Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 2 października 2018 roku powód M. W., reprezentowany przez pełnomocnika w osobie adwokata, wniósł o zasądzenie od pozwanych T. K. i Towarzystwa (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. in solidum kwoty 4.000 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 31 lipca 2018 roku do dnia zapłaty. Wniósł też o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 9 lipca 2018 roku podczas wykonywania robót hydraulicznych polegających na wymianie pionów wodociągowych w mieszkaniu powoda doszło do uszkodzenia płytek ceramicznych na ścianach łazienki oraz na podłodze w przedpokoju, poprzez naruszenie ich szkliwa wskutek działania iskier, które wyzwalały się w trakcie cięcia rur stalowych przy użyciu szlifierki kątowej, oraz w przypadku płytki podłogowej – wskutek upadku na powierzchnię ciężkiego przedmiotu. Po zgłoszeniu szkody T. K. ubezpieczonemu w zakresie OC w Towarzystwie (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W., jego ubezpieczyciel odmówił wypłaty odszkodowania, wskazując, że wartość szkody wynosi 404,98 zł, a franszyza redukcyjna ustanowiona w umowie ubezpieczenia wynosi 1000 zł.

(pozew k. 5-9, pełnomocnictwo k. 10)

W odpowiedzi na pozew z dnia 14 listopada 2018 roku pozwany Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w W., reprezentowany przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnosił o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych. Pozwany kwestionował powództwo co do zasady oraz co do wysokości. Pozwany przyznał, że udzielał T. K. w chwili zdarzenia ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Pozwany podniósł, że jego odpowiedzialność jest wyłączona, gdyż zgodnie z treścią klauzuli G ust. 4 pkt 2 Ogólnych Warunków ubezpieczenia W. (...), ochrona ubezpieczeniowa nie obejmuje roszczeń z tytułu szkód, których wystąpienie można było przewidzieć w związku z rodzajem zastosowanych prac i metod konstrukcyjnych. Nadto pozwany wyjaśnił, że wyliczona w toku postępowania likwidacyjnego wartość szkody w wysokości 404,98 zł jest niższa niż franszyza redukcyjna ustalona w umowie ubezpieczenia. Pozwany kwestionował też datę początkową odsetek żądanych w pozwie, podnosząc, że nie można mówić o opóźnieniu pozwanego, gdy między stronami istnieje spór.

(odpowiedź na pozew k. 51-55, pełnomocnictwo k. 56, odpis KRS k. 57-63)

W piśmie z dnia 16 stycznia 2019 roku pozwany T. K. wyjaśnił, że prace hydrauliczne prowadzone w lokalu powoda były zlecone przez Wspólnotę Mieszkaniową B. 60A w Ł.. Szkody te powstały podczas demontażu instalacji wodociągowej, mimo zabezpieczeń, podczas cięcia szlifierką kątową. Wskazał, że prowadzona przez niego działalność gospodarcza jest ubezpieczona w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń. Wyjaśnił też, że kontaktował się z powodem celem uregulowania poniesionych strat.

(pismo k. 79)

W piśmie z dnia 15 października 2019 roku powód rozszerzył powództwo w ten sposób, że po dokonanej modyfikacji żądał zasądzenia od pozwanych in solidum kwoty 4.662,26 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie: od kwoty 4.000 zł od dnia 31 lipca 2018 roku do dnia zapłaty, a od kwoty 662,26 zł od dnia doręczenia pisma zawierającego rozszerzenie powództwa do dnia zapłaty.

(pismo procesowe k. 178)

W piśmie z dnia 31 października 2019 roku pozwany Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości, w tym również w zakresie zmodyfikowanego żądania.

(pismo procesowe k. 185-186)

W toku dalszego postępowania stanowiska stron do dnia zamknięcia rozprawy nie uległy zmianie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 lipca 2018 roku pozwany T. K., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Zakład (...), wykonywał w lokalu należącym do powoda, położonego w Ł. przy ulicy (...) roboty hydrauliczne polegające na wymianie pionów wodociągowych, zlecone przez Wspólnotę Mieszkaniową przy ul. (...).

(bezsporne)

Podczas wykonywanych w lokalu powoda prac, doszło do uszkodzenia płytek ceramicznych, które zostały położone tydzień wcześniej, a kupione ok. 2-3 miesiące przed zdarzeniem. Po zaistnieniu szkody powód próbował zakupić takie same płytki, jakie były położone w jego mieszkaniu, jednak w sklepie, gdzie je kupował, nie było już dostępnej takiej partii płytek.

