Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 września 2019 roku

Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Ludmiła Dulka - Twarogowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Arleta Ratajczak

po rozpoznaniu w dniu 18 września 2019 roku w Wąbrzeźnie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko J. G.

- o zapłatę

1) zasądza od pozwanego J. G. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 27.450,98 zł (dwadzieścia siedem tysięcy czterysta pięćdziesiąt złotych dziewięćdziesiąt osiem groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi:

- od kwoty 29.450,98 zł (dwadzieścia dziewięć tysięcy czterysta pięćdziesiąt złotych dziewięćdziesiąt osiem groszy) za okres od dnia 11 stycznia 2019 roku do dnia 06 września 2019 roku,

- od kwoty 27.450,98 zł (dwadzieścia siedem tysięcy czterysta pięćdziesiąt złotych dziewięćdziesiąt osiem groszy) za okres od dnia 07 września 2019 roku do dnia 18 września 2019 roku;

2) oddala powództwo w zakresie kwoty 2.000,00 zł (dwa tysiące złotych zero groszy);

3) zasądza od pozwanego J. G. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 5.073,00 zł (pięć tysięcy siedemdziesiąt trzy złote zero groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

4) należność główną w kwocie 27.450,98 zł (dwadzieścia siedem tysięcy czterysta pięćdziesiąt złotych dziewięćdziesiąt osiem groszy) i odsetki ustawowe za opóźnienie zasądzone w pkt 1 sentencji wyroku w wysokości 1.407,43 zł (jeden tysiąc czterysta siedem złotych czterdzieści trzy grosze) oraz koszty procesu w kwocie 5.073,00 zł (pięć tysięcy siedemdziesiąt trzy złote zero groszy) zasądzone w pkt 3 sentencji wyroku, czyli należność w łącznej kwocie 33.931,41 zł (trzydzieści trzy tysiące dziewięćset trzydzieści jeden złotych czterdzieści jeden groszy) rozkłada na 17 (siedemnaście) rat miesięcznych, w tym 16 (szesnaście) rat po 2.000,00 zł (dwa tysiące złotych zero groszy) i ostatnia rata wyrównawcza w kwocie 1.931,41 zł (jeden tysiąc dziewięćset trzydzieści jeden złotych czterdzieści jeden groszy), płatne do ostatniego dnia każdego miesiąca poczynając od miesiąca następnego po tym, w którym wyrok się uprawomocni, z tym zastrzeżeniem, że nie zapłacenie którejkolwiek raty w terminie i pełnej wysokości powoduje natychmiastową wymagalność pozostałej do zapłaty kwoty wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od całości niespłaconego roszczenia poczynając od dnia opóźnienia do dnia zapłaty.

Sędzia Sądu Rejonowego

Ludmiła Dulka – Twarogowska

ZARZĄDZENIE

1.  (...) C;

2.  (...)

SSR Ludmiła Dulka – Twarogowska

W., dnia 18 września 2019 r.

Sygn. akt I C 175/19

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2019 roku powód (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko J. G. domagając się zasądzenia kwoty 29.450,98 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od 11 stycznia 2019 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

Uzasadniając swoje stanowisko powód wskazał, że 19 października 2016 roku zawarł z J. G. umowę, z której pozwany nie wywiązał się, co spowodowało powstanie wymagalnego zadłużenia wynoszącego 29.450,98 zł. Na kwotę dochodzoną pozwem składały się: 27.053,43 zł kapitału, 1.533,06 zł odsetek umownych za okres od 23 stycznia 2018 roku do 26 września 2018 roku i 864,49 zł odsetek karnych za okres od 27 września 2018 roku do 10 stycznia 2019 roku (k.3-6v).

Postanowieniem z 12 lutego 2019 roku Sąd Rejonowy Lublin–Zachód w Lublinie, wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie (k.7v).

Uzupełniając braki formalne pozwu powód podtrzymał w całości swoje żądanie (k.12-12v).

Pozwany na rozprawie w dniu 10 lipca 2019 roku nie negował roszczenia powoda, potwierdził okoliczności zawarte w pozwie oraz wnioskował o rozłożenie zasądzonej należności na raty po 1.500-2.000 zł (k. 54-54v - czas zapisu: od 00:02:02), na co strona powodowa wyraziła zgodę (k.57).

Sprawa została rozpoznawana w postępowaniu zwykłym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 października 2016 roku J. G. zawarł z (...) S.A. z siedzibą w W. umowę kredytu gotówkowego nr (...), na podstawie której otrzymał kredyt w kwocie 25.000,00 zł na okres 96 miesięcy. Całkowita kwota do zapłaty zgodnie z umową wynosiła 41.437,41 zł i obejmowała oprócz kwoty udzielonego kredytu, także całkowity koszt kredytu wynoszący 16.437,41 zł, na który składała się prowizja - 3.535,51 zł, opłata z tytułu ubezpieczenia – 2.217,14 zł i odsetki kapitałowe. Kredyt był oprocentowany według zmiennej stopy procentowej, która na dzień zawarcia umowy wynosiła 7,79% w skali roku. Spłata miała nastąpić w okresie od 20 listopada 2016 roku do 20 października 2024 roku, zgodnie z harmonogramem, w 96 równych miesięcznych ratach po 431,47 zł, za wyjątkiem pierwszej wyrównawczej – 441,86 zł. Oprocentowanie należności przeterminowanych było zmienne i na dzień zawarcia umowy wynosiło 7,79% w skali roku.

Z powodu braku spłaty zobowiązania, pismem z 20 czerwca 2018 roku powód wypowiedział pozwanemu umowę kredytu, a w kolejnym piśmie z 09 listopada 2018 roku wezwał go do zapłaty kwoty 28.992,36 zł w terminie do 21 listopada 2018 roku. Na dzień 10 stycznia 2019 roku zobowiązanie pozwanego względem powoda z tytułu umowy kredytu gotówkowego nr (...) wynosiło 29.450,98 zł, w tym należność główna – 27.053,43 zł, odsetki umowne od kapitału za okres od 23 stycznia 2018 roku do 26 września 2018 roku – 1.533,06 zł, odsetki umowne karne za okres od 27 września 2018 roku do 10 stycznia 2019 roku od zadłużenia przeterminowanego – 864,49 zł.

Okoliczności bezsporne, ponadto dowody:

- umowa kredytu gotówkowego wraz z harmonogramem spłat (k.16-21, k.30-31);

- wniosek o kredyt (k.26-28);

- potwierdzenie otwarcia rachunku (k.29);

- elektroniczne zestawienia operacji (k.32-38v, k.40-41v);

- wypowiedzenie umowy wraz z potwierdzeniem odbioru (k.24-24v);

- wezwanie do zapłaty (k25-25v);

- wyciąg z ksiąg banku (k.22).

W dniu 6 września 2019 roku J. G. dokonał wpłaty na rzecz (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 2.000 zł.

Dowód:

- potwierdzenie wpłaty gotówkowej (k.60).

Stan faktyczny niniejszej sprawy w przeważającym zakresie był bezsporny, ponadto został ustalony na podstawie przedłożonych do akt dokumentów prywatnych, uznanych przez Sąd za wiarygodne.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającym zakresie.

Stosunek zobowiązaniowy powstały w wyniku zawarcia umowy kredytu gotówkowego należało oceniać przez pryzmat art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (Dz.U.2012.1376 j.t. z późn.zm.), zgodnie z którym przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Ponadto zastosowanie winny znaleźć przepisy obowiązującej w dniu zawarcia umowy ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim (Dz.U.2016.1528 j.t.), w szczególności art. 3 ust. 1 stanowiący, iż przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi.

Bezsporne było zawarcie przez strony umowy kredytu gotówkowego na wskazanych w niej warunkach. Potwierdzały to także przedłożone przez stronę powodową dowody z dokumentów prywatnych. Pozwany nie kwestionował istnienia zobowiązania finansowego wobec powoda z tytułu zawartej umowy, ani jego wysokości. Ponadto w toku procesu dokonał wpłaty na rzecz powoda kwoty 2.000 zł. W tej sytuacji w pkt 2 wyroku Sąd oddalił roszczenie powoda odnośnie kwoty 2.000 zł, która została spłacona, a pozostałym zakresie uznał je za uzasadnione, dlatego na podstawie art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe i art. 481 § 1 i 2 k.c., w pkt 1 wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 27.450,98 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi:

- od kwoty 29.450,98 zł za okres od 11 stycznia 2019 roku do 06 września 2019 roku (data wpłaty kwoty 2.000 zł),

- od kwoty 27.450,98 zł za okres od 07 września 2019 roku do dnia 18 września 2019 roku.

O kosztach procesu w pkt 3 sentencji orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za jego wynik. Strona przegrywająca sprawę zwraca na żądanie przeciwnika koszty procesu. Zasądzona od pozwanego na rzecz powoda kwota 5.073 zł obejmowała: 1.473 zł opłaty od pozwu oraz 3.600 zł wynagrodzenia radcy prawnego ustalonego zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2018.265 j.t.).

Art. 320 k.p.c. przewiduje jedną z zasad orzekania zwaną "moratorium sędziego" i określa, że w szczególnie uzasadnionych wypadkach Sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Przepis ten stwarza możliwość orzekania o sposobie spełnienia świadczenia w sposób bardziej dogodny dla zobowiązanego, niż wynika to z regulacji prawa materialnego. Uprawnienie Sądu do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty przysługuje tylko w szczególnie uzasadnionych wypadkach, a więc gdy z uwagi na stan majątkowy, rodzinny czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub bardzo utrudnione i narażałoby go na niepowetowane szkody. Rolą omawianego rozwiązania jest wydłużenie terminu zapłaty świadczenia przez dłużnika, przy czym zarazem nie może ono naruszać praw wierzyciela i doprowadzać do jego pokrzywdzenia. Rozłożenie na raty zasądzonej należności ma ten skutek, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat. Wydany na podstawie art. 320 k.p.c. wyrok rozkładający na raty świadczenie należne wierzycielowi modyfikuje treść łączącego strony stosunku cywilnoprawnego. W wyniku tego w wyroku zmienia się sposób i termin spełnienia świadczenia. Obowiązek jednorazowego uiszczenia całego świadczenia zostaje zastąpiony obowiązkiem zapłaty poszczególnych rat w kolejno przypadających terminach. Wyrok sądu w części orzekającej o rozłożeniu zasądzonego świadczenia na raty ma więc charakter konstytutywny. Uwzględniając taki charakter art. 320 k.p.c. oraz wyroku sądu w części orzekającej o rozłożeniu zasądzonego świadczenia na raty, należy konsekwentnie przyjąć, że wyrok ten - przesuwając termin spełnienia świadczenia przez zastąpienie terminu dotychczasowego terminami zapłaty poszczególnych rat – jednocześnie uchyla stan opóźnienia dłużnika, który rozpoczął się w związku z niespełnieniem świadczenia w pierwotnym terminie. Innymi słowy, uchylenie - co najmniej od dnia wydania omawianego wyroku - stanu opóźnienia, który rozpoczął się w związku z niespełnieniem przez dłużnika świadczenia w pierwotnym terminie, jest konsekwencją przedstawionego wyżej charakteru tego wyroku w świetle art. 320 k.p.c. (vide: uchwała SN z 15.12.2006r., sygn. III CZP 126/06, Legalis nr 79145).

W ocenie Sądu taki szczególnie uzasadniony przypadek zachodzi w niniejszej sprawie. Pozwany posiada na utrzymaniu bezrobotną żonę oraz dwoje dzieci, obciążają go zobowiązania wobec innego banku, których nie spłaca. Zaprzestał regulowania rat kredytu będącego przedmiotem niniejszego postepowania z uwagi na utratę pracy. Obecnie - od około 7 miesięcy, posiada stałą pracę za granicą, co pozwala mu na ratalne regulowanie zadłużenia. W ocenie Sądu spełnienie świadczenia jednorazowo narażałoby pozwanego na niepowetowaną szkodę. Zastosowanie art. 320 k.p.c. nie sprzeciwia się dobru powoda, ponieważ roszczenie zostanie zaspokojone w formie systematycznych wpłat, a nadto wyraził on na to zgodę. W tej sytuacji w pkt 4 wyroku należność główną w kwocie 27.450,98 zł i odsetki ustawowe za opóźnienie zasądzone w pkt 1 w wysokości 1.407,43 zł (1.344,26 zł za okres od 12 stycznia 2019 roku do 06 września 2019 roku od kwoty 29.450,98 zł + 63,17 zł za okres od 07 września 2019 roku do 18 września 2019 roku od kwoty 27.450,98 zł) oraz koszty procesu w kwocie 5.073 zasądzone w pkt 3 sentencji wyroku, czyli należność w łącznej kwocie 33.931,41 zł Sąd rozłożył na 17 rat miesięcznych, w tym 16 rat po 2.000,00 zł i ostatnią ratę wyrównawczą w kwocie 1.931,41 zł, płatne do ostatniego dnia każdego miesiąca poczynając od miesiąca następnego po tym, w którym wyrok się uprawomocni, z tym zastrzeżeniem, że niezapłacenie którejkolwiek raty w terminie i pełnej wysokości spowoduje natychmiastową wymagalność pozostałej do zapłaty kwoty wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od całości niespłaconego roszczenia poczynając od dnia opóźnienia do dnia zapłaty.

SSR Ludmiła Dulka-Twarogowska

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

- (...)

3.  (...)

W., dnia 14.10.2019 r.

SSR Ludmiła Dulka-Twarogowska