Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 marca 2020r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2020 r. w K.

sprawy z powództwa Kancelarii (...). z o. o z siedzibą we W.

przeciwko A. K.

o zapłatę

powództwo oddala.

sygn. akt I C 1467/19

UZASADNIENIE

Powód Kancelaria (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie od pozwanej A. K. kwoty 2.663,49 z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz obciążenie pozwanej kosztami procesu. W uzasadnieniu powód wskazał, że wierzytelność dochodzona przez powoda wynika z zawartej w dniu 1.10.2018 r. pomiędzy pozwaną a (...) Sp. z o.o. umowy pożyczki krótkoterminowej o nr (...). Pozwanej została wypłacona kwota pożyczki, która wraz z należytym oprocentowaniem oraz prowizją miała zostać zwrócona w terminie określonym w zawartej umowie. Powód wskazał, że pozwana na poczet ciążącego na niej zobowiązania nie uiściła żadnej kwoty, w związku z czym do zapłaty pozostała jej kwota 2.663,49 zł stanowiąca sumę niezapłaconej pożyczki w kwocie 2.597,50 zł oraz niespłaconego oprocentowania w kwocie 65,99 zł. Pozwana nie wywiązała się ze swojego zobowiązania i nie dokonała spłaty ciążącego na niej zobowiązania. W dniu 23.01.2019 r. (...) Sp. z o.o. dokonał przelewu wierzytelności przysługującej jej wobec pozwanej na rzecz powoda, o czym pozwana została zawiadomiona.

Pozwana A. K. wniosła o oddalenie powództwa, wskazała, że nie należą się powodowi od niej żadne pieniądze i że nie dostawała jakiejkolwiek korespondencji od powoda.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 01.10.2018 r. na konto A. K. została przelana kwota 2.900,00 zł z opisem transakcji „wypłata pożyczki umowa (...)”.

(dowód: przelew k. 61)

Na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 23.01.2019 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zbyła na rzecz Kancelarii (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W. wymienione w załączniku nr 2 do umowy wierzytelności.

(dowód: umowa przelewu wierzytelności k. 22 – 26)

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód swoją legitymację czynną w procesie wywodzi z treści art. 509 kc, zgodnie z którym wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania, a wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

W ocenie sądu, powód nie udowodnił tego, iż przysługuje mu jakiekolwiek roszczenie względem pozwanej, ponieważ nie wykazał nabycia przedmiotowej wierzytelności. Powód nie przedstawił dokumentów wykazujących swoje następstwo prawne. Do pozwu dołączono jedynie umowę przelewu wierzytelności pomiędzy wierzycielem pierwotnym a powodem. Zgodnie z treścią § 1 umowy szczegółowy wykaz wierzytelności będących jej przedmiotem zawierać miał załącznik nr 2. Zestawienie wierzytelności w formie elektronicznej stanowić miał załącznik nr 3. Powód nie przedłożył ani załącznika nr 2 ani pełnego załącznika nr 3, w związku z czym przedstawiona przez powoda umowa przelewu wierzytelności może stanowić jedynie dowód tego, że do zawarcia takiej umowy doszło. Nie może jednak stanowić dowodu, że jej przedmiotem była wierzytelność, która należała się wierzycielowi pierwotnemu od powódki. Okoliczność ta nie wynika z żadnego z przedstawionych przez powoda dokumentów. Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 15.10.2015 r. w sprawie I ACa 492/15, nabycia wierzytelności w drodze cesji nie można domniemywać i okoliczność ta powinna wynikać wprost z dokumentów.

Skoro zatem nie wykazano tego, że doszło do nabycia przez powoda wierzytelności przeciwko pozwanej, powództwo podlegało oddaleniu z uwagi na brak legitymacji czynnej po stronie powoda.

Na marginesie zauważyć również należy, że powód nie udowodnił także, że o przelewie wierzytelności została zawiadomiona sama pozwana, która na rozprawie w dniu 2 marca 2020 r, zaprzeczyła jakoby dostała jakąkolwiek korespondencję od powoda, a powód nie dołączył do pozwu ani dowodu doręczenia pozwanej zawiadomienia ani dowodu wysłania tego pisma.

Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 kc). W myśl wskazanych przepisów to strony obowiązane są przedstawiać dowody, a Sąd nie jest władny tego obowiązku nawet wymuszać, ani – poza zupełnie wyjątkowymi sytuacjami – zastępować stron w jego wypełnieniu. Ciężar udowodnienia spoczywa na stronie, a ów ciężar rozumieć należy z jednej strony jako obarczenie strony procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o słuszności swoich twierdzeń, a z drugiej konsekwencjami zaniechania realizacji tego obowiązku, lub jego nieskuteczności. Tą konsekwencją jest zazwyczaj niekorzystny dla strony wynik procesu.

Powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego, winien przejawiać staranność w wykazaniu zasadności powództwa. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 7.11.2007 r. (II CSK 293/07), ciężar udowodnienia faktu należy rozumieć nie tylko jako obarczenie jednej ze stron procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o prawdziwości swoich twierdzeń, ale również konsekwencjami zaniechania realizacji tego obowiązku lub jego nieskuteczności.

Mając na względzie powyższe okoliczności, powództwo należało oddalić.