Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IIAKa 34/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 2 grudnia 2019r. w sprawie IIK 40/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

obraza przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku:

- art.4kpk, art.5§2kpk, art.7kpk przez orzeczenie z naruszeniem zasad obiektywizmu oraz dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, z pominięciem zasad prawidłowego rozumowania, w tym nierozważenie wszystkich okoliczności sprawy, w szczególności tych, które przemawiały na korzyść oskarżonego,

- art.4kpk, art.7kpk przez dokonanie oceny dowodów w sposób dowolny, stronniczy, bez oparcia oceny na zasadach wiedzy i doświadczenia życiowego, w szczególności przez błędną ocenę dowodu z opinii biegłego A. S. z dnia 27 maja 2018r., przez błędne uznanie, że istniało bezpośrednie zagrożenia dla życia pokrzywdzonego I. S. gdy z opinii wynika, że obrażenia nie zagrażały jego życiu gdyż były powierzchowne,

- art.424§1kpk przez niesporządzenie pisemnego uzasadnienia w sposób pozwalający na ustalenie procesu myślowego Sądu, w szczególności poprzez brak spójnego i logicznego wskazania na podstawie jakich dowodów ustalono, że oskarżony zadał cios I. S., uderzył w twarz B. W. i groził D. S.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy został prawidłowo oceniony przez Sąd I instancji z zachowaniem reguł dowodzenia z art.7kpk, z zachowaniem zasady obiektywizmu, a treść rozstrzygnięcia i jego uzasadnienie wbrew stanowisku skarżącego jest jasna,

odnosząc się do zarzutu obrazy art.424§1kpk stwierdzić należy, że jest on chybiony, ponieważ lektura uzasadnienia sporządzonego przez Sąd Okręgowy w Koszalinie świadczy o tym, że zostało ono sporządzone zgodnie z treścią w/w przepisu,

Sąd wskazując poszczególne fakty, istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, przy każdym z nich wskazywał dowody, na których się oparł, następnie omówił te dowody i przedstawił ich ocenę, wyjaśnił również podstawy prawne poszczególnych rozstrzygnięć,

dowody oceniono zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów z art.7kpk,

zeznania pokrzywdzonych, prawidłowo ocenione przez Sąd I instancji nie pozostawiają żadnych wątpliwości co do sprawstwa oskarżonego w zakresie każdego z trzech, przypisanych mu zaskarżonym wyrokiem czynów,

nie stanowi naruszenia reguły z art.7kpk uznanie za wiarygodne zeznań pokrzywdzonych nawet jeżeli są jedynym źródłem wiedzy o danym fakcie, istotna jest prawidłowa analiza i przedstawiona przez Sąd I instancji ocena danego dowodu, i w tym zakresie brak jest podstaw do zasadnego formułowania zarzutu obrazy art.7kpk,

należy zwrócić uwagę, że swobodna ocena dowodów z art.7kpk nie oznacza, jakby chciał tego oskarżony, oceny zgodnej z jego linią obrony, mającą na celu uniknięcie przez niego odpowiedzialności karnej,

w przedmiotowej sprawie należy zauważyć, że E. M. przyznawał się do spowodowania obrażeń zarówno u I. S. jak i B. W. oraz do kierowania gróźb pod adresem D. S. w postępowaniu przygotowawczym a w postępowaniu przed Sądem zanegował popełnienie przestępstwa na szkodę D. S., potwierdził natomiast, że uderzył B. W.((vide: k.374-376) i jego wyjaśnienia w tej części są zgodne z zeznaniami B. W. z postępowania przygotowawczego oraz z zeznaniami I. S., który o zachowaniu oskarżonego dowiedział się od konkubiny, a uzyskana w toku postępowania opinia biegłego lekarza sądowego dotycząca obrażeń B. W. i mechanizmu ich powstania, wskazywały bez wątpliwości na oskarżonego jako sprawcę ich powstania,

wobec powyższego należy uznać za prawidłową ocenę zeznań B. W. dokonaną przez Sąd I instancji- B. W. przed Sądem zaprzeczyła swoim zeznaniom ze strachu przed oskarżonym, przedstawiając okoliczności, sprzeczne z wyjaśnieniami złożonymi przez oskarżonego przed Sądem, w których potwierdził uderzenie B. W.,

ocena zeznań pokrzywdzonej D. S. została przez Sąd I instancji dokonana zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów,

wbrew twierdzeniom apelacji, nie ma żadnych wątpliwości, że agresywny oskarżony, bezpośrednio po zaatakowaniu I. S. nożami, który przed nim uciekł na klatkę schodową, groził pozbawieniem życia D. S., która wyszła z mieszkania słysząc dobiegające z klatki schodowej hałasy,

pokrzywdzona nie miała żadnego interesu w bezpodstawnym pomówieniu oskarżonego,

oskarżony w postępowaniu przygotowawczym potwierdził wypowiedzenie gróźb pod adresem D. S. podkreślając, że nie zamierzał ich spełnić,

powyższe świadczy o tym, że ocena zeznań D. S. dokonana przez Sąd I instancji była prawidłowa,

podobnie jak ocena zeznań pokrzywdzonego I. S.- nie miał on interesu w bezpodstawnym pomówieniu E. M., nie był z nim w konflikcie co wzmacnia wiarygodność jego relacji,

pokrzywdzony był kategoryczny i konsekwentny w swoich zeznaniach co do posłużenia się przez oskarżonego dwoma nożami- zdołał uniknąć ciosu jednym z nich ale drugim nie,

dwa noże w rękach E. M. widziała E. D.,

przedstawiony przez pokrzywdzonego mechanizm powstania stwierdzonego u niego obrażenia znalazł potwierdzenie w treści opinii wydanej przez biegłego lekarza sądowego A. S.,

wobec powyższego podnoszony w apelacji obrońcy zarzut obrazy art.7kpk nie zasługuje na uwzględnienie,

nie doszło również do naruszenia reguły z art.5§2kpk, ponieważ zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawiał żadnych wątpliwości co do sprawstwa E. M. w zakresie wszystkich przypisanych mu w wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie przestępstw,

nie zasługuje na uwzględnienie zarzut odnoszący się do oceny treści opinii sporządzonej przez biegłego lekarza sądowego A. S., ponieważ biegły w sporządzonej przez siebie opinii nie tylko ocenił obrażenie ciała I. S. ale podkreślił, że sposób działania, miejsce w które uderzał sprawca, mógł spowodować dalej idący skutek- ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu,

dokonane przez Sąd ustalenia w tym zakresie opierały się na wiarygodnej opinii biegłego lekarza sądowego,

Sąd I instancji prawidłowo, w sposób logiczny wyjaśnił powody dla których w okolicznościach przedmiotowej sprawy oskarżony działał z zamiarem wykraczającym poza skutek

Wniosek

-

zmiana kwalifikacji prawnej czynu opisanego w punkcie 1 wyroku i zakwalifikowanie zarzucanego oskarżonemu czynu z art.157§2kk i orzeczenie kary w granicach zagrożenia wynikającego z art.157§2kk,

-

uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu w punkcie 2 wyroku,

-

uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu w punkcie 3 wyroku

ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Koszalinie do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zarzuty bezzasadne

Sąd I instancji prawidłowo ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy kierując się zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art.7kpk i dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych dotyczących czynów popełnionych przez E. M. w dniu 26 maja 2018r. i prawidłowo je ocenił pod kątem kwalifikacji prawnej

obrońca formułując wniosek o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji nie wskazała przyczyn dla których domagała się takiego rozstrzygnięcia Sądu Odwoławczego,

zgodnie z treścią art.437§2zd.2kpk uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania może nastąpić wyłącznie w przypadku zaistnienia jednej z wymienionych w tej regulacji przesłanek a w przedmiotowej sprawie żadna z nich nie zaistniała,

obrońca nie wskazała na konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości, nie wskazała również żadnej z przyczyn uchylenia orzeczenia zawartych w art.439§1kpk a z uwagi na treść rozstrzygnięcia Sądu I instancji- art.454kpk nie ma zastosowania

Lp.

Zarzut

2.

błąd w ustaleniach faktycznych mających wpływ na treść orzeczenia polegający na:

-

dowolnym przyjęciu, że oskarżony zadał pokrzywdzonemu cios nożem w sytuacji gdy z wyjaśnień oskarżonego wynika, że między nim a pokrzywdzonym doszło do szarpaniny w wyniku której przypadkowo pokrzywdzony wbił się na nóż trzymany przez oskarżonego w dłoni,

-

dowolnym przyjęciu, że oskarżony w dniu 26 maja 2018r. w Ś. uderzył dłonią w twarz B. W. i spowodował u niej obrażenia ciała w postaci obrzęku z zasinieniem biegnącym od kącika oka lewego w kierunku lewej skroni oraz zasinienie z otarciem naskórka pomiędzy lewym okiem a uchem podczas gdy z zeznań B. W. złożonych w toku postępowania sądowego jednoznacznie wynika, że oskarżony nie uderzył jej w twarz, co nie pozwala na uznanie sprawstwa przypisanego przestępstwa,

-

dowolnym przyjęciu, że oskarżony w dniu 26 maja 2018r. w Ś. groził na klatce schodowej przy ul. (...), D. S. pozbawieniem życia, podczas gdy nie ma bezpośrednich dowodów potwierdzających, że oskarżony miał tego dnia w godzinach wieczornych styczność z D. S.,

-

błędnym przyjęciu, że oskarżony dopuścił się ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu pokrzywdzonego I. S., podczas gdy w rzeczywistości powstały skutek należałoby zakwalifikować jako lekki uszczerbek na zdrowiu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

dokonane przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne są prawidłowe, oparte na właściwej ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego,

nie budzi wątpliwości ustalenie, że oskarżony zadał cios nożem I. S.,

Sąd I instancji prawidłowo ocenił zeznania pokrzywdzonego w tym zakresie,

okoliczność, że oskarżony przed Sądem zaprzeczył uderzeniu nożem, sugerując „nadzianie się” I. S. na nóż, który trzymał w ręku, nie jest wystarczająca do podniesienia skutecznego zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych, konieczne jest wykazanie, że rozumowanie Sądu I instancji było logicznie nieprawidłowe bądź sprzeczne ze wskazaniami doświadczenia życiowego a obrońca takich uchybień w omawianym zakresie nie wykazała,

podobnie, jako niezasadny, należy ocenić zarzut błędu w ustaleniach faktycznych w zakresie popełnienia przez E. M. przestępstwa na szkodę B. W.,

Sąd I instancji dokonał prawidłowej oceny zeznań pokrzywdzonej i dokonując ustaleń oparł się na jej zeznaniach z postępowania przygotowawczego- wskazują one jednoznacznie na oskarżonego jako sprawcę obrażeń stwierdzonych u B. W. a opinia biegłego lekarza sądowego potwierdza, że w takim mechanizmie te obrażenia mogły powstać,

stwierdzenie przez biegłego lekarza sądowego, że obrażenia te mogły powstać również w innym mechanizmie nie świadczą o błędzie w ustaleniach faktycznych Sądu I instancji albowiem ustalenie to zostało oparte nie tylko na treści opinii ale i osobowych źródłach dowodowych nie pozostawiających wątpliwości co do tego, że E. M. uderzył w dniu 26 maja 2018r. B. W. płaską dłonią w twarz,

Sąd I instancji dokonał prawidłowej oceny zeznań D. S. wskazując w uzasadnieniu okoliczności przemawiające za ich wiarygodnością co do gróźb kierowanych przez oskarżonego pod jej adresem w dniu 26 maja 2018r., wobec czego nie może być mowy o błędzie w ustaleniach faktycznych w omawianym zakresie- oskarżony wypowiedział pod jej adresem groźby, był wówczas bardzo agresywny - wybiegł z mieszkania za I. S., którego zaatakował nożami, i obawa pokrzywdzonej przed spełnieniem gróźb była uzasadniona zwłaszcza, że D. S. wiedziała, że E. M. był karany za zabójstwo,

zarzut błędu w ustaleniach faktycznych polegający na błędnym przyjęciu, że oskarżony dopuścił się ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu I. S. również jest bezzasadny,

po pierwsze należy zwrócić uwagę na fakt, że Sąd I instancji wbrew treści tego zarzutu nie przyjął dokonania przestępstwa ciężkiego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego z art.156§1pkt2kk a formę stadialną usiłowania popełnienia tego przestępstwa o czym świadczy zarówno opis jak i kwalifikacja czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 1 wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 2.12.2019r., w sprawie IIK 40/19,

z treści uzasadnienia apelacji wynika, że obrażenia, których doznał I. S. sprzeciwiają się przyjęciu, że celem działania sprawcy był skutek w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu,

w tym miejscu należy podkreślić, że o kwalifikacji czynu decyduje zamiar sprawcy a nie charakter spowodowanych przez niego obrażeń, i zamiar ten może wykraczać poza skutek, jak w przedmiotowej sprawie albowiem materiał dowodowy zgromadzony w toku postępowania uzasadniał poczynione przez Sąd I instancji ustalenie, że E. M. atakując klatkę piersiową I. S. dwoma nożami działał w zamiarze spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu,

sposób działania sprawcy, użyte przez niego narzędzia- noże, miejsce wyprowadzenia ciosów- klatka piersiowa, w powiązaniu z treścią opinii biegłego lekarza sądowego, który zwrócił uwagę, że gdyby cios był bardziej precyzyjny i nóż wszedł głębiej skutki byłyby o wiele poważniejsze- w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu z art.156§1pkt2kk, świadczą o zamiarze z jakim działał E. M., wykraczającym poza skutek w postaci obrażeń z art.157§2kk, i dlatego dokonane przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne należy uznać za prawidłowe,

o tym, że Sąd I instancji obiektywnie oceniał zgromadzone w toku postępowania dowody świadczy fakt, że zmienił opis czynu i w konsekwencji kwalifikację czynu zarzucanego E. M. w zakresie czynu popełnionego na szkodę I. S. eliminując działanie oskarżonego w zamiarze pozbawienia życia pokrzywdzonego z art.13§1kk w zw. z art.148§1kk,

mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że podnoszony w apelacji obrońcy zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 2.12.2019r., w sprawie IIK 40/19, mający wpływ na jego treść, stanowi jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu I instancji i nie mógł spowodować żądanej przez skarżącego zmiany w zakresie zamiaru z jakim działał E. M. w odniesieniu do przestępstwa przypisanego mu w punkcie 1. zaskarżonego wyroku oraz ustalenia, że nie popełnił on przestępstw na szkodę D. S. i B. W.

Wniosek

-

zmiana kwalifikacji prawnej czynu opisanego w punkcie 1 wyroku i zakwalifikowanie zarzucanego oskarżonemu czynu z art.157§2kk i orzeczenie kary w granicach zagrożenia wynikającego z art.157§2kk,

-

uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu w punkcie 2 wyroku,

-

uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu w punkcie 3 wyroku

ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w Koszalinie do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zarzuty bezzasadne

Sąd I instancji prawidłowo ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy kierując się zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art.7kpk i dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych dotyczących czynów popełnionych przez E. M. w dniu 26 maja 2018r. i prawidłowo je ocenił pod kątem kwalifikacji prawnej

obrońca formułując wniosek o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji nie wskazała przyczyn dla których domagała się takiego rozstrzygnięcia Sądu Odwoławczego,

zgodnie z treścią art.437§2zd.2kpk uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania może nastąpić wyłącznie w przypadku zaistnienia jednej z wymienionych w tej regulacji przesłanek a w przedmiotowej sprawie żadna z nich nie zaistniała,

obrońca nie wskazała na konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości, nie wskazała również żadnej z przyczyn uchylenia orzeczenia zawartych w art.439§1kpk a z uwagi na treść rozstrzygnięcia Sądu I instancji- art.454kpk nie ma zastosowania

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1wyrok Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 2.12.2019r., w sprawie IIK 40/19 na mocy którego E. M. został uznany winnym popełnienia zarzucanych mu czynów, z ustaleniem w odniesieniu do pierwszego z nich, że usiłował spowodować u I. S. ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, i spowodował naruszenie czynności narządów ciała pokrzywdzonego na okres nie dłuższy niż 7 dni, w warunkach powrotu do przestępstwa z art.64§2kk, tj. czynu z art.13§1kk w zw. z art.156§1kk w zb. z art.157§2kk przy zast. art.11§2kk w zw. z art.64§2kk, za co na podstawie art.14§1kk w zw. z art.156§1pkt2kk przy zast. art.11§3kk w zw. z art.64§2kk wymierzono mu karę 9(dziewięciu) lat pozbawienia wolności,

w punkcie 2. oskarżony został skazany za czyn z art.190§1kk w zw. z art.64§1kk popełniony na szkodę D. S., na podstawie art.190§1kk na karę 10(dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

w punkcie 3. oskarżony został skazany za czyn z art.157§2kk w zw. z art.64§2kk popełniony na szkodę B. W., na podstawie art.157§2kk w zw. z art.64§2kk na karę 10(dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

w punkcie 4. wyroku orzeczono wobec E. M. karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 9(dziewięciu) lat pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

zarzuty apelacji obrońcy oskarżonego były bezzasadne i sformułowane w środku odwoławczym wnioski nie zasługiwały na uwzględnienie

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

o wynagrodzeniu na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. A. P. za obronę z urzędu oskarżonego E. M. w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie art.618§1pkt11kpk w zw. z §2pkt1i2, §4ust.1i3, §17ust.2pkt5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu

III.

Sąd zwolnił oskarżonego E. M. od ponoszenia kosztów w postępowaniu odwoławczym na podstawie art.624§1kpk w zw. z art.17ust.1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o kosztach sądowych w sprawach karnych mając na uwadze jego trudną sytuację materialną

7.  PODPIS

SSO(del) Robert Mąka SSA Stanisław Kucharczyk SSA Andrzej Wiśniewski

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

punkty 1, 2 i 3 zaskarżonego wyroku, w których oskarżony E. M. został uznany winnym przestępstw:

- z art.13§1kk w zw. z art.156§1pk2kk w zb. z art.157§2kk przy zastosowaniu art.11§2kk w zw. z art.64§2kk,

- z art.190§1kk w zw. z art.64§1kk,

- z art.157§2kk w zw. z art.64§2kk

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana