Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 82/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 15 października 2019 r., sygn. akt V K 958/17 uniewinniającego oskarżoną M. H. od popełnienia zarzuconego jej czynu z art. 231 § 1 kk i art. 160 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1). rażące naruszenie przepisów prawa procesowego, mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, biegłym , a to art. 442§3 kpk w zw. z art. 193§ 1 kpk w zw. z art. 201 kpk w zw. z art. 167 kpk, polegające na zignorowaniu przez Sąd Rejonowy zapatrywań prawnych i wskazań co do dalszego prowadzenia sprawy wyrażonych przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu w postanowieniu z dnia 9 października 2017 r. (sygn. akt IV Kz 742/17), a w szczególności zaniechaniu przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych, w sytuacji, gdy Sąd Okręgowy wskazał, że istnieją istotne rozbieżności pomiędzy opiniami sporządzonymi na potrzeby innych postępowań i pomimo zgłoszenia przez oskarżyciela subsydiarnego wniosku w tym przedmiocie, zwłaszcza w sytuacji, w której w toku sprawy pojawił się nowy materiał dowodowy w postaci dokumentacji medycznej z NFZ potwierdzającej zeznania pokrzywdzonego w zakresie istnienia choroby i sposobu jej leczenia, która to dokumentacja nie była znana żadnym wcześniej powołanym biegłym;

2). rażące naruszenie przepisów prawa procesowego a to art. 7 kpk., mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, polegające na błędnej i pozbawionej logiki ocenie materiału dowodowego, a w szczególności:

- uznaniu za wiarygodne jednocześnie wyjaśnień oskarżonej, a także zeznań pokrzywdzonego i materiałów pochodzących z (...) Centrum (...), podczas, gdy dowody te są ze sobą wzajemnie sprzeczne,

- uznaniu za wiarygodne jednocześnie wyjaśnień oskarżonej, a także zeznań pokrzywdzonego i materiałów pochodzących z Narodowego Fundusz Zdrowia w zakresie w jakim dotyczyły one leczenia pokrzywdzonego, podczas, gdy dowody te są ze sobą wzajemnie sprzeczne,

-uznaniu za wiarygodne wyjaśnień oskarżonej w zakresie treści przeprowadzonego wywiadu z pokrzywdzonym, podczas, gdy zeznania pokrzywdzonego, poparte materiałem dowodowym w postaci dokumentacji z Narodowego Funduszu Zdrowia, przemawiają za uznaniem za wiarygodne zeznań pokrzywdzonego w tym zakresie, który konsekwentnie zaprzeczał takiemu przebiegowi wywiadu,

-zaniechaniu zbadania i zweryfikowania rozbieżności pomiędzy zeznaniami świadków prof. J. L., prof. Ł. Ś., a opiniami pochodzącymi od biegłych z (...) w Ł. oraz wyjaśnieniami oskarżonej, przy jednoczesnym uznaniu wszystkich tych dowodów za wiarygodne,

-błędnej ocenie opinii prof. A. R. i uznaniu jej za niewiarygodną jedynie na podstawie fragmentarycznej analizy jej treści i hipotetycznych założeń, że biegły był nieobiektywny z uwagi na powołanie się na autorytet innego lekarza, przy czym biegły ten jako jedyny dostrzegł zasadność przeprowadzenia obserwacji szpitalnej pacjenta;

3). rażące naruszenie przepisów prawa procesowego, mającego istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, a to art. 193§ 1 kpk w zw. z art. 201 kpk, polegające na zaniechaniu powołania nowych biegłych, w sytuacji, gdy znajdujące się w aktach sprawy opinie zlecone przez (...) (...) oraz Prokuraturę Rejonową dla Wrocławia- Starego Miasta nie dawały odpowiedzi na pytania, kluczowe dla oceny odpowiedzialności karnej oskarżonej, a w szczególności nie odnosiły się do kwestii zaniechania przez oskarżoną przeprowadzenia badania poziomu litu w surowicy krwi bezpośrednio po przyjęciu pokrzywdzonego do Aresztu Śledczego, a także zaniechania zlecenia obserwacji szpitalnej w sytuacji, gdy oskarżona jest ordynatorem oddziału obserwacji psychiatrycznej;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja pełnomocnika oskarżyciela subsydiarnego nie jest zasadna.

Kontrola odwoławcza zaskarżonego orzeczenia przeprowadzona przez Sąd Okręgowy wykazała, iż procedując w niniejszej sprawie Sąd Rejonowy nie popełnił żadnych błędów, w szczególności takich, na jakie wskazuje wywiedziony środek odwoławczy. Sąd meriti w sposób prawidłowy, wnikliwy i staranny przeprowadził postępowanie w niniejszej sprawie, zaś ocena zgromadzonych dowodów dokonana przez ten Sąd jest w pełni poprawna - nie nosi cech dowolności i uwzględnia tak zasady prawidłowego rozumowania, jak i doświadczenia życiowego. Powyższe implikuje stwierdzenie, że rozstrzygnięcie Sądu orzekającego pozostaje pod ochroną przewidzianą treścią przepisu art. 7 k.p.k.

Sąd Okręgowy w całej rozciągłości aprobuje tok rozumowania przyjęty przez Sąd I instancji i dokonaną przezeń ocenę dowodów uznając, że opiera się ona na pełnym materiale dowodowym i odnosi się do całokształtu dowodów ujawnionych na rozprawie głównej.. Uzasadnienie zaskarżonego rozstrzygnięcia w sposób jasny i zrozumiały tłumaczy, dlaczego Sąd Rejonowy ostatecznie uznał, że oskarżona nie jest sprawcą czynu polegającego na tym , że w okresie od 7 czerwca 2013 r. do 16 grudnia 2013 r. we W. będąc funkcjonariuszem Służby (...) i pełniąc funkcję psychiatry Ordynatora Oddziału Obserwacji S.-Psychiatrycznej w procesie leczenia psychiatrycznego P. K., u którego stwierdzono chorobę psychiczną w postaci zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, nie dopełniła obowiązków wynikających z konieczności stosowania prawidłowej terapii lekowej w ten sposób, że przerwała stosowaną od 2005 r. terapię węglanem litu nie weryfikując poziomu litu w surowicy krwi pacjenta, czym naraziła P. K. na bezpośrednie niebezpieczeństwo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci efektywnego pogorszenia zdrowia pokrzywdzonego powodującego konieczność kolejnych trzech hospitalizacji psychiatrycznych po opuszczeniu Aresztu Śledczego tj czynu z art. 231 § 1 kk i art. 160 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk.

Odnosząc się natomiast do podniesionych przez pełnomocnika oskarżyciela subsydiarnego zarzutów Sąd Okręgowy w pierwszej kolejności oceni zasadność zarzutu dotyczącego - zdaniem skarżącego - rażącego naruszenia przepisów prawa procesowego, mających istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, a to art. 442§3 kpk w zw. z art. 193§ 1 kpk w zw. z art. 201 kpk w zw. z art. 167 kpk ,polegających na zaniechaniu przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w sytuacji istnienia sprzecznych opinii biegłych.

Zarzut ten nie jest zasadny z tego powodu, że w niniejszym postępowaniu Sąd Rejonowy dysponował opinią biegłych z (...) (...) Medycyny Sądowej z Ł. z dnia 30 września 2014 r. / k. 281-307 /. Z treści tej opinii wynika, że biegli ci oceniając zasadność podejmowanych wobec oskarżyciela subsydiarnego czynności leczniczych w czasie jego pobytu w Areszcie Śledczym we W. mieli na uwadze dokumentację lekarską dotyczącą stanu zdrowia P. K., a zwłaszcza, z wywiadem podanym przez oskarżyciela, który podał w czasie umieszczenia go w areszcie, że rozpoznano u niego chorobę afektywną (...), z zaleceniem przyjmowania (...) i T. oraz , że choruje on od 9 lat. Jednocześnie biegli analizując dokumentację stwierdzili, że u chorych z myślami samobójczymi, którzy przyjmują preparaty litu, ze względu na mały indeks terapeutyczny (...) / nadmiar (...) na właściwości toksyczne /, należy zachować szczególne środki ostrożności i rozważyć zmianę leczenia. Tym samym biegli podali, ze w przypadku oskarżyciela subsydiarnego zaniechanie podawania (...) nie było błędem . Jednocześnie biegli swoje wnioski wyprowadzili na podstawie dokumentacji, zeznań lekarzy, w tym lekarzy psychiatrów oraz psychologa zatrudnionych w Areszcie Śledczym, którzy nie stwierdzili u oskarżyciela choroby psychicznej.

Zauważyć też należy, że biegli w opinii nie zanegowali faktu przyjmowania (...) przez P. K. / k. 306,307 t. II akt postępowania prokuratorskiego /.Zaznaczyć w tym miejscu należy, ze z informacji uzyskanej w toku toczącego się postępowania od Narodowego Funduszu Zdrowia wynika, że oskarżyciel subsydiarny realizował recepty na węglan litu ( k. 255-285 t. II akt sądowych ).

Nie może to jednak podważyć podstawowego wniosku biegłych z (...) (...) Medycyny Sądowej z Ł. opartego o dostępną dokumentację medyczną i zeznania lekarzy aresztu, że odstawienie wobec P. K. leczenia węglanem litu nie było błędem.

Biegli powołani do sprawy z (...) (...) Medycyny Sądowej z Ł. wydali też w niniejszej sprawie opinię uzupełniającą uwzględniającą dodatkowy materiał dowodowy, w szczególności akta postępowania wyjaśniającego prowadzonego przez Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej przy (...) (...) we W. z zawartą w aktach tego postępowania opinią A. R. oraz z dokumentacją lekarską z leczenia szpitalnego po opuszczeniu Aresztu Śledczego przez P. K. , jak też odnieśli się do zagadnienia dotyczącego związku między działaniami lub zaniechaniami lekarzy Aresztu Śledczego a ewentualnym narażeniem oskarżyciela subsydiarnego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu./ patrz postanowienie z dnia 26 czerwca 2014 r. k. 634 t. V akt prokuratorskich /. Biegli podtrzymali wnioski zawarte w opinii podstawowej, podając, że nie można wykazać związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy odstawieniem w leczeniu P. K. (...) przy założeniu, ze przed przyjęciem do Aresztu Śledczego we W. faktycznie przyjmował on ten lek, a pogorszeniem jego stanu zdrowia psychicznego po opuszczeniu Aresztu, a także podtrzymali wniosek, ze nie była błędna decyzja o odstawieniu (...) w procesie leczenia P. K. w Areszcie Śledczym / k. 641 – 664 t. V akt prokuratorskich /.

Zauważyć należy, że opinia uzupełniająca biegłych z (...) (...) Medycyny Sądowej z Ł. była spowodowana tym , że w (...) (...) toczyło się postępowanie wyjaśniające, które Okręgowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej przy (...) (...) postanowieniem z dnia 26 listopada 2013 r. wszczął na podstawie skargi ojca oskarżyciela subsydiarnego M. K. na nieprawidłowe leczenie P. K. / k. 374 t. II akt postępowania prokuratorskiego. W ramach tego postępowania opinię sporządził (...). A. R., który końcowo stwierdził, że postępowanie z oskarżycielem w czasie pobytu w Areszcie Śledczym nie było prawidłowe, a dotyczy to nieuzasadnionego przerwania podawania (...), w sytuacji gdy brak było przekonujących przesłanek z wywiadu i stanu klinicznego uzasadniających kwestionowanie rozpoznania choroby jako długotrwałego procesu w związku z którym węglan litu był stosowany.. Nadto (...) A. R. stwierdził, że odstawienie (...), przy założeniu prawidłowości rozpoznania choroby afektywnej dwubiegunowej u P. K. mogło mieć wpływ na pogorszenie jego stanu psychicznego. / k. 384 t. II akt postępowania prokuratorskiego /.

Na podstawie wniosków zawartych w tej opinii Okręgowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej w dniu 04 sierpnia 2014 r. postanowił przedstawić oskarżonej M. H. zarzut naruszenia art. 8 kodeksu etyki zawodowej / k. 385 t. II akt postępowania prokuratorskiego /.

W toczącym się postępowaniu przed Rzecznikiem Odpowiedzialności Zawodowej przy (...) (...) zwrócono się do (...). A. R. o wydanie opinii uzupełniającej, który jednak oświadczył, że wydanie opinii uzupełniającej będzie możliwe dopiero w późniejszym terminie . Dlatego Rzecznik zwrócił się o wydanie opinii do zespołu biegłych dr. n. med. J. W. i dr. n. med., R. L., którzy stwierdzili w wyniku analizy dokumentacji i zeznań świadków, że oskarżona podjęła zasadną decyzje nie zlecając terapii węglanem litu oraz że brak podawania (...) w czasie pobytu w Areszcie Śledczym nie spowodował pogorszenia stanu psychicznego P. K.. Zasadnie zatem Sąd I Instancji nie oparł się na opinii (...). A. R., gdyż bez wydania opinii uzupełniającej, a do jej wydania nie doszło, opinia ta była opinia niepełną i w istocie nie mogły jej ustalenia stanowić podstawy do czynienia ustaleń faktycznych. w niniejszej sprawie.

Okręgowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2016 r. umorzył postępowanie wyjaśniające przeciwko M. H., które to orzeczenie zostało utrzymane w mocy postanowieniem z dnia 11 stycznia 2017 r. przez Okręgowy Sąd Lekarski (...) Izby Lekarskiej we W. / k. 35- 42 tom I sądowy /.

Słusznie Sąd Rejonowy oparł się zatem na opinii biegłych z (...) (...) Medycyny Sądowej z Ł., gdyż zawarte w tej opinii wnioski dotyczące oceny zasadności zaprzestania leczenia oskarżyciela subsydiarnego węglanem litu w czasie pobytu w Areszcie Śledczym we W. mają też potwierdzenie w opinii wydanej przez lekarzy psychiatrów w sprawie prowadzonej przez Prokuraturę Okręgową we Wrocławiu sygn.. akt V Ds. 88/12, w której P. K. był osobą podejrzaną. Biegli N. B. i C. P. po ambulatoryjnym badaniu i analizie dostępnej dokumentacji wydali w dniu 07 października 2013 r. opinię sądowo-psychiatryczną, stwierdzając , że rozpoznanie u P. K. zaburzeń afektywnych dwubiegunowych było błędne / k.63 t III postępowania prokuratorskiego /, podając jednocześnie podstawy takiego stanowiska. Biegli zawarli też w opinii , że u opiniowanego nie wystąpiła chorobowa dekompensacja stanu psychicznego, w tym w obrazie rozpoznawanej u niego w przeszłości choroby psychicznej ( zaburzeń afektywnych dwubiegunowych ). Nie nastąpiła też dekompensacja mimo niestosowania (...)./ k.30-66 t III postępowania prokuratorskiego /.

Z powyższej opinii wynika też, ze biegli N. B. i C. P. opiniując w sprawie V Ds. 88/12 odnieśli się do zaświadczenia o leczeniu oskarżyciela subsydiarnego wydanych przez prof. dr hab. n. med. J. L. z dnia 08 czerwca 2013 r. i opiniami z dnia 18 czerwca 2013 r. i 25 lipca 2013 r. oraz zaświadczeniem prof. dr. hab. Ł. Ś. z dnia 03 lipca 2013 r. oraz dokumentacje z leczenia P. K. u obu tych lekarzy, a także z leczenia szpitalnego. Tym samym wnioski tej opinii biegłych lekarzy psychiatrów dotyczące zostały oparte nie tylko na całej dostępnej dokumentacji ale co istotne także na przeprowadzonych przez lekarzy Aresztu Śledczego konsultacjach stanu zdrowia oskarżyciela subsydiarnego. Podkreślić należy, że opinia powyższych biegłych nie dotyczy bezpośrednio tej sprawy, gdyż biegli sporządzili ją na potrzeby innego postępowania ( sygn.. akt V Ds. 88/12 ) to poruszone w tej opinii zagadnienia są podmiotowo i przedmiotowo związane z procesem leczenia P. K. w Areszcie Śledczym we W..

Wbrew zarzutowi skarżącego nie można też podważyć ustaleń zawartych w opinii biegłych z (...) (...) Medycyny Sądowej z Ł. w oparciu o zeznania J. L. i Ł. Ś.. Istotnie diagnozowali oni i konsultowali stan zdrowia oskarżyciela subsydiarnego. J. L. podał, że około 9 lat przed datą złożenia zeznania przed Okręgowym Rzecznikiem Odpowiedzialności Dyscyplinarnej , które miało miejsce w dniu 17 lutego 2015 r. ( k. 472-473 t. IV akt prokuratorskich ) diagnozował P. K., a ostatni kontakt z oskarżycielem miał miejsce rok przed jego aresztowaniem, przy czym w sposób jednoznaczny J. L. składając zeznania na rozprawie w dniu 19 września 2018 r. ( k. 179 odwrót - 181 t I akt sądowych ) zeznał, że wystawiane przez niego zaświadczenia oraz opinie były wydawane na prośbę ojca P. K. i na podstawie informacji uzyskanych od H. K... świadek ten podał też, że nie prowadził dokumentacji dotyczącej leczenia P. K. a jedynie „ luźne „ notatki. Oraz, że nie badał oskarżyciela w czasie jego pobytu w areszcie.

