Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SA Małgorzata Manowska

Sędzia SA Małgorzata Kuracka (spr.)

Sędzia SA Beata Waś

Protokolant: sekr. sąd. Agnieszka Pawłowska

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2014 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w Ł.

przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 18 marca 2013 r.

sygn. akt XXV C 1319/12

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł. na rzecz (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w Ł. kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt VI ACa 1027/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 18 marca 2013 r. wydanym w sprawie z powództwa (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w Ł. przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w Ł. o zapłatę, Sąd Okręgowy w Warszawie zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 124.636 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 21 listopada 2012 r. do dnia zapłaty (pkt 1); oddalił powództwo w pozostałej części (pkt 2); a także zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 9.849 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt 3).

Sąd Okręgowy ustalił, że pozwana Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w Ł. powstała na podstawie uchwały nr (...) Zebrania Przedstawicieli (...) Spółdzielni Mieszkaniowej z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie podziału spółdzielni przez odłączenie budynków wielorodzinnych w Osiedlu (...) i utworzenia nowej Spółdzielni. Osobowość prawną pozwana uzyskała w dniu 31 stycznia 2003r.

Zgodnie z ostatecznym planem podziału składników majątkowych sporządzonym na dzień 31 marca 2003r., zgodnie ze sporządzonym na ten dzień bilansem przez (...) Spółdzielnię Mieszkaniową ustalono, że zobowiązanie pozwanej wobec tej Spółdzielni wynosiło 158 756, 43 zł i, że jest to zobowiązanie z tytułu uiszczonych przez mieszkańców Osiedla (...) opłat na rzecz Osiedla (...).

Od czasu oddania do używania Osiedla (...), tj. 2000 r. osiedle to miało wspólne konto rozrachunkowe z Osiedlem (...). Zgodnie z wyciągiem z protokołu zarządu (...) Spółdzielni Mieszkaniowej z dnia 5-17 stycznia 2001r. z dniem 1 stycznia 2001r. zaczęto prowadzić wewnętrzną ewidencję księgową dla osiedli mieszkaniowych w Ł., pozostawiając wspólny rachunek bankowy w Oddziale (...) w Ł.. Wskazana kwota 158.756, 43 zł została ujęta po stronie pasywów pozwanej jako nowopowstającej spółdzielni.

Sąd Okręgowy ustalił również, że w następnej kolejności Zebranie Przedstawicieli (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w dniu 29 czerwca 2005 r. podjęło uchwałę nr (...) w sprawie podziału spółdzielni przez odłączenie budynków wielorodzinnych w Osiedlu (...) zmodyfikowanej następnie wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 24 stycznia 2008 r., w sprawie o sygn. akt II C 1033/06. W treści tego wyroku powódce przyznano roszczenie o zapłatę do pozwanej spółdzielni kwoty 124 635,35 zł.

W wyniku tej uchwały powstała powodowa (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa w Ł., która uzyskała osobowość prawną w dniu 29 maja 2008 r. Jednocześnie w planie podziału składników majątkowych oraz praw i zobowiązań stanowiącym załącznik do uchwały jako jedno z aktywów obrotowych przypadających powódce wymieniono należności od pozwanej Spółdzielni w kwocie 124 635, 35 zł, a więc należności dochodzone pozwem.

Na dochodzoną przez powódkę należność składają się zapłacone należności z faktur i rachunków od kontrahentów oraz opłat z tytułu podatku od nieruchomości i opłat za użytkowanie wieczyste, które to należności zostały zapłacone z rachunku bankowego Administracji Osiedla (...) w okresie od stycznia do sierpnia 2002 r.

Sąd Okręgowy ustalił też, iż pismem z dnia 13 września 2005 r. poprzednik prawny powoda wezwał pozwaną Spółdzielnię do zapłaty spornej należności w terminie 14 dni od daty otrzymania wezwania, zaś pozwana w odpowiedzi na wezwanie zgłosiła zarzut przedawnienia roszczenia na podstawie art. 554 k.c.

Sporna należność była już przedmiotem sporu pomiędzy stronami w sprawie o sygn. akt II C 1033/06, toczącej się przed Sądem Okręgowym w Warszawie i w toku trwania tego procesu pozwana uznała tę kwotę, co znalazło wyraz w wyroku Sądu modyfikującym uchwałę podziałową.

