Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 9 czerwca 2020 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Dariusz Plewczyński

Protokolant: Agata Trawka

po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2020 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa F. S., P. Ł.

przeciwko (...) (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) (...) z siedzibą w W. na rzecz powodów F. S., P. Ł. solidarnie kwotę 5100 zł (pięć tysięcy sto zł) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 8 września 2018 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powodów solidarnie kwotę 2662,40 zł (dwa tysiące sześćset sześćdziesiąt dwa zł czterdzieści gr) tytułem zwrotu kosztów procesu.

XI GC 1478/19

UZASADNIENIE

Sprawa rozpoznana w postępowaniu „zwykłym”

Pozwem z dnia 24 czerwca 2019 r. powodowie F. S. i P. Ł. wnieśli przeciwko (...) (...) w W. o zapłatę kwoty 5100 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 8 września 2018 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu, wskazali, iż dnia 6 sierpnia 2018 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki B. nr rej. (...), należący do P. H. (1) i M. B.. Sprawca zdarzenia posiadał ważną polisę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartą z (...) (...) w W.. W związku z wszczętym postępowaniem likwidacyjnym ubezpieczyciel sprawcy szkody ustalił wysokość szkody na kwotę 1796,69 zł. Poszkodowany kwestionując wysokość przyznanego odszkodowania, zwrócił się do niezależnego rzeczoznawcy o ustalenie kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. W sporządzonej na zlecenie poszkodowanego kalkulacji ustalono koszt naprawy na kwotę 10 546,83 zł., na jej podstawie wystawiono fakturę za naprawę. Poszkodowany udzielił pełnomocnictwa F. S., który odwołał się od decyzji ubezpieczyciela wnosząc o przyznanie dalszego odszkodowania w kwocie 8294,94 zł. Pozwany przyznał dalsze odszkodowanie w części tj. w kwocie 1073,28 zł. Na mocy umowy cesji wierzytelności zawartej dnia 8 marca 2019 r. z poszkodowanymi, powodowie nabyli przysługującą im wierzytelność tytułem odszkodowania za zdarzenie z dnia 6 sierpnia 2018 r.

Niniejszym pozwem powodowie dochodzą jedynie części należnego odszkodowania w kwocie 5100 zł tytułem kosztów naprawy.

Nakazem zapłaty z dnia 12 sierpnia 2019 r. Referendarz Sądowy w tutejszym Sądzie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie (...) (...) w W. wniosło sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu, pozwany podniósł, iż wypłacona dotychczas kwota odszkodowania- łącznie 2869,97 zł brutto, w pełni zaspokaja roszczenie powodów, zaś wskazany przez nich koszt naprawy został znacznie zawyżony.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 6 sierpnia 2018 r. doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki B. nr rej. (...) należący do P. H. (1) i M. B.. Sprawca zdarzenia objęty był ochroną ubezpieczeniową na podstawie ważnej polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej z (...) (...) w W..

Poszkodowani dokonali zgłoszenia szkody ubezpieczycielowi sprawcy szkody który przyjął na siebie odpowiedzialność co do zasady i wszczął postępowanie likwidacyjne.

Dowód:

- akta szkody (...), płyta CD k. 88;

- zeznania świadka M. B. k. 14;

Na podstawie kalkulacji naprawy z dnia 8 sierpnia 2018 r. ustalono wysokość szkody w pojeździe poszkodowanych na kwotę 1796,69 zł brutto, wobec czego decyzją z dnia 8 sierpnia 2018 r. ubezpieczyciel szkody przyznał poszkodowanym odszkodowanie w kwocie 1796,69 zł brutto.

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 8 sierpnia 2018 r. k. 9, 40;

- kalkulacja (...) z dnia 8 sierpnia 2018 r. k. 10-16, 41-47;

Dnia 26 sierpnia 2018 r. rzeczoznawca S. Ł. sporządził na zlecenie poszkodowanych kalkulację naprawy pojazdu marki B. nr rej. (...), w której ustalił wysokość kosztów naprawy na kwotę 10 546,83 zł. Poszkodowani naprawili pojazd w warsztacie (...) Serwis (...) zgodnie ze sporządzoną kalkulację ale za kwotę 10091,63 zł brutto, na którą wystawiono fakturę VAT. Za naprawę zapłacili gotówką.

Dowód:

- kalkulacja z dnia 26 sierpnia 2018 r. k. 23-27; k. 36-39

- faktura VAT nr (...) k. 48;

- zeznania świadka M. B. k. 14;

Pismem z dnia 4 grudnia 2018 r. powodowie wezwali ubezpieczyciela sprawcy szkody do wypłaty dalszego odszkodowania w kwocie 8294,94 zł w terminie 14 dni.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 4 grudnia 2018 r. k. 28-30;

- dowód doręczenia k. 32;

Decyzją z dnia 2 stycznia 2019 r. ubezpieczyciel sprawcy szkody przyznał dopłatę do odszkodowania w kwocie 1073,28 zł.

Dowód:

- decyzja (...) z dnia 2 stycznia 2019 r. k. 33-34;

- zweryfikowana kalkulacja z dnia 26 sierpnia 2018 r. k. 35-38;

Dnia 8 marca 2019 r. poszkodowany P. H. (2) i M. B. zawarli z powodami- F. S. i P. Ł. umowę cesji wierzytelności, na podstawie której przelali na rzecz powodów, wierzytelność przysługującą im w stosunku do (...) (...) w W., z tytułu zdarzenia z dnia 30 marca 2018 r.

Dowód:

- umowa cesji wierzytelności z dnia 8 marca 2019 r. k. 17-18;

- zawiadomienie o cesji z dnia 11 marca 2019 r. k. 22;

- wiadomości e-mail z dnia 12 marca 2019 r. k. 19-21;

Hipotetyczny koszt naprawy pojazdu marki B. (...) nr rej. (...) w zakresie uszkodzeń będących wynikiem zdarzenia z dnia 6 sierpnia 2018 r. i przy użyciu do naprawy wyłącznie nowych, oryginalnych części zamiennych sygnowanych logo producenta pojazdu wynosił 13 671,33 zł brutto (11 114,90 zł netto).

Koszt tej naprawy z wymianą reflektora na część alternatywną jakości (...) oraz zderzaka na część o potwierdzonej jakości porównywalnej do jakości części oryginalnych (...) wynosił 8127,20 zł brutto (6607,48 zł netto).

Użycie do naprawy wyłącznie części oryginalnych, serwisowych nie spowodowałoby wzrostu wartości pojazdu, jednakże pełne przywrócenie go do stanu sprzed szkody możliwe było także przy użyciu wskazanych części alternatywnych o potwierdzonej jakości, a taki sposób naprawy prawie 12-letniego pojazdu był uzasadniony ekonomicznie.

Faktura VAT opiewająca na kwotę 10 091,63 zł brutto, została wystawiona w oparciu o sporządzony na zlecenie poszkodowanego kosztorys naprawy, w którym uwzględniono wymianę wszystkich zakwalifikowanych do tego części na części oryginalne sygnowane znakiem producenta pojazdu klasy O.

Dowód:

- opinia biegłego sadowego W. S. k. 101-118, 151;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w całości.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi art. 822 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Odpowiedzialność pozwanego towarzystwa ubezpieczeń wynikała również z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym, ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Obowiązkiem odszkodowawczym ubezpieczyciela wobec poszkodowanego są objęte wszelkie postaci szkody wyrządzone tej osobie, a więc zarówno szkody na osobie, jak i szkody na mieniu, co wynika z art. 34 ust. 1 powołanej ustawy.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż pojazd sprawcy wypadku, w którym doszło do uszkodzenia pojazdu należącego do poszkodowanych ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej u pozwanej. Nabycie wierzytelności przez powodów, nie było kwestionowane przez pozwaną na etapie postępowania likwidacyjnego, ani w toku procesu. Potwierdza je także złożona umowa cesji.

Powodowie w pozwie domagają się zapłaty dalszych kosztów z tytułu odszkodowania uznając, że wypłacona przez pozwaną kwota 2869,97zł brutto była niewystarczająca do naprawienia szkody. Żądanie obejmuje koszty naprawy.

Spór dotyczy więc nie zasady odpowiedzialności pozwanej ale wysokości odszkodowania.

W dotychczasowych judykatach podkreślano wielokrotnie, że uznanie wydatków związanych z naprawą pojazdu za element szkody musi być oceniane indywidualnie w realiach każdej konkretnej sprawy. Przy ustaleniu wysokości odszkodowania z tego tytułu stosować należy metodę dyferencyjną, zgodnie z którą za szkodę poczytać należy różnicę między stanem majątku poszkodowanego, który powstał po wystąpieniu zdarzenia sprawczego a hipotetycznym stanem jaki istniałby, gdyby do zdarzenia tego nie doszło. Ustalenie odszkodowania w omawianym zakresie wymaga przede wszystkim udowodnienia przez poszkodowanego wysokości szkody.

Jednocześnie w myśl art. 361 §1 k.c. jedynie w sytuacji gdy koszty poniesione na naprawę pojazdu będą kwalifikowały się jako normalne (zwykłe) następstwa zdarzenia sprawczego, uznać je można będzie za składnik (element) szkody w przedstawionym wyżej rozumieniu.

Podkreśla się, że na wierzycielu (poszkodowanym) spoczywa obowiązek zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów wywodzony z regulacji art. 354 §2 k.c., 362 k.c. i 826 §1 k.c.). Zatem szkody nie będzie stanowił każdy wydatek poniesiony celem naprawy, a jedynie taki, który w realiach konkretnej sprawy zostanie uznany w świetle powołanych przepisów za niezbędny i celowy dla zapobieżenia szkodzie .

Reasumując - o zakwalifikowaniu wydatku związanego z naprawą pojazdu jako szkody decydować muszą realia konkretnej sprawy, w tym zwłaszcza celowość poniesionych kosztów i ich uzasadnienie ekonomiczne.

Szkoda powstaje w chwili uszkodzenia pojazdu, na co wielokrotnie zwracał uwagę Sąd Najwyższy. Obowiązek naprawienia szkody nie jest zależny od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy samochodu i czy w ogóle zamierzał dokonać takiej naprawy w przyszłości. Jeżeli poszkodowany zbył wierzytelność odszkodowawczą, to bez znaczenia są dalsze czynności dotyczące pojazdu. Stanowisko, że szkoda wyraża się hipotetycznymi kosztami naprawy, mimo sprzedaży pojazdu zostało ostatnio wyrażone w wyrokach Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2018r (sygn.. akt II CNP 32/17) oraz z dnia 12 kwietnia 2018r (sygn.. II CNP 41/17), w których stwierdzono niezgodność orzeczenia sądu niższej instancji z prawem. Natomiast, że istotny jest profesjonalny koszt naprawy na prawidłowych częściach, wskazano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2018r (sygn.. II CNP 43/17). Dalej zauważyć należy, że w sprawie III CZP 51/18 (i połączonych sprawach III CZP 72/18, III CZP 74/18, III CZP 64/18 i III CZP 73/18) w dniu 7 grudnia 2018r Sąd Najwyższy odmówił odpowiedzi na pytanie Sądu Okręgowego w Szczecinie „Czy w przypadku wyrządzenia szkody w pojeździe mechanicznym, stanowiącej szkodę częściową, w przypadku, gdy przed ustaleniem wysokości odszkodowania dojdzie do naprawy pojazdu przywracającej ten pojazd do stanu sprzed powstania szkody, odszkodowanie należne poszkodowanemu w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego ograniczone jest do równowartości wydatków faktycznie poniesionych celem naprawy pojazdu, czy też powinno być ustalone jako równowartość hipotetycznie określonych kosztów przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego?”​ W uzasadnieniu wskazano, że wcześniejsze stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w jego orzeczeniach w tym zakresie jest jasne. Kolejny raz Sąd Najwyższy odmówił odpowiedzi na podobne pytanie Sądu Okręgowego w dniu 20 lutego 2019r (III CZP 91/18).

W tym miejscu wskazać należy, że Sąd nie prowadzi ustaleń teoretycznych ale ocenia czy konkretne żądanie pozwu jest uzasadnione czy nie. Pozwem objęta jest kwota 5100zł tytułem dopłaty do odszkodowania.

Niewątpliwie odrzucić należy wariant naprawy wskazywany przez pozwaną na kwotę 2879,97zł Jak wynika z opinii biegłego wyliczenie to nie obejmowało wszystkich procesów technologicznych, przyjmowało nieprawidłowe części (biegły odrzucił zastosowanie części P i PJ) oraz nierealne stawki za roboczogodzinę, które znacznie odbiegają od ustalonych przez biegłego.

Każdy inny wariant kosztów naprawy tj. z opinii biegłego na częściach oryginalnych sygnowanych znakiem producenta pojazdu za kwotę 13 671.33zł, czy też na odpowiednich innych częściach zamiennych za kwotę 8127,20zł, czy też faktycznie poniesiona kwota 10091,43zł pozwalają na uwzględnienie powództwa w całości.

Dla wyczerpania tematu skazać należy, że w ocenie Sądu uzasadniony jest wariant kosztów w wysokości 10091,43zł. Są to koszty faktycznie poniesione przez poszkodowanych i to przed dokonaniem cesji wierzytelności na powodów, co wynika z treści faktury i zeznań świadka M. B.. W fakturze wskazany jest kosztorys według, którego dokonano naprawy. Wskazano w nim części oryginalne sygnowane znakiem producenta pojazdu ( O). Mając na uwadze faktyczne dokonanie naprawy i uiszczenie za nią ceny nie ma podstaw do podważenia tych zdarzeń. Z uwagi na wiek pojazdu (12 lat) i jego przebieg 285 tyś km), co do zasady szkoda powinna być rozliczona jako koszty naprawy z użyciem części alternatywnych jak wskazał biegły (wariant w kwocie 8127,20zł), mając jednak na uwadze stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w końcowej części uzasadnienia postanowienia siedmiu sędziów z dnia 20 czerwca 2012r sygn.. akt III CZP 85/11 zgodnie z którym poszkodowany może potwierdzić swój uzasadniony interes w dokonaniu naprawy z wykorzystaniem części oryginalnych przez to, że jej faktycznie dokona uznano, że taki interes został w ten sposób w niniejszej sprawie wykazany. Również w uzasadnieniu postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 2018r (sygn.. akt III CZP 51/18) wskazano, że co prawda szkoda powstaje w chwili zdarzenia ale jednym ze sposobów jej wykazania mogą być poniesione in concreto wydatki na naprawę.

W zaistniałej sytuacji powództwo jest uzasadnione, co do kwoty 5100zł tytułem kosztów naprawy. Rozliczenie w kwocie brutto wynika z obowiązujących przepisów i nie było sporne między stronami.

Odsetki przyznano na podstawie 817 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu.

Istotne elementy materiału dowodowego omówione zostały we wcześniejszej fazie uzasadnienia. Dla porządku wskazać należy, że Sąd dokonał ustaleń w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów dowód z zeznań świadka oraz dowód z opinii biegłego. Zeznania świadka Sąd uznał za wiarygodne. Autentyczność i treść dokumentów nie była kwestionowana, strony wyprowadzały z nich jedynie częściowo odmienne wnioski.

Dowód z opinii biegłego stosownie do utrwalonych w nauce i orzecznictwie poglądów, ze względu na swoją specyfikę może być oceniany przez sąd jedynie w płaszczyźnie poprawności logicznej, zgodności z zasadami doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej (por. Wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2004r, sygn.akt II CK 572/04, Lex nr 151656). Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wyprowadzać własne stwierdzenia (por. wyrok SN z dnia 19 grudnia 1990r sygn. akt I PR 148/90 opubl. Lex nr 5319, OSP 1991/11/300, wyrok SN z dnia 13 października 1987 r., II URN 228/87 opubl. PiZS 1988, nr 7, poz. 62, Komentarz do art.278 kodeksu postępowania cywilnego, [w:] Bodio J., Demendecki T., Jakubecki A., Marcewicz O., Telenga P., Wójcik M.P., Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III.). Biegły sporządzający opinię jest stałym i długoletnim biegłym sądowym. Nie ma podstaw do podważania jego kwalifikacji, wyjaśnień i metodyki opartych na wiedzy i doświadczeniu. W ocenie Sądu biegły sporządził prawidłową opinię uwzględniając zgromadzony w aktach materiał. Na rozprawie odniósł się też do zarzutów stron. W tym miejscu odnotowania wymaga, że biegły nie poszukuje dokumentacji, jak oczekuje pozwana, w związku z czym jej wniosek o zapoznanie się przez biegłego z dokumentacją części zamiennych w warsztacie nie został uwzględniony. Z ustnych wyjaśnień biegłego na rozprawie wynika też, że obecnie nie jest on wstanie ustalić jakiej klasy części użyto do naprawy prawie dwa lata temu.

Sąd rozstrzyga o kosztach w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.). Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach stanowi art. 98 k.p.c.

Na zasądzone koszty składa się: opłata od pozwu 255zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17zł, połowa kosztów biegłego 590,40zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika 1817zł. Wysokość kosztów wynagrodzenia pełnomocnika ustalono w wysokości stawki minimalnej tj. na podstawie §2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804 ze zm.).

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięto jak w punkcie II sentencji.

Pozostała część zaliczek zostaną zwrócona stronom po uprawomocnieniu się wyroku.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

(...)

3. (...)

4.(...)