(zeznania powoda k. 181)

T. K. wykonywał prace w lokalu powoda wspólnie z pracownikiem w ten sposób, że pracownik ciął, a pozwany zabezpieczał płytą z nida gipsu. Pozwany nie przewidywał, że dojdzie do uszkodzenia płytek. Pozwany nie stosował mat żaroodpornych.

(zeznania pozwanego T. K. k. 181)

W czasie wykonywanych w mieszkaniu powoda prac T. K. objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej dla osoby prowadzącej działalność gospodarczą w oparciu o umowę zawartą w tym przedmiocie z Towarzystwem (...) spółką akcyjną z siedzibą w W., potwierdzoną polisą numer (...).

Zgodnie z postanowieniem ust. 4 pkt. 2 klauzuli G – odpowiedzialność z tytułu wykonywania usług budowlano – montażowych Ogólnych Warunków Ubezpieczenia W. (...) w załączniku nr 3 do OWU zawartej przez strony umowy ubezpieczenia, w uzupełnieniu wyłączeń przewidzianych innymi postanowieniami OWU, ochrona ubezpieczeniowa nie obejmowała roszczeń z tytułu szkód wyrządzonych, których wystąpienie można było przewidzieć w związku z rodzajem zastosowanych prac i metod konstrukcyjnych.

(kserokopia polisy k. 22, OWU k. 64-73)

W czasie wykonywanych przez pozwanego T. K. prac w lokalu powoda doszło do uszkodzenia ponad 20 sztuk płytek ceramicznych na powierzchni ścian w łazience oraz jednej płytki na powierzchni posadzki w przedpokoju w pobliżu drzwi wejściowych do łazienki. Uszkodzenia płytek w łazience są o charakterze wgłębień punktowych i zarysowań o głębokościach nieprzekraczających wielkości 0,5 mm. Uszkodzenia jednej płytki na powierzchni posadzki w przedpokoju są o charakterze pęknięć z odpryskami struktury płytki w kilku miejscach.

Uszkodzenia powierzchni płytek ceramicznych powstały z powodu wykonywania przez pozwanego T. K. demontażu instalacji wodociągowej tj. przecinania metalowych rur przy użyciu szlifierki kątowej, generującej powstawanie iskier o wysokich temperaturach, które uderzając w płaszczyzny płytek ceramicznych, skutkowały uszkodzeniami szkliwa. Spękania płytki w przedpokoju w pobliżu drzwi wejściowych do łazienki powstały najprawdopodobniej od uderzenia spadającego ciężkiego przedmiotu.

Skutecznym zabezpieczeniem powierzchni płytek było ich nakrycie np. matami z włókna ceramicznego o wysokiej izolacyjności termicznej, czego jednakże T. K. nie wykonał, a co stanowiło nieprawidłowość przy wykonywaniu tego rodzaju prac w mieszkaniu.

Uszkodzenie płytek ceramicznych w mieszkaniu powoda nie polega na ich zabrudzeniu, stąd próby wyczyszczenia płytek nie osiągną pożądanego skutku. Szkliwa nie da się uzupełnić na płytkach już wbudowanych, można jedynie płytki te wymienić na nowe.

Płytki produkowane są partiami, zaś kolorystyka płytek i struktura ich wzoru jest zmienna pomiędzy poszczególnymi partiami. Dotyczy to generalnie wszystkich rodzajów płytek ceramicznych, zatem dopasowanie nowych, takich samych płytek jak istniejące wbudowane płytki, jest mało prawdopodobne, zarówno pod względem kolorystycznym, jak i wystroju. W przypadku braku na rynku takich płytek jak uszkodzone, należy wymienić całość płytek w łazience i przedpokoju. W kuchni nie występują uszkodzenia płytek ceramicznych. Kuchnia jest odrębnym pomieszczeniem, zatem nie jest celowa wymiana płytek w kuchni.

Pozwany jako osoba prowadząca działalność w zakresie instalacji sanitarnych i centralnego ogrzewania powinien mieć świadomość skutków generowania przez szlifierkę kątową iskier w trakcie cięcia metali.

Płytki w lokalu powoda przed wystąpieniem uszkodzeń nie były stare, ani zużyte; posadzka była w dobrym stanie.

Całkowity koszt usunięcia uszkodzeń płytek ceramicznych na ścianach łazienki i na posadzce w przedpokoju i łazience w lokalu nr (...) przy ulicy (...) w Ł. wynosi 4.662,26 zł.

