Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2019 r.

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Justyna Żbikowska

Protokolant:(...)

w obecności oskarżyciela publicznego starszego rachmistrza (...) z (...) (...) w (...)

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach (...)

sprawy (...)

syna (...) i (...)

(...)

oskarżonego o to, że:

pełniąc (...) (...) z (...) ul. (...), (...), w dniu (...) w lokalu (...) mieszczącym się przy (...) w (...) urządzał za pośrednictwem sieci (...) na trzech urządzeniach o nazwie :. (...) (...) (...), (...) nr (...), (...) nr (...) gry na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201 poz. 1540 z późn. zm.)

- wbrew art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2019 r. o grach hazardowych, gdyż nie posiadał koncesji na prowadzenie kasyna gry w lokalu (...), mieszczącym się przy (...) w (...),

- wbrew art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2019 r. o grach hazardowych, gdyż urządzał gry na trzech urządzeniach o nazwie C. (...) nr (...), (...) nr (...), (...) nr (...) poza kasynem gier,

tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks

I.  uniewinnia oskarżonego (...) od popełnienia zarzucanego mu czynu;

II.  na podstawie art. 230 § 2 kpk zwraca (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z (...) w (...) dowody rzeczowe w postaci: automatów do gier (...) o numerach (...), (...) oraz (...), umowy najmu lokalu wraz z załącznikami, regulaminu korzystania z terminala, wydruków z automatu dotyczących wpłacanych i wypłacanych pieniędzy, książki „Prawidłowe stosowanie art. 7a Prawa bankowego w praktyce, zeszytu formaty A5 z zapisami, aparatu telefonicznego N. model RM- (...) wraz z kartą SIM, polskich pieniędzy obiegowych w kwotach (...) zł, wymienionych w wykazie dowodów rzeczowych nr 1 pod pozycjami 1-10,

III.  na podstawie art. 632 pkt 2 kpk kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 168/19

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu (...) zawarto umowę spółki pod (...) (...)
z (...) z (...) w (...) (dalej jako „(...)
sp. z o.o.”, „spółka”). (...) objął 99 ze 100 udziałów w spółce oraz został prezesem zarządu, uprawnionym do samodzielnej reprezentacji spółki. Przedmiotem działalności spółki było m. in. pośrednictwo pieniężne. Spółka w dniu 5 kwietnia 2017 r. została wpisana przez (...) do rejestru usług płatniczych jako biuro usług płatniczych (informacja z KRS – k. 56-57).

W dniu (...) (...) zawarła z (...) z (...) w P. umowę najmu, na podstawie której najęła lokal położony przy (...) w (...). Lokal nosił nazwę (...) (umowa najmu – k. 9, fotografia – k. 34).

W kwietniu 2017 r. (...) najęła od (...) s.r.o. z (...) w (...) zestaw (...) urządzeń (...) (faktura – k. 64).

Trzy przedmiotowe urządzenia spółka umieściła w najętym lokalu przy (...) w (...) (protokół przeszukania – k. 6-8v).

W dniu (...) pracownicy (...) (...)
w osobach (...), (...), (...), (...) i (...) przeprowadzili kontrolę lokalu przy (...)
w (...). W lokalu ujawniono trzy urządzenia (...) Transfer o numerach (...), (...) i (...). Urządzenia te posiadały elementy konstrukcyjne występujące w automatach do gier hazardowych takie jak akceptor banknotów, podajnik monet, rynienkę na ewentualnie wypłacane wygrane pieniężne w postaci monet. Urządzenia były wyłączone. Kontrolujący (...) przeprowadził eksperyment polegający na grze kontrolnej na każdym z trzech automatów. Po wprowadzeniu do urządzenia banknotu o nominale 10 zł na ekranie monitora pojawiła się wartość 10.00 PLN. Za pomocą dotykowego ekranu kontroler wybrał ikonę gry i wówczas na monitorze pojawił się tekst zatytułowany „Umowa nabycia instrumentów finansowych” wraz z dalszą treścią. Następnie kontroler nie przeczytawszy wyświetlonego tekstu, wcisnął czerwony przycisk i przystąpił do gry. Szczegółowy opis gry i jej przebieg znajduje się w protokole eksperymentu procesowego na k. 23-26v. Kontrolujący uznali, że gra na automatach ma charakter losowy, ponieważ nie mogli przewidzieć rezultatu poszczególnych gier. Ich zdaniem o ewentualnej wygranej decydował algorytm zawarty w programie automatu a nie gracz. W związku z tym kontrolerzy zatrzymali wszystkie trzy urządzenia (...) znajdujące się w lokalu przy ul. (...) wraz z ich zawartością (notatka urzędowa – k. 1, notatka służbowa – k. 2, zeznania świadka (...) – k. 3-4v., protokół przeszukania – k. 6-8, płyta DVD z przebiegu eksperymentu procesowego – k. 20, metryka identyfikacyjna nośnika – k. 21, protokół eksperymentu procesowego – k. 22-27, protokoły oględzin wewnętrznych z załącznikami – k. 28-35, 39-48, pokwitowanie – k. 36, protokół zabezpieczenia środków pieniężnych – k. 38, częściowo opinia biegłego sądowego (...) – k. 136-140; zeznania świadka (...) – k. 695-697).

Urządzenia (...) Transfer o numerach (...), (...) i (...) działały w oparciu o platformę (...).com, która bazowała na aktualnym kursie dolara (USD Indeks) na podstawie notowań par walutowych oraz notowań wirtualnej waluty (...). Warunkiem ich skutecznego uruchomienia było podłączenie do sieci (...). Urządzenia za pośrednictwem łącza internetowego pobierały informacje o kursach walut i ich zależnościach w czasie rzeczywistym. Użytkownik urządzenia wpłacając pieniądze i wybierając jedną z gier, zawierał z (...) umowę terminowej operacji finansowej w postaci opcji. Polegała ona na tym, że za pomocą odpowiedniego przycisku (oznaczonego „buy”) lub przy pomocy ekranu dotykowego osoba zainteresowana wybierała instrument bazowy, na którym opierała się opcja i w oparciu o który następowało rozliczenie. Użytkownik miał do wyboru wskazanie czasu trwania opcji, uiszczenie bądź nie premii oraz moment nabycia albo sprzedaży opcji. Następnie urządzenie pobierało informację dotyczącą aktualnego indeksu USD, który determinował wynik operacji finansowej (wygraną bądź przegraną użytkownika). Zmiana kursu była bardzo trudna do przewidzenia, niekiedy nawet niemożliwa, jednak nie była uzależniona od czynnika losowego, a od szeregu zmiennych, na podstawie których urządzenie obliczało rzeczywisty indeks dolara (sprawozdanie (...) (...) – k. 92v-114v., upoważnienie – k. 91, częściowo opinia biegłego sądowego (...) – k. 136-140; wyjaśnienia oskarżonego (...) – k. 180, zeznania świadka (...) – k. 585-590, opinie biegłych sądowych – k. 414-425v., 520-532v.).

W związku z tym, że dla przeciętnego użytkownika urządzeń (...) taka forma obsługiwania automatów mogłaby wydawać się zbyt skomplikowana i mało atrakcyjna, (...) autor oprogramowania, na podstawie którego działały automaty, uznał, że dla uatrakcyjnienia odbioru urządzeń stworzy dodatkowe wizualizacje imitujące bębny z symbolami (najczęściej owocami) znane z automatów do gier hazardowych (tzw. jednorękich bandytów). Obracające się bębny zatrzymywały się po wygaśnięciu obstawianej opcji. Układ na bębnach nie miał charakteru losowego, lecz wtórny względem wykresu dotyczącego aktualnego indeksu dolara. Dla typowego użytkownika urządzeń (...) automat sprawiał pozory wzięcia udziału w grze hazardowej, podczas gdy faktycznie użytkownik zawierał terminową operację finansową, nie mając najczęściej tego świadomości (wyjaśnienia oskarżonego (...) – k. 180, zeznania świadka (...) – k. 585-590, opinie biegłych sądowych – k. 414-425v., 520-532v.).

(...) ma 45 lat. Ma wykształcenie średnie. Jest rozwodnikiem. Ma jedno dziecko w wieku 19 lat. Jest prezesem spółki (...) i (...) sp. z o.o. z (...) w (...) i z tego tytułu otrzymuje dochód w wysokości ok. 2000 zł miesięcznie. Choruje na hemofilię typ A. Nie leczył się neurologicznie, psychiatrycznie ani odwykowo. W przeszłości był karany (protokół przesłuchania – k. 179-179v., karta karna – k. 287-288).

Stosownie do art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. Sąd poczynił ustalenia faktyczne w sprawie na podstawie: wyjaśnień oskarżonego (...), zeznań świadków (...), (...), (...), opinii biegłych sądowych (...) i (...), płyty DVD z przebiegu eksperymentu procesowego, a także dokumentów w postaci informacji z KRS, umowy najmu, fotografii, faktury, protokołów przeszukania, przebiegu eksperymentu procesowego, oględzin, zabezpieczenia środków pieniężnych, metryki identyfikacyjnej nośnika oraz notatek urzędowej i służbowej.

Na uznanie za wiarygodne nie zasługują wnioski wynikające z opinii biegłego sądowego (...) tak pisemnej (k. 136-140), jak i ustnej (k. 643-645), sprowadzające się do uznania, że oskarżony (...) urządzał na urządzeniach (...) Transfer gry hazardowe. Dostarczone przez obronę dowody, szczegółowe wymienione wyżej na poparcie ustalonych faktów, potwierdziły, że zakwestionowane przez oskarżyciela publicznego trzy urządzenia nie są zwykłymi automatami do gier, lecz były wykorzystywane do zawierania terminowych operacji finansowych. Osoba korzystająca z urządzeń działających w oparciu o platformę internetową (...).com mogła najwyżej przewidywać i spekulować odnośnie zachowania się wykresów dotyczących indeksu dolara. Użytkownik nie miał wpływu na układ zatrzymujących się wirtualnych bębnów, jednak wizualizacja ta zaczerpnięta z typowych gier hazardowych była wynikiem uprzedniego ustalenia wygranej bądź przegranej na podstawie wykresu ukazującego aktualny i rzeczywisty indeks USD. Biegły (...) hazardowy charakter urządzeń wyprowadzał z samej nieprzewidywalności wyników rozgrywanych gier, niezależnych od woli ani zręczności użytkownika. Taki wniosek, w kontekście dowodów zawnioskowanych przez oskarżonego, okazał się być nieuprawnionym i w okolicznościach niniejszej sprawy nieprawidłowym. Biegły (...) w swoich opiniach nie odpowiedział na pytanie, czy wynik opcji/gry jest odzwierciedleniem rzeczywistych operacji przeprowadzanych na platformie (...).com czy też jest wynikiem algorytmu zapisanego w oprogramowaniu urządzenia. Tym samym biegły (...) swoje wnioski oparł nie na podstawie oceny rzeczywistego charakteru działania badanego urządzenia, co było w istocie jego zadaniem. Odpowiedź na wyżej postawione pytanie wynika z opinii biegłych sądowych wydanych na potrzeby innych spraw sądowych, opinii austriackiej jednostki (...) Austria GmbH, upoważnionej przez Ministra Finansów do przeprowadzania badań i automatów lub urządzeń do gier i sporządzania opinii technicznych, a także wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadka (...) będącego autorem oprogramowania do urządzeń (...) Transfer. Dowody te jako wiarygodne, spójne i logiczne prowadzą do jednoznacznego wniosku, że mechanizm działania zabezpieczonych urządzeń nie miał charakteru losowego, charakterystycznego dla gier hazardowych, lecz był skorelowany z rzeczywistymi kursami, od których uzależniony był indeks dolara (USD indeks).

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżonemu (...) zarzucono, że pełniąc funkcję prezesa zarządu (...) z (...) przy ul. (...), (...), w dniu (...) w lokalu (...) mieszczącym się przy (...) w (...) urządzał za pośrednictwem sieci (...) na trzech urządzeniach o nazwie :. (...) (...) (...), (...) nr (...), (...) nr (...) gry na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201 poz. 1540 z późn. zm.) wbrew art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2019 r. o grach hazardowych, gdyż nie posiadał koncesji na prowadzenie kasyna gry w lokalu (...), mieszczącym się przy (...) w (...) oraz że wbrew art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2019 r. o grach hazardowych, gdyż urządzał gry na trzech urządzeniach o nazwie C. (...) nr (...), (...) nr (...), (...) nr (...) poza kasynem gier, tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do spółki, w jakiej pełniąc funkcję prezesa zarządu oskarżony miał dopuścić się zarzucanego mu czynu. Otóż oskarżyciel publiczny błędnie określił ją jako (...) sp. z o.o. z (...) w (...), ponieważ z materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie jednoznacznie wynika, że była
to (...) z (...) w (...). Potwierdzają to m. in. informacja z Krajowego Rejestru Sądowego (k. 56-57), umowa najmu (k. 9) czy faktura (k. 64). Z akt sprawy wynika, że oskarżony pełnił także funkcję prezesa zarządu w spółce powołanej przez oskarżyciela publicznego w akcie oskarżenia, jednak zarzucany oskarżonemu w niniejszej sprawie czyn niewątpliwie był związany z innym podmiotem gospodarczym, tj. (...) z (...) w (...).

Przechodząc do meritum, należy wskazać, że znamiona zarzucanego oskarżonemu czynu typizuje art. 107 § 1 kks. Przepis ten sankcjonuje urządzanie lub prowadzenie gier hazardowych wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia. Dyspozycja ma charakter blankietowy, co oznacza, że pełna kompletacja znamion jest możliwa w oparciu o przepisy innej ustawy, w tym wypadku chodzi o przepisy ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 847, dalej jako „ustawa hazardowa” albo „u.h.”). Zgodnie z art. 3 ustawy hazardowej urządzanie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier w karty i gier na automatach oraz prowadzenie działalności w tym zakresie jest dozwolone na podstawie właściwej koncesji, zezwolenia lub dokonanego zgłoszenia. Zasady te określa m. in. art. 6 ust. 1 u.h., który stanowi, że działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości i gier na automatach może być prowadzona po uzyskaniu koncesji na kasyno gry (z pewnymi zastrzeżeniami, które nie mają w tym momencie znaczenia – przyp. sądu). Stosownie do art. 14 ust. 1 u.h urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty, w tym turniejów gry w pokera, gier w kości oraz gier na automatach jest dozwolone wyłącznie w kasynach gier na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu. Grami na automatach są natomiast, zgodnie z art. 2 ust. 3 i 5 ustawy hazardowej, gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych oraz gry odpowiadające zasadom gier na automatach urządzane przez sieć (...) o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości oraz gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, oraz gry odpowiadające zasadom gier na automatach urządzane przez sieć (...) organizowane w celach komercyjnych, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy.

Najistotniejsze z punktu widzenia niniejszej sprawy wydają się znamiona dotyczące losowości gry na automacie. Ustawa o grach hazardowych nie definiuje pojęć z tego zakresu. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego wydawnictwa (...) przymiotnik „losowy” oznacza „zależny od losu”, „oparty na losowaniu” lub „wybrany przypadkowo”. W każdym zatem przypadku, gdy wynik gry na automacie jest przypadkowy, tj. niezależny od woli użytkownika, jego wiedzy i zręczności, wtedy można mówić o grze hazardowej na automacie, z organizowaniem której ustawa wiąże określone wymogi jak uzyskanie koncesji, prowadzenie gry w ściśle przeznaczonym do tego miejscu (kasynie) itd.

