Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. w dniu 28 maja 2019 r. wniosła pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym do Sądu Rejonowego Lublin - Zachód w Lublinie przeciwko A. B. o zapłatę kwoty 18500,58 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Powódka wskazała, że na skutek przeprowadzonej kontroli urządzeń elektrycznych w lokalu pozwanego stwierdziła nielegalny pobór energii elektrycznej wobec braku obowiązującej umowy o świadczenie usług, na skutek czego obciążyła pozwanego odpowiednio wyliczoną kwotą rachunku za opłatę ryczałtową z tytułu nielegalnego poboru energii elektrycznej. Do wartości przedmiotu sporu powódka doliczyła skapitalizowane odsetki.

Dnia 5 lipca 2019 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział cywilny wydał nakaz zapłaty zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany zaprzeczył, jakoby nielegalnie pobierał prąd. Poinformował, że kontrola, o której pisze powódka miała miejsce w budynku przy ul. (...) w S. i tylko przy okazji dokonano kontroli w lokalu mieszkalnym pozwanego mieszczącym się przy ul. (...) w S., gdzie nie stwierdzono nielegalnego poboru energii elektrycznej. Pozwany podniósł, że budynek przy ul. (...) od lipca 2007 r. nie jest jego własnością ani nie pozostaje w jego używaniu. Pozwany podał, że od dnia 1 marca 2018 r. dostawa energii elektrycznej do nieruchomości przy ul. (...) w S. odbywała się na podstawie umowy kompleksowej nr (...) (...), zgodnie z którą odbiorcą energii był T. W.. Pozwany potwierdził fakt, że w dniu kontroli stwierdzono brak układu pomiarowego w budynku przy ul. (...), jednak podał, że w dniu kontroli tylko wpuścił pracowników powódki do pomieszczenia jako sąsiad i ojciec właściciela, w którym znajdować się powinien licznik, albowiem właściciel był nieobecny i podpisał protokół na życzenie pracowników E..

Postanowieniem z dnia 1 sierpnia 2019 r. przekazano sprawę do rozpoznania tutejszemu Sądowi.

W odpowiedzi na sprzeciw powódka podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko, podnosząc, iż pozwany posiada tytuł prawny do kontrolowanego lokalu na podstawie prawa użytkowania wieczystego, co powódka wywodzi z treści księgi wieczystej (...), a nadto potwierdza to fakt, że pozwany posiadał klucze do kontrolowanego lokalu.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W wyniku czynności kontrolnych prowadzonych w budynku przy ul. (...) w S. w dniu 8 stycznia 2019 roku przez upoważnionych pracowników powódki - S. P. i B. Z. stwierdzono nielegalny pobór energii elektrycznej na skutek braku umowy.

Użytkownikiem wieczystym nieruchomości, na której posadowiony jest budynek pod wskazanym adresem, jest M. B., syn pozwanego A. B., zamieszkałego w sąsiadującym budynku przy ul. (...) w S.. Pozwany był obecny przy przeprowadzonej kontroli, gdyż jako ojciec właściciela budynku posiadał klucze, dzięki czemu wpuścił pracowników do mieszkania swojego syna. Pracownicy sporządzili protokół kontroli, w którym zapisano, że stwierdzono brak umowy z dostawcą E. od 19 lipca 2017 r. Pozwany jako osoba uczestnicząca w tych czynnościach złożył własnoręczny podpis w sporządzonym przez pracowników powódki protokole kontroli.

Dowód:

- protokół kontroli nr (...) z dnia 8 stycznia 2019 roku k.45,

- załącznik nr 1 do protokołu kontroli nr 3/S (...) z dnia 8 stycznia 2019 roku k.46

- załącznik nr 2 do protokołu kontroli nr (...) z dnia 8 stycznia 2019 roku k.46,

- dokumentacja fotograficzna k.67-70,

- odpis z księgi wieczystej (...) k.54-62,

Powód wystawił na rzecz pozwanego notę obciążeniową nr (...) z dnia 14 stycznia 2019 roku oraz korektę do tej noty z tytułu nielegalnego poboru energii elektrycznej na kwotę 18097,96 zł.

Dowód:

- wyliczenie opłaty k.48,

- decyzja Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki k.63-66,

- nota obciążeniowa nr (...) z dnia 14 stycznia 2019 roku wraz z korektą k.50-51,

P. wezwaniem do zapłaty z dnia 21 lutego 2019 roku powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 18097,96 zł.

Dowód:

- przesądowe wezwanie do zapłaty z dnia 21 lutego 2019 roku k.49.

Stan faktyczny ustalono w oparciu o wskazane wyżej dokumenty, z których strony częściowo wyprowadzały odmienne wnioski. Na podstawie księgi wieczystej załączonej do odpowiedzi na sprzeciw, z którą wiąże się rękojmia wiary publicznej i związane z nią domniemanie prawdziwości i wiarygodności jej treści z rzeczywistym stanem prawnym, sąd ustalił, że użytkownikiem wieczystym, na którym posadowiony jest budynek przy ul. (...) jest M. B., syn A. B., a nie pozwany, jak na jej podstawie wywodzi powódka. Powódka nie obaliła powyższych domniemań prawnych, a okoliczność, że pozwany, mieszkając po sąsiedzku ze swoim synem, posiadał klucze do jego mieszkania (co było w sprawie bezsporne - art. 229 k.p.c.) nie oznacza, że dysponował on jakimkolwiek tytułem prawnym do tego budynku. W związku z powyższym sąd oddalił wniosek powódki o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków S. P. i B. Z. oraz z opinii biegłego sądowego, zważywszy że okoliczność, na którą miałby zostać przeprowadzony dowód z zeznań świadków i opinii biegłego nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia w świetle niewykazania legitymacji biernej po stronie pozwanego. Nadto wobec niestawiennictwa świadków na rozprawie dopuszczenie dowodu zeznań świadków w drodze odezwy oraz z opinii biegłego sądowego spowodowałoby znaczne wydłużenie postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się bezzasadne.

Podstawą roszczenia powódki jest art. 57 ust. 1 pkt 1 Prawa energetycznego. Zgodnie z nim w razie nielegalnego pobierania paliw lub energii, przedsiębiorstwo energetyczne może pobierać od odbiorcy, a w przypadku, gdy pobór paliw lub energii nastąpił bez zawarcia umowy, może pobierać od osoby lub osób nielegalnie pobierających paliwa lub energię opłatę w wysokości określonej w taryfie, chyba że nielegalne pobieranie paliw lub energii wynikało z wyłącznej winy osoby trzeciej, za którą odbiorca nie ponosi odpowiedzialności. Z przepisów tych wynika jednoznacznie, że obowiązek wniesienia opłaty powstaje w wypadku nielegalnego "pobierania" energii, a więc faktycznego, a nie tylko potencjalnego, jej odbierania i korzystania z niej" (zob. uchwała SN z dnia 10.12.2009 r., III CZP 107/09, OSNC 2010, nr 5, poz. 77). Przedsiębiorstwo energetyczne nie może pobierać od odbiorcy albo od osoby lub osób nielegalnie pobierających paliwa lub energię opłaty w wysokości określonej w taryfie, w przypadku nielegalnego pobierania paliw lub energii, jeżeli nielegalne pobieranie paliw lub energii wynikało z wyłącznej winy osoby trzeciej, jednak, co istotne, za którą "odbiorca nie ponosi odpowiedzialności". Nie dotyczy to już natomiast innej osoby, o której mowa w komentowanym przepisie (tak A. Skoczylas, Prawo energetyczne. Tom II. Komentarz do art. 12-72).

Powódka wywodzi swoje roszczenie z faktu, że użytkownikiem wieczystym nieruchomości, na której przeprowadzono kontrolę, jest pozwany, który dysponował kluczami do budynku. Tymczasem w świetle księgi wieczystej, na którą powołuje się powódka, użytkownikiem wieczystym jest nie pozwany, a jego pełnoletni syn. Pozwany jedynie po sąsiedzku, jako ojciec właściciela budynku, posiadał klucze do jego mieszkania. Dzięki temu mógł wpuścić pracowników powódki. Powódka nie wykazała, że pozwany dysponuje jakimkolwiek tytułem prawnym do budynku, w którym stwierdzono nielegalny pobór energii. Nie wykazała, że pozwany ponosi odpowiedzialność za swojego pełnoletniego syna. Nie wykazała wreszcie, że to pozwany dokonał owego nielegalnego poboru energii. Okoliczność, że pozwany złożył podpis pod protokołem czynności kontrolnych, w których był obecny, nie oznacza, że faktycznie dokonał nielegalnego poboru. Powódka nie sprostała zatem ciężarowi dowodu faktów, z których wywodzi istotne dla siebie skutki prawne (art. 6 k.c.).

Z tych względów powództwo, w tym żądanie zasądzenia kosztów procesu, w całości oddalono, o czym orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)