(pisemna opinia biegłego do spraw budownictwa z zał. k. 91-105, ustna uzupełniająca opinia biegłego k. 180, zeznania pozwanego T. K. k. 181)

Po zgłoszeniu przez powoda szkody, decyzją z dnia 30 lipca 2018 roku pozwany Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą w W. odmówił wypłaty odszkodowania wskazując na brak odpowiedzialności za przedmiotową szkodę.

(kserokopia decyzji k. 23-23v)

Stan faktyczny w niniejszej sprawie został ustalony na podstawie powołanych wyżej dowodów, wśród nich zeznań stron, opinii powołanego biegłego, a także na podstawie załączonych dokumentów, których prawdziwość nie była kwestionowana przez strony w toku procesu.

Biegły z zakresu budownictwa wydał opinię pisemną i ustną uzupełniająca. Ustosunkował się do wszystkich wątpliwości stron. Ostatecznie opinia nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd uznał, że obie opinie biegłego z zakresu budownictwa stanowią pełnowartościowe dowody nie tylko dlatego, że zostały sporządzone przez osobę posiadającą odpowiednią wiedzę fachową, ale również dlatego, że są jasne, logiczne, wewnętrznie niesprzeczne, a wnioski zostały przez biegłego dobrze uzasadnione, co czyni opinie w pełni przydatnym środkiem dowodowym do rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w przeważającej części w stosunku do pozwanego T. K..

W niniejszej sprawie ustalono, że do szkody w mieszkaniu powoda doszło wskutek wykonywanych przez T. K. prac w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Z zakreślonej przez powoda podstawy faktycznej żądania wynika, że dochodził on tego samego świadczenia od pozwanych na podstawie tytułów wynikających z odrębnych stosunków prawnych łączących go z każdym z nich, ale brak jest podstawy do przyjęcia solidarnej odpowiedzialności dłużników.

Ma to najczęściej miejsce, gdy jeden z dłużników ponosi odpowiedzialność deliktową a drugi umowną – np. z umowy ubezpieczenia. Ten rodzaj zobowiązania nazywany jest odpowiedzialnością in solidum i zbliżony jest do solidarności biernej, ponieważ po stronie zobowiązanej występuje kilku dłużników. Cechą odróżniającą jest brak wspólnego przepisu ustawy lub jednej czynności prawnej kreujących taką formę odpowiedzialności. Każdy z dłużników odpowiada na innej podstawie prawnej. W niniejszej sprawie pozwany T. K. odpowiada według powoda na podstawie reżimu deliktowego, zaś odpowiedzialność pozwanego ubezpieczyciela (...) SA powód wywodził z uwagi na zawartą z pozwanym T. K. umowę odpowiedzialności cywilnej.

Przepis art. 415 k.c. przewiduje odpowiedzialność cywilną tego, kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę. Dla przyjęcia odpowiedzialności pozwanego za skutki zdarzenia niezbędne jest spełnienie łącznie 3 przesłanek, tj. winy, zaistnienia szkody oraz związku przyczynowego pomiędzy szkodą a zawinionym działaniem. Zauważyć w tym miejscu należy, że czyn niedozwolony oznacza kategorię prawną obejmującą swym zakresem przedmiotowym zachowania (działania i zaniechania) polegające na naruszeniu pewnych ogólnych tj. spoczywającym na każdym i względem każdego, reguł ostrożności, dbałości o interesy, życie, zdrowie innych podmiotów słowem należytego zajmowania się innymi dobrami prawnymi.

Natomiast podstawy prawnej odpowiedzialności pozwanego towarzystwa ubezpieczeń upatrywać należy w przepisie art. 822 § 1 k.c. zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia, przy czym umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia (art. 822 §2 k.c.). W przypadku zaś odpowiedzialności cywilnej, uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń (§ 4 art. 822 k.c.).

Zgodnie z art. 827 § 1 kc ubezpieczyciel jest wolny od odpowiedzialności, jeżeli ubezpieczający wyrządził szkodę umyślnie; w razie rażącego niedbalstwa odszkodowanie nie należy się, chyba że umowa lub ogólne warunki ubezpieczenia stanowią inaczej lub zapłata odszkodowania odpowiada w danych okolicznościach względom słuszności.

W ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej można zatem ustalić inne zasady odpowiedzialności ubezpieczyciela niż określone w § 1 (art. 827 § 2 kc).