Świadek Ł. Ś. zeznał na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2019 roku ( k. 225 - 226 t. II akt sądowych ) , że wystawiane przez niego zaświadczenia były bez znajomości aktualnego stanu zdrowia oskarżyciela a oparte jedynie o na doświadczeniu zawodowym oraz relacji ojca P. K. o stanie zdrowia syna w czasie pobytu w areszcie.

Ł. Ś. zeznał też, że ostatni kontakt z P. K. miał kilka lat przed jego aresztowaniem i o tym , że oskarżyciel był systematycznie leczony węglanem litu wie od jego ojca.

W oparciu o powyższe dowody zasadnie Sąd Rejonowy uznał, że brak było podstaw do uwzględnienia wniosku pełnomocnika oskarżyciela subsydiarnego o powołanie innego zespołu biegłych ( k. 240 t. II akt sądowych ) , zwłaszcza, że oprócz argumentacji uzasadniającej tę decyzję sądu należy zauważyć – co już wyżej podniesiono - , że oskarżona w czasie konsultacji przeprowadzonej z oskarżycielem po jego osadzeniu w areszcie nie wykluczyła w sposób jednoznaczny istnienia schorzenia podanego przez P. K. , o czym świadczy zlecenie badania na obecność (...) a także to, że wnioski zawarte w dokumentacji były oparte o relacje oskarżyciela, że leczył się niesystematycznie, że zażywał środki odurzające. Te okoliczności potwierdziła oskarżona na rozprawie w dniu 23 maja 2018 r. ( k. 167-168 t. I akt sądowych ) a jej wyjaśnienia mają potwierdzenie w zapisach w książce zdrowia osadzonego P. K. ( k. 1 – 29 t. III akt prokuratorskich ).

Powyższe rozważania dają zatem postawę do przyjęcia, że wnioskowanie o powołanie innego zespołu biegłych dla oceny czy oskarżona dopuściła się błędu medycznego odstawiając leczenie oskarżyciela węglanem litu a to miało spowodować pogorszenie stanu zdrowia P. K. jest chybione, gdyż co słusznie zauważa w odpowiedzi na apelację obrońca oskarżonej, powołując się na treść postanowienia SN z dnia 20 grudnia 2018 r. V KK 520/18, że fakt, iż opinia biegłych nie jest przekonująca dla stron, nie może stwarzać podstawy do powołania nowych biegłych. Wynika z tego, że opinia biegłych nie może zostać podważona w sytuacji, gdy dokonana przez sąd meritii ocena tej opinii realizuje wymogi kompletności, rzetelności, jasności i logiczności, a więc gdy jest oparta na całości materiału dowodowego i jest zgodna ze wskazaniami wiedzy. Te wymogi w pełni spełnia opinia podstawowa i uzupełniająca biegłych z (...) (...) Medycyny Sądowej z Ł. i dlatego zasadnie Sąd Rejonowy na jej podstawie dokonał oceny zarzutu postawionego oskarżonej M. H. .

Nie można też podzielić zasadności zarzutu pełnomocnika oskarżyciela subsydiarnego dotyczącego obrazy art. 7 kpk. Z treści uzasadnienia tego zarzutu wynika bowiem, że Sąd Rejonowy dopuścił się błędnej i pozbawionej logiki oceny materiału dowodowego, a w szczególności dając wiarę wyjaśnieniom oskarżonej , zeznaniom P. K. i materiałów pochodzących z (...) Centrum (...), z materiałów pochodzących z Narodowego Funduszu Zdrowia podczas gdy są one sprzeczne, dalej dając wiarę wyjaśnieniom oskarżonej co do treści wywiadu z oskarżycielem subsydiarnym prze osadzeniu go w areszcie oraz obrazy przepisów postępowania polegającej na zaniechaniu zbadania i zweryfikowania rozbieżności pomiędzy zeznaniami świadków J. L., Ł. Ś., zeznaniami biegłych z (...) (...) Medycyny Sądowej z Ł. oraz wyjaśnieniami oskarżonej.

Należy w tym miejscu ponownie odwołać się do treści pisemnego uzasadnienia Sądu Rejonowego, a zwłaszcza oceny opinii biegłych, w tym opinii A. R. ( k. 419- 420 t. III akt sądowych ). Sąd i Instancji dokonując tej oceny podał powody zakwestionowania opinii A. R., uznając, że treść oświadczenia tego biegłego z dnia 24 lipca 2015 r. dotyczącego odmowy sporządzenia opinii uzupełniającej nie pozwala na oparciu ustaleń faktycznych na tej opinii, gdyż opinia ta nie spełnia kryterium bezstronności. Słusznie Sąd i Instancji uznał, że motywacja A. R. podana w oświadczeniu niweluje rzetelność opinii.

Tym samym oparcie przez Sąd Rejonowy ustaleń na wnioskach opinii podstawowej i uzupełniającej biegłych z (...) (...) Medycyny Sądowej z Ł. było zasadne, zwłaszcza, że biegli ci wzięli pod uwagę wyniki konsultacji w (...) Centrum (...) z dnia 06 czerwca 2013 r. a nie 06 czerwca 2003 r. jak omyłkowo podano w opinii ( k. 7 t.III akt prokuratorskich, k. 39 t. II akt prokuratorskich ) oraz zawarte w tej opinii wnioski korespondują - jak już wyżej podano – z wnioskami opinii zespołu biegłych dr. n. med. J. W. i dr. n. med., R. L., jak też ustalenia opinii biegłych z (...) (...) Medycyny Sądowej z Ł. dotyczące zasadności odstawienia (...) w procesie leczenia P. K. w ramach jego pobytu w areszcie nie było błędem maja potwierdzenie w treści opinii biegłych N. B. i C. P., którzy - jak już wyżej podano – zeznali, że u opiniowanego nie wystąpiła chorobowa dekompensacja stanu psychicznego, w tym w obrazie rozpoznawanej u niego w przeszłości choroby psychicznej ( zaburzeń afektywnych dwubiegunowych ). Nie nastąpiła też dekompensacja mimo niestosowania (...)./ k.30-66 t III postępowania prokuratorskiego /.Zaznaczyć należy, w ślad za Sądem Rejonowym ( k. 420 odwrót – 421 t. III akt sądowych ), że oskarżyciel subsydiarny w czasie prawie 6 miesięcznego pobytu w areszcie był wielokrotnie konsultowany przez lekarzy aresztu i biegłych, którzy nie rozpoznali u P. K. zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Przeprowadzone konsultacje mają potwierdzenie w zapisach w Książce (...) Osadzonego ( k. 1-25 t III akt prokuratorskich ). Także słuchani w sprawie świadkowie pracownicy służby zdrowia aresztu J. P. , W. G. zeznali, że nie widzieli po przeprowadzonych konsultacjach potrzeby podania oskarżycielowi (...) Świadek J. C. przyjmując P. K. do aresztu i po przeprowadzonym wywiadzie zlecił konsultacje psychiatryczną, zaś i K. K. (2) – psycholog podała, że miała jeden raz kontakt z P. K., wystawiając kartę osadzonego zagrożonego samobójstwem, przy czym nie zaobserwowała u pacjenta obniżonego nastroju. Nadto świadek ten zeznał, że oskarżyciel przyznał fakt zażywania amfetaminy.. Z treści pisemnych motywów wyroku ( k. 419 t III akt sądowych ) wynika, ze Sąd Rejonowy dokonał oceny zeznań świadków i ocena ta w żaden sposób nie wykracza poza ramy zakreślone art. 7 kpk.

Dokonanej przez Sąd I Instancji oceny dowodów nie podważa dokumentacja uzyskana z Narodowego Funduszu Zdrowia. Realizacja recept przez P. K. także w okresie poprzedzającym osadzenie go w areszcie nie świadczy o wadliwości leczenia w czasie pobytu w warunkach izolacji. Z wywiadu wynika, że oskarżyciel subsydiarny zażywał węglan litu nieregularnie I nie badał też systematycznie poziomu (...) w surowicy a takie badanie było istotne, gdyż przekroczenie poziomu terapeutycznego powodowało zagrożenie dla zdrowia. Nie bez znaczenia był też fakt zażywania przez P. K. środków odurzających. Te elementy w powiązaniu z przeprowadzoną rozmową w ramach konsultacji rzutowały na zalecenia oskarżonej co do leczenia osadzonego P. K., w tym odstawienia leczenia węglanem litu..

Podkreślania wymaga też to, że personel medyczny Aresztu Śledczego we W. wiedział, że oskarżyciel subsydiarny jest synem profesora nauk medycznych M. K., który kwestionował sposób leczenia, a zwłaszcza „ błędne i uporczywe „ decyzje oskarżonej. W tej sytuacji zupełnie nieracjonalny byłby upór oskarżonej w preferowaniu leczenia bez podawania P. K. (...)., O słuszności stanowiska oskarżonej o odstawieniu leczenia węglanem litu świadczy stanowisko biegłych stwierdzających, że takie postępowanie nie było błędem.

Biegli z (...) (...) Medycyny Sądowej z Ł. w opinii uzupełniającej, na podstawie dokumentacji lekarskiej leczenia P. K. po opuszczeniu Aresztu Śledczego, stwierdzili, że pogorszenie jego stanu psychicznego może być spowodowane wieloma czynnikami, nie tylko odstawieniem (...) i dlatego nie można wykazać związku przyczynowo- skutkowego pomiędzy odstawieniem (...) a pogorszeniem jego stanu zdrowia psychicznego ( k. k 663 t. V akt prokuratorskich ).

Biegli Ci zeznali też, że z uwagi na stwierdzenie, że leczenie P. K. w czasie pobytu w areszcie nie było błędne odpowiedź na pytanie czy postępowanie lekarzy Aresztu Śledczego we W. naraziło oskarżyciela na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu jest bezprzedmiotowe, zwłaszcza, że osadzony był pod stałą opieką lekarską i w czasie pobytu nie obserwowano niepokojących objawów, które wskazywałyby na pogorszenie jego stanu zdrowia ( k. 662 t. V akt prokuratorskich ).

Akceptując w pełni zasadność dokonanej przez Sąd Rejonowy oceny materiału dowodowego, w tym ocenę opinii biegłych , jak też rozważania Sądu I Instancji dotyczące znamion czynu zarzuconego oskarżonej, to brak było podstaw do uwzględnienia apelacji pełnomocnika oskarżyciela subsydiarnego, w tym ewentualnych rozważań o konieczności dopuszczenia dowodu z innych biegłych.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia- Śródmieścia we Wrocławiu.

W złożonym środku odwoławczym pełnomocnik oskarżyciela subsydiarnego ponowił wniosek dowodowy o powołanie zespołu biegłych na okoliczności jak w piśmie z dnia 21 czerwca 2019 r., a także wniósł o zadanie biegłym, w szczególności, pytań: czy niezależnie od wywiadu przeprowadzonego z oskarżycielem, w sytuacji, gdy przedstawił on dokumentację z (...), wskazującą diagnozę i dotychczasowy sposób terapii, zaniechanie przeprowadzenia badania poziomu litu w surowicy krwi było działaniem prawidłowym oraz czy jeżeli przyjąć, że wyniki wywiadu w dniu przyjęcia oskarżyciela do Aresztu Śledczego były niejednoznaczne, a także wobec braku przeprowadzenia badania poziomu litu, przed zmianą diagnozy postawionej przez innych lekarzy, uzasadnionym było przeprowadzenie obserwacji psychiatrycznej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec nieuwzględnienia zarzutów, wnioski uznać należało za niezasadne.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Nie dopatrzono się uchybień, które podlegają uwzględnieniu niezależnie od kierunku i granic zaskarżenia orzeczenia.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia z dnia 15 października 2019 r., sygn. akt V K 958/17 uniewinniającego oskarżoną M. H. od popełnienia zarzuconego jej czynu z art. 231 § 1 kk i art. 160 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zarzuty apelacji okazały się nietrafione, co wykazano powyżej, stąd zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Podstawą obciążenia oskarżyciela posiłkowego kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze i wymierzenia mu opłaty za II instancję stanowi przepis art. 636 § 1 k.p.k. oraz art. 16 ust. 1 w zw. z art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżyciela subsydiarnego P. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uniewinnienie oskarżonej M. H. od popełnienia zarzuconego jej czynu z art. 231 § 1 kk i art. 160 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☐

zmiana