Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 590/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 13 lutego 2019 r., sygn. akt IX K 1221/17

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1

K.

G.

oskarżony był wielokrotnie karany za przestępstwa z art. 107 § 1 k.k.s. – czyn z pkt 1 zaskarżonego wyroku

dane o karalności oskarżonego

k. 293 – 297

2

K.

G.

w stosunku do oskarżonego wydano również wyroku uniewinniające za czyn z art. 107 § 1 k.k.s. – czyn z pkt 1 zaskarżonego wyroku

prawomocne wyroki, którymi uniewinniono oskarżone os od popełnienia czynów z art. 107 § 1 k.k.s.

k. 303 - 391

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

dane o karalności oskarżonego

Dokument nie budził wątpliwości co do swojej autentyczności i prawdziwości.

2

prawomocne wyroki, którymi uniewinniono oskarżone os od popełnienia czynów z art. 107 § 1 k.k.s.

Dokumenty nie budziły wątpliwości co do swojej autentyczności i prawdziwości.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1

1. naruszenie art. 7 k.p.k. i art. 366 § 1 k.p.k. przejawiające się w niewyjaśnieniu żadnych istotnych okoliczności w sprawie i przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów, w szczególności poprzez nie poparcie za pomocą jakiegokolwiek dowodu ustalenia, że oskarżony urządzał (w jakimkolwiek znaczeniu) gry na automatach i na czym to urządzanie polegało, a przy tym umyślnie, podczas gdy zgromadzony w prawie materiał dowodowy w żaden sposób nie wskazuje, aby to oskarżony wykonywał jakiekolwiek czynności, które wyczerpywałyby przesłankę „urządzanie gier”, o której mowa w art. 107 § 1 k.k.s. – w świetle wszystkich dowodów wynikających z osobowych źródeł dowodowych oraz dokumentów – żaden ze świadków nigdy nie widział oskarżonego, a oskarżony nigdy ani nie zatrudnił nikogo z personelu obsługującego urządzenia w wymienionych lokalach, ani też nikt nie zawierał z oskarżonym żadnej umowy, która pozwalałaby mu na dysponowanie lokalem;

2. rażące przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i dokonanie zupełnie dowolnej poprzez uznanie, iż:

- oskarżony zawarł umowę najmu z 1.05.2019 r. – chociaż nie potwierdził tego ani świadek A. D. (1), który zeznał iż pierwszy raz oskarżonego spotkał w sądzie, ani też biegły z zakresu badania pisma ręcznego, który nie był w stanie z pewnością oświadczyć się co do autorstwa podpisu na umowie, przy jednoczesnym wskazaniu na bardzo skąpy materiał dowodowy, który uniemożliwia dokonanie prawidłowych a przy tym prawdziwych ustaleń;

- rażące przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i dokonanie zupełnie dowolnej, opartej wyłącznie na przypuszczeniach, iż oskarżony „urządzał gry”,czemu jednak rzeczą wszystkie dowody, tj. zeznania świadka A. D. (1), który nie tylko leczy się psychiatrycznie i ma zaniki pamięci, lecz zeznał przed Sądem, iż oskarżonego to pierwszy raz spotkał na Sali sądowej, zeznania świadka E. D., która w lokalu pracowała ale nigdy oskarżonego nie widziała i nie on ją do pracy zatrudniał;

3.rażące naruszenie prawa procesowego poprzez dopuszczenie dowodu z dokumentacji księgowej spółki (...) sp.z o.o. a następnie zaniechanie zażądania wydania jej od zarządu spółki, celem ustalenia czy kiedykolwiek przedmiotowe urządzenia stanowiły własność (...) sp. z o.o. lub też czy spółka dysponowała jakimkolwiek tytułem prawnym do tych urządzeń oraz czy kiedykolwiek była realizowana umowa najmu lokalu użytkowego, a nadto czy pani E. D. kiedykolwiek była zatrudnionym pracownikiem spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. czy pilnowała urządzeń w lokalu na zlecenie spółki lub oskarżonego;

4. bezpodstawne odmówienie wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego – chociaż jego wyjaśnienia iż to nie on zainstalował urządzenia, nie on zatrudniał i zlecał pilnowanie czy obsługiwanie urządzeń i nie on zawierał umowę z panem D. (1)– znajdują pełne odzwierciedlenie w zgromadzonym materiale dowodowym – potwierdzają to zeznania wszystkich świadków i opinia biegłego z zakresu badania pisma ręcznego, który nie jest w stanie jednoznacznie dokonać ustaleń;

5. brak przeprowadzenia dowodu na okoliczności ujawnione w toku postępowania dowodowego tj.:

- czy w wykazie środków trwałych spółki (...) sp. z o.o. znajdują się kwestionowane urządzenia;

- czy w dokumentacji księgowej spółki znajdują się jakiekolwiek dokumenty potwierdzające realizację umowy najmu;

- czy Pan A. D. (1) miał w ogóle prawo do dysponowania lokalem, czy nim dysponował, w jaki sposób i czy w ogóle spółka (...) sp. z o.o. opłacała czynsz najmu (celem ustalenia czy umowa była realizowana) – poprzez przesłuchanie właściciela lokalu – W. T.;

6. rażące naruszenie art. 5 § 2 k.p.k. tj. wątpliwości, a właściwie brak wyjaśnienia okoliczności wskazanych powyżej, a ustalenie których to okoliczności pozwoliłoby na ustalenie urządzającego gry, rozstrzygnięto na niekorzyść oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Postępowanie dowodowe zostało przeprowadzone przez Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy, a zebrany w sprawie materiał dowodowy uznać należy za pełny i wyczerpujący. Sąd I instancji w pisemnych motywach drobiazgowo i wyczerpująco przeanalizował zebrany w sprawie materiał dowodowy, dokonując trafnej jego oceny, która całkowicie mieści w rygorach wynikających z art. 7 k.p.k. i jest oceną wszechstronną oraz bezstronną, nie narusza granic swobodnej oceny, jest zgodna z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz nie zawiera błędów faktycznych lub logicznych. Sąd meriti w uzasadnieniu swym wskazał, na jakich dowodach oparł swe ustalenia, a także, które dowody i z jakich przyczyn zakwestionował, a wywody przedstawione w pisemnym uzasadnieniu skarżonego orzeczenia, znajdują pełną aprobatę sądu ad quem.

Nie zasługuje na aprobatę zarzut obrazy przepisu art. 5 § 1 k.p.k. skoro przepis ten określa jedną z ogólnych zasad procesowych tj. zasadę domniemania niewinności, zatem nie nakazuje ani nie zakazuje konkretnego sposobu procedowania. Natomiast rzekomego naruszenia tej zasady apelujący dopatruje się w oparciu swego rozstrzygnięcia przez Sąd I instancji na wadliwej ocenie materiału dowodowego (co wiązałoby się z naruszeniem reguł wynikających z art. 7 k.p.k.) poprzez zakwestionowanie linii obrony oskarżonego. Sąd I instancji jednak w sposób rzetelny i wszechstronny ocenił wszystkie zebrane w sprawie dowody i przekonująco uzasadnił dlaczego i w jakiej części nie podzielił stanowiska oskarżonego.

Akceptacja optyki obrońcy oznaczać musiałaby w realiach sprawy, że oskarżony został oszukany przez A. D. (1). Słusznie Sąd Rejonowy uznał, iż taka wersja w świetle zasad logiki oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego nie jest możliwą do przyjęcia jako odpowiadająca rzeczywistości. Z opinii biegłego z zakresu ekspertyzy pisma wynika, że podpisy w pozycji „Podpis Najemcy” na umowach najmu zawartych pomiędzy (...) sp. z o.o. a (...) zawarte 1.05.2016 r. z dużym prawdopodobieństwem zostały nakreślone przez oskarżonego K. G.. Biegły stwierdził, iż zakwestionowane podpisy są bardzo podobne do autentycznych podpisów oskarżonego jak również są kreślone w sposób płynny. Z zeznań świadka A. D. (1), złożonych w postępowaniu przygotowawczym wynika, iż umowy zawierał ze spółką (...), która to spółka założyła w lokalu monitoring. Na rozprawie świadek powoływał się na brak pamięci jednakże po odczytaniu zeznań nie stwierdził by te zeznania nie odpowiadały prawdzie. Z kolei z zeznań E. D. (1) wynika, że w lokalu były urządzane gry, a charakter urządzeń wynika z opinii biegłego. Skoro na automatach widniały naklejki wskazujące na spółkę (...) bezspornie urządzanie gier odbywało się z inicjatywy oskarżonego. Oskarżony nie interesował się możliwością weryfikacji tezy, czy urządzenia zajęte przez Urząd Celno – Skarbowy znajdowały się na stanie składników spółki, której był prezesem, a zatem niecelowe było analizowanie i zebranie dokumentacji księgowej tejże spółki celem ustalenia czy spółka dysponowała jakimkolwiek tytułem prawnym do tych urządzeń. Sąd Okręgowy nie ma wątpliwości, że urządzenia należały do spółki prowadzonej przez oskarżonego. Nie ma też możliwości, by ktoś niezwiązany z oskarżonym wykonał naklejki wskazujące na spółkę oskarżonego i spółkę (...), a także dostarczył dokument – umowę najmu – z pieczęcią spółki (...) i podpisem oskarżonego.

W procedurze karnej obowiązuje zasada tzw. samodzielności jurysdykcyjnej sądów, która wynika wprost z art. 8 § 1 k.p.k. Zgodnie z tym przepisem: sąd karny rozstrzyga samodzielnie zagadnienia faktyczne i prawne oraz nie jest związany rozstrzygnięciem innego sądu lub organu. Tak więc w świetle powołanego przepisu, nie może ulegać wątpliwości, iż wydawanie prawomocnych wyroków uniewinniających w stosunku do oskarżonego za czyny z art. 107 § 1 k.k.s. nie stanowi bynajmniej warunku czynienia przez sąd orzekający określonych ustaleń faktycznych w danej sprawie, skoro z mocy powołanego wyżej przepisu sąd ten wyposażony jest w atrybut samodzielności, jeżeli chodzi o rozstrzyganie zagadnień faktycznych. Dla porządku jedynie należy dodać, że norma wyrażona art. 8 § 1 k.p.k. jest ściśle związana z zasadą swobodnej oceny dowodów i w istocie tą zasadę uzupełnia.

Wniosek

uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zaskarżony wyrok jest prawidłowy zarówno w zakresie ustaleń faktycznych i oceny prawnej zachowania oskarżonego jak i w zakresie rodzaju i wysokości orzeczonej kary.

Brak przesłanek z art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k. oraz 454 k.p.k., które skutkowałyby koniecznością uchylenia zaskarżonego orzeczenia, brak konieczności przeprowadzenia na nowo przewodu w całości.

3.2

Błąd w ustaleniach faktycznych:

- poprzez uznanie, iż oskarżony jako Prezes (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. zawierał jakąkolwiek umowę najmu, mocą której miałby jakikolwiek tytuł prawny do władania lokalem i zainstalowania w nim jakichkolwiek urządzeń – w sytuacji w której oskarżony zaprzeczył aby kiedykolwiek był w lokalu i cokolwiek w nim urządzał, a co koreluje z zeznaniami świadków (którym to zeznaniom przecież Sąd dał w pełni wiarę), którzy to świadkowie wprost, spójne i zgodnie z wyjaśnieniami oskarżonego zeznali, iż nie znają oskarżonego i nigdy go nie widzieli i nie z oskarżonym zawierali umowę mocą której miałby oskarżony prawo do zainstalowania jakichkolwiek urządzeń w lokalu;

- poprzez domniemanie, iż oskarżony jakoby zawarł umowę najmu, a następnie zainstalował urządzenia i na nich gry urządzał, podczas gdy nikt nigdy nie widział oskarżonego w lokalu i przy zawieraniu jakiejkolwiek umowy, jak również biegły z zakresu badania pisma ręcznego z uwagi na skąpy materiał dowodowy oraz prostotę podpisu oskarżonego nie jest w stanie wydać jednoznacznej opinii;

- poprzez pominięcie przeprowadzenia dowodu z przesłuchania świadka W. T. (1) – na okoliczność ustalenia komu wynajął lokal w G. przy ul. (...) czy kiedykolwiek wynajmował lokal panu A. D. (1) co umożliwiłoby ewentualne podnajęcie spółce (...) z o.o.;

- poprzez pominięcie okoliczności, na które zeznawali zgodnie wszyscy świadkowie, w tym również funkcjonariusze celny przeprowadzający kontrolę, iż oskarżonego nie widzieli, jak również nie wiedzą kto wstawił urządzenia, kto je obsługiwał, kto serwisował, kto wyciągał z nich pieniądze;

- bezpodstawne przyjęcie, iż oskarżony w sposób świadomy działał wbrew ustawie o grach hazardowych i urządzał w określonym czasie i miejscu gry, przy braku wykazania jakimkolwiek dowodem, iż w ogóle oskarżony gry urządzał – jedynym dowodem ma być umowa, na której nie widnieje podpis oskarżonego, a świadkowie nie znają oskarżonego, jak również nie oskarżony wykonywał czynności związane z instalacją i obsługą urządzeń, a brak jest jakiegokolwiek dowodu, iż zlecił to bliżej nieustalonej osobie by czyniła to w jego imieniu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelujący nie wykazał, że ustalenia dokonane przez sąd orzekający są wbrew wskazaniom wiedzy, zasadom doświadczenia życiowego bądź wyciągnięte z nich wnioski sprzeczne z prawidłami logicznego rozumowania. Prawidłowo Sąd I instancji oparł się na całokształcie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a nie tylko na jego fragmentach, jak oczekiwał tego skarżący w zakresie korzystnym dla oskarżonego. Słusznie Sąd oparł się na opinii biegłego z zakresu ekspertyzy pisma z której wynika, że podpisy w pozycji „Podpis Najemcy” na umowach najmu zawartych pomiędzy (...) sp. z o.o. a (...) zawarte 1.05.2016 r. z dużym prawdopodobieństwem zostały nakreślone przez oskarżonego K. G. oraz zeznaniach A. D. (1) z postępowania przygotowawczego. Ponadto znajdują one oparcie w innych dowodach, które wprawdzie nie wskazywały bezpośrednio na oskarżonego, ale potwierdziły rodzaj i rozmiar procederu. Prawidłowo Sąd Rejonowy nie dopuścił dowodu z zeznań W. T.albowiem nie mają one znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Oskarżony zawierał umowy najmu z A. D. (1) a nie z W. T..

Nie sposób nie zgodzić się z ustaleniami Sądu Rejonowego, z których wynika, że oskarżony umieszczając w lokalu, automaty do gry, urządzał na tych automatach gry o charakterze losowym w celach komercyjnych bez uprzedniego uzyskania wymaganej do tego koncesji na prowadzenie kasyna gry, a więc wbrew przepisowi art. 6 ust. 1 ugh. Oskarżony odpowiada za wstawienie urządzeń do wskazanego lokalu w celu urządzania na nich gier. W swoich wyjaśnieniach oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Słusznie Sąd Rejonowy nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego. Oskarżony prowadził działalność gospodarczą na szeroką skalę, posiadał wiedzę o tym, że jego działalność jest sprzeczna z przepisami ustawy. Wielokrotnie prowadzone były przeciwko niemu postępowania karno skarbowe w związku z tą działalnością, co wynika z informacji z karty karnej. Zatem pozostawiając automaty do gry w lokalu miał świadomość, że działa wbrew przepisom ustawy.

Wniosek

uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zachodziły podstawy do skazania oskarżonego za przypisane przestępstwo skarbowe.

3.3

Obraza prawa materialnego – art. 4 § 1 i 2 k.k.s. w zw. z art. 107 § 1 k.k.s. – poprzez pominięcie, iż czyn opisany w art. 107 § 1 k.k.s. popełnić można wyłącznie umyślnie, czego w żaden sposób Sąd nie wykazał, gdyż brak jest możliwości przypisania oskarżonemu jakiegokolwiek działania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Omawiana apelacja zawiera wewnętrznie sprzeczne zarzuty bowiem skarżący postawił zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku a jednocześnie zarzucił obrazę prawa materialnego polegającą na niewłaściwym zastosowaniu art. 4 § 1 i k.k.s. w zw. z art. 107 § 1 k.k.s. Taki sposób redakcji środka zaskarżenia wniesionego przez adwokata, czyli podmiot profesjonalny musi być uznany za formalnie wadliwy, gdyż z utrwalonego w tym zakresie orzecznictwa wynika w sposób jednoznaczny, że zarzut obrazy prawa materialnego może być postawiony tylko wówczas gdy skarżący akceptuje dokonane przez Sąd meriti ustalenia faktyczne. Jest to logiczne i oczywiste gdyż Sąd I instancji w pierwszej kolejności dokonuje ustaleń faktycznych sprawy w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, który w procesie analizy i oceny uzna za wiarygodny. Następnie zaś ustalony stan faktyczny składający się z elementów strony przedmiotowej i podmiotowej poddaje prawno - karnej analizie w aspekcie tego czy ustalone przez Sąd zachowanie oskarżonego wyczerpuje czy też nie znamiona określonego przepisu lub przepisów (przy kumulatywnej kwalifikacji prawnej). Ze wskazanych powodów jednoczesne kwestionowanie dokonanych przez Sąd meriti ustaleń faktycznych oraz przyjętej w wyroku kwalifikacji prawnej należy uznać za błędne, a zarzut obrazy prawa materialnego dodatkowo należy potraktować jako przedwczesny. Jest on bowiem aktualny dopiero wówczas gdy skarżący akceptuje w całości ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd meriti.

Wniosek

uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zachodziły podstawy do skazania oskarżonego za przypisane przestępstwo skarbowe.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1wyrok utrzymany w mocy w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zarzuty apelacyjne okazały się niezasadne z przyczyn wskazanych wyżej i z tego powodu nie mogły być uwzględnione. Zaskarżony wyrok jest prawidłowy zarówno w zakresie ustaleń faktycznych i oceny prawnej zachowania oskarżonego, jak i w zakresie rodzaju i wysokości orzeczonej kary, a także rozstrzygnięcia dotyczącego kosztów postępowania.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 2

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki postępowania odwoławczego w kwocie 20 zł i wymierzono mu opłatę za II instancję w kwocie 600 zł. Zasadą wynikającą z art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. jest, że w przypadku nieuwzględnienia środka odwoławczego koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi ten, kto wniósł tenże środek. W przypadku nieuwzględnienia apelacji obrońcy oskarżonego działającego na korzyść oskarżonego będzie nim ten ostatni. Sąd Okręgowy nie doszukał się podstaw do zwolnienia oskarżonego choćby w części od ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego. Stąd został obciążony wydatkami poniesionymi przez Skarb Państw w tej fazie procesu zamykającymi się 20 złotowym ryczałtem za doręczenie wezwań i innych pism oraz opłatą za II instancję w wysokości należnej od wymierzonej mu kary grzywny (10% jej wysokości zgodnie z art. 8 w zw. z art. 3 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych)

1PODPIS