W niniejszej sprawie taka sytuacja nie zachodzi. Zabezpieczone urządzenia (...) Transfer o numerach (...), (...) i (...) działały w oparciu o platformę (...).com, która bazowała na aktualnym kursie dolara (USD Indeks) na podstawie notowań par walutowych oraz notowań wirtualnej waluty (...). Urządzenia za pośrednictwem łącza internetowego pobierały informacje o kursach walut i ich zależnościach w czasie rzeczywistym. Mimo iż dla typowego użytkownika urządzeń (...) automat sprawiał pozory wzięcia udziału w grze hazardowej, użytkownik faktycznie dokonywał operacji finansowych na rynku walutowym, najczęściej w ogóle o tym nie wiedząc. Jednostka upoważniona przez Ministra Finansów do przeprowadzania badań automatów lub urządzeń do gier i sporządzania opinii technicznych w oparciu o przepisy rozporządzenia z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie warunków urządzania gier i zakładów wzajemnych (Dz. U. Nr 102, poz. 946 ze zm.) wprost w swoim sprawozdaniu wskazała na niehazardowy charakter urządzeń działających w oparciu o serwis internetowy (...). (...) Austria GmbH z (...) w (...) ((...)) po dokonaniu szczegółowych testów wprost podkreśliła, że nie zaobserwowano żadnej losowości, co daje graniczące z pewnością przekonanie, że natura systemu jest oparta na niczym innym jak tylko ID transakcji i poziomie wypłaty opcji. Tożsame wnioski wynikają z opinii biegłych sądowych z zakresu instrumentów finansowych, papierów wartościowych, informatyki i nowych technologii przedłożonych przez oskarżonego, powołanych w innych sprawach o analogicznym stanie faktycznym. Powyższe jednoznacznie wskazuje, że wygrane pieniężne nie są uzyskiwane w grach, tylko w oparciu o zmiany na rynkach finansowych – najczęściej zmiany relacji kursu dolara amerykańskiego do innych walut (Dolar Indeks). Wyświetlane na ekranie układy obracających się bębnów miały jedynie uatrakcyjnić przebieg korzystania z urządzenia, a ich pozycja stanowiła jedynie wizualizację wypłaty bądź jej braku w zależności od zmiany indeksu dolara amerykańskiego bądź jego relacji do euro.

Sposób działania zabezpieczonych urządzeń (...) Transfer, bazujący na aktualnych, rzeczywistych kursach walut, prowadzi do wniosku, że urządzenia te umożliwiały dokonywanie terminowych operacji finansowych. Definicję pojęcia terminowych operacji finansowych zawiera art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 498), zgodnie z którym są to operacje, w których ustalono cenę, kurs, stopę procentową lub indeks - a w szczególności nabywanie walut, papierów wartościowych, złota lub innych metali szlachetnych, towarów lub praw, w tym umowy obliczone tylko na różnicę cen, opcje i prawa pochodne - zawarte na umówioną datę lub umówiony termin, w obrocie rynkowym. Korzystanie z urządzeń opartych na platformie (...) opierało się na umowie obliczonej na różnicę cen (tzw. umowa dyferencjacyjna lub różniczkowa). (...) i gospodarczy sens umowy obliczonej wyłącznie na różnicę cen nie polega na nabyciu przedmiotu umowy, lecz sprowadza się do tego, że w przypadku gdy cena rynkowa bądź giełdowa (kurs, stopa procentowa lub indeks), obowiązująca w terminie sprzedaży, jest wyższa lub niższa niż cena określona w umowie, jedna ze stron odnosi z tego korzyść, a druga ponosi stratę (A. Jakubecki, Komentarz do ustawy Prawo upadłościowe, wyd. LEX i wskazana tam literatura). Odnosząc te uwagi do okoliczności niniejszej sprawy, wskazać należy, że użytkownikowi przed rozpoczęciem korzystania z urządzenia wyświetlał się komunikat, który informował o zawarciu umowy terminowej operacji finansowej. Warunkiem dalszego korzystania była jego akceptacja. Następnie osoba zainteresowana zawarciem transakcji zobowiązana była przez naciśnięcie odpowiednich przycisków do wyboru: typu opcji (kupno, sprzedaż), instrumentu bazowego (kurs waluty euro do dolara albo indeksu walutowego USD Indeks), czasu trwania opcji (od 1 sekundy do 10 minut albo określenia w sposób automatyczny czasu trwania opcji na 1 sekundę za pomocą przycisku „auto buy”, premii za opcję (określenie stawki, co do zasady 1 zł to 1 pkt) momentu nabycia opcji poprzez naciśnięcie przycisku „buy”. W wyniku wyboru momentu nabycia opcji użytkownik definiował odpowiadające temu momentowi kursy albo kursy wykonania powyżej albo poniżej których można było liczyć na realizację opcji i otrzymanie odpowiedniej sumy pieniężnej. Jeszcze raz należy podkreślić, że rozliczenie następowało w oparciu o realne zmiany kursów walutowych na rzeczywistym rynku, a każdej transakcji odpowiadał indywidualny numer ID.

W związku z tym, że urządzenia umożliwiały zawieranie terminowych operacji finansowych, a (...) z (...) w (...) jako biuro usług płatniczych spełniało definicję instytucji finansowej w rozumieniu art. 7a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 2187, z późn. zm., dalej jako „P.b.”)1, zgodnie z przedmiotowym przepisem do prowadzonej przez spółkę działalności nie miały zastosowania przepisy o grach hazardowych. Dlatego mając powyższe na uwadze, sąd uniewinnił oskarżonego (...) od zarzucanego mu czynu.

Zgodnie z art. 230 § 2 kpk sąd orzekł zwrot (...) z (...) w (...) jako podmiotowi uprawnionemu dowody rzeczowe wymienione w wykazie dowodów rzeczowych nr 1 pod pozycjami 1-10, uznając je za zbędne dla prowadzonego postępowania.

Wobec uniewinnienia oskarżonego, stosownie do art. 632 pkt 2 kpk, kosztami procesu sąd obciążył Skarb Państwa.

1 Art. 7a P.b. odwołuje się do art. 4 ust. 1 pkt 7 P.b., a ten z kolei do art. 4 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia nr 575/2013 (chodzi o Rozporządzenie Parlament Europejskiego i Rady (UE) nr (...) z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr (...)), zgodnie z którym instytucja finansowa oznacza przedsiębiorstwo inne niż instytucja, którego podstawową działalnością jest nabywanie pakietów akcji lub wykonywanie co najmniej jednego spośród rodzajów działalności wymienionych w pkt 2-12 i pkt 15 załącznika I do dyrektywy (...) (załącznik ten w punkcie 10. wymienia pośrednictwo na rynku pieniężnym, a zgodnie z wpisem w KRS przedmiotem działalności MTKiosk Polska było m.in. pośrednictwo pieniężne – przyp. sądu), pojęcie to obejmuje finansowe spółki holdingowe, finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej, instytucje płatnicze w rozumieniu dyrektywy 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku ⁴² i spółki zarządzania aktywami, nie obejmuje jednak ubezpieczeniowych spółek holdingowych i ubezpieczeniowych spółek holdingowych prowadzących działalność mieszaną zdefiniowanych odpowiednio w art. 212 ust. 1 lit. f) oraz g) dyrektywy 2009/138/WE.