Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 11-03-2020 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący Asesor sądowy A. S.

Protokolant stażysta Sara Grzegorczyk

po rozpoznaniu w dniu 06.03.2020r. w Kaliszu

na rozprawie sprawy z powództwa W. J.

przeciwko (...) Zakładowi (...) na (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Zakładu (...) na (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powódki W. J. kwotę 3 110,00 zł (trzy tysiące sto dziesięć złotych 00/100) wraz z odsetkami:

a.  ustawowymi od dnia 20.10.2015r. do dnia 31.12.2015r.,

b.  ustawowymi za opóźnienie od dnia 01.01.2016r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego (...) Zakładu (...) na (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powódki W. J. kwotę 1423,00 zł (jeden tysiąc czterysta dwadzieścia trzy złote 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 900,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego;

4.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Zakładu (...) na (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 633,94 zł (sześćset trzydzieści trzy złote 94/100) tytułem nieuiszczonych wydatków.

Asesor sądowy A. S.

Sygn. akt I C 2804/18

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 5 września 2017 r. powódka W. J. domagała się zasądzenia od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwoty 3.110 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 16 października 2015r. do dnia zapłaty. Nadto powódka wniosła o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając zgłoszone żądanie, powódka wskazała, że zawarła z pozwaną dwie umowy dodatkowego grupowego ubezpieczenia na wypadek operacji chirurgicznych nr polisy: (...) oraz (...). Następnie w dniu 7 sierpnia 2015 r., poddała się operacji chirurgicznej polegającej na korekcie wady wzroku, w związku z czym wystąpiła do pozwanej o wypłatę należnego świadczenia. Strona pozwana zakwalifikowała jednakże operację powódki zgodnie z ogólnymi warunkami dodatkowego ubezpieczenia na wypadek operacji chirurgicznych jako plastykę rogówki, a następnie odmówiła wypłacenia odszkodowania, wskazując, że zabieg ten miał charakter operacji plastycznej, w związku z czym brak jest podstaw do wypłaty świadczenia zgodnie z ogólnymi warunkami dodatkowego ubezpieczenia na wypadek operacji chirurgicznych. W ocenie powódki stanowisko ubezpieczyciela jest błędne i wynika z nieprawidłowej interpretacji łączącej strony umowy oraz niewłaściwego zakwalifikowania operacji plastyki rogówki jako zabiegu wyłącznie o charakterze kosmetyczno-plastycznym, a nie medycznie uzasadnionego. Na wysokość żądanego przez powódkę świadczenia składają się kwoty: 2.750 zł jako operacja II klasy zgodnie z uiszczaną przez powódkę składką oraz kwota 360 zł jako świadczenie z tytułu przebytej operacji chirurgicznej w wysokości ustalonej zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 2) warunków ogólnych dodatkowego grupowego ubezpieczenia na wypadek operacji chirurgicznych dla Pakietu O. Rodzina w Wariancie R1 (30% z 1.200 zł).

(pozew k. 2-3v, k. 43-44v)

Sąd Rejonowy w Kaliszu nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 28 listopada 2017 r. wydanym w sprawie o sygn. I Nc 4392/17, uwzględnił żądanie pozwu w całości i orzekł o kosztach postępowania.

(nakaz zapłaty k. 16)

W sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty pozwany (...) Zakład (...) na (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Pozwany zakwestionował powództwo co do zasady oraz z ostrożności procesowej co do wysokości. W uzasadnieniu pozwany potwierdził objęcie powódki ochroną ubezpieczeniową, Wskazał jednakowoż, że przeprowadzony u powódki zabieg był operacją plastyczną, a nie operacją chirurgiczną, która była niezbędna do usunięcia następstw nieszczęśliwych wypadków zaistniałych lub choroby nowotworowej wykrytej w czasie odpowiedzialności (...) S.A., wobec czego powódce nie należało się świadczenie z tytułu zawartych kontraktów.

(sprzeciw k. 69-71).

W toku dalszego postępowania strony pozostały przy dotychczasowych stanowiskach.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 sierpnia 2015 r. powódka W. J. została poddana operacji chirurgicznej refrakcyjnej obuocznej typu epiLasik.

W okresie, w którym powódka poddała się zabiegowi, W. J. była stroną umowy grupowego ubezpieczenia pracowniczego typu P (...) z dodatkowym grupowym ubezpieczeniem na wypadek operacji chirurgicznych, zawartej ze (...) S.A. w W..

(okoliczności niesporne, a nadto dokumentacja medyczna- k. 8-10v, polisa nr (...)- k. 142, polisa nr (...)- k. 146-147)

W dniu 18 września 2015r. powódka wniosła o wypłatę świadczenia należnego z tytułu umowy ubezpieczenia. Decyzją z dnia 15 października 2015r. pozwany odmówił przyznania powódce świadczenia. W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany wskazał, że z dokumentacji medycznej powódki wynika, że przebyty zabieg był operacją plastyczną, która nie była operacją chirurgiczną niezbędną do usunięcia następstw nieszczęśliwych wypadków zaistniałych lub choroby nowotworowej wykrytej w okresie odpowiedzialności (...) S.A. Od powyższej decyzji pozwana wnosiła reklamacje. Pozwany decyzjami z dnia 12 listopada 2015 r., 21 grudnia 2015 r. oraz 12 maja 2016 r, poinformował powódkę o braku podstaw do zmiany wcześniejszej decyzji.

(dowód: druk zgłoszenia szkody- k. 86-88, decyzja z dnia 18.09.2015 r. – k. 90-91, reklamacja do sprawy- k. 95-96, decyzja z dnia 12.11.2015 r. – k. 101-102, decyzja z dnia 21.12.2015 r. – k. 107, decyzja z dnia 12.05.2016 r. – k. 111-112)

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 2 Ogólnych Warunków Dodatkowego (...) na wypadek operacji chirurgicznych, (...) S.A. wypłaca świadczenia po wykonaniu operacji chirurgicznej, zgodnie z klasyfikacją zawartą w Wykazie Operacji Chirurgicznych w wysokości 30% sumy ubezpieczenia w przypadku operacji chirurgicznych II klasy. W świetle § 18 ust. 2 pkt 2 OWU (...) na (...) S.A. nie ponosi odpowiedzialności z tytułu operacji chirurgicznej kosmetycznej lub plastycznej z wyjątkiem operacji chirurgicznej niezbędnej do usunięcia następstw nieszczęśliwych wypadków zaistniałych lub choroby nowotworowej wykrytej w okresie odpowiedzialności (...) S.A.

W wykazie operacji chirurgicznych (...) S.A. stanowiący załącznik do ogólnych warunków dodatkowego grupowego ubezpieczenia na wypadek operacji chirurgicznych, zabieg w postaci plastyki rogówki wyszczególniony jest jako operacja chirurgiczna II klasy.

(dowód: ogólne warunki dodatkowego ubezpieczenia na wypadek operacji chirurgicznych- k. 78-79, wykaz operacji chirurgicznych (...) S.A. – k. 81-85)

Suma ubezpieczenia na wypadek zdarzenia operacji chirurgicznej klasy II w wariancie wybranym przez powódkę wynosił 2.750 zł natomiast suma ubezpieczenia w Wariancie R1 z tytułu przebytej operacji chirurgicznej wynosiła 1.200 zł.

(okoliczności niesporne)

Powódka W. J. jest pielęgniarką na oddziale anestezjologii i intensywnej terapii na bloku operacyjnym. Przed zabiegiem z dnia 7 sierpnia 2015 r. powódka nosiła okulary, które bardzo utrudniały jej pracę, parowały podczas pracy na bloku operacyjnym. Z kolei korzystanie z soczewek kontaktowych nie było możliwe, albowiem powódka odczuwała w trakcie korzystania z nich pieczenie i łzawienie oczu. Nadto soczewki należało zmieniać, co w trakcie dyżurów powódki nie było zawsze możliwe.

(dowód: zeznania powódki 00:01:42- 00:04:48 e protokół z dnia 06.03.2020 r. k. 225-225v w zw. z 00:02:12-00:07:49 e protokół z rozprawy z dnia 10.10.2018 r. –k. 152-152v)

Powodem wykonania u powódki zabiegu z dnia 7 sierpnia 2015 r. była wada wzroku - astygmatyzm krótkowzroczny obu oczu, w oku prawym 1,25 D.-1,0 D. ax 40 stopni, w oku lewym -1,0 D. -2,5 D. ax 180 stopni. Zabieg chirurgii refrakcyjnej jest operacją chirurgiczną polegającej na odpowiedniej zmianie kształtu rogówki wskutek działania laseru eximerowego. Tego typu zabieg ma wskazania: kosmetyczne- gdy pacjenci nie akceptują swojego wyglądu w okularach, zawodowe- gdy w sytuacji pracy w warunkach, w których nie wolno jest używać szkieł okularowych bądź wysokie zapylenie czy temperatura uniemożliwia noszenie soczewek kontaktowych oraz medyczne - w przypadku nietolerancji soczewek kontaktowych, stanów po urazach gałki ocznej bądź po nowotworach.

Zabieg chirurgii refrakcyjnej można zaliczyć do zabiegu plastyki rogówki. U powódki zabieg został wykonany ze wskazań zawodowych a mianowicie korekcja okularowa utrudniała powódce pracę na bloku operacyjnym. Nadto powódka nie mogła nosić soczewek ze względu na dużą wrażliwość oczu i nietolerancję soczewek- dużego łzawienia podczas ich noszenia.

(dowód: opinia biegłego z zakresu chorób oczu D. P.- P.-k. 175-176, opinia uzupełniająca- k. 204-205)

Powyższy stan faktyczny był w znaczącej mierze niesporny, a w pozostałym zakresie został ustalony w oparciu o zawarte w aktach sprawy dokumenty, które nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności i nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Nadto Sąd oparł się na zeznaniach powódki W. J., którym dał wiarę w całości.

Sąd ustalając zakres i stopień ingerencji operacji, której została poddana powódka, oraz ustalając, czy korekta wzroku miała charakter kosmetyczno-plastyczny, czy była zabiegiem medycznie uzasadnionym oparł się na opinii oraz opinii uzupełniającej biegłego sądowego specjalisty chorób oczu dr n. med. D. P.. Przedmiotowe opinie zostały sporządzone przez osobę kompetentną, z doświadczeniem zawodowym i wpisaną na listę biegłych przez Prezesa Sądu Okręgowego. Nadto analiza opinii prowadzi do wniosku, że ich treść jest jasno i logicznie umotywowana oraz nie zawiera żadnych elementów mogących budzić wątpliwości Sądu co do jej rzetelności. Strona pozwana wnosiła zastrzeżenia do opinii biegłej i przeprowadzenie badania powódki. Biegła, wywiązując się z tego zadania konsekwentnie i stanowczo podtrzymała, iż zabieg chirurgii refrakcyjnej przeprowadzonej u W. J. został wykonany ze wskazań zawodowych. Wprawdzie opinia uzupełniająca została ponownie zakwestionowana przez stronę pozwaną, jednakże pozwany przedstawił wyłącznie podniesione już uprzednio zarzuty, ograniczając się do polemiki ze stanowiskiem biegłej, przy braku merytorycznych argumentów czy też wniosków dowodowych. Wobec powyższego, Sąd uznał, iż strona pozwana nie zdołała skutecznie podważyć treści opinii, skoro zaś zostały one sporządzone w oparciu o specjalistyczną wiedzę, a wywód w nich zawarty jest logiczny i spójny, stanowiły miarodajną podstawę czynionych w sprawie ustaleń faktycznych.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w przeważającej części.

Poza sporem w przedmiotowej sprawie pozostawało objęcie powódki przez pozwaną ochroną ubezpieczeniową na podstawie umowy grupowego ubezpieczenia pracowniczego typ P (...) z dodatkowym grupowym ubezpieczeniem na wypadek operacji chirurgicznych. oraz okoliczność poddania się przez W. J. operacji chirurgicznej refrakcyjnej obuocznej typu epiLasik. Strony pozostawały natomiast w sporze co do tego, czy z tytułu przebytego zabiegu powódce należy się świadczenie wynikające z łączących strony kontraktów, czy też jest ono objęte wyłączeniem odpowiedzialności ubezpieczyciela.

Zgodnie z art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Zgodnie z art. 805 § 2 pkt 2 k.c. przy ubezpieczeniu osobowym świadczenie to polega w szczególności na zapłacie umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej. Zawarcie umowy potwierdzane jest dokumentem ubezpieczenia, przy czym umowa ta - jako umowa adhezyjna - najczęściej zawierana jest na podstawie stosowanych przez ubezpieczyciela ogólnych warunków ubezpieczenia. Treści ogólnych warunków ubezpieczyciel nie uzgadnia się z ubezpieczonym i podaje je jedynie do jego wiadomości, co w sytuacji odmowy zaakceptowania ich zapisów, stanowi przeszkodę zawarcia umowy. Obowiązek spełnienia świadczenia przez zakład ubezpieczeń uzależniony jest od tego, czy zaistniało zdarzenie, które wymienione zostało przez dany zakład ubezpieczeń w umowie ubezpieczenia lub w ogólnych warunkach ubezpieczenia.

Jak wskazano powyżej, treść umowy ubezpieczenia grupowego jest współtworzona przez ogólne warunki ubezpieczenia, których postanowienia podlegają wykładni w zgodzie z według reguł określonych w art. 65 § 2 k.c., gdy ich postanowienia nie są precyzyjne i stwarzają wątpliwości co do ich istotnej treści, a wykładnia taka nie może pomijać celu, w jakim umowa została zawarta, a także natury i funkcji zobowiązania. Umowa ubezpieczenia pełni przecież funkcję ochronną i z tej przyczyny miarodajny dla wykładni jej postanowień jest punkt widzenia tego, kto jest chroniony, a wątpliwości interpretacyjne nie mogą obciążać ubezpieczonego (wyrok SN z 6.02.2015 r., II CSK 295/14, L. (...) nr (...)). Wskazać, także należy, iż celem umowy ubezpieczenia majątkowego jest udzielenie ubezpieczającemu ochrony na wypadek wystąpienia wskazanego w umowie ryzyka w zamian za zapłatę składki, stąd dla realizacji tej funkcji ochronnej niezbędna jest interpretacja zarówno ogólnych warunków umowy, jak i indywidualnych postanowień umownych, z uwzględnieniem przede wszystkim interesu ubezpieczonego, zwłaszcza takiego, któremu nie można postawić zarzutu niestarannego działania i braku dbałości o własne interesy (wyrok SN z 12.05.2016 r., I CSK 360/15, L. (...) nr (...)).

Co więcej, umowy ubezpieczenia grupowego dla pracowników są umowami zawieranymi powszechnie za pośrednictwem pracodawców (jako ubezpieczających), a nieznaczna wysokość uiszczanych składek uprawnia do uznania, że są to umowy zawierane w drobnych, bieżących sprawach życia codziennego w rozumieniu art. 384 § 2 k.c. Stosownie do dyspozycji art. 385 § 2 zd. 1-2 k.c., wzorzec umowy powinien być sformułowany jednoznacznie i w sposób zrozumiały. Postanowienia niejednoznaczne tłumaczy się na korzyść konsumenta. Ponadto zgodnie z treścią art. 12 ust. 3-4 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (obowiązującej w dacie przystąpienia do ubezpieczenia grupowego - t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 1206), ogólne warunki ubezpieczenia oraz umowa ubezpieczenia powinny być formułowane jednoznacznie i w sposób zrozumiały. Postanowienia sformułowane niejednoznacznie interpretuje się na korzyść ubezpieczającego, ubezpieczonego, uposażonego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia. Zatem w przypadku powstałych wątpliwości, nie można rozstrzygnąć ich na niekorzyść ubezpieczonego.

Przenosząc powyższe rozważania na płaszczyznę przedmiotowego postępowania, w ocenie Sądu nie można podzielić stanowiska strony pozwanej, jakoby operacja chirurgiczna, której poddała się powódka, miała w okolicznościach sprawy charakter operacji plastycznej. Godzi się zauważyć, że podstawową zasadą wykładni postanowień umownych jest ich wykładnia językowa (gramatyczna, leksykalna). Zakłada ona nadawanie użytym w ramach kontraktu pojęciom znaczenia specyficznego w sytuacji, gdy znaczenie to zostało im przypisane w treści umowy (definicja umowna), natomiast w pozostałych przypadkach – nadanie im znaczenia, jakie przypisuje się im w języku potocznym, będącym w powszechnym użyciu. Zwrócić należy uwagę, że zawarta między stronami umowa nie zawiera definicji sformułowania „operacja plastyczna”. W związku z tym dokonując wykładni przedmiotowego pojęcia należy sięgnąć do jego leksykalnego („słownikowego”) znaczenia. Nie ulega wątpliwości, że w potocznym rozumieniu operacja plastyczna ma na celu korekcję wyglądu narządów ciała służącą przywróceniu ich prawidłowego wyglądu albo poprawie ich wyglądu. Zatem pojęcie to odnosi się przede wszystkim do kwestii estetyki, dopiero zaś w drugim rzędzie do kwestii prawidłowości funkcjonowania narządów ciała. Trudno przyjąć, by w sytuacji, gdy przed operacją powódka miała wadę wzroku, a po operacji wada ta została skorygowana – a zatem de facto przywrócono powódce prawidłowy wzrok, zabieg plastyki rogówki można jednoznacznie zakwalifikować jako operację plastyczną tj. wyłącznie nakierowaną na rezultat estetyczny. Co więcej, leczenie zachowawcze, takie jak noszenie okularów korekcyjnych bądź soczewek kontaktowych umożliwia jedynie czasowe i uzależnione od protez optycznych wspomaganie wzroku, zaś wspomniany wyżej zabieg , któremu poddała się powódka W. J., prowadzi w istocie do wyeliminowania, a więc wyleczenia wady wzroku.

Ponadto, wykładnia postanowień umownych przyjęta przez ubezpieczyciela prowadziłaby w zasadzie do wewnętrznej ich sprzeczności i niespójności, stwarzającej wątpliwość co do ich istotnej treści. Z jednej strony bowiem plastyka rogówki została przez pozwaną umieszczona w wykazie operacji chirurgicznych, za które miał odpowiadać ubezpieczyciel, a z drugiej zostałaby a limine wyłączona spod tej odpowiedzialności w myśl § 18 ust. 2 pkt 2. Podkreślenia przy tym wymaga, że dla przeciętnego konsumenta jednoznaczne jest takie rozumienie zakresu odpowiedzialności ubezpieczyciela, które obejmuje właśnie zdarzenia ubezpieczeniowe (w tym przypadku zabiegi operacyjne) wymienione w wykazie stanowiącym załącznik do ogólnych warunków umownych. Skoro zatem analizowane postanowienia umowne są nieprecyzyjne, podlegają wykładni na korzyść ubezpieczonego.

Już zatem wyłącznie wykładnia łączącej strony umowy, uwzględniająca treść art. 65 k.c. oraz przy założeniu interpretacji postanowień niejednoznacznych na korzyść konsumenta prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie doszło do zaistnienia zdarzenia ubezpieczeniowego, aktualizującego po stronie ubezpieczyciela obowiązek wypłaty stosownego świadczenia z tytułu kontraktu. Niemniej konstatację tę potwierdziła dodatkowo opinia biegłego specjalisty chorób oczu, który wskazał iż zabieg chirurgii refrakcyjnej, który należało zaliczyć do zabiegu plastyki rogówki czyli operacji chirurgicznej II klasy wymienionej w wykazie operacji chirurgicznym objętych przedmiotowym zdarzeniem, został u powódki wykonany wyłącznie ze wskazań zawodowych. W chwili operacji i ochrony ubezpieczeniowej powódka była pielęgniarką i wykonywała pracę na bloku operacyjnym. W związku z powyższym noszenie okularów, koniecznych przy stwierdzonej u powódki wadzie wzroku, wiązało się z trudnościami w wykonywaniu pracy, a noszenie soczewek kontaktowych powodowało pieczenie i łzawienie oczu. Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego, w szczególności z opinii biegłego niewątpliwie wynika, że istotą i celem przedmiotowej operacji nie była wobec tego w tym przypadku poprawa wyglądu, lecz przywrócenie prawidłowego funkcjonowania narządu wzroku co przekładało się na jakość i możliwość wykonywania pracy.

Powyższe przemawia za uznaniem, że w okolicznościach sprawy operacja, której poddała się powódka nie miała charakteru operacji plastycznej, a zatem nie zostało w świetle § 18 ust.2 pkt 2 OWU (...) na (...) S.A., wyłączone prawo powódki do domagania się właściwego, zagwarantowanego umową świadczenia ubezpieczeniowego.

Z powyższych powodów zasądzono od pozwanej na rzecz powoda kwotę, na którą zgodnie z uzasadnieniem pozwu składało się roszczenie główne w wysokości 3.110 złotych, na którą składają się kwoty: 2.750 zł jako operacja II klasy, zgodnie ze składką powódki dla pracowników Szpitala (...) w K. oraz 360 zł jako świadczenie z tytułu przebytej operacji chirurgicznej. Podkreślenia przy tym wymaga, iż wprawdzie pozwany zakwestionował powództwo także co do wysokości, jednakże nie wskazał precyzyjnie jakiejkolwiek wadliwości dokonanego obliczenia należnego świadczenia zgodnie z postanowieniami umowy, które z kolei znalazło potwierdzenie w złożonych do akt sprawy dokumentach. Zgodnie z brzmieniem art. 229 k.p.c. nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości. Stosownie zaś do treści art. 230 k.p.c. gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane. Zgodnie z art. 127 § 1 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym od 7 listopada 2019r. w piśmie procesowym mającym na celu przygotowanie sprawy do rozstrzygnięcia (pismo przygotowawcze) strona powinna zwięźle podać stan sprawy, wyszczególnić, które fakty przyznaje, a którym zaprzecza, oraz wypowiedzieć się co do twierdzeń i dowodów zgłoszonych przez stronę przeciwną. Nadto nastąpiła modyfikacja w zakresie art. 210 § 2 k.p.c. – najistotniejszą zmianą jest to, że obecnie ustawodawca wprost wskazuje, iż w ramach ciążącego na stronie obowiązku złożenia oświadczenia co do twierdzeń strony przeciwnej dotyczących faktów strona jest „obowiązana wyszczególnić fakty, którym zaprzecza”. Sankcją za uchybienie wskazanemu ciężarowi procesowemu mogło (i nadal może być) przede wszystkim uznanie przez sąd zgodnie z art. 230 twierdzeń o faktach, co do których strona przeciwna się nie wypowiedziała, za przyznane. Z tego też względu Sąd doszedł do przekonania, iż strona pozwana nie zakwestionowała dokonanego przez powódkę matematycznego wyliczenia żądanej kwoty.

O odsetkach ustawowych i odsetkach ustawowych za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 455 i art. 817 § 1 k.c. Sąd z urzędu uwzględnił zmianę stanu prawnego w zakresie prawa materialnego wynikającą z art. 2 w zw. z art. 56 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 1830), która nadała art. 481 § 2 k.c. od dnia 1 stycznia 2016 r. następujące brzmienie: "Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże, gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy". Przepis ten określa zatem nową kategorię odsetek ustawowych za opóźnienie naliczanych według innej stopy niż inne odsetki ustawowe (art. 359 § 2 k.c.). Zgodnie z art. 56 ustawy nowelizującej, do odsetek należnych za okres kończący się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Z tej przyczyny rozstrzygnięcie o odsetkach ustawowych (w tej sprawie służących wynagrodzeniu opóźnienia dłużnika) wymagało rozróżnienia okresów naliczania odsetek według innych stóp przed i po dniu 1 stycznia 2016 r.

Zgłoszenie zdarzenia pozwanemu nastąpiło w dniu 18 września 2015 r. (k. 115) Wobec tego pozwany był obowiązany do wypłacenia świadczenia w terminie 30-dniowym od daty zgłoszenia szkody tj. od dnia 20 października 2015 r. Stąd o roszczeniu ubocznym orzeczono w oparciu o treść art. 481 § 1 i 2 kc oraz o znowelizowaną na podstawie art. 2 pkt 1 lit. a i art. 2 pkt 2 lit. a i b ustawy z dnia 9 października 2015r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2015.1830) od dnia 20.10.2015 r.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w pkt 1 wyroku, oddalając powództwo w zakresie roszczenia ubocznego jak w pkt 2 wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 3 wyroku na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c., zasądzając je w całości od strony przegrywającej na rzecz wygrywającej, przyjmując, iż powódka uległa tylko co do nieznacznej części swojego żądania. Na koszty te składają się wynagrodzenie dla radcy prawnego w wysokości stawki minimalnej 900 zł określonej w § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 265), opłata od pozwu w wysokości 156 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz wykorzystana zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego w wysokości 350 zł.

W pkt 4 wyroku Sąd na podstawie art. 113 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 785) nakazał pobrać od pozwanego jako strony przegrywającej proces kwotę 633,94 zł tytułem nieuiszczonych wydatków, tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa wydatków na poczet wynagrodzenia biegłego.

Asesor sądowy A. S.