Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2019 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Marcin Graczyk

Protokolant: sekr. Sądowy Marta Jachacy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2019 r. w Warszawie

sprawy W. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W.

o przeliczenie emerytury

na skutek odwołania W. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W.

z dnia 28 września 2018 r. znak: (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  nie obciąża odwołującego się kosztami zastępstwa procesowego organu rentowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 września 2018 r. znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. przyznał W. B. emeryturę od 20 lipca 2018 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1270). Organ rentowy zaznaczył, że wysokość emerytury została obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26c ustawy emerytalnej i od dnia 1 listopada 2011 r. wyniosła 3 701,15 zł brutto (decyzja z dnia 28 września 2018 r., k. 29 tom III akt emerytalnych).

Ubezpieczony W. B. w dniu 31 października 2018 r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 28 września 2018 r. znak:(...)i wniósł o uchylenie skarżonej decyzji i ponowne przeliczenie jego emerytury z uwzględnieniem wskazanych składek na otwarty fundusz emerytalny za sporny okres 35 miesięcy od grudnia 1999 r. do 2005 r. wraz z wypracowanym przez otwarty fundusz emerytalny kapitałem i należnymi odsetkami. W treści odwołania ubezpieczony zaznaczył, że dowiedział się o fakcie nie przekazywania przez pracodawcę składek na ZUS z pisma otwartego funduszu emerytalnego w lutym 2008 r., w tym czasie nie był już pracownikiem PHU (...). Wówczas ubezpieczony zwrócił się do organu rentowego o wyjaśnienie okoliczności nie przekazania należnych składek do OFE za sporny okres. W dniu 9 października 2008 r. ubezpieczony otrzymał informację o wszczęciu postępowania wyjaśniającego. Organ rentowy dopiero w lutym 2012 r. poinformował odwołującego o wynikach postepowania, w którego nic nie wynikało. W kwietniu 2012 r. otrzymał natomiast decyzję ZUS nr (...) o odmowie przekazania należnych składek do OFE, wobec złożonego odwołania sporawa trafiła do sądu. Pismem z dnia 3 października 2012 r. organ rentowy wskazał, że zarzut ubezpieczonego odnośnie nieefektywności w podejmowaniu działań przez Zakład (...) jest chybiony, gdyż w dniu 10 sierpnia 2002 r. ZUS (...)Oddział w W. skierował przeciwko PHU (...) s.c. postępowanie egzekucyjne dotyczące zaległości za (...), a w dniu 1 lipca 2012 r. postępowanie egzekucyjne dotyczące zaległości za okres od 01/2005 do 05/2005. W dniu 10 sierpnia 2012 r. bank dokonał zwrotu zajęć rachunku bankowego przez płatnika składek z uwagi na zamknięcie rachunku. Z dniem 30 września 2009 r. płatnik zaprzestał prowadzenia działalności. W związku z tym nie wyegzekwowano pozostałych należności. Wobec płatnika składek prowadzone jest więc postepowanie egzekucyjne, ale bezskuteczne. Ubezpieczony nie zgadza się z zaniżeniem wysokości jego emerytury, gdyż kapitał odprowadzany do OFE to są jego pieniądze (odwołanie z dnia 31 października 2018 r., k. 3 – 7 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podniósł, że ubezpieczony, urodzony w dniu (...) w dniu 10 lipca 2018 r. złożył wniosek o emeryturę, która została mu przyznana w drodze skarżonej decyzji. Organ rentowy zwrócił uwagę, że jedynym zarzutem podniesionym w odwołaniu jest zaniżenie przyznanej emerytury z uwagi na nieuwzględnienie składek na OFE za okres od 12/1999 do 2005 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaznaczył, że Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 5 października 2012 r. sygn. akt VII U 1046/12 oddalił odwołanie W. B. od decyzji organu rentowego z dnia 28 marca 2012 r., na mocy której organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przekazania na rzecz OFE (...) należnych części składek na ubezpieczenie emerytalne za miesiące 12/1999, (...), (...), (...)- (...), (...), (...) (odpowiedź na odwołanie k. 34 - 34 verte a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony W. B. urodzony w dniu (...) w okresie od 1 sierpnia 1999 r. do 31 października 2007 r. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w P.H.U. (...) s.c. R. M., I. M. w W. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku instalatora urządzeń sanitarnych – kierownik serwisu (świadectwo pracy, k. 13 tom II akr emerytalnych).

Płatnik składek P.H.U. (...) s.c. R. M., I. M. w W. nie opłacił należności na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych za zatrudnionego W. B. w okresach 12/1999, 02/2000 – (...), (...), (...)- (...), (...), (...) (pismo Centrum (...) SA z dnia 16 lutego 2008 r., k. 12 a.s., pismo ZUS z dnia 30 maja 2012 r., k. 25 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. w dniu 10 sierpnia 2002 r. skierował przeciwko P.H.U. (...) s.c. R. M., I. M. w W. postępowanie egzekucyjne dotyczące zaległości za (...), natomiast w dniu 1 lipca 2012 r. skierował przeciwko P.H.U. (...) s.c. R. M., I. M. w W. postępowanie egzekucyjne dotyczące zaległości za (...). W dniach 1 lipca 2002 r., 12 sierpnia 2002 r. i 2 października 2002 r. w trakcie prowadzonego postępowania egzekucyjnego wystawiono tytuły wykonawcze, które zostały odebrane przez płatnika składek. Postępowaniem egzekucyjnym były objęte okresy: FUS: (...), FUZ: (...), (...)- (...), (...): (...), (...). Zastosowano wówczas środek egzekucyjny w postaci zajęć w (...) Bank (...) SA w dniu 22 lipca 2009 r. bank poinformował, że z dniem 10 października 2003 r. rachunek został zamknięty i egzekucja okazała się bezskuteczna (pismo ZUS z dnia 1 października 2012 r., k. 32 a.s., załącznik do pisma ZUS z dnia 18 grudnia 2018 r., k. 41 a.s.).

Płatnik P.H.U. (...) s.c. R. M., I. M. w W. z dniem 30 września 2009 r. zaprzestał prowadzenia działalności (pismo ZUS z dnia 1 października 2012 r., k. 32 a.s.).

Należne składki na OFE wynikające z dokumentów rozliczeniowych złożonych przez płatnika P.H.U. (...) s.c. R. M., I. M. w W. powinny wynosić 8 830,91 zł. Suma składek przekazanych do otwartego funduszu emerytalnego wyniosła 4 192,91 zł, natomiast łączna kwota składek nieprzekazanych do otwartego funduszu emerytalnego wyniosła 4 638,00 zł (pismo wydziału świadczeń emerytalno rentowych, stanowisko komórki merytorycznej z dnia 12 czerwca 2019 r., k. 95 – 97 a.s.).

W dniu 10 lipca 2018 r. W. B. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. wniosek o emeryturę. Do powyższego wniosku odwołujący załączył informację dotyczącą okresów składkowych i nieskładkowych wraz z dokumentacją potwierdzającą te okresy (wniosek z dnia 10 lipca 2018 r., k. 1 – 8 tom III akt emerytalnych).

Decyzją z dnia 25 lipca 2018 r. znak:(...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. przyznał W. B. emeryturę częściową w wysokości zaliczkowej od dnia 20 lipca 2018 r. Organ rentowy wskazał, że podstawę obliczenia kwoty emerytury, przyjętej do ustalenia wysokości emerytury częściowej, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem ich waloryzacji, zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury częściowej, kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego, kwota środków przeniesionych z otwartego funduszu oraz kwota środków zaewidencjonowanych na subkoncie, z uwzględnieniem ich waloryzacji. Dodał, że kwota emerytury, przyjęta do ustalenia wysokości emerytury częściowej, stanowi równowartość kwoty, będącej wynikiem podzielenia podstawy jej obliczenia przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę częściową. Jednocześnie kwota emerytury przyjęta do obliczenia wysokości emerytury częściowej została obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26c ustawy emerytalnej (102 246,95 + 676 183,89 + 29 574,12)/218,40 = 3 699,66 zł (decyzja ZUS z dnia 25 lipca 2018 r. znak: (...) k. 9 tom III akt emerytalnych).

Decyzją z dnia 28 września 2018 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. przyznał wnioskodawcy emeryturę od dnia 20 lipca 2018 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Organ rentowy wskazał, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Podstawa obliczenia emerytury podlega pomniejszeniu o kwotę, stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur, w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy i składki na ubezpieczenie zdrowotne. Emerytura stanowi równowartość kwoty, będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia świadczenia przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Jednocześnie wysokość emerytury została obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26c ustawy emerytalnej (102 572,71 + 676 183,89 + 29 574,12)/218,40 = 3 701,15 zł (decyzja ZUS z dnia 28 września 2018 r. znak: (...), k. 29 tom III akt emerytalnych).

Od powyższej decyzji organu rentowego, W. B. złożył odwołanie do tut. Sądu, inicjując tym samym niniejsze postępowanie (odwołanie z dnia 31 października 2018 r., k. 3 – 7 a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy i aktach rentowych odwołującego. Zdaniem Sądu powołane wyżej dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Nie były one przez strony kwestionowane w zakresie ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem okoliczności wynikające z treści tych dokumentów należało uznać za bezsporne i mające wysoki walor dowodowy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie W. B. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 28 września 2018 r. znak: (...) jest niezasadne i jako takie podlega oddaleniu.

Z uwagi na przedmiot sporu tytułem wstępu podkreślania wymaga, że W. B., jako osobie urodzonej pod dniu 31 grudnia 1948 r., przysługuje prawo do emerytury w myśl art. 24 i następnych ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1270), zwanej dalej ustawą emerytalną. Wymieniony przepis art. 24 wskazuje, że ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego, co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

Zasady obliczania wysokości emerytury określonej w art. 24 zostały ustalone w art. 25 -26 ustawy emerytalnej. W myśl art. 26 emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 ustawy przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183 ustawy. Z kolei z art. 25 ust. 1 ustawy wynika, że podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24 ustawy, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zaewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że w niniejszej sprawie prawo ubezpieczonego do emerytury jest bezsporne. Ubezpieczony pobiera bowiem świadczenie emerytalne od dnia 20 lipca 2018 r., tj. od dnia osiągnięcia wieku emerytalnego. Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była natomiast wysokość emerytury ustalona decyzją z dnia 28 września 2018 r. znak: (...). Ubezpieczony domagał się bowiem przyjęcia do obliczenia świadczenia należnych części składek na ubezpieczenie emerytalne za miesiące 12/1999, (...), (...), (...)- (...), (...), (...) nieopłaconych i nieprzekazanych przez ZUS na rzecz OFE (...).

Sąd Okręgowy zważył, że w sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego przedmiot i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu pracy i ubezpieczeń społecznych wyznacza treść zaskarżonej organu rentowego, od której wniesiono odwołanie (art. 477 ⁹ i art. 477 ¹⁴ k.p.c.) i tylko w tym zakresie podlega ona kontroli sądu zarówno pod względem jej formalnej poprawności, jak i merytorycznej zasadności. Postępowanie sądowe zmierza do kontroli prawidłowości lub zasadności zaskarżonej decyzji, a w związku z tym wykluczone jest rozstrzyganie przez sąd, niejako w zastępstwie organu rentowego, żądań zgłaszanych w toku postępowania odwoławczego, które nie były przedmiotem zaskarżonej decyzji (zob. orzeczenia Sądu Najwyższego: postanowienie z dnia 22 lutego 2012 r., II UK 275/11; wyrok z dnia 26 maja 2011 r., II UK 360/10).

Wnioskodawca W. B. urodził się (...) , a zatem jego emerytura musiała zostać ustalona w oparciu o art. 26c ww. ustawy, natomiast wobec ponownego została obliczona w oparciu o art. 26 ww. ustawy.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia 28 września 2018 r. znak: (...) wskazał, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zaewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Podstawa obliczenia emerytury podlega pomniejszeniu o kwotę, stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur, w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy i składki na ubezpieczenie zdrowotne. Emerytura stanowi równowartość kwoty, będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia świadczenia przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Jednocześnie wysokość emerytury została obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26c ustawy emerytalnej (102 572,71 + 676 183,89 + 29 574,12)/218,40 = 3 701,15 zł. Reasumując organ rentowy dokonał powyższego obliczenia poprzez zsumowanie kwoty składek zaewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 102 572,71 zł, kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 676 183,89 zł, kwoty środków zewidencjonowanych na subkoncie z uwzględnieniem ich waloryzacji w wysokości 29 574,12 zł pomnożone przez średnie dalsze trwanie życia 218,40 miesięcy, w ten sposób obliczona emerytura wyniosła 3 701,15 zł.

Zgodnie z art. 40 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2019 poz. 300) organ rentowy nawet w sytuacji, gdy płatnik nie opłacił składek za ubezpieczonego niebędącego płatnikiem składek, na koncie ubezpieczonego ewidencjonuje informacje o zwaloryzowanej wysokości składek podlegających odprowadzeniu do otwartego funduszu emerytalnego lub zewidencjonowaniu na subkoncie należnych za okres do dnia złożenia wniosku o emeryturę – nieopłaconych lub nieidentyfikowanych do tego dnia, także wówczas gdy nie uległy one przedawnieniu. W myśl art. 40 u.s.u.s. na koncie ubezpieczonego niebędącego płatnikiem składek ewidencjonuje się informacje o zwaloryzowanej wysokości należnych składek podlegających:

1) odprowadzeniu do otwartego funduszu emerytalnego,

2) zewidencjonowaniu na subkoncie, o którym mowa w art. 40a.

Zgodnie z art. 40a u.s.u.s. w ramach konta ubezpieczonego Zakład prowadzi subkonto, na którym ewidencjonuje się informacje o zwaloryzowanej wysokości wpłaconych składek, o których mowa w art. 22 ust. 3 pkt 1 lit. b i pkt 2, wraz z wyegzekwowanymi od tych składek odsetkami za zwłokę i opłatą prolongacyjną, o których mowa w art. 23 ust. 2, oraz kwotę środków odpowiadających wartości umorzonych przez otwarty fundusz emerytalny jednostek rozrachunkowych po poinformowaniu przez Zakład otwartego funduszu emerytalnego o obowiązku przekazania środków zgromadzonych na rachunku członka otwartego funduszu emerytalnego na fundusz emerytalny FUS, o którym mowa w art. 55 ust. 1 pkt 1, w związku z ukończeniem przez ubezpieczonego wieku niższego o 10 lat od wieku emerytalnego, o którym mowa w art. 24 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zwane dalej "subkontem". Część składki emerytalnej, która podlega zewidencjonowaniu na subkoncie, ZUS ma obowiązek zewidencjonować w terminie 15 dni roboczych, licząc od dnia otrzymania składki emerytalnej rozliczonej i opłaconej przez płatnika składek.

W podstawie naliczenia emerytury odwołującego została uwzględniona zarówno kwota składek na ubezpieczenie emerytalne jak i składek OFE należnych, a nieopłaconych i nieprzekazanych do funduszu, z uwzględnieniem waloryzacji. Należne składki na OFE wynikające z dokumentów rozliczeniowych złożonych przez płatnika P.H.U. (...) s.c. R. M., I. M. w W. powinny wynosić 8 830,91 zł. Suma składek przekazanych do otwartego funduszu emerytalnego wyniosła 4 192,91 zł, natomiast łączna kwota składek nieprzekazanych do otwartego funduszu emerytalnego wyniosła 4 638,00 zł. Organ rentowy uwzględnił waloryzację składek na ubezpieczenie emerytalne i składek OFE należnych i nieopłaconych za lata 1999 – 2016 w wysokości 12 018,20 zł, które po waloryzacji kwartalnej składek rocznych na OFE należnych i nieopłaconych wyniosły 13 509,70 zł. Reasumując kwota składek OFE należnych i nieopłaconych w wysokości 13 509,70 zł została uwzględniona do sumy zwaloryzowanych składek emerytalnych zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego, a więc jest ujęta w wypłacanej emeryturze.

W ocenie Sądu, organ rentowy dokonał stosownego obliczenia wysokości emerytury odwołującego zgodnie z obowiązującymi przepisami. Z kolei zważywszy na żądanie ubezpieczonego odnośnie uwzględnienia nieopłaconych przez pracodawcę należnych składek z tytułu zatrudnienia W. B. w P.H.U. (...) s.c. R. M., I. M. w W. Sąd uznał, że w świetle obowiązujących przepisów nie było to możliwe.

W myśl art. 47 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2019 poz. 300) płatnik składek przesyła w tym samym terminie deklarację rozliczeniową, imienne raporty miesięczne oraz opłaca składki za dany miesiąc, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2a i 2b, nie później niż do 15 dnia następnego miesiąca. Płatnik nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku, gdyż nie dokonał należnych wpłat na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych za W. B.. Z uwagi na niespełnienie przez płatnika składek powyższych warunków organ rentowy nie miał możliwości przekazania składek na indywidualny rachunek w Otwartym Funduszu Emerytalnym.

Na marginesie należy zauważyć, że jeżeli ubezpieczony niebędący płatnikiem składek w ciągu 3 miesięcy od upływu terminu opłacenia składki, o której mowa w ust. 1 pkt 1, stwierdzi, że składka ta nie została opłacona, może zwrócić się do Zakładu o udzielenie informacji, czy Zakład podjął działania zmierzające do jej ściągnięcia (art. 40 ust. 1a u.s.u.s.). Przepis ten koresponduje także z treścią przepisu art. 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2019 poz.1438), zgodnie z którym w razie uchylania się zobowiązanego od wykonania obowiązku wierzyciel powinien podjąć czynności zmierzające do zastosowania środków egzekucyjnych. Na bezczynność wierzyciela w podejmowaniu tych czynności służy skarga podmiotowi, którego interes prawny lub faktyczny został naruszony w wyniku niewykonania obowiązku.

W realiach niniejszej sprawy ubezpieczony wielokrotnie zwracał się do organu rentowego o podjęcie działań zmierzających do ściągnięcia należnych składek, jednakże postępowania egzekucyjne prowadzone przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. przeciwko P.H.U. (...) s.c. R. M., I. M. w W. okazały się bezskuteczne, natomiast płatnik składek z dniem 30 września 2009 r. zaprzestał prowadzenia działalności. W takiej sytuacji ubezpieczony miał możliwość wniesienia przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. skargi na czynności egzekucyjne organu egzekucyjnego, bądź skargi na przewlekłość postępowania egzekucyjnego.

Reasumując wobec bezskutecznej egzekucji prowadzonej przeciwko płatnikowi składek, Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. nie miał możliwości przekazania składek na indywidualny rachunek w Otwartym Funduszu Emerytalnym, a wysokość jego emerytury została ustalona poprzez uwzględnienie kwoty składki na ubezpieczenie emerytalne oraz z uwzględnieniem składek na OFE należnych a nieopłaconych i nieprzekazanych do funduszu, z uwzględnieniem waloryzacji.

Niezależnie jednak od powyższego organ rentowy ustalił wysokość emerytury ubezpieczonego zgodnie z obowiązującymi przepisami. Z tych też względów na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy oddalił odwołanie ubezpieczonego W. B. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 28 września 2018 r. znak: (...), o czym orzekł w pkt. 1 sentencji wyroku.

Sąd na podstawie art. 102 k.p.c. nie obciążył ubezpieczonego W. B. kosztami zastępstwa procesowego. Zgodnie z art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przepis ten ustanawia zasadę słuszności, która stanowi odstępstwo od zasady odpowiedzialności za wynik procesu wyrażonej w art. 98 k.p.c. Jest rozwiązaniem szczególnym wymagającym do swego zastosowania wystąpienia wyjątkowych okoliczności, przy czym sam nie konkretyzuje pojęcia „wypadków szczególnie uzasadnionych”, pozostawiając ich kwalifikację sądowi. W doktrynie i judykaturze przyjęło się, iż do kręgu „wypadków szczególnie uzasadnionych” należą okoliczności związane zarówno z samym przebiegiem procesu, jak i leżące na zewnątrz. Do pierwszych zalicza się np. charakter żądania poddanego rozstrzygnięciu, jego znaczenie dla strony, subiektywne przekonanie strony o zasadności roszczeń, przedawnienie, do drugich – sytuacje życiową i majątkową (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2013r., sygn. akt I ACa 697/12, Lex 1281107). Ocena Sądu, czy zachodzi „wypadek szczególnie uzasadniony”, o którym mowa w art. 102 k.p.c. ma charakter dyskrecjonalny, oparty na swobodnym uznaniu, kształtowanym własnym przekonaniem oraz oceną okoliczności rozpoznanej sprawy. Ocena taka dokonana przez sąd w zasadzie nie podlega kontroli instancyjnej i może być podważona przez sąd wyższej instancji tylko wtedy, gdy jest rażąco niesprawiedliwa (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 31 stycznia 2013r., sygn. akt VI ACa 1083/12, Lex 1299017).

W przedmiotowej sprawie Sąd ocenił, że zachodzą przesłanki do zastosowania wobec ubezpieczonego W. B. art. 102 k.p.c., ponieważ jak wynika z okoliczności sprawy był on przekonany o słuszności złożonego odwołania, gdyż nie powinien on ponosić odpowiedzialności za bezskuteczność egzekucji prowadzonej przez organ rentowy, która miała odzwierciedlenie w wysokości przyznanej mu emerytury, co bezpośrednio wpłynęło na jego subiektywne przekonanie o konieczności wniesienia odwołania. W związku z powyższym Sąd uznał za uzasadnione zastosowanie art. 102 k.p.c. i na jego podstawie orzekł jak w pkt 2 wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć (...)

MP