Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lutego 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia Wydział VIII Cywilny

w składzie :

Przewodniczący : SSR Anna Martyniec

Protokolant: Małgorzata Pluskota

po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2014 r. we Wrocławiu na rozprawie sprawy

z powództwa J. S.

przeciwko (...) sp. z .o. o. siedzibą w P.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. na rzecz powoda J. S. kwotę 9 362,95 zł (dziewięć tysięcy trzysta sześćdziesiąt dwa złote i dziewięćdziesiąt pięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od:

- kwoty 3 690 zł od dnia 11 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty,

- kwoty 5 672, 95 zł od dnia 10 maja 2013 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 4 057 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 9 kwietnia 2013 r. powód J. S., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o zasądzenie na jego rzecz od strony pozwanej (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. kwoty 18.450,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 27 marca 2013 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu podał, iż w dniu 1 listopada 2010 r. zawarł ze stroną pozwaną umowę najmu nieruchomości gruntowej położonej we W. przy ul. (...), której jest właścicielem. Wskazał, iż zgodnie z zawartą umową strona pozwana obowiązana była uiszczać czynsz w wysokości 3.690 zł brutto miesięcznie do dnia 15 każdego miesiąca, jednakże z obowiązku tego nie wywiązywała się w terminie. Umowa została wypowiedziana przez stronę pozwaną ze skutkiem na dzień 31 października 2012 r. Jednakże strona pozwana, pomimo wypowiedzenia umowy najmu, nie wydała powodowi przedmiotu najmu w stanie niepogorszonym. Podał, iż kwota żądana pozwem stanowi odszkodowanie za bezumowne korzystanie z nieruchomości za okres od listopada 2012 r. do marca 2013 r. w kwocie po 3.690 zł brutto miesięcznie.

Pozwem z dnia 5 sierpnia 2013 r. powód J. S., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o zasądzenie na jego rzecz od strony pozwanej (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. kwoty 3.690 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 11 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż kwota dochodzona pozwem stanowi odszkodowanie za bezumowne korzystanie z nieruchomości przy ul. (...) we W. za miesiąc kwiecień 2013 r.

Zarządzeniem Przewodniczącego z dnia 3 października 2013 r. sprawy zostały połączone do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

W piśmie procesowym z dnia 8 maja 2013 r. powód cofnął pozew w części ponad kwotę 9.601,14 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 19 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty, ze zrzeczeniem się roszczenia. W uzasadnieniu wskazał, iż w dniu 18 kwietnia 2013 r. (...) Sp. z o.o. sp. k. z siedzibą we W. wpłaciła na jego rzecz kwotę 9.000 zł, a wpłacona kwota została zaliczona na skapitalizowane odsetki ustawowe na dzień 18 kwietnia 2013 r. w kwocie 151,14 zł, a w dalszej części na należność główną.

W piśmie procesowym z dnia 22 maja 2013 r. powód cofnął pozew w części ponad kwotę 5.744,95 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 10 maja 2013 r. do dnia zapłaty wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. W uzasadnieniu wskazał, iż w dniu 9 maja 2013 r. (...) Sp. z o.o. sp. k. z siedzibą we W. wpłaciła na jego rzecz kwotę 4.000 zł, a wpłacona kwota została zaliczona na skapitalizowane na dzień 9 maja 2013 r. odsetki ustawowe w kwocie 71,81 zł, a w dalszej części na należność główną. Podtrzymał zatem żądanie w zakresie kwoty 5.744,95 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 10 maja 2013 r. do dnia zapłaty.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu przyznała, iż łączyła ją z powodem umowa najmu. Podała, iż umowa została zawarta w związku z realizowaną na sąsiedniej nieruchomości przez (...) Sp. z o.o. sp. k. inwestycją. Wskazała, iż w myśl ustaleń z chwili rozwiązania umowy, powód i (...) sp. z o.o. sp. k. zamierzali zawrzeć, począwszy od 1 listopada 2012 r. nową umowę najmu, dlatego też strony ustaliły, że na terenie nieruchomości pozostanie składowana tam ziemia. Podniosła, iż to (...) Sp. z o.o. sp. k. nie wywiązała się ze zobowiązań wobec powoda. Ponadto wskazała, iż jeżeli powód dochodzi odszkodowania powinny to być kwoty netto, bez podatku VAT. Podniósł również, iż powód nie doręczył jej prawidłowo wystawionej faktury VAT, ze wskazaną kwotą podatku i terminem zapłaty.

W piśmie procesowym z dnia 2 września 2013 r. powód wskazał, iż nie wie z jakich względów zobowiązania strony pozwanej były regulowane przez (...) sp. z o.o. sp.k. Przyznał, iż prowadził rozmowy z (...) sp. z o.o. sp. k. dotyczące zawarcia umowy najmu przedmiotowej nieruchomości, jednakże nie doprowadziły one do jakiegokolwiek porozumienia. Zaprzeczył jakimkolwiek ustaleniom pomiędzy nim, a stroną pozwaną dotyczącym składowanej ziemi oraz wstąpienia podmiotu trzeciego w miejsce strony pozwanej.

Ponadto cofnął pozew w części dotyczącej kwoty 72,00 zł.

Postanowieniem z dnia 27 września 2013 r. postępowanie w części, tj. ponad kwotę 5.672,95 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 10 maja 2013 r. do dnia zapłaty zostało umorzone.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 1 listopada 2010 r. powód J. S. zawarł ze stroną pozwaną (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. umowę najmu. Na jej podstawie powód oddał stronie pozwanej do używania część nieruchomości gruntowej o pow. 3.000, położonej we W. przy ul. (...) (§1 ust. 1 i 2 umowy), natomiast strona pozwana zobowiązała się do uiszczania czynszu w kwocie 3.000 zł netto miesięcznie do dnia 15 każdego miesiąca (§ 2 ust. 1 i 2 umowy). Wynajmujący każdorazowo po zapłacie czynszu zobowiązany był do wystawienia najemcy rachunku (§ 2 ust. 4 umowy). W umowie zastrzeżono, iż przedmiot najmu będzie wykorzystywany przez najemcę tylko w celu składowania urobków w postaci ziemi, żwiru i piasku z wykopów fundamentowych realizowanych we W. przy ul. (...), a urobek stanowi własność najemcy (§ 1 ust. 3 umowy). Ponadto najemca został zobowiązany m.in do: wywiezienia składowanych urobków przed zakończeniem terminu umowy oraz przywrócenia przedmiotu najmu do stanu z dnia zawarcia umowy (§ 3 ust. 1 pkt c i e). W umowie wskazano, iż po zakończeniu najmu najemca wyda przedmiot najmu wynajmującemu w stanie niepogorszonym ponad normalny stopień zużycia wynikający z prawidłowego korzystania i eksploatacji, tj. teren wyrównany (§ 4 ust. 1 umowy). Umowa została zawarta na czas nieokreślony, a każda ze stron była uprawniona do jej rozwiązania z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, ze skutkiem na koniec miesiąca (§ 5 ust. 3 umowy). Nieruchomość została przekazana stronie pozwanej w dniu 2 listopada 2010 r.

Strona pozwana była podwykonawcą robót budowlanych prowadzonych przez (...) Sp. z o.o. sp. k. z siedzibą we W..

Dowód:

-

Umowa najmu k. 17-20;

-

Protokół zdawczo – odbiorczy nr 1 i 2 k. 21-22;

-

Przesłuchanie powoda - protokół elektroniczny z 7.02.2014 r., protokół pisemny k. 116.

Pismem z dnia 27 września 2012 r. strona pozwana wypowiedziała zawartą w dniu 1 listopada 2010 r. umowę najmu.

Dowód:

-

Pismo z dnia 27 września 2012 r. k. 24.

