Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 19 listopada 2019r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku X Wydział Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Joanna Jurkiewicz

Protokolant: Daniel Piankowski

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej w Pruszczu Gdańskim K. S.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 25.09.2018r., 19.12.2018r., 14.05.2019r., 30.07.2019r. oraz 05.11.2019r. sprawy:

⚫

J. G. (1) ( (...)) , syna A. i J., urodzonego (...) w G., PESEL (...);

oskarżonego o to, że:

w nieustalonym okresie, nie później niż do dnia 30.08.2017r. działając jako przedstawiciel inwestora, mając świadomość obowiązku przeprowadzenia badań archeologicznych wyprzedzających budowę domu jednorodzinnego wynikającego z decyzji (...) Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 16.05.2017r. nr ZA. (...).259.2017.JM, spowodował zniszczenie zabytku w postaci stanowiska archeologicznego nr 3 w miejscowości S. – wpis do rejestru zabytków nr C-237 jako osada otwarta – poprzez uzgodnienie i polecenie wykonania fundamentów budynku mieszkalnego na działce nr (...) przy ul. (...) bez przeprowadzenia wyprzedzających badań archeologicznych oraz brak polecenia wstrzymania tych robót pomimo ujawnionych obiektów kulturowych przez co doszło do nieodwracalnego zniszczenia stanowiska archeologicznego i uniemożliwiono ich udokumentowanie,

tj. o czyn z art. 108 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z dnia 23 lipca 2003r. (t.j. Dz. U. 2018 poz. 2067 ze zm.),

⚫

A. M. (1) (M.) , syna J. i B., urodzonego (...) w G., PESEL (...);

oskarżonego o to, że:

w nieustalonym okresie, nie później niż do dnia 30.08.2017r., prowadząc nadzór inwestorski oraz pełniąc funkcję kierownika budowy, a także mając świadomość obowiązku prowadzenia badań archeologicznych wyprzedzających budowę domu jednorodzinnego wynikającego z decyzji (...) Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 16.05.2017r. nr ZA. (...).259.2017.JM oraz opinii archeologiczno-konserwatorskiej, spowodował zniszczenie zabytku w postaci stanowiska archeologicznego nr 3 w miejscowości S. – wpis do rejestru zabytków nr C-237 jako osada otwarta – poprzez kierowanie pracami budowlanymi na działce nr (...) przy ul. (...) w ten sposób, że rozpoczęto prace ziemne i wykonano fundamenty budynku bez przeprowadzenia wyprzedzających badań archeologicznych oraz poprzez zaniechanie wstrzymania tych robót pomimo ujawnionych obiektów kulturowych przez co doszło do nieodwracalnego zniszczenia stanowiska archeologicznego i uniemożliwiono ich udokumentowanie,

tj. o czyn z art. 108 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z dnia 23 lipca 2003r. (t.j. Dz. U. 2018 poz. 2067 ze zm.),

I.  Oskarżonego J. G. (1) uniewinnia od popełnienia czynu zarzuconego mu oskarżeniem.

II.  Ustalając, że w okolicznościach nie budzących wątpliwości oskarżony A. M. (2) dopuścił się tego, że w nieustalonym okresie, nie wcześniej niż 26.04.2017r. i nie później niż 27.08.2017r. prowadząc nadzór inwestorski oraz pełniąc funkcję kierownika budowy nieumyślnie spowodował zniszczenie zabytku w postaci stanowiska archeologicznego nr 3 w miejscowości S. – wpis do rejestru zabytków nr C-237 jako osada otwarta – poprzez kierowanie pracami budowlanymi na działce nr (...) przy ul. (...) w ten sposób, że rozpoczęto prace ziemne i wykonano fundamenty budynku bez przeprowadzenia wyprzedzających badań archeologicznych, czyn ten kwalifikuje z art. 108 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z dnia 23 lipca 2003r. i przyjmując, że wina oskarżonego i społeczna szkodliwość tego czynu nie są znaczne, na podstawie art. 66§1 k.k. i art. 67§1 k.k. postępowanie warunkowo umarza na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby.

III.  Na mocy art. 67§3 k.k. orzeka od oskarżonego A. M. (1) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w wysokości 5.000 (pięć tysięcy) złotych.

IV.  Na podstawie art. 626§1 k.p.k., art. 632 pkt 2 k.p.k. kosztami procesu w odniesieniu do oskarżonego J. G. (1) obciąża Skarb Państwa.

V.  Na mocy art. 626§1 k.p.k., art. 627 k.p.k., art. 1, art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) obciąża oskarżonego A. M. (2) kosztami sądowymi, w tym wydatkami w kwocie 70 (siedemdziesięciu) złotych oraz opłatą w wysokości 100 (stu) złotych.

Na oryginale właściwy podpis

sygn. akt XK 501/18

UZASADNIENIE

Na obszarze działki nr (...) w S. znajduje się stanowisko archeologiczne nr 3, (...) 13-43/103 – wpis do rejestru zabytków C-237, daw 193/A z dnia 17.12.1971 (osada z okresu wpływów rzymskich i wczesnego średniowiecza).

dowód:

zawiadomienie o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa, k. 1v decyzja (...) Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, k. 2-4 opinia archeologiczno-konserwatorska, k. 6 program badań archeologicznych w S. Gm. P. Dz. 1583, k. 10 pismo z dnia 4 listopada 1971r., k. 23 decyzja w sprawie wpisania dobra kultury do rejestru zabytków, k. 24-26 Uchwała Nr XXXII/178/2005 Rady Gminy P. z dnia 10 sierpnia 2005r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy P. – część wyżynna, k. 28-58.

A. M. (2) jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...). Przeważającym rodzajem działalności u A. M. (1) jest działalność w zakresie inżynierii i zawiązane z nią doradztwo techniczne. A. M. (2) w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zatrudniał od lipca 2007r. do 30 czerwca 2017r. K. Ż.. K. Ż. w ramach swojej pracy odpowiedzialna była za opracowywanie dokumentacji związanej z inwestycjami obsługiwanymi przez A. M. (1).

dowód:

informacja z REGON, k. 61 zeznania K. Ż., k. 100,101, 222 wyjaśnienia A. M. (2), k. 69v, 70.

J. G. (2) jest udziałowcem spółki (...) sp. z o.o. W dniu 05 lipca 2016r. (...) sp. z o.o. działająca przez M. S. udzieliło J. G. (2) pełnomocnictwa do zarządu całym majątkiem spółki, dokonywania wszelkich czynności prawnych i faktycznych z tym związanych, również przekraczających zakres zwykłego zarządu. (...) sp. z o.o. w dniu 22 lutego 2017r. zakupiło działkę nr (...) w S.. Na zakupionej działce (...) sp. z o.o. chciała wybudować laboratorium badawczo-rozwojowe z dofinansowania z Unii Europejskiej. Po otrzymaniu decyzji negatywnej przez spółkę, J. G. (2) podjął decyzję wybudowania na zakupionej przez spółkę działce domu jednorodzinnego, w którym znajdowałoby się jednocześnie biuro (...) sp. z o.o. Wszelkie środki potrzebne do przeprowadzenia planowanej inwestycji miały pochodzić od J. G. (1), przez co miał on pełnić funkcję inwestora w procesie budowlanym. J. G. (2) w związku z planowaną inwestycją otrzymał od (...) sp. z o.o. potrzebne umocowanie do ubiegania się o pozwolenie na budowę i wszystkich działań związanych z budową.

dowód:	informacja z (...) sp. z o.o., k. 107-110 wyjaśnienia J. G. (2), k. 102v, 214
	pełnomocnictwo, k.117, 118 umowa sprzedaży z dnia 22 lutego 2017r., k. 119-121 zeznania M. S., k. 161 umowa przedwstępna kupna-sprzedaży działki, k. 163-165 częściowo zeznania Piora Nastałego, k. 184.

Na początku 2017r. J. G. (2) kupił gotowy projekt budowlany zwracając się do A. M. (1) o dostosowanie tego projektu do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w celu uzyskania pozwolenia na budowę. J. G. (2) w dniu 20 lutego 2017r. zawarł za pomocą środków komunikacji elektronicznej z A. M. (2) umowę, w ramach której A. M. (2) miał świadczyć na jego rzecz następujące usługi:

- pozyskanie właściwej mapy do celów projektowych,

- pozyskanie koniecznych badań geotechnicznych,

- uzyskanie niezbędnych uzgodnień warunków przyłączeniowych niezbędnych do uzyskania pozwolenia na budowę,

- wykonanie adaptacji dostarczanego projektu typowego (plan zagospodarowania, adaptacja fundamentów, korekta dachu),

- doprowadzenie do uzyskania pozwolenia na budowę,

- pozyskanie niezbędnych zezwoleń na wykonanie przyłączy,

- pełnienie obowiązków kierownika budowy w zakresie prawa budowlanego,

- pełnienie obowiązków inwestora w zakresie prawa budowlanego,

- bieżące (raz w tygodniu w trakcie wykonywania prac budowlanych) raportowanie stanu budowy z określeniem bieżących potrzeb w tym finansowych, jak i potrzeb decyzyjnych,

- bieżące (raz w tygodniu w trakcie wykonywania prac budowlanych) odpowiedzi Inwestora na bieżące pytania związane z budową w tym sugerowane rozwiązania lub zmiany,

- stałe (2x tygodniu) monitorowanie budowy w trakcie wykonywania robót we wszystkich zakresach technicznych,

- pozyskanie umów przyłączeniowych (prąd, woda, gaz, ścieki),

- przygotowanie świadectwa energetycznego,

- pozyskanie wszelkich niezbędnych dokumentów potrzebnych dla wykonania skutecznego zgłoszenia zakończenia budowy, a następnie zgłoszenie zakończenia budowy.

J. G. (2) z A. M. (2) nie zawarł umowy w formie pisemnej z uwagi na to, że A. M. (2) unikał spisywania umów pisemnych, gdyż często zdarzały mu się problemy z dotrzymywaniem terminów. Istota zawartej umowy pomiędzy J. G. (3) a A. M. (2) sprowadzała się do tego, że wszelkie formalności administracyjne związane z uzyskaniem pozwolenia na budowę, samą budową, jak i odbiorem końcowym miały spoczywać po stronie A. M. (1). Motywem zawarcia przez J. G. (1) kompleksowej umowy z A. M. (2) był brak doświadczenia J. G. (2) związanego z organizacją budowy od strony formalnej, co wiązało się z powierzeniem całego procesu inwestycyjno-budowlanego profesjonalnemu podmiotowi, który miał zrobić wszystko za niego.

dowód:

wyjaśnienia J. G. (2) k. 102v, 214, 268 częściowo wyjaśnienia A. M. (2), 69,206 zeznania K. Ż., k. 99v, 222 wydruki korespondencji mailowej, k 384, 385.

K. Ż. po przyjęciu zlecenia przez A. M. (1) przystąpiła do kompletowania dokumentów niezbędnych do uzyskania pozwolenia na budowę. W celu uzyskania pozwolenia na budowę niezbędne było wcześniejsze uzyskanie opinii archeologiczno-konserwatorskiej oraz decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Staraniami K. Ż. w dniu 24 kwietnia 2017r. (...) Wojewódzki Konserwator Zabytków wydał opinię archeologiczno-konserwatorską, w której pozytywnie zaopiniował przeprowadzenie inwestycji na działce nr (...) w S. pod warunkiem przeprowadzenia przez inwestora wyprzedzających badań archeologicznych i wykonania dokumentacji archeologiczno-konserwatorskiej. Opinia została doręczona A. M. (2). K. Ż. następnie skontaktowała się z archeolog R. K., czy podjęłaby się wykonania prac archeologicznych na działce nr (...) w S.. Po uzyskaniu od niej zgody, K. Ż. przygotowała J. G. (3) projekt oświadczenia opatrzonego datą 26 kwietnia 2017r., w którym zapewnił, że:

- posiada pełnomocnictwo do dysponowania działką nr (...) w S. ul. (...), gm P.,

- posiada środki na sfinansowanie badań archeologicznych na w/w działce,

- wyraża zgodę na wejście na swoją działkę pracowników Pracowni Archeologicznej R. K. w celu przeprowadzenia badań archeologicznych.

Podpisane przez J. G. (1) oświadczenie zostało przekazane przez K. Ż. R. K., aby mogła wystąpić do (...) Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w celu uzyskania pozwolenia na przeprowadzenie badań archeologicznych. J. G. (2) nie miał osobistego kontaktu z archeologiem, nigdy jej nie widział ani z nią nie rozmawiał. Decyzją z dnia 16 maja 2017r. nr ZA. (...).259.2017.JM (...) Wojewódzki Konserwator Zabytków wydał pozwolenie dla R. K. na przeprowadzenie badań archeologicznych wyprzedzających budowę domu mieszkalnego, w obszarze działki nr (...) w S., w obrębie strefy ochrony archeologicznej związanej ze stanowiskiem S. nr 3, (...) 13-43/103 – wpis do rejestru zabytków C-237, daw 193/A z dnia 17.12.1971 (osada z okresu wpływów rzymskich i wczesnego średniowiecza). Decyzję otrzymali: R. K. oraz J. G. (2). R. K. przekazała decyzję K. Ż., aby razem z resztą skompletowanych dokumentów firma (...) mogła wystąpić o pozwolenie na budowę na działce nr (...) w S.. Wszystkie formalności związane z pracami archeologicznymi na działce w S. załatwiała K. Ż.. A. M. (2) nie uczestniczył w załatwianiu opinii archeologiczno-konserwatorskiej, kontaktami z archeologiem, czy też przekazywaniem dokumentów z tym związanych.

dowód:

decyzja (...) Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, k. 2-4. opinia archeologiczno-konserwatorska, k. 6 oświadczenie J. G. (2), k. 7 zeznania K. Ż., k. 99v, 221, 222, 285-287 zeznania R. K., k. 94, 288,289 wyjaśnienia J. G. (2), k. 102v, 214, 268 częściowo wyjaśnienia A. M. (2), 69,206, 266-268.

W dniu 12 maja 2017r. J. G. (2) działając w imieniu (...) sp. z o.o. udzielił pełnomocnictwa K. Ż., będącej pracownikiem A. M. (1) do reprezentowania firmy (...) sp. z .o.o. oraz jego osoby przed organami administracji wydziału Architektury i Budownictwa w Starostwie Powiatowym w P.. Upoważnienie dotyczyło złożenia wniosku o pozwolenia na budowę, odbierania korespondencji, do spotkania z inspektorem, wypożyczenia w razie potrzeby projektu w celu jego uzupełnienia, do odebrania decyzji o pozwolenie na budowę. Do złożonych do wniosku o wydanie pozwolenia na budowę załącznikach, w tym opinią archeologiczno-konserwatorską, decyzją (...) Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 16.05.2017r., mapą do celów projektowych swoje parafki złożył A. M. (2).

dowód:

upoważnienie do reprezentowania, k. 122,123 opinia archeologiczno-konserwatorska, k. 124 decyzja (...)-Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, k. 125-127 mapa do celów projektowych, k. 128 zeznania K. Ż., k. 99v. 222, 285-287 wyjaśnienia A. M. (2), 69, 266,267 wyjaśnienia J. G. (2), k. 102v.

Decyzją z dnia 03 lipca 2017r.nr AB.6740.564.2017.LS.GP Starosta G. wydał (...) sp. z o.o. z siedzibą w G. pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego wolnostojącego wraz z instalacjami: wodociągową, kanalizacji sanitarnej, elektryczną, centralnego ogrzewania i gazową na działce nr (...) przy ul. (...) w miejscowości S., gm. P. obręb ewidencyjny S. [nr (...)], jednostka ewidencyjna P. [ (...)_2]. Decyzja została odebrana przez byłego już pracownika A. K. (1) Ż., która pod urzędem przekazała decyzję innemu pracownikowi A. O. Z.. K. Ż. po odebraniu pozwolenia na budowę nie kontaktowała się później z R. K., czy J. G. (3) w przedmiocie przeprowadzenia badań archeologicznych, które były jednym z wymogów rozpoczęcia budowy.

dowód

decyzja Starosty G. z dnia 03 lipca 2017r. nr AB.6740.564.2017.LS.GP , k. 105 zeznania K. Ż., k. 222, 285-286 wyjaśnienia A. M. (2), 69, 266.

Po uzyskaniu pozwolenia na budowę A. M. (2) zgodnie z przepisami prawa budowlanego oraz wcześniej zawartą umową objął funkcję kierownika budowy. Wyraził zgodę na dokonanie geodezyjnego obmierzenia terenu. W drugiej połowie lipca 2017r. odbyło się spotkanie J. G. (1), A. M. (1) z A. K. (2) prowadzącym firmę budowlaną (...) w sprawie rozpoczęcia prac budowlanych. A. K. (3) miał wykonać na rzecz J. G. (1) prace budowlane polegające m.in. na wykonaniu wykopu. Na zlecone prace budowlane nie była zawierana umowa pisemna, jedynie ustna. A. K. (3) przed rozpoczęciem prac został przekazany projekt budowlany, nie została przekazana opinia archeologiczno-konserwatorska ani też decyzja Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. A. K. (3) został poinformowany jedynie przez J. G. (1), że działka nr (...) w S. znajduje się pod nadzorem konserwatorskim. W przypadku dokonania znalezisk rzeczy o charakterze archeologicznym pracownicy A. K. (3) zostali zobowiązani do powiadomienia o tym kierownika budowy lub inwestora.

dowód:

zeznania A. K. (2), k. 137v, 274, 275 wyjaśnienia J. G. (2), k. 102v, 214 częściowo wyjaśnienia A. M. (3), k. 69, 266.

W dniu 31 lipca 2017r. między godz. 6 a 8 wykonano na działce nr (...) w S. za pomocą koparko-ładowarki (...) wykop pod fundamenty. Podczas dokonywania wykopu pracownicy A. K. (2) doglądali, czy nie zostały wykopane szczątki. Ziemia z wykopu została spryzmowana na odkład, w późniejszym terminie została rozplantowana na terenie działki. Pracownicy przeprowadzający prace ziemne nie odkryli zabytków, które w ich ocenie uzasadniałyby zawiadomienie A. M. (1) lub J. G. (1). Termin prac został ustalony z J. G. (3), o terminie był informowany również A. M. (2). J. G. (2) ani A. M. (2) nie byli w dniu 31 lipca 2017roku obecni na budowie podczas dokonywania wykopu. Po wykonaniu wykopu, w sierpniu, zostały wykonane ławy fundamentowe. Przed rozpoczęciem betonowania w dniu 09 sierpnia 2017r. A. M. (2) odwiedził budowę oglądając postęp prac.

dowód:

zeznania A. K. (2), k. 137v, 274, 275 zeznania D. K., k. 178 zeznania P. K., k. 170 zeznania W. K., k. 174, 296,297 zeznania P. S., k. 195 zeznania R. P., k. 198v.

W dniu 09 sierpnia 2017r. został wydany przez Starostę G. dziennik budowy nr (...) dla budynku mieszkalnego jednorodzinnego wolnostojącego na działce numer (...), ul. (...). A. M. (2) złożył oświadczenie o przyjęciu funkcji kierownika budowy.

dowód: dziennik budowy, k. 71-80.

W lipcu i sierpniu 2017r. archeolog R. K. oczekiwała na telefon od A. M. (1) w celu przeprowadzenia badań archeologicznych zgodnie z decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. W dniu 24 sierpnia 2017r. archeolog R. K. zaniepokojona milczeniem ze strony A. M. (1), skontaktowała się z nim telefonicznie w celu ustalenia terminu przeprowadzenia badań archeologicznych na działce nr (...) w S.. Podczas rozmowy telefonicznej R. K. została poinformowana, że budowa już się rozpoczęła. W niedzielę 27 sierpnia 2017r. R. W. pojechała na budowę w celu sprawdzenia, jak wygląda teren budowy. Na miejscu R. K. zobaczyła wylane fundamenty, co udokumentowała robiąc dokumentacje fotograficzną.

dowód:

mail R. K. z dnia 30 sierpnia 2017r. wraz z załącznikami , k. 20-22 zeznania R. K., k. 94, 288,289.

W dniu 30 sierpnia 2017r. archeolog R. K. poinformowała (...) Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków, że A. M. (2), będący przedstawicielem inwestora, nie ustalił z nią terminu umożliwiającego przeprowadzenie badań archeologicznych oraz dopuścił do zniszczenia stanowiska wpisanego do rejestru zabytków.

dowód:

mail R. K. z dnia 30 sierpnia 2017r. wraz z załącznikami k. 20-22 zeznania R. K., k. 94, 288,289 zeznania E. P., k. 130, 131, 298 zeznania J. M., k. 149,299,300

W dniu 08 września 2017r. w obecności J. G. (1), A. M. (1) oraz pracowników Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków odbyły się oględziny stanowiska archeologicznego, w trakcie których potwierdzono wykonanie prac ziemnych w zakresie budowy fundamentów. Na obszarze działki, gdzie rozplantowano część urobku ziemnego, a także na hałdzie powstałej na wskutek działań inwestycyjnych, odkryto liczne fragmenty potłuczonych naczyń, których chronologie można określić na okres późnego średniowiecza i czasów nowożytnych. Zniszczenia posiadały wartość historyczną o niewielkiej wartości materialnej. Po przeprowadzonych oględzinach zezwolono na dalsze kontynuowanie prac budowlanych.

dowód:

zeznania E. P., k. 130, 131, 298 protokół z kontroli stanowiska archeologicznego wpisanego do rejestru zabytków, k. 16-19 dokumentacja zdjęciowa, k. 152-155 zawiadomienie (...) Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa, k. 1v wyjaśnienia A. G., k. 214, 215 wyjaśnienia A. M. (2), k. 69v, 70.

J. G. (2), jest żonaty, nie posiada nikogo na utrzymaniu. Z wykształcenia jest inżynierem elektrykiem. Był karany za przestępstwo skarbowe.

dowód: dane osobopoznawcze, k. 213, 214, 265, 266, karta karna, k. 310.

Podczas przesłuchania po przedstawieniu zarzutu J. G. (2) przyznał się winy oraz złożył wyjaśnienia. Wskazał, w jakich okolicznościach został inwestorem. Wskazał, że nigdy wcześniej nie organizował takiej budowy, dlatego skorzystał z pomocy firmy architektonicznej, żeby zajęła się wszystkimi formalnościami. Drogą elektroniczną ustalił zakres wynagrodzenia i usług. Na bieżąco miał kontakt z Panią K., a później Panią O., którym na bieżąco podpisywał wszelkie wnioski i upoważnienia. Kontaktował się również z A. M. (2), ale wszystkie formalności załatwiał przez ww. Od gminy dowiedział się, że na działce jest stanowisko archeologiczne. J. G. (2) wskazał, że wystawił upoważnienie dla archeolog, której nigdy nie widział na oczy. W jego ocenie archeolog mogła wejść na działkę w każdym momencie. Przez rozpoczęciem budowy spotkał się z A. M. (2) oraz A. K. (2) rozmawiając, ze działka jest pod nadzorem archeologicznym. J. G. (2) przyznał, że nie wczytał się dokładnie w decyzję Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Gdy budowa ruszyła, to kontaktował się już wyłącznie z A. M. (2). W połowie sierpnia dowiedział się od A. M. (2), że należy wstrzymać budowę, bo okazało się, że nie zostały przeprowadzone badania archeologiczne. Po jakimś czasie przyjechała komisja od Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków i spisała protokół. Na komisji obecny był również A. M. (2). Następnie prace zostały z powrotem podjęte.

wyjaśnienia A. G., k. 214, 215

W toku postępowania sądowego J. G. (2) częściowo przyznał się do winy. Nie przyznał się, że wiedząc o dobrach kultury znajdujących się w ziemi kontynuował budowę. Wskazał, że na początku 2017r. zlecił (...) przygotowanie wszystkich dokumentów, które umożliwiłyby mu uzyskanie pozwolenia na budowę. Podniósł, że w ogóle nie zajmował się formalnościami w przygotowaniu pozwolenia na budowę. Nie kontaktował się ze Starostwem Powiatowym, geodetami i firmami, gdyż zgodnie z umową z A. M. (2) miała się tym zajmować jego pracownia architektoniczna. W połowie maja 2017r. otrzymał informację, że jest już decyzja Wojewódzkiego Konserwatora Z.. W połowie czerwca 2017r. Ż. poprosiła go o dokument upoważniający archeologa do wstępu o każdym czasie na jego działkę. Następnie na początku lipca została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę. Pod koniec lipca na działce w S. odbyło się jego spotkanie z A. M. (2) oraz A. K. (2). Nie widział wcześniej archeologa z uwagi, ze wszelkie formalności załatwiał przez pracownicę A. M. (2), a panią K.. J. G. (2) w rozmowie z A. K. (2) wyczulił go, że w przypadku, w którym zostanie znalezione coś w ziemi, to ma zawiadomić jego lub kierownika budowy. J. G. (2) wskazał, że był przekonany o tym, że badania archeologiczne zostały przeprowadzone na działce. Nie otrzymanie faktury od archeologa nie wzbudziło jego podejrzenia, gdyż zdarza się, że firmy wystawiają faktury z takim opóźnieniem.

wyjaśnienia J. G. (2), k. 268,269

A. M. (2) jest żonaty, posiada jedną osobę na utrzymaniu, z wykształcenia jest inżynierem budownictwa, nie był wcześniej karany.

dowód: dane osobopoznawcze, k.205,206, 265, karta karna

Po przedstawieniu zarzutów A. M. (2) nie przyznał się do winy. Po uzyskaniu pozwolenia na budowę, jako kierownik budowy zlecił jedynie przeprowadzenie prac geodezyjnych. Podczas spotkania pod koniec lipca 2017r. z J. G. (3) była poruszana kwestia badań archeologicznych. A. M. (2) wiedział jednocześnie, że takie badania są konieczne. W pracowni pozwoleniem na budowę zajmowała się K. Ż., która pracowała u niego do końca czerwca.

wyjaśnienia A. M. (2), k. 206, 207

W trakcie postępowania sądowego A. M. (2) nie przyznał się do winy. Wskazał, że prace budowlane były prowadzono zanim został kierownikiem budowy, czyli około 30 lipca i pierwszych dni sierpnia. Dokument o uprawomocnieniu decyzji jest z 9 sierpnia, a samo złożenie oświadczenie, że zostaje kierownikiem budowy jest z 4 sierpnia. Pierwsze wpisy do dziennika budowy były dokonane na początku września 2017r. Po 30 czerwca 2017r. nie wyznaczał innego pracownika do kontaktów z archeologiem, ponieważ z perspektywy biura architektonicznego wszelkie działania zostały zakończone.

wyjaśnienia A. M. (2), k. 266,267

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktycznie Sąd ustalił na podstawie dowodów z zeznań świadków oraz dowodów z dokumentów. W ocenie Sądu kluczowe w niniejszej sprawie są zeznania K. Ż. oraz R. K., którym Sąd całkowicie dał wiarę. K. Ż. w sposób szczegółowy opisała, jak wyglądała procedura uzyskiwania decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków oraz pozwolenia na budowę. To ona, a nie A. M. (2) czy J. G. (2) kontaktowała się z archeolog R. K., będąc pośrednikiem pomiędzy J. G. (3) a urzędami, przez co miała najlepszą wiedzą w przedmiocie dochowania od strony formalnej wszystkich procedur związanych z budową nieruchomości pod nadzorem konserwatorskim. Nie budzi wątpliwości Sądu, że wszystkie czynności podejmowane przez K. Ż. były podejmowane tak, żeby J. G. (2) nie musiał nic załatwiać. Znajduje to również potwierdzenie w wydrukach korespondencji mailowej, w której bardzo szeroko został określony zakres świadczonych usług przez A. M. (1) na rzecz J. G. (1). Zeznania K. Ż. korelują z zeznaniami R. K., która wskazała, że o przeprowadzenie badań archeologicznych zwróciła się do niej K. Ż., pracująca dla A. M. (1). Na sygnał do rozpoczęcia badań archeologicznych oczekiwała ona od A. M. (1), a nie od J. G. (1), gdyż wszystkie formalności związane z badaniami archeologicznymi załatwiane były z jego firmą, która w sposób kompleksowy obsługiwała proces inwestycyjno-budowlany na działce (...) w S.. Zeznania K. Ż. oraz R. K. w przedmiocie, na kim ciążył obowiązek powiadomienia archeologa o możliwości przeprowadzenia badań tworzą w tym przedmiocie logiczną całość wzajemnie się uzupełniając. Sąd dał również wiarę zeznaniom E. P. oraz J. M. potwierdzającym, że doszło do zniszczenia zabytku znajdującego się na działce w S.. Koreluje to z zeznaniami R. K. oraz protokołem z kontroli stanowiska archeologicznego wpisanego do rejestru zabytków. Sąd dał wiarę również zeznaniom złożonym przez A. K. (2), D. K., P. K., W. K., P. S. oraz R. P., które w sposób spójny opisują wykonywane prace na działce (...) w S.. Za szczególnie istotne, w ocenie Sądu, uznać należy zeznania A. K. (2) w zakresie, w jakim wskazują, że w momencie dokonywania wykopu przez firmę (...) był już kierownikiem budowy, wydając wiążące polecenia, do których musiał się stosować. Istotne było również wskazanie przez niego, że przed samym wykonaniem wykopu odbyło się spotkanie z A. M. (2) oraz J. G. (3), podczas którego poruszana była kwestia nadzoru konserwatorskiego.

Za w pełni wiarygodne Sąd uznał dokumenty urzędowe takiej jak: decyzja (...) Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, opinia archeologiczna-konserwatorska, pozwolenie na budowę gdyż zostały wydane przez organy administracji publicznej w zakresie ich działania. Sąd dał wiarę również pozostałym dokumentom oraz zeznaniom świadków wymienionych w uzasadnieniu, z uwagi na fakt, że ich wiarygodność nie nasuwała wątpliwości, a dotyczyły okoliczności bezspornych w sprawie.

Sąd wyjątkowo ostrożnie podszedł do wyjaśnień A. M. (1) oraz J. G. (1). W ocenie Sądu za w pełni wiarygodne uznać należy wyjaśnienia J. G. (1), gdyż są one zgodne, co do zakresu łączącej go z A. M. (2) umowy z zeznaniami K. Ż.. Natomiast co do tego że A. M. (2) był kierownikiem budowy w momencie dokonywania wykopu, wiedząc jednocześnie, że miał być on wykonany, z zeznaniami A. K. (2).

Sąd w niniejszej sprawie tylko częściowo oparł się z kolei na wyjaśnieniach A. M. (1) w zakresie, w jakim są one zbieżne z zeznaniami K. Ż., R. K. oraz A. K. (2). Sąd nie dał wiary, że to J. G. (2) miał zwrócić się do archeologa w sprawie przeprowadzenia badań, z uwagi na to, że takie twierdzenie nie znajduje potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym, który jednoznacznie stwierdza, że istota zawartej umowy pomiędzy J. G. (3) a A. M. (2) sprowadzała się do tego, że to firma (...) miała zajmować się wszelkimi formalnościami. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom A. M. (1), że został on kierownikiem budowy już po samym wykonaniu wykopu w dniu 04 sierpnia 2017r. Byłoby to sprzeczne z zawartą umową z J. G. (2), jak i też przepisami prawa budowlanego. Sąd ponownie pragnie podkreślić, że umowa pomiędzy J. G. (3) a A. M. (2) miała charakter kompleksowy. Obejmowała etap uzyskania pozwolenia na budowę, jak i samej budowy. Pomiędzy tymi etapami w niniejszej sprawie nie zachodziła żadna przerwa, oba etapy następowały zaraz po sobie. O tym, że A. M. (2) był kierownikiem budowy w momencie zniszczenia zabytku, świadczą zeznania A. K. (4), który wprost wskazał, że A. M. (2) obecny był na spotkaniu ustalającym rozpoczęcie prac na budowie. Samo zgłoszenie faktu bycia kierownikiem budowy do organu nadzoru w niniejszej sprawie miało jedynie charakter materialno-techniczny, a nie konstytutywny. Wyjaśnienia A. M. (1) w tym zakresie stoją w całkowitej sprzeczności z art. 22 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (t.j. Dz.U.2019.0.1186), w którym określono podstawowe obowiązki kierownika budowy, do których należy:
1) protokolarne przejęcie od inwestora i odpowiednie zabezpieczenie terenu budowy wraz ze znajdującymi się na nim obiektami budowlanymi, urządzeniami technicznymi i stałymi punktami osnowy geodezyjnej oraz podlegającymi ochronie elementami środowiska przyrodniczego i kulturowego;
2) prowadzenie dokumentacji budowy;
3) zapewnienie geodezyjnego wytyczenia obiektu oraz zorganizowanie budowy i kierowanie budową obiektu budowlanego w sposób zgodny z projektem lub pozwoleniem na budowę, przepisami, w tym techniczno-budowlanymi, oraz przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy.
Podnieść należy, że przed przystąpieniem do wykonania wykopu przez firmę (...) wyraził zgodę na geodezyjne wytyczenie obiektu, co również świadczy o tym, że był on kierownikiem budowy. Wyjaśnienia A. M. (2), że nie był on kierownikiem budowy w momencie dokonywania wykopu są w ocenie Sądu niewiarygodne i nie mają potwierdzenia w materiale dowodowym.

Zgodnie z art. 108 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków, kto niszczy lub uszkadza zabytek, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Jeżeli sprawca czynu określonego w ust. 1 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Przedmiotem ochrony omawianego przepisu jest dobro, jakie stanowi całość, nienaruszalność i zachowanie zabytku w stanie niepogorszonym. Nie jest natomiast przedmiotem ochrony komentowanego przepisu prawo własności ani w ogóle mienie. Co prawda zabytek może przedstawiać (i zwykle przedstawia) określoną wartość majątkową, czyli możliwą do wyrażenia w pieniądzu, jednak ochrona mienia nie stanowi ratio legis tego przepisu. Przedmiotem czynności wykonawczej omawianego czynu zabronionego jest zabytek. Znamię to należy wykładać w oparciu o przepis art. 3 ustawy o ochronie zabytków, zgodnie z którym zabytkiem jest nieruchomość lub rzecz ruchoma, ich części lub zespoły, będące dziełem człowieka lub związane z jego działalnością i stanowiące świadectwo minionej epoki bądź zdarzenia, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową. W omawianej sprawie z uwagi, że na działce nr (...) w S. znajdowało się stanowisko archeologiczne wpisane do rejestru zabytków zbędne jest prowadzenie dywagacji, czy mamy do czynienia z zbytkiem, czy też nie. Sąd przychyla się do zdania wyrażonego w doktrynie cyt. ustawa nie przewiduje jako konstytutywnej cechy zabytku wymogu wpisania go do rejestru. Rejestr jest prowadzony, jednak okoliczność, że dany przedmiot w nim nie figuruje, nie przesądza o tym, że nie stanowi on zabytku. Rejestr ten natomiast pełni funkcję odwrotną, mianowicie wpis do rejestru przesądza o zabytkowym charakterze przedmiotów w nim wyszczególnionych (por. M. Kulik, A. Szczekala, Odpowiedzialność karna…; M. Kulik Komentarz do przepisów karnych ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami ). Wątpliwości Sądu nie nasuwa również fakt, że doszło do zniszczenia stanowiska archeologicznego będącego zabytkiem. Zniszczeniem, rozumianym jako bezpowrotnym całkowitym unicestwieniem, do którego doszło w niniejszej sprawie w wyniku użycia koparki w trakcie prac budowlanych. O zniszczeniu, a nie uszkodzeniu zabytku w niniejszej sprawie, świadczy, że nie jest możliwe jego przywrócenie do stanu poprzedniego.

Zdaniem Sądu zarówno A. M. (2), jak i J. G. (2) są osobami, które mogą ponosić odpowiedzialność karną za zniszczenie zabytku na działce nr (...) w S.. Przestępstwo z art. 108 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków jest przestępstwem powszechnym, w którym odpowiedzialność karną może ponosić każdy. J. G. (2) w procesie budowlanym na działce nr (...) w S. pełnił funkcję inwestora. A. M. (2) był zaś osobą, która miała zajmować się załatwianiem formalności za inwestora oraz pełnić funkcję kierownika budowy. W ocenie Sądu J. G. (2) obowiązek prawidłowego zorganizowania procesu budowy spełnił zlecając czynności administracyjne w tym zakresie A. M. (2), który w sposób zawodowy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w sposób kompleksowy, świadczy tego typu usługi. Podkreślenia wymaga, że celem zawarcia umowy przez J. G. (1) z A. M. (2) była całościowa obsługa procesu budowlanego, żeby nie musiał się niczym zajmować, bo nie ma w tego typu sprawach doświadczenia. J. G. (2) mając zamiar prawidłowego oraz sprawnego przeprowadzenia budowy, już w umowie zawartej w lutym 2017r., przed uzyskaniem samego pozwolenia na budowę zawarł porozumienie z A. M. (2), że będzie on kierownikiem budowy. Ustanowienie kierownika budowy z wieloletnim doświadczeniem w branży budowlanej stwarzało u niego przekonanie, że budowa będzie realizowana zgodnie z prawem i nie dojdzie do żadnego naruszenia przepisów karnych ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. J. G. (2) nie mógł więc nawet przypuszczać, a tym bardziej się godzić, że w trakcie prowadzonej budowy na działce nr (...) w S. może dojść do uszkodzenia, bądź zniszczenia zabytku w postaci stanowiska archeologicznego, co stanowiłoby wypełnienie dyspozycji przepisu art. 108 ust. 1 lub 2 ustawy o ochronie zabytków. Zdaniem Sądu na gruncie niniejszej sprawy nie można więc J. G. (3) przypisać zarówno umyślności, jak i nieumyślności Wynajęcie profesjonalnego podmiotu do obsługi procesu budowlanego powoduje, że J. G. (2) nie mógł nawet przewidzieć, że dojdzie do zniszczenia zabytku. Po stronie G. występuje brak obiektywnego przypisania winy. Podnosi się, że popełnienie przez sprawcę czynu musi nastąpić na skutek niezachowania przezeń reguł ostrożności. Oznacza to, że ów skutek trzeba móc sprawcy przypisać. Mamy tu do czynienia z konstrukcją tzw. obiektywnego przypisania (por. Giezek, Kardas, O kryteriach, s. 11–37). Najważniejszą rolę przy przypisaniu sprawcy skutku odgrywa reguła urzeczywistnionego, stworzonego przez sprawcę, niedozwolonego ryzyka dla danego dobra prawnego. Spowodowanie skutku może być tylko wówczas przypisane sprawcy, gdy w jego zachowaniu urzeczywistniło się niebezpieczeństwo, któremu miało zapobiec zachowanie naruszonego obowiązku ostrożności (Wąsek [w:] Górniok i in., t. 1, s. 123; Roxin, Problematyka, s. 5–23; Kaczmarek, Giezek, O subiektywnym, s. 53–67; Giezek [w:] Giezek, Kodeks, s. 55–60; Kulik [w:] Mozgawa i in., s. 213–215). Nie po to J. G. (2) zlecał przeprowadzenie prac związanych z pozyskaniem pozwolenia na budowę, jak i powierzeniem funkcji kierownika budowy A. M. (2), by przewidywać, że może dojść do zniszczenia stanowiska archeologicznego. Wynajęcie specjalistycznej firmy, którą obsługuje osoba o wieloletnim doświadczeniu zawodowym, świadczy o zachowaniu wręcz maksymalnych reguł ostrożności. J. G. (2) wskutek podjętych działań nie stworzył żadnego ryzyka dla dobra prawnego określonego w przepisie art. 108 ustawy o ochronie zabytków. J. G. (2) w pełni miał jednocześnie prawo przypuszczać, że powierzenie całości procesu budowlanego na działce nr (...) w S., będzie oznaczało, że nie nastąpi żadne naruszenie ustawy o ochronie zabytków. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu, brak jest możliwości przypisania J. G. (3) winy, co skutkowało uniewinnieniem go od stawianego zarzutu.

Zdaniem Sądu odpowiedzialność karną w niniejszej sprawie ponosi A. M. (2), jako osoba odpowiedzialna za całość procesu budowlanego. Zakres odpowiedzialności A. M. (1), będącego kierownikiem budowy, jak już wcześniej było wskazywane, wynikał z łączącego go stosunku umownego z J. G. (3), jak i też przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku prawo budowlane. Wskazać należy, że z treści art. 12 ust. 1 pkt. 1 i 2 powołanej ustawy wynika, iż oskarżony A. M. (2) w zakresie przyznanych mu kompetencji pełnił samodzielną funkcję techniczną w budownictwie, której nadany został szczególny status związany z zaufaniem do jego kompetencji, wiedzy oraz podejmowanych działań. Zakres praw i obowiązków kierownika budowy nie jest więc wyznaczony jedynie treścią umowy zawartej z inwestorem, a wynika z aktu prawa publicznego, jakim jest ustawa prawo budowlane. Przepisy wskazanej ustawy nakładają na kierownika budowyobowiązek prowadzenia tego procesu zgodnie z zasadami wiedzy oraz przepisami prawa oraz wprowadzają niejako domniemanie, że wszystkie ich działania są z nimi zgodne. Domniemanie to odnosi się również do składanych w toku tego procesu oświadczeń. Stąd też, w ocenie Sądu, w zakresie działań podejmowanych w ramach przyznanych oskarżonemu przepisami ustawy prawo budowlane kompetencji oskarżony A. M. (2) odpowiada jako gwarant. Stąd też zdaniem Sądu z łączącej A. M. (1) z J. G. (3) umowy wynikało, że to na nim spoczywał obowiązek zorganizowania prac archeologicznych przed przystąpieniem do budowy, a jako kierowniku budowy, który działał w oparciu o udzielone pozwolenie na budowę oraz przepisy prawa do braku wyrażenia zgody na rozpoczęcie prac budowlanych przed przeprowadzeniem tychże badań archeologicznych. W ocenie Sądu nie przeprowadzenie badań archeologicznych przez rozpoczęciem budowy spowodowane było wystąpieniem błędów organizacyjnych w funkcjonowaniu działalności gospodarczej A. M. (1) wynikających z odejścia z pracy K. Ż., pracownika, który w sposób bezpośredni zajmował się zorganizowaniem przeprowadzenia prac archeologicznych przed rozpoczęciem prac budowlanych. Nieprzeprowadzenie prac archeologicznych w przypadku A. M. (1) zostało spowodowane w wyniku niedbalstwa (nieświadomości nieusprawiedliwionej). A. M. (2), jako gwarant prawidłowego prowadzenia procesu budowlanego, zarówno z łączącej go umowy, jak i przepisów prawa, powinien był przewidzieć, że istniała konieczność przeprowadzenia prac archeologicznych. Zasadne jest przypuszczenie, że gdyby K. Ż. dalej pracowała dla A. M. (1), to do całego zdarzenia by nie doszło. Wystąpienie błędów organizacyjnych w organizacji działalności A. M. (2) nie może być dla niego okolicznością usprawiedliwiającą. A. M. (2) mógł przewidzieć, że dojdzie do zniszczenia zabytku nie zlecając przeprowadzenia badań archeologicznych. Mając na uwadze powyższe należało uznać oskarżonego A. M. (1) za winnego czynu przypisanego dopuszczenia się popełnienia przestępstwa z art. 108 ust. 2 ustawy o ochronie zabytków. Dokonanie przestępstwa nastąpiło nieumyślnie w postaci niedbalstwa, nieusprawiedliwionego nie przeprowadzenie przed rozpoczęciem prac budowlanych badań archeologicznych.

Zgodnie z art. 66§1 k.k. sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. W §2 tegoż artykułu ustawodawca unormował, że warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

Przenosząc ww. rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że oskarżony A. M. (2) nie był wcześniej karany za przestępstwo umyślne. Dokonanie czynu zabronionego z art. 108 ust. 2 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami stanowiło pierwszy konflikt z prawem oskarżonego. Uwadze Sądu nie uszła okoliczność, że oskarżony w chwili popełnienie czynu miał skończone 61 lat oraz przez całe swoje życie zawodowe był związany z budownictwem, co wskazuje, że zachowanie sprzeczne z prawem miało incydentalny charakter. Popełniony przez oskarżonego czyn z art. 108 ust. 2 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami zagrożony jest karą do 2 lat pozbawienia wolności, w związku z czym w pełni kwalifikuje się na możliwość objęcia zachowania sprawcy zastosowaniem instytucji warunkowego umorzenia postępowania. Zarówno stopień winy, jak i społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu nie są znaczne. Oskarżony dokonał czynu nieumyślnie z uwagi na swoje niedbalstwo (nieświadomość nieusprawiedliwiona) na skutek niezachowania przez niego wymaganych przez prawo reguł ostrożności. Nieumyślne popełnienie przestępstwa na skutek nie zachowania przez niego wymaganych przez prawo reguł ostrożności. Spowodowane to było w ocenie Sądu zwolnieniem się z pracy pracownika odpowiedzialnego za dopilnowanie formalności związanych z obowiązkiem przeprowadzenia wyprzedzających badań archeologicznych. Okoliczność ta nie jest okolicznością dla niego ekskuzującą, jednakże dowodzi o wystąpieniu nieznacznego stopnia winy. A. M. (3) do momentu otrzymania telefonu od K. K. był przekonany, że nie doszło do żadnego naruszenia norm prawnych, a cała budowa prowadzona jest zgodnie z prawem.

W ocenie Sądu społeczna szkodliwość czynu sprawcy również nie jest znaczna. Do okoliczności wpływających na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu, zgodnie z art. 115 § 2 kk, należy zaliczyć: rodzaj naruszonego dobra prawnego, charakter naruszonego dobra prawnego, rozmiary szkody (wyrządzonej albo grożącej), sposób popełnienia czynu, okoliczności popełnienia czynu, waga naruszonych przez sprawcę obowiązków, postać zamiaru, motywacja sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności, stopień naruszenia reguł ostrożności. W zakresie elementów strony przedmiotowej czynu, Sąd wziął pod uwagę, że zniszczony zabytek nie miał większej wartości majątkowej oraz był powszechnie występującym w tej okolicy. Dokonane zniszczenia nie miały również szczególnego znaczenia kulturowego. W zakresie elementów podmiotowych społecznej szkodliwości Sąd wziął pod uwagę, że przestępstwo zostało dokonane w wyniku niedbalstwa. Wskazać należy, że w orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, że o wyższym stopniu społecznej szkodliwości świadczy zamiar bezpośredni (i kierunkowy), potem kolejno - zamiar ewentualny, lekkomyślność; stosunkowo najniższy stopień społecznej szkodliwości przyjmuje się zaś w przypadku niedbalstwa. Niedbalstwo oznacza również brak motywu działania sprawcy. Naruszenie reguł ostrożności w przypadku A. M. (1) nie spowodowane było brakiem wiedzy, doświadczenia zawodowego, ale podyktowane było zbiegiem niefortunnych okoliczności, które zostały już w uzasadnieniu opisane.

Zdaniem Sądu A. M. (2) jest osobą o należytym poziomie moralnym, z odpowiednim doświadczeniem życiowym oraz zawodowym. A. M. (2) wykonuje samodzielną funkcję techniczną w budownictwie, która obdarzona jest zaufaniem społecznym. Wykonywanie tak odpowiedzialnego zawodu rodzi przekonanie, że oskarżony będzie w stanie podporządkować się nakazom i zakazom określonym przez prawo. Sąd ustalił oskarżonemu 2 letni okres próby uznając, iż będzie on wystarczający dla stwierdzenia poprawności decyzji o warunkowym umorzeniu postępowania. Sąd orzekł ponadto świadczenie pieniężne w wysokości 5000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Kwota zasądzonego świadczenia pieniężnego będzie dla oskarżonego w wystarczający sposób odczuwalna, spełniając jednocześnie swój charakter prewencyjny.

O kosztach procesu w stosunku do oskarżonego J. G. (1) Sąd orzekł mając na uwadze zapadłe rozstrzygniecie w sprawie obciążając nimi na podstawie art. 632 pkt. 2 k.p.k. Skarb Państwa (pkt. IV wyroku). Stosownie do dyspozycji art. 627 k.p.k. Sąd obciążył A. M. (1) kosztami procesu (pkt V wyroku). A. M. (2) jest przedsiębiorcą osiągającym stałe comiesięczne dochody, posiadającym dodatkowo majątek, w związku z czym zdaniem Sądu niezasadne byłoby zwolnienie oskarżonego od kosztów sądowych z uwagi na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów.

(...)