Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 1503/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków, sygn. akt VII K 197/19, dotyczący oskarżonego P. M. w sprawie o czyn z art. 212 § 1 k.k.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☒ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

______________

_________________________________________

__________

___________

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

______________

_________________________________________

__________

___________

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

________

__________________________

_______________________________________________________

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

_________

___________________________

______________________________________________________

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść zaskarżonego postanowienia poprzez błędne przyjęcie przez Sąd I instancji, że współsprawstwo oskarżonego P. M. opisane w prywatnym akcie oskarżenia nie zrealizowało znamion ustawowych występku określonego w art. 212 § 1 k.k. dokonane poprzez ułatwienie w dostępie do materiałów szkalujących i zniesławiających oskarżyciela prywatnego oraz naruszenie art. 410 k.p.k. poprzez wydanie wyroku na podstawie jedynie części ujawnionego materiału dowodowego oraz wydanie wyroku poprzez przywoływanie przez sąd I instancji nieistniejących dowodów w postaci akt sprawy Sądu Okręgowego we Wrocławiu I C 504/17

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przeprowadzona przez Sąd Okręgowy analiza przedmiotowej sprawy wraz z pisemnym uzasadnieniem orzeczenia potwierdziła prawidłowość sposobu procedowania Sądu I instancji. Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy przeprowadził przewód sądowy, zebrał w jego toku kompletny materiał dowodowy niezbędny do rozstrzygnięcia sprawy, następnie poddał go wszechstronnej, kompleksowej i swobodnej ocenie zgodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego i wyciągnął na jego podstawie właściwe wnioski co do oceny zachowania oskarżonego P. M. pod kątem postawionego mu przez oskarżyciela prywatnego zarzutu pomówienia, zaś wydane zaś na tej podstawie rozstrzygnięcie uzasadnił w zgodzie z wymogami zawartymi w art. 424 § 1 i 2 k.p.k. Dokonana przez Sąd Rejonowy analiza w żaden sposób nie może być uznana za dowolną czy jednostronną bądź też przeprowadzaną dla wykazania z góry założonej tezy o braku znamion czynu zabronionego w działaniu oskarżonego. Ocena prawo-karna działania oskarżonego jest w pełni prawidłowa, poprzedzona została trafną analizą odzwierciedlającą dokonane prawidłowo ustalenia faktyczne.

Nie ma więc racji skarżący zarzucając naruszenie prawa procesowego mającego się przejawiać w przekroczeniu przez Sąd I instancji swobodnej oceny dowodów. Zarówno z treści zarzutów apelacji jak i jej uzasadnienia nie wynika, w czym miałoby się przejawiać owo przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, jak również dokonanie sprzecznych z zebranymi dowodami ustaleń faktycznych. Zdaniem Sądu Odwoławczego przeprowadzona ocena oparta była na całokształcie okoliczności ujawnionych w sprawie i nie sposób uznać, że miała ona charakter dowolny. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd Rejonowy wskazał, w oparciu o jakie dowody ustalony został stan faktyczny oraz w jaki sposób przebiegało wnioskowanie w oparciu o zebrane dowody. Ocena dowodów oparta została na obiektywnych kryteriach, jakimi były logika, wiedza i doświadczenie życiowe, w związku z czym miała charakter swobodny.

Należy też zauważyć, że Sąd Okręgowy uchylając postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 06 listopada 2018 r. sygn. akt V K 601/18 co do zarzutu popełnienia w dniu 18 lipca 2016 roku czynu z art. 212 § 1 k.k. W uzasadnieniu zawarł wskazania dotyczące procedowania w sprawie, w szczególności co do konieczności przesłuchania oskarżonego na okoliczności dotyczące treści pisma procesowego – odpowiedzi na pozew - z dnia 18 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy oceniając zasadność zarzutu przesłuchał zarówno oskarżonego, jak i oskarżyciela prywatnego , wyprowadzając prawidłowe wnioski dotyczące braku sprawstwa i zawinienia oskarżonego. Słusznie Sąd I Instancji oparł się na zeznaniach P. M., ze jako syndyk masy upadłościowej, który wstąpił do toczącego się postępowania , zlecił radcy prawnemu P. K. prowadzenie sprawy z powództwa J. i E. Z., przy czym oskarżony wyjaśnił, że nie brał udziału w sporządzaniu odpowiedzi na pozew z dnia 18 lipca 2016 r. / k. 97 akt /

Z treści wyjaśnień oskarżonego wynika więc, że autorem tego pisma procesowego był jego pełnomocnik. Należy też zaznaczyć, że radca prawny P. K. formułując tezy zawarte w odpowiedzi na pozew podał dowody, które miały je uwiarygadniać, a ma to znaczenie dla oceny prawnokarnej treści pisma procesowego. Orzecznictwo sądów powszechnych stoi bowiem na stanowisku, że strona może formułować - realizując swoje prawo do podejmowania działań zmierzających do ochrony swoich interesów - wobec drugiej strony opinie i oceny negatywne, których treści przeciwnik procesowy nie akceptuje gdy służy to wykazaniu słuszności swojego stanowiska / patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 06 listopada 1974 r. III KRN 58/74, orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Warszawie VI Ca 946/15 /. Zauważyć też należy, że odpowiedź na pozew została skierowana do sądu, który jest tym organem , który, co do zasady, nie może udostępniać akt innym osobom niż strony postępowania.

Sąd Okręgowy akceptuje też uwagi sądu meriti dotyczące sytuacji procesowej radcy prawnego, a w szczególności kwestii związanych z zachowaniem tajemnicy radcowskiej .Zwrócić należy też uwagę na przepis art. 180§ 2 k.p.k., który stanowi, że osoby obowiązane do zachowania tajemnicy notarialnej, adwokackiej, radcy prawnego, doradcy podatkowego, lekarskiej, dziennikarskiej lub statystycznej oraz tajemnicy Prokuratorii Generalnej, mogą być przesłuchiwane co do faktów objętych tą tajemnicą tylko wtedy, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu.

Zgodnie zaś z art. 3 pkt 3,4,5 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych radca prawny jest obowiązany zachować w tajemnicy wszystko, o czym dowiedział się w związku z udzieleniem pomocy prawnej, przy czym obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie może być ograniczony w czasie oraz radca prawny nie może być zwolniony z obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej co do faktów, o których dowiedział się udzielając pomocy prawnej lub prowadząc sprawę. Natomiast za przekroczenie wolności wypowiedzi wobec stron postępowania, zgodnie z art. 11 cyt. ustawy, radca prawny odpowiada tylko dyscyplinarnie.

Zatem opierając się na wyjaśnieniach oskarżonego Sąd Rejonowy słusznie uznał, że brak było podstaw do przesłuchania pełnomocnika oskarżonego radcy prawnego P. K.. Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy rozpoznając apelacje oskarżonego oddalił zawnioskowane przez oskarżyciela prywatnego wnioski dowodowe uznając, że nie mają one znaczenia dla oceny trafności orzeczenia Sądu I Instancji i zmierzają one do przewlekłości postępowania.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutu wniosek uznać należało za niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

__________________________________________________________________________________________

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

__________________________________________________________________________________________

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymanie wyroku Sądu I instancji uniewinniającego P. M. od czynu z art. 212 § 1 k.k.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego należało utrzymać w mocy. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji są prawidłowe, a ocena dowodów została dokonana zgodnie z treścią art. 7 k.p.k. Ocena zeznań świadków oraz całokształtu materiału dowodowego oraz konfrontacja treści poszczególnych dowodów doprowadziła Sąd Rejonowy do trafnego przekonania o braku podstaw do uznania sprawstwa i winy P. M..

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

_______________________________________________________________________________________

Zwięźle o powodach zmiany

______________________________________________________________________________________

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

__________________________________________________

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

____________________________________________________________________________________

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_____________________________________________________________________________________

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

_____________________________________________________________________________________

5.3.1.4.1.

______________________________________________

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

_____________________________________________________________________________________

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

________________________________________________________________________________________________

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Rozstrzygnięcie zawarte w pkt II wyroku Sądu Okręgowego oparto na brzmieniu art. 636 § 1 i § 3 k.p.k. i zasądzono od Skarbu Państwa (Kasa Sądu Rejonowego dla Wrocławia Krzyków) na rzecz adwokata G. B. kwotę 1033,20 złotych (jednego tysiąca trzydziestu trzech i 20/100, w tym VAT), tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną oskarżycielowi prywatnemu J. Z. z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Z uwagi na treść wyroku oraz fakt, że oskarżony korzystał z pomocy obrońcy z wyboru, na podstawie § 11 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800) Sąd Okręgowy zasądził na jego rzecz od oskarżyciela prywatnego kwotę 840 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Orzeczenie zawarte w punkcie III wyroku Sądu Okręgowego oparto na przepisie art. 636 § 1 i § 3 k.p.k. i art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz.223 z późn. zm.).

7.  PODPIS

Sędzia Stanisław Jabłoński

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel prywatny

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Uniewinnienie oskarżonego P. M. od zarzucanego mu czynu

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana