Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2014 roku

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Mirosława Molenda-Migdalewicz

Protokolant: Katarzyna Awsiukiewicz

po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2014 r. w Legnicy

sprawy z wniosku J. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o ponowne przeliczenie kapitału początkowego i emerytury

na skutek odwołania J. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 17 stycznia 2012 roku znak (...)

z dnia 05 marca 2012 roku znak (...)

z dnia 20 stycznia 2012 roku znak (...)

z dnia 16 marca 2012 roku znak (...)

I.  zmienia decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia z dnia 17 stycznia 2012 roku znak (...), z dnia 05 marca 2012 roku znak (...), z dnia 20 stycznia 2012 roku znak (...), z dnia 16 marca 2012 roku znak (...) w części dotyczącej ustalenia wysokości kapitału początkowego w ten sposób, że do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 10 lat kalendarzowych tj. od 01 stycznia 1977 roku do 31 grudnia 1986 roku, za które wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wynosi 95,06%, a kapitał początkowy ustalony na dzień 01 stycznia 1999 roku wynosi 153995,38 zł (sto pięćdziesiąt trzy tysiące dziewięćset dziewięćdziesiąt pięć złotych 38/100),

II.  oddala dalej idące odwołanie,

III.  stwierdza, iż organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w ustaleniu wysokości świadczenia.

Sygn. akt VU 333/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 stycznia 2012 r. znak (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. ustalił ponownie J. N. wartość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. Do obliczenia wysokości kapitału początkowego przyjęto kwotę bazową w wysokości 1.220,89 zł, wskaźnik wysokości podstawy wymiaru w wysokości 91,02 %, do ustalenia którego uwzględniono przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1977 r. do 31 grudnia 1986 r., podstawę wymiaru kapitału początkowego w wysokości 1.111,25 zł, okresy składkowe w wymiarze 29 lat, 5 miesięcy i 19 dni, okresy nieskładkowe w wymiarze 18 dni, a także współczynnik proporcjonalny do osiągniętego w dniu 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego, ograniczony do 100% oraz średnie dalsze trwanie życia w wymiarze 209 miesięcy. W związku z powyższym wartość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. wyniosła 150.051,55 zł.

Decyzją z dnia 20 stycznia 2012 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L., w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 28 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przeliczył J. N. emeryturę od dnia 1 listopada 2011 r. Organ rentowy wskazał, iż podstawę obliczenia wysokości sświadczenia stanowiła kwota składek na ubezpieczenie emerytalne z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowiła równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Do ustalenia wysokości świadczenia organ rentowy uwzględnił wysokość zwaloryzowanego i skorygowanego w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 28 lipca 2011 r. kapitału początkowego w wysokości 391.972,66 zł. W konsekwencji wysokość emerytury wyniosła 1.635,76 zł. W treści decyzji Zakład Ubezpieczeń poinformował J. N., iż przyznane świadczenie jest mniej korzystne od dotychczas pobieranego świadczenia emerytalnego. Z tego względu wypłacie podlegało świadczenie dotychczasowe.

Odwołanie od powyższych decyzji wniosła J. N. domagając się ponownego przeliczenia emerytury oraz wskaźnika wymiaru podstawy kapitału początkowego. W uzasadnieniu odwołaniu wnioskodawczyni wskazała, iż w jej ocenie podstawa wymiaru kapitału początkowego została obliczona przez organ rentowy na podstawie zaniżonych zarobków w porównaniu do tych, jakie uzyskiwała w okresie zatrudnienia w (...) w L..

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, argumentując jak w zaskarżonych decyzjach.

Decyzją z dnia 5 marca 2012 r. znak (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. ustalił J. N. z urzędu wartość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. Do obliczenia wysokości kapitału początkowego przyjęto kwotę bazową w wysokości 1.220,89 zł, wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego w wysokości 91,75 %, do ustalenia którego uwzględniono przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 1 stycznia 1977 r. do 31 grudnia 1986 r., podstawę wymiaru kapitału początkowego w wysokości 1.120,17 zł, okresy składkowe w wymiarze 29 lat, 5 miesięcy i 19 dni, okresy nieskładkowe w wymiarze 18 dni, a także współczynnik proporcjonalny do osiągniętego w dniu 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego w wysokości 100% oraz średnie dalsze trwanie życia w wymiarze 209 miesięcy. W związku z powyższym wartość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. wyniosła 150.764,36 zł.

Decyzją z dnia 16 marca 2012 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L., w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 28 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przeliczył J. N.emeryturę od dnia 1 listopada 2011 r. Organ rentowy wskazał, iż podstawę obliczenia emerytury stanowiła kwota składek na ubezpieczenie emerytalne z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowiła równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Do ustalenia wysokości świadczenia organ rentowy uwzględnił wysokość zwaloryzowanego kapitału początkowego, która wyniosła 393.834,39 zł. Zakład Ubezpieczeń poinformował, że po waloryzacji od dnia 1 marca 2011 r. ubezpieczonej przysługuje emerytura w kwocie 1694,22 zł, zaś od dnia 1 marca 2012 r. w kwocie 1.765,22 zł. Z uwagi na fakt, iż przyznane świadczenie było mniej korzystne od dotychczas pobieranego, wypłacie podlegało świadczenie dotychczasowe.

Na rozprawie w dniu 31 maja 2012 r. J. N. podtrzymała odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 stycznia 2012 r. oraz z dnia 20 stycznia 2012 r. oraz wniosła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 5 marca 2012 r. i z dnia 16 marca 2012 r. domagając się ponownego przeliczenia emerytury oraz wskaźnika wymiaru podstawy wysokości kapitału początkowego przy uwzględnieniu zarobków, jakie uzyskiwała w okresie zatrudnienia w (...) w L. w latach 1965-1986, a w tym wpłaconych na jej rzecz w latach 1977-1982 zasiłków chorobowych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. N., urodzona w dniu(...) w okresie od 1 września 1965 r. do 30 czerwca 1968 r. była uczennicą (...) Szkoły (...) dla Pracujących w Zakładzie (...) w L.. Z dniem 1 lipca 1968 r. ubezpieczona została zatrudniona w Zakładzie (...) w L. na podstawie umowy o wstępnym stażu pracy, który ukończyła w dniu 9 marca 1969 r. J. N. pracowała następnie we wskazanym zakładzie pracy na podstawie umowy o pracę do dnia 13 grudnia 1986 r.

Dowody: akta osobowe: świadectw pracy z dnia 02.01.1987 r.; umowa o pracę z dnia 01.09.1965 r.; umowa z dnia 01.07.1968 r.

Wnioskodawczyni był następnie zatrudniona:

- od 11 lutego 1987 r. do 13 czerwca 1990 r. w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w L.;

- od 17 sierpnia 1990 r. do 12 listopada 1990 r. w (...);

- od 19 kwietnia 1993 r. do 11 lipca 1993 r. w Zakładzie (...) w L.;

- od 2 stycznia 1995 r. do 11 kwietnia 1995 r. w (...) Sp. z o.o. Ł. Oddział w L.;

- od 1 września 1995 r. do 7 lutego 1997 r. w Zakładach (...) S.A. w L., gdzie w okresie od 20 stycznia 1997 r. do 25 stycznia 1997 r. oraz od 21 stycznia 1997 r. do 7 lutego 1997 r. pobierała zasiłek chorobowy;

- w okresie od 4 kwietnia 1997 r. do 4 czerwca 1997 r. w Zakładzie (...) w L.;

- w okresie od 10 czerwca 1997 r. do 10 lipca 1997 r. w Zakładzie (...) w L.;

- w okresie od 22 września 1997 r. do 31 grudnia 1997 r. w (...) S.C. Zakład (...) w L.;

- w okresie od 12 marca 1998 r. do 31 października 1998 r. w (...) Spółdzielni Pracy (...)” w L.;

- w okresie od 15 grudnia 1998 r. do 21 grudnia 1998 r. w Zakładzie (...) w L.;

- w okresie od 14 stycznia 2000 r. do 21 stycznia 2000 r. w Spółdzielni (...) w L..

W okresie od 24 stycznia 1991 r. do 14 maja 1991 r., od 15 czerwca 1991 r. do 30 czerwca 1991 r., od 2 stycznia 1994 r. do 1 stycznia 1995 r., od 18 listopada 1998 r. do 14 grudnia 1998 r. i od 23 grudnia 1998 r. do 25 stycznia 1999 r. wnioskodawczyni pobierała zasiłek dla bezrobotnych, zaś od dnia 1 lipca 2008 r. jest zatrudniona w (...) Sp. J. w G. na podstawie umowy zlecenia.

Dowody: akta ubezpieczeniowe, t. I: świadectw pracy z dnia 12.11.1990 r., k. 9; świadectwo pracy z dnia 13.06.1990 r., k. 11; t. II: zaświadczenie z dnia 11.01.2006 r., k. 32;świadectwo pracy z dnia 19.07.1993 r., k. 6;świadectwo pracy z dnia 26.04.1995 r., k. 9; świadectwo pracy z dnia 30.09.1995 r., k. 11-12; świadectwo pracy z dnia 10.07.1997 r., k. 14; świadectwo pracy z dnia 31.12.1997 r., k. 15; świadectwo pracy z dnia 31.10.1998 r., k. 16; zaświadczenie z dnia 11.01.2006 r., k. 34; świadectwo pracy z dnia 21.12.1998 r., k. 17; zaświadczenie z dnia 22.02.2012 r, k. 50; świadectwa pracy z dnia 05.006.1997 r., k. 13.

Ustalenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego:

Wartość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. obliczona przy uwzględnieniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego w wysokości 95,06 %, do ustalenia którego uwzględniono przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 1 stycznia 1977 r. do 31 grudnia 1986 r. wyniosła 153.995,38 zł.

Dowody: opinia biegłej z zakresu ubezpieczeń społecznych, k. 52-97; opinia uzupełniająca z dnia 02.05.2013 r., k. 133-137l pismo ZUS z dnia 01.08.2013 r., k. 174-175.

Decyzją z dnia 4 grudnia 1991 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. przyznał J. N. prawo do renty inwalidzkiej od dnia 1 lipca 1991 r. Z dniem 1 stycznia 1994 r. organ rentowy wstrzymał wypłatę świadczenia z powodu nie zgłoszenia się przez ubezpieczoną na badanie kontrolne.

Dowody: akta ubezpieczeniowe, t. I: wniosek o rentę inwalidzką, k. 1-2; decyzja z dnia 04.12.1991 r., k. 45-47; decyzja z dnia 16.12.1993 r. k. 69.

Decyzją z dnia 25 stycznia 2006 r. organ rentowy przyznał wnioskodawczyni prawo do emerytury od 10 stycznia 2006 r. Do ustalenia wysokości świadczenia przyjęto 30 lat i 4 miesiące okresów składkowych oraz wskaźnik wysokości podstawy wymiaru w wysokości 10,78%, obliczony z 10 kolejnych lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę (1990-1999).

Dowody: akta ubezpieczeniowe, t. II: wniosek o emeryturę, k. 1-2; decyzja z dnia 25.01.1991 r., k. 40.

W dniu 27 lutego 2006 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Legnicy przesłał do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wezwania do dokonania potrąceń z emerytury wnioskodawczyni na rzecz Gminy L. (...)

Pismem z dnia 7 marca 2006 r. organ rentowy poinformował komornika, iż od dnia 1 marca 2006 r. ze świadczenia należnego J. N. potrącana będzie kwota 200,56 zł miesięcznie.

/okoliczności bezsporne/

Decyzją z dnia 9 stycznia 2007 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił wnioskodawczyni prawa do ponownego ustalenia wysokości emerytury poprzez uwzględnienie zarobków osiąganych w okresie od 1 września 1965 r. do 1 września 1979 r. oraz przyjęcie wskaźnika WPW w wysokości 114,91% uwzględnionego przy obliczaniu renty inwalidzkiej argumentując, że prawo do renty ustało z dniem 1 stycznia 1994 r.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła J. N. domagając się ponownego przeliczenie emerytury poprzez uwzględnienie wynagrodzenia, jakie uzyskiwała w okresie zatrudnienia w (...) w L.. Wnioskodawczyni podała, iż udowodniła swoje zatrudnienie od roku 1965, a wysokość osiąganych zarobków od 1980 r., przy czym nie zgodziła się ze stanowiskiem organu rentowego, że za okres sprzed 1980 r. należy przyjąć, że jej pensja była zerowa, bowiem zarobki, jakie osiągała w latach 1965-1980 przewyższały wysokość przeciętnego wynagrodzenia. Odwołanie wnioskodawczyni zostało zarejestrowane w repertorium sądowym pod sygnaturą VU 187/07.

W toku postępowania prowadzonego pod sygnaturą VU 187/07 organ rentowy, w wykonaniu zarządzenia Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 22 lutego 2007 r. przeliczył wnioskodawczyni emeryturę przyjmując do obliczenia podstawy wymiaru świadczenia najniższe wynagrodzenia w jednostkach gospodarki uspołecznionej za lata 1965-1978 oraz za okres od 19 kwietnia 1993 r. do 11 lipca 1993 r., od 2 stycznia 1995 r. do 11 kwietnia 1995 r., od 12 marca 1998 r. do 31 października 1998 r. oraz od 14 stycznia 2000 r. do 21 stycznia 2000 r. W pozostałych okresach przyjęto wysokość wynagrodzenia na podstawie dostarczonych przez J. N. dokumentów.

W oparciu o powyższe, wyrokiem z dnia 8 maja 2007 r. w sprawie VU 187/07 Sąd Okręgowy w Legnicy zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 9 stycznia 2007 r. w ten sposób, że przyznał wnioskodawczyni prawo do przeliczenia emerytury z uwzględnieniem wynagrodzenia z 20 najkorzystniejszych lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia przyjmując do podstawy wymiaru świadczenia za brakujące lata najniższe wynagrodzenie w jednostkach gospodarki uspołecznionej i ustalając wskaźnik WPW w wysokości 66,73%.

W wykonaniu wyroku z dnia 8 maja 2007 r., decyzją z dnia 29 czerwca 2007 r. organ rentowy przeliczył emeryturę należną wnioskodawczyni przy uwzględnieniu wskaźnika WPW w wymiarze 66,73%, obliczonego z lat 1966-1973, 1979-1989, 1996.

Dowody: - akta sprawy VU 187/07: odwołanie, k. 2-3; pismo ZUS z dnia 06.03.2007 r., k. 14-15; wyrok z dnia 8 maja 2007 r., k. 20;

- akta ubezpieczeniowe, t. II: wniosek,, k. 99-100; decyzja z dnia 29.06.2007 r., k. 195.

W dniu 4 lipca 2007 r. organ rentowy wszczął postępowanie zmierzające do wyjaśnienia rozbieżności w zgromadzonej dokumentacji w zakresie wysokości wynagrodzenia za 1979 r., w wyniku którego wyjaśniono, iż prawidłowa wysokość wynagrodzenia za 1979 r. w kwocie 69.336,00 zł została wykazana w zaświadczeniu z dnia 22 maja 2007 r. oraz zamieszczono informację o anulowaniu zaświadczenia z dnia 28 października 1991 r., w którym jako wynagrodzenie za ten rok wykazano kwotę 74.959,00 zł.

Z uwagi na powyższe, decyzją z dnia 16 lipca 2007 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych dokonał korekty wynagrodzenia za rok 1979, wskutek której ustalił WWPW w wymiarze 66,29%.

Dowody: akta ubezpieczeniowe, t. II: pismo z dnia 04.07.2007 r., k. 199; pismo z dnia 06.07.2007 r., k. 203; decyzja z dnia 16.07.2007 r., k. 211.

Decyzją z dnia 7 marca 2008 r. znak (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. ustalił J. N. wartość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. Do obliczenia wysokości kapitału początkowego przyjęto kwotę bazową w wysokości 1.020,79 zł, wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego w wysokości 83,61 %, do ustalenia którego uwzględniono przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 1 stycznia 1980 r. do 31 grudnia 1989 r., podstawę wymiaru kapitału początkowego w wysokości 1.111,25 zł, okresy składkowe w wymiarze 29 lat, 5 miesięcy i 19 dni, okresy nieskładkowe w wymiarze 18 dni, a także współczynnik proporcjonalny do osiągniętego w dniu 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego, ograniczony do 100% oraz średnie dalsze trwanie życia w wymiarze 209 miesięcy. W związku z powyższym wartość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 r. wyniosła 142.82,24 zł.

/okoliczności bezsporne/

W następstwie pisemnego zawiadomienia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Legnicy, iż zajęcie emerytury wnioskodawczyni z dnia 22 lutego 2006 r. zostało zrealizowane w całości, decyzją z dnia 30 kwietnia 2008 r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. ustalił J. N. ponownie wysokość emerytury od dnia 1 maja 2008 r.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła J. N.. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona nie podniosła zarzutów w zakresie ustalenia wysokości emerytury po zakończeniu realizacji potrąceń egzekucyjnych, natomiast wniosła o przeliczenie emerytury poprzez wliczenie do podstawy wymiaru świadczenia wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne za lata 1969-1978 na podstawie zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 4 grudnia 1991 r. i innych dokumentów dotyczących wynagrodzenia osiąganego z tytułu zatrudnienia w Zakładach (...) w L..

Wyrokiem z dnia 8 grudnia 2008 r. w sprawie VU 3083/08 Sąd Okręgowy w Legnicy oddalił odwołanie J. N. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 30 kwietnia 2008 r., zaś wniosek o ponowne przeliczenie emerytury przekazał do rozpoznania organowi rentowemu.

Dowody: - akta sprawy VU 2668/08: odwołanie, k. 2;

- akta sprawy VU 3083/08: wyrok Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 08.12.2008 r., k. 10.

W wykonaniu wyroku z dnia 8 grudnia 2008 r., decyzją z dnia 27 lutego 2007 r. organ rentowy przeliczył wnioskodawczyni emeryturę od dnia 1 maja 2008 r. Do ustalenia wysokości świadczenia przyjęto wskaźnika WPW w rozmiarze 70,99 % ustalony z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia, tj. z lat 1966-1972, 1977-1989, 1996. Jako wynagrodzenie za 1979 r. przyjęto kwotę 69.336,00 zł.

W dniu 2 kwietnia 2009 r. J. N. wniosła odwołanie od powyższej decyzji wskazując w jego uzasadnieniu, że organ rentowy uwzględnił jedynie zarobki z lat 1977-78 z okresu zatrudnienia w (...) w L.. Wskazała, że wydając zaskarżoną decyzję organ rentowy oparł się na dokumentach, których wiarygodności nie zweryfikowano w toku postępowania administracyjnego. Ponadto, zdaniem ubezpieczonej ustalając wysokość należnej emerytury nie uwzględniono zasiłku rodzinnego oraz chorobowego, jaki wypłacono na jej rzecz w poszczególnych latach.

Decyzją z dnia 27 marca 2009 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. zmienił decyzję z dnia 27 lutego 2009 r. w ten sposób, iż dokonał przeliczenia podstawy wymiaru emerytury przyjmując jako wynagrodzenie za 1979 r. kwotę wyszczególnioną w zaświadczeniu z dnia 28 października 1991 r., tj. kwotę 74.959,00 zł.

Wyrokiem z dnia 2 czerwca 2009 r. Sąd Okręgowy w Legnicy w sprawie VU 863/09 oddalił odwołanie J. N. od decyzji z dnia 27 lutego 2009 r.

Dowody: - akta ubezpieczeniowe, t. III: decyzja z dnia 27.02.2009 r., k. 352;pismo z dnia 01.04.2009 r., k. 433;

- akta sprawy VU 863/09:odwołanie, k. 2-3; wyrok Sądu Okręgowego z dnia 02.06.2009 r., k. 34.

Decyzją z dnia 10 lutego 2011 r. znak (...)organ rentowy przyznał J. N. prawo do emerytury w powszechnym wieku emerytalnym od dnia 10 stycznia 2011 r. Podstawę obliczenia świadczenia stanowiła kwota składek na ubezpieczenie emerytalne z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowiła równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia w wymiarze 247,50 miesięcy, dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Do ustalenia wysokości świadczenia organ rentowy uwzględnił wysokość zwaloryzowanego kapitału początkowego, która wyniosła 373.087,90 zł. W konsekwencji wysokość emerytury wyniosła 1.559,45 zł.

Dowody: akta ubezpieczeniowe, t. III: decyzja z dnia 10.02.2011 r., k. 461.

Decyzją z dnia 13 lipca 2013 r. organ rentowy przeliczył okres zatrudnienia wnioskodawczyni, ustalając liczbę okresów składkowych na 33 lata, 4 miesiące i 25 dni oraz okresów nieskładkowych na 18 dni.

Dowody: akta ubezpieczeniowe, t. IV: decyzja z dnia 13.07.2013 r., k. 38.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołania J. N. zasługiwały na uwzględnienie w części.

Zgodnie z art. 173 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. 2004 r., nr 39, poz. 353 ze zm.) dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, na dzień 1 stycznia 1999 r. ustala się kapitał początkowy.

W myśl art. 174 ust. 2 ustawy emerytalnej przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1)okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2)okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3)okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r. (ust. 3).

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. 2004 r., nr 39, poz. 353 ze zm.) wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1)z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2)z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3)z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony na zasadach określonych w art. 15, mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia (ust. 2). Jak wynika natomiast z ust. 3 cytowanego przepisu, podstawa wymiaru emerytury lub renty, ustalona na zasadach określonych w ust. 1 i 2, podlega wszystkim waloryzacjom przysługującym do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie tej podstawy.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy emerytalnej wynika zaś, że podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176.

Zgodnie z art. 15 ust. 2a ustawy emerytalnej jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

Kwotę minimalnego wynagrodzenia przyjmuje się również za okresy, w których pracownik, pozostający w stosunku pracy, pobierał wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy oraz kwoty zasiłku chorobowego, macierzyńskiego i opiekuńczego oraz świadczenia rehabilitacyjnego. Przy ustalaniu minimalnego wynagrodzenia, które podlega uwzględnieniu przy obliczaniu podstawy wymiaru, wynagrodzenie to przyjmuje się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy, oraz do okresu pozostawania w ubezpieczeniu pracowniczym.

Jeżeli pracownik nie może udowodnić wysokości uzyskanego wynagrodzenia, a z dokumentów (np. ze świadectwa pracy) wynika, że pozostawał w zatrudnieniu w ramach stosunku pracy przez cały rok kalendarzowy, do ustalenia podstawy wymiaru winno być przyjęte minimalne wynagrodzenie za cały rok. W sytuacji, gdy pracownik wskazuje do ustalenia podstawy wymiaru rok, za który może przedłożyć zarobki za część roku, a za pozostałą jego część – nie ma takiej możliwości do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty winny być przyjęte udokumentowane zarobki za część roku, a następnie uzupełnione minimalnym wynagrodzeniem za okres, w którym pracownik pozostawał w ubezpieczeniu pracowniczym, ale nie mógł przedłożyć dokumentów potwierdzających wysokość osiągniętego wynagrodzenia. W przypadku ustalania minimalnego wynagrodzenia za okres krótszy niż miesiąc dzieli się to wynagrodzenie przez faktyczną liczbę dni miesiąca, a następnie mnoży się przez liczbę dni, w których pracownik pozostawał w stosunku pracy.

Minimalnego wynagrodzenia nie uwzględnia się natomiast za okresy, w których pracownik nie otrzymywał wynagrodzenia, np. przebywał na urlopie bezpłatnym, odbywał zasadniczą służbę wojskową oraz za okresy pozostawania bez pracy, które zostały zaliczone jako okresy ubezpieczenia osobie przywróconej do pracy na podstawie wyroku sądu.

Jednocześnie wskazać należy, że przy ustalaniu podstawy wymiaru obowiązuje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno – rentowe. Zgodnie z § 21 ust. 1 tego rozporządzenia środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Wskazać należy również, że w myśl przepisów obowiązujących do 1990 r. podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne stanowiły te składniki wynagrodzenia, które w świetle przepisów o klasyfikacji wynagrodzeń zaliczane były do osobowego funduszu płac. Tak więc do podstawy wymiaru świadczenia przyjmuje się te składniki wynagrodzenia, które w rozumieniu przepisów o podstawie wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne obowiązujących w spornym okresie podlegały składce na ubezpieczenie społeczne bez względu na to, czy faktycznie składka została opłacona i bez względu na formę opłacania składki.

Wobec powyższego, przy ocenie, które składniki wynagrodzeń należy przyjąć do podstawy wymiaru emerytury lub renty należy brać także pod uwagę:

-

w okresie od 1 stycznia 1977 r. do 31 grudnia 1983 r. - rozporządzenie Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 13 grudnia 1976 r. w sprawie dostosowania niektórych przepisów o ubezpieczeniu społecznym i ubezpieczeniu rodzinnym do zasad określających składniki funduszu płac (Dz. U. Nr 40 poz. 239);

-

w okresie od 1 stycznia 1977 r. do 31 grudnia 1983 r. uchwałę nr 157 i 158 Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 1976 r. w sprawie składników funduszu płac (M.P. Nr 43, poz. 212);

-

w okresie od 1 stycznia 1984 r. do 31 grudnia 1989 r. – uchwałę Nr 33 Rady Ministrów z dnia 25 marca 1983 r. w sprawie klasyfikacji wynagrodzeń w jednostkach gospodarki uspołecznionej (M.P. Nr 15, poz. 85);

-

w okresie od 1 stycznia 1984 r. do 31 grudnia 1989 r. – zarządzenie Nr 21 Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 18 maja 1984 r. w sprawie klasyfikacji składników wynagrodzeń (Dz. U. GUS Nr 3, poz. 6).

W rozpoznawanej sprawie głównym dowodem przeprowadzonym na okoliczność ustalenia wysokości zarobków uzyskiwanych przez J. N. poza aktami ubezpieczeniowymi wnioskodawczyni oraz dokumentami zgromadzonymi w aktach sprawy VU 187/07 była opinia zasadnicza z dnia 2 stycznia 2013 r. oraz opinia uzupełniająca z dnia 2 maja 2013 r. biegłej sądowej z zakresu ubezpieczeń społecznych, która na podstawie wskazanych przepisów prawnych, dokumentacji zawartej w aktach ubezpieczeniowych (świadectw pracy, zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu oraz legitymacji ubezpieczeniowej), dokumentacji osobowej i płacowej (listy płac, zeszyty płac) z okresu zatrudnienia w Zakładzie (...) w L. ustaliła wysokości wynagrodzenia osiąganego przez wnioskodawczynię w latach 1965-1998.

Wskazać należy, iż w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach osobowych wnioskodawczyni biegła prawidłowo ustaliła, iż w okresie od dnia 1 września 1965 r. do dnia 30 czerwca 1968 r. J. N.była uczennicą (...) Szkoły (...) dla Pracujących w Zakładzie (...) w L., za który to okres na gruncie aktualnie obowiązujących przepisów należałoby przyjąć wynagrodzenie „zerowe”.

Istotne jest jednak, obowiązujące do dnia 31 grudnia 2008 r. przepisy nie przewidywały ograniczeń co do możliwości przyjęcia wynagrodzenia minimalnego za okres zatrudnienia na podstawie umowy o naukę zawodu. Jednocześnie, w uchwale z dnia 7 maja 2003 r., sygn. akt III UZP 2/03 Sąd Najwyższy stwierdził, że w przypadku udowodnienia przez ubezpieczonego okresu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, zasadne jest przyjcie jako podstawy wymiaru składek kwoty najniższego wynagrodzenia dla pracowników uspołecznionych zakładów pracy w danym roku czy latach.

W ścisłym związku z powyższym pozostaje fakt, że przed Sądem Okręgowym w Legnicy toczyło się uprzednio postępowanie w przedmiocie ustalenia wysokości zarobków uzyskiwanych przez ubezpieczoną w okresie zatrudnienia w (...) w L. (sygn. akt VU 187/07), w wyniku którego, wyrokiem z dnia 8 maja 2007 r. Sąd Okręgowy w Legnicy przyznał wnioskodawczyni prawo do przeliczenia emerytury z uwzględnieniem wynagrodzenia z 20 najkorzystniejszych lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia przyjmując do podstawy wymiaru świadczenia za wskazany okres najniższe wynagrodzenie w jednostkach gospodarki uspołecznionej. W toku przedmiotowego postępowania nie dysponowano bowiem dokumentacją płacowa wnioskodawczyni za lata 1965-1978 oraz za okres od 19 kwietnia 1993 r. do 11 lipca 1993 r., od 2 stycznia 1995 r. do 11 kwietnia 1995 r. oraz od 12 marca 1998 r. do 31 października 1998 r. Co istotne, dokumentacja taka nie była dostępna również w toku postępowania prowadzonego pod sygnaturą VU 863/09 z odwołaniaJ. N.od decyzji z dnia 27 lutego 2007 r.

Z uwagi na powyższe, pomimo że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2009 r. przepisy nie zezwalają na przyjęcie minimalnego wynagrodzenia za okres inny niż zatrudnienie w ramach umowy o pracę, to jednak prawomocne orzeczenie w sprawie VU 187/07 zapadło przed wejściem w życie cytowanych przepisów. Jakkolwiek zatem wysokość wynagrodzenia wnioskodawczyni za okres od 1 września 1965 r. do 30 czerwca 1968 r. jest zawyżona, to jednak Sąd w niniejszej sprawie pozostaje związany treścią prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 8 maja 2007 r.

Z uwagi na treść wyroku Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 8 maja 2007 r. wynagrodzenie minimalne należało przyjąć również za okres zatrudnienia wnioskodawczyni od 1 września 1968 r. do 31 grudnia 1978 r. Istotne jest jednak, iż w ramach niniejszego postępowania Sąd dysponował dokumentacją płacową ubezpieczonej za okres zatrudnienia w (...) w L. od roku 1977. Z uwagi na powyższe, w zakresie wysokości wynagrodzenia, jakie ubezpieczona uzyskiwała w latach 1977-1986 Sąd oparł się na treści hipotetycznego wyliczenia WWPW z dnia 1 sierpnia 2013 r. sporządzonego na zlecenie Sądu przez organ rentowy, w którym Zakład Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie dostępnej dokumentacji (m.in. zaświadczenia oz zatrudnieniu i wynagrodzeniu), ustalił wysokość dochodu J. N. uzyskiwanego w spornym okresie. Istotne jest przy tym, że zestawienie organu rentowego dotyczące wynagrodzenia ubezpieczonej za rok 1977 odpowiadało treści opinii zasadniczej, natomiast za lata 1981-1986 odpowiadało treści opinii uzupełniającej z dnia 2 maja 2013 r., w której biegła, odnosząc się do zarzutów podniesionych przez J. N. w piśmie procesowym z dnia 25 lutego 2013 r. skorygowała ustalenia zawarte w opinii zasadniczej w zakresie wysokości wynagrodzenia za wskazane lata.

Odnosząc się do rozbieżności w zakresie wysokości wynagrodzenia za lata 1978-1980 zaistniałej pomiędzy treścią zaświadczeń o zatrudnieniu wynagrodzeniu a dokumentacją płacową, na które w opinii uzupełniającej wskazywała biegła należało wskazać, że analiza akt pozwala na ustalenie, że nie w każdym wypadku wynagrodzenie w wysokości wynikającej z list płac było prawidłowo korygowane przy uwzględnieniu danych wynikających z zeszytów płac. W konsekwencji, na co wskazywano powyżej, za wskazany okres należało przyjąć wynagrodzenie w wysokości ustalanej w zestawieniu z dnia 1 sierpnia 2013 r.

W ocenie Sądu, w opinii zasadniczej z dnia 2 stycznia 2013 r. biegła z zakresu ubezpieczeń społecznych prawidłowo ustaliła również wysokość wynagrodzenia, jakie J. N. uzyskiwała w latach 1987-1991 r., opierając się w tym względzie o treść zgromadzonych w aktach ubezpieczeniowych zaświadczeniach o zatrudnieniu i wynagrodzeniu oraz zaświadczeniu o pobieraniu zasiłku dla bezrobotnych. Istotne jest przy tym, że wyliczenia biegłego pokrywały się z wysokością wynagrodzeń przyjętych przez organ rentowy.

Zdaniem Sądu, w części dotyczącej ustalenia dochodów za lata 1993-1998 należało sięgnąć do sporządzonego przez organ rentowy zestawienia z dnia 1 sierpnia 2013 r., które pokrywało się z treścią opinii zasadniczej w części stwierdzającej wynagrodzenie za lata 1994-1997 w oparciu o zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, zaświadczenie o pobieraniu zasiłku dla bezrobotnych oraz wyrok Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 8 maja 2007 r. (w zakresie wynagrodzenia za okres od 2 stycznia 1995 r. do 11 kwietnia 1995 r.) oraz wariantu II przyjętego przez biegłą w opinii uzupełniającej, który uwzględniał wytyczne wynikającym z wyroku Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 8 maja 2007 r. w części dotyczącej wynagrodzenia za rok 1993 r. i 1998, w części, za którą nie przedłożono list płac.

W świetle powyższego sadu ustalił, że najkorzystniejszym dla wnioskodawczyni jest ustalenie wartości kapitału początkowego przy uwzględnieniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego w wysokości 95,06 %, do ustalenia którego uwzględniono przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych.

W ocenie Sądu sporządzona w sprawie opinia zasadnicza oraz opinia uzupełniająca biegłej z zakresu ubezpieczeń społecznych w części stanowiącej podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie zostały sporządzone rzetelnie, po dogłębnej analizie dokumentów zgromadzonych w aktach.

Na uwzględnienie nie zasługiwały zarzuty do opinii zasadniczej podniesione przez J. N. w piśmie z dnia 25 lutego 2013 r., do których biegła ustosunkowała się w opinii uzupełniającej z dnia 2 maja 2013 r. poprzez weryfikację obliczeń dotyczących wynagrodzeń uzyskiwanych w latach 1970-1986 zawartych w opinii z dnia 2 stycznia 2013 r. Wskazać należy, iż z treści opinii zasadniczej jasno wynika, jakie składniki wynagrodzenia, w jakiej wysokości i w oparciu o jakie dowodowy zostały uwzględnione przy ustalaniu wartości kapitału początkowego (rekompensata wypłacona w styczniu 1982 r. w wysokości wynikająca z listy płac za miesiąc styczeń) oraz jakie składniki i z jakich przyczyn zostały pominięte (pozycja „pranie” w roku 1977, od której odprowadzano składkę na ubezpieczenie społeczne jedynie w okresie od 1 stycznia 1981 r. do 31 grudnia 1983 r.). Uwagę zwraca również i to, że przy ustalaniu wartości kapitału początkowego biegły uwzględnił wszystkie dostępne kartoteki zarobkowe. W latach, w których w kartotece zarobkowej zostały zamieszczone kwoty wypłaconych zasiłków chorobowych biegły uwzględnił kwoty zasiłków w odnotowanych wartościach, kwoty wypłaconych rekompensat i dodatków. Co istotne, łączenie przez biegłą kwot niektórych składników wynagrodzenia pozostawało bez wpływu na wartość kapitału początkowego, bowiem miały one charakter stały, a ponadto podlegały wliczeniu do wysokości wynagrodzenia w poszczególnych latach. Jakkolwiek ubezpieczona zarzuciła, iż biegły nie ustalił wynagrodzenia za miesiąc listopad 1982 r. w oparciu o sporządzona za ten okres listę płac, to jednak wskazać należy, iż do akt sprawy nie załączono przedmiotowego dokumentu. Jedynie na marginesie należy wskazać, iż z uwagi na treść art. 116 ustawy emerytalnej obowiązek dołączenia dokumentów stwierdzających wysokość wynagrodzenia przyjmowanych do ustalenia podstawy wymiaru świadczeń ciąży na zgłaszającym wniosek.

Odnosząc się do zarzutów ubezpieczonej biegła wskazała również, że wykazywanie na podstawie kartoteki zarobkowej ilości przepracowanych godzin było obojętne dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie, bowiem na podstawie tego dowodu ustalano kwoty poszczególnych składników wynagrodzenia, zaś wykazywanie ilości przepracowanych godzin byłoby zasadne wyłącznie w przypadku konieczności ustalania wysokości wynagrodzenia określonego w stawce godzinowej. Ponadto, wbrew twierdzeniu ubezpieczonej zeszyt płac został stworzony przed przekazaniem akt do archiwum. Jak wynika z akt ubezpieczeniowych K. J., która nabyła prawo do renty inwalidzkiej w 1985 r., podstawa wymiaru należnego świadczenia została ustalona z zarobków z okresu od grudnia I983 r. do listopada 1984 r. a wynagrodzenie z tego okresu zostało udokumentowane zaświadczeniem sporządzonym na podstawie książki wynagrodzeń.

Podkreślenia wymaga, iż zarzuty podniesione przez J. N. w piśmie z dnia 20 czerwca 2013 r. stanowiły powtórzenie zarzutów podniesionych w piśmie z dnia 25 lutego 2013 r.

Z uwagi na powyższe w punkcie I wyroku Sąd, na podstawie art. 477 ^{( 14)} § 2 k.p.c. zmienił decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 17 stycznia 2012 r. w sprawie (...), z dnia 20 stycznia 2012 r. znak (...), z dnia 5 marca 2012 r. w sprawie (...)oraz z dnia 16 marca 2012 r. znak (...) w części dotyczącej ustalenia wysokości kapitału początkowego w ten sposób, że do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz do obliczenia wysokości tej podstawy należało przyjąć podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 10 lat kalendarzowych, tj .od 1 stycznia 1977 r. do 31 grudnia 1986 r., za które wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 95,06%, a kapitał początkowy ustalony na dzień 1 stycznia 1999 r. wynosi 153.995,38 zł. W punkcie II wyroku Sąd oddalił dalej idąc odwołania w zakresie ustalenia pełnego wynagrodzenia za lata 1965-1976.

W punkcie III orzeczenia Sąd stwierdził, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w ustaleniu wysokości świadczenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi, że jeżeli Zakład - w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego - nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności .

Istotnym dla rozstrzygnięcia rozpoznawanej sprawy jest zatem ustalenie, czy Zakład Ubezpieczeń Społecznych przekroczył termin do ustalenia prawa do wyrównania emerytury. Termin ten w niniejszej sprawie wynosił 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji (art. 118 ust. 1a ustawy emerytalnej).

Analizując materiał dowodowy sprawy, Sąd poczynił ustalenia celem wyjaśnienia czy organ rentowy przed wydaniem zaskarżonych decyzji wypełnił, w toku prowadzonego postępowania administracyjnego, wszystkie obowiązki nałożone na niego przez kodeks postępowania administracyjnego.

W tej sytuacji przypomnienia wymaga, że zgodnie z art. 66 ust. 4 ustawy systemowej w zakresie prowadzonej działalności organowi rentowemu przysługują środki prawne właściwe organom administracji państwowej. W opisanej działalności zakład stosuje przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, administracyjnego a w szczególności winien mieć na względzie:

-

obowiązek podejmowania niezbędnych kroków do wyjaśnienia stanu faktycznego (art. 7 k.p.a.);

-

obowiązek informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego (art. 9 k.p.a.);

-

obowiązek zapewnienia stronom czynnego udziału w postępowaniu administracyjnym i możliwość wypowiedzenia się co do zebranego w sprawie materiału dowodowego (art. 10 k.p.a.).

Zgodnie z art. 75 k.p.a. dowodami w postępowaniu administracyjnym może być wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy i nie jest sprzeczne z prawem (...) a zebrany w sprawie materiał dowodowy organ administracji państwowej jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i ocenić” (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 3 lipca 2007 r. , sygn. akt III AUa 1995/06).

Z treści akt ubezpieczeniowych, prowadzonych przez organ rentowy wynika, iż przed wydaniem zaskarżonych decyzji wypełnił on obowiązki wymienione w kodeksie postępowania administracyjnego w art. 7, art. 9 i art. 10. W toku postępowania związanego z rozpoznaniem wniosku o przeliczenie emerytury ubezpieczony miał bowiem możliwość udziału w postępowaniu administracyjnym poprzez składanie dowodów w postaci dokumentów, których analiza stanowiła integralną część postępowania administracyjnego związanego z rozpoznaniem wniosku o przeliczenie emerytury.

W ocenie Sądu, Zakład Ubezpieczeń Społecznych, wydając zaskarżone decyzje, nie popełnił błędu, skutkującego odpowiedzialnością za opóźnienie w ustaleniu wysokości emerytury należnej wnioskodawczyni. Dopiero bowiem postępowanie przeprowadzone w niniejszej sprawie, w którym dokonano analizy przebiegu prowadzonych uprzednio postępowań sądowych, decyzji organu rentowego wydawanych od 2007 r. oraz list płac pozwoliło na ustalenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru, jak w punkcie I wyroku.