustalenie wysokości zadośćuczynienia należy do uznania Sądu, który jednak nie dokonuje dowolnej oceny, a bierze pod uwagę całokształt okoliczności faktycznych sprawy. W piśmiennictwie, jak i w judykaturze zgodnie przyjmuje się, iż suma przyznana tytułem zadośćuczynienia powinna stanowić ekwiwalent poniesionej szkody niemajątkowej, tj. doznanych cierpień psychicznych i fizycznych (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1973 r., III CZP 37/73, OSNC 1974/9/145, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 stycznia 2004 r., I CK 131/03, OSNC 2005/2/40). Wysokość zadośćuczynienia winna być zatem uzależniona od stopnia cierpień psychicznych i fizycznych, ich intensywności, czasu trwania oraz indywidualnej sytuacji poszkodowanego, przy czym okoliczności te powinny być brane pod rozwagę sądu przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności sprawy. Kwota winna być dla poszkodowanego odczuwalna i przynosić mu równowagę emocjonalną, zachwianą przez doznane cierpienia. Jednocześnie zadośćuczynienie powinno być utrzymane w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

W zakresie roszczeń powodów Sąd miał na uwadze wszystkie przedstawione już wyżej okoliczności związane z wypadkiem oraz z jego następstwami dla zdrowie powodów.

Wskazać należy na początku, że powodowie przed zdarzeniem w zasadzie byli zdrowi. Prowadzili aktywny, sportowy tryb życia. Powódka J. D. (2), oprócz pracy zawodowej zajmowała się ogrodem przy nowo postawionym domu. Powód J. D. (1) , oprócz pracy zawodowej był trenerem i prezesem Klubu T.. Aktywnie żyła również ich córka U. D..

Wypadek drogowy z dnia 14 stycznia 2015r. radykalnie odmienił życie powodów.

Stan zdrowia powodów związany z leczeniem oraz następstwami licznych obrażeń doznanych w czasie przedmiotowego wypadku był oprócz innych dowodów ( takich jak zeznania świadków, przesłuchanie powodów, dokumentacja medyczna ) przedmiotem oceny powołanych przez Sąd biegłych.

Biegły sądowy z zakresu traumatologii i narządu ruchu L. G. (k. 188 – 190, 406 ) rozpoznał u powódki J. D. (2) w następstwie przedmiotowego wypadku w zakresie narządów ruchu stan po przebytym urazie kręgosłupa szyjnego ze złamaniem wyrostków górnych i dolnych w prawym stawie międzykręgowym C6/C7 i wyrostków poprzecznych C7 obustronnie. Nadto przebyty uraz kręgosłupa piersiowego z kompresyjnym złamaniem trzonu kręgu (...) i wyrostka kolczastego (...) z (...) po stabilizacji operacyjnej. Przebyte złamanie wyrostków poprzecznych od (...) do (...). Przebyte złamanie obojczyka lewego przymostkowego bez następstw. Biegły wskazał, że w badaniu klinicznym stwierdził niewielki deficyt w zakresie ruchomości kręgosłupa szyjnego z częściowym zniesieniem kifozy piersiowej. Powódka od lipca 2016r. była zdolna do pracy, którą podjęła w charakterze technika farmacji. Wymaga rehabilitacji w warunkach domowych. Uciążliwością było kilkumiesięczne noszenie unieruchomienia kręgosłupa w odcinku szyjno – piersiowym. Przez 18 miesięcy powódka była niezdolna do pracy. Po pierwszej hospitalizacji wymagała pomocy osób trzecich przez okres 1 miesiąca oraz po leczeniu operacyjnym także przez okres 1 miesiąca po około 2 godziny dziennie. Zdaniem biegłego w przyszłości mogą wystąpić zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego. Stabilizacja metalowa w odcinku piersiowym jest niemożliwa do usunięcia. Powódka posiada bliznę pooperacyjną wzdłuż kręgosłupa piersiowego około 15 cm. W okresie zaostrzenia dolegliwości bólowych powódka może poddać się zabiegom rehabilitacyjnym. Biegły określił 21% uszczerbek na zdrowiu na podstawie Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu.

Biegły z zakresu neurologii G. P. w swojej opinii wskazał, że u powódki w związku z doznanym urazem doszło do długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w zakresie schorzeń neurologicznych poprzez izolowane uszkodzenie wyrostków poprzecznych, wyrostków ościstych, uszkodzenie kręgosłupa w odcinku piersiowym, utrwaloną nerwicę związaną z urazem czaszkowo - mózgowym( k. 233 – 234v). Biegły rozpoznał przebyte złamanie wyrostków górnych i dolnych w prawym stawie międzykręgowym C6/C7 i wyrostków poprzecznych C7 obustronnie, przebyte złamanie kompresyjne trzonu (...) i wyrostka (...) z (...)- (...) oraz ze złamaniem wyrostków poprzecznych C7- (...) po leczeniu operacyjnym. Nadto biegły rozpoznał cerebrastenię pourazową. Biegły wskazał, że w przyszłości mogą wystąpić okresowe dolegliwości bólowe kręgosłupa C i Th wymagające doraźnego przyjmowania leków przeciwbólowych oraz okresowego korzystania z fizjoterapii. Biegły określił 26% uszczerbek na zdrowiu na podstawie Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu.

Biegła z zakresu psychologii I. K. stwierdziła , iż u powódki po wypadku z dnia 14 stycznia 2015r. wystąpiły objawy spełniające kryterium zaburzeń stresowych pourazowych (k. 269 – 271). Wypadek bezpośrednio zagrażał życiu i zdrowiu powódki oraz jego najbliższych, wystąpiły trudności ze snem, zaburzenia koncentracji, poczucie bezsilności, bezradności, drażliwość, płaczliwość, lęk przed sytuacjami przypominającymi zdarzenie, O. o najbliższych i siebie, unikanie relacji społecznych, borykanie się z dolegliwościami bólowymi. Biegła zaznaczyła, że pomimo leczenie psychiatrycznego u powódki utrzymuje się labilność emocjonalna, brak pogodzenia się z istotnymi zmianami w życiu, utratą sprawności fizycznej, oszpeceniem. Obserwuje się u powódki obniżenie nastroju, niepokój, drażliwość, płaczliwość, zaburzenia snu, poczucie bezsilności, nadmierne zamartwianie się, pesymistyczne spostrzeganie przyszłości, unikanie kontaktów społecznych, poczucie niezdolności do radzenia sobie i planowania przeszłości oraz ograniczenie zdolności wykonywania codziennych czynności. Objawy, zdaniem biegłej, są wynikiem traumatycznego zdarzenia jakim był wypadek z dnia 14 stycznia 2015r. i zostały przez nią zdiagnozowane jako zaburzenia adaptacyjne z istotną komponentą depresyjną.

Biegły sądowy z zakresu chirurgii ogólnej S. S. w swojej opinii stwierdził u powódki obrażenia z zakresu chirurgii ogólnej w postaci: złamania żebra 1,2,3,4 po stronie lewej, złamania żebra 3,4,5 po stronie prawej, złamania trzonu mostka, krwiaka prawej jamy opłucnowej, stłuczenia płuca lewego, rany tłuczonej okolicy lewego oczodołu. Biegły wskazał, że doznane przez powódkę obrażenia w wyniku wypadku skutkują trwałym uszczerbkiem na zdrowiu (k. 292 – 293). Biegły na podstawie Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu określił 3 % trwałego uszczerbku na zdrowiu z powodu rozległej blizny okolicy powiek oka lewego i oczodołu lewego. Dalej 5% z uwagi na złamanie żebra 1,2,3,4 po stronie lewej i 3,4,5 po stronie prawej bez zniekształceń i upośledzenie wydolności oddechowej. Ponadto biegły określił 3% trwałego uszczerbku z uwagi na złamanie trzonu mostka z przewlekłym zespołem bólowym oraz 5% z uwagi na stłuczenie płuca lewego z krwiakiem lewej jamy opłucnowej powikłanymi zrostami opłucnej.

Biegły stwierdził, że obrażenia mogły stanowić bezpośrednie zagrożenie życia. Przy czyn rokowania na przyszłość, co do obrażeń, jest dobre.

Biegła psychiatra A. B. w swojej opinii wskazała, że występujące po wypadku u powódki objawy w postaci lęku o zdrowie i życie swoich najbliższych, zaburzenia snu, powracające wspomnienia z wypadku, obawy o przyszłość poczucie bezradności, przygnębienie, labilność emocjonalna, nasilone dolegliwości bólowe, kłopoty z koncentracją uwagi, unikanie kontaktów z ludźmi stwierdzone na podstawie dokumentacji medycznej orz przeprowadzonego badania spełniają kryterium zaburzenia stresowego pourazowego (k. 317 – 322). Pomimo podjętego po wypadku leczenia i pozostawania pod opieką (...) u powódki utrzymują się objawy w postaci obniżonego nastroju, ograniczenia aktywności, zaburzeń snu, powracających wspomnień z wypadku, obaw o przyszłość, kłopotów z koncentracją, poczucia niesprawności i oszpecenia, unikania kontaktów z ludźmi, które spełniają kryterium zaburzeń adaptacyjnych z przedłużoną reakcją depresyjną. Biegła określiła 10% uszczerbek na zdrowiu na podstawie Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu. Ponadto w opinii biegła wskazała, że rokowania na przyszłość jest niepewne, objawy mogą ulec złagodzeniu ale także mogą przejść w utrwalony przewlekły zespół depresyjny. Powódka wymaga systematycznego leczenia w (...).

Biegła z zakresu okulistyki I. B. w swojej opinii wskazała, że w zakresie narządu wzroku powódka doznała ran powieki dolnej i okolicy oczodołu lewego ( k. 342 – 345). W wyniku czego doszło do powstania linijnej blizny poniżej brzegu wolnego powieki dolnej oka lewego długości 3 mm i blizny okolicy oczodołowej lewej od skroni 2x3 mm, które są nieco oszpecające, bez zaburzeń funkcji powieki. Odniesione obrażenia okulistyczne skutkują trwałym uszczerbkiem na zdrowiu według Tabel normy oceny procentowego uszczerbku na zdrowiu wskutek nieszczęśliwego wypadku (...) Izby (...) w wysokości 3%. Rokowania na przyszłość co do stanu zdrowie powódki w zakresie obrażeń okulistycznych są dobre ponieważ powstałe blizny po ranach nie upośledzają funkcji powieki oka lewego i w przyszłości nie powinny powodować komplikacji.

W przypadku powoda J. D. (1) na początku należy wskazać, z uwagi na podnoszony przez pozwanego zarzut przyczynienie się do szkody przez powoda, iż powołani przez Sąd biegli z zakresu rekonstrukcji wypadków komunikacyjnych J. K. oraz medycyny B. Z. po przeprowadzeniu kryminalistycznych i sądowo – lekarskich badań w opinii wskazali, że powód najprawdopodobniej nie miał zapiętych pasów, ale ten fakt nie miał żadnego znaczenia dla doznanych przez niego obrażeń (k. 455 – 469). Opinie jest obszerna, w sposób klarowny, logiczny i wszechstronny biegli dokonują analizy mechanizmu wypadku. Opinie nie była podważana przez strony i została w całości podzielona przez Sąd.

Natomiast biegły sądowy z zakresu traumatologii i narządu ruchu L. G. (k. 188 – 190, 406 ) rozpoznał u powoda J. D. (1) w następstwie przedmiotowego wypadku w zakresie narządów ruchu stan po przebytym dwumiejscowym złamaniu trzonu kości łokciowej lewej i przebytym złamaniu wyrostków poprzecznych L1,L2,L3,L4. W badaniu klinicznym biegły stwierdził niewielką dysfunkcje kończyny górnej w zakresie supinacji przedramienia oraz ruchomości w zakresie zgięcia dłoniowego nadgarstka. Powód posiada blizny punktowe na kończynie górnej lewej po stronie zewnętrznej przedramienia, blizny pooperacyjne w okolicy kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego. Biegły określił 11% uszczerbek na zdrowiu na podstawie Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu.

Biegły z zakresu neurologii G. P. w swojej opinii rozpoznał u powoda przebyte złamanie wyrostków poprzecznych od L1 do L4 z zespołem bólowym korzeniowym oraz cerebrastenię pourazową. Wskazał, że u powoda w związku z doznanym urazem doszło do długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w zakresie schorzeń neurologicznych poprzez izolowane uszkodzenie wyrostków poprzecznych, wyrostków ościstych, utrwaloną nerwicę związaną z urazem czaszkowo - mózgowym( k. 237 – 238). Powód w wyniku przebytego urazu doznał złamania wyrostków poprzecznych L1,L2, L3, L4, co skutkuje utrzymującym się zespołem bólowo korzeniowym ze strony kręgosłupa 1-S. Utrzymuje się ograniczenie ruchomości kręgosłupa Th-L w zakresie nachyleń bocznych oraz rotacji. Występuje osłabienie odruchów kolanowych i skokowych. Biegły wskazał, że w przyszłości mogą wystąpić okresowe dolegliwości bólowe kręgosłupa L - S wymagające doraźnego przyjmowania leków przeciwbólowych oraz okresowego korzystania z fizjoterapii. Biegły określił 10% uszczerbek na zdrowiu na podstawie Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu.

Biegła z zakresu psychologii I. K. stwierdziła , iż u powoda po wypadku z dnia 14 stycznia 2015r. wystąpiły objawy spełniające kryterium zaburzeń stresowych pourazowych (k. 265 – 266v). Wypadek bezpośrednio zagrażał życiu i zdrowiu powoda oraz jego najbliższych, wystąpiły trudności ze snem, koszmary senne, zaburzenia koncentracji, stępienia emocjonalne, trudności z prowadzeniem samochodu. Biegła zaznaczyła, że w chwili badania nadal utrzymywały się trudności w codziennym funkcjonowaniu: zaburzenia snu, obniżony nastrój, lęk, nadmierna obawa o najbliższych, poczucie bezradności. Powód nie odzyskał poczucia bezpieczeństwa związanego z prowadzeniem samochodu. Objawy, zdaniem biegłej, są wynikiem traumatycznego zdarzenia jakim był wypadek z dnia 14 stycznia 2015r. i zostały przez nią zdiagnozowane jako zaburzenia adaptacyjne.

Biegły sądowy z zakresu chirurgii ogólnej S. S. w swojej opinii stwierdził u powoda obrażenia z zakresu chirurgii ogólnej w postaci: urazu wielomiejscowego i wielonarządowego z ostrą niewydolnością oddechową, złamania żebra 3, 5, 7, 11 po stronie lewej jamy opłucnowej, krwiaka i odmy lewej jamy opłucnowej, stłuczenia płuc, pourazowego pęknięcia torebki wątroby, stłuczenia nerki lewej z jej krwiakiem, pourazowej rabdomiolizy z ostrą niewydolnością nerek, ostrego pourazowego zapalenia trzustki, pourazowego pęknięcia lewej kopuły przepony. Biegły wskazał, że doznane przez powoda obrażenia w wyniku wypadku skutkują trwałym uszczerbkiem na zdrowiu (k. 294 – 296). Biegły na podstawie Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu określił 3 % z uwagi na złamanie żebra 3,5,7,11 po stronie lewej bez zniekształceń i upośledzenie wydolności oddechowej . Dalej 5% z uwagi na stłuczenie płuc lewego z krwiakiem i odmą lewej jamy opłucnowej powikłanej ostrą niewydolnością oddechową. Następnie biegły określił 5% trwałego uszczerbku z uwagi na pourazowe pęknięcie lewej kopuły przepony leczone operacyjnie bez zaburzeń funkcji. Nadto 5% z uwagi na pourazowe pęknięcie wątroby leczone operacyjnie oraz 10% trwałego uszczerbku z uwagi na stłuczenie nerki lewej z krwiakiem podtorebkowym i z ostrą niewydolnością pourazową nerek.

Biegły stwierdził, że obrażenia mogły stanowić bezpośrednie zagrożenie życia. Przy czyn rokowania na przyszłość, co do obrażeń, jest dobre.

W przypadku powódki U. D. biegły sądowy z zakresu traumatologii i narządu ruchu L. G. (k. 188 – 190 ) rozpoznał w zakresie narządów ruchu stan po przebytym złamaniu obojczyka lewego. W badaniu biegły stwierdził niewielką deformację obojczyka bez odchyleń w zakresie ruchu. Biegły wskazał, że unieruchomienie gipsowe kończyny górnej powodowało w tym czasie konieczność opieki osób trzecich 1 godzinę dziennie.

Biegły określił 5% uszczerbek na zdrowiu na podstawie Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu.

Biegły z zakresu neurologii G. P. w swojej opinii wskazał, że u powódki w związku z doznanym urazem nie doszło do stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w zakresie schorzeń neurologicznych ( k. 230 – 230v).

Biegła z zakresu psychologii I. K. stwierdziła , iż u powódki po wypadku z dnia 14 stycznia 2015r. wystąpiły objawy spełniające kryterium zaburzeń stresowych pourazowych (k. 267 – 267v). Wypadek bezpośrednio zagrażał życiu i zdrowiu powódki oraz jej najbliższych. W pierwszym okresie po zdarzeniu wystąpiły trudności ze snem, zaburzenia koncentracji, problemy z pamięcią, drażliwość, odczucie bezsilności oraz lęk o życie i zdrowie najbliższych i o własną przyszłość. Wraz z upływem czasu nasilenie tych objawów stopniowo zmniejszało się. Biegła zaznaczyła, że w chwili badania w funkcjonowaniu powódki okresowo występuje niepokój w sytuacji przypominającej zdarzenie.

Sąd podzielił opinie przedstawionych biegłych Opinie te są jasne, logiczne i wszechstronnie uzasadnione. Biegli oparli się o zgromadzony w aktach materiał dowodowy jak i o badania

samych powodów. Opinie biegłych wzajemnie się uzupełniają wskazując stan zdrowia powodów w zakresie doznanych w wypadku obrażeń. Podkreślić przy tym również należy, że podawany przez biegłych procentowy uszczerbek na zdrowiu nie jest w niniejszej sprawie dotyczącej zadośćuczynienia w sposób matematyczny przeliczany na należne świadczenie. Wskazać także należy, że opinie biegłych stanowiły materiał dowodowy służący tej sprawie i pozwalający Sądowi ocenić zasadność roszczeń oczywiście w połączeniu z pozostałym materiałem dowodowym. W żadnym razie natomiast nie służyły ustalaniu ogólnego stanu zdrowia powodów- czasem w zakresie schorzeń nie związanych z przedmiotowym wypadkiem. Biegli w swoich opiniach wskazywali także schorzenia, które występowały u powodów i nie były związane z przebytym wypadkiem.

Pełnomocnicy stron w pismach procesowych (k. 224 – 225, 255, 362 – 363, 393 – 395) zajmowali stanowiska wobec opisanych opinii biegłych i wnosili o ich uzupełnienie poprzez zajęcie stanowiska wobec składanych kolejnych dokumentacji medycznych. W tym zakresie należy podkreślić, że Sąd związany był żądaniami powodów, zaś opinie biegłych, które znajdowały się w aktach sprawy były wystarczające do wydania w sprawie orzeczenia.

W niniejszej sprawie powódka J. D. (2) domagała się zasądzenia zadośćuczynienia w wysokości 6.250 zł.

Po zgłoszeniu szkody pozwany przyznał powódce odszkodowanie tytułem zadośćuczynienia w wysokości 35.000 zł. Powódka podnosiła, że łączna kwota zadośćuczynienia powinna wynosić 70.000 zł.

Zdaniem Sądu mając na uwadze wszystkie wskazane i omówione okoliczności oraz już wypłacone przez pozwanego zobowiązanie zadośćuczynienie powinno wynieść dochodzoną pozwem kwotę.

Powód J. D. (1) domagał się zasądzenia zadośćuczynienia w wysokości 32.200 zł.

Po zgłoszeniu szkody pozwany przyznał mu odszkodowanie tytułem zadośćuczynienia w wysokości 19.500 zł i po przyjęciu 60% przyczynienia się wypłacił kwotę 7.800 zł. Powód podnosił, że łączna kwota zadośćuczynienia powinna wynosić 40.000 zł.

Zdaniem Sądu w tej sytuacji mając na uwadze wszystkie wskazane i omówione okoliczności w tym brak wpływu niezapiętych pasów na powstanie i wielkość szkody oraz już wypłacone przez pozwanego zobowiązanie zadośćuczynienie powinno wynieść dochodzoną pozwem kwotę.

Powódka U. D. domagała się zasądzenia zadośćuczynienia w wysokości 6.250 zł zł.

Po zgłoszeniu szkody pozwany przyznał powódce odszkodowanie tytułem zadośćuczynienia w wysokości 3.750 zł. Powódka podnosiła, że łączna kwota zadośćuczynienia powinna wynosić 10.000 zł.

Zdaniem Sądu mając na uwadze wszystkie wskazane i omówione okoliczności oraz już wypłacone przez pozwanego zobowiązanie zadośćuczynienie powinno wynieść dochodzoną pozwem kwotę.

Z uwagi na podnoszone okoliczności należało orzec w zakresie dochodzonych zadośćuczynień jak w wyroku.

Należało od tej kwoty zasądzić odsetki ustawowe od dnia 5 lutego 2016r. na podstawie art. 817§ 2 Kc mając na uwadze datę wystąpienia powodów z roszczeniem do Sądu. Żądanie przez podwodów odsetek od wcześniejszej daty nie było zasadne i należało je oddalić. W pozwach powodowie domagając się zadośćuczynienia podnosili okoliczności już po dacie żądanych przez nich odsetek ( 3 maja 2015r. ).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 2 kpc obciążając nimi pozwanego z uwagi na wynik sprawy. Jednocześnie należało pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 5.873,71 zł poniesionych kosztów opinii biegłych.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.