W oparciu o powyższe ustalenia faktyczne, Sąd Okręgowy uznał, że powództwo jako uzasadnione co do zasady, z wyjątkiem części roszczenia odsetkowego, podlegało uwzględnieniu.

Jako materialnoprawną podstawę żądania pozwu Sąd I instancji uznał art. 111 prawa spółdzielczego, w myśl którego wskutek dokonanego podziału spółdzielni, na powstającą spółdzielnię przechodzą z chwilą jej zarejestrowania wynikające z planu podziału składniki majątkowe oraz prawa i zobowiązania. Przepis ten w ocenie Sądu jest jasny w interpretacji i w żadnym wypadku nie można zgodzić się ze stanowiskiem strony pozwanej jakoby przy zobowiązaniach których dochodzi powódka nie można było znaleźć podstaw stosunku obligacyjnego. Po pierwsze podstawę stanowi tu uchwała podziałowa zmodyfikowana przez Sąd, ale ustalająca prawomocnie wysokość zobowiązania pozwanej wobec poprzednika prawnego powódki, po drugie zaś powołując się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2007r., sygn. akt IV CSK 21/07 warto zauważyć, że skutek dokonanego podziału spółdzielni w postaci przejęcia przez nowo powstającą spółdzielnię, z chwilą jej zarejestrowania składników majątkowych oraz praw i zobowiązań nie może być rozumiany jako wyłącznie nieodpłatne przekazanie, jeżeli uchwała o podziale zawiera w tej materii odrębne postanowienia, a nie została podważona skutecznie we właściwym trybie. Sąd Najwyższy ma tu na myśli podważenie uchwały albo przez Sąd rejestrowy, albo w trybie art. 42 § 3 i 4 prawa spółdzielczego. Treść tego orzeczenia nie wzbudza żadnych wątpliwości Sądu, podobnie jak treść art. 111 prawa spółdzielczego.

Mając więc na uwadze, że uchwała podziałowa jest już prawomocna i obejmuje tą prawomocnością także wysokość zobowiązania pozwanej Spółdzielni Sąd Okręgowy uznał roszczenie za uzasadnione i udowodnione co do wysokości.

W ustosunkowaniu się do drugiego zarzutu pozwanej w zakresie przedawnienia roszczenia Sąd Okręgowy wskazał, że podniesiony zarzut przedawnienia roszczenia opiera się na twierdzeniu pozwanej, że na kwotę roszczenia składają się płatności z faktur i rachunków od kontrahentów spółdzielni, opłaty za użytkowanie wieczyste, czyli roszczenia związane z prowadzoną przez powódkę działalnością gospodarczą. W związku z powyższym termin przedawnienia wynosi tu trzy lata a licząc wymagalność roszczenia od daty 31 stycznia 2003r., kiedy to pozwana została wpisana do rejestru spółdzielni to roszczenie na datę złożenia pozwu byłoby przedawnione w całości.

Sąd Okręgowy nie podzielił jednak tego stanowiska podkreślając, że o trzyletnim terminie przedawnienia można byłoby mówić skutecznie, gdyby powódka dochodziła od pozwanego tych wszystkich opłat jako od podmiotu, z którym jest związana różnymi umowami rodzącymi konieczność wzajemnych rozliczeń. Specyfika tego sporu oznacza dochodzenie należności z tytułu wzajemnych rozliczeń zobowiązań powstałych na skutek podziału spółdzielni. Na pewno nie jest to wierzytelność dochodzona z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, nadto Sąd zwrócił uwagę, że w uchwale z dnia 6 grudnia 1991r., sygn. akt III CZP 117/91 (nadal aktualnej) Sąd Najwyższy podał definicję sprawy gospodarczej wskazując w niej na trzy bardzo istotne elementy. Pierwszy z tych elementów wymaga, aby sprawa dotyczyła stosunków cywilnych, drugi, aby dotyczyło to podmiotów gospodarczych, zaś trzeci wymaga, aby roszczenie dotyczyło zakresu prowadzonej działalności gospodarczej. Z tego można wysnuć wniosek, że roszczenie z pozwu „obejmuje wprawdzie należności od kontrahentów spółdzielni”, ale nie w tym procesie. Z kolei w wyroku z dnia 18 października 2006 r., sygn. akt II CNP 32/06 Sąd Najwyższy wskazał, że działalność spółdzielni prowadzona na zewnątrz na rzecz innych podmiotów lub polegająca na administrowaniu cudzymi zasobami ma charakter gospodarczy. Ta teza także przeczy twierdzeniom pozwanej. Sąd Okręgowy zgodził się także z twierdzeniami powódki w takim zakresie w jakim wskazuje ona na interpretację charakteru dochodzonego roszczenia w kontekście uzyskania nieuzasadnionych korzyści finansowych dla pozwanej spółdzielni kosztem powódki, a pośrednio kosztem jej członków. Biorąc pod uwagę, że środki finansowe powstałe z rozliczenia na skutek uchwały podziałowej mają trafić na konto powódki, a tym samym służyć członkom spółdzielni zdaniem Sądu trudno było przyjąć interpretację charakteru roszczenia narzucaną przez pozwaną. 

Sąd Okręgowy wskazał tym samym, że dochodzone roszczenie nie było przedawnione w kontekście brzmienia art. 117 k.c. w związku z art. 118 k.c., który jako zasadę wprowadza przedawnienie dziesięcioletnie i jako takie mogło być skutecznie dochodzone przed Sądem.

O należnych powódce odsetkach ustawowych Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 455 k.c. w związku z art. 481 k.c. mając na uwadze, że odpis pozwu doręczono pozwanej w dniu 20 listopada 2012 r. Odsetki ustawowe od dochodzonej kwoty zasądzone zostały zatem od dnia następnego, czyli od dnia 21 listopada 2012 r. do dnia zapłaty. W pozostałym natomiast zakresie powództwo o zasądzenie odsetek Sąd I instancji oddalił.

Na koniec ustosunkowując się do zastrzeżenia do protokołu zgłoszonego przez pozwaną w trybie art. 162 k.p.c. w zakresie dopuszczonych przez Sąd dowodów z dokumentów Sąd Okręgowy zauważył natomiast, że zgodnie z nowym brzmieniem art. 207 § 6 k.p.c. możliwe jest dopuszczenie spóźnionych dowodów, o ile nie spowoduje to zwłoki w rozpoznaniu sprawy. Natomiast dopuszczenie dowodu z dokumentów z innej sprawy toczącej się z udziałem stron takiej zwłoki nie powodowało, skoro Sąd nie odroczył z tego tytułu rozprawy. O kosztach postępowania Sąd I instancji orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. uznając, iż powódka uległa jedynie w bardzo niewielkiej części swego roszczenia odsetkowego.

Apelację od powyższego wyroku złożyła pozwana, która zaskarżając orzeczenie w części, tj. w zakresie uwzględniającym powództwo i zasądzającym koszty od pozwanej (pkt. 1 i 3 sentencji wyroku), zarzuciła Sądowi I instancji:

1). naruszenie prawa materialnego, tj. art. 111 ustawy Prawo Spółdzielcze przez uznanie, że uchwala o podziale spółdzielni może nałożyć na nowopowstającą spółdzielnię obowiązek spełnienia świadczeń pieniężnych, wcześniej nieistniejący, a w szczególności nieprzysługujący jako roszczenie o zapłatę dzielonej spółdzielni, co w tym przypadku sprowadziło się do zasądzenia od pozwanej większości kwoty stanowiącej roszczenie powódki;

2). naruszenie prawa materialnego, tj. art. 117 w zw. z art. 118 k.c. i art. 1 § 1 ustawy Prawo Spółdzielcze, przez brak uwzględnienia trzyletniego przedawnienia roszczeń objętych pozwem, mimo że są one związane z prowadzoną działalnością gospodarczą powodowej spółdzielni;

3). naruszenie prawa procesowego, które mogło mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 217, 207 § 6, 224 i 227 k.p.c., przez dopuszczenie dowodów spóźnionych, tj. powołanych przez powódkę po wniesieniu pozwu, na rozprawie, bezpośrednio po której doszło do wydania wyroku m.in. w oparciu o te dowody.

