Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2013 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy VI Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Arkadiusz Rodziewicz

Protokolant Bogumiła Matras

po rozpoznaniu dnia 17 października 2013 roku i 31 października 2013 roku sprawy karnej

J. W. urodzonego (...) w Ś., syna H. i T. z domu S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 19 lipca 2013 r. na ul. (...) w S. woj. (...), będąc w stanie nietrzeźwości i posiadając 0,88 miligrama alkoholu w litrze wydychanego powietrza, prowadził w ruchu lądowym motorower marki M. nr rej. (...), przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy sygn. akt VI K 732/11 z dnia 7.11.2011 r. za czyny z art. 178 a §4 kk oraz pomimo orzeczonego tym wyrokiem zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat,

tj. o czyn z art. 178 a §4 kk

I.  oskarżonego J. W. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 178 a§4 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 69§1 i 2 kk i art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby lat 2 (dwóch),

III.  na podstawie art. 42§2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres lat 3 (trzech),

IV.  na podstawie art. 49§2 kk orzeka od oskarżonego J. W. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 150 (stu pięćdziesięciu) złotych,

V.  zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

Sygn. akt VI K 584/13

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 lipca 2013 r. oskarżony J. W. przebywał na podwórku przy ul. (...) w S.. Mieszka tam jego matka T. W.. Oskarżony tego dnia naprawiał swój motorower o nazwie M. nr rej. (...). W trakcie naprawy pił piwo. Celem sprawdzenia motoroweru oskarżony postanowił wyjechać na ulicę. Po przejechaniu krótkiego odcinka drogi został zatrzymany przez funkcjonariuszy KPP w Ś. J. Z. i P. P..

W trakcie kontroli w/w został poddany badaniu na zawartość alkoholu w organizmie. W wyniku badania przeprowadzonego przy użyciu A. o godzinie 20.55 i 20.57 stwierdzono w organizmie J. W. odpowiednio 0,88 i 0.92 miligramów alkoholu w wydychanym powietrzu.

dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego: k. 9-10, 26

- protokół użycia alcometru: k. 2

- notatka: k. 1

- zeznania T. W.: k. 30v.

- zeznania J. Z.: k. 30v.

J. W. jest żonatym ojcem trojga dzieci, które pozostają na jego utrzymaniu, pracuje, uzyskując dochód w wysokości 1200 zł.

Oskarżony był dotychczas kilkakrotnie karanym, w tym wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 7 listopada 2011 r. za czyn z art. 178a§4 kk na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat trzech. Tym samym wyrokiem orzeczono wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat. Wyrok uprawomocnił się 3 grudnia 2011 r.

Dużo wcześniej (22.11.2001 r.) był karany za czyn z art. 178a§1 kk na karę ograniczenia wolności, a 7 marca 2003 r. był skazany za czyn z art. 178a§2 kk – stanowiący obecnie wykroczenie z art. 87a§1 kw. Oprócz tego oskarżony w 1997 r. był skazany za czyn z art. 210§1 dkk i inne na karę 2 lat pozbawienia wolności, a w 2004 r. za czyn z art. 197§1 kk i inne na karę 2 ( dwóch ) lat i 6 ( sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. Ostatni wyrok dot. oskarżonego był w dniu 26 września 2012 r. za czyn z art. 207§1 kk i inne na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 ( trzech) lat.

dowód:

-

dane osobowe: k. 9-10

-

dane o karalności : k. 7-7a,

-

odpis wyroku k. 8;

Oskarżony stojąc pod zarzutem popełnienia występku z art. 178a§4 kk przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i opisał okoliczności dotyczące zdarzenia zgodnie z ustalonym stanem faktycznym.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle przedstawionych dowodów wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie popełnienia zarzucanego mu czynu nie budzi wątpliwości.

Ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie Sąd oparł na podstawie zebranego w sprawie i ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego, a w szczególności na wyjaśnieniach przyznającego się do popełnienia zarzuconego mu czynu oskarżonego. Wyjaśnienia oskarżonego pozostają w pełnej zgodności z zeznaniami przesłuchanych świadków T. W. i J. Z., a nadto są zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym w postaci notatki urzędowej i protokołu użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w organizmie. Stąd też Sąd uznał je za wiarygodne.

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych i przeprowadzonej oceny dowodów, uznać zatem należy, iż oskarżony kierując motorowerem marki M. będąc w stanie nietrzeźwości w dniu 19 lipca 2013 roku po drodze publicznej, swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona występku z art.178a§4 kk. Oskarżony w chwili zatrzymania przez funkcjonariuszy Policji prowadził bowiem pojazd mechaniczny w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości, mając 0,88 miligrama na litr alkoholu w wydychanym powietrzu.

Zgodnie z przepisem art. 115§16 kk stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5‰ albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tą wartość. W przypadku J. W. zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu ponad trzykrotnie przekroczyła powołany wcześniej poziom.

Ulica (...) w S. niewątpliwie spełnia kryteria stanowiące drogę w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity – Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.). Wspomniany pojazd, który bezsprzecznie należy do kategorii pojazdów mechanicznych, oskarżony prowadził zatem w ruchu lądowym.

W ocenie Sądu niewątpliwa jest też umyślność występku popełnionego przez J. W.. Ten przyznaje bowiem, że wiedział, iż jest pod wpływem alkoholu.

W tym stanie rzeczy nie ulega wątpliwości, że J. W. swoim zachowaniem w pełni zrealizował wszystkie znamiona występku z art. 178a§4 kk.

Kwalifikacja prawna czynu oskarżonego nie budzi wątpliwości, gdyż był on wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, a nadto w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo dopuścił się czynu polegającego na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości.

Uznając zatem J. W. winnym popełnienia zarzucanego mu czyn, Sąd wymierzył mu na podstawie przepisu art. 178a§4 kk karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu orzeczona kara w powyższym wymiarze będzie wystarczająca do spełnienia celów kary i zapobieżenia powrotowi oskarżonego do przestępstwa, a ponadto uwzględnia ona niezbyt znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu i jest adekwatna do stopnia zawinienia.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami opisanymi w przepisie art. 53§1 i 2 kk oraz art. 58§1 kk, stąd też jako okoliczność obciążającą przyjął wcześniejszą karalność oskarżonego, w tym za czyn z art. 178a§4 kk. Jako okoliczność łagodzącą przyjął wyrażoną w przyznaniu się do winy skruchę. W niniejszej sprawie na szczególne znaczenie w ocenie Sądu zasługują dwie okoliczności. Po pierwsze oskarżony poruszał się motorowerem, czyli pojazdem wprawdzie mechanicznym, ale takim który, ze względu masę jak i możliwą do osiągnięcia prędkość, w zakresie energii kinetycznej jest bardziej zbliżony do roweru, niż do motocykla, czy też samochodu osobowego. Tym samym prowadzenie takiego pojazdu mechanicznego z założenia powoduje znacznie mniejsze zagrożenie dla innych użytkowników drogi, a odpowiedzialność karna powinna oscylować w dolnych granicach ustawowego zagrożenia zwłaszcza, że prowadzenie pojazdu zbliżonego rodzajowo - tj. roweru, nie stanowi obecnie przestępstwa tylko wykroczenie z art. 87§1a kw.

Po drugie oskarżony został zatrzymany w na tej samej ulicy, na której przebywał u matki. Nie można zatem zakwestionować wiarygodności jego wyjaśnień, że po naprawie motoroweru zamierzał jedynie „wypróbować jak motorower jeździ”. Tym samym należało przyjąć, że oskarżony obejmował swoim zamiarem jazdę tym motorowerem po drodze publicznej na niezwykle krótkim odcinku drogi.

Nawiązując do społecznej szkodliwości czynu, którego dopuścił się oskarżony Sąd wziął pod uwagę powyższe okoliczności i doszedł do wniosku, że szkodliwość społeczna jego czynu niewątpliwie wystąpiła w stopniu nieznacznie większym niż znikomy.

Wymierzając zatem karę Sąd miał na względzie także zapobiegawcze i wychowawcze cele, które ma ona osiągnąć wobec J. W.. W tym zakresie sens zapobiegawczego oddziaływania kary sprowadza się do odstraszenia oskarżonego od ponownego wejścia na drogę przestępstwa. Natomiast wychowawcze cele kary realizowane są przez kształtowanie postawy sprawcy, do której istoty należy krytyczny stosunek do własnego czynu oraz do przestępstwa w ogóle.

Jednocześnie za takim wymiarem kary przemawiała potrzeba w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Chodzi o to, aby wymierzona kara za przedmiotowe przestępstwo oddziaływała nie tylko na samego oskarżonego, ale także na innych potencjalnych sprawców przestępstw, których wymierzanie kar powinno z jednej strony odstraszać, z drugiej zaś - kształtować postawy społecznie akceptowane. Chodzi o utwierdzenie społeczeństwa w przekonaniu, że każdy poniesie odpowiedzialność w wypadku jego naruszenia.

Mimo wcześniejszej karalności w ocenie Sądu brak jest przeszkód aby na mocy art. 69 §1 i 2 kk i art. 70§1 pkt 1 kk zastosować wobec oskarżonego dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności na okres próby 2 (dwóch) lat. W przekonaniu Sądu korzystniejszym, w kontekście oddziaływania kary, będzie zawieszenie jej wykonania i poddanie oskarżonego wzmożonej samokontroli, przy świadomości, że postępowanie niezgodne z porządkiem prawnym może spowodować wykonanie zawieszonej kary pozbawienia wolności. W ocenie Sądu bezwzględna kara pozbawienia wolności, biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, byłaby nadmiernie surowa.

Orzeczenie środka karnego - zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych - w wypadku oskarżonego miało charakter obligatoryjny (art. 42§2 kk). Biorąc wszystkie w/w okoliczności, Sąd uznał, że orzeczenie wspomnianego zakazu w wymiarze 3 (trzech) lat będzie wystarczające oraz zapewni realizację celów zapobiegawczych i wychowawczych w stosunku do oskarżonego.

W oparciu o art. 49§2 kk Sąd zasądził od oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 150,00 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie 624§1 kpk.