W przedmiotowej sprawie nie było sporu co do tego, że T. K. wykonywał prace w mieszkaniu powoda. Na podstawie opinii biegłego do spraw budownictwa oraz przesłuchania pozwanego ustalono, że nieprawidłowy sposób wykonywania tych prac, a konkretnie niewłaściwy sposób zabezpieczenia płytek ceramicznych podczas cięcia szlifierką, doprowadził do powstania szkody w majątku powoda. Dotyczy to płytek w łazience. Jedna z płytek w przedpokoju uległa uszkodzeniu na skutek uderzenia spadającego przedmiotu. T. K. przyznał, iż nie zastosował właściwego zabezpieczenia powierzchni płytek np. poprzez nakrycie matami o wysokiej izolacyjności termicznej.

T. K. zawarł z pozwanym Towarzystwem (...) spółką akcyjną z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Zgodnie z postanowieniami tej umowy (ust. 4 pkt. 2 klauzuli G – odpowiedzialność z tytułu wykonywania usług budowlano – montażowych Ogólnych Warunków Ubezpieczenia W. (...) w załączniku nr 3 do OWU) ochrona ubezpieczeniowa nie obejmowała roszczeń z tytułu szkód wyrządzonych, których wystąpienie można było przewidzieć w związku z rodzajem zastosowanych prac i metod konstrukcyjnych.

W niniejszej sprawie ustalono, że T. K. jako osoba prowadząca działalność gospodarczą w zakresie instalacji sanitarnych i centralnego ogrzewania, powinien mieć świadomość skutków generowania przez szlifierkę kątową iskier w czasie cięcia metali. Sąd podzielił zatem stanowisko pozwanego Towarzystwa (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W., że jego odpowiedzialność wobec powoda jest wyłączona na podstawie powołanego postanowienia umowy ubezpieczenia. Powództwo wobec tego pozwanego podlegało zatem oddaleniu w całości.

Wina T. K. rozumiana jako niedołożenie należytej staranności jest jednak ewidentna. Zauważyć w tym miejscu należy, że dla przyjęcia odpowiedzialności w prawie cywilnym nie jest konieczne wystąpienie winy umyślnej czy też rażącego niedbalstwa, ale wystarczy niedołożenie owej ogólnej staranności. Powód udowodnił, że organizacja prac przez tego pozwanego nie zapewniała ochrony płytek ceramicznych, bowiem pozwany nie zadbał o zastosowanie odpowiedniej maty o wysokiej izolacyjności termicznej. To skutkowało uszkodzeniami szkliwa na płytkach. W przypadku jednej z płytek w przedpokoju, brak należytej staranności doprowadził do upadku na płytkę ciężkiego przedmiotu i jej spękanie z odpryskami. Pozwany nie przedstawił żadnych dowodów dla przyjęcia, iż nie było możliwe zapewnienie prawidłowego nadzoru i zabezpieczenia prac bądź to z uwagi na siłę wyższą bądź z uwagi na jakieś inne szczególne przyczyny.

Pomiędzy powstałą szkodą a winą pozwanego zachodzi w okolicznościach sprawy adekwatny związek przyczynowy, o którym traktuje przepis art. 361 k.c. Niezastosowanie skutecznego zabezpieczenia płytek podczas użycia szlifierki kątowej, generującej powstawanie iskier o wysokich temperaturach, zwiększa bowiem każdorazowo prawdopodobieństwo powstania uszkodzeń.

Z tych względów zaniechanie pozwanego T. K. miało charakter zawiniony, dlatego też Sąd uznał za zasadną pełną odpowiedzialność tego pozwanego za powstałą w lokalu powoda szkodę.

Wobec przesądzenia o zasadzie odpowiedzialności pozwanego, w dalszej kolejności Sąd był zobligowany do oceny wysokości należnego powodowi odszkodowania.

Naprawienie szkody, zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania, winno objąć pełen koszt przywrócenia stanu poprzedniego – pełen koszt usunięcia uszkodzeń płytek (art. 361 § 1 i 2 k.c.). Zauważyć w tym miejscu należy, iż zgodnie z treścią przepisu art. 361 § 2 k.c. statuującego zasadę pełnego odszkodowania, naprawienie szkody obejmuje wszelkie poniesione straty (utracone korzyści pozostają poza sferą zainteresowania w niniejszym sporze). Natomiast, w myśl art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić poprzez przywrócenie stanu poprzedniego bądź też zapłatę odszkodowania pieniężnego zależnie od wyboru poszkodowanego.

Odszkodowanie, jakie zobowiązany jest w takiej sytuacji wypłacić pozwany, obejmuje wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego rzeczy. Przywrócenie uszkodzonej rzeczy do stanu poprzedniego oznacza doprowadzenie jej do stanu używalności i jakości w zakresie istniejącym przed zdarzeniem szkodzącym.

W oparciu o opinię biegłego do spraw budownictwa ustalono, że koszty, jakie powód musiałby ponieść w przedmiotowej sytuacji odpowiadają kwocie 4662,26 zł. Biegły wyjaśnił, że zachodzi konieczność wymiany wszystkich płytek w łazience i przedpokoju, gdyż jest mało prawdopodobne, aby powód nabył takie same płytki jak zamontowane. Powyższe znajduje potwierdzenie w zeznaniach powoda, który podał, że poszukiwał po zdarzeniu takich płytek, ale bezskutecznie. Płytki, które uległy uszkodzeniu powód zakupił 2-3 miesiące przed szkodą. Jak wynika z opinii biegłego, płytki produkowane są partiami, które różnią się kolorystyką i strukturą wzoru. Pozwany (...) W. twierdził, że powód nie poczynił starań, aby uzyskać na rynku takie same płytki (k.186), nie wykazał jednak tego twierdzenia, ani nie uprawdopodobnił nawet, aby powód realnie miał możliwość nabycia po zdarzeniu takich płytek, jakie były zamontowane w jego mieszkaniu.

Mając powyższe na uwadze, Sąd zasądził w całości żądaną pozwem kwotę 4662,26 zł od pozwanego T. K. na rzecz powoda.

Rozstrzygnięcie o odsetkach z tytułu opóźnienia w wypłacie należnego powodowi odszkodowania zapadło na podstawie art. 481 § 1 k.c. Niespełnienie świadczenia w terminie rodzi po stronie dłużnika konsekwencje przewidziane w art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie (§ 2 art. 481 k.c.).

Wedle art. 455 k.c. jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.

Powód nie wykazał, aby przed złożeniem pozwu wzywał pozwanego do zapłaty konkretnej kwoty tytułem odszkodowania za szkodę z dnia 9 lipca 2018 roku, choć niewątpliwie pozwany wiedział o zdarzeniu (k.79). Po raz pierwszy powód sprecyzował swoje żądanie w pozwie co do kwoty 4000 zł. Odpis pozwu został pozwanemu T. K. doręczony w dniu 2 listopada 2018 roku /k.50/, a zatem należne odsetki Sąd zasądził od kwoty 4000 zł od dnia 3 listopada 2018 roku. Pismo zawierające rozszerzenie powództwa zostało pozwanemu doręczone na rozprawie w dniu 15 października 2019 roku, dlatego odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 662,26 zł Sąd zasądził od dnia 16 października 2019 roku do dnia zapłaty.

W pozostałym zakresie żądanie zasądzenia odsetek podlegało oddaleniu jako niezasadne

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 785) w zw. z art. 100 zd. 2 k.p.c., Sąd obciążył pozwanego T. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi kwotą 1746,54 zł tytułem tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa kosztów sądowych, na które złożyły się: opłata od rozszerzonej części powództwa w wysokości 200 zł (art. 13 ust. 1 pkt 4 uoks w nowym brzmieniu) oraz w pozostałej części wynagrodzenie biegłego.

Jeżeli chodzi o koszty procesu należne powodowi, Sąd obciążył nimi w całości pozwanego T. K. w oparciu o art. 100 zd. 2 kpc, gdyż powód uległ w procesie w nieznacznej części, w zakresie odsetek. Na koszty poniesione przez powoda złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 200 zł, wynagrodzenie pełnomocnika w stawce minimalnej 900 zł na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1800 ze zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł i koszty wynagrodzenia biegłego w wysokości 600 zł, łącznie 1717 zł.

O kosztach postępowania należnych pozwanemu (...) SA Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 102 k.p.c. , uznając, iż składając pozew powód mógł być przekonany o słuszności swoich żądań, zwłaszcza, że w postępowaniu likwidacyjnym nie został poinformowany przez pozwanego o istniejącej podstawie wyłączenia jego odpowiedzialności (k. 23 – pozwany wskazywał tylko na istnienie franszyzy). Sąd uznał zatem, że sytuacja, w jakiej znalazł się powód daje podstawę do uznania, że w niniejszej sprawie zachodzi szczególny wypadek uzasadniający nie obciążanie strony przegrywającej kosztami procesu.

Z/ odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć p-kowi pozwanego W..