Podnosząc powyższe skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i oddalenie powództwa także co do kwoty 124 636 zł zasądzonej w pkt. 1 sentencji zaskarżonego wyroku oraz o zasądzenie kosztów procesu za obie instancje.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd I instancji poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, które Sąd Apelacyjny podziela i uznaje jako własne. Należało jedynie skorygować jak się wydaje omyłkowo wskazany przez Sąd Okręgowy numer uchwały podziałowej (...), na prawidłowy nr (...). Strony nie kwestionowały zresztą ustaleń faktycznych, a sporna była w niniejszej sprawie jedynie ocena charakteru roszczenia powódki oraz kwestia jego ewentualnego przedawnienia determinowana oceną odnośnie związku dochodzonego roszczenia z prowadzoną przed strony działalnością gospodarczą, bądź brakiem takiego związku.

W pierwszym rzędzie odnosząc się do podniesionych w apelacji zarzutów naruszenia prawa procesowego, tj. art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 217, 207 § 6, 224 i 227 k.p.c., poprzez dopuszczenie przez Sąd I instancji dowodów zdaniem skarżącej spóźnionych, tj. powołanych przez powódkę po wniesieniu pozwu, na rozprawie bezpośrednio po której doszło do wydania wyroku m.in. w oparciu o te dowody, wskazać należy, że z treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku jednoznacznie wynika, że Sąd Okręgowy dokonując ustaleń faktycznych i oceny prawnej oparł się w głównej mierze o dokumenty załączone do pozwu. Natomiast z później dopuszczonych przez Sąd I instancji na rozprawie w dniu 18 marca 2013 r. dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy o sygn. akt II C 1033/06, Sąd I instancji wziął po uwagę jedynie protokół rozprawy z tejże sprawy z dnia 10.01.2008 r. /k. 259/ oraz wezwanie poprzednika prawnego powódki do pozwanej wraz z dowodem doręczenia wezwania z dnia 13 września 2005 r. /k. 199-200/, z tym, że zauważyć należy, że prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 24 stycznia 2008 r. wydany w sprawie II C 1033/06 modyfikujący uchwałę podziałową i ustalający wysokość przysługującego powódce roszczenia na kwotę 124.653,35 zł, powódka przedłożyła już wraz z pozwem /k. 72-76/. Wskazane wyżej dowody, a także pozostałe dopuszczone na przedmiotowej rozprawie z akt sprawy II C 1033/06 pozostawały zatem bez wpływu na tok niniejszego procesu. Tym samym nawet w przypadku ewentualnego uznania, iż dopuszczenie przez Sąd I instancji przedmiotowych dowodów nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa procesowego, nie miało to wpływu na treść rozstrzygnięcia, a skoro tak to już tylko z tego względu przedmiotowe zarzuty nie mogły się okazać skuteczne. Niezależnie od powyższego w ocenie Sądu Apelacyjnego, Sąd I instancji prawidłowo zastosował dyspozycję art. 207 § 6 k.p.c. w brzmieniu po 3 maja 2012 r., uznając, że dopuszczenie wnioskowanych przez powoda dowodów przed rozprawą z dnia 18 marca 2013 r., chociaż spóźnionych, nie spowodowało zwłoki w rozpoznaniu sprawy, skoro już w tym dniu Sąd zamknął rozprawę i wydał wyrok. Trafnie wskazał bowiem Sąd Okręgowy, że co do zasady dopuszczenie dowodu z dokumentów akt innej sprawy, szczególnie już uprzednio dołączonych do akt sprawy rozpoznawanej, nie powoduje opóźnienia w rozpoznaniu sprawy.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 111 prawa spółdzielczego i przyjęcia przez Sąd Okręgowy, że uchwała o podziale spółdzielni nakładała na pozwaną spółdzielnię obowiązek spełnienia świadczeń względem powódki, wskazać przede wszystkim należy, że powyższa kwestia została już prawomocnie rozstrzygnięta wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 24 stycznia 2008 r. wydanym w sprawie II C 1033/06 i tym samym zarówno Sąd I instancji jak też Sąd Apelacyjny jest tym rozstrzygnięciem związany. Zgodnie bowiem z art. 365 § 1 k.p.c., rozpoznające niniejszą sprawę sądy, nie mogą orzekać ponownie o ustaleniach zawartych w tym wyroku, między innymi zatem także o tym, czy powódce jako nowo utworzonej spółdzielni mieszkaniowej zostało przekazane roszczenie (...) Spółdzielni Mieszkaniowej względem wcześniej wyodrębnionej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w wysokości dochodzonej w niniejszej sprawie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 listopada 2011 r., I CSK 10/11).

Niezależnie od powyższego wskazać jedynie można, że podstawa prawna żądania powódki jest jednoznacznie wyartykułowana w art. 111 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze, (jedn. tekst z 2003, Nr 118, poz. 1848 ze zm.), który to przepis stanowi, że wskutek podziału spółdzielni na powstającą spółdzielnię przechodzą z chwilą jej zarejestrowania wynikające z planu podziału składniki majątkowe oraz prawa i zobowiązania. Jest natomiast bezsporne, że sporna wierzytelność /zobowiązania SM (...) (środki do przekazania na konto (...)/, wynikająca z planu podziału i co do wysokości 158.756,43 zł została ustalona już w uchwale podziałowej z dnia 20 czerwca 2002 r. nr (...) i widnieje w ostatecznym planie podziału składników majątkowych sporządzonym na dzień 31 grudnia 2012 r. /k. 40/ nie kwestionowanym przez pozwaną. Następnie zaś na podstawie uchwały podziałowej z dnia 29 czerwca 2005 r. nr (...) w sprawie wyodrębnienia ze (...) Spółdzielni Mieszkaniowej - powodowej (...) Spółdzielni Mieszkaniowej, zmodyfikowanej następnie przez prawomocny wyrok Sądu Okręgowego z dnia 24 stycznia 2008 r. przyznano nowopowstałej spółdzielni, między innymi kwotę dochodzoną pozwem/k-75/. Powodowa Spółdzielnia wbrew stanowisku pozwanej, ma więc wyraźne prawo żądania wskazanej kwoty od pozwanej, a zobowiązanie, z którego wywodzi swoje roszczenie, ma swoje źródło w uchwale o podziale nr (...) i wymienionym wyroku sądu, który tę uchwałę zmodyfikował, kształtując tym samym prawomocnie relacje prawne pomiędzy powódką a pozwaną. Z chwilą wpisu do rejestru powodowej Spółdzielni, na podstawie art. 111 prawa spółdzielczego, przeszły na nią wynikające z planu podziału składniki majątkowe oraz prawa i zobowiązania. Uchwała o podziale i utworzeniu nowej spółdzielni, stanowiąca podstawę dokonanego wpisu do rejestru, podobnie jak i orzeczenie ją modyfikujące, nie mogą być zatem obecnie kwestionowane gdyż są one wiążące dla innych osób i sądów oraz mogą stanowić podstawę prawną skutecznego żądania wydania określonych składników majątkowych – w tym dochodzenia wierzytelności. Bezzasadnie podnosi też skarżąca, iż niezależnie od niezaskarżenia wymienionych uchwał podziałowych w trybie przewidzianym w art. 42 prawa spółdzielczego uznać je należy za nieistniejące.

Nietrafny okazał się również zarzut dotyczący naruszenia art. 117 k.c. w zw. z art. 118 k.c. i art. 1 § 1 ustawy Prawo Spółdzielcze, poprzez brak uwzględnienia przez Sąd i instancji trzyletniego terminu przedawnienia roszczeń objętych pozwem, mimo że są one związane z prowadzoną działalnością gospodarczą powodowej spółdzielni.

Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 25 listopada 2011 r., III CZP 67/11 wyjaśnił, że pojęcie roszczenia związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej nie zostało do tej pory zdefiniowane w sposób precyzyjny i podlega każdorazowo ocenie sądu w konkretnych okolicznościach sprawy.

O zakwalifikowaniu sprawy do tej kategorii decydują zasadniczo dwa kryteria: podmiotowość gospodarcza (status przedsiębiorcy) i rodzaj działalności, której zasady określone są przez odrębne przepisy, będącej źródłem rozstrzyganego stosunku cywilnego. Mając na uwadze wymienione cechy, należy uznać, że działalność spółdzielni mieszkaniowej skierowana "do wewnątrz", w ramach stosunków członkowskich nie ma charakteru gospodarczego, natomiast może być tą działalnością wobec innych przedsiębiorców, zwłaszcza w toku budowy lub administrowania cudzymi zasobami albo swobodnego gospodarowania własnymi lokalami. Wniosek o gospodarczym charakterze tylko zewnętrznej działalności spółdzielni uzasadniony jest także treścią powoływanego przez skarżącą art. 1 § 1 Prawa spółdzielczego, wskazującego na członków jako beneficjantów, a nie uczestników tej działalności, prowadzonej przez podmiot mający odrębną osobowość prawną.

Mając powyższe na względzie, w ocenie Sądu Apelacyjnego, w okolicznościach niniejszej sprawy trudno uznać, by roszczenia jednej spółdzielni względem drugiej, powstałe na gruncie wzajemnych rozliczeń wynikających z planu podziału, o którym mowa w art. 111 pr. spółdzielczego, kwalifikować jak chce tego pozwana jako roszczenia z tytułu prowadzonej przez powódkę działalności gospodarczej, czyli czynności podjętych przez powódkę, które pozostawały w normalnym, funkcjonalnym związku z prowadzoną przez nią działalnością, w szczególności poodejmowane są w celu realizacji zadań związanych z przedmiotem działalności tego podmiotu (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 11 czerwca 1992 r., III CZP 64/92).

Wprawdzie nie ulega wątpliwości, że co do zasady spółdzielnie mieszkaniowe w stosunkach zewnętrznych występują jako podmioty gospodarcze - przedsiębiorcy (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 października 1999 r., III CKN 372/98) – należy jednak uznać trafność oceny, sprowadzającej się do konstatacji, iż roszczenie będące przedmiotem powództwa, to tego typu zobowiązań zaliczyć nie sposób. Sama skarżąca wskazuje zresztą, iż zobowiązania, których dochodzi powódka na podstawie art. 111 pr. spółdzielczego mają swoją podstawę w rozliczeniach między wewnętrznymi jednostkami organizacyjnymi (...) Spółdzielni Mieszkaniowej – osiedlami, powstałymi jeszcze przed powstaniem stron niniejszego procesu. Aktualnie należy natomiast abstrahować od źródła tych zobowiązań – tj. że były to zobowiązania (...) Spółdzielni Mieszkaniowej wobec kontrahentów zewnętrznych czy też organów władzy publicznej, skoro przedmiotowa Spółdzielnia nie jest stroną niniejszego procesu, a przejście tych zobowiązań /odpowiednio wierzytelności oraz długu/ na powódkę i pozwaną nastąpiło na podstawie sukcesji uniwersalnej. W tym kontekście bezzasadnie podnosi skarżąca, że na kwotę dochodzonego roszczenia de facto składają się płatności z faktur i rachunków od kontrahentów spółdzielni, opłaty z tytułu podatków i za użytkowanie wieczyste. Brak też podstaw by uznać, że podział spółdzielni na odrębne podmioty stanowi zachowanie obliczone na osiąganie zysku, a więc w celach zarobkowych.

W tym stanie, rzeczy uznając, że roszczenia będącego przedmiotem niniejszego procesu nie sposób zakwalifikować do kategorii zobowiązań powstałych w związku z prowadzoną przez powodową spółdzielnię działalnością gospodarczą, przyjęcie przez Sąd I instancji 10 – letniego okresu przedawnienia, Sąd Apelacyjny uznał za prawidłowe. To z kolei, wobec omówionego powyżej związania Sądu prawomocnym rozstrzygnięciem ustalającym wysokość zobowiązania pozwanej względem powódki czyni roszczenie zasadnym tak co do zasady jak i zasądzonej przez Sąd Okręgowy wysokości.

Mając powyższe na względzie, apelacja skarżącej jako bezzasadna podlegała oddaleniu, co na podstawie art. 385 k.p.c. implikowało orzeczenie jak w punkcie I. sentencji.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono stosownie do wyniku procesu na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 12 ust 1 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t.).