Pismem z dnia 27 września 2012 r. strona pozwana poinformowała (...) Sp. z o.o. sp. k. z siedzibą we W., iż wypowiedziała umowę najmu zawartą w dniu 1 listopada 2010 r., w związku z czym prosi o niezwłoczne wywiezienie z tego terenu składowanego tam urobku w postaci ziemi. Pismem z tego samego dnia strona pozwana zwróciła się do (...) Sp. z o.o. sp. k. z siedzibą we W. z prośbą o przelanie przysługującej jej z tytułu faktury nr (...) należności w wysokości 22.140 zł J. S. z tytułu zapłaty za najem nieruchomości gruntowej przy ul. (...).

Dowód:

-

Pisma z dnia 27 września 2012 r. k. 25-26.

Po wypowiedzeniu umowy najmu do powoda zadzwonił kierownik budowy prowadzonej przez (...) Sp. z o.o. sp. k. z siedzibą we W. w celu uzyskania informacji, czy jest możliwe zawarcie umowy najmu pomiędzy powodem, a (...) Sp. z o.o. sp. k. z siedzibą we W.. Powód wyraził chęć zawarcia umowy, jednakże pod warunkiem, iż jej treść będzie tożsama z umową zawartą z (...) sp. z o.o. Z uwagi na fakt, iż nie doszło do porozumienia w tym zakresie, rozmowy nie były kontynuowane i do zawarcia umowy nie doszło.

Dowód:

-

Przesłuchanie powoda - protokół elektroniczny z 7.02.2014 r., protokół pisemny k. 116.

Pismem z dnia 11 marca 2013 r. powód wezwał stronę pozwaną do zapłaty, w terminie 7 dni, kwoty 18.450 zł tytułem należności za bezumowne korzystanie oraz kwoty 2.852,14 zł tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności czynszu najmu. Pismo zostało doręczone w dniu 19 marca 2013 r.

Dowód:

-

Pismo z dnia 11 marca 2013 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 30-34.

Pismem z dnia 19 marca 2013 r. strona pozwana wezwała (...) Sp. z o.o. sp. k. aby zapłaciła J. S. kwotę 18.450 zł z tytułu czynszu oraz kwotę 2.852,14 zł z tytułu odsetek i zawarła z nim umowę najmu przedmiotowej nieruchomości.

Dowód:

-

Pismo z dnia 19 marca 2013 r. k. 28.

W dniu 18 kwietnia 2013 r. (...) Sp. z o.o. sp. k. z siedzibą we W. wpłaciła na rzecz powoda kwotę 9.000 zł.

Dowód

-

Dyspozycja przelewu k. 40.

W dniu 30 kwietnia 2013 r. powód wystawił fakturę VAT (...) tytułem bezumownego korzystania z nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) przez (...) Sp. z o.o. za XI, XII 2012 r. i I 2013 r., jako nabywcę wskazując (...) Sp. z o.o. s.k. z siedzibą we W.. Faktura opiewała na kwotę 9.000 zł brutto, w tym 1.682,93 zł podatku VAT.

Dowód:

-

Faktura (...) k. 69.

W dniu 9 maja 2013 r. (...) Sp. z o.o. sp. k. z siedzibą we W. wpłaciła na rzecz powoda kwotę 4.000 zł.

Dowód:

-

Dyspozycja przelewu k. 46.

W dniu 10 maja 2013 r. powód wystawił fakturę VAT (...) tytułem bezumownego korzystania z nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) przez (...) Sp. z o.o. za I 2013 r.- 2 część i za II 2013 r. – I część, jako nabywcę wskazując (...) Sp. z o.o. s.k. z siedzibą we W.. Faktura opiewała na kwotę 4.000 zł brutto, w tym 747,97 zł podatku VAT.

Dowód:

-

Faktura (...) k. 71.

Pismem z dnia 7 maja 2013 r. powód wezwał stronę pozwaną do zapłaty, w terminie 7 dni, kwoty 3.690 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 11 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty, z tytułu odszkodowania za bezumowne korzystanie z nieruchomości położonej przy ul. (...) we W.. Pismo doręczone zostało w dniu 10 maja 2013 r.

Dowód:

-

Pismo z dnia 7 maja 2013 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 24-25 w aktach o sygn. akt VIII C 1658/13.

Strona pozwana nie przekazała powodowi gruntu. Na przedmiotowej nieruchomości znajduje się hałda ziemi oraz gruzu o wymiarach około 15 m szerokości, 80 m długości oraz 3 m wysokości. Nieruchomość została zabezpieczona przed dostępem osób niepowołanych poprzez założenie łańcucha i kłódki.

Dowód:

-

Przesłuchanie powoda - protokół elektroniczny z 7.02.2014 r., protokół pisemny k. 116.

Sąd zważył co następuje

Oba powództwa okazały się zasadne, w związku z czym podlegały uwzględnieniu w całości.

Powód wywodził swoje roszczenie z faktu nienależytego wykonania przez stronę pozwaną zobowiązania wynikającego z zawartej w dniu 1 listopada 2010 r. umowy najmu, mianowicie niewywiązania się przez stronę pozwaną z obowiązku wywiezienia składowanych urobków i przywrócenia przedmiotu najmu do stanu sprzed dnia zawarcia umowy.

Strona pozwana wnosiła o oddalenie powództwa podnosząc, iż zgodnie z ustaleniami pomiędzy stronami to (...) Sp. z o.o. sp. k. jest zobowiązana do usunięcia składowanych urobków. Ponadto zakwestionowała zasadność doliczania do żądanego odszkodowania podatku VAT.

W sprawie bezspornym było, iż strony łączyła umowa najmu nieruchomości gruntowej, która została skutecznie wypowiedziana przez stronę pozwaną, ze skutkiem na dzień 31 października 2012 r. Poza sporem pozostawał także fakt, iż pomimo rozwiązania umowy najmu z nieruchomości powoda nie zostały wywiezione składowane urobki. Istota sporu sprowadzała się zatem do ustalenia, czy strona pozwana jest zobowiązana do naprawienia szkody powstałej w majątku powoda wynikłej z nienależytego wykonania zobowiązania.

Żądanie powoda znajduje podstawę w art. 471 k.c., zgodnie z którym dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Przesłankami wprowadzonej tym przepisem odpowiedzialności kontraktowej są zdarzenie polegające na niewykonaniu bądź nienależytym wykonaniu zobowiązania (naruszenie zobowiązania), fakt poniesienia szkody oraz związek przyczynowy pomiędzy niewykonaniem bądź nienależytym wykonaniem zobowiązania a szkodą.

Po analizie okoliczności faktycznych niniejszej sprawy Sąd doszedł do przekonania, iż spełnione zostały wszystkie przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej strony pozwanej. Mianowicie w sposób nienależyty wykonała zobowiązanie wynikające z umowy najmu, wbrew postanowieniem umownym nie usuwając składowanych urobków, w konsekwencji czego powód doznał szkody. Brak było jednocześnie podstaw do przyjęcia, iż nienależyte wykonanie umowy było następstwem okoliczności za które nie ponosi ona odpowiedzialności. W związku z tym powód uprawniony był do żądania naprawienia wyrządzonej szkody.

Wskazać należy, iż w zawartej umowie najmu w § 3 ust. 1 pkt c i d jednoznacznie wskazano, iż obowiązkiem najemcy jest m.in. wywiezienie składowanych urobków przed zakończeniem terminu umowy oraz przywrócenie przedmiotu najmu do stanu z dnia zawarcia umowy. Również w § 4 ust. 1 umowy wskazano, iż po zakończeniu najmu najemca wyda przedmiot najmu wynajmującemu w stanie niepogorszonym ponad normalny stopień zużycia wynikający z prawidłowego korzystania i eksploatacji, tj. teren wyrównany. Obowiązek zwrotu rzeczy w stanie niepogorszonym wynika również z przepisów kodeksu cywilnego regulujących stosunek najmu, a mianowicie art. 675 § 1 k.c. W sprawie bezspornym było, iż pomimo ustania stosunku najmu składowane na nieruchomości urobki nie zostały usunięte. Bez wątpienia zatem strona pozwana nienależycie wykonała ciążące na niej zobowiązanie, a powodowi przysługiwało z tego tytułu roszczenie o naprawienie szkody (vide wyrok SN z 18.04.2013 r., III CSK 229/12, Lex nr 1353198; wyrok SA w Warszawie z 16.01.2013 r., I ACa 863/12, Lex nr 1307505).

W ocenie Sądu nie budzi także wątpliwości, iż na skutek nienależytego wykonania zobowiązania przez stronę powodową w majątku powoda powstał uszczerbek majątkowy, czyli szkoda. Jak Sąd ustalił na podstawie dowodu z przesłuchania powoda, pozostawiona przez stronę pozwaną hałda zajmuje obszar osiągający 15 m szerokości, 80 m długości oraz 3 m wysokości. Okoliczność ta w przekonaniu Sądu jednoznacznie świadczy o tym, iż powód nie ma możliwości korzystania z nieruchomości poprzez wynajęcie tego terenu.

Jako szkodę powód wskazał utraconą korzyść, którą uzyskałby wynajmując tę nieruchomość. Wysokość szkody nie była przez stronę pozwaną kwestionowana. Podnosiła ona jedynie, iż określając wysokość odszkodowania powód nie powinien był naliczać podatku VAT. W ocenie Sądu zarzut ten nie zasługiwał na uwzględnienie. Sąd podziela w całości argumentację powoda, który wskazywał, iż przepisy podatkowe wymagają w tej sytuacji odprowadzenia podatku VAT. W sprawie bezspornym było, iż powód jest podatnikiem podatku od towarów i usług, poza wszelkim sporem pozostawał również fakt, iż działał w takim charakterze. Z ogólnych zasad VAT wynika natomiast, iż dostawa towarów oraz świadczenie usług podlegają opodatkowaniu wówczas, gdy są wykonywane przez podatnika podatku od towarów i usług działającego dla tych czynności w takim właśnie charakterze. Strona pozwana podnosiła natomiast, iż świadczenie którego żąda powód jest odszkodowaniem i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z argumentacją taką nie można było się zgodzić. Sąd stanął na stanowisku, iż świadczenie strony pozwanej jest świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Jak stanowi art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie zaś do treści art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Jak wynika z brzmienia tego przepisu świadczenie usług ma charakter dopełniający do dostawy towarów i obejmuje wszystkie te transakcje wykonywane w ramach działalności gospodarczej, które nie stanowią dostawy towarów. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, iż przez świadczenie należy rozumieć nie tylko zachowanie aktywne, lecz także powstrzymywanie się od określonej aktywności albo znoszenie aktywności innej osoby. Co prawda zasadniczo odszkodowania nie są objęte podatkiem VAT, gdyż wypłata odszkodowania nie jest ani czynnością, ani zdarzeniem podlegającym opodatkowaniu. Jednakże inaczej jest w przypadku, gdy uprawnieni do odszkodowania zgadzają się na powstanie po swojej stronie szkody czy też do tego dopuszczają. W tej sytuacji zachowanie to, na którego mocy powstaje szkoda może stanowi czynność opodatkowaną VAT. Czynnością opodatkowaną jest wówczas świadome dopuszczenie do powstania szkody po swojej stronie, w wyniku czego podmiot zobowiązany do odszkodowania uzyskuje jakieś korzyści. W doktrynie i orzecznictwie wskazuje się na konieczność rozróżnienia w przypadku korzystania z czyjejś nieruchomości dwóch sytuacji. Mianowicie sytuacji, gdy po zakończeniu stosunku prawnego łączącego strony dalej wykonywane są te same świadczenia, ale bez formalnie istniejącego stosunku prawnego, jak również sytuacji, gdy właściciel rzeczy nie ma wiedzy o tym, że jego rzecz jest używana przez inny podmiot, bądź nie ma też woli tolerowania tej sytuacji. W pierwszym przypadku w istocie dalej świadczone są te same usługi, podmiot uprawniony nadal toleruje (nie przeciwstawia się) określony stan rzeczy, jaki zachodzi na jego nieruchomości. I to właśnie zachowanie jest świadczeniem z jego strony, co pozwala na uznanie, iż czynność taka rodzi obowiązek opodatkowania (vide A. B., VAT. Komentarz, Lex 2013). Mając to na uwadze stwierdzić należało, iż w niniejszej sprawie bez wątpienia powód świadczył na rzecz strony pozwanej usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji objęte podatkiem VAT. Pomimo bowiem, iż łącząca strony umowa została skutecznie wypowiedziana przez stronę pozwaną powód znosił fakt, iż w istocie w dalszym ciągu korzysta ona z należącej do niego nieruchomości, natomiast strona pozwana odnosiła z tego korzyść.

Nie zasługiwał także na uwzględnienie zarzut strony pozwanej, która podnosiła, iż zgodnie z dokonanymi pomiędzy stronami ustaleniami to na (...) Sp. z o.o. sp. k. z siedzibą we W. spoczywał obowiązek usunięcia urobku z przedmiotowej nieruchomości. Wskazać należy, iż strona pozwana nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenie tej okoliczności. Powoda nie łączyła żadna umowa z (...) Sp. z o.o. sp. k., ani też spółka ta nie złożyła żadnego oświadczenia zobowiązującego ją wobec powoda do przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego. Fakt, iż (...) Sp. z o.o. sp. k. z siedzibą we W., już po wytoczeniu powództwa, wpłaciła na rzecz powoda kwotę 13.000 zł świadczy jedynie o tym, iż ustalenia w tym zakresie były pomiędzy tą spółką a stroną pozwaną.

Z powyższych względów Sąd uznał, iż strona pozwana obowiązana jest do naprawienia szkody powstałej w majątku powoda, a w konsekwencji zasądził na jego rzecz kwoty żądane pozwami.

Orzeczenie w kwestii odsetek od zasądzonej kwoty Sąd oparł o treść przepisu art. 481 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Sąd zasądził odsetki ustawowe zgodnie z żądaniem pozwu. Wskazać należy, iż roszczenie o naprawienie szkody, jako bezterminowe, staje się wymagalne niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do zapłaty. Powód wezwał stronę pozwaną do zapłaty, w terminie 7 dni, kwoty 18.450 zł pismem z dnia 11 marca 2013 r. Pismo to doręczone zostało w dniu 19 marca 2013 r., zatem zasadne było pierwotne żądanie zasądzenia odsetek od dnia 27 marca 2013 r. W konsekwencji, mając na względzie, iż strona powodowa prawidłowo zaliczyła dokonane po wytoczeniu powództwa wpłaty na poczet roszczenia odsetkowego należnego do dnia 9 maja 2013 r., uznać należało za zasadne żądanie zasądzenia odsetek od kwoty 5.672,95 zł od dnia 10 maja 2013 r.

Orzeczenie o kosztach procesu znajduje podstawę w art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Mając na uwadze, iż powód wygrał niniejszy proces w całości, Sąd zasądził na jego rzecz od strony pozwanej kwotę 4.057 zł, na którą składają się koszty z obu wszczętych przez powoda spraw, fakt ich połączenia do wspólnego rozpoznania nie likwiduje bowiem ich samodzielności, jest zabiegiem technicznym, który nie prowadzi do powstania jednej nowej sprawy (vide postanowienie SN z 3.02.2012 r., I CZ 164/11, LEX nr 1254636). Sąd przyjął do rozliczenia w sprawie o zapłatę kwoty 18.450 zł - kwotę 2.400 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego, kwotę 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwotę 923 zł tytułem opłaty od pozwu, natomiast w sprawie o zapłatę kwoty 3.690 zł – kwotę 600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, kwotę 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwotę 100 zł tytułem opłaty od pozwu.