Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 15.05.2018 roku powód (...) Bank SA z siedzibą w W. wniósł w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie od pozwanych A. K. i B. K. solidarnie kwot wskazanych na k.5-6 akt wraz z kosztami postępowania w kwocie 2.596 zł. (pozew –k.4-10)

W dniu 28.06.2018 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę do Sądu Okręgowego w Łodzi. (postanowienie–k.11)

W piśmie z dnia 8.08.2018 r. powód wniósł dodatkowo o zasądzenie opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz kosztów notarialnego uwierzytelnienia dokumentów przedłożonych do sprawy w kwocie 204,64 zł. (pismo –k.18)

Zarządzeniem z dnia 27.08.2018 r. stwierdzono brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i skierowano sprawę do rozpoznania w postępowaniu zwykłym. (zarządzenie –k.102)

Postanowieniem z dnia 22 listopada 2018 r. postępowanie zostało zawieszone w stosunku do pozwanego A. K.. (postanowienie –k.112)

W dniu 10 kwietnia 2019 r. Sąd Okręgowy w Łodzi wydał wyrok zaoczny częściowy w stosunku do pozwanej B. K.. (wyrok zaoczny –k.121)

Postanowieniem z dnia 15 lipca 2019 r. Sąd podjął zawieszone postępowanie i ustanowił dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego kuratora. (postanowienie –k.130)

Kurator pomimo podjętych czynności nie zdołał ustalić miejsca pobytu pozwanego. Kurator wniósł o oddalenie powództwa, a w przypadku jego uwzględnienia, o nieobciążanie pozwanego kosztami procesu. (sprawozdanie z czynności kuratora –k.166-166 odwrót)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 29 grudnia 2009 r. pomiędzy (...) Bank SA w W. a B. K. i S. K. została zawarta umowa pożyczki hipotecznej (...) nr DK/P-H. (...)/ (...). Na podstawie tej umowy bank udzielił pożyczkobiorcom pożyczki w kwocie 217.693,97 zł, która miała być spłacona w 240 równych ratach z terminem ostatecznej spłaty 7 lutego 2030 r. Oprocentowanie pożyczki w dniu podpisania umowy wynosiło 10,95% w stosunku rocznym. Zabezpieczeniem pożyczki była hipoteka, cesja praw z polisy ubezpieczenia, oświadczenie pożyczkobiorcy o poddaniu się egzekucji i weksel własny in blanco. (umowa pożyczki –k.35-42)

S. K. zmarł w dniu 22 maja 2012 r. Spadek po nim nabyli żona B. K. i syn A. K. po ½ części każde z nich. Spadkobiercy złożyli oświadczenia o przyjęciu spadku wprost. (akt poświadczenia dziedziczenia –k.75, protokół złożenia oświadczeń o przyjęciu spadku –k.76 odwrót-77 odwrót)

Dnia 26 listopada 2012 r. został zawarty aneks nr (...) do w/w umowy pożyczki, w którym jako pożyczkobiorcy określeni zostali B. K. i A. K. . Zmianie uległa także część umowy dotycząca jej zabezpieczeń. (aneks –k.45)

Dnia 29 stycznia 2014 r. został zawarty aneks nr (...) do w/w umowy pożyczki, w którym wprowadzono karencję w spłacie pożyczki i odsetek. (aneks –k.47-48)

W dniu 5 grudnia 2016 r. powód skierował do pozwanych wezwania do zapłaty zaległości w terminie 14 dni roboczych od daty doręczenia wezwania pod rygorem wypowiedzenia umowy pożyczki. (wezwanie do zapłaty –k.50-52, kopia książki nadawczej –k.53)

W dniu 27 marca 2017 r. powód skierował do pozwanych oświadczenia o wypowiedzeniu umowy nr (...). W związku z nieuregulowaniem zaległości w spłacie pożyczki, powód wypowiedział w/w umowę pożyczki z zachowaniem 30- dniowego okresu wypowiedzenia określonego w umowie liczonego od dnia doręczenia wypowiedzenia. W wypowiedzeniu wskazano stan zadłużenia z tytułu w/w umowy pożyczki na dzień jego sporządzenia oraz poinformowano, że w przypadku uregulowania całości wymagalnego zobowiązania w okresie wypowiedzenia, Bank rozważy możliwość cofnięcia oświadczenia o wypowiedzeniu. (oświadczenie o wypowiedzeniu umowy –k.54-58, potwierdzenie odbioru –k.60-60 odwrót, 62-62 odwrót, 64-64 odwrót,

W dniu 22.05.2017 r. powód skierował do pozwanych ostateczne wezwanie do zapłaty w związku z wypowiedzeniem umowy pożyczki i postawieniem całej należności w stan wymagalności. (wezwanie do zapłaty –k.66-70, kopia książki nadawczej –k.72)

Na dzień 8.05.2018 r. zadłużenie A. K. i B. K. z tytułu zawartej umowy pożyczki nr (...) wynosiło 207.615,32 zł, w tym 184.011,31 zł stanowił niespłacony kapitał (należność główna), 5.006,44 zł stanowiły skapitalizowane odsetki umowne za okres korzystania z kapitału w wysokości 5,51% od dnia 7.09.2016 r. do dnia 7.05.2017 r., 18.587,75 zł stanowiły odsetki za opóźnienie naliczone od kwoty niespłaconego kapitału w wysokości 14% od dnia 9.02.2017 r. do dnia 7.05.2017 r. oraz w wysokości 10% od dnia 8.05.2017 r. do dnia 7.05.2018 r., 9,82 zł stanowiły opłaty i inne prowizje. (wyciąg z ksiąg (...) Bank SA w W. –k.44, zestawienie należności i spłat kredytu –k.78-101)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Strona powodowa dochodzi swojego roszczenia w oparciu o umowę pożyczki zawartą z B. K. i S. K..

Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r. poz. 128 ze zm.) nie reguluje umowy pożyczki. Podstawę prawną roszczenia powoda stanowi więc art. 720 kodeksu cywilnego.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego Sąd uznał powództwo za zasadne. W ocenie Sądu żądanie powoda zostało udowodnione za pomocą dokumentów złożonych przez powoda do akt sprawy- zarówno co do zasady, jak wysokości, zarówno w zakresie należności głównej, jak odsetek, co skutkowało uwzględnieniem powództwa w całości.

Sąd uznał, że Bank był uprawniony do wypowiedzenia umowy z powodu nie wykonywania przez pozwanych obowiązków wynikających z umowy, w szczególności nie uregulowania zadłużenia z tytułu pożyczki. Z dowodów przedstawionych przez powoda, którym pozwani nie przeciwstawili żadnego dowodu przeciwnego, wynika że w dacie wypowiedzenia umowy pozwani posiadali zadłużenie zarówno w zakresie niespłaconego kapitału, jak odsetek. Zgodnie z podpisaną umową pożyczki pozwani zobowiązani byli do terminowej spłaty rat w wysokości i terminie wskazanym w umowie. Niewykonywanie tego obowiązku, uprawniało Bank – zgodnie z treścią par. 9 umowy- do wypowiedzenia umowy i żądania zwrotu całej należności.

Wysokość dochodzonej wierzytelności została potwierdzona w wyciągu z ksiąg banku oraz przedstawionym przez powoda zestawieniu należności i spłat kredytu. Wyciąg z ksiąg banku wprawdzie obecnie nie ma mocy dokumentu urzędowego w postępowaniu cywilnym, ale jest dokumentem prywatnym, do którego znajduje zastosowanie art. 245 KPC. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2013 r., sygn. akt III CSK 66/13, art. 245 KPC zawiera domniemanie, które powinien uwzględnić sąd, iż osoba, która złożyła podpis na dokumencie złożyła zawarte w nim oświadczenie. Do domniemania tego stosuje się art. 234 KPC, według którego domniemania ustanowione przez prawo wiążą sąd, dopóki nie zostaną obalone. W zakresie nie objętym domniemaniem z art. 245 KPC, moc dowodowa dokumentu prywatnego podlega ocenie przez sąd zgodnie z regułami zawartymi w art. 233 par. 1 KPC, tak jak każdego innego dowodu. Podobnie, jak w wypadku innych dowodów, sąd ocenia czy dowód ten ze względu na okoliczności sprawy zasługuje na wiarę, czy też nie. Biorąc pod uwagę, że pozwani nie zgłosili żadnych zarzutów odnośnie wysokości zadłużenia wobec powoda, Sąd uznał przedstawione przez powoda dokumenty za wiarygodne dowody na okoliczność wysokości roszczenia powoda, zarówno w zakresie należności głównej, jak odsetek.

Należy dodać, że odpowiedzialność B. K. wynika z faktu, iż była ona stroną umowy pożyczki, a także nabyła wprost spadek po S. K. (art. 922 par. 1 KC). Odpowiedzialność A. K. wynika z dziedziczenia po S. K., a także z faktu, iż na mocy aneksu do umowy pożyczki, A. K. stał się stroną tej umowy. Odpowiedzialność pozwanych ma charakter solidarny (art. 369 KC).

O odsetkach od zasądzonych kwot Sąd orzekł na podstawie art. 359 par. 1 i 2 k.c., art. 481 par. 1 i 2 k.c. oraz art. 482 § 1 k.c.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., stosownie do wyniku sprawy. Pozwani jako przegrywający sprawę w całości są zobowiązani do zwrotu stronie powodowej całości poniesionych przez nią kosztów procesu, niezbędnych do celowego dochodzenia praw. W sprawie nie było podstaw do zastosowania art. 102 KPC. Różnica w wysokości kosztów procesu, którymi zostali obciążeni oboje pozwani wynika z faktu, że w przypadku A. K. kwotę tą powiększają koszty ustanowienia dla